alt

Για τη μελέτη της Σώτης Τριανταφύλλου «Μόνοι στον κόσμο – Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά» (εκδόσεις Πατάκη).

Του Θόδωρου Σούμα

Το νέο βιβλίο της Σώτης Τριανταφύλλου είναι μια μελέτη γραμμένη κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκά, αντιθέτως, με ζωντανό και γλαφυρό ύφος, με χιούμορ, φρεσκάδα και άνετη, ρέουσα γραφή. Ένα δοκίμιο με επιχειρήματα και στοιχειοθετημένους συλλογισμούς, γραμμένο όμως σε τόνο ανάλαφρο και ενίοτε σκωπτικό. Πρόκειται για μελέτη που εντάσσεται στις πολιτισμικές σπουδές και συνδέεται με φιλολογικές, ιστορικές, ανθρωπολογικές και ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις της συγγραφέως.

Ξεχωρίζει για την ευρυμάθεια, την γκάμα ενδιαφερόντων της συγγραφέως, για την εμβρίθεια και ευφυΐα της έρευνάς της, για τις γνώσεις της σε ευρύτερα πεδία του πολιτισμού και της τέχνης –εδώ λογοτεχνίας–, της κοινωνίας και της πολιτικής.

Το Μόνοι στον κόσμο –ο τίτλος αναφέρεται στην απομάκρυνση των ΗΠΑ από τον πολιτισμένο κόσμο– διακρίνεται, καταρχάς, για το εύρος και τον όγκο των πληροφοριών και αναφορών που σχετίζονται με το θέμα του, δηλαδή τον αντιαμερικανισμό στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία και το ευρωπαϊκό βιβλίο γενικότερα. Ξεχωρίζει για την ευρυμάθεια, την γκάμα ενδιαφερόντων της συγγραφέως, για την εμβρίθεια και ευφυΐα της έρευνάς της, για τις γνώσεις της σε ευρύτερα πεδία του πολιτισμού και της τέχνης –εδώ λογοτεχνίας–, της κοινωνίας και της πολιτικής. Η ματιά της είναι διαυγής, διεισδυτική και μερικές φορές σαρκαστική. Η πρόκληση και η (πολιτική) επιθετικότητα αποτελούν μια από τις σταθερές της γραφής των δοκιμίων και άρθρων της Σώτης Τριανταφύλλου, μια μέθοδο για να ταρακουνάει και να ξυπνάει τον αναγνώστη, να τον κεντρίζει με ιδέες με τις οποίες ίσως δεν θα συμφωνήσει...

Η μελέτη εμπεριέχει πολιτιστική, ιστορική, φιλολογική και ανθρωπολογική γνώση, ιδεολογικοπολιτικές αναλύσεις, εκτιμήσεις υπό το πρίσμα των διεθνών σχέσεων και φιλολογικές αναφορές στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, πεζογραφία και ποίηση, σε ταξιδιωτικά βιβλία και δοκίμια που περικλείουν τον ευρωπαϊκό αντιαμερικανισμό ως νοοτροπία, ιδεολογία, μέθοδο σκέψης ή φαντασίωση. Η συγγραφέας κριτικάρει πειστικά τις εκφάνσεις της αντιαμερικανικής προκατάληψης και ιδεολογίας στα βιβλία και παραθέτει πληροφορίες και κριτικές επισημάνσεις σχετικά με έργα της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας που κρύβουν αντιαμερικανισμό γενικότερα. Σε κάποια σημεία μού γεννήθηκε το ερώτημα πού και σε ποιες εκτιμήσεις τους διαφέρουν οι αντιαμερικανικές απόψεις στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία από τις θεμελιωμένες, δικαιολογημένες κριτικές στην αμερικανική κοινωνία. Θα προτιμούσα να ξεχωρίζει η εύλογη, θεμελιωμένη κριτική από την αντιαμερικανική επιθετικότητα/προκατάληψη στα επικριτικά ευρωπαϊκά βιβλία, και δεν κατανόησα τη διαχωριστική γραμμή αυτών των δύο αντιλήψεων – αν βέβαια χρειάζεται να εντοπισθεί και κατανοηθεί...

