Το βιβλίο "Η έρευνα του πραγματικού κόσμου" μάς προσφέρει έναν ξεκάθαρο οδικό χάρτη για τη διεξαγωγή εφαρμοσμένης έρευνας υψηλού επαγγελματικού επιπέδου. Συνδυάζει υλικό και προσεγγίσεις από διαφορετικά πεδία των κοινωνικών επιστημών και αξιοποιεί τις προσεγγίσεις ποιοτικής και ποσοτικής μεθοδολογίας, καθώς και τον συνδυασμό τους, δηλαδή τα ερευνητικά σχέδια μικτών μεθόδων.
Η τέταρτη, πλήρως αναθεωρημένη και επικαιροποιημένη, έκδοση του βιβλίου περιλαμβάνει:
- Ένα νέο κεφάλαιο για τις βιβλιογραφικές έρευνες και τις βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις
- Νέες συζητήσεις για την επίπτωση της έρευνας στην αλλαγή πολιτικών, ειδικά σε αναδυόμενα και ευαίσθητα πεδία - με έμφαση στη δεοντολογία της έρευνας
- Περισσότερα παραδείγματα διεπιστημονικών ερευνών και των αποτελεσμάτων τους
- Το θέμα της εκπαίδευσης στις μεθόδους έρευνας και της μελλοντικής έρευνας.
Το δημοφιλές αυτό βιβλίο αποτελεί βασικό εγχειρίδιο για φοιτητές και φοιτήτριες που διεξάγουν έρευνα τόσο σε προπτυχιακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο μεταπτυχιακού/διδακτορικού και είναι επίσης χρήσιμο σε επαγγελματίες που διεξάγουν έρευνα στο πλαίσιο της εργασίας τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Χριστούγεννα, κι η μάνα θα ελπίζει και θα προσμένει σε μια αμμουδιά της πατρίδας η θάλασσα να με βγάλει ακέραιο. Μα εγώ στα σπλάχνα του πελάγου σκοτεινές αποικίες θα διαβαίνω, ταξιδευτής αιώνιος στα ακοίμητα πέλαγα. Η μάνα μου σκύβει πάνω από το λίκνο μου, το λίκνο της θάλασσας. Αφουγκράζεται την ανάσα μου και προσδοκά την Ανάσταση. Να με δει περιμένει σαν και Κείνης το γιο να βαδίζω πάνω στα κύματα να ανηφορίζω στο σπίτι.
Τα παιδιά μου θα με αναζητούν στις παλιές φωτογραφίες που όλο θα ξεθωριάζουν, θα χάνονται. Στις κορνίζες ο χρόνος θα αφήσει ανέπαφη τη μορφή μου. Μακρινή παρουσία. Μακρινή απουσία. Ο πατέρας που ταξιδεύει.
Αιώνιος ταξιδευτής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Μπάλαρντ, φτωχός αγρότης, χάνει το σπίτι και τη γη του, και μαζί τον όποιο σύνδεσμο είχε με τους ανθρώπους γύρω του. Χωρίς εφόδια, χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα, περιφέρεται, στα δάση. Διαπράττει απλές κλοπές αλλά και εγκλήματα, μη διστάζοντας ακόμα και πανανθρώπινα ταμπού να παραβιάσει. Με φόντο το άγριο τοπίο του Τενεσί, ο αναγνώστης τον παρακολουθεί σ' αυτόν τον κατήφορο, ενώ η αφήγηση διακόπτεται από προφορικές μαρτυρίες κατοίκων της περιοχής, που προσπαθούν να βρουν μια αιτία για τις πράξεις του, αλλά δείχνουν και όλη τη σκληρότητά τους.
