Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιάννη Ευσταθιάδη Μαύρο εκλεκτό (εκδ. Μελάνι).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το «πιο εκλεκτό μαύρο χρώμα», ως μια μοναδική εικαστική διατύπωση, καλύπτει την περιοχή-ισοτοπία ανάμεσα στον θάνατο και στη γέννηση, ορίζει το χωροχρονικό σημείο σύμπτωσης ή ταύτισης θανάτου και ζωής, αποτυπώνει την ατελείωτη σειρά των κύκλων της ζωής, όπου ο θάνατος αποδίδεται ως επιστροφή στην ασφάλεια «μιας μήτρας μακρινής» με αντίστροφη πορεία οπισθοχώρησης στον χρόνο και διολίσθησης «σ’ ένα πυκνό νεφέλωμα παρελθόντος».

Για το μυθιστόρημα του Philip K. Dick Το ηλεκτρικό πρόβατο (μτφρ. Δημήτρης Θ. Αρβανίτης, εκδ. Κέδρος).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Για τον συλλογικό τόμο Το Μοντέρνο στη σκέψη και τις τέχνες του 20ου αιώνα (Επιμέλεια: Βάσω Κιντή, Παναγιώτης Τουρνικιώτης, Κώστας Τσιαμπάος, Εκδ. Αλεξάνδρεια, 2013).

Της Μαρίας Γιαγιάννου

«Το μοντέρνο δεν έχει φύση, αλλά ιστορία» γράφει η καθηγήτρια Βάσω Κιντή, παραφράζοντας τον Ortega Y Gasset, στον πρόλογο του βιβλίου Το μοντέρνο στη σκέψη και τις τέχνες του 20ου αιώνα, σε επιμέλεια της ίδιας, του Παναγιώτη Τουρνικιώτη και του Κώστα Τσιαμπάου, που κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, για να συνοψίσει τις εισηγήσεις δεκαοχτώ ομιλητών σε συνέδριο με το ίδιο θέμα που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη το 2011.

Με μια δίγλωσση έκδοση από την Κύπρο, στα ελληνικά και τα τουρκικά, δύο συγγραφείς μιλούν στα παιδιά για το παραμύθι της ζωής και την αξία της αγάπης. 

Της Άντας Κατσίκη - Γκίβαλου 

Για την ποιητική συλλογή του Θανάση Μαρκόπουλου Χαμηλά ποτάμια (εκδ. Μελάνι).

Του Ιγνάτη Χουβαρδά

Κυρίαρχο μοτίβο στα ποιήματα του Θανάση Μαρκόπουλου είναι η αναζήτηση της ταυτότητας, με τη διαδικασία της επιστροφής στις πατρογονικές ρίζες. Στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο Χαμηλά ποτάμια, η έννοια της ταυτότητας σκιαγραφείται κυρίως με τη μορφή του πατέρα, με την οργανική και τη συμβολική σημασία του όρου. Ο Μαρκόπουλος από παλιότερα διακρινόταν για την εμμονή του γύρω από τον γενέθλιο τόπο, που είναι η περιφέρεια της Κοζάνης, αποτυπώνοντας μια διαδικασία εξορίας (καθώς έλαχε να ζει στην ενήλικη ζωή στη Βέροια), μια συνθήκη απόστασης την οποία επιχειρεί να αμβλύνει.

Για το μυθιστόρημα του Colm Tóibín Νόρα Γουέμπστερ (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Ίκαρος).

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Για την ποιητική συλλογή του Απόστολου Λυκεσά Μινώταυρος στο Σούνιο (εκδ. Νησίδες).

