prosopa se apognosi

Για το μυθιστόρημα της Paula Fox «Πρόσωπα σε απόγνωση» (μτφρ. Ρένα Χατχούτ, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: Πίνακας του Edward Hooper «Δωμάτιο στη Νέα Υόρκη», λάδι σε καμβά, 1932 © Sheldon Museum of Art, University of Nebraska–Lincoln.

Του Διονύση Μαρίνου

Πενήντα τρία χρόνια πέρασαν από το Faces του Τζον Κασσαβέτη, εκείνη την ταινία bing bang των ανθρώπινων σχέσεων, όπου τίποτα πια δεν κρύβεται επιμελώς κάτω από το χαλί. Τίποτα δεν μένει ανέπαφο και κάθε ουλή αποτυπώνεται από την κάμερα 16mm του σκηνοθέτη-ενορχηστρωτή του οικιακού παίγνιου. Πολλά περισσότερα χρόνια από τότε που ο Έντουαρντ Χόπερ αποτύπωσε το οικογενειακό spleen με τον πιο ένδοξα μοναχικό τρόπο. Ποτέ άλλοτε το vérité των σχέσεων δεν εμφανίστηκε τόσο αληθινό όσο σ΄ αυτόν. Είναι η ενορχήστρωση του εσωτερικού χάους με μια κέρινη εξωτερική αταραξία.

Για να έρθουν μετά ο Απντάικ, ο Τσίβερ, ο Κάρβερ, ο Ροθ και κάμποσοι άλλοι και να αποτελειώσουν και τα τελευταία ψήγματα μαγείας. Η μουσική δωματίου, αυτός ο αστικός προμαχώνας της ευταξίας, έχασε τον μπούσουλα, δεν μπορούσε να κρύψει τις μουντζούρες από το πρόσωπό του, δεν γινόταν να τινάξει από πάνω του τις ενοχές. Αυτό που πρέπει να ειπωθεί, ακόμη κι αν δεν βγει από το στόμα και δεν αποτυπωθεί σε λέξεις, θα γραφτεί στο πρόσωπα, στα στεγνωμένα μάτια, στα πάλλοντα χείλη, στο ίδιο το πρόσωπο της απόγνωσης.

Το coup de grâce της Πόλα Φοξ

Για να έρθει και το μυθιστόρημα της Πόλα Φοξ Πρόσωπα σε απόγνωση (μτφρ. Ρένα Χατχούτ, εκδ. Gutenberg,) να δώσει το coup de grâce στον «ασθενή». Τη χαριστική βολή. Είναι άκρως επικίνδυνο το μικρό σε όγκο, αλλά πλατύ ως προς το εύρος του, μυθιστόρημα της Φοξ, πολύ επικίνδυνο. Όταν το τελειώσεις, μένεις με τα χέρια λυμένα, τους κάβους των ποδιών σε ετοιμότητα, το καράβι αναχωρεί, φεύγεις, έφυγες. Όλα έχουν αναταραχθεί μέσα σου. Μοιάζεις με δέντρο που τα φύλλα του παραδέρνουν από τον άνεμο. Δεν αφήνει τίποτα ήσυχο αυτό το μυθιστόρημα κι ας λέει λίγα. Ή, μάλλον, λέει λίγα και υπαινίσσεται πολλά περισσότερα. Βλέπεις την κορυφή του παγόβουνου και σκας πάνω του παραδομένος αμαχητί.

Δεν αφήνει τίποτα ήσυχο αυτό το μυθιστόρημα κι ας λέει λίγα. Ή, μάλλον, λέει λίγα και υπαινίσσεται πολλά περισσότερα. Βλέπεις την κορυφή του παγόβουνου και σκας πάνω του παραδομένος αμαχητί.

Στην εισαγωγή ο «πολύς» Τζόναθαν Φράνζεν πλέκει πόντο-πόντο το εγκώμιο αυτού του βιβλίου, αναφέρει τις φορές που το έχει διαβάσει στη ζωή του και το τοποθετεί πάνω από τον Λαγό του Απντάικ ή τον Σίμουρ Λιβόβ του Ροθ. Υπερβολή ή όχι, αυτό που καταφέρνει η Φοξ με τούτο το μυθιστόρημα είναι ένα καίριο πλήγμα στον καθωσπρεπισμό. Ενώ δεν του φαίνεται, δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Η τελευταία σκηνή είναι το χυμένο μελάνι από το μελανοδοχείο, που προηγουμένως έσπασε στον τοίχο, να κυλάει προς το πάτωμα σε μαύρες γραμμές. Διάλυση, λέγεται αυτό. Απόλυτα εσωτερική. Κανένα έρμα. Κανένα χέρι βοηθείας. Ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με την πικρή αλήθεια του.

