Borges Desmazieres

Σκέψεις για το διήγημα του Χόρχε-Λουίς Μπόρχες «Αμπενχακάν ελ Μποχαρί, νεκρός στον λαβύρινθό του», που περιλαμβάνεται στον πρώτο τόμο του «Χόρχε-Λουίς Μπόρχες: Άπαντα τα πεζά» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πατάκης).

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

Στο διήγημα του Μπόρχες «Αμπενχακάν ελ Μποχαρί, νεκρός στον λαβύρινθό του», η δομή μοιάζει πιο απλή από εκείνη των πιο αλληγορικών και διανοητικών έργων της συλλογής Το Άλεφ· διατηρεί όμως τη διαυγή ευθύτητα μιας ξεχωριστής τάξης διηγημάτων του Μπόρχες, και, μαζί με το ίσως ακόμα πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα του τύπου τους στην ίδια συλλογή, τον «Άνθρωπο στο κατώφλι», συνοδεύει, κομψά και διακριτικά, έργα πολυεπίπεδα όπως το «Σπίτι του Αστερίου».

alt

Σκέψεις για τον Κώστα Ταχτσή με αφορμή το μυθιστόρημά του «Το τρίτο στεφάνι».

Της Σοφίας Ιακωβίδου

alt

Της Μυρένας Σερβιτζόγλου

Η Πανδρόσου είναι μια μικρή οδός κάτω από την Ακρόπολη που ξεκινάει από τα υπερμεγέθη πλατάνια –που θυμίζουν Ήπειρο και Βορρά– της Πλατείας Μητροπόλεως και καταλήγει στην Πλατεία Μοναστηρακίου. Αφού κανείς διασχίσει την Αιόλου που την τέμνει κάθετα, λίγα μόλις μέτρα προτού φτάσει στον Σταθμό του Ηλεκτρικού, στο δεξί του χέρι, σε δύο σκαλάκια, δίπλα ακριβώς από ένα κατάστημα που προσφέρει φρέσκους χυμούς και απέναντι από ένα γραφικό κοσμηματοπωλείο με βαριά κεχριμπαρένια κομπολόγια και παχιές αργυρές αλυσίδες, τρία παιδιά ταξιδεύουν ανυποψίαστους και μυημένους τουρίστες, ντόπιους και κάθε λογής περαστικούς στου παραδείσου τα μπεντίρ.

alt

Με αφορμή τα βιβλία του Τσαρλς Μπουκόβσκι «Υπεραστικό μεθύσι» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα), «Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την κόλαση» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα), «Βρώμικος κόσμος» (μτφρ. Έφη Καλλιφατίδη, Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Απόπειρα) και «Pulp» (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Παναγιώτη Γούτα

alt

Ο νεκρός ζει όσο συνεχίζει να ζει το όνομά του. Το όνομα είναι η ελάχιστη ζωή του άσημου νεκρού, που όμως δεν είναι ανώνυμος. Τα τέκνα είναι οι συνεχιστές της ζωής του νεκρού, όχι τόσο γιατί φέρουν το όνομά του, όσο γιατί το μνημονεύουν. Μα κι ο άτεκνος με καλούς φίλους που μετά τον θάνατό του θα πίνουν κρασί στο όνομά του, κι ο αγαπητός άνθρωπος, έχουν εξασφαλίσει τη μεταθανάτια ζωή, κληροδοτώντας το όνομά του σε χείλη που δεν θα πάψουν να το προφέρουν. 

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Συνοψίζω εδώ, ανεπαρκώς, από τα διατρέξαντα και τα διατρέχοντα μιας ποίησης, επιχειρώντας συνάμα μέσα από το σύνολο των δοκιμίων και των σημειωμάτων που κατέθεσα την τελευταία δεκαετία∙ για την όποια σημασία μπορεί να έχουν ή να μην έχουν αυτά τα χαμένα λόγια, τα οποία εντούτοις συχνά εντάχθηκαν και ενσωματώθηκαν κατακρεουργημένα σε κείμενα τρίτων, ώστε να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα – εφόσον στο αυθεντικό τους σώμα, στον δικό τους χρόνο, γράφτηκαν για το τίποτα. Οι «χρήστες» αυτών των κειμένων χρειάζεται να επανεγκύψουν σε αυτά, να κατανοήσουν τι ακριβώς διαλαμβάνονται, ειδάλλως εκείνο που απολαμβάνουν εκ των προτέρων, με την εσκεμμένη αποφυγή παραπομπών, είναι απλώς η ζέση μίας αψήφισης η οποία θα προκαλέσει έντονη αμηχανία εκ των υστέρων. 