Του Παναγιώτη Λογγινίδη

Πρόκειται για την τέταρτη ποιητική συλλογή του πολυγραφότατου Απόστολου Λυκεσά, στις οποίες επανέρχεται μετά το μυθιστόρημά του Το τσίρκο των ψύλλων (2009). Η επιστροφή στην ποίηση μοιάζει αναπόφευκτη για το λογοτέχνη που δε διστάζει να μας καταπλήξει με τον εκσυγχρονισμένο λόγο του και την επικαιρότητα που μάλλον ταλανίζει το συγγραφέα αντί να τον στρέφει στις παλιές εγγυημένες λογοτεχνικές παραδόσεις. Το βιβλίο αποτελεί εγχειρίδιο επιβίωσης στο γλωσσικό και νοηματικό βούρκο της εποχής μας αλλά και μία μεγάλη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας που στέκει απέναντι στον ποιητή και δεν τον τρέπει σε φυγή λόγω φόβου. Eίκοσι ποιήματα είναι αρκετά να μας επιδείξουν την ακτινογραφία της εποχής μας που ξεκινάει με τα «Τείχη των Αχαιών» και κλείνει με το «Απόλλυμι». Θα λεγε κανείς ότι υπάρχει μια νοηματική συνέχεια ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο ποίημα, ένας κύκλος που κρύβει τα ενδιάμεσα ποιήματα.

Για το βιβλίο της Margarette Buber-Neumann Μίλενα από την Πράγα (μτφρ. Τούλα Σιετή, επιμ.-επίμετρο Αδριανή Δημακοπούλου, εκδ. Κίχλη & Τα Πράγματα).

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Η Μίλενα από την Πράγα είναι ένα βιβλίο λεπτών παρατηρήσεων, η βιογραφία μιας ξεχωριστής γυναίκας, μια μαρτυρία για τη ζωή σ’ ένα γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης, καθώς κι ένας θησαυρός για όσους αγαπούν τη γερμανόφωνη και τσέχικη λογοτεχνία στην περίοδο του μεσοπολέμου.

Για το βιβλίο του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη Αθήνα, Η μυθολογία μιας πόλης (εκδ. Καστανιώτη).

Της Άννας Μιχαλιτσιάνου

Χαζεύω στο παράθυρο του λεωφορείου που διασχίζει την Αχαρνών, ξεχνώ αφετηρία, προορισμό, πόλη· Έλληνες εμφανίζονται μετά τον Άγιο Παντελεήμονα και σκέφτομαι ότι το Αθήνα, Μυθολογία μιας πόλης, του Ξενοφώντα Μπρουντζάκη κατέφθασε σαν καταφύγιο, σε γκάγκαρους, εσωτερικούς μετανάστες και πρόσφυγες (πολιτογραφημένους και μη) να μας προφυλάξει, σε μια ιστορική στιγμή σημαντικών ανακατατάξεων και απρόβλεπτων κοινωνικών εξελίξεων. Η έκδοση συγκεντρώσει τους μύθους που διαμόρφωσαν την πόλη των Αθηνών στη σημερινή πρωτεύουσα.

Για την ανθολογία του Robinson Jeffers Φυσική μουσική - Πενήντα ποιήματα και ένα δοκίμιο ποιητικής (μτφρ. Γιώργος Λαμπράκος, εκδ. Γαβριηλίδη).

Του Θεοδόση Βολκώφ

Με την εξαίρεση πέντε-δέκα ονομάτων που έρχονται και επανέρχονται στις συζητήσεις, στα άρθρα και στις μελέτες γύρω από την ποίηση, τόσο το εγχώριο όσο και το διεθνές λογοτεχνικό σύμπαν παραμένουν terra incognita. Αν αναλογιστούμε δε τον όγκο της ποιητικής παραγωγής σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορούμε να φανταστούμε πόσα πράγματα μάς είναι παντελώς άγνωστα και κατά συνέπεια πόσοι κρυμμένοι θησαυροί περιμένουν την ανακάλυψή τους.

Σκέψεις για τη λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων Επείγουσα ανάγκη ελέου (εκδ. Εστία). 

Του Κώστα Κατσουλάρη

Σκέψεις για το νεοελληνικό διήγημα, με αφορμή τη μεγάλη ποικιλία από συλλογές διηγημάτων που κυκλοφόρησαν τη χρονιά που μας πέρασε. 

