Ένα βιβλίο με 46 «ποιήματα» (εντός εισαγωγικών) - 46 κειμενικές χειρονομίες που συνεχίζουν την πνευματική προσπάθεια του συγγραφέα τους εδώ και τρεις δεκαετίες: Την δημιουργία μιας νοητής κλωστής που να συνδέει τους ένοχους και χορτάτους ανθρώπους της Δύσης (ανάμεσά τους, φυσικά, και ο ίδιος ο συγγραφέας) με τον τρόμο και την απελπισία των πεινασμένων της γης. (Από τον εκδότη)

Το βιβλίο που έκανε διάσημο τον Χάρολντ Μπλουμ ήταν η "Αγωνία της επίδρασης" (1973). Στην έννοια της επίδρασης, η οποία κατέχει κεντρική θέση στη θεωρία του, επανέρχεται με το παρόν βιβλίο (2011). Η «ανατομία» έχει δύο κύριους στόχους: να διερευνήσει περαιτέρω την έννοια της επίδρασης και να την τεκμηριώσει με περισσότερα και πειστικότερα παραδείγματα.
Το εγχείρημα υλοποιείται με την προσφυγή στο έργο κορυφαίων συγγραφέων. Ξεχωριστή θέση δίνεται στον Σαίξπηρ (πέντε κεφάλαια) και, ακολούθως, στον Ουίτμαν (τρία κεφάλαια). Ο κατάλογος ενισχύεται με την προσφυγή σε άλλους επιφανείς του λογοτεχνικού κανόνα (π.χ. Δάντης, Μίλτον, Δόκτωρ Τζόνσον, Σέλεϊ, από την κλασική παράδοση· Τζόις, Στίβενς, Γέιτς, Χαρτ Κρέιν, από το πεδίο του μοντερνισμού· Μέριλ, Άσμπερι, Άμονς, από τους νεότερους). Για την υπεράσπιση της αισθητικής του θεωρίας ο Μπλουμ επικαλείται τον Πέιτερ και τον Ουάιλντ, και για το μυστήριο της δημιουργίας, ως επίδραση ανάμεσα σε προνομιούχα υποκείμενα, επικαλείται τον Έμερσον, τον Κίρκεγκορ, τον Νίτσε και τον Φρόιντ.
Η "Ανατομία της επίδρασης" ωστόσο δεν είναι μια απλή διαδρομή στην ιστορία της λογοτεχνίας. Είναι μια καταβύθιση στο δράμα της φαντασίας. Το σημαντικότερο: είναι μια παρότρυνση στους αναγνώστες να διαβάζουν κείμενα που προσθέτουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας ένδρας κι ο μικρός γιος του διασχίζουν μια Αμερική που θυμίζει καμένη γη. Τίποτα δεν κινείται στο κατεστραμμένο τοπίο· μόνο στάχτη στην ατμόσφαιρα. Το κρύο κάνει ακόμα και τις πέτρες να σπάνε, και το χιόνι πέφτει γκρίζο από έναν σκοτεινό ουρανό. Έχουν ένα πιστόλι για άμυνα και σέρνουν ένα καρότσι με τρόφιμα που σύντομα αδειάζει. Προορισμός τους είναι η ακτή, αν και δεν γνωρίζουν τί τους περιμένει εκεί. Πατέρας και γιος, «ο καθένας τους ολόκληρος ο κόσμος του άλλου», προσπαθούν να επιβιώσουν αντλώντας δύναμη από την αγάπη τους.
Ο Κόρμακ Μακάρθι (1993-2023) αποτυπώνει ένα μέλλον χωρίς ελπίδα για το ανθρώπινο είδος. Βραβευμένο με Πούλιτζερ το μυθιστόρημα είναι ένας βαθύς στοχασμός για το καλύτερο και το χειρότερο που είμαστε ικανοί να κάνουμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ακούσια λοιπόν και μοιραία υποταγή σ' όλους τους νόμους που, ανεξάρτητοι από κάθε ανθρώπινη θέληση, συνιστούν την καθαυτό ζωή της φύσης και της κοινωνίας· αλλά, επίσης, κατά το δυνατόν αυτονόμηση απόλυτη απέναντι σε κάθε διαταγή, απέναντι σε κάθε θέληση -συλλογική και ατομική-, που θ' αξίωνε να επιβληθή όχι φυσικά, με το νόμο και το δεσποτισμό.
Κήρυγμα απευθύνει κ’ εδώ ο Μπακούνιν -κήρυγμα φλογερό, μ’ ένα σκοπό στο βάθος: την παιδεία, το πλάσιμο ελεύθερων συνειδήσεων, επαναστατημένων, που δεν θα υπακούν παρά στους νόμους, καθώς λέει, της φύσης, κι όχι στους απ’ έξω, τους από πάνω, τους κρατικούς. Γυρεύει το σμίλεμα ανθρώπων νέων, που θα κάνουν πέρα τον παλιό κόσμο, θα τον γκρεμίσουν συθέμελα, να στήσουν έναν καινούργιο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Άσλε και ο Άσλε είναι δύο νεαροί με το ίδιο όνομα. Μοιάζουν πολύ, ντύνονται με τα ίδια ρούχα, θέλουν να γίνουν και οι δύο ζωγράφοι. Συναντιούνται στο πανεπιστήμιο του Μπέργκεν. Πρώτη φορά βρίσκονται και οι δύο μακριά από το πατρικό τους σπίτι, αλλά κουβαλούν από εκεί πολλά προβλήματα: δύσκολες σχέσεις με γονείς, ένα βαρύ πένθος, μια ιστορία κακοποίησης. Προσπαθούν όμως να χαράξουν τον δικό τους δρόμο. Διασκεδάζουν, φλερτάρουν, σχηματίζουν ροκ μπάντες, αναζητούν τον κατάλληλο τρόπο για να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Ένας από αυτούς θα ερωτευτεί βαθιά την Άλες που θα σημαδέψει τη ζωή του.
Το δεύτερο βιβλίο της περίφημης «Επταλογίας» του Γιον Φόσε (Νόμπελ 2023) φωτίζει τη σχέση των δύο Άσλε του πρώτου μέρους (Το άλλο όνομα). «Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα για την αγάπη, την τέχνη, τον Θεό, τη φιλία, τον χρόνο» (The New York Times). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Βραβείο NOBEL 2023