Ποιοι είναι ο Ότο και η Σόφη; 

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι και γιατί «πρόσωπα», κάτι που παραπέμπει σε μια αντικειμενικοποίηση των μορφών ή ένα γκρο πλαν, τόσο κοντινό που μπορείς να δεις ακόμη και τους πόρους των προσώπων τους; Είναι ο Ότο και η Σόφη Μπέντγουντ, ένα άτεκνο ζευγάρι στο Μπρούκλιν της δεκαετίας του ’60. Είναι αστοί με τα όλα τους, έχουν την οικονομική επιφάνεια να κάνουν πράξη κάθε τους επιθυμία. Στα ράφια της βιβλιοθήκης τους έχουν σε περίοπτη θέση τον Γκαίτε, η κουζίνα τους είναι από ανοξείδωτο χάλυβα, έξω από το σπίτι είναι παρκαρισμένη η Μερσεντές του Ότο που είναι δικηγόρος μεγάλων αστικών υποθέσεων, ενώ η Σόφη υπήρξε κάποτε μεταφράστρια που πλέον έχει ατονήσει το ενδιαφέρον της. Κανείς δεν μπορεί να τους δώσει το άλλοθι ότι δεν κατανοούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γάμος τους. Οι ίδιοι τοποθετούν εξαρχής τους εαυτούς τους σε μια ασφαλή ζώνη ανώτερου κοινωνικού status που θα αποδειχθεί φτενό μαξιλάρι ασφαλείας. Κανένα οικονομικό προνόμιο δεν θα τους σώσει όταν θα έρθει η ώρα.

Οι ίδιοι τοποθετούν εξαρχής τους εαυτούς τους σε μια ασφαλή ζώνη ανώτερου κοινωνικού status που θα αποδειχθεί φτενό μαξιλάρι ασφαλείας. Κανένα οικονομικό προνόμιο δεν θα τους σώσει όταν θα έρθει η ώρα.

Κι αυτή έρχεται από ένα τυχαίο γεγονός: μια αγριόγατα δαγκώνει στο χέρι τη Σόφη την ώρα που προσπαθεί να την ταΐσει. Να ήταν λυσσασμένη; Μήπως κινδυνεύει; Ενώ θα ήταν προφανές ότι θα έτρεχε στο πλησιέστερο νοσοκομείο να δει το τραύμα της, το κάνει πολύ μετά. Απωθώντας συνεχώς το ζήτημα, καθώς το βλέπει σαν μια μορφή κρυφού μηνύματος που, ενώ το ξέρει φοβάται να το διαβάσει.

Και ο Ότο; Τι κάνει ο Ότο; Εκείνος έχει άλλα ζητήματα στο κεφάλι του. Χωρίζει επαγγελματικά με τον συνέταιρό του, τον Τσάρλι, που είναι και κρυφός ερωμένος της Σόφη. Ένα οδυνηρό «διαζύγιο», καθώς ο Τσάρλι τον κατηγορεί για την εστέτ και μπουρζουάδικη συμπεριφορά του απέναντι σε κάποιους φτωχούς πελάτες τους. Αν επιτίθεται ο Ότο στις κατηγορίες του Τσάρλι; Φαινομενικά ναι, ουσιαστικά πληγώνεται η αυταξία του. Είναι μια ρωγμή στο ανεπίληπτο προσωπείο του.

Η Σόφη συναντάει φίλες, τσακώνεται μαζί τους, συναντάει κρυφά τον Τσάρλι και βλέπει το αδιέξοδο να θάλλει, κάνει shopping therapy και κατανοεί το ανόητο του πράγματος, ψάχνει ένα άλλοθι στη μητέρα της αλλά δεν το βρίσκει. Την ίδια στιγμή που και ο Ότο ολοένα βουλιάζει και δεν μπορεί να κρατηθεί στον αφρό της πλασμένης προσωπικότητάς του.

fox 01

Η Πόλα Φοξ γεννήθηκε το 1923 στη Νέα Υόρκη. Δόθηκε από τους γονείς της σε ίδρυμα από όπου την πήρε η Κουβανή γιαγιά της και μετά ένας κληρικός με τον οποίο έμεινε έως τα 16 της. Σε ηλικία 21 ετών απέκτησε την κόρη της, Λίντα Κάρολ (μητέρα της ηθοποιού και τραγουδίστριας Κόρτνεϊ Λαβ), την οποία έδωσε για υιοθεσία. Έζησε για μεγάλο διάστημα στο Χόλυγουντ στην ίδια πανσιόν με τον Μάρλον Μπράντο με τον οποίο ήταν πολύ στενή φίλη. Σπούδασε στο Κολούμπια, παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε άλλα δύο παιδιά. Αρχικά έγραψε βιβλία για παιδιά και εφήβους με μεγάλη επιτυχία και μετά μυθιστορήματα για ενήλικες. Το 1970 η φήμη της εκτοξεύτηκε με το Πρόσωπα σε απόγνωση που έγινε αμέσως best seller και ένα χρόνο αργότερα ταινία με πρωταγωνίστρια την Σίρλεϊ Μακλέιν. Πέθανε το 2017.

Να γιατί έχουμε να κάνουμε με πρόσωπα. Με έλλογα προσωπεία που κουβαλούν στανικά έναν ρόλο που για χρόνια τον έπαιζαν καλά, όμως, κάποια στιγμή έπαψε να τους λέει κάτι. Κάτω από τη μάσκα που φορούν, υπάρχει μια άλλη μάσκα και το τυχαίο γεγονός του δαγκώματος θα φέρει στην επιφάνεια τους κρυφούς φόβους, εκείνα τα άρρητα που ο χρόνος και η καθημερινότητα προσπαθούσαν να κρύψουν με επιμέλεια. Υπάρχουν εκρήξεις; Υπάρχουν προκεχωρημένα φυλάκια; Υπάρχουν έντονοι τσακωμοί; Όχι, σπάνιες είναι οι φορές που ο ένας θα ρίξει ένα ιοβόλο βλέμμα στον άλλον. Με εξαίρεση την τελευταία σκηνή όπου συμβαίνει αυτή η άηχη έκρηξη, κυρίως από τη μεριά του Ότο που δεν αντέχει άλλο την απελπισία του, το άχθος της σχέσης τούς τρώει ύπουλα από μέσα. Εκεί αθέατο καίει όλες τις γέφυρες.

Στοιχεία υπαρξιακού θρίλερ 

Η τραγικότητα αυτού του βιβλίου εστιάζεται στο γεγονός ότι δεν θέλει να φανεί τραγικό. Έχει δίκιο ο Φράνζεν, ορισμένες στιγμές έχει στοιχεία υπαρξιακού θρίλερ. Ο καθένας παλεύει με τα σκοτάδια του πρώτα κι ύστερα με τα κοινά του σκότη. Κάθε λέξη που βάζει η Φοξ είναι μια πορεία προς το λύγισμα. Ακόμη και το επώνυμο που έχει δώσει στο ζευγάρι, Μπέντγουντ, έχει τη σημασία του. Είναι σαν δύο ξύλα που λυγίζουν έως το σημείο του ανεπανόρθωτου σπασίματος. Θα έρθει αυτό; Μας το λέει η Φοξ; Μήπως το υπονοεί; Δεν είναι τόσο δραστική όσο ο Άλμπυ, φερ’ ειπείν, αφήνει τα πράγματα σε ένα μεσοδιάστημα λυτρωμού ή απόλυτης καταστροφής. Δεν προσφέρει λύσεις στο «μυστήριο». Όμως η απομάγευση του όλου πράγματος είναι εκκωφαντική. Τα πάντα συμβαίνουν σε ένα λίβινγκ-ρουμ. Μια λέξη που επαναλαμβάνεται πολλές φορές στο μυθιστόρημα. Ενας κλειστός χώρος, σαν ενυδρείο με στεκάμενο νερό. Ετσι που τελικά ούτε… living είναι ούτε ασφαλής χώρος διαμονής.

Η τραγικότητα αυτού του βιβλίου εστιάζεται στο γεγονός ότι δεν θέλει να φανεί τραγικό.

