alt

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Δουατζή «Τα κάτοπτρα» (εκδ. Στίξις).

Της Διώνης Δημητριάδου

Τα εικοσιτέσσερα κάτοπτρα, που παραθέτει εδώ ο Γιώργος Δουατζής, είναι επιφάνειες (άλλες επίπεδες, άλλες κοίλες ή κυρτές), που πάνω τους μπορούμε να δούμε τα είδωλα των προσώπων, των καταστάσεων, των ιδεών, μέσα από το οπτικό πρίσμα το δικό του. Αυτός, λοιπόν, ως πηγή νοητικού φωτός, ρίχνει το βλέμμα του σε όλα αυτά που αποθησαυρίζει μέσα του, άλλα που τον θλίβουν, άλλα που ακόμα τον παρακινούν σε σκέψη και δράση. Κι εμείς, οι αποδέκτες αυτών των ανακλωμένων εικόνων, πότε αντικρίζουμε μαζί του αυτά τα είδωλα ως θεατές, και πότε παίρνουμε τη θέση μας στον καθρέφτη, γιατί όσα γράφει αγγίζουν τις δικές μας προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Άλλες όπως είναι, μέσα από το επίπεδο κάτοπτρο, άλλες σε μεγέθυνση, μέσα από ένα κυρτό κάτοπτρο που αυξάνει τα μεγέθη και τότε ο λόγος απογειώνει τον τόνο του, ή σε σμίκρυνση, μέσα από ένα κοίλο κάτοπτρο για τα πιο χαμηλόφωνα και πονεμένα σχόλια, που αλλιώς δεν αντέχεις το βάρος τους.

alt

Για την έκδοση «Κ.Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα και πεζά» (εκδ. Gutenberg).

Του Νίκου Ξένιου

alt

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Σύρρου «Διασχίζοντας το μεταίχμιο» (εκδ. Στίξις).

Της Χαράς Ναούμ

Στο δεύτερο ποιητικό βιβλίο του, ο Γιώργος Σύρρος επιχειρεί μια σχολαστική καταγραφή των σημαδιών του σώματος μετά τον έρωτα. Μια προσεκτική χαρτογράφηση του ερειπωμένου τοπίου μετά την πρώτη έξαψη∙ μετά την αρχική συνθήκη εκπλήρωσης: «Επέστρεψα στο μέρος εκείνο/ που κάποτε αποκαλούσαμε δικό μας». Ο αναγνώστης διασχίζει ένα ανθρώπινο τοπίο με τα εξής στοιχεία ανά χείρας: εδεμική γύμνια, ανάμνηση ήχων όπως αυτός των ενδυμάτων που φυλλορροούν από το σώμα λίγο πριν την ερωτική πράξη, ματωμένα χέρια, μια Μαρία-βράχο που αγωνίζεσαι να σκαρφαλώσεις για να επέλθει μια κατάβαση-γείωση, αφού ήταν «πάντα το παραμύθι κάποιου άλλου».

alt

Για την ποιητική συλλογή της Ασημίνας Ξηρογιάννη «Λίγη φθορά για γούρι» (εκδ. Γαβριηλίδης).

Του Γιώργου Δελιόπουλου

Η ποίηση της Ασημίνας Ξηρογιάννη διακρίνεται για την ισορροπημένη τρυφερότητα που δεν εκπίπτει σε κούφιους συναισθηματισμούς, για την αμεσότητα και την ειλικρινή έκφραση μιας βαθιάς βιωμένης αλήθειας. Η ποιήτρια δεν κρύβει την αλήθεια της πίσω από τις λέξεις ούτε την υπονοεί· την ομολογεί ευθαρσώς και ευθύβολα, χωρίς να καταφεύγει σε λεκτικούς εντυπωσιασμούς και δαιδαλώδεις νοηματοδοτήσεις. Παρόλη την εκφραστική τους απλότητα, οι στίχοι της καταφέρνουν και λειτουργούν πολυεπίπεδα, ενώ παράλληλα μεταδίδουν στον αναγνώστη το κυρίαρχο αίσθημα του ποιήματος. Σε αυτό συμβάλλει και ο εσωτερικός ρυθμός των ποιημάτων της, ο οποίος σε οδηγεί αβίαστα, καθώς τα διαβάζεις, μέχρι και τον τελευταίο στίχο.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Καίτης Κουμανίδου «Αμφίδρομος Καθρέφτης» (εκδ. ΑΩ).

