alt

Για το δοκίμιο του Γιώργου Λαμπράκου «Τσαρλς Μπουκόβσκι - Ο κυνικός Κυνικός» (εκδ. Γαβριηλίδης).

Του Νίκου Ξένιου

alt

Για το δοκίμιο του Μάκη Καραγιάννη «"Μικρό και αλαζονικό έθνος". Δοκιμές ελληνικής αυτογνωσίας» (εκδ. Επίκεντρο).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

alt

Για τη μελέτη του Ζαν-Κλωντ Μισεά «Τζορτζ Όργουελ, ένας συντηρητικός αναρχικός – Σχετικά με το 1984» (μτφρ. Νίκος Ν. Μάλλιαρης, εκδ. Μάγμα).

Του Γιώργου Λαμπράκου

alt

Για το βιβλίο «Ολοκληρωτισμός», τον τρίτο από τους τρεις τόμους του έργου της Χάννα Άρεντ «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού» (μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες).

Του Βαγγέλη Γραμματικόπουλου

Traite sur la tolerance de Voltaire

Για το έργο του Βολταίρου «Πραγματεία περί ανεκτικότητας» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Διαλέγεσθαι).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

hatjivassileiou vaggelis

Για το βιβλίο του Βαγγέλη Χατζηβασιλείου «Η κίνηση του εκκρεμούς. Άτομο και κοινωνία στη μεταπολιτευτική πεζογραφία 1974-2017» (εκδ. Πόλις).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

alt

Για το βιβλίο του Ανδρέα Γαλανάκη «Τα επιπόλαια της καθημερινότητας» (εκδ. ΑΩ).

Της Διώνης Δημητριάδου

«Ο άνθρωπος πρώτα έφτιαξε και μετά μίλησε». Έτσι ξεκινά το βιβλίο του ο Ανδρέας Γαλανάκης, γνωστός γλύπτης και κατασκευαστής ηλιακών ωρολογίων. Με αφορμή τη φράση αυτή ξετυλίγεται όλη η πορεία της ανθρώπινης δημιουργικότητας – ο τρόπος να παρεμβαίνει στον φυσικό χώρο επινοώντας και κατασκευάζοντας αντικείμενα, χρηστικά αρχικά και κοσμητικά του δικού του πλέον χώρου κατόπιν.

Couple under an Umbrella by Australian artist Ron Mueck

25 καλά βιβλία από τον χώρο των ιδεών, της πολιτικής, της φιλοσοφίας και της Ιστορίας. 

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Εδώ καταγράφονται προτάσεις για βιβλία που περιγράφουν τον σύγχρονο κόσμο της Παγκοσμιοποίησης με τις αντιφάσεις του, τον μεταφασισμό και την αντιδραστική σκέψη. Παρών και μάλιστα από την αρχή είναι ο πάντα επίκαιρος Διαφωτισμός του Βολταίρου και η κριτική στην αντιδραστική σκέψη. Βιβλία για τα πρωτοελληνικά έθνη και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, για τη συγκρότηση των ιδεών του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού, για τον πολιτισμό του Βυζαντίου και την επιρροή του στη Ρωσία, αλλά και έργα αφιερωμένα στη σταλινική και την γκορμπατσοφική Ρωσία.

alt

Για τα βιβλία του Friedrich Dürrenmatt «Οι φυσικοί» (μτφρ. Μάρθα Κουτσιούμπα-Παιονίδη, εκδ. Ροές) και «Ερεθίσματα» (μτφρ. Βασίλης Πατέρας, εκδ. Ροές).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Υπάρχει ένα φιλολογικό ανέκδοτο σύμφωνα με το οποίο, όταν οι θαυμαστές του Ελβετού συγγραφέα Ρόμπερτ Βάλζερ τον επισκέπτονταν στο ψυχιατρικό άσυλο και τον ρωτούσαν γιατί δεν γράφει, εκείνος απαντούσε: «Δεν είμαι εδώ για να γράφω, αλλά για να είμαι τρελός». Ένας από αυτούς, ο Τόμας Μαν, έγραψε το γνωστότερο μυθιστόρημα με θέμα την παραμονή σε ένα ελβετικό σανατόριο (Το μαγικό βουνό) για να δείξει πόσο ρευστά ήταν ανέκαθεν, και παραμένουν, τα όρια ανάμεσα στη λογική και το παράλογο, στο φυσιολογικό και το παθολογικό, στην ιδιοφυΐα (επιστημονική ή καλλιτεχνική) και την τρέλα. Εντέλει, στον πολιτισμό και τη βαρβαρότητα.

