alt

Για τη μελέτη της Σώτης Τριανταφύλλου «Μόνοι στον κόσμο – Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά» (εκδόσεις Πατάκη).

Του Θόδωρου Σούμα

Το νέο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου είναι μια μελέτη γραμμένη κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκά, αντιθέτως, με ζωντανό και γλαφυρό ύφος, με χιούμορ, φρεσκάδα και άνετη, ρέουσα γραφή. Ένα δοκίμιο με επιχειρήματα και στοιχειοθετημένους συλλογισμούς, γραμμένο όμως σε τόνο ανάλαφρο και ενίοτε σκωπτικό. Πρόκειται για μελέτη που εντάσσεται στις πολιτισμικές σπουδές και συνδέεται με φιλολογικές, ιστορικές, ανθρωπολογικές και ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις της συγγραφέως.

Ξεχωρίζει για την ευρυμάθεια, την γκάμα ενδιαφερόντων της συγγραφέως, για την εμβρίθεια και ευφυΐα της έρευνάς της, για τις γνώσεις της σε ευρύτερα πεδία του πολιτισμού και της τέχνης –εδώ λογοτεχνίας–, της κοινωνίας και της πολιτικής.

Το Μόνοι στον κόσμο –ο τίτλος αναφέρεται στην απομάκρυνση των ΗΠΑ από τον πολιτισμένο κόσμο– διακρίνεται, καταρχάς, για το εύρος και τον όγκο των πληροφοριών και αναφορών που σχετίζονται με το θέμα του, δηλαδή τον αντιαμερικανισμό στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και το ευρωπαϊκό βιβλίο γενικότερα. Ξεχωρίζει για την ευρυμάθεια, την γκάμα ενδιαφερόντων της συγγραφέως, για την εμβρίθεια και ευφυΐα της έρευνάς της, για τις γνώσεις της σε ευρύτερα πεδία του πολιτισμού και της τέχνης –εδώ λογοτεχνίας–, της κοινωνίας και της πολιτικής. Η ματιά της είναι διαυγής, διεισδυτική και μερικές φορές σαρκαστική. Η πρόκληση και η (πολιτική) επιθετικότητα αποτελούν μια από τις σταθερές της γραφής των δοκιμίων και άρθρων της Σώτης Τριανταφύλλου, μια μέθοδο για να ταρακουνάει και να ξυπνάει τον αναγνώστη, να τον κεντρίζει με ιδέες με τις οποίες ίσως δεν θα συμφωνήσει...

Η μελέτη εμπεριέχει πολιτιστική, ιστορική, φιλολογική και ανθρωπολογική γνώση, ιδεολογικοπολιτικές αναλύσεις, εκτιμήσεις υπό το πρίσμα των διεθνών σχέσεων και φιλολογικές αναφορές στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, πεζογραφία και ποίηση, σε ταξιδιωτικά βιβλία και δοκίμια που περικλείουν τον ευρωπαϊκό αντιαμερικανισμό ως νοοτροπία, ιδεολογία, μέθοδο σκέψης ή φαντασίωση. Η συγγραφέας κριτικάρει πειστικά τις εκφάνσεις της αντιαμερικανικής προκατάληψης και ιδεολογίας στα βιβλία και παραθέτει πληροφορίες και κριτικές επισημάνσεις σχετικά με έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας που κρύβουν αντιαμερικανισμό γενικότερα. Σε κάποια σημεία μού γεννήθηκε το ερώτημα πού και σε ποιες εκτιμήσεις τους διαφέρουν οι αντιαμερικανικές απόψεις στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία από τις θεμελιωμένες, δικαιολογημένες κριτικές στην αμερικανική κοινωνία. Θα προτιμούσα να ξεχωρίζει η εύλογη, θεμελιωμένη κριτική από την αντιαμερικανική επιθετικότητα/προκατάληψη στα επικριτικά ευρωπαϊκά βιβλία, και δεν κατανόησα τη διαχωριστική γραμμή αυτών των δύο αντιλήψεων – αν βέβαια χρειάζεται να εντοπισθεί και κατανοηθεί...

Η Σώτη Τριανταφύλλου επιδιώκει να διερευνήσει κυρίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την κυρίαρχη ιδεολογία με τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες ιδέες της.