Είναι ένα μυθιστόρημα επώδυνο και, ναι, επικίνδυνο αν προσπαθήσεις να το διαβάσεις μόνο γι’ αυτά που είναι τυπωμένα αδιαφορώντας για τα άλλα που είναι ερμητικά κλεισμένα στην καρδιά του. Εδώ ο μεταπολεμικός ρεαλισμός που αναπτύχθηκε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού μάς προσφέρει ένα ατόφιο διαμάντι. Αυτό το κοίτασμα, λοιπόν, η Ρένα Χατχούτ του συμπεριφέρεται με τον πρέποντα σεβασμό. Κάθε λέξη μετράει στη Φοξ, γιατί κάθε λέξη φτιάχνει μια εικόνα. Κάθε παύση είναι ένας χτύπος στο κενό του σπιτιού των Μπέντγουντ – σαν τα νυχτερινά τηλεφωνήματα του Τσάρλι στην οικία τους ή σαν τις γάτες που περιφέρονται στην αυλή τους. Κάθε πρόταση έχει τέτοια πύκνωση που αν χάσεις την ουσία της, δύσκολα μπορείς να προχωρήσεις παρακάτω. Υπάρχει μια θαυμαστή αλληλουχία σκηνών και δρωμένων σ’ αυτό το βιβλίο. Κάθε περιστατικό, ακόμη και το πλέον δευτερεύον, έχει τη σημασία του, τελικά. Μεταφραστικά, όλα αυτά τα βλέπουμε αποτυπωμένα με περισσή προσοχή.

* Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Το καινούργιο του μυθιστόρημα «Μπλε ήλιος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.


Fox exΠρόσωπα σε απόγνωση
PAULA FOX
Μτφρ. ΡΕΝΑ ΧΑΤΧΟΥΤ
GUTENBERG 2021
Σελ. 248, τιμή εκδότη €14,00

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Στις πληροφορίες του νοσοκομείου, μια ηλικιωμένη πουδραρισμένη υπάλληλος τους είπε να βγουν πάλι στο δρόμο και να περπατήσουν ως την είσοδο του τμήματος Εκτάκτων Περιστατικών ένα τετράγωνο παραπέρα. Δεν υπήρχε πρόσβαση απ’ δω εξήγησε. Είχε εκείνη την ψεύτικη διάθεση να εξυπηρετήσει που χαρακτηρίζει τις αεροσυνοδούς. Το χαμόγελό της δεν έκρυψε από τη Σόφη τον τρόπο που τους έκρινε: στην ιεραρχία της ασθένειας τα έκτακτα περιστατικά ανήκαν στην κατώτερη κοινωνική τάξη. Βγήκαν γρήγορα από την αίθουσα υποδοχής, δυσάρεστα επηρεασμένοι και οι δύο από την ιδιαίτερη εκείνη κλειστοφοβική ζέστη που μοιάζει να είναι το φυσικό κλίμα της αρρώστιας».

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

Για το βιβλίο του Τζον Χέρσι (John Hersey) «Χιροσίμα» (μτφρ. Νίκος Αγγελόπουλος, εκδ. Σάλτο). Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται στις 6 Αυγούστου από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Κεντρική εικόνα: Η Χιροσίμα, αμέσως μετά (πηγή: Britannica).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος...

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

Για το εκτενές διήγημα του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (Walter de la Mare) «Η θεία του Σίτον» (μτφρ. Ευαγγελία Κουλιζάκη, εκδ. Στερέωμα). Κεντρική εικόνα: Από την ταινία «The witch in the window» (2018).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

Για το μυθοπλαστικό έργο της Χαν Γκανγκ (Han Kang) «Λευκό» (μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Καστανιώτη). Κεντρική εικόνα: Η συγγραφέας. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Λευκό χάπι, λευκά μαλλιά, φεγγάρι, χιόνι, αλάτι, γλά...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

«Μπουμπουλίνας 18» & «Εγώ, μια δούλα» στο Φεστιβάλ Αθηνών: Για τον φανερό και για τον κρυφό φασισμό

Για τις παραστάσεις «Μπουμπουλίνας 18» της Κίττυς Αρσένη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη και «Εγώ, μια δούλα» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου, στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Μπουμπουλίνας 18».

...
Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