alt

Για τη μελέτη του Γιάννη Παπακώστα «Πού μας πάει αυτό το αίμα;– Αναπαραστάσεις αυτοδικίας και βίας στη νέα ελληνική λογοτεχνία» (εκδ. Πατάκη).

Του Κώστα Μπαλάσκα

Ο Γιάννης Παπακώστας, ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, πολυγραφότατος συγγραφέας και ακάματος ερευνητής των νεοελληνικών γραμμάτων, εξέδωσε πρόσφατα μια μελέτη του με τον παραπάνω τίτλο, την οποία ξέρω ότι επεξεργάστηκε χρόνια και για την οποία θα καταθέσω συνοπτικά ορισμένες σκέψεις. Είπα μελέτη, διότι πρόκειται πράγματι για σοβαρή και πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη, που δεν γίνεται όμως βαρύγδουπο επιστημονικό σύγγραμμα. Είναι βιβλίο φιλικό, προσιτό, ευανάγνωστο και αυτό αποτελεί την πρώτη αρετή του, αρετή της γραφής του Παπακώστα.

Odysseies

Για τη μελέτη της Μαρίας Οικονόμου «Κουπιά και Φτερά – Ο μύθος της Οδύσσειας στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο του μοντερνισμού» (εκδ. Νεφέλη).

Του Θωμά Συμεωνίδη

Ο μύθος είναι ένα ανοιχτό διάγραμμα του κόσμου και της σκέψης. Ο μύθος είναι φασματικός, σκοτεινός, χωρίς περίγραμμα, χωρίς ορισμό που να μπορεί να τον παγιδεύσει πλήρως. Ο μύθος είναι αρνητικός – δηλώνει το ψέμα, την υπερβολή, το αδιανόητο ενός αφηγήματος, το αντίθετο του Λόγου, της λογικής και στοιχειοθετημένης σκέψης. Ο μύθος είναι θετικός – δηλώνει τη φαντασία, το υπερβατικό, αυτό που δεν μπορεί να συλληφθεί και να εξηγηθεί με την κοινή λογική. Ο μύθος είναι μια διεργασία, μια άμυνα, ένα ανάχωμα απέναντι στην πραγματικότητα (απειλητική, αποσταθεροποιητική).

alt
Για το βιβλίο «Ιμπεριαλισμός», τον δεύτερο από τους τρεις τόμους του έργου της Χάννα Άρεντ «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού» (μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες).   «Θα προσαρτούσα τους πλανήτες, αν μπορούσα» Σέσιλ Ρόουντς Του Βαγγέλη Γραμματικόπουλου
alt

Για το βιβλίο του Friedrich Dürrenmatt «Ερεθίσματα» (μτφρ. Βασίλης Πατέρας, εκδ. Ροές) και του Ευγένιου Ιονέσκο «Ψηφίδες ημερολογίου» (μτφρ. Αντώνης Καραβασίλης, εκδ. Στιγμή).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

alt

Για το βιβλίο του Perry Anderson «Η λέξη από “Η” – Η περιπέτεια της ηγεμονίας» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Ο Βρετανός ιστορικός Πέρι Άντερσον διατέλεσε καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες (UCLA). Σήμερα είναι επίτιμος καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο. Διευθυντής από το 1962 έως το 1982 και εκ νέου από το 2000 έως το 2003 του βρετανικού New Left Review, παραμένει μέχρι σήμερα στη συντακτική του επιτροπή. Μερικοί τον χαρακτηρίζουν και ως γκουρού της ευρωπαϊκής ριζοσπαστικής Αριστεράς. Δεν νομίζω όμως ότι ο ίδιος θα ήταν πολύ ευχαριστημένος με έναν τέτοιο χαρακτηρισμό. Γιατί, αν και δεν κρύβει την μαρξιστική και κυρίως την γκραμσιανή του παιδεία, η σκέψη του είναι ιδιαιτέρως σύνθετη για να μπορεί να εκπροσωπείται από οποιοδήποτε πολιτικό ρεύμα. Ακόμη και από αυτό του ριζοσπαστισμού.