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Η ιστορία του νεοελληνικού διηγήματος δείχνει ότι χάρη στη μικρή του φόρμα μπορεί να κινείται, ανάλογα με την εποχή και την ιδιοσυγκρασία του δημιουργού, ανάμεσα στο ατομικό και το κοινωνικό, ανάμεσα στην ενεργή αφήγηση και τη στάσιμη εξομολόγηση, ανάμεσα στη λιλιπούτεια έκταση και στα εκτενή διηγήματα-γίγαντες. Έτσι, ο αναγνώστης μπορεί να βρει σ’ αυτό, έστω κι αν θεωρείται ως είδος υποδεέστερο του μυθιστορήματος, τη συλλογή που θα ικανοποιήσει τις προσωπικές του ανάγκες και θα εστιάσει στον τρόπο με τον οποίο ο καθένας αντιλαμβάνεται τη λογοτεχνία και τον κόσμο.

Για το μυθιστόρημα του Γιάννη Γρηγοράκη Κόκκινο και γυμνό (εκδ. Κέδρος).

Του Παναγιώτη Γούτα

Η δεκαετία του ’70, ιδίως το κομμάτι της μετά τη Μεταπολίτευση, υπήρξε στην πατρίδα μας ιδιαίτερα γόνιμη και ελπιδοφόρα χρονική περίοδος από πολλές πλευρές. Πέρα από τις ιδεολογικές και πολιτικές ζυμώσεις που ήταν στο φόρτε τους, οι νέοι –και όχι μόνο– της εποχής είχαν ανοίξει τις κεραίες τους συλλαμβάνοντας ποικίλα μηνύματα, που σχετίζονταν με τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τη μουσική, τον κινηματογράφο και, ιδίως, με έναν επαναστατημένο και αντικομφορμιστικό τρόπο ζωής –απότοκο της γενιάς του Γούντστοκ και του Μάη του ’68, που προϋπήρξαν σε Αμερική και Ευρώπη αντίστοιχα– που συνειδητά και ακολούθησαν. Στην καρδιά αυτής της δεκαετίας τοποθετούνται και οι ζωές των βασικών ηρώων του τελευταίου μυθιστορήματος του Γιάννη Γρηγοράκη Κόκκινο και γυμνό, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κέδρος.

Για τα βιβλία του Edgar-Alan Poe Ποιήματα: τα ανάλεκτα και Ποιήματα: τα νεανικά (μτφρ. Γιώργου Βαρθαλίτη, εκδ. Gutenberg).

Του Νίκου Ξένιου

Τα δύο πρόσφατα βιβλία του οίκου Gutenberg του Έντγκαρ Άλαν Πόε, Ποιήματα: τα ανάλεκτα και Ποιήματα: Τα νεανικά, σε μετάφραση Γιώργου Βαρθαλίτη και σε επιμέλεια Δημήτρη Αρμάου, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια για τα ελληνικά εκδοτικά πράγματα. Οι αρχικές γκραβούρες του Χηθ Ρόμπινσον τηρήθηκαν στην εικονογράφηση. Οι δυο ομάδες των ποιημάτων του Πόε με τους αντίστοιχους τίτλους Miscellaneous και Poems written in youth δημοσιεύθηκαν κατά λέξιν με την εισαγωγή του ποιητή στα 1845. Συγκρίνω την έκδοση με το κλασικό: Τhe Complete Tales and Poems of Edgar Allan Poe (Penguin Publ., 1984), στο τελευταίο μέρος του οποίου περιλαμβάνονται δύο δοκίμια «Τhe poetic principle» και «Τhe rationale of verse» (1848): εδώ εντάσσεται το ποίημά του «Evangeline» και ο Πόε δίνει, εν είδει μανιφέστου, τον ορισμό της ποίησης ως «μουσικής σε συνδυασμό με μια ευχάριστη ιδέα». Η διαδικασία της «στιχοποίησης» της ποιητικής Ιδέας είναι εκπεφρασμένη σε δοκιμιακό ύφος, αφήνοντας πίσω την ιδεώδη εναλλαγή σπονδείων και δακτύλων και εισάγοντες τους πόδες ίσης μετρικής αξίας, με στόχο την επίτευξη της μουσικότητας.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Κώστα Περούλη Αυτόματα (εκδ. Αντίποδες).

