Της Εύας Στάμου

Έχουν φύλο τα προϊόντα της τεχνολογίας; Είναι για παράδειγμα το κινητό ένα «αντρικό» εργαλείο και η ηλεκτρική σκούπα ένα «γυναικείο»; Υπάρχουν «γυναικεία» αυτοκίνητα; Και η γραφομηχανή, είναι «αντρικό» ή «γυναικείο» αντικείμενο;

Της Ελένης Κορόβηλα

Ανοίγοντας σήμερα το πρωί το ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, ενημερώθηκα μεταξύ άλλων από διαφημιστικό μήνυμα μεγάλης αλυσίδας υπολογιστών και ηλεκτρονικών συσκευών για ένα δύο πράγματα τα οποία αγνοούσα σε σχέση με τα παιδιά, την απασχόληση και την διαπαιδαγώγησή τους.

Του Raffaele Borreca*

Κάποιος μίλησε για την τέλεια καταιγίδα. Οι βουλευτικές εκλογές στην τρίτη οικονομία της Ευρωζώνης δεν οδήγησαν σε κυβέρνηση με σαφή πλειοψηφία, τη στιγμή που εξακολουθεί και μαστίζεται από κρίση δημόσιου χρέους. Ο Μπέπε Γκρίλο, ο νέος ρυθμιστής της ιταλικής πολιτικής, χαρακτηρίζει το εκλογικό κατόρθωμα του Κινήματος Πέντε Αστέρων (Movimento 5 Stelle, Μ5S) σαν τσουνάμι που θα «καθαρίσει» το πολιτικό σύστημα.

Της Αρχοντούλας Διαβάτη

Μεγάλα κίτρινα σύννεφα πάνω σε καθαρό γαλάζιο φόντο και στίγματα, χιλιάδες μικρά μαύρα στίγματα – σήκωναν οι άνθρωποι το κεφάλι τους και κοίταζαν. Πουλιά που πετούσαν χαμηλά πέρα δώθε μαυρίζοντας το γαλάζιο, αποικίες πουλιών που είχαν βγει για το ταξίδι τους. Το ημερολόγιο έδειχνε τέλος Ιανουαρίου, νοτιάς και αλκυονίδες ημέρες, ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δένδρο περίμενε υπομονετικά πελώριο έξω από τον κάδο των σκουπιδιών, στη στάση του λεωφορείου, πράσινο ακόμα. 

Του Άγγελου Παπαηλία

«Και σε τι μου είναι χρήσιμη η Τέχνη; Σε μια εποχή που τα ‘χω χάσει όλα ή σχεδόν όλα; Που έχω καταστραφεί; Που δεν βλέπω φως στο βάθος του τούνελ;», με ρώτησε φίλος από τα παλιά, οικονομικά εύρωστος, τακτοποιημένος… «βολεμένος και χορτάτος»… που λένε, πριν ξεσπάσει βέβαια η οικονομική κρίση, αλλά που μετά την κρίση και –παρά τις ηρωικές του προσπάθειες− έχασε την επιχείρησή του και επιπλέον τον κυνηγούν και οι τράπεζες για ένα χρέος που αδυνατεί πια να αποπληρώσει!

Του Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη*

Επέστρεψα στο σχολείο, πέντε χρόνια μετά. Είχε τύχει να το επισκεφθώ λίγες φορές στο μεταξύ, όμως πάντοτε συνοδευόμουν. Χαιρετούσα μερικούς καθηγητές και έγνεφα σε μαθητές που είχαν φτάσει πια στο Λύκειο, ωστόσο με θυμούνταν. Δεν υπήρχε χρόνος –και ιδιωτικότητα– για να κάνω το μοναδικό πράγμα που χρειαζόταν: να περιπλανηθώ. 

Παλαιοβιβλιοπωλεία της Αθήνας στον 21ο αιώνα: Αφηγήσεις, αστική συνείδηση και νοσταλγία

Της Παυλίνας Μάρβιν

Εκπαίδευση στη νέα εποχή

Του Ρωμανού Σκλαβενίτη Πιστοφίδη*

Η εκπαίδευση εξ αποστάσεως είναι περίπου όσο παλιά είναι και η κατ' εξοχήν εκπαίδευση. Ωστόσο, η δωρεάν εκπαίδευση (εξ αποστάσεως) είναι κάτι καινούργιο: εφόσον πρόκειται για μαθήματα Πανεπιστημίων που φυσιολογικά απαιτούν δίδακτρα και εφόσον οι δυνατότητες του ηλεκτρονικού υπολογιστή έχουν καταστήσει τη φυσική παρουσία περιττή (εξαιρέσεις υπάρχουν). 

