Κόσμος με αισθητική αλλά χωρίς ηθική στο μυθιστόρημα του Herman Koch Το δείπνο.

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Το μυθιστόρημα του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ εκτυλίσσεται σε πολλά επίπεδα. Στον αναγνώστη δίνεται η ευκαιρία να συλλέξει πληροφορίες μέσα από τυχαίες νύξεις, σπαράγματα διαλόγων, φλασμπάκ, μικρές δυσαρμονίες και έκρυθμες αντιδράσεις, ώστε να είναι εν μέρει προετοιμασμένος για τις ανατροπές που επιφυλάσσει το δεύτερο μέρος του βιβλίου.

Ο Τονίνο Μπενακουίστα σατιρίζει την εξωραΐσμένη εικόνα της Mαφίας στην Επικίνδυνη Οικογένεια.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Η τετραμελής οικογένεια των Μπλέηκ εγκαθίσταται μέσα στα άγρια μεσάνυχτα σ' ένα κοιμισμένο (και επινοημένο) χωριουδάκι της Νορμανδίας, τη Σαλόν-συρ-Αβρ. Στη γειτονιά, ο Φρανκ Μπλέηκ συστήνεται ως συγγραφέας που γράφει (ακόμη) ένα βιβλίο για την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία το 1944, τη D-Day που έκρινε το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Η γυναίκα του, η Μάγκυ, εντάσσεται γρήγορα στη τοπική κοινωνία, προσφέροντας εθελοντική εργασία. Τα παιδιά τους, η 17χρονη Μπελλ (όνομα και πράμα) και ο 14χρονος Ουώρρεν προσπαθούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον του λυκείου, το καθένα με τον τρόπο του.

Για τα βιβλία του Φερνάντο Πεσσόα «Ένα πολύ πρωτότυπο δείπνο» (μτφρ. Κων/νος Αρμάος), «Ηρόστρατος» (μτφρ. Χάρης Βλαβιανός) και «Γράμματα στην Οφέλια» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Gutenberg.

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Φώκνερ «Ο ξένος στο χώμα» (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη).

Του Νίκου Ξένιου

Του Κώστα Δρουγαλά

«Ποιος είσαι; Είμαι ο Ζαν-Μπατίστ Μπαράτ. Από πού κατάγεσαι; Από την Μπελέμ της Νορμανδίας. Τι είσαι; Είμαι μηχανικός, εκπαιδευμένος στη Σχολή Γεφυρών. Σε τι πιστεύεις; Πιστεύω στη δύναμη της λογικής...»

Το μυθιστόρημα Οι αγνοί είναι το έκτο κατά σειρά του συγγραφέα από το Μπρίστολ Άντριου Μίλερ, το δεύτερο που τιμάται με κάποιο λογοτεχνικό βραβείο (βραβείο Costa 2011) μετά το Ο λυτρωτής πόνος. Το βιβλίο ξεκινά στα 1785, όταν ο μηχανικός Ζαν-Μπατίστ Μπαράτ έρχεται από τη Νορμανδία στο Παρίσι, προκειμένου να μεταφέρει το εγκαταλελειμμένο νεκροταφείο των Αγίων Αθώων Νηπίων σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης. Οι εντολές που παίρνει είναι ξεκάθαρες: άμεση απομάκρυνση όλων των οστών από τον χώρο του νεκροταφείου εξαιτίας του κινδύνου δηλητηρίασης του Βασιλιά και του υπουργικού συμβουλίου από τις αναθυμιάσεις των νεκρών σωμάτων. 

