Για το βιβλίο του François Rabelais «Γαργαντούας και Πανταγκρυέλ» (εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια: Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, εκδ. Εξάντας).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα του Φερνάντο Αραμπούρου «Πατρίδα» (μτφρ. Τιτίνα Σπερελάκη, εκδ. Πατάκη).

Του Κώστα Δρουγαλά

Για τη νουβέλα του S. Yizhar «Ήταν το Χιρμπέτ Χιζέ» (μτφρ. Ίων Βασιλειάδης, εκδ. Μελάνι).

Του Νίκου Ξένιου

Για την ανθολογία διηγημάτων της Lucia Berlin «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Στερέωμα).

Του Διονύση Μαρίνου

Για το μυθιστόρημα του Honoré De Balzac «H Μοντέστ Μινιόν» (μτφρ. Έφη Κορομηλά, εκδ. Gutenberg).

Της Διώνης Δημητριάδου

Για το μυθιστόρημα του Τσάο Χσούε-τσιν «Όνειρο της κόκκινης κάμαρας, ή Η ιστορία της πέτρας» (μτφρ. Έλλη Λαμπρίδη, εκδ. Gutenberg).

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Για τα μυθιστορήματα των Γουίλιαμ Μπόυλ «Gravesend» (μτφρ. Άλκηστις Τριμπέρη, εκδ. Πόλις), Φιστόν Μουαντζά Μουζιλά «Τραμ 83» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Καστανιώτης) και Εντουάρ Λουί «Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» (μτφρ. Μιχάλης Αρβανίτης, εκδ. Αντίποδες).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Για τη συλλογή διηγημάτων του Τσακ Πόλανικ «Σκαρφίσου κάτι! Ιστορίες που δεν γίνεται να ξεχάσεις» (μτφρ. Πάνος Τομαράς, εκδ. Αίολος).

Του Κώστα Δρουγαλά

Για το βιβλίο του Ζοζέφ Αντράς «Κανακύ» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

Του Νίκου Ξένιου

Για την ανθολογία «Γοτθικές Ιστορίες από Μοντέρνες Συγγραφείς» (μτφρ. Αγγέλα Γαβρίλη, Μαρία Γιακανίκη, Ειρήνη Μαντά, Αργυρώ Μαντόγλου, Μαριάννα Παπουτσοπούλου, Έφη Φρυδά, εκδ. Ars Nocturna).

Της Διώνης Δημητριάδου

Για το μυθιστόρημα του Τζόναθαν Σαφράν Φόερ «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» (μτφρ. Ελένη Ηλιοπούλου, εκδ. Κέδρος).

Του Θωμά Συμεωνίδη

Για το μυθιστόρημα της Hanya Yanagihara «Οι άνθρωποι στα δέντρα» (μτφρ. Μαρία Ξυλούρη, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Διονύση Μαρίνου

Για το μυθιστόρημα του Ορχάν Παμούκ «Η γυναίκα με τα κόκκινα μαλλιά» (μτφρ. Στέλλα Βρετού, εκδ. Πατάκη).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Για το μυθιστόρημα του Λεονάρδο Παδούρα «Η διαφάνεια του χρόνου» (μτφρ. Κώστας Αθανασίου, εκδ. Καστανιώτη).

Του Διονύση Μαρίνου

Για τις ανθολογίες διηγημάτων του Γκυ Ντε Μωπασάν «Οι αυτόχειρες» (μτφρ. Γιώργος Ξενάριος, εκδ. Κέδρος) και «Η νεκρή και άλλες ιστορίες» (μτφρ. Αγγέλα Γαβρίλη, Ars Nocturna).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Για το μυθιστόρημα του Πίτερ Κάρεϊ «Πολύ μακριά απ’ το σπίτι» (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός).

Του Διονύση Μαρίνου

Για το μυθιστόρημα του Bernhard Schlink, «Όλγα» (μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Κριτική).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα του László Krasznahorkai «Το τανγκό του Σατανά» (μτφρ. Ιωάννα Αβραμίδου, εκδ. Πόλις).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Για το μυθιστόρημα του Χαβιέρ Θέρκας «Ο απατεώνας» (μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, εκδ. Πατάκη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Για το αστυνομικό μυθιστόρημα της Tana French «Στο Δάσος» (μτφρ. Ειρήνη Παϊδούση, εκδ. Μεταίχμιο).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Για το μυθιστόρημα του Χεσούς Καρράσκο «Άγρια ερημιά» (μτφρ. Λένα Φραγκοπούλου, εκδ. Αντίποδες).

