alt

Για τη συλλογή διηγημάτων του Edgar Allan Poe «Ιστορίες μυστηρίου» (μτφρ. Θάνος Καραγιαννόπουλος, Ζέφη Κόλλια, εκδ. Οξύ).

Του Μύρωνα Ζαχαράκη

Ύστερα από χρόνια, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οξύ η κλασική συλλογή διηγημάτων του Έντγκαρ Άλαν Πόε Ιστορίες μυστηρίου. Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερις ιστορίες, από τις οποίες η τελευταία ανήκει στο είδος της λογοτεχνίας του μακάβριου, στο οποίο ο Πόε υπήρξε πρωτοπόρος. Ακόμη πιο αξιοπρόσεκτες είναι οι τρεις πρώτες ιστορίες του, με πρωταγωνιστή τον εκκεντρικό ντετέκτιβ (ανεπίσημο σύμβουλο της αστυνομίας, για την ακρίβεια) Αύγουστο Ντυπέν. Ο Πόε προτιμούσε να τα αποκαλεί «ιστορίες συλλογιστικής» (tales of ratiocination).

Όλες οι αστυνομικές ιστορίες από αυτές με τον Σέρλοκ Χολμς μέχρι τον Ηρακλή Πουαρό, τη Μις Μαρπλ και τις ελληνικές εκδοχές αυτών που έγραψαν ο Γιάννης Μαρής και ο Νίκος Φώσκολος, αναντίρρητα οφείλουν στον Πόε την αφετηρία τους.

Αυτές οι τρεις ιστορίες, που γράφτηκαν το έτος 1841, 1842 και 1844 αντίστοιχα, μας ταξιδεύουν στη Γαλλία του 19ου αιώνα και αποτελούν την πρώτη παγκόσμια απόπειρα για αυτό που σήμερα είναι τόσο γνωστό ως αστυνομική λογοτεχνία. Πραγματικά, όλες οι αστυνομικές ιστορίες από αυτές με τον Σέρλοκ Χολμς μέχρι τον Ηρακλή Πουαρό, τη Μις Μαρπλ και τις ελληνικές εκδοχές αυτών που έγραψαν ο Γιάννης Μαρής και ο Νίκος Φώσκολος, αναντίρρητα οφείλουν στον Πόε την αφετηρία τους. Μάλιστα, είναι εντυπωσιακή η ομοιότητα του μοτίβου με τον Σέρλοκ Χολμς, ειδικά με τις πρώτες ιστορίες του: δύο μοναχικοί εργένηδες συγκατοικούν και ο ένας, εντυπωσιασμένος από τις συλλογιστικές ικανότητες και τις εξειδικευμένες γνώσεις του εκκεντρικού και ελαφρώς μπλαζέ φίλου του, παρατηρεί και καταγράφει τις περιπέτειές τους, καθώς η αστυνομία (ή κάποιο ανώτερο πρόσωπο εξουσίας που θέλει να παραμείνει ινκόγκνιτο) ζητά τη βοήθειά τους στη διαλεύκανση αινιγμάτων και φρικιαστικών μυστηρίων.

Η πρώτη ιστορία «Οι φόνοι της οδού Μοργκ» αντλεί το μυστήριό της από μια θεμελιώδη παρεξήγηση, η οποία διαλευκαίνεται μόνο χάρη στον Ντυπέν και απεικονίζει τη σύγκρουση της διάννοιας με τη δύναμη, με τη διάννοια να κερδίζει όπως κάποτε ο Δαβίδ έριξε κάτω τον Γολιάθ με μια σφεντόνα. Οποιοσδήποτε είναι εξοικειωμένος με το αστυνομικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα και επιχειρήσει να διαβάσει για πρώτη φορά τις ιστορίες του Πόε (ή ