Για το μυθιστόρημα Άχνα του Στρατή Χαβιαρά (εκδ. Κέδρος)

Του Γιώργου Βέη

Διακρίνω εδώ τρεις θεματικούς άξονες: την ανάκτηση του κρίσιμου εκείνου τμήματος του παρελθόντος, το οποίο κατεξοχήν γαλούχησε Εαυτόν, την απόλυτη διαστολή της στιγμής, προκειμένου να χωρέσει ει δυνατόν ολόκληρο το συγγραφικό σύμπαν και την πρόσληψη της εξ αντικειμένου πραγματικότητας χωρίς να εξανδραποδισθεί η εξ υποκειμένου σύστοιχή της. Δύο είναι οι κύριες προθέσεις του μυθιστορήματος, εν πολλοίς αιρετικού: να αναδειχθεί πάση θυσία η σημαίνουσα Διαφορά λόγου και να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο, υπακούοντας ταυτοχρόνως στους νόμους των ατομικών ποιοτήτων, η τελετή της γραφής.

Για το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση Το μίσος (εκδ. Διόπτρα).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Την ήσυχη ατμόσφαιρα της μικρής πόλης Έρεμπρο ταράζει ένα φρικιαστικό εύρημα: το κομμένο κεφάλι μιας ιρανής μετανάστριας, ακουμπισμένο στο γρασίδι δίπλα από το ποτάμι. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και το επιτελείο του αναλαμβάνουν την εξιχνίαση της υπόθεσης, αλλά πριν προλάβουν να συγκεντρώσουν τα πρώτα στοιχεία, μια νιγηριανή μουσουλμάνα μετανάστρια βρίσκεται δολοφονημένη με παρόμοιο, τελετουργικό τρόπο. Σύντομα, προστίθενται κι άλλα πτώματα, σφαγμένα τελετουργικά και αποκεφαλισμένα, κάτι που δείχνει καθαρά ότι οι εκπρόσωποι του νόμου έχουν να αντιμετωπίσουν έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος εμφορείται από ρατσιστικές ιδέες. Παράλληλα, η δολοφονία ενός μαθητή αραβικής καταγωγής ανοίγει ένα καινούργιο μέτωπο.

Για το βιβλίο του Γιώργου Σκούρτη Το χειρόγραφο της Αντάρας (εκδ. Καστανιώτη)

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Τσαμπουκαλού, αθυρόστομη, με τσαγανό και πείσμα, με λέγειν και με αποφασιστικότητα, που σπούδασε «Φιλό» και λίγο θέατρο (έτσι εξηγείται που διανθίζει τον λόγο της με τσιτάτα από Μήδεια έως Καβάφη), που σπούδασε όμως και στο πεζοδρόμιο· γι' αυτό κατεβάζει χειμαρρωδώς καντήλια και θυμοσοφίες, λόγια της πιάτσας και της οργής, κατάρες και ώριμες σκέψεις. Καταιγιστική, ετοιμόλογη, καπάτσα, αρχηγός με το μαχαίρι στα δόντια, κωλοπετσωμένη, με διασυνδέσεις στην Ασφάλεια αλλά και με κύρος στα πέριξ, άνθρωπος της νύχτας αλλά και φιλοσοφημένη πάνω στη ζωή και στον άνθρωπο... Αυτή είναι η αφηγήτρια που εκφωνεί χύμα τον κατατοπιστικό ως προς τα γεγονότα και συνάμα καταγγελτικό της λόγο, σ' ένα κείμενο βγαλμένο από τα κατάβαθα της ψυχής της. 

Για τη νουβέλα του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή Σαν σκυλί.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Μετά το βραβευμένο Η αθανασία των σκύλων του Κώστα Μαυρουδή άλλο ένα πρόσφατο βιβλίο αφορμάται από την εικόνα του σκύλου κι από την είσοδό του στο παροιμιώδες και μεταφορικό λεξιλόγιο της καθημερινότητας. Η φράση «σαν το σκυλί (στ' αμπέλι)», που σημαίνει «άδικα, αδιάφορα, χωρίς συναισθηματισμούς», αποτυπώνει και την ιδέα πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο συγγραφέας για τη νουβέλα του.

Επανέκδοση της Πρώτης Αγάπης (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) του Ιωάννη Δ. Κονδυλάκη συνοδευόμενη από μελέτη της Κέλης Δασκαλά.