alt

Για το βιβλίο της Ιωάννας Τσιβάκου «Ατομικισμός και Φιλία – Η ταυτότητα των νέων Ελλήνων» (εκδ. Ι. Σιδέρης).

Της Μαρίας Γιαγιάννου

Η αμερικανική σειρά Friends, μεταφρασμένη ως «Τα φιλαράκια», προβλήθηκε από το 1994 έως το 2004 στην αμερικανική τηλεόραση, ενώ οι επαναλήψεις στην ελληνική τηλεόραση συνεχίζονται ακόμα. Πρόκειται χωρίς υπερβολή για τη δημοφιλέστερη κωμική σειρά όλων των εποχών, της οποίας τα αναρίθμητα βραβεία δεν είναι τίποτα μπροστά στην παγκόσμια και άκαμπτη επιδραστικότητά της. Οι έξι βασικοί χαρακτήρες (3 γυναίκες και 3 άνδρες) που ζουν μαζί και ωριμάζουν επί έντεκα συναπτά έτη ενώπιον των –εθισμένων στη στοργική φιλία τους– θεατών, καθώς τα επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο, συνιστούν αυτό που θα λέγαμε: μια ομάδα ουτοπικής συνύπαρξης διαφορών, μια ομάδα απολύτως εξατομικευμένων εγώ που συνυπάρχουν σε ένα πλαίσιο αληθοφανούς αρμονίας και επίλυσης των διαφορών μέσω της αγάπης και μέσω της δέσμευσης στο ιδεώδες της δεμένης ομάδας – και όλα αυτά μέσα σε αυτό που η Ιωάννα Τσιβάκου θα ονόμαζε «το ενδιαίτημα της φιλίας».

alt

Για το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη «Για το σχολείο» (εκδ. Πόλις).

Της Σοφίας Ιακωβίδου

Είναι φοβερό να μην μπορεί κανείς έστω να θέσει τα αυτονόητα ως προς την παιδεία, ιδίως μάλιστα αν αποτελεί μέρος της, αν ανήκει στο διδακτικό ή και το διοικητικό της προσωπικό, επί σειρά ετών. Δεν είναι απλώς ότι μπορεί να φαίνεται πως την ξεμπροστιάζει ή την πυροβολεί εκ των έσω, είναι ότι θίγει σύγχρονα θέσφατα, ανοίγει την ντουλάπα του μοντέρνου προοδευτικού σχολείου και αφήνει σε κοινή θέα ό,τι ακριβώς αντιστέκεται στην ορατότητα, την παραδοχή εν προκειμένω όσων έχουν καταστεί μπούμερανγκ για την εκπαιδευτική διαδικασία.

alt

Για το βιβλίο «Αντισημιτισμό», τον πρώτο από τους τρεις τόμους του έργου της Χάννα Άρεντ «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού» (μτφρ. Βασίλης Τομανάς, εκδ. Νησίδες).

Του Βαγγέλη Γραμματικόπουλου

alt

Για το βιβλίο του Enzo Traverso «Τα νέα πρόσωπα του φασισμού – Συζήτηση με τον Regis Meyran» (μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

alt

Για τη συλλογή κειμένων «Τάσος Λειβαδίτης – Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του» (επιμ. Γιώργος Δουατζής, εκδ. Στίξις).