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Την Τζούμπα Λαχίρι τη γνωρίσαμε ως διηγηματογράφο με τη συλλογή Διερμηνέας Ασθενειών. Η κριτική της ματιά στον τρόπο «ενσωμάτωσης» των Ινδών μεταναστών στην αμερικανική κουλτούρα και στη δυσκολία εξισορρόπησης ανάμεσα σε δυο κόσμους, η ικανότητά της να δημιουργεί συνεκτικό αφηγηματικό κόσμο και χαρακτήρες ακόμα και μέσα στα περιορισμένα όρια της μικρής φόρμας αλλά και η λιτότητα της γραφής της, ώθησαν τους κριτικούς να τη συγκρίνουν με τον Κάρβερ ή ακόμα και τον Τσέχοφ χαρίζοντάς της το βραβείο Pulitzer.

Του Νίκου Ξένιου

Το έργο του Μωπασσάν βάζει στο στόχαστρο τα σαθρά ήθη, τα γνωρίσματα νοσηρότητας και τα συμπτώματα μιας παρακμής που προοιωνίζεται το τέλος της ακμάζουσας αστικής τάξης του δέκατου ένατου αιώνα.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Σ' ένα παραθαλάσσιο θέρετρο της Δανίας, τη γνωστή από το κάστρο του Άμλετ Ελσινόρη, η εντεκάχρονη Σεσίλιε εξαφανίζεται στη διαδρομή από το σπίτι της στο σχολείο. Όπως είναι αναμενόμενο, η εξαφάνιση ενός παιδιού αποτελεί λόγο μεγάλης αστυνομικής κινητοποίησης, πόσο μάλλον αφού η μικρή Σεσίλιε είναι ένα παιδί-θαύμα που έχει κερδίσει το πρώτο βραβείο σε κάποιο ριάλιτι (απ' αυτά που βασανίζουν κι εμάς). Την υπόθεση αναλαμβάνει η νεοσυσταθείσα ομάδα για τη διαλεύκανση «επικίνδυνων και ειδεχθών εγκλημάτων» με επικεφαλής τον αστυνόμο Περ Ρόλαντ.

Του Νίκου Ξένιου

Στο μυθιστόρημα 14 (εκδ. Ίκαρος), με γλώσσα ιδιότυπη και σύνταξη δαιδαλώδη, που –όμως– συνθέτουν ένα ευκρινέστατο μητρώο χαρακτήρων, ο γάλλος Ζαν Εσνόζ εξορύσσει συγκεκριμένο συνειδησιακό υλικό για να πλάσει τους ήρωές του, ενώ με πλάγιο βλέμμα στις ζωές τους τις εντάσσει στην ιστορική πραγματικότητα της ταραγμένης έναρξης του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Ο C.S. Forester ήταν ένας περίεργος Βρετανός. Σπούδασε ιατρική αλλά τα παράτησε για να ασχοληθεί με το γράψιμο. Διετέλεσε δημοσιογράφος (και ανταποκριτής των Τάιμς στον Ισπανικό Εμφύλιο), αλλά και πράκτορας της βρετανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στις ΗΠΑ, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Του Νίκου Αδάμ Βουδούρη

Ο Γιαν Χένρικ Σβαν γεννήθηκε στη Λουντ της Σουηδίας το 1959. Είναι γόνος οικογένειας λογοτεχνών. Τον γνωρίζουμε απ’ την τακτική του συνεργασία με το περιοδικό Εντευκτήριο του Γιώργου Κορδομενίδη. Από τις Εκδόσεις Εντευκτηρίου εξάλλου κυκλοφόρησε το 2002 το πρώτο του βιβλίο σε ελληνική μετάφραση, το μυθιστόρημα Η καταραμένη χαρά. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2007, απ’ τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα Οι περιπλανώμενοι.

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Πώς μπορεί να επιζήσει ένας άνθρωπος όταν έχει αποκλειστεί από τον κόσμο, όταν οι αισθήσεις του έχουν ακυρωθεί και δεν υπάρχει τρόπος να λαμβάνει μηνύματα από το περιβάλλον; Ο Χόμερ, κεντρικός αφηγητής του «Χόμερ και Λανγκλέυ», στο τέλος της ζωής του βυθίστηκε στο σκοτάδι και τη σιωπή πάσχοντας από τυφλότητα και κώφωση.