Της Σώτης Τριανταφύλλου 

Στις 14 Ιανουαρίου 1973, ενάμισι δισεκατομμύριο τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν, δορυφορικά, το σόου του Έλβις στη Χαβάη. Η ελληνική τηλεόραση το πρόβαλε αργότερα εκείνη την υπέροχη χρονιά, όταν κυκλοφόρησε το live Aloha from Hawaii που, περιττό να το πω, με έκανε εκστατικά ευτυχισμένη.

Της Εύας Στάμου

Της Εύας Στάμου

Μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης που δεν έχει αναδειχθεί όσο θα έπρεπε είναι οι επιπτώσεις της στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων στην Ελλάδα.

Rock’n’roll will never die

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, κάνω συχνά σκοτεινούς απολογισμούς: πόσα λάθη έχω διαπράξει, πόσες αδικίες... Τα παράπονα δεν λείπουν, οι πικρίες δεν λείπουν. Good times, bad times, you know I’ve had my share, όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Της Μαριλένας Σαϊραντάρη

Μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο, έχεις συναισθήματα απροσδιόριστα και συγκεχυμένα, οι προσδοκίες όμως είναι μεγάλες. Το βέβαιο είναι ότι άλλα περιμένεις κι άλλα βρίσκεις. Κι αν αυτό δεν συμβαίνει πάντα, σίγουρα άλλα περιμένεις να συμβούν κι άλλα συμβαίνουν τελικά. 

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Οι αρνητικές κριτικές της ταινίας Argo του Βen Affleck, ένα θρίλερ γύρω από την επιχείρηση διάσωσης των Αμερικανών ομήρων στην Τεχεράνη το 1980, μου προξένησαν την ίδια παλιά αγανάκτηση:

Του Νίκου Σκιαδόπουλου

«Θα μπορούσε να έχει επέλθει (και αυτό μπορεί να συμβεί και τώρα δα) σε αυτή την περίσταση (ή σε μια άλλη, στο μέλλον) μια βαθύτατη οικονομική κρίση, ή ακόμη και εξάρθρωση

Του Παντελή Μπασάκου*

Είναι μια παλιά ιστορία, από τα μέσα του περασμένου αιώνα, όταν στις χώρες της Νότιας Αμερικής ανθούσαν οι στρατιωτικές δημοκρατίες.

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Η αμερικανική δεξιά έχασε τις εκλογές. Και μαζί της έχασε, για μια ακόμα φορά, ο κοινωνικός εγωτισμός που χαρακτηρίζει τα δυο ιερά της κείμενα: τη Βίβλο και το μυθιστόρημα της Άυν Ραντ «Ο Άτλας επαναστάτησε»[1] - αμφότερα πολυσέλιδα, επιρρεπή σε παρερμηνείες.

Tου Νίκου Κουρμουλή

Στις πιανιστικές κλίμακες ενός Θελόνιους Μονκ, το λίκνισμα της παραζάλης αρχινά. Αναλόγως, το τζάζι γράψιμο του Άρνε Νταλ απαλείφει τις ιαχές του εύπεπτου θρίλερ και αναδεικνύει τις οξείες γωνίες της πολιτικής δράσης.

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Το ντοκυμαντέρ «Εames: The Architect and the Painter”[1], που είδα πριν από λίγους μήνες στη Νέα Υόρκη, και το βίντεο του “Ιce Cube Celebrates the Eames”[2] εντείνουν τη Wanderlust που δεν με αφήνει να ησυχάσω: οι δρόμοι μού γνέφουν – αν δεν με συγκρατήσει κάποιος ή κάτι, θα με παρασύρει ο άνεμος όπως παρασέρνει τους θύσανους στην έρημο.

Της Εύας Στάμου

Το Harvard Book Store ιδρύθηκε το 1932, και θεωρείται από τα ορόσημα της περιοχής Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης.

Της Μαρίας Καλιόρη 

Χειρότερο από το να μην έχεις ψωμί να φας, είναι να σου έχουν κόψει τη γλώσσα και να μην μπορείς να μιλήσεις.

Της Εύας Στάμου

Το βράδυ της 9ης Οκτωβρίου μια τεράστια ανθρώπινη αλυσίδα που προκαλούσε την έκπληξη των περαστικών, πεζών και τροχοφόρων, περικύκλωσε την εκκλησία στην κεντρική πλατεία του Χάρβαρντ, όπου παρουσιάστηκε το πρόσφατο βιβλίο του Σαλμάν Ρασντί με τίτλο Joseph Anton: Α Memoir*.

Του Ρωμανού Σκλαβενίτη*

Στην πραγματικότητα, οι δεκαετίες κλείνουν μία δεκαετία αργότερα από το χρονολογικό τους πέρας. Περίπου τότε, διευκρινίζονται οριστικά και ταξινομούνται στο παρελθόν. Επομένως, ύστερα από τα '70s και τα '80s, είναι καιρός για τα '90s να αποκτήσουν brand. 