Του Κώστα Αγοραστού

Αποτελεί συνηθισμένη τακτική των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων να συγκεντρώνουν μια σειρά ιστοριών, που έγραψαν μέσα στα χρόνια, υπό μορφή διηγημάτων και να συνθέτουν έτσι το πρώτο τους βιβλίο. Ο Κώστας Περούλης όμως δεν μοιάζει να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Τα δέκα διηγήματα της πρώτης του συλλογής με τίτλο Αυτόματα γράφτηκαν επάνω σε έναν κοινό άξονα. Με αφορμή δέκα διαφορετικά επαγγέλματα, ο Περούλης χτίζει δέκα ήρωες, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τον αυξημένο βαθμό αφομοίωσής τους, από τον αυτοματισμό και την επαναληπτικότητα της εργασίας τους.

Για το μυθιστόρημα του Ηλία Μαγκλίνη Πρωινή γαλήνη (εκδ. Μεταίχμιο).

Της Μυρένας Σερβιτζόγλου

Αν ισχύει στο ακέραιο η υπόθεση που θέλει κάθε συγγραφέα να επιλύει στην «γραπτή» του ζωή τους ανοιχτούς λογαριασμούς της πραγματικής, δεν γίνεται να θεωρηθούν τυχαίες, αθώες ή «ανέφελες» οι «εν γραφή» πτήσεις του δημοσιογράφου και συγγραφέα Ηλία Μαγκλίνη. Γιος βετεράνου αεροπόρου, «της 22ης Σειράς της Σχολής Ικάρων, αντισμηνάρχου (I) ε.α., βετεράνου της Κορέας και των αποστολών στο Κονγκό», και κατά οχτώ χρόνια μικρότερος αδελφός «ιπτάμενου χειριστή στην Ολυμπιακή Αεροπορία επί είκοσι πέντε έτη», στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου τον παρακολουθούμε να εξομολογείται γελώντας, σε άπταιστο πρώτο ενικό πρόσωπο, στον συνομιλητή του: «Μα πήγαινα κι εγώ για πιλότος, τα είχα δρομολογήσει όλα για να φύγω για την Αμερική, αλλά τελικώς προτίμησα να μείνω εδώ και να γράφω περί πτήσεων. Η γη είναι το πεπρωμένο μου μάλλον». Και αυτό το γέλιο του σχεδόν αντηχεί στα αυτιά μας.

Για το μυθιστόρημα του Chuck Palahniuk Fight club (μτφρ. Γιάννης Πολύζος, εκδ. Οξύ).

Του Παντελή Λιάκα

Ο Τσαρλς Μάικλ Πόλανικ είναι ένας από τους γνωστότερους Αμερικάνους συγγραφείς, κυρίως λόγω της μεγάλης επιτυχίας του πρώτου του βιβλίου με τον τίτλο Fight Club, το οποίο έγινε κινηματογραφική ταινία με πρωταγωνιστή τον Brad Pitt και τον Edward Norton. Η ιδέα της υπόθεσης του μυθιστορήματος γεννήθηκε όταν ο Τ. Πόλανικ έμπλεξε σε έναν καυγά στο δρόμο, κάτι που τελικά αποτέλεσε και το έναυσμα για να συνεχιστεί επιτυχώς και στην υπόθεση του βιβλίου. Η αρχική άρνηση από τους εκδότες να εκδώσουν το βιβλίο του με το τίτλο Ιnvisible Monsters δεν τον πτόησε, αλλά απεναντίας του έδωσε δύναμη για να γράψει το Fight Club, έστω και αν δίχασε τους κριτικούς ως προς την λογοτεχνική του αξία. Σαν απόφοιτος του τμήματος Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο άσκησε διάφορες δουλειές, όπως συντάκτης σε τοπική εφημερίδα, μηχανικός, ενώ δεν δίσταζε να συμμετέχει στα δρώμενα του τόπου του, κάτι που του έδινε έμπνευση για την συγγραφική του δραστηριότητα. Το Fight Club σημαδεύτηκε από τις ατυχίες του οικογενειακού του περιβάλλοντος, καθώς την περίοδο που το έγραφε η μητέρα του πέθαινε από καρκίνο, ενώ ο πατέρας του μαζί με τη σύζυγό του δολοφονήθηκαν από τον πρώην σύζυγο εκείνης. Η επιτυχία του πρωτοεμφανιζόμενου τότε συγγραφέα του έδωσε ένα τεράστιο αναγνωστικό κοινό, απογειώνοντας στην ουσία την μετέπειτα καριέρα του.