nelli 1

Της Χριστίνας Μπάνου

Κάθε κείμενο μπορεί να είναι ένας χαιρετισμός, μια ανάμνηση, ένας ξανακερδισμένος χρόνος, μια εκδοχή, ένας εξαγνισμός, ίσως αποχαιρετισμός. Για την πολυαγαπημένη φίλη των βιβλιοπωλείων και της νεότητας Νέλλη Βουτσινά το κείμενο αυτό δεν μπορεί να είναι νεκρολογία, όχι μόνο γιατί η λέξη ηχεί σκληρή, αλλά γιατί ο τροχός των βιβλίων και του χρόνου της Νέλλης μοιάζει να εξακολουθεί να γυρίζει με τους δικούς του ρυθμούς ατέρμονα. Γιατί στη Νέλλη ταιριάζει μόνο ένα κείμενο για βιβλία και βιβλιοπωλεία, για τη ζωή μέσα και πέρα από τα μυθιστορήματα, πίσω από τα ράφια και μέσα από τις λέξεις. Πέρα από το ότι η Νέλλη ήταν προνομιακή συνομιλήτρια της λογοτεχνίας, χαρισματική αναγνώστρια, ταλαντούχος βιβλιοπώλης και εξαιρετικός άνθρωπος, νομίζω ότι είχε την ευλογία και το ταλέντο των βιβλίων. Υπό αυτή την έννοια, ο τροχός του χρόνου στην εικονογραφία, ο τροχός των βιβλίων στην αναγνωστική μηχανή περασμένων αιώνων, ο τροχός της φιλίας, των διαδρομών και των σελίδων προφανώς γυρίζει για όσους τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε. 

posa vivlia xreiazomai 700

Του Κώστα Κουτσουρέλη

Το ερώτημα παραλλάσσει βέβαια τον τίτλο του περίφημου διηγήματος του Τολστόι «Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;» Σ’ αυτό ο ήρωας, ένας άπληστος γαιοκτήμονας βρίσκει όντως τελικά την απάντηση, πεθαίνοντας πάνω στην προσπάθεια να αυξήσει το έχειν του: δυο μέτρα όλη κι όλη. 

The Caring Hand Eva Oertli and Beat Huber

Του Κώστα Κουτσουρέλη

«Και να σκεφτόμουν ποτέ να γράψω ποίηση, με όλα αυτά που διαβάζω εδώ, αποκλείεται να το τολμήσω», μου έγραφε τις προάλλες φίλη στο facebook για ένα κείμενό μου όπου σχολίαζα τις τεχνικές αδυναμίες της σύγχρονης ποίησης. Και συνέχιζε: «Καταλαβαίνω ότι η πρόθεση είναι αγαπητική, μήπως όμως είστε λίγο σκληρός;» Και μια άλλη φίλη, για την ίδια ανάρτηση, λίγο παρακάτω: «Σαφώς ο ποιητής οφείλει να γνωρίζει καλά τη γλώσσα, αλλά αναρωτιέμαι πόσοι από τους μεγάλους ποιητές μας ήσαν φιλόλογοι. Και το λέω αυτό γιατί με μια πρώτη ανάγνωση του κειμένου αγχώθηκα... Τα πράγματα σαφώς δεν είναι απλά αλλά η ποίηση δεν γράφεται, συνήθως, με μοιρογνωμόνιο.» 

alt

Σκέψεις για το διήγημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες «Ο θάνατος και η πυξίδα» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Πατάκη).

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

Το διήγημα του Μπόρχες «La muerte y la brújula» –ο τίτλος του οποίου έχει αποδοθεί στα ελληνικά ως «Ο θάνατος και η πυξίδα», αν και το όργανο που χρησιμοποιείται είναι ένας διαβήτης– είναι μέρος της συλλογής Μυθοπλασίες. Εξωτερικά, και ιδίως στην αρχή του, παρουσιάζει τα στοιχεία ενός αστυνομικού αφηγήματος. Μάλιστα ο διανοούμενος λύτης του αινίγματος χαρακτηρίζεται ως εφάμιλλος του περίφημου Ωγκύστ Ντυπέν, του χαρακτήρα που επινόησε ο Πόε...

alt

Δεν είναι μόνο η αυτοκτονία που συνδέει το όνομα του Καρυωτάκη με την Πρέβεζα. Το συνδέει και μια σειρά κειμένων που ο αυτόχειρας έγραψε κατά τις τριάντα τρεις μέρες που έζησε στην πόλη αυτή (18 Ιουνίου έως 21 Ιουλίου 1928) και ακόμη μια σειρά μελετών και ποιημάτων διαφόρων ποιητών με επίκεντρο τον Καρυωτάκη και την Πρέβεζα. 