Του Θεοδόση Πυλαρινού

Δεν είναι εύκολο να εκπληρωθούν αρμονικά και πειστικά όσα επαγγέλλεται ο τίτλος ενός βιβλίου. Αν, μάλιστα, υπάρχει υπότιτλος και υποδιαιρέσεις αυτού, δείγμα της αγωνίας του συγγραφέα ή του εκδότη να δώσουν περιεκτικά το περιεχόμενό του, για να κινήσουν το ενδιαφέρον, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο, οι ισορροπίες είναι λεπτές και οι κίνδυνοι πλατειασμών, επαναλήψεων και ανισομέρειας είναι υπαρκτοί. Αναφέραμε αυτά για να τονίσουμε την ισορροπία και το συνθετικό δέσιμο στη διαμόρφωση της γενικής εικόνας του βιβλίου που επιμελήθηκε ο Γιώργος Δουατζής για τον Τάσο Λειβαδίτη, μία από τις σημαντικότερες και τιμιότερες φωνές της μεταπολεμικής μας ποίησης.

alt

Για τη μονογραφία του Γεράσιμου Κακολύρη «Η ηθική της φιλοξενίας – Ο Ζακ Ντερριντά για την απροϋπόθετη και υπό όρους φιλοξενία» (εκδ. Πλέθρον).

Του Θωμά Συμεωνίδη

Το βιβλίο του Γεράσιμου Κακολύρη, επίκουρου καθηγητή Φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ, είναι μια πρωτότυπη και αξιόλογη συμβολή στην ελληνική βιβλιογραφία πάνω στο έργο του Γάλλου φιλοσόφου Ζακ Ντερριντά και το θέμα της ηθικής της φιλοξενίας. Ο κ. Κακολύρης, αντλώντας από παλαιότερες δημοσιεύσεις και εργασίες του, καθώς και από τη σημαντικότερη ελληνόγλωσση και ξενόγλωσση βιβλιογραφία μέχρι και το 2016, καταθέτει ένα έργο σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία, όπως αναφέρει και ο ίδιος. Από αυτή την άποψη, ο φιλοσοφικός στοχασμός του Ζακ Ντερριντά παρουσιάζεται, αλλά και ελέγχεται ως προς τη δυνατότητά του να ανταποκριθεί σε επιτακτικά ζητήματα των οποίων η αντιμετώπιση, σε μια πιο θεωρητική βάση συζήτησης, εντοπίζεται στην ανάλυση και κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στην ηθική, την πολιτική και τη δικαιοσύνη. Συνοπτικά, αυτό που προσπαθεί να κάνει ο Ντερριντά, και από το οποίο αντλεί ο κ. Κακολύρης προκειμένου να τοποθετεί στο σήμερα, είναι μια απόπειρα, μέσω του φιλοσοφικού στοχασμού «να απαντήσει κριτικά στη διαρκώς αυξανόμενη εχθρότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων προς συγκεκριμένες κατηγορίες ξένων, όπως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

alt

Για το δοκίμιο του Στρατή Πασχάλη «Ποίηση σε μικρόψυχους καιρούς» (εκδ. Γαβριηλίδης).

Του Νίκου Ερηνάκη

Όπως ο Στρατής Πασχάλης παραφράζοντας τον περίφημο στίχο του Χαίλντερλιν ονοματοδοτεί ευρηματικά το βιβλίο του, θα επιχειρήσω να παραφράσω έναν άλλο στίχο του Χαίλντερλιν [ή μήπως να λέω Σκαρντανέλλι καλύτερα;], από το ποίημά του «Πάτμος» και θα τολμήσω να προτείνω έναν εναλλακτικό υπότιτλο, βαθιά σχετικό νιώθω με όσα ο Στρατής Πασχάλης γράφει: «Μέσα στον κίνδυνο θα ανακαλύψουμε αυτό που σώζει».

alt

Για το βιβλίο του Theodor W. Adorno «Ο φονξιοναλισμός σήμερα» (μτφρ. Σπύρος Νάσαινας, εκδ. Πλέθρον).