Του Νίκου Ξένιου

Για το βιβλίο του Αντώνη Γεωργίου Ένα αλπούμ ιστορίες (εκδ. Το ροδακιό)

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Ο κύπριος συγγραφέας (και νομικός) Αντώνης Γεωργίου έχει παρουσιάσει ενδιαφέροντα δείγματα δημιουργικής παραγωγής ως ευρηματική διαχείριση ζητημάτων σχετικά με τον (εσωτερικό) άνθρωπο και τη διάθεσή του απέναντι στον εαυτό του και στο περιβάλλον, όπως εντοπίζονται π. χ. στην ποιητική συλλογή Πανσέληνος παρά μία (2006), στη συλλογή διηγημάτων Γλυκιά bloody life (2006), ή ακόμα σε θεατρικά έργα (Αγαπημένο μου πλυντήριο 2007, Η Νόσος 2009, Ο κήπος μας 2011, La belote 2012). Εξίσου δημιουργική συμπεριφορά αναπτύσσει ο Α. Γεωργίου και με τη συμμετοχή του στη συντακτική ομάδα του καλού κυπριακού περιοδικού λόγου, τέχνης και προβληματισμού με τον τίτλο Άνευ. 

Του Κώστα Δρουγαλά

Το φως μέσα μου είναι το πρώτο βιβλίο του Ξανθιώτη συγγραφέα Κωνσταντίνου Κέλλη. Ως επί το πλείστον τα δεκατρία διηγήματα της συλλογής είναι ιστορίες τρόμου που καλύπτουν όλο το φάσμα αυτού του παραγνωρισμένου είδους. Στο βιβλίο μαθαίνουμε πως αρκετά από τα διηγήματα της παρούσας συλλογής έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού. 

Για το βιβλίο της Στέργιας Κάββαλου «Φαμιλιάλ» (εκδ. Μελάνι)

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Η οικογένεια όχι ως εστία στοργής και φωλιά συναισθηματικής ασφάλειας αλλά ως άντρο λεόντων και κέντρο συγκρούσεων έρχεται και ξανάρχεται τον τελευταίο καιρό στις λογοτεχνικές σελίδες, λες και οι συγγραφείς μας ψυλλιάζονται βαθύτερα ρήγματα πίσω από την επιφανειακή ομαλότητα. Λες και αναζητούν μέσα στην κρίση τα προσωπικά δράματα που είναι πιο σημαντικά από τα εθνικά. Λες και ο θεσμός της οικογένειας φορτώθηκε με ιερά τάματα που σήμερα φαίνονται άτοπα. Το έκαναν παλιότερα μυθιστοριογράφοι, δημιουργοί δηλαδή της μεγάλης φόρμας, το κάνουν τώρα μαζικά διηγηματογράφοι ή γενικότερα λογοτέχνες της μικρής φόρμας, όπως ο Ν. Κουφάκης, η Β. Τζανακάρη, ο Χ. Βλαβιανός και τώρα η Στέργια Κάββαλου.

Οι διαδρομές του κυρίου Έκτορα μέσα από τα διηγήματα της Βάσιας Τζανακάρη «Η καρέκλα του κυρίου Έκτορα» (εκδ. Μεταίχμιο).

Του Κώστα Αγοραστού

Για το road novel της Μάρτυς Λάμπρου Με λυμένο χειρόφρενο που μετατρέπεται σε μυθιστόρημα μαθητείας. 

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Μυρωδιά πετρελαίου και άπλυτα ρούχα, ατέλειωτοι δρόμοι και μπαγιάτικα σάντουιτς, ξάγρυπνα βλέφαρα και βαριά μπράτσα πάνω στο τιμόνι, λιμάνια και βαπόρια, λαμαρίνες και φρένα να τρίζουν, ρόδες που στριγγλίζουν και φορτία που (ξε)φορτώνονται, τελωνεία και αμίλητοι αστυνομικοί, λαθραία τσιγάρα και μπουκάλια κονιάκ, μια ολόκληρη πραγματικότητα νταλίκας και εθνικών οδών ξεδιπλώνεται στο νέο μυθιστόρημα της Μάρτυς Λάμπρου.

Για το μυθιστόρημα της Ιωάννας Τόμπρου Βαλίτσα παρά πόδα (εκδ. Γαβριηλίδη).