Του Γιάννη Παπακώστα

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Επανέρχομαι στην περίπτωση του Ουίλιαμ Γκάντις[1] και των Αναγνωρίσεων, εφόσον ο συγγραφέας και το έργο επιβάλλουν την επιστροφή, καθότι στη μοναδικότητα και των δύο είχε συλληφθεί ο προσδιοριστικός διασκελισμός του λογοτεχνικού επέκεινα, μέσα στο οποίο εξακολουθούν οι τωρινές, και ίσως ένα μεγάλο μέρος από τις ερχόμενες, διαμορφώσεις.

ginsberg reading700

Του Κώστα Κουτσουρέλη

Αγάπησα τις λέξεις πολύ προτού καταφέρω να τις διαβάσω. Τι αντιπροσώπευαν, τι συμβόλιζαν και τι σήμαιναν, με απασχόλησε πολύ αργότερα. Μόνο ο ήχος τους μ’ ένοιαζε, την ώρα εκείνη που ξεπήδαγαν απ’ τα χείλη κάποιων ενήλικων όντων, ολότελα αδιάφορων και ακατανόητων σε μένα. - ΝΤΥΛΑΝ ΤΟΜΑΣ

james joyce in trieste intensivelight

Με αφορμή την έκδοση του «Τζάκομο Τζόις» του James Joyce (εισαγωγή-απόδοση-σχόλια Άρης Μαραγκόπουλος, εκδ. Τόπος).

Του Γιάννη Λειβαδά

alt

Παράλληλη ανάγνωση δύο κειμένων, του Μπόρχες και του Κάφκα.

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

Αν κανείς ήθελε να παρουσιάσει τις διαφορές ανάμεσα στους λαβυρίνθους που περιγράφονται από τον Μπόρχες και τον Κάφκα, θα μπορούσε να συγκρίνει τον λαβύρινθο στη «Βιβλιοθήκη της Βαβέλ», και εκείνον στο διήγημα «Η Κατασκευή». Στο πρώτο, έργο του Μπόρχες, από τη συλλογή Μυθοπλασίες, διαβάζουμε για μια αχανή βιβλιοθήκη, ενώ στο δεύτερο, ένα μεγάλο διήγημα του Κάφκα, παρατηρούμε μια σύνθετη υπόγεια κατασκευή.

alt

Στο ερώτημα ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποιητής που ανέδειξε η νεώτερη Ελλάδα, απαντήσεις κατά καιρούς έχουν δοθεί ποικίλες, με το όνομα του Σολωμού, τα τελευταία εκατό χρόνια αν μη τι άλλο, να επικρατεί. Σε κάθε περίπτωση, είναι και ζήτημα υποκειμενικό, οι εποχές μεταξύ τους δύσκολα ζυγιάζονται και μετριούνται με κριτήρια κοινά. Ποιος όμως θεωρείται εκάστοτε ο μεγαλύτερος εν ζωή ποιητής, αυτό είναι σε σημαντικό βαθμό εκτιμήσιμο, το βλέπει κανείς στην ιστορία της πρόσληψής της λογοτεχνίας μας τη συγκεκριμένη περίοδο.

Του Κώστα Κουτσουρέλη

arxeio kavafi

Του Διονύση Στεργιούλα

Ο τρόπος διαχείρισης του Αρχείου Καβάφη από το Ίδρυμα Ωνάση, τον τωρινό ιδιοκτήτη του, αποτέλεσε, πριν από έναν περίπου χρόνο, κεντρικό θέμα της πολιτιστικής επικαιρότητας. Πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τόσο πολλά κείμενα με αναφορές στον Καβάφη. Κατά τη γνώμη μου, το σημαντικό στην υπόθεση, πιο πολύ και από το περιεχόμενο των διαφωνιών, είναι η ενασχόληση με τον ποιητή καθεαυτή. Μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα, μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει στην περιρρέουσα απογοητευτική ατμόσφαιρα η εστίαση σε ζητήματα πνευματικού περιεχομένου.