Του Θωμά Συμεωνίδη

matt ridley

Για το βιβλίο του Matt Ridley «Ορθολογική Αισιοδοξία – Πώς αναδύεται εξελικτικά η ευημερία» (μτφρ. Έλσα Βιδάλη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Ο Βρετανός Ματτ Ρίντλεϋ είναι δημοσιογράφος, επιστημονικός αρχισυντάκτης του «Economist», συγγραφέας πολλών βιβλίων. Τα ενδιαφέροντα και οι γνώσεις του εκτείνονται τόσο σε ζητήματα οικονομίας, πολιτικής και κοινωνιολογίας όσο και σε θέματα ανθρωπολογίας, βιολογίας και φυσικών επιστημών. Είναι όμως και επιχειρηματίας. Μάλιστα το 2008, από τη θέση του μη εκτελεστικού προέδρου της τράπεζας Northern Rock, η οποία αντιμετώπισε τότε μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας, βρέθηκε και ο ίδιος στην καρδιά του τυφώνα της οικονομικής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στον πρόλογό του μάλιστα αναγνωρίζει πως οι αγορές περιουσιακών στοιχείων, σε αντίθεση με αυτές υπηρεσιών και προϊόντων, οδηγούν σε φούσκες και κραχ.

alt

Για το βιβλίο του Τέοντορ Βίζενγκρουντ Αντόρνο «Η εκπαίδευση μετά το Άουσβιτς» (μτφρ. Γιώργος Σαγκριώτης, εκδ. Νήσος) και το βιβλίο του Gershom Scholem και της Hannah Arendt «Δύο επιστολές για τη ρηχότητα του κακού» (μτφρ. Παναγιώτης Τσιαμούρας, εκδ. Άγρα).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

alt

Για τη μελέτη του Γιώργου Κόκκινου «Η ευγονική δυστοπία – Διαδρομές ιδεών» (εκδ. Θίνες).

Της Ουρανίας Γεωργοπούλου

Ξεκινώντας από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου «Η ευγονική δυστοπία – Διαδρομές ιδεών» του Γιώργου Κόκκινου, στέκεται κανείς στο συγκλονιστικό παράθεμα: «Τα κληρονομικώς βεβαρημένα άτομα, όπως οι παρανοϊκοί, οι πνευματικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων γονιδίων, οι αθεράπευτοι αλκοολικοί, οι προχωρημένοι τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει να υποβάλλονται σε στείρωση. Η φυσική επιλογή, η στείρωσις και η ευθανασία είναι ορθές εφόσον συνδυάζουν σοβαρές νομικές εγγυήσεις, υπεύθυνο ιατρικό έλεγχο και βιολογικώς ηθική βάση». Αυτό δεν έχει ειπωθεί σε ένα μακρινό παρελθόν αλλά, δυστυχώς, είναι οι σημερινές απόψεις της Χρυσής Αυγής, όπως δημοσιεύονται σε ιστοσελίδα της σχετική με την οικολογία! Είναι φανερό, λοιπόν, ότι η έννοια της ευγονικής βρίσκεται πάλι στο προσκήνιο. Η κατακλυσμιαία κατάκτηση γενετικής γνώσης και τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια είναι βέβαιο ότι περιπλέκει άμεσα τα βιοηθικά διλήμματα που ήδη έχουν τεθεί, κυρίως με τη χρήση της ευγονικής κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

sexuality 700

Για το βιβλίο του Patrick Guyomard «Για την παιδική σεξουαλικότητα» (μτφρ. Κωνστάνς Αθανασιάδου, Ελένη Ζησοπούλου-Τσακυράκη, Σοφία Λεωνίδη, Βίκυ Μαλισόβα-Χατζοπούλου, Ελίζα Νικολοπούλου Νίκος Παυλάτος, εκδ. Γαβριηλίδης).

Της Μαριάνθης Καλατζή

Το βιβλίο Για την Παιδική Σεξουαλικότητα αποτελεί μια συλλογή κειμένων του Πατρίκ Γκιγιομάρ μεταφρασμένων για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα. Παρά τη χρονολογική απόσταση που μεσολαβεί στη συγγραφή των κεφαλαίων (2003-2015) το βιβλίο εκλαμβάνεται ως ενιαίο έργο, καθώς οι συνδέσεις ανάμεσα στις θεματικές είναι ισχυρές, ενώ ο ενιαίος συλλογισμός γύρω από τον οποίο δομούνται τα κείμενα καθιστά τον λόγο ρέοντα, τη σκέψη συνεχή.

alt

Για το βιβλίο του Razmig Keucheyan «Αριστερό Ημισφαίριο – Μια χαρτογραφία της νέας κριτικής σκέψης» (μτφρ. Γιώργος Καράμπελας, εκδ. Angelus novus).