Του Γιώργου Ρούσκα

Εραστές του ονείρου οι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους λυγμούς τα πρόσωπα στρέφουν στον ήλιο τον υπαίτιο θεό ν’ αγκαλιάσουν
«Οι ένοχοι»

Βλέπεις έναν ωραίο πίνακα ζωγραφικής στο εξώφυλλο και η προδιάθεσή σου για το περιεχόμενο του βιβλίου αυτόματα γίνεται θετική. Με το που βλέπεις και το βιογραφικό στα «αυτιά» του βιβλίου και τη διπλή δραστηριότητα της κ. Κουμανίδου, συγγραφική (σημειώνοντας τη θεματική και τον προσανατολισμό) και εικαστική, αυξάνονται οι προσδοκίες αλλά και οι απαιτήσεις. Καλά ως εδώ. Με τα χρόνια έχεις διαμορφώσει μια άποψη για τα βιβλία ποίησης. Όχι ακλόνητη, μα αρκετά στέρεη. Θεωρείς ότι στην ποίηση δεν έχει θέση ο πρόλογος. Ό,τι έχει να πει ο ποιητής, ας τα πει μόνος του, χωρίς βοήθεια, χωρίς προϊδέαση, χωρίς απόψεις άλλων που θα κατευθύνουν τη σκέψη σου, που θα επηρεάσουν την πρόσληψή σου.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Ελένης Γαλάνη «Το Ανατολικό Τέλος» (εκδ. Μελάνι).

Της Λίνας Στεφάνου

Μου αρέσουν τα βιβλία που σε ταξιδεύουν και το βιβλίο της Ελένης Γαλάνη σε ταξιδεύει όχι μόνο σε διαφορετικούς τόπους αλλά και σε διαφορετικούς χρόνους των τόπων αυτών. Ξεκινάει με συντεταγμένες. Μυτιλήνη, Βερολίνο, Οστάνδη. Ύστερα σε παίρνει από το χέρι και σε συστήνει σε ανθρώπους που θα αγνοούσες, ανθρώπους που οι εποχές μετέτρεψαν σε σύμβολα. Από τη συγγραφέα μεταφράστρια και πανεπιστημιακό Tatiana Gnedich που συνελήφθη το ’44 με κατασκευασμένη κατηγορία μέχρι την Ηριάννα που παραμένει φυλακισμένη ενώ δεν ευσταθούν οι κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε. Από τον Όμηρο και τον αγγειογράφο-αγγειοπλάστη Εξηκία μέχρι τον αρχαιολόγο διευθυντή του Μουσείου της Παλμύρας Χαλέντ Αλ Σαάντ. Από την Ιουδίθ της Βαιτιλουά στον μύθο του Σίγκουρντ.

alt

Για το ποιητικό κείμενο του Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι «Λένιν» (απόδοση Αλέξης Πάρνης) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

papageorgiou kentriki

Για την ποιητική συλλογή του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου «Έκτακτο δελτίο καιρού» (Μελάνι).

Tης Βαρβάρας Ρούσσου

Γλώσσα μου χωρισμένη παραλίγο γλίστρησαν τα βήματά μου Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Ιχνογραφία (1975)

Ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου ανήκει στη χορεία εκείνων των ποιητών που το σημαντικό έργο τους αναγνωρίστηκε από κοινό και κριτικούς, αλλά ο ίδιος δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες των βραβείων και συνέχισε τις αναζητήσεις του. Η τελευταία συλλογή του, ως συνέχεια μιας μακράς πορείας που ξεκινά από το 1966, επισφραγίζει ακόμη μια φορά την ποιητική του ιδιοσυστασία, της οποίας γνωρίσματα είναι, ανάμεσα σε πολλά άλλα, η μορφοπλαστική δεινότητα και η ιδιαίτερη αισθητική στον χειρισμό του βιωματικού υποστρώματος.

pera meri

Για την ποιητική συλλογή της Μυρσίνης Γκανά «Τα πέρα μέρη» (εκδ. Μελάνι).