Για το έργο του Giambattista Vico Η νέα επιστημονική γνώση (εισαγωγή-μτφρ-πίνακες: Γιώργος Κεντρωτής, εκδ. Gutenberg).

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Στη Νέα Επιστημονική Σκέψη, έργο θεμελιακό που άρχισε να γράφεται το 1720 και πήρε την οριστική του μορφή το 1744, ο Ναπολιτάνος Τζαμπαττίστα Βίκο, ταπεινός καθηγητής ρητορικής, το ’βαλε σκοπό να θεμελιώσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια φιλοσοφία της ιστορίας, να ξεφλουδίσει το μύθο και ν’ αναζητήσει το ιστορικό του κουκούτσι στους ποιητικούς αρχέτυπους, επιστρατεύοντας την τεράστια ευρυμάθειά του και χρησιμοποιώντας ό,τι ερευνητικά εργαλεία, ετυμολογικά πρωτίστως, είχε στη διάθεσή του.

Για τη συλλογή διηγημάτων του Τάσου Κουδούνη Η αμηχανία του ασανσέρ και άλλες ιστορίες (εκδ. Το κεντρί).

Του Κώστα Δρουγαλά

Η συλλογή διηγημάτων Η αμηχανία του ασανσέρ και άλλες ιστορίες είναι το πρώτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού Τάσου Κουδούνη και αποτελείται από 18 ευσύνοπτες ιστορίες. Τα περισσότερα από τα διηγήματα προέρχονται από την παιδική, εφηβική και πρώιμα νεανική εμπειρία του συγγραφέα και στηρίζονται στην πολύ προσεκτική παρατήρηση του χώρου, που σχεδόν πάντα είναι η Θεσσαλονίκη.

Για το εμβληματικό έργο Κοινωνία της διακινδύνευσης - καθ' οδόν προς μια άλλη νεωτερικότητα του Γερμανού πολιτικού επιστήμονα Ulrich Beck (μτφρ. Ηρακλής Οικονόμου, εκδ. Πεδίο)

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Ο Ούλριχ Μπεκ γεννήθηκε το 1944 στην Πομερανία, στο γερμανικό τότε Στολπ και σήμερα πολωνικό Σλουσκ, όπου λειτουργεί το γνωστό ομώνυμο Πανεπιστήμιο, με το οποίο και συνεργάστηκε. Γιατί, βλέπετε, οι άνθρωποι ακόμα εκεί δεν μαλώνουν για τα ονόματα. Γι' αυτό και στη γερμανική και στην πολωνική πλευρά οι πινακίδες αναγράφουν και τις δυο ονομασίες, και τη νέα πολωνική και την παλιά γερμανική.

Για το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου Καλά και σήμερα - Το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος (εκδ. Μεταίχμιο).

Της Έλενας Μαρούτσου

Στο ποίημα του με τίτλο «Διερώτηση για να μην κάθομαι άνεργος» ο Ν. Καρούζος αναρωτιέται τι είναι τα ποιήματα. Μεταξύ άλλων γράφει: «Είναι ιώδιο; είναι φάρμακα; /είναι γάζες, επίδεσμοι; /παρηγόρια ή διαλείμματα;». Στο τελευταίο της βιβλίο με τίτλο Καλά και σήμερα, η Σοφία Νικολαϊδου έτσι χρησιμοποιεί τη γραφή: ως επίδεσμο, γάζα, ιώδιο και φάρμακο. Και ως «παρηγόρια», όπως λέει ο Καρούζος, αλλά και ως κάτι πιο αποτελεσματικό: ένα «πιάσιμο», σύμφωνα με την ορειβατική ορολογία, όχι μόνο για να μην κατρακυλήσει στο γκρεμό της αρρώστιας αλλά και για να πιαστεί να ανέβει στο πρώτο ξέφωτο.

Για το αφήγημα του Δημήτρη Ελευθεράκη Η δύσκολη τέχνη (εκδ. Αντίποδες).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Είναι τέχνη μια μουντζούρα-μονοκονδυλιά; Ένας νιπτήρας αναποδογυρισμένος; Ένα τατουάζ πάνω στο μπράτσο; Είναι τέχνη μια Αφροδίτη της Μήλου με συρτάρια; Ή ένας σωρός από ρούχα; Είναι τέχνη ένα γκράφιτι; Κι αν αυτό είναι ζωγραφισμένο πάνω σε ένα νεοκλασικό κτήριο της Αθήνας; Ή πάνω στην Τζοκόντα του Λεονάρντο Ντα Βίτσι;

Για το βιβλίο του Παναγιώτη Κονδύλη Συντηρητισμός. Ιστορικό περιεχόμενο και παρακμή (μτφρ. Λευτέρης Αναγνώστου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Για το τέλος της χρονιάς ξεχωρίσαμε από την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή βιβλία για μικρά παιδιά που είτε με χριστουγεννιάτικες ιστορίες είτε με ιστορίες που είναι στο πνεύμα της ημερών πρεσβεύουν την αγάπη, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό. Σας τα προτείνουμε.

Της Ελένης Κορόβηλα

Για το βιβλίο του Γιώργου Αράγη Νεοελληνική κριτική - Αξιολογικές διακρίσεις (εκδ. Σοκόλη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Καιρό τώρα προβάλλεται η ανάγκη για τη συγγραφή μιας συνολικής Ιστορίας της Νεοελληνικής Κριτικής και πολλοί έχουν επιχειρήσει συγκεκριμένες προσπάθειες να προσεγγίσουν επιμέρους ζητήματά της, σε σχέση με τις περιόδους, τα περιοδικά, τα πρόσωπα ή τις τάσεις της (άλλοι με μονογραφίες κι άλλοι με άρθρα: Π. Μουλλάς, Ν. Βαγενάς, Χρ. Ντουνιά, Αντ. Καρτσάκης, Δ. Κούρτοβικ, Β. Χατζηβασιλείου, ο υποφαινόμενος κ.ά.).

Της Βασιλικής Λαλαγιάννη

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το μυθιστόρημα της γαλλίδας συγγραφέως Κατρίν Πανκόλ Muchachas, Τα κορίτσια είναι παντού, σε μετάφραση Ιφιγένειας Μποτουροπούλου. Το βιβλίο εκδόθηκε στη Γαλλία το 2014 από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Albin Michel και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Όπως ακριβώς το υποδηλώνει και ο τίτλος του, πρόκειται για μυθιστόρημα αφιερωμένο στις γυναίκες, σε διαφορετικές γυναίκες, που όμως οι τύχες τους διασταυρώνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ή αλληλοσυνδέονται μέσα από ξεχωριστά βιώματα.

Για το μυθιστόρημα της Miranda July Ο πρώτος κακός (μτφρ. Χαρά Γιαννακοπούλου, εκδ. Παπαδόπουλος).

Της Έλενας Μαρούτσου

Η Miranda July είναι κινηματογραφίστρια, εικαστικός και συγγραφέας. Την πρωτογνωρίσαμε με την πρώτη της ιδιότητα. Η ταινία της Me and You and Everyone We Know (Εγώ κι εσύ κι όλοι οι γνωστοί, 2005), σε σενάριο και σκηνοθεσία δική της και με την ίδια ως πρωταγωνίστρια, απέσπασε πλήθος τιμητικών βραβείων κι η αλήθεια είναι πως έχει μείνει στη μνήμη μου σαν ένα από αυτά τα μικρά μαργαριτάρια που πέφτουν στο δρόμο σου αναπάντεχα και σου αφήνουν την ανάμνηση από κάτι πολύ οικείο, κάτι που θα μπορούσες, ή έστω θα ήθελες, να είχες φτιάξει κι εσύ, κάτι που ανήκει στον κόσμο σου.

Για το βιβλίο του Γιάννη Μπεράτη Μαύρος φάκελος (εκδ. Ερμής).

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Το Πλατύ ποτάμι του Γιάννη Μπεράτη, Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1966, είναι ένας ύμνος στον ηρωισμό του απλού ανθρώπου που δε θέλει μήτε να σκοτώσει μήτε να πεθάνει, αλλά που τον εξυψώνουν οι συνθήκες, η φιλοπατρία δίχως μισαλλοδοξία, κι ένα ήθος βαθιά ριζωμένο.

Για την ποιητική συλλογή της Μαρίας Χρονιάρη Η σκιά μου κι εγώ (εκδ. Απόπειρα).

Του Κωνσταντίνου Καραγιαννόπουλου

Μονάχη στο δωμάτιο ή σ’ έρημο δρόμο, σε πορεία ακινησίας, μ’ ένα επίμονο παρελθόν λαθρεπιβάτη, η Μαρία Χρονιάρη ξεκινά την ονειροβασία της κρατώντας στο ένα της χέρι πληγές και στ’ άλλο ετοιμόγεννες επιθυμίες. Θρύψαλα και υπόλοιπα από μια ζωή που τρέχει προς την πιο βαθιά πτώση.

Παράλληλη ανάγνωση δυο βιβλίων που συζητήθηκαν πολύ, του μυθιστορήματος «Οι ψαράδες» του Chigozie Obioma (μτφρ. Ιωάννα Ηλιάδη, εκδ. Μεταίχμιο) και της νουβέλας «Εμείς τα θηρία» του Justin Torres (μτφρ. Θωμάς Σκάσσης, εκδ. Πατάκη).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα της Particia Hightsmith Κάρολ (μτφρ. Θεόδωρος Τσαπακίδης, εκδ. Μεταίχμιο).

Της Αργυρώς Μαντόγλου

H Πατρίτσια Χάισμιθ έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των αναγνωστών της ως συγγραφέας μυθιστορημάτων μυστηρίου, συνεπώς το Κάρολ, αρχικά, ξενίζει γιατί εδώ δεν συναντούμε υποψήφιους δολοφόνους και θύματα, δεν υπάρχουν φόνοι και γρίφοι, αλλά ο έρωτας μιας νεαρής κοπέλας για μια μεγαλύτερη γυναίκα, τον οποίο η συγγραφέας παρακολουθεί και αποδίδει σε κάθε του φάση και με όλες του τις λεπτομέρειες.

Για την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Νάσου Βαγενά Βιογραφία-Ποιήματα 1974-2014 (εκδ. Κέδρος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Οι εκδόσεις Κέδρος προσφέρουν και πάλι μια εξαιρετική ευκαιρία για την επίσκεψη σε ένα σύνθετο σημασιολογικό τοπίο με ιδιαιτέρως υψηλή αισθητική, μέσα από διόδους προς τη δημιουργική πρόσληψη δεδομένων που έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, όπως αναγνωρίζεται στη συγκεντρωτική έκδοση των (μέχρι στιγμής) ποιητικών κειμένων του Νάσου Βαγενά με τον παραστατικό τίτλο Βιογραφία.