Του Νίκου Σκιαδόπουλου *

Τις τελευταίες δεκαετίες ιστορικοί και φιλόσοφοι των επιστημών κατάφεραν να κλονίσουν μια διαδεδομένη πεποίθηση: ότι οι επιστήμες αναπτύσσονται ανεξάρτητα από πολιτικές και κοινωνικές συνισταμένες.

Εγκώμιο της πραότητας (2)[1]

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Φτάσαμε ως εδώ επειδή μας λείπει η δημοκρατική παιδεία και η πολιτική αρετή.

Του Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη*

Η απλή λογική (όπως και η επιστημονική αλήθεια) λέει πως η θεραπευτική αγωγή πρέπει να είναι ατομικώς προσδιοριζόμενη και διαρκώς αναθεωρούμενη. Δηλαδή, κάθε ασθενής αποτελεί έναν ιδιαίτερο γρίφο, ο οποίος πρέπει να προσεγγίζεται τόσο με επιστημονικούς όρους όσο και με ανθρωπιστικούς. Όπως είναι φυσικό, τα ιδανικά είναι ανεφάρμοστα και σύντομα ξεχνιούνται. Η πρακτικότητα επιτάσσει την κατάστρωση κοινής μεθοδολογίας για τη θεραπευτική προσέγγιση: δεν υπάρχουν ούτε χρήματα ούτε χρόνος ούτε αληθινή διάθεση για την ιδεώδη θεραπεία. 

Για τη μεταγραφή: Τούλα Παπαπάντου*

Μπήκε ο Σεπτέμβρης, μήνας που ξεκινούν και πάλι τα σχολεία. Είναι η δεύτερη σχολική χρονιά που με αφήσανε και πάλι μόνη. Όχι όμως άδεια ή απαρηγόρητη. Ξέρετε τι είναι να έχεις συντροφιά περισσότερους από 6.000 χιλιάδες τίτλους βιβλίων; Και όχι μόνο βιβλία αλλά και ΣιΝτι και βιντεοκασέτες και πολλά άλλα. Και δε μιλάμε για απλή συντροφιά, αυτά είναι τα σπλάχνα μου, το εσωτερικό μου. Για να καταλάβετε, θα σας τα πω από την αρχή. 

Της Εύας Στάμου

Οι γυναίκες έχουν την τιμητική τους αυτή την περίοδο στα Αμερικάνικα ΜΜΕ. Ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες με τον πρωινό καφέ στο Boston Common διαβάζω ότι η αύξηση του ποσοστού των γυναικών που βάζουν υποψηφιότητα για το Αμερικάνικο Κοινοβούλιο και τη Γερουσία δεν ήταν ποτέ τόσο υψηλή. 

Του Ρωμανού Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη*

Φαίνεται πως όλοι έχουν κάτι να πουν για το Πανεπιστήμιο και τις σπουδές. Συγκεκριμένα, κάτι κακό. Σαν να διαψεύδονται οι προσδοκίες όλων· σαν οι σπουδές να μην αντιστοιχούν στο επίπεδο του μέσου Έλληνα φοιτητή. Η ιδέα πως στην Ελλάδα υπήρξαν όλοι καλοί και τίμιοι φοιτητές είναι παλιά: τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από την ιδέα πως φταίνε πάντοτε οι άλλοι. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. 

Της Αρχοντούλας Διαβάτη

Με την κάρτα του ενδοδοντικού διέσχισε την Τσιμισκή και άρχισε να κοιτάει τους αριθμούς απέναντι στην Αγίας Σοφίας. Εδώ ήταν, στο ΜΕΓΑΡΟ ΔΙΟΝΥΣΙΑ. Χρόνια περνούσε απέξω και δεν έτυχε να διαβάσει το όνομα, ψηλά στην είσοδο. 

Του Χρήστου Τσαμπρούνη*

Ο Μπασάκος είναι γνωστός στοχαστής και δάσκαλος της φιλοσοφίας. Προσωπικά, χωρίς να τον γνωρίζω, παραδέχτηκα τον τρόπο με τον οποίο πρόσφατα πολιτεύθηκε στο πανεπιστήμιο όπου διδάσκει. Επίσης, διέκρινα το θάρρος με το οποίο υπερασπίστηκε τους «χαμένους» της κατάληψης στη Νομική Αθηνών πριν από δύο περίπου χρόνια.

Της Εύας Στάμου

Ο αποκλεισμός της Βούλας Παπαχρήστου από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου θέτει κάποια σοβαρά ζητήματα που υπερβαίνουν το συγκεκριμένο συμβάν.