Του Γιώργου Βέη

Η Βόρεια Αμερική του 19ου αιώνα συνιστά το ιστορικό-κοινωνικό πλαίσιο. Υγρασία από σελίδες μυθιστορημάτων του Ρόμπερτ Λιούις Στίβενσον εισχωρεί στον Καλό κλέφτη. Πρώτο και σημαίνον ταυτοχρόνως Bildungsroman από μια προσοντούχο μυθιστοριογράφο.

Του Γιώργου Λαμπράκου

Για τα βιβλία του Χόρχε Λούις Μπόρχες «Άπαντα τα Πεζά Ι» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης), «Άπαντα τα Πεζά ΙΙ» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης), «Ποιήματα» (Ανθολόγηση-μτφρ. Δημήτρης Καλοκύρης) τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη.

Του Νίκου Ξένιου

«Ένας άνθρωπος βάζει σκο­πό της ζωής του να ζωγραφίσει τον κόσμο. Χρόνια ολόκληρα γεμίζει μια επιφάνεια με εικόνες από επαρχίες, βασίλεια, βουνά, κόλπους, καράβια, νησιά, ψάρια, σπίτια, εργαλεία, άστρα, άλογα κι ανθρώπους. Λίγο πριν πεθάνει, ανακαλύπτει ότι αυτός ο υπομονετικός λαβύρινθος των γραμμών σχηματίζει την εικόνα του προσώπου του.» [1]

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Όσο πιο βόρεια τραβάμε στο χάρτη, τόσο τα αστυνομικά μυθιστορήματα γίνονται πιο παγερά, αιμοσταγή και τελετουργικά. Μέχρι που φτάνουμε στη Φινλανδία, και στον Matti Rönkkä, όπου θα πρέπει να κάνουμε μια στάση για να ξαναθυμηθούμε ότι οι Φινλανδοί δεν είναι σκανδιναβοί, αλλά ανήκουν στους φιννο-ουγγρικούς λαούς που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πολύ πριν την έλευση των Βίκινγκς, κι έχουν περισσότερη συγγένεια με τους Ρώσους και τους λαούς της Βαλτικής.

Του Γιώργου Λαμπράκου

Η τεχνολογική Μοναδικότητα είναι μια έννοια άγνωστη στα καθ’ ημάς, καθώς δεν έχει μεταφραστεί κανένα βιβλίο του Αμερικανού εφευρέτη, μελετητή και διασημότερου ίσως επιστήμονα μελλοντολόγου, Ρέι Κούρτσγουαϊλ.

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Αν κάποιος μπορούσε να εξαντλήσει και να βιώσει όλες τις πιθανές εκδοχές της ζωής του, αν είχε την ευκαιρία να δοκιμάζει ξανά και ξανά με άλλους ανθρώπους σε άλλους τόπους, αν δεν υπήρχαν περιορισμοί στους δρόμους που θα μπορούσε να ακολουθήσει, αν δηλαδή η ζωή ήταν κάτι σαν θεατρική παράσταση και αυτός ο πρωταγωνιστής που είχε τη δυνατότητα να προβάρει το ρόλο του πολλές φορές, θα κατάφερνε στο τέλος να βελτιώσει το σενάριο της ζωής του; Ή μήπως εν τέλει αυτή είναι η αρμοδιότητα κάποιου αόρατου ρυθμιστή, και αν ναι, ποιος είναι αυτός;.

Της Έλενας Μαρούτσου

Μόρις Σάμπαθ «Μίκι»: Λατρευτός Πορνοκάπηλος, Εκμαυλιστής, Σοδομιστής, Βασανιστής Γυναικών, καταστροφεύς των Ηθών, Ξελογιαστής νεανίδων, Συζυγοκτόνος, Αυτόχειρας (1929-1944)

Αυτές είναι οι οδηγίες για την επιγραφή που θέλει να χαράξουν στον τάφο του ο ήρωας του μυθιστορήματος του Φίλιπ Ροθ Το Θέατρο του Σάμπαθ (εκδ. Πόλις).