Ο αντίλογος είναι πως το ζήτημα του βιβλίου δεν είναι η κριτική της Αμερικής, το ζήτημα είναι ο ευρωπαϊκός εθνικισμός και ο ιδεολογικός αντιαμερικανισμός εξ αριστερών και δεξιών, δηλαδή μια ιδεολογική, ευρωπαϊκή προκατάληψη. Γιατί η Σώτη Τριανταφύλλου επιδιώκει να διερευνήσει κυρίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την κυρίαρχη ιδεολογία με τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες ιδέες της. Γράφει πως υπάρχουν πολλές αιτίες για να επικρίνουμε τις ΗΠΑ: «κάποιες είναι ορθολογικές, άλλες χάνονται στην ομίχλη των μύθων, των φαντασιώσεων και των ιδεολογιών». Μας πληροφορεί πως ο Αlexis de Tocqueville έγραφε το 1840 πως οι Αμερικανοί δείχνουν δυσανεξία έναντι οποιασδήποτε κριτικής· πράγματι, ακόμα και σήμερα πολλοί Αμερικανοί, ιδιαίτερα οι πιο πατριώτες και συντηρητικοί, αποδίδουν τον αντιαμερικανισμό στον φθόνο για την αμερικανική ευημερία και ισχύ. Συναντάμε στους Αμερικανούς πατριώτες έντονο, εθνικιστικό ναρκισσισμό και μηδενική ανοχή μπροστά στον ευρωπαϊκό καθρέφτη, στην αντανάκλασή τους στις ευρωπαϊκές αναπαραστάσεις, στις προσλήψεις της πραγματικότητας και στις εδραιωμένες αντιλήψεις για αυτούς. Ο Τσόρτσιλ έλεγε για τους Αμερικανούς πως περνούν «από αποτυχία σε αποτυχία με αδιάπτωτο ενθουσιασμό» (βλέπε Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν, κλπ.), ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν βαθύτερη αίσθηση αυτοκριτικής.

alt
Η Σώτη Τριανταφύλλου

Ο αστόχαστος αντιαμερικανισμός απορρίπτει τον αμερικανικό πολιτισμό χωρίς να τον γνωρίζει. Και εκφράζει το σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας της Ευρώπης με υποτίμηση, δυσφήμηση, ηθικό και ταυτοτικό φόβο, άγνοια, ιδεολογικές αναπαραστάσεις, κοινοτοπίες, κληρονομημένες ιδέες, άρνηση της νεωτερικότητας, της τεχνολογίας και της αμερικανικής δημοκρατίας.

Ο αντιαμερικανισμός, όμως, δεν είναι κριτική, είναι μια συγκροτημένη, συνολική στάση εναντίον των ΗΠΑ, με συμβολισμούς –οι ΗΠΑ ως δύναμη του Κακού– με συνωμοσιολογική στόχευση και σοβινιστικό, φυλετικό φθόνο. Είναι η εχθρότητα προς τις αμερικανικές αξίες, την αμερικανική κουλτούρα και τον πολιτισμό, τους αμερικανικούς νόμους και τις αμερικανικές συνήθειες. Ο αστόχαστος αντιαμερικανισμός απορρίπτει τον αμερικανικό πολιτισμό χωρίς να τον γνωρίζει. Και εκφράζει το σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας της Ευρώπης με υποτίμηση, δυσφήμηση, ηθικό και ταυτοτικό φόβο, άγνοια, ιδεολογικές αναπαραστάσεις, κοινοτοπίες, κληρονομημένες ιδέες, άρνηση της νεωτερικότητας, της τεχνολογίας και της αμερικανικής δημοκρατίας. Ο αντιαμερικανισμός αντανακλά το ευρωπαϊκό αίσθημα ηθικής, πολιτιστικής και πολιτικής ανωτερότητας, και συχνά η εθνικιστική καταγγελία των ΗΠΑ είναι, τουλάχιστον για την αριστερά, συστατικό της αντικαπιταλιστικής, σοβινιστικής και συνωμοσιολογικής ιδεολογίας. Αυτός ο εθνικισμός σηκώνει τείχη μεταξύ του εαυτού (το ίδιο, το στερεότυπο) και του Άλλου, περιλαμβάνει τον μανιχαϊστικό λόγο Καλού/Κακού, τον λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία περί των σκοτεινών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που κινούν αοράτως τα νήματα και υπονομεύουν τους υπόλοιπους λαούς. Τη σχηματική ευρωπαϊκή οπτική χαρακτηρίζουν τα δίπολα Παράδεισος/Κόλαση, Ευτοπία/Δυστοπία και Όνειρο/Εφιάλτης. Οι αρχικές εκτιμήσεις αρκετών Ευρωπαίων πως η Αμερική ήταν η χώρα του μέλλοντος και αποτελούσε διαφυγή από τη γερασμένη Ευρώπη, μετεξελίχθηκε βαθμιαία σε μια απαισιόδοξη, δυστοπική εικόνα και φαντασίωση.

Ο αντιαμερικανισμός εντοπίζει τα μειονεκτήματα και τις υστερήσεις της αμερικανικής κοινωνίας, συγκρίνοντας την πιο συντηρητική και καθυστερημένη Αμερική με τα πιο προοδευμένα, προχωρημένα κομμάτια της Ευρώπης, τη χειρότερη Αμερική με την καλύτερη Ευρώπη (μεθοδολογικό λάθος). Παραλλήλως, ορίζει την ευρωπαϊκή ταυτότητα διαμέσου της άρνησης μιας, λίγο πολύ, φαντασιακής αμερικανικής ηπείρου με την οποία υποτίθεται ότι η Ευρώπη διαφέρει ριζικά: οι Ευρωπαίοι χτίζουν την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα σε αντιπαράθεση με την αμερικανική. Είτε πιστεύουμε, όπως ο Edmundo O’ Gorman, πως η Αμερική ήταν για τους Ευρωπαίους περισσότερο μια εφεύρεση παρά μια ανακάλυψη, είτε ότι η Αμερική έχει γίνει από τα σκουπίδια της Ευρώπης, ο αντιαμερικανισμός χρησιμεύει στην εμπέδωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Ενδιαφέρον έχει το πώς ο αντιαμερικανισμός εκδηλώνεται σε κάθε εθνική λογοτεχνία: στη γαλλική, στη σοβιετική, στη γερμανική, στη βρετανική, στην ελληνοαμερικανική και στην ελληνική επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα, τις ίδιες εικόνες και στερεότυπα.

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η επικράτηση της μονοπολικότητας με επίκεντρο τις ΗΠΑ ενίσχυσαν τον αντιαμερικανισμό και ενοχοποίησαν την Αμερική για όλα τα δεινά της υφηλίου. Κι όσο αυτή αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της, τόσο εντείνεται η αντίδραση εναντίον της: εξάλλου, μια εκδοχή του αντιαμερικανισμού ξεκινά από την ευρωπαϊκή ενοχική αυτοκριτική και καταλήγει στην πολιτική ορθότητα και στη συνέχεια στον πολιτικοποιημένο αντιαμερικανισμό. Αλλά, αν κρίνουμε την (αμερικανική) λογοτεχνία και την τέχνη με μέτρο την πολιτική ορθότητα, θα τις καταργήσουμε: κι εδώ τίθεται το ζήτημα του εσωτερικού αντιαμερικανισμού που χαρακτηρίζει τα κινήματα της πολιτικής ορθότητας και της ριζοσπαστικής αμερικανικής αριστεράς. Ενδιαφέρον έχει το πώς ο αντιαμερικανισμός εκδηλώνεται σε κάθε εθνική λογοτεχνία: στη γαλλική, στη σοβιετική, στη γερμανική, στη βρετανική, στην ελληνοαμερικανική και στην ελληνική επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα, τις ίδιες εικόνες και στερεότυπα. Φυσικά, όσο πιο απομονωμένη είναι μια εθνική λογοτεχνία, τόσο πιο εξωφρενικές είναι οι φαντασιώσεις της γύρω από τις ΗΠΑ: η ρωσική και σοβιετική λογοτεχνία ήταν προπαγανδιστικές και εθνικιστικές, κυρίως όμως έδειχναν τη βαθιά άγνοια για την αμερικανική πραγματικότητα που συνεχίζουν να δείχνουν τα κομμουνιστικά και συναφή κόμματα.