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Είναι γνωστό ότι στην επικράτεια της ποίησης καμιά ακαδημία, καμιά δημοσιογραφική ομάδα, κανένας λογοτεχνικός παράγοντας, καμιά λογοτεχνική φιέστα, ουδένας κύκλος κριτικών, δεν υπεισέρχεται. Εάν αυτό δεν είναι γνωστό τότε δεν είναι γνωστή η αποσυνθετική ανάπτυξη τόσο της ποίησης όσο και του ποιητή.

alt

Σκέψεις με αφορμή το διήγημα του Φραντς Κάφκα «Κρίση».

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

periptero gallofonias DEVTH 2018

Εντυπώσεις και σκέψεις για τις ποικίλες όψεις και προοπτικές της 15ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης.

Του Σωκράτη Καμπουρόπουλου

depth 2018 motionteam

Σκέψεις για την 15η ΔΕΒΘ.

Της Εύας Στάμου

Τι είναι η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης; Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει: η επέλαση των Αθηναίων συγγραφέων που έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τα βιβλία τους στο κοινό της Μακεδονίας. Παρουσιάσεις που έχουν γίνει στα κεντρικά αθηναϊκά βιβλιοπωλεία μεταφέρονται στην Έκθεση, συχνά με τους ίδιους ομιλητές κι ενίοτε με τα ίδια ακριβώς κείμενα.

alt

Σκέψεις με αφορμή τη 15η ΔΕΒΘ.

Του Διονύση Μαρίνου

Παρασκευή πρωί, λίγα λεπτά πριν αναχωρήσει η πτήση με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης, με σκανταλιάρικη διάθεση και σκωπτικό πνεύμα, απευθυνόμενος στο συνταξιδιώτη του, Αχιλλέα Κυριακίδη, του λέει το αμίμητο: «Πολλοί έχουμε μαζευτεί σ’ αυτό το αεροπλάνο. Για φαντάσου να πέσει, τι πλήγμα θα είναι για τον πολιτισμό». Ευτυχώς, επέζησαν όλοι! Το αεροπλάνο προσγειώθηκε κανονικά. Αν κρίνω, δε, από τη γενική προσέλευση, κανένας δρόμος δεν στάθηκε εμπόδιο σε δημιουργούς και κόσμο να περάσουν τις πόρτες της HELEXPO. 

karl marx red

200 χρόνια από τη γέννηση του Καρλ Μαρξ, σκέψεις για την επικαιρότητα του μαρξισμού σήμερα με αφορμή και την πρόσφατη έκδοση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Πατάκης)

Του Γιώργου Σιακαντάρη

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Σύνδρομα και συνδρομές. «Παρακμή. Λέξη ιδιαιτέρως βολική για τους αμαθείς παιδαγωγούς, λέξη αόριστη πίσω από την οποία λουφάζουν η οκνηρία και η αδιαφορία μας απέναντι στον νόμο. Προς τι λοιπόν η χαρά; Προς δική σας τέρψη ίσως. Γιατί να μην έχει η λύπη την ομορφιά της; Και η φρίκη επίσης; Και τα πάντα; Και το οτιδήποτε;» έγραψε ο Μποντλέρ το 1865 σε μία του επιστολή προς τον Ζιλ Ζανάν.   

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Εκείνη η περίφημη κριτική που έγραψε ο Ουόλτ Ουίτμαν για τα Φύλλα Χλόης, σε ένα τεύχος της Επιθεώρησης Των Ηνωμένων Πολιτειών, παριστάνοντας τον βιβλιοκριτικό ο οποίος αποθέωσε τον τόμο των ποιημάτων του, αποτελείτο από λίγες παραπάνω από τρεις χιλιάδες λέξεις. 

alt

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

«Το Πιόνι» είναι ένα ποίημα του Καβάφη. Μοιάζει να αναφέρεται στην δυσαρέσκεια που προκαλεί σε κάποιον που αναγνωρίζει πένθιμα τον εαυτό του ως πιόνι, η επίθεση από άλλα κομμάτια της σκακιέρας, άλλα πιόνια αλλά και αξιωματικούς, ίππους και πύργους. Πέραν τούτου, όμως, το πιόνι υπάρχει απλώς για να συνεχίσει την πορεία του προς την τελευταία σειρά της σκακιέρας, όπου θα μετατραπεί σε κάτι άλλο.