Της Διώνης Δημητριάδου

Συμβαίνει να ανακαλύπτεις σε νεότερες ποιητικές καταθέσεις κομμάτια του δικού σου κόσμου, όσο κι αν αυτός απέχει χρονικά πολύ από αυτές. Όχι μόνον εικόνες αλλά και διαπιστώσεις, οδυνηρές αλήθειες, προσωπικές σου ανακατατάξεις και αναιρέσεις των δεδομένων σου. Μετά το αρχικό ξάφνιασμα, που πηγάζει από την καθιερωμένη αντίληψη για τις διαφορετικές γενιές και τις προσλαμβάνουσες που αυτές έχουν και που τις κάνουν απολύτως διακριτές μεταξύ τους, έρχεται μια νέα θεώρηση των πραγμάτων. Ίσως όλα μια διαρκής κίνηση να είναι, μια σειρά αλληλοσυμπληρούμενων εικόνων, που περνούν από γενιά σε γενιά κατασταλάζοντας εμπειρίες. Αρχικά ελάχιστα βιωμένες αλλά με την εν δυνάμει ενσωμάτωσή τους στα προσωπικά αποκτήματα της νεότερης γενιάς. Μια αίσθηση συνέχειας είναι, με όλες τις πιθανές αναιρέσεις και ανακατατάξεις προκειμένου να συμπληρώνεται διαρκώς η συνολική εικόνα, που όλα τα εμπεριέχει και όλα τα διυλίζει για να κερδίσει, πολύτιμο φορτίο, την ουσία.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Αριστέας Παπαλεξάνδρου «Μας προσπερνά» (εκδ. Κέδρος).

Της Αλεξάνδρας Μπακονίκα

Εντυπωσιάζει η πρωτοτυπία των συλλήψεων, ο απογυμνωμένος, λιτός εξομολογητικός λόγος, η έκθεση οριακά δραματικών καταστάσεων και αισθημάτων στην ποιητική συλλογή της Αριστέας Παπαλεξάνδρου Μας προσπερνά. Εμφανής η λιτότητα ακόμα και στον τίτλο, ωστόσο συλλαμβάνει και περιέχει όλη την ατμόσφαιρα, τον βαθύτερο πυρήνα νοημάτων που αναδύεται από τα ποιήματα. Όμως τι σημαίνει, σε τι αναφέρεται το ρήμα «προσπερνά»; Αναμφίβολα είναι ο χρόνος, η ζωή που φεύγει και μικραίνει, η αποξένωση ανάμεσα στους ανθρώπους που είναι περιχαρακωμένοι στον εαυτό τους, και κυρίως τα πάθη και οι επιθυμίες μας που χάνονται χωρίς να ανθίσουν και να εκπληρωθούν. Η συλλογή μάς εισάγει στο σφυροκόπημα έντασης, πάλης και αγωνίας, που κάθε άνθρωπος κατάβαθα θα ένιωθε μέσα στη μέγγενη της μοναξιάς, που κατά κύριο λόγο προέρχεται από διαψεύσεις, προδοσίες, ερωτικά αδιέξοδα και απώλεια προοπτικής για συναισθηματική ανάταση.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Γιώτας Αργυροπούλου «Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό», με σκίτσα της Κυριακής Καρσαμπά (Gutenberg).

Της Γεωργίας Κακούρου-Χρόνη

Η νέα ποιητική συλλογή της Γιώτας Αργυροπούλου συνίσταται από τρία μέρη που τιτλοφορούνται: «Ακταιωρός», «Απόπλους» και «Σαν φουσκοθαλασσιά». «Ακταιωρός»· ακταιωρός, η ίδια η ποιήτρια με πολλαπλή σημασία του όρου: φυλάττει την προαιώνια, ιερή ομορφιά που μεταγγίζουν στις λέξεις τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά· γι’ αυτό και υποκλίνεται στους μείζονες της ποίησης προλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την ερμηνευτική πρόθεση του αναγνώστη με την ερώτηση «Πήγα θα πουν, να παραβγώ στον ποιητή;», στην οποία η ίδια ευθαρσώς απαντά, δικαιολογώντας και δικαιώνοντας το εγχείρημά της: «Μα είδα και ελόγου μου το φως / κι ούτε μπορώ να το σιωπήσω»· ακτοφυλακεί επίσης υπερασπιζόμενη κι άλλες επιλογές της, όπως εκείνη την αντίδραση: «Τόσες θάλασσες εδώ κοντά, πας και οργώνεις τα / ξερονήσια». Υπενθυμίζω ότι η ποιήτρια γεννήθηκε στους Κωνσταντίνους της Μεσσηνίας και ζει στην Καλαμάτα, όπου εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Κυριακής Αν. Λυμπέρη «Ορμητικοί οι φθόγγοι ως το χάνομαι» (Εκδόσεις των Φίλων).