Εξετάζοντας τον αντιαμερικανισμό ως πολιτισμικό πρόβλημα, το Μόνοι στον κόσμο κάνει μια καταγραφή των αντιαμερικανικών τοποθετήσεων στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, με επιμέλεια και συνέπεια, αναλύοντας όχι μόνο τον μαχητικό αντιαμερικανισμό (που συναντάμε με μορφή προπαγάνδας σε πλείστα ευρωπαϊκά κείμενα) αλλά και εκείνον που λανθάνει. Ύστερα από πέντε αιώνες ευρωπαϊκού αντιαμερικανισμού, το ζήτημα που τίθεται σήμερα αφορά την ενότητα ή τη διάσπαση του δυτικού κόσμου: η προεδρία Τραμπ και ό,τι αυτή συνεπάγεται οριοθετεί με ένταση την ευρωπαϊκή ταυτότητα έναντι της αμερικανικής – ο ευρωπαϊκός αντιαμερικανισμός είναι λιγότερο μαχητικός αλλά, καθώς συνοδεύεται από τον αμερικανικό αντιευρωπαϊσμό, δεν αποτελεί καλό σημάδι για τις διεθνείς σχέσεις. Στο βιβλίο της, η Σώτη Τριανταφύλλου εντοπίζει αυτό το πολιτικό πρόβλημα που προκύπτει από τα εθνικά συμπλέγματα: ο εθνικισμός και ο διεθνισμός είναι μια στάση που δεν μπορεί να έχει μια χώρα μοναχή της· χρειάζονται δύο, χρειάζονται περισσότερες.

* Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΟΥΜΑΣ είναι συγγραφέας βιβλίων για τον κινηματογράφο και κριτικός κινηματογράφου.
Τελευταίο του βιβλίο, το δοκίμιο «Εθνικές κινηματογραφίες, στιλ και σκηνοθέτες» (εκδ. Αιγόκερως).

 Στην κεντρική εικόνα, ο Bruno Ganz και ο Dennis Hopper, από την ταινία του Wim Wenders, Ένας αμερικανός φίλος (1977).


altΜόνοι στον κόσμο
Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά
Σώτη Τριανταφύλλου
Πατάκης 2018
Σελ. 524, τιμή εκδότη €18,80

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ο μαύρος κύκνος» του Νασίμ Νίκολας Ταλέμπ (κριτική) – Όταν τα δεδομένα και οι προβλέψεις μας εξαπατούν

«Ο μαύρος κύκνος» του Νασίμ Νίκολας Ταλέμπ (κριτική) – Όταν τα δεδομένα και οι προβλέψεις μας εξαπατούν

Για το βιβλίο του Νασίμ Νίκολας Ταλέμπ «Ο μαύρος κύκνος» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κλειδάριθμος). 

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών στη χώρα μας φαίνεται πως πολύ λίγοι είχαν προβλ...

«Μίλα, Πηνελόπη!» της Αγγέλας Καστρινάκη (κριτική)

«Μίλα, Πηνελόπη!» της Αγγέλας Καστρινάκη (κριτική)

Για τη μελέτη της Αγγέλας Καστρινάκη «Μίλα, Πηνελόπη! – Λογοτεχνικές μεταμορφώσεις της μυθικής ηρωίδας στην Ελλάδα και τον Δυτικό κόσμο από τον 19ο αιώνα ώς τις μέρες μας» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Γράφει ο Θόδωρος Σούμας

Η προβληματική τ...

«Για το νόημα της ζωής» του Βίτο Μανκούζο (κριτική) – Αναζητώντας το νόημα στο υπέρτερο, στην απομόνωση της πανδημίας

«Για το νόημα της ζωής» του Βίτο Μανκούζο (κριτική) – Αναζητώντας το νόημα στο υπέρτερο, στην απομόνωση της πανδημίας

Για το βιβλίο του Βίτο Μανκούζο «Για το νόημα της ζωής» (μτφρ. Παναγιώτης Υφαντής, εκδ. Αρμός). Στην κεντρική εικόνα, ο θεολόγος και καθηγητής Βίτο Μανκούζο.

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Ο αμφιλεγόμενος χώρος που γνωρίζουμε σήμ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πέθανε ο εμβληματικός Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν

Πέθανε ο εμβληματικός Γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν

Ο εμβληματικός γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν (Alain Touraine), πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Κεντρική εικόνα: © Sophie Bassouls.