Alexandros Papadiamantis700

Oπου και αν ανήκουμε, παρακαλώ να σκεφτούμε ΟΛΟΙ, με όση αυτοκριτική ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια και νηφαλιότητα είμαστε ικανοί να αντλήσουμε από το βάθος του εαυτού μας, τα δυο αποσπάσματα που ακολουθούν – ποιος ξέρει; ίσως μας βοηθήσουν «να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα».

zateli papagiorgis 700

Με αφορμή τον θάνατο του Κωστή Παπαγιώργη, σαν σήμερα, στις 21 Μαρτίου του 2014, ένα κείμενο για την εκλεκτική συγγένεια και φιλία του με τη Ζυράννα Ζατέλη.

Της Μυρένας Σερβιτζόγλου

man vs machine

Για τα μυθιστορήματα «Ίσος Ιησούς» (εκδ. Γαβριηλίδης) του Γιώργου Παναγιωτίδη και «Γκόλεμ» (εκδ. Πόλις) του Pierre Assouline.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Αρχίσει να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο μια λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας που διερευνά όχι μόνο τις δυνατότητες της ανθρωπότητας αλλά και τα ηθικά προβλήματα που αναφύονται στο βιοτεχνολογικό μέλλον της. Κι όταν η ανθρώπινη φύση επεκτείνεται με ηλεκτρόδια και ψηφιακές απολήξεις, τότε η λογοτεχνία βρίσκει σ’ αυτό το υβρίδιο περιθώρια προβληματισμού.

alt

Του Κυριάκου Χαλκόπουλου

Ο Φερνάντο Πεσσόα, στο Βιβλίο της Ανησυχίας, γράφει πως μερικές φορές φανταζόταν ότι είναι κάποιος άλλος, ένας απόστρατος βαθμοφόρος, που ζει με την σύνταξή του σε κάποιο επαρχιακό ξενοδοχείο. Για να αυξηθεί η αίσθηση από αυτή την φαντασίωση συνήθιζε να κλείνει ερμητικά τα παντζούρια (καθώς στην πραγματικότητα βρισκόταν στο κέντρο της Λισσαβόνας).

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Η κλιμάκωση της εξειδίκευσης στον ορισμό και την ερμήνευση του ποιήματος δεν είναι αποτελεσματική εφόσον η εξειδίκευση αυτή δεν εξειδικεύεται στην ποίηση αλλά στον βαθμό εξειδίκευσης. Στη σύγχρονη κριτική και τη σύγχρονη ανάγνωση, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πως τα θεμελιακά στοιχεία δεν συγκαταλέγονται στα στοιχειώδη, και αντίστοιχα, τα στοιχειώδη δεν συγκαταλέγονται στα θεμελιακά. Επιπλέον, στις περιπτώσεις που αμφότερα, τα στοιχεία αυτά, συναποτελούν μία κάπως διερευνητική τοποθέτηση, παρατηρεί κανείς πως και από τις δύο κατηγορίες υπάρχουν σημεία και ορισμοί που έχουν αυθαίρετα εξαιρεθεί – ώστε να καταντήσει το ποιητικό αντικείμενο, το στίγμα της ποίησης, ιδιαίτερα χρηστικό και ευάρμοστο, ώστε να αποτελέσει απλώς ένα αντικείμενο με ενδιαφέρον το οποίο όμως δεν θα αφορά την ποίηση καθαυτή.

alt

Της Ιουλίτας Ηλιοπούλου

Πίσω από στοίβες βιβλίων, πίσω από τυπωμένα χαρτιά, από την αγωνία για τη σωστή διαχείριση του πνευματικού έργου των συγγραφέων, πίσω από μηχανές σαν καράβια που τυπώνουν τέσσερα χρώματα μαζί, αλλά και πίσω από πάγκους με καινούργια εξώφυλλα ήταν ένας δημιουργικός άνθρωπος, ένας εκδότης που έμαθε από νωρίς αυτήν την τέχνη φτιάχνοντας και παρακολουθώντας ο ίδιος όλα τα στάδια της παραγωγής του βιβλίου.

alt

Του Γιάννη Λειβαδά

Η ένταξη σου σε μία ανθολογία δεν σε καθιστά καλύτερο ποιητή από κάποιον του οποίου το έργο στην εν λόγω ανθολογία δεν έχει συμπεριληφθεί – δεν σε καθιστά καν ποιητή. Πολλοί απ’ αυτούς που συμπεριλαμβάνονται σε ανθολογίες δεν είναι ποιητές, είναι άνθρωποι που για λόγους και αφορμές που δεν αφορούν την ποίηση εμφανίζονται ως τέτοιοι, διότι η νομοτέλεια της υποχρέωσης στην ομοιότητα, στην κοινή καταφυγή, είναι ισχυρότερη από την ποιητική εμπλοκή.

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