Του Θωμά Συμεωνίδη

Άλλο θεωρία και άλλο σκέψη. Δεν είναι τυχαίο ότι και στη σύγχρονη φιλοσοφία, διανοητές με μεγάλο εκτόπισμα έθεσαν ευθέως το ζήτημα της σκέψης, έστω και αν, αναμενόμενα ίσως, το ζήτημα τέθηκε μέσα από το δικό τους πλαίσιο εννοιών και τις δικές τους στοχεύσεις. Από πολλές πλευρές βέβαια, αυτή η εστίαση στη σκέψη θεωρήθηκε ως υπεκφυγή από το ζητούμενο της πράξης, με όλες τις πιθανές ερμηνείες του όρου. Πράξη σημαίνει δρω, θέτω, δηλώνω, διεκδικώ, έρχομαι σε ρήξη, αμφισβητώ, μετασχηματίζω, αλλάζω. Αλλά στο βαθμό που όλα αυτά προβάλλονται σε ένα σύστημα, λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό ενός συστήματος (δηλαδή: μίας δομής, μίας κοινωνίας, ενός κράτους, ενός σχηματισμού κρατών, κοινοτήτων, ενός μηχανισμού, ενός θεσμού ή ενός πλέγματός τους) υπάρχει, έστω και άρρητα, μία θεωρία για το πώς λειτουργούν τα πράγματα και αυτή η ιδιαίτερη οπτική που υποστηρίζει η θεωρία, φέρει πάλι μέσα της μία εικόνα για το πώς θα έπρεπε να έχουν τα πράγματα. Αυτό το πώς θα έπρεπε να έχουν τα πράγματα και πού πρέπει να ανατρέξουμε για να ενεργοποιήσουμε δυναμικές αλλαγής της κατάστασης, θίγει πολλά πεδία ταυτόχρονα και αυτός ο κοινός τόπος που ορίζεται από τη συνάντηση αυτών των πεδίων αποδόθηκε με τον όρο Κριτική Θεωρία.

alt

Για τον συγκεντρωτικό τόμο με κείμενα του Αναστάση Βιστωνίτη «Κάτω από την ίδια στέγη» (εκδ. Κίχλη).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Η κοινότητα των αναγνωστών είχαμε ήδη μια πρώτη επαφή με τα κείμενα του ποιητή, πεζογράφου, δοκιμιογράφου, μεταφραστή Αναστάση Βιστωνίτη, τα οποία παρουσιάζονται τώρα συγκεντρωμένα στον τόμο υπό τον τίτλο Κάτω από την ίδια στέγη, καθώς συναντηθήκαμε με αυτά κατά τη δημοσίευσή τους σε περιοδικές και σε αυτοτελείς εκδόσεις: στην εφημερίδα «Το Βήμα»και στο ΒΗmagazino, στα περιοδικά Ο αναγνώστης και Φρέαρ, στο βιβλίο του Βιστωνίτη Φάσματα φθοράς (1994), ή στον τόμο SANTE: Δεκαπέντε συγγραφείς και ένα μυθικό τσιγάρο (1998), ή ακόμα στο φυλλάδιο της έκθεσης «Amour Amour / Ανδρέας Εμπειρίκος 2001: Εκατό χρόνια από τη γέννησή του» (2001-2002), επίσης στο αγγλόφωνο περιοδικό 91st Meridian, όπως άλλωστε υπενθυμίζουν και σχετικές παρακειμενικές σημειώσεις στο ανά χείρας βιβλίο.

alt

Για το βιβλίο του Massimo Recalcati «Τα χέρια της μητέρας – Επιθυμία, φαντασιώσεις και κληρονομιά της μητέρας» (μτφρ. Χρήστος Πονηρός, εκδ. Κέλευθος).