«Όπως και οι συγγραφείς που θαυμάζει -Μέλβιλ, Ντοστογιέφσκι, Φόκνερ- ο Μακάρθι δημιούργησε ένα σπουδαίο και βαθύ έργο, ένα αριστούργημα» (The Washington Post), που τολμά να χαρτογραφήσει το βαθύ σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Jeffrey Arnett, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Clark των ΗΠΑ, είναι γνωστός στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα για την εισαγωγή του όρου «αναδυόμενη ενηλικίωση» ("emerging adulthood") ήδη από το 2000. Ο όρος αυτός προτάθηκε από τον ίδιο προκειμένου να περιγράψει τις αλλαγές και τις προκλήσεις της περιόδου μετά την ολοκλήρωση της εφηβικής ηλικίας τουλάχιστον βιολογικά και γνωστικά (καθώς το ψυχοκοινωνικό τέλος της εφηβείας δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο στα 18 έτη). Ωστόσο, αυτό που είναι ίσως λιγότερο γνωστό, ίσως και λόγω της ευρύτατης διάδοσης της συζήτησης για την περίοδο της αναδυόμενης ενηλικίωσης, είναι ότι ο Arnett ήταν και παραμένει ένας πολύ σημαντικός μελετητής της εφηβικής ηλικίας, της αναπτυξιακής δηλαδή περιόδου κατά την οποία τα αναπτυσσόμενα άτομα βιώνουν «ξαφνικά» πολλές και σημαντικές αλλαγές στο σώμα τους, στην καθημερινότητα τους και γενικά στη ζωή τους, και η οποία προετοιμάζει τη μετάβαση στη νεότητα και την ενηλικίωση.
Το παρόν έργο του συνοψίζει τα πορίσματα αυτής ακριβώς της μελέτης. Μάλιστα δε, τα πορίσματα αυτά παρουσιάζονται με ιδιαίτερη έμφαση στον πολιτισμικό παράγοντα και στην επίδρασή του στον τρόπο που βιώνεται, πρωτίστως, αλλά και κατανοείται η εφηβική ηλικία. Κατ' αυτή την έννοια, το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα σύγχρονο και ολοκληρωμένο εργαλείο για τους φοιτητές των πανεπιστημιακών τμημάτων της χώρας μας που μελετούν ειδικά ή ενδιαφέρονται γενικά για την ανθρώπινη ανάπτυξη (οι οποίοι, επιπλέον, όπως αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας, είναι μάλλον ή βέβαιον ότι κατά την ανάγνωσή του θα αναγνωρίσουν δικές τους εμπειρίες, θα «συναντηθούν» με το εφηβικό τους παρελθόν και θα στοχαστούν για το μέλλον τους ως ενήλικες), για τους ειδικούς ψυχικής υγείας οι οποίοι ασχολούνται με εφήβους, για γονείς και εκπαιδευτικούς, αλλά και για κάθε αναγνώστη που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τόσο σημαντική αυτή αναπτυξιακή περίοδο της ζωής του ανθρώπου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Μου τράβηξαν προς τα πίσω το κεφάλι απ' τα μαλλιά, έσπρωξαν τις δυο κιμωλίες βαθιά στη μύτη μου και μ' έβαλαν να φάω την τρίτη. Ο Νινομίγια και οι φίλοι του παρακολουθούσαν, γελώντας σαν τρελοί. Μέχρι τότε είχα αναγκαστεί να καταπιώ νερό από τα λεκάνη της τουαλέτας, ένα χρυσόψαρο...»
Ιαπωνία, αρχές 1990. Ένα δεκατετράχρονο αγόρι με στραβισμό υποβάλλεται σε ανελέητα μαρτύρια από τους συμμαθητές του. Αντί να αντισταθεί ή να ζητήσει βοήθεια, σιωπά. Η Κοτζίμα, που αντιμετωπίζει και η ίδια ταπεινωτικές συμπεριφορές, είναι η μόνη συμμαθήτριά του που συνομιλεί μαζί του.
Η «σύγχρονη βασίλισσα της ιαπωνικής λογοτεχνίας» (The Japan Times) Μιέκο Καβακάμι (γενν. 1976) μας δίνει μια συγκλονιστική ιστορία σχολικού εκφοβισμού εστιάζοντας στα θύματα αλλά και στους θύτες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)