Του Κώστα Δρουγαλά

Το Βαλίτσα παρά πόδα είναι το τέταρτο βιβλίο της Κορίνθιας Ιωάννας Τόμπρου πέντε περίπου χρόνια μετά το αστυνομικό μυθιστόρημα Καμίκο. Ο τίτλος του βιβλίου αποτελεί παράφραση του «όπλα παρά πόδα» του Νίκου Ζαχαριάδη, γραμματέα τότε του ΚΚΕ, ύστερα από την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το 1949. Το μυθιστόρημα αποτελεί στην πραγματικότητα μαρτυρία μιας γυναίκας για τη βιαιότητα των παλιών λυγμών.

Της Έλενας Μαρούτσου

Ξεκίνησα να διαβάζω το Ενυδρείο, του Γιώργου Κουτσούκου, ένα πρωί στις 9:20 και το τέλειωσα στις 13:30. Στη διάρκεια των τεσσάρων αυτών ωρών βρισκόμουν σ' ένα υποκατάστημα της ΔΕΗ με το νούμερο 73 για σελιδοδείκτη και περίμενα τη σειρά μου για να εξυπηρετηθώ. Σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν φορούσα τα μαύρα γυαλιά μου κι έκλαιγα –η αναμονή σε δημόσιες υπηρεσίες βγάζει στην επιφάνεια τον πεισιθανάτιό μου εαυτό– όμως τώρα φορούσα τα γυαλιά πρεσβυωπίας και είχα οπλιστεί με υπομονή. 

Για το μυθιστόρημα της Χριστίνας Καράμπελα Καιροί Τέσσερεις (Πόλις).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Η συμμετοχή κειμένων της Χριστίνας Καράμπελα σε συλλογικές εκδόσεις (2009-2012) έχει δώσει στοιχεία μιας ενδιαφέρουσας λογοτεχνικής γραφής. Τώρα, το βιβλίο Καιροί τέσσερεις έρχεται να προσθέσει τεκμήρια μιας πρωτότυπης δημιουργικής παραγωγής σύμφωνα με την ευρηματικότητα και τη συνδυαστική ικανότητα της συγγραφέως. Εδώ αποτυπώνεται με παραστατικό τρόπο η διαδοχή των γενεών ως διαδοχή γεγονότων ζωής και θανάτου. Τη διαδοχή αυτή που κωδικοποιείται με την αέναη εναλλαγή των τεσσάρων εποχών του έτους, διεκπεραιώνουν οι τέσσερις μοναχοκόρες Ερατώ, Βαρβάρα, Δήμητρα/Ρούλα, Πέρσα ως συνέχεια της Ευφροσύνης, και με την παράλληλη απουσία αρρένων τέκνων.

Για το συλλογικό τόμο με 10+1 αστυνομικές ιστορίες Ο τόπος προδωσε τον ένοχο (εκδ. Τόπος).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Οι θεωρητικοί της αστυνομικής λογοτεχνίας ανάγουν τη δημιουργία του crime fiction στην εποχή της δημιουργίας της Σκότλαντ Γιαρντ, όπως είναι γνωστή η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, δηλαδή στα μέσα του 19ου αιώνα. Η ύπαρξη ενός οργανωμένου σώματος για την πάταξη του εγκλήματος στη μεγάλη πόλη ερέθισε τη φαντασία πολλών συγγραφέων της εποχής, με πρωτοπόρο τον Έντγκαρ Άλαν Πόε και τους «Φόνους της οδού Μοργκ». Ωστόσο, το δημοφιλές αυτό λογοτεχνικό είδος γρήγορα ξέφυγε από τα πλαίσια του άστεως –της μεγάλης πόλης– και εξαπλώθηκε σε κάθε πόλη, πολίχνη και χωριό, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Όπως απέδειξαν μεγάλοι μάστορες του είδους (Άγκαθα Κρίστι, Ζωρζ Σιμενόν, Αντρέα Καμιλέρι), ένας φόνος μπορεί να συμβεί οπουδήποτε ζουν άνθρωποι με πάθη, αντιζηλίες, μίση και αντικρουόμενα συμφέροντα.

Για το αφήγημα Ανατολικά της Αττάλειας - Βόρεια της Λευκωσίας του Μάριου Μιχαηλίδη.