Του Γιώργου Βέη

Είμαι ένα τίποτα – εγώ Κυριακή Αν. Λυμπέρη, Το κάλλος και το τραύμα, 2012  *   Ή μήπως πάλι / είμαι εγώ ένα τίποτα Κυριακή Αν. Λυμπέρη, Ορμητικοί οι φθόγγοι ως το χάνομαι, 2017
alt

Για την ποιητική συλλογή της Κατερίνας Κούσουλα Η αγάπη που δεν ξέρει (εκδ. Γαβριηλίδης).

Του Γιώργου Δελιόπουλου

Η πέμπτη ποιητική συλλογή της ποιήτριας και αρχαιολόγου Κατερίνας Κούσουλα θα μπορούσε να ιδωθεί ως συνέχεια της τρίτης της ποιητικής συλλογής με τον τίτλο Βαθύ κανάλι. Αδήλωτη άνοιξη (Εκδόσεις των Φίλων). Οι συσχετισμοί που προκύπτουν είναι αρκετοί, τόσο σε γλωσσικό και υφολογικό επίπεδο όσο και στη διαπραγμάτευση του θέματος.

tolis nikiforou

Για την ποιητική συλλογή του Τόλη Νικηφόρου Φλόγα απ' τη στάχτη (εκδ. Μανδραγόρας)

Της Κυριακής Αν. Λυμπέρη

elavon

Για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Γ. Παπαστεργίου Έλαβον (εκδ. Σαιξπηρικόν)

Της Έλσας Κορνέτη

zbigniew herbert 700 2

Για τη συλλογή με Ποιήματα του πολωνού Ζbigniew Herbert (μτφρ. Χάρης Βλαβιανός, εκδ. Πατάκη)

Του Γιώργου Βέη

 

paraktios oikismos 700

Για την ποιητική συλλογή της Δήμητρας Χριστοδούλου «Παράκτιος οικισμός» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι. 

Του Κώστα Λογαρά 

mixalis minaritzoglou

Για την ποιητική συλλογή της Ευτυχίας–Αλεξάνδρας Λουκίδου Αφόρετα θαύματα (εκδ. Κέδρος).

Του Μάριου Μιχαηλίδη

Η ποιήτρια Ευτυχία–Αλεξάνδρα Λουκίδου, με την πρόσφατη έκδοση του έβδομου κατά σειρά ποιητικού της έργου Αφόρετα Θαύματα, επιβεβαιώνει τη γόνιμη και ξεχωριστή παρουσία της στα ποιητικά πράγματα. Σ’ αυτό, άλλωστε, συγκλίνουν και οι απόψεις κριτικών εγνωσμένου κύρους που ασχολήθηκαν ειδικότερα με το έργο της ποιήτριας. Επιπλέον, στο ενεργητικό της καταγράφονται και τρεις μελέτες–δοκίμια για την ποίηση.

alt

Για το δραματικό ποίημα του Ρίχαρντ Βάγκνερ Τριστάνος και Ιζόλδη (μετάφραση-εισαγωγή Αλέξανδρος Ίσαρης, εκδ. Ίκαρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

alt

Για την ποιητική συλλογή του Δημήτρη Πέτρου Χωματουργικά (εκδ. Μικρή Άρκτος).

Της Βαρβάρας Ρούσσου

Αφού ο Δημήτρης Πέτρου παρουσίασε, με την Α΄ Παθολογική το 2013, το εικονοστάσιο των δικών του αγίων (για να χρησιμοποιήσω παραλλαγμένο έναν τίτλο του Ρίτσου), ζώντων και τεθνεώτων ωσεί ζώντων, και αφού σκιαγράφησε τον χώρο του με σαφήνεια και ωριμότητα μέσων καταθέτοντας μια στιβαρή πρώτη συλλογή, επανήλθε, τρία χρόνια αργότερα, το 2016, με τα Χωματουργικά.

evgeneia pikramenos

Για την ποιητική συλλογή του Αντώνη Σκιαθά «Ευγενία» (εκδ. Πικραμένος).