Επιμέλεια: Book Press

Ο εμβληματικός γάλλος κοινωνιολόγος Αλέν Τουρέν πέθανε σε ηλικία 97 ...

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη (κριτική) – Μεσοπόλεμος εντός, εκτός και επί ταυτά

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη (κριτική) – Μεσοπόλεμος εντός, εκτός και επί ταυτά

Για το μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Ήλιος με ξιφολόγχες» (εκδ. Πατάκη).

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη ξεκινάει άκρως δελεαστικά. Εν έτει 1931 μια τυχαία φωτιά σε χαμοκέλα της Θεσσαλο...

«Στο σπίτι των ονείρων» της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο (κριτική) – Γιατί μια κουίρ γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;

«Στο σπίτι των ονείρων» της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο (κριτική) – Γιατί μια κουίρ γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;

Για το βιβλίο της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο «Στο σπίτι των ονείρων»  (μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης, Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Αντίποδες). Κεντρική εικόνα, πλάνο από την ταινία Ταρ, του Τοντ Φιλντ, όπου μεταξύ άλλων παρουσιάζεται μια κακοποιητική σχέση ανάμεσα σε δύο γυναίκες.

Γράφει η ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» του Γκούναρ Στόλεσεν (προδημοσίευση)

«Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» του Γκούναρ Στόλεσεν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γκούναρ Στόλεσεν [Gunnar Staalesen] «Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» (μτφρ. Βαγγέλης Γιαννίσης), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Ιουνίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Υπάρχουν κάποιε...

«Έρωτες, έρωτες, έρωτες» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (προδημοσίευση)

«Έρωτες, έρωτες, έρωτες» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Έρωτες, έρωτες, έρωτες» – δώδεκα ιστορίες με πρωταγωνιστές που επιμένουν να παλεύουν για την ικανοποίηση της ερωτικής τους επιθυμίας. Δώδεκα παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, με την τελευταία και μεγαλύτερη να αγκαλιάζει όλες τις προηγούμενες. Κυκλο...

«Αρκτικό καλοκαίρι» του Ντέιμον Γκάλγκατ (προδημοσίευση)

«Αρκτικό καλοκαίρι» του Ντέιμον Γκάλγκατ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Ντέιμον Γκάλγκατ [Damon Galgut] «Αρκτικό καλοκαίρι» (μτφρ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Οι δύο άντρες κάθονταν στις πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Δύο αξιοπρόσεκτα ελληνικά αστυνομικά

Δύο αξιοπρόσεκτα ελληνικά αστυνομικά

Δύο ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα που ξεχωρίζουν: «Το τελευταίο κορίτσι» (εκδ. Τόπος), του Γιάννη Ξανθόπουλου και «Το σπάσιμο» (εκδ. Μεταίχμιο), του Τάσου Παπαναστασίου.

Γράφει η Χίλντα Παπαδημητρίου

...

Πατριαρχία, φεμινισμός και κουίρ λογοτεχνία – Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ* και Καλοβυρνάς δίνουν απαντήσεις

Πατριαρχία, φεμινισμός και κουίρ λογοτεχνία – Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ* και Καλοβυρνάς δίνουν απαντήσεις

Λογοτεχνία, έμφυλες ταυτότητες, πατριαρχία, φεμινιστικό κίνημα, γυναικεία γραφή. Αμάντα Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ*, Λύο Καλοβυρνάς φωτίζουν όψεις ενός ζητήματος που μας αφορά περισσότερο απ΄ όσο ίσως πιστεύουμε, ενώ ακολουθεί επιλογή βιβλίων ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας από τις πρόσφατες ...

Τα 25 καλύτερα λογοτεχνικά έργα γραμμένα από γυναίκες συγγραφείς – από τη Μέρι Σέλεϊ στην Έλενα Φερράντε

Τα 25 καλύτερα λογοτεχνικά έργα γραμμένα από γυναίκες συγγραφείς – από τη Μέρι Σέλεϊ στην Έλενα Φερράντε

Σε δημοσίευσή της στον Independent, η αρθρογράφος Clarisse Loughrey ξεχώρισε τα εικοσιπέντε σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα που γράφτηκαν από γυναίκες συγγραφείς. Στη φωτογραφία, μία από αυτές, η Octavia E. Butler [1947 - 2006], συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας με έντονο κοινωνικό και πολιτικό υ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