Της Νένας Κοκκινάκη*

Το Ανατολικά της Αττάλειας - Βόρεια της Λευκωσίας δεν είναι μια ιστορική τοιχογραφία, ούτε φυσικά μια πολεμική περιπέτεια. Πρόκειται για αφήγημα που φωτίζει ποιητικά την ιστορική πραγματικότητα μιας ταραγμένης εποχής. Ο Μάριος Μιχαηλίδης, ποιητής, φιλόλογος, γεννημένος στην Κύπρο, κατορθώνει να μετατοπίσει την προσοχή του αναγνώστη από τις πολύπλοκες πτυχές της ιστορίας στον άνθρωπο, αποκαλύπτοντας τον «απερίγραπτο πόνο» μέσα από το «μαστίγωμα της μνήμης». Ολόκληρη η αφήγηση ακουμπά στη μνήμη, τη μόνη που «αντιζυγιάζει τον καημό». 

Για το μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου Η γυναίκα του Θεού (εκδ. Καστανιώτη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Πώς μπορεί κανείς να προσεγγίσει τον Θεό χωρίς να μιλήσει ανθρωπομορφικά και ταυτόχρονα να διερευνήσει την «απρόσιτη δόξα» Του; Το ερώτημα μπορεί σήμερα να τεθεί και με φιλοσοφικούς, υπαρξιακούς όρους, χωρίς να παύει να στηρίζεται στις βιβλικές αναφορές. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο πυρήνας της σκέψης ενός σύγχρονου λογοτέχνη που θεολογεί δύσκολα θα είναι «ορθόδοξος», αλλά πιθανότατα θα κινείται στα όρια της φιλοσοφίας και της αμηχανίας.

Για το βιβλίο του Παναγιώτη Γούτα Μικρό παιδί σαν ήμουνα (εκδ. Μπιλιέτο).

Της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Μυθιστορήματα, αφηγήματα και μια ποιητική συλλογή απαρτίζουν το λογοτεχνικό έργο του Παναγιώτη Γούτα. Με το καινούργιο βιβλίο του, Μικρό παιδί σαν ήμουνα, δίνει δείγμα γραφής και σε μικρά πεζά. Η έκτασή τους είναι περίπου 15 σειρές κατά μέσο όρο, το μεγαλύτερο φτάνει τις 39 και το μικρότερο τις 4 σειρές. 

Οι συντάκτες της Book Press προτείνουν 50 βιβλία ελληνικής και ξένης πεζογραφίας για το καλοκαίρι (και για κάθε εποχή).

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η εκδοτκή παραγωγή, αν και έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να μας δίνει πλήθος νέων τίτλων. Σημαντικά βιβλία ξένων συγγραφέων, ερεθιστικές προτάσεις Ελλήνων καθώς και ποικίλες επανεκδόσεις που αναζωπυρώνουν το ενδιαφέρον για παλαιότερα βιβλία κυριαρχούν στους πάγκους των βιβλιοπωλείων. Ζητήσαμε από τους βασικούς συντάκτες της Book Press να προτείνουν πέντε τίτλους της πρόσφατης παραγωγής. 

Για το μυθιστόρημα του Δημήτρη Φύσσα Ο κηπουρός κι ο καιροσκόπος (εκδ. Εστία).

Της Τόνιας Μάκρα

Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες είναι το μυθιστόρημα του «δημοσιογράφου, συγγραφέα, νεοελληνιστή, φιλόλογου, κειμενογράφου» Δημήτρη Φύσσα – όπως αυτοσυστήνεται ο ίδιος στο τηλεγραφικό βιογραφικό του. Κι αυτό λόγω της ασυνήθιστης δομής του όπου στοιχεία επιστημονικά εμπλέκονται με κείμενα εποχής, ενώ γήινοι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες πορεύονται στις δυσκολίες της κατοχικής Αθήνας.

Για την επανέκδοση της συλλογής διηγημάτων του Μένη Κουμανταρέα «Σεραφείμ και Χερουβείμ» (εκδ. Κέδρος).

Της Ελιάνας Χουρμουζιάδου

Για τη συλλογή κειμένων μικρής φόρμας Λευκός Χρόνος του Νίκου Μπελάνε.