Η κυρία Βίζε δεν μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες. Η νεαρή Λίζα ζει έναν βασανιστικό πρώτο έρωτα. Ο κύριος Πολ υποφέρει από κλειστοφοβία. Ένας νέος γείτονας ταλαιπωρεί τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας. Ένας ηλικιωμένος ψυχίατρος πρέπει να αδειάσει το ιατρείο του.
Ιστορίες «ανάλαφρες, αλλά με μεγάλο βάθος» (FAZ), με πρωταγωνιστές καθημερινούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ερωτικές απογοητεύσεις, φοβίες, προβλήματα με γείτονες, παιδιά, φίλους και συγγενείς, άνθρωποι που παλεύουν ο καθένας με το δικό του βάσανο. Ιστορίες που κατανοούν, παρηγορούν, ανακουφίζουν, αλλά και «εκπλήσσουν γιατί κάνουν εικόνες τα συναισθήματα και οδηγούν σ’ έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και ενσυναίσθηση» (Die Zeit).
Από τη βραβευμένη και δημοφιλή Μαριάνα Λέκι (γενν. Κολωνία,1973), συγγραφέα του μυθιστορήματος Το όνειρο της Ζέλμα (Aldina 49). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο κολοφώνας έχει μακρά ιστορία, που πάει πίσω ως τα μέσα του 15ου αιώνα. Την εποχή που η τυπογραφία ήταν τέχνη αποτελούσε την αποφασιστική ακροτελεύτια πινελιά του αρχιμάστορα τυπογράφου. Εκεί, στην τελευταία σελίδα του βιβλίου, αναφέρονταν τα τεχνικά χαρακτηριστικά της έκδοσης και όλοι όσοι συνεργάστηκαν για να πραγματοποιηθεί. Οι κολοφώνες τυπώνονταν σχηματίζοντας διάφορα εντυπωσιακά και θαυμαστά σχήματα (κλεψύδρες, ανεστραμμένα τρίγωνα, κ.α.), συνοδεύονταν συνήθως και από διάφορα εικαστικά στοιχεία, κάποιο γραμμικό σχέδιο, ένα χαρακτικό, μια ξυλογραφία. Η όλη εικόνα του κολοφώνα ήταν ένα εικαστικό κατόρθωμα, ένα αυθεντικό έργο τέχνης.

Σήμερα ο κολοφώνας τείνει να εξαφανιστεί. Για τον Γιάννη Μαμάη όμως, ένα βιβλίο, εκτός από το να έχει σπουδαίο περιεχόμενο πρέπει να είναι και το ίδιο ένα έργο τέχνης και ο κολοφώνας του είναι «μια σπουδαία λεπτομέρεια γιατί στον κολοφώνα σώζεται ο ευεργετικός απόηχος μιας αγαστής συμβιωτικής σχέσης. Οι δεξιοτέχνες δημιουργοί του βιβλίου, αφού έχουν επιτελέσει το έργο τους, εμφανίζονται συγκεντρωμένοι στον «οίκο» του βιβλίου, για να σημάνουν το συνεργατικό πνεύμα, τον συλλογικό καλλιτέχνη που έφερε στον κόσμο ένα κόσμημα ?το βιβλίο τους, το βιβλίο του». (Από τον εκδότη)