Της Κλημεντίνης Βουνελάκη

Με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα στον πυρήνα της ψυχαναλυτικής σκέψης, το αίνιγμα της Σφίγγας θα επανέρχεται ολοένα για να βρει τη λύση του. Από την ανακάλυψη της παιδικής σεξουαλικότητας το 1905 από τον Φρόυντ, που ήταν επανάσταση και σκάνδαλο μαζί, ως τις μέρες μας, πλήθος ψυχαναλυτών έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τη λειτουργία του ψυχισμού. Οι ανασκαφές στον αθέατο χώρο της ψυχής αναζητούν το πρώιμο ψυχικό τραύμα και, με άλλα λόγια, την αρχή των πραγμάτων.

alt

Για την επανέκδοση του βιβλίου της Τέτας Παπαδοπούλου «Για τον Κορνήλιο Καστοριάδη: “είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας”» (επιμέλεια, προλογικό σημείωμα και μετάφραση Τέτα Παπαδοπούλου, εκδ. Κριτική).

Του Νίκου Ξένιου

pateras gios700

Για το βιβλίο του Massimo Recalcati «Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου - Γονείς και παιδιά μετά τη δύση του πατέρα» (μτφρ. Άννα Πλεύρη & Γιοβάνα Βεσσαλά, εκδ. Κέλευθος).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Το βιβλίο του πολυπράγμονα Ιταλού ψυχαναλυτή Μάσσιμο Ρεκαλκάτι Το σύμπλεγμα του Τηλέμαχου: γονείς και παιδιά μετά τη δύση του πατέρα μου το είχε προτείνει εδώ και καιρό ένας φίλος και πατέρας με τα καλύτερα λόγια. Στο μεταξύ, έχοντας γίνει εσχάτως πατέρας κι εγώ, αποφάσισα να το διαβάσω με την επιπρόσθετη περιέργεια που σου γεννιέται όταν προσδοκάς από ένα έργο να σου μιλήσει για κάτι άκρως προσωπικό, εν προκειμένω για το πώς μεγαλώνει κανείς ένα παιδί. Ευτυχώς, το έργο του Ρεκαλκάτι δεν περιορίζεται σε αυτό, αλλά συγκροτεί μια ευρύτερη θεώρηση για τη σύγχρονη εποχή σε ό,τι αφορά, εκτός από τη σχέση γονέων και παιδιών, κρίσιμα διακυβεύματα όπως το νόημα της ζωής μετά τον θάνατο των θεών-πατέρων (επουράνιων και επίγειων), την ηθική της ανάληψης της ατομικής ευθύνης, την ιδεολογική στράτευση στον περασμένο αιώνα και τις ψυχοκοινωνικές διεκδικήσεις των νέων στην ψηφιακή εποχή.

markopoulos maties 2

Για τη συλλογή δοκιμίων του Θανάση Μαρκόπουλου «Ματιές ενόλω ΙΙ» (εκδ. Μελάνι).

Του Μιχάλη Πιτένη

Το έργο δώδεκα ποιητών, τριών της πρώτης γενιάς του μεταπολέμου, τεσσάρων της δεύτερης και πέντε της γενιάς του ’70, ιχνηλατεί ο ομότεχνός τους Θανάσης Μαρκόπουλος μέσα από ανάλογο αριθμό δοκιμίων που δημοσιεύτηκαν κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας (2005-2015) στα περιοδικά «Μανδραγόρας», «Νέα Εστία», «Παρέμβαση» και «Πορφύρας» και συγκεντρώθηκαν υπό την ίδια στέγη που φέρει τον τίτλο Ματιές ενόλω ΙΙ, από τις εκδόσεις Μελάνι (προηγήθηκαν το 2003 οι πρώτες Ματιές ενόλω, με οκτώ ποιητές, από τις εκδόσεις Σοκόλη).

alt

Για το βιβλίο του Czeslaw Milosz «Αιχμάλωτη Σκέψη» (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, εκδ. Παπαδόπουλος).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Ο νομπελίστας ποιητής Πολωνός Τσέσλαβ Μίγουος (1911-2004) έγραψε την Αιχμάλωτη Σκέψη το 1951. Είχε μόλις αυτομολήσει στη Δύση. Ήταν τότε μια περίοδος δόξας για τον σταλινισμό σε Δύση και Ανατολή.

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