Της Niemands Rose

Τα δεδομένα. Τίτλος: Λευκός Χρόνος. Εκδόσεις: Οκτώ. Πρώτη έκδοση: Μάης του ’14. Βιβλίο τσέπης, 110 σελίδων και 129 κειμένων. Το βιογραφικό του συγγραφέα λακωνικό και χωρίς φωτογραφία: «Ο Νίκος Μπελάνε γεννήθηκε το 1974. Κατοικεί στη Θεσσαλονίκη». Ούτε καν μια αναφορά στο προηγούμενο βιβλίο του, Το χαμόγελο της πολαρόιντ (εκδόσεις Απόπειρα), τη συλλογή διηγημάτων, που αποτελεί και το ντεμπούτο του στη συγγραφή. Όμως ακόμα κι αυτό, το λιτό, στα όρια του ελλειμματικού, βιογραφικό σημείωμα, συνιστά μια πρώτη δήλωση του συγγραφέα και προοικονομεί το ύφος που διατρέχει το βιβλίο.

Για το δεύτερο βιβλίο της Βάσως Νικολοπούλου Καιρός ήταν (εκδ. Εστία).

Του Νίκου Κουρμουλή

Το πολιτισμικό στίγμα της τρέχουσας κρίσης αποτελεί μια διαρκή αγωνία των λογοτεχνών της χώρας μας. Και ευλόγως, ως ένα βαθμό, αφού η μεταιχμιακή συνθήκη το επιβάλλει σχεδόν αντανακλαστικά. Τα γνωσιακά πεδία του παρελθόντος έχουν αναιρεθεί. Τα σχήματα, οι χώροι απεύθυνσης, οι κοινωνικές κατηγορίες, η ίδια η ψυχοσύνθεση του αναγνώστη και του συγγραφέα, εντέλει, βρίσκονται κάτω από συνεχή μετασχηματισμό.

Για την πρώτη συλλογή διηγημάτων του Νικόλα Σεβαστάκη Γυναίκα με ποδήλατο.

Του Κώστα Αγοραστού

Αρκετές ενδιαφέρουσες συλλογές διηγημάτων έχουν κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά που διανύουμε. Πρωτοεμφανιζόμενοι καθώς και καταξιωμένοι συγγραφείς αναμετρώνται με τη φόρμα του διηγήματος δίνοντάς μας, συνήθως, άνισες συλλογές, στις οποίες εντοπίζουμε, παρ’ όλα αυτά, και κάποια καλά διηγήματα.

Έξι διηγήματα του πρωτοεμφανιζόμενου Χρίστου Κυθρεώτη, που εκβάλλουν τον έφηβο στη νεανική ηλικία και τον ανδρώνουν.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Μ’ αρέσει αυτή η γραφή, αυτός ο αέρας που πνέει φρέσκος μέσα από τις γραμμές. Μ’ αρέσει όχι γιατί είναι καινοτόμος και λογοτεχνικά ρηξικέλευθος, αλλά επειδή είναι φυσικός, καθαρός, αυθόρμητος. Φαινομενικά τουλάχιστον. Γιατί, παρόλο που έρχεται θεριεμένος από προσωπικές εμπειρίες και μεστωμένα βιώματα, έχει δουλευτεί και διυλιστεί μέσα από φίλτρα επεξεργασίας και προσοχής. Μ’ ένα γυαλόχαρτο έχει εξομαλυνθεί κάθε μικρή ή μεγάλη προεξοχή κι έτσι η γραφή έφτασε να φαίνεται στρωτή και πηγαία.

Για την τραυματική εκκρεμότητα απέναντι σε δεσμούς αίματος μιλάει το νέο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού «Το αίμα νερό».

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Οκτώ αιώνες ελληνικής ιστορίας στο μυθιστόρημα Χάλκινο γένος (εκδ. Πατάκη) της Μαρίας Σκιαδαρέση.

Του Κώστα Δρουγαλά

Το Χάλκινο γένος της Μαρίας Σκιαδαρέση (Αθήνα 1956) είναι ένα «μυθιστόρημα εποχής», όπως το αποκαλεί η ίδια η συγγραφέας στον Επίλογο του βιβλίου, και οφείλει τον τίτλο του σε έναν στίχο του Ησίοδου από το Έργα και Ημέραι, που κάνει λόγο για το «χάλκινο γένος», αυτό των θνητών ανθρώπων.

Μια ερωτική ιστορία από την Κατοχή μέχρι τον Εμφύλιο στο μυθιστόρημα Νικήτας Δέλτα της Μαριλένας Παπαϊωάννου. 