Η Σώτη Τριανταφύλλου επιδιώκει να διερευνήσει κυρίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την κυρίαρχη ιδεολογία με τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες ιδέες της.

Ο αντίλογος είναι πως το ζήτημα του βιβλίου δεν είναι η κριτική της Αμερικής, το ζήτημα είναι ο ευρωπαϊκός εθνικισμός και ο ιδεολογικός αντιαμερικανισμός εξ αριστερών και δεξιών, δηλαδή μια ιδεολογική, ευρωπαϊκή προκατάληψη. Γιατί η Σώτη Τριανταφύλλου επιδιώκει να διερευνήσει κυρίως την ευρωπαϊκή ταυτότητα και την κυρίαρχη ιδεολογία με τα στερεότυπα και τις προκατασκευασμένες ιδέες της. Γράφει πως υπάρχουν πολλές αιτίες για να επικρίνουμε τις ΗΠΑ: «κάποιες είναι ορθολογικές, άλλες χάνονται στην ομίχλη των μύθων, των φαντασιώσεων και των ιδεολογιών». Μας πληροφορεί πως ο Αlexis de Tocqueville έγραφε το 1840 πως οι Αμερικανοί δείχνουν δυσανεξία έναντι οποιασδήποτε κριτικής· πράγματι, ακόμα και σήμερα πολλοί Αμερικανοί, ιδιαίτερα οι πιο πατριώτες και συντηρητικοί, αποδίδουν τον αντιαμερικανισμό στον φθόνο για την αμερικανική ευημερία και ισχύ. Συναντάμε στους Αμερικανούς πατριώτες έντονο, εθνικιστικό ναρκισσισμό και μηδενική ανοχή μπροστά στον ευρωπαϊκό καθρέφτη, στην αντανάκλασή τους στις ευρωπαϊκές αναπαραστάσεις, στις προσλήψεις της πραγματικότητας και στις εδραιωμένες αντιλήψεις για αυτούς. Ο Τσόρτσιλ έλεγε για τους Αμερικανούς πως περνούν «από αποτυχία σε αποτυχία με αδιάπτωτο ενθουσιασμό» (βλέπε Βιετνάμ, Ιράκ, Αφγανιστάν, κλπ.), ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν βαθύτερη αίσθηση αυτοκριτικής.

alt
Η Σώτη Τριανταφύλλου

Ο αστόχαστος αντιαμερικανισμός απορρίπτει τον αμερικανικό πολιτισμό χωρίς να τον γνωρίζει. Και εκφράζει το σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας της Ευρώπης με υποτίμηση, δυσφήμηση, ηθικό και ταυτοτικό φόβο, άγνοια, ιδεολογικές αναπαραστάσεις, κοινοτοπίες, κληρονομημένες ιδέες, άρνηση της νεωτερικότητας, της τεχνολογίας και της αμερικανικής δημοκρατίας.

Ο αντιαμερικανισμός, όμως, δεν είναι κριτική, είναι μια συγκροτημένη, συνολική στάση εναντίον των ΗΠΑ, με συμβολισμούς –οι ΗΠΑ ως δύναμη του Κακού– με συνωμοσιολογική στόχευση και σοβινιστικό, φυλετικό φθόνο. Είναι η εχθρότητα προς τις αμερικανικές αξίες, την αμερικανική κουλτούρα και τον πολιτισμό, τους αμερικανικούς νόμους και τις αμερικανικές συνήθειες. Ο αστόχαστος αντιαμερικανισμός απορρίπτει τον αμερικανικό πολιτισμό χωρίς να τον γνωρίζει. Και εκφράζει το σύμπλεγμα ανωτερότητας/κατωτερότητας της Ευρώπης με υποτίμηση, δυσφήμηση, ηθικό και ταυτοτικό φόβο, άγνοια, ιδεολογικές αναπαραστάσεις, κοινοτοπίες, κληρονομημένες ιδέες, άρνηση της νεωτερικότητας, της τεχνολογίας και της αμερικανικής δημοκρατίας. Ο αντιαμερικανισμός αντανακλά το ευρωπαϊκό αίσθημα ηθικής, πολιτιστικής και πολιτικής ανωτερότητας, και συχνά η εθνικιστική καταγγελία των ΗΠΑ είναι, τουλάχιστον για την αριστερά, συστατικό της αντικαπιταλιστικής, σοβινιστικής και συνωμοσιολογικής ιδεολογίας. Αυτός ο εθνικισμός σηκώνει τείχη μεταξύ του εαυτού (το ίδιο, το στερεότυπο) και του Άλλου, περιλαμβάνει τον μανιχαϊστικό λόγο Καλού/Κακού, τον λαϊκισμό και τη συνωμοσιολογία περί των σκοτεινών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που κινούν αοράτως τα νήματα και υπονομεύουν τους υπόλοιπους λαούς. Τη σχηματική ευρωπαϊκή οπτική χαρακτηρίζουν τα δίπολα Παράδεισος/Κόλαση, Ευτοπία/Δυστοπία και Όνειρο/Εφιάλτης. Οι αρχικές εκτιμήσεις αρκετών Ευρωπαίων πως η Αμερική ήταν η χώρα του μέλλοντος και αποτελούσε διαφυγή από τη γερασμένη Ευρώπη, μετεξελίχθηκε βαθμιαία σε μια απαισιόδοξη, δυστοπική εικόνα και φαντασίωση.