Του Νίκου Κουρμουλή

Το βιογραφικό του νεόκοπου Λευκορώσου συγγραφέα Αλεξάντρ Σκορομπογκάτοφ είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένο: Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στη μεγάλη σχολή του Μινσκ, θεολογία στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Σαιν-Ζορζ στο Παρίσι, ενώ έχει αποφοιτήσει από το Λογοτεχνικό Ινστιτούτο «Γκόρκι» στη Μόσχα. Έχει δουλέψει ως υπάλληλος τσίρκου, νυχτοφύλακας και δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο. Σχεδόν όλες αυτές οι επιδράσεις αναγνωρίζονται στο εν λόγω βιβλίο. 

Του Γιώργου Βέη

«Εξ όλων των παθών ο σαρκικός έρως είναι το τυραννικότατον. Διότι έχει παγίδα, εις την οποία μας κρατεί, το ίδιον σώμα μας». Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Οι έμποροι των εθνών

Η εισαγωγή του μυθιστορήματος ανήκει αναμφισβήτητα στις πλέον ευρηματικές του είδους: ο Γκράχαμ Χέντρικ, ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος της εποχής μας, ο οποίος ξέρει να απολαμβάνει, ευκαιρίας δοθείσης, τη Νάξο, βλέπει την Ανν, τη νυν σύζυγό του, με την οποία είναι θανάσιμα ερωτευμένος, να διαπράττει το αμάρτημα της μοιχείας, ενώ δίπλα του κάθεται η Άλις, η ανήλικη κόρη του, από τον αμέσως προηγούμενο γάμο του με την Μπάρμπαρα.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Το «Ορφανό Μπρούκλιν» (Motherless Brooklyn) του Τζόναθαν Λέθεμ, όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου, αναφέρεται σε μια τετραμελή ομάδα εφήβων που μεγαλώνουν στο ορφανοτροφείο αρρένων του Αγίου Βικεντίου, τη δεκαετία του ’70. Καθώς είναι τα μοναδικά λευκά αγόρια του ιδρύματος, τα προσεγγίζει ο μικροκακοποιός Φρανκ Μίννα, για να δημιουργήσει με αυτά τη δική του συμμορία, τους «Άνδρες του Μίννα» – όπως θα αποκαλούνται πλέον οι τέσσερις κακόμοιροι έφηβοι.

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Η Ιδιοπάθεια είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Σαμ Μπάιερς με τίτλο ελληνικής προέλευσης· ως έννοια διατρέχει ολόκληρο το μυθιστόρημα και υπαινίσσεται έναν αριθμό από ασθένειες και παθήσεις. Πρόκειται για τη νόσο που έχει χτυπήσει τα βοοειδή στη Βρετανία με κίνδυνο εξάπλωσης και σε άλλα θηλαστικά. Το επίσημο όνομά της είναι «Ιδιοπαθής Χαύνωση των Βοοειδών» και απειλεί να υπερβεί το φράγμα των ειδών.

Του Γιώργου Βέη

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διαβάσει κανείς τον μυστηριώδη τίτλο ("F") του τελευταίου μυθιστορήματος του Γερμανού Ντάνιελ Κέλμαν, έναν από τους πλέον γνωστούς και πολυδιαβασμένους σύγχρονους ευρωπαίους συγγραφείς.

Η συνέχεια του βιβλίου Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία

Του Κώστα Δρουγαλά

Στην Επιστροφή του ιππότη με τη σκουριασμένη πανοπλία του Ρόμπερτ Φίσερ έχουμε την επανάκαμψη του ανώνυμου Ιππότη μετά την αναρρίχησή του στην Κορυφή της Αλήθειας, για την ολοκλήρωση ενός καινούργιου στόχου, αυτή τη φορά πιο δύσκολου και περίπλοκου: της συνύπαρξης με τη σύντροφό του, Τζούλιετ.