Του Διονύση Μαρίνου

Για το βιβλίο του Patrick Modiano «Ναρκωμένες αναμνήσεις» (μτφρ. Αλεξάνδρα Κωσταράκου, εκδ. Πόλις).

Του Γιώργου Βέη

Για το μυθιστόρημα του Κλάουντιο Μάγκρις «Υπόθεση αρχείου» (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτη).

Για το μυθιστόρημα του Χουάν Χοσέ Μιγιάς «Η δική μου ιστορία» (μτφρ. Θεοδώρα Δαρβίρη, εκδ. Ψυχογιός).

Του Διονύση Μαρίνου

Για το μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Άτγουντ «Η ιστορία της θεραπαινίδας» (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Ψυχογιός).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα του Σουλφί Λιβανελί «Ανησυχία» (μτφρ. Φραγκώ Καράογλαν, εκδ. Πατάκη).

Της Εύας Στάμου

Για το μυθιστόρημα του Καζούο Ισιγκούρο «Αχνή θέα των λόφων» (μτφρ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός).

Του Γιώργου Βέη

Για το μυθιστόρημα του Χαβιέρ Θέρκας «Ο απατεώνας» (μτφρ. Γεωργία Ζακοπούλου, εκδ. Πατάκη).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Στο μυθιστόρημά του Ο Τζόσουα τότε και τώρα (εκδ. Πόλις), ο Μορντεκάι Ρίχλερ έχει έναν χαρακτήρα που τα πίνει στην Ισπανία και λέει «Εμείς οι Ισπανοί το πρωί είμαστε φασίστες, το μεσημέρι σοσιαλδημοκράτες και το βράδυ αναρχικοί». Ένα είδος ενισχυμένης διαλεκτικής, ή μάλλον τριλεκτικής, σύμφωνα με τον Δανό καταστασιακό Άσγκερ Γιορν, που δείχνει ότι οι ιδέες και οι στάσεις συνυπάρχουν εντός μας και άλλοτε επικρατεί η μία, άλλοτε η άλλη, και αργότερα, προϊούσης της κραιπάλης και της εμβάπτισης στις λίμνες της μεθυσμένης αμεριμνησίας, η τρίτη και καλύτερη.

Για το μυθιστόρημα του Edgar-Allan Poe «Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από το Ναντάκετ» (μτφρ. Πολύκαρπος Πολυκάρπου, εκδ. Gutenberg)

Του Γιώργου Λαμπράκου

Για τη νουβέλα του Stefan Zweig «Μενορά - Το θαμμένο κηροπήγιο» (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Άγρα).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα της Jesmyn Ward «Τραγούδα, άταφο πουλί» (μτφρ. Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Παπαδόπουλος).

Του Διονύση Μαρίνου

Όλα είναι δρόμος: μια απέραντη ευθεία στο πουθενά, σαν φλέβα που δεν τελειώνει. Τριγύρω χαμηλή βλάστηση, τόπους τόπους ξεραμένη από τον ανελέητο ήλιο. Από κάπου μακριά εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο, ένα παλιό ξεχαρβαλωμένο αυτοκίνητο που μουγγρίζει· οι ταχύτητες ανεβαίνουν και κατεβαίνουν κατά πώς θέλουν εκείνες. Ο οδηγός είναι κουρασμένος, βαριεστημένος ή μπορεί να είναι ένας εσωτερικός «Κολόμβος» που ψάχνει τη δική του Αμερική.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Τζέφρυ Ευγενίδη «Δελτία παραπόνων» (μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Πατάκη).

Της Εύας Στάμου

Ο Τζέφρυ Ευγενίδης θεωρείται ένας εξαιρετικός μυθιστοριογράφος τόσο από τους συστηματικούς μελετητές του έργου του όσο και από τους πιστούς αναγνώστες του. Οι Αυτόχειρες παρθένοι, το Middlesex και το Σενάριο γάμου έχουν αγαπηθεί από κοινό και κριτικούς. Είναι, όμως, ο Ευγενίδης ένας εξίσου ικανός διηγηματογράφος;