Ο αντιαμερικανισμός εντοπίζει τα μειονεκτήματα και τις υστερήσεις της αμερικανικής κοινωνίας, συγκρίνοντας την πιο συντηρητική και καθυστερημένη Αμερική με τα πιο προοδευμένα, προχωρημένα κομμάτια της Ευρώπης, τη χειρότερη Αμερική με την καλύτερη Ευρώπη (μεθοδολογικό λάθος). Παραλλήλως, ορίζει την ευρωπαϊκή ταυτότητα διαμέσου της άρνησης μιας, λίγο πολύ, φαντασιακής αμερικανικής ηπείρου με την οποία υποτίθεται ότι η Ευρώπη διαφέρει ριζικά: οι Ευρωπαίοι χτίζουν την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα σε αντιπαράθεση με την αμερικανική. Είτε πιστεύουμε, όπως ο Edmundo O’ Gorman, πως η Αμερική ήταν για τους Ευρωπαίους περισσότερο μια εφεύρεση παρά μια ανακάλυψη, είτε ότι η Αμερική έχει γίνει από τα σκουπίδια της Ευρώπης, ο αντιαμερικανισμός χρησιμεύει στην εμπέδωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας.

Ενδιαφέρον έχει το πώς ο αντιαμερικανισμός εκδηλώνεται σε κάθε εθνική λογοτεχνία: στη γαλλική, στη σοβιετική, στη γερμανική, στη βρετανική, στην ελληνοαμερικανική και στην ελληνική επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα, τις ίδιες εικόνες και στερεότυπα.

Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η επικράτηση της μονοπολικότητας με επίκεντρο τις ΗΠΑ ενίσχυσαν τον αντιαμερικανισμό και ενοχοποίησαν την Αμερική για όλα τα δεινά της υφηλίου. Κι όσο αυτή αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της, τόσο εντείνεται η αντίδραση εναντίον της: εξάλλου, μια εκδοχή του αντιαμερικανισμού ξεκινά από την ευρωπαϊκή ενοχική αυτοκριτική και καταλήγει στην πολιτική ορθότητα και στη συνέχεια στον πολιτικοποιημένο αντιαμερικανισμό. Αλλά, αν κρίνουμε την (αμερικανική) λογοτεχνία και την τέχνη με μέτρο την πολιτική ορθότητα, θα τις καταργήσουμε: κι εδώ τίθεται το ζήτημα του εσωτερικού αντιαμερικανισμού που χαρακτηρίζει τα κινήματα της πολιτικής ορθότητας και της ριζοσπαστικής αμερικανικής αριστεράς. Ενδιαφέρον έχει το πώς ο αντιαμερικανισμός εκδηλώνεται σε κάθε εθνική λογοτεχνία: στη γαλλική, στη σοβιετική, στη γερμανική, στη βρετανική, στην ελληνοαμερικανική και στην ελληνική επαναλαμβάνοντας τα ίδια μοτίβα, τις ίδιες εικόνες και στερεότυπα. Φυσικά, όσο πιο απομονωμένη είναι μια εθνική λογοτεχνία, τόσο πιο εξωφρενικές είναι οι φαντασιώσεις της γύρω από τις ΗΠΑ: η ρωσική και σοβιετική λογοτεχνία ήταν προπαγανδιστικές και εθνικιστικές, κυρίως όμως έδειχναν τη βαθιά άγνοια για την αμερικανική πραγματικότητα που συνεχίζουν να δείχνουν τα κομμουνιστικά και συναφή κόμματα.