Για το βιβλίο του Τζον Στάινμπεκ Τορτίλα φλατ (μτφρ: Άρης Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστη)

Του Νίκου Ξένιου

Του Γιώργου Λαμπράκου

Το λυκόσκυλο του αιώνα μού χιμάει, μα εγώ δεν έχω αίμα λύκου - Οσίπ Μαντελστάμ 

Η ρωσική πόλη Βόλγκογκραντ, στις όχθες του Βόλγα, ήρθε πρόσφατα στο προσκήνιο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος εξαιτίας των βομβιστικών επιθέσεων που έγιναν στον σιδηροδρομικό της σταθμό. Κάποιοι θα θυμούνται, ωστόσο, πως από το 1925 ως το 1961 η πόλη ονομαζόταν Στάλινγκραντ και υπήρξε, κατά την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένα από τα σημαντικότερα πεδία μάχης μεταξύ των Γερμανών και των Σοβιετικών, μάχης της οποίας η έκβαση υπέρ των δεύτερων σήμανε την αρχή του τέλους για τη ναζιστική κυριαρχία στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Της Αργυρώς Μαντόγλου 

Το 2000, ο Τζέιμς Γουντ, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας σε άρθρο του για τις καινούργιες τάσεις στο αγγλόφωνο μυθιστόρημα, με αφορμή το μόλις εκδοθέν πολύκροτο μυθιστόρημα της Ζέιντι Σμιθ Λευκό χαμόγελο σε μαύρο φόντο, εισήγαγε έναν νέο όρο στην κριτική, τον «υστερικό ρεαλισμό» ή «ρεαλισμό της υστερίας». Το πρόβλημα με τα μυθιστορήματα του είδους ήταν πως όχι μόνο αποτύπωναν πιστά τον κόσμο, αλλά πως δεν άφηναν περιθώριο υπέρβασης και σύνθεσης.

Του Σπύρου Γιανναρά 

Ο Αλεξάντερ Γκριν (1880 - 1932), μια από τις καλύτερες πένες της συγκλονιστικής ρωσικής γενιάς του Μεσοπολέμου, γνωστός κυρίως χάρη στα Πορφυρά πανιά, αψήφησε τις αμείλικτες επιταγές του σοσιαλιστικού ρεαλισμού επιλέγοντας να εκφραστεί μέσα από μια λογοτεχνία του φανταστικού και του ονειρικού, εφευρίσκοντας έναν προσωπικά αλληγορικό τρόπο για να καταδυθεί στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής. 

Για το βιβλίο του F. Scott Fitzgerald «Επιστροφή στη Βαβυλώνα και άλλες ιστορίες» (μτφρ: Άρης Μπερλής, εκδ. Άγρα) 

Του Νίκου Ξένιου

Του Γιώργου Λαμπράκου

Κάθε νέο βιβλίο του Τζον Μάξουελ Κουτσί αποτελεί αξιοπρόσεκτο εκδοτικό γεγονός σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Ο κορυφαίος πεζογράφος, δοκιμιογράφος και καθηγητής μένει πιστός στο ραντεβού του με τους φανατικούς αναγνώστες του, κάθε τρία με τέσσερα χρόνια, δείχνοντας έτσι πως, παρότι πέρασε αισίως τα εβδομήντα, έχει κι άλλα πράγματα να νιώσει, να σκεφτεί, να γράψει και να μας πει για τις δυσχέρειες της ανθρώπινης κατάστασης, δυσχέρειες που ο ίδιος, όσο λίγοι πεζογράφοι τις τελευταίες δεκαετίες, έχει ανατάμει με τόση στοχαστική εμβρίθεια, παραστατική ευαισθησία και κοφτερή πένα. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του 2013, κυκλοφόρησε πρόσφατα και στη χώρα μας σε μετάφραση της έμπειρης Κατερίνας Σχινά και φέρει τον ερεθιστικό τίτλο Η παιδική ηλικία του Ιησού.