Της Κυριακής Αν. Λυμπέρη

alt

Για την ποιητική συλλογή της Γεωργίας Τριανταφυλλίδου Δανεικά αγύριστα (εκδ. Κίχλη).

Του Παναγιώτη Λογγινίδη

Διαβάζοντας κανείς τα Δανεικά αγύριστα, αντιλαμβάνεται αμέσως ότι η Γεωργία Τριανταφυλλίδου βρίσκεται ποιητικά στην πιο ώριμή της στιγμή. Με τέτοια μαεστρία χειρίζεται την ίδια την ποίηση και κατόπιν τις λέξεις όπως αυτός που πιάνει το μήλο με τέτοιο ντελικάτο τρόπο, ώστε τρώγοντάς το με μία κυκλική κίνηση να μη μείνει αφάγωτο ίχνος σάρκας. Η «πίτα και ο σκύλος», αποτελεί ας πούμε ένα τέτοιο δείγμα καθαρής ποιητικής τέχνης˙μέσα σε επτά στίχους καταφέρνει να προκαλέσει τέτοια αμηχανία στον αναγνώστη, τέτοια αναστάτωση, όπως όταν ξυπνάς βίαια και παρά τη θέλησή σου από έναν εκκωφαντικό θόρυβο ή ένα δυσάρεστο όνειρο και εκεί, ακόμα στο μεσοδιάστημα της αντίληψης του ρέοντα χρόνου, αντιλαμβάνεσαι ότι τελικά δεν κινδυνεύεις. Μας αναστατώνει λοιπόν η ποιήτρια με τις απότομες συστοιχίες της, τις κατακόρυφες σκέψεις της, στους οψιγενείς κινδύνους στους οποίους επιμένει ρεαλιστικά να μας εκθέτει.

arabic poetry

Για την Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης (έρευνα, επιλογή, πρόλογος, επιμέλεια και μετάφραση από τα αραβικά: Πέρσα Κουμούτση, εκδ. ΑΩ)

[…] είναι κοινός τόπος ότι η λογοτεχνία ανέκαθεν καθρέφτιζε την κοινωνία και την εποχή κατά την οποία γράφεται.

Της Διώνης Δημητριάδου

Η παραπάνω θέση διατυπώνεται από την Πέρσα Κουμούτση στον πρόλογο της Ανθολογίας σύγχρονης αραβικής ποίησης, έργο για το οποίο φέρει ακέραιη την ευθύνη από την αρχική έρευνα μέχρι την απόδοσή του σε ελληνική μετάφραση. Η εποχή δίνει πάντα το απαραίτητο πλαίσιο, για να έρθει η τέχνη (εν προκειμένω η λογοτεχνία) και να αποτελέσει το καθρέφτισμά της, καθώς ο λογοτέχνης, ζώντας τους κραδασμούς της κοινωνίας, μεταφέρει θέλοντας και μη στο έργο του αυτούσιες εικόνες των μεταβολών ή τον απόηχο αυτών. Άλλοτε οι αναφορές είναι εμφανείς και άλλοτε αποκαλύπτονται κάτω από φαινομενικά αλλότρια θέματα. Κανείς ποτέ δεν κατόρθωσε να φύγει έξω από την εποχή που τον γέννησε και την κοινωνία που τον διαμόρφωσε. Είναι αναμενόμενο αυτή τη σχέση να την ανιχνεύουμε πιο εύκολα στην ποίηση, καθώς μέσα στους στίχους αποτυπώνεται η εικόνα, το στιγμιότυπο, το κομμάτι του όλου, το γεγονός. Στο ευαίσθητο σε εξωτερικά ερεθίσματα περιβάλλον της ποίησης αντικατοπτρίζεται ο ευρύτερος κοινωνικός χώρος με όλες τις παραμέτρους του.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Διώνης Δημητριάδου Λέξεις απόκρημνες / Precipitous words (δίγλωσση έκδοση, μτφρ. Ρόμπερτ Κριστ-Δέσποινα Λάλα Κριστ, Μικρές εκδόσεις)