Εξετάζοντας τον αντιαμερικανισμό ως πολιτισμικό πρόβλημα, το Μόνοι στον κόσμο κάνει μια καταγραφή των αντιαμερικανικών τοποθετήσεων στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία, με επιμέλεια και συνέπεια, αναλύοντας όχι μόνο τον μαχητικό αντιαμερικανισμό (που συναντάμε με μορφή προπαγάνδας σε πλείστα ευρωπαϊκά κείμενα) αλλά και εκείνον που λανθάνει. Ύστερα από πέντε αιώνες ευρωπαϊκού αντιαμερικανισμού, το ζήτημα που τίθεται σήμερα αφορά την ενότητα ή τη διάσπαση του δυτικού κόσμου: η προεδρία Τραμπ και ό,τι αυτή συνεπάγεται οριοθετεί με ένταση την ευρωπαϊκή ταυτότητα έναντι της αμερικανικής – ο ευρωπαϊκός αντιαμερικανισμός είναι λιγότερο μαχητικός αλλά, καθώς συνοδεύεται από τον αμερικανικό αντιευρωπαϊσμό, δεν αποτελεί καλό σημάδι για τις διεθνείς σχέσεις. Στο βιβλίο της, η Σώτη Τριανταφύλλου εντοπίζει αυτό το πολιτικό πρόβλημα που προκύπτει από τα εθνικά συμπλέγματα: ο εθνικισμός και ο διεθνισμός είναι μια στάση που δεν μπορεί να έχει μια χώρα μοναχή της· χρειάζονται δύο, χρειάζονται περισσότερες.

* Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΣΟΥΜΑΣ είναι συγγραφέας βιβλίων για τον κινηματογράφο και κριτικός κινηματογράφου.
Τελευταίο του βιβλίο, το δοκίμιο «Εθνικές κινηματογραφίες, στιλ και σκηνοθέτες» (εκδ. Αιγόκερως).

 Στην κεντρική εικόνα, ο Bruno Ganz και ο Dennis Hopper, από την ταινία του Wim Wenders, Ένας αμερικανός φίλος (1977).


altΜόνοι στον κόσμο
Ευρωπαίοι συγγραφείς, αντιαμερικανισμός και αμερικανική μοναξιά
Σώτη Τριανταφύλλου
Πατάκης 2018
Σελ. 524, τιμή εκδότη €18,80

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΣΩΤΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τρελοί, τσαρλατάνοι, ταραχοποιοί» του Ρότζερ Σκράτον – «Διανοούμενοι της Νέας Αριστεράς»

«Τρελοί, τσαρλατάνοι, ταραχοποιοί» του Ρότζερ Σκράτον – «Διανοούμενοι της Νέας Αριστεράς»

Για το δοκίμιο του Ρότζερ Σκράτον (Roger Scruton) «Τρελοί, τσαρλατάνοι, ταραχοποιοί - Διανοούμενοι της Νέας Αριστεράς» (μτφρ. Άννα Δαμιανίδη, εκδ. Επίκεντρο, 2018). Στην κεντρική εικόνα, ο Μισέλ Φουκώ και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ.

Γράφει ο Φώτης Καραμπεσίνης  ...