Της Μαριαλένας Σπυροπούλου*

Οι κοινωνικές καταστάσεις δημιουργούν ήρωες ή οι ήρωες υπάρχουν και απλώς αναδεικνύονται ανάλογα με τις κοινωνικές καταστάσεις; Το μυθιστόρημα της Μαριλένας Παπαϊωάννου τοποθετείται χρονικά στην περίοδο της Κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανούς και φτάνει μέχρι τον Εμφύλιο. Περιγράφεται μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις των ηρώων η προσπάθειά τους όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να ζήσουν. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το κέντρο βάρους του μυθιστορήματος είναι η ακρίβεια της περιγραφής της ιστορικής αυτής περιόδου.

Η νέα συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Μήτσου, πολυεπίπεδη τοιχογραφία που αποτυπώνει ποικίλες ανθρώπινες σχέσεις.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το κειμενικό σύμπαν του Ανδρέα Μήτσου συνεχίζει να διευρύνεται με γεγονότα που παραβιάζουν την αντικειμενική πραγματικότητα, την κοινώς αποδεκτή λογική, την φυσική κατάσταση των πραγμάτων.

Τρία νέα βιβλία με την πεποίθηση ότι η επιστήμη και τα γράμματα είναι σε θέση να δώσουν ώθηση στην ανθρωπότητα.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Στο πλαίσιο της διερεύνησης της ανθρώπινης ιστορίας, η λογοτεχνία ανέδειξε κατά καιρούς εθνικές μορφές, σπουδαίους πολεμιστές και σημαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες. Η μετακίνηση όμως, εδώ και χρόνια, της προσοχής μας από το στρατιωτικό και πολιτικό σκηνικό στα κοινωνικά και πολιτισμικά γεγονότα έφερε τόσο την Ιστοριογραφία όσο και την πεζογραφία σε νέες ατραπούς· αν επικεντρωθούμε ειδικά στην τελευταία, μπορούμε να δούμε ότι αυτή επιχειρεί να αναδείξει όχι μόνο ηρωικές προσωπικότητες αλλά και πρόσωπα από τον χώρο των γραμμάτων και των επιστημών. Κάτι τέτοιο εξηγείται από τη διάθεση να προβληθεί η πρόοδος της ανθρωπότητας, να αναδειχθεί η ιδέα της κοινωνικής και πνευματικής ανάπτυξης και έτσι να φανεί –πίσω από τις μάχες και τις συνθήκες– πώς εξελίχθηκε η σκέψη και η κοινωνία.

Ο ποιητής Γιώργος Δουατζής καταγράφει εννέα ιστορίες στη συλλογή διηγημάτων του Η άλλη λέξη.

Της Χρυσοξένης Προκοπάκη

Τι γίνεται όταν τα αντικείμενα παίρνουν τη θέση των ανθρώπων; Τι γίνεται όταν οι απόντες γεμίζουν το κενό που αφήνουν οι παρόντες; Και όταν ένας σκύλος παίρνει το λόγο και μαλώνει το αφεντικό του για τη «συναισθηματική του καχεξία»; Τι γίνεται όταν ένας ποιητής αφήνει για λίγο την ποίηση και καταπιάνεται με τον πεζό λόγο;

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Η λογοτεχνία ως τώρα αρδευόταν από μεγάλες δεξαμενές αρχέτυπων προσώπων και σκηνών, όπως ήταν η αρχαιοελληνική μυθολογία, ο χριστιανικός κόσμος με την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, οι ιστορικές φυσιογνωμίες κ.ά. Μέσα σ’ αυτά, που έχουν εντοπιστεί σε όλη τους την ποικιλία από πολλούς μελετητές, οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και την παγιωμένη πλέον στη συνείδηση των αναγνωστών-θεατών σφαίρα της διεθνούς show biz, η οποία τροφοδοτεί κατεξοχήν τον κινηματογράφο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το διαδίκτυο, ενώ όλο και περισσότερο περνάει και στις σελίδες των λογοτεχνικών βιβλίων.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη 

Η απόπειρα δολοφονίας ανακοινώνεται -ήδη εξ αρχής- από τις στήλες μιας εφημερίδας, και μετά ξεχνιέται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα από τη μία η αστυνομική πλοκή να εξαρθρώνεται, καθώς ο αναγνώστης απομακρύνεται συνεχώς από το έγκλημα και στρέφει την προσοχή του στις εξομολογήσεις εννέα προσώπων, τα οποία συνδέονται με συγγενικές ή κοινωνικές σχέσεις μεταξύ τους.