Της Κυριακής Αν. Λυμπέρη Φωτογραφία: Χριστίνα Καραντώνη

«Σκληρός ο λόγος» είναι ο τίτλος του δεύτερου ποιήματος της συλλογής. Ο ποιητικός λόγος δεν βρίσκεται ούτε στους ουρανούς, ούτε στους βυθούς. Η ποιήτρια -στη δυναμική της αυτή εμφάνιση, μεταφρασμένη μάλιστα στα αγγλικά από το ζεύγος Ρόμπερτ και Δέσποινα Λάλα Κριστ- τον θέλει να φοράει το χώμα: Ύδάτινα κι αέρινα θαρρείς πως ντύνεται ο λόγος; / Χωμάτινα φορεί και λερωμένα κι η όψη του στεγνή. Είναι ο λόγος της γης, ο ρεαλιστικός λόγος, τόσο πιο τραχύς όσο ο τόπος στον οποίο γεννιέται. Ωστόσο, στον ποιητικό δρόμο του βιβλίου δεν θα συναντήσουμε εικόνες, ρεαλιστικές ή μη, παρά ελάχιστες. Πρόκειται για μια ποίηση που στοχεύει αποκλειστικά στον στοχασμό.

alt

Για την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της Φρίντας Λιάππα Τα ποιήματα. 20 χρόνια, μια απουσία στη ζωή μας (εκδ. Πάμισος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

alt

Για την ποιητική συλλογή της Νάνας Παπαδάκη Encore - Γυναίκες της Οδύσσειας (εκδ. Μελάνι). 

Της Μαρίας Γιαγιάννου

2017, Αθήνα. Ας πούμε ότι μια παράσταση-μαραθώνιος, η Οδύσσεια, έχει μόλις ολοκληρωθεί, 24 ραψωδίες αποδόθηκαν με απόλυτη επιτυχία, ο Όμηρος έτοιμος να σηκωθεί από τη γαλαρία, οι ραψωδοί-περφόρμερς αποχωρούν, ο στίχος 12.110 έχει ακουστεί. Όμως ο κόσμος δεν έχει χορτάσει νόστο. Encore, φωνάζει, αλλά αυτή τη φορά στη σκηνή επανέρχονται όχι ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος, όχι οι μνηστήρες, όχι ο Κύκλωπας, όχι οι βασιλιάδες ούτε οι θεοί. Οι άνδρες κάθιδροι ντεμακιγιάρονται στα καμαρίνια. Στη σκηνή τώρα επανέρχονται μόνο οι γυναίκες.

alt

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου Ο απερίσκεπτος πλοηγός (εκδ. Μικρή Άρκτος)

Του Κώστα Κουτσουρέλη

Ο Νίκος Εγγονόπουλος ήταν άνθρωπος ευφυής και με χιούμορ. «Oι ποιηταί με θεωρούν ζωγράφον και οι ζωγράφοι ποιητήν...» έλεγε. Φράση χαρακτηριστική νομίζω για έναν τόπο όπου τους πολυτεχνίτες, όταν είναι καλοί, δύσκολα τους ανεχόμαστε και με το ζόρι προσπαθούμε να τους στριμώξουμε σε μία τους μόνο ιδιότητα – τη βολικότερη για μας τους ίδιους.

alt

Για την ποιητική συλλογή του Σταύρου Σταυρόπουλου Πράξη εξαφάνισης (εκδ. Σμίλη)

Της Διώνης Δημητριάδου

Το παράδοξο των αντιθέσεων εισβάλλει ορμητικά στον ποιητικό λόγο του Σταύρου Σταυρόπουλου. Και διεκδικεί τη θέση του στη θέαση του κόσμου. Λέξεις που σε αιφνιδιάζουν, με σκληρό περίβλημα, το οποίο είναι έτοιμο να αυτοκαταργηθεί, μόλις υποψιαστείς πως η ουσία δεν είναι οι λέξεις (ποτέ δεν ήταν) αλλά το σώμα που εμπεριέχουν αυτές.

alt

Για την ποιητική συλλογή της Γλυκερίας Μπασδέκη «Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» (εκδ. Bibliotheque)

Του Ιγνάτη Χουβαρδά

alt

Για την ποιητική συλλογή της Ευαγγελίας Ανδριτσάνου Η δηλητηριώδης (εκδ. Άγρα), που παρουσιάζεται σήμερα το βράδυ στο Jazzpoint (Ακαδημίας 18).

Του Θάνου Κάππα

Διδάσκοντας ποίηση σε παιδιά του Γυμνασίου ή του Λυκείου, αισθάνεσαι πολύ συχνά πως η λεγόμενη κατανόηση, η περίφημη εξομάλυνση του κειμένου λειτουργεί περισσότερο σαν ένα καθησυχαστικό σχήμα, μια έμμεση υπόταξη αυτού του θαύματος από λέξεις που είναι πάντα το ποίημα, στο «νόημά» του. Ενώ η ποίηση αφορά ακριβώς τον σπινθήρα που παράγει η νέα συνάφεια, η νέα συγκατοίκηση των λέξεων, εμείς επιμένουμε να παραπέμπουμε σε εκείνο το φθαρμένο παλιό νόημα, στη γλώσσα πριν το θαύμα, σαν να πρέπει να μεταφραστεί αυτή η εκτροπή σε μια κανονικότητα, να επαναρυθμιστεί η παροδική απορρύθμιση που δημιούργησε ο ποιητικός λόγος. Ξεκινάω έτσι κάπως ανορθόδοξα, με ένα απόσπασμα του βιβλίου που σχετίζεται, νομίζω, με αυτό που λέω: Να θερμάνω τις λέξεις, πρέπει να θερμάνω τις λέξεις. Ίσως να φύγουν τα σημεία στίξης, ίσως οι τόνοι, ίσως η ορθογραφία τι να μείνει τι 

alt

Για την ποιητική συλλογή του Κυριάκου Χαρίτου Το επί ματαίω (εκδ. Κέδρος)

Του Κωνσταντίνου Μπούρα

Η ζωή σαν τηλεοπτική σαπουνόπερα, σαν αφόρητο talk show κι ο άνθρωπος ξεφτιλισμένος, χαμένος «Σε πλαστικά πλατό / πουδραρισμένος / απ’ άτριχο ταριχευτή / με το μικρόφωνο στα χείλια…» (σελ. 21).

alt

Για την ποιητική συλλογή της Ελένης Ντούξη Μείον δεκάξι (εκδ. Μελάνι)

Της Βαρβάρας Ρούσσου

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Ελένης Ντούξη υπό τον τίτλο Μείον δεκάξι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και θέτει ζητήματα που αφορούν όχι μόνον το δικό της βιβλίο αλλά και γενικά τη σύγχρονη ελληνική ποίηση.

alt

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη Για ένα πιάτο χόρτα (εκδ. Ύψιλον).

Της Χρύσας Φάντη

«Πότε και πώς μπόρεσαν όλα αυτά τα βουνά, οι λίμνες να γίνουν οι λέξεις τα όνειρά μας στις ώρες της στέρησης και της ανάγκης;
η φωτιά δεν θα σβήσει ο κόσμος δεν σώνεται παραμένει στην επιθυμία»
Γιώργος Βέης

Τόποι της γης και τόποι του μύθου και του γαλαξία, Κηφέας, Κασσιόπη, Ανδρομέδα, Σείριος, Ωρίων∙ ψάχνοντας αέναα για την αρχαία πηγή με όλα τα μέσα και όλους τους αφηγηματικούς τρόπους (στη συγκεκριμένη περίπτωση, με ελεύθερο στίχο και σονέτα), «αρχαιολόγος του εαυτού του ή δύστυχος εξαντλημένος θνητός (Mortalibus aegris)» αλλά και με τον ήλιο της ποίησης «να χύνει στο μέτωπό του λαμπράς ακτίνας αθανασίας (Κάλβος, «Η Βρετανική Μούσα»)», ο Γιώργος Βέης μέσα στο 2016 έκδωσε την 13η ποιητική του συλλογή με τον τίτλο Για ένα πιάτο χόρτα, από τις εκδόσεις Ύψιλον.

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

15 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2023

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, ποιήματα: Επιλογή 100 βιβλίων, ελληνικών και μεταφρασμένων, από τη βιβλιοπαραγωγή του 2023. Επιλογή: Συντακτική ομάδα της Book

ΦΑΚΕΛΟΙ