«Λογοτεχνία και επανάσταση» των Ζοζέφ Αντράς και Καουτάρ Αρσί (κριτική) – Η «στρατευμένη» λογοτεχνία, οι θιασώτες της, τα όριά της

«Λογοτεχνία και επανάσταση» των Ζοζέφ Αντράς και Καουτάρ Αρσί (κριτική) – Η «στρατευμένη» λογοτεχνία, οι θιασώτες της, τα όριά της

Για το δοκίμιο των Ζοζέφ Αντράς (Joseph Andras) και Καουτάρ Αρσί (Kaoutar Harchi) «Λογοτεχνία και επανάσταση» (μτφρ. Γιώργος Θ. Καράμπελας, Εκδόσεις του εικοστού πρώτου). Στην κεντρική εικόνα, ο Τζορτζ Όργουελ, έργα του οποίου εξετάζονται στη συγκεκριμένη μελέτη. 

...

«Το τέλος των ψευδαισθήσεων» του Αντρέας Ρέκβιτς (κριτική) – Η κρίση του φιλελεύθερου καπιταλισμού και πιθανές εναλλακτικές

«Το τέλος των ψευδαισθήσεων» του Αντρέας Ρέκβιτς (κριτική) – Η κρίση του φιλελεύθερου καπιταλισμού και πιθανές εναλλακτικές

Για το δοκίμιο του Αντρέας Ρέκβιτς (Andreas Reckwitz) «Το τέλος των ψευδαισθήσεων - Πολιτική, οικονομία και κουλτούρα στην ύστερη νεωτερικότητα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σε μετάφραση της Ευαγγελίας Τόμπορη. 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ντενίζ Όντε: «Δεν θέλω να γράφω μυθιστορήματα που σου λένε τι είναι σωστό ή λάθος»

Ντενίζ Όντε: «Δεν θέλω να γράφω μυθιστορήματα που σου λένε τι είναι σωστό ή λάθος»

Η Γερμανίδα συγγραφέας Ντενίζ Όντε [Deniz Ohde] βρέθηκε στην Ελλάδα και συμμετείχε στην 21η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης όπου παρουσίασε το πρώτο της μυθιστόρημα «Διάχυτο φως» (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, Άγγελος Αγγελίδης, εκδ. Gutenberg). Μιλήσαμε μαζί της την ταξική και φυλετική βία,τη γλώσσα και για το τι μπορεί, ως συ...

«Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου – Μουσική του παρελθόντος και χορός του μέλλοντος

«Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου – Μουσική του παρελθόντος και χορός του μέλλοντος

Για την παράσταση «Χρυσή εποχή» του Κωνσταντίνου Ρήγου που ανεβαίνει στην Εθνική Λυρική Σκηνή. © φωτογραφίες: Βασίλης Κεχαγιάς. 

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η «Χρυσή εποχή» του ...

«You» – Στο μυαλό ενός βιβλιόφιλου σύγχρονου κατά συρροή δολοφόνου

«You» – Στο μυαλό ενός βιβλιόφιλου σύγχρονου κατά συρροή δολοφόνου

Για την τηλεοπτική σειρά «You», που είναι διαθέσιμη σε μεγάλο συνδρομητικό κανάλι, καθώς και για τα μυθιστορήματα της Κάρολαϊν Κέπνες (Caroline Kepnes) που την ενέπνευσαν. 

Γράφει ο Αντώνης Γουλιανός 

O χαρακ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...
«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μεχμέτ Ατές «Η σιωπή του κελιού», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίμετρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πάντα έλεγαν: «Συνήθως έρχονται γύρω στις έξι, έξι κα...

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα των Νίκι Φρεντς [Nicci French] «Δεν θα τελειώσει έτσι» (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Κίρα άκουγε αν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Η εξέλιξη της τεχνολογίας, η δίκη του Γαλιλαίου, η αποδοχή του θανάτου, αλλά και οι προκαταλήψεις μας για τους τσιγγάνους. Δέκα βιβλία που θα μας γεννήσουν πολλά ερωτήματα και θα μας δώσουν απαντήσεις.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Δέκα πρόσφατα βιβλία πεζογραφίας από όλον τον κόσμο, γραμμένα από γυναίκες, με πρωταγωνίστριες θηλυκότητες, που απευθύνονται σε όλους. Ιστορίες για τις ηχηρές ή σιωπηρές επαναστάσεις των γυναικών εντός και εκτός των έμφυλων ρόλων τους, τις εκφάνσεις της αυτενέργειας και χειραφέτησής τους. Μυθιστορήματα και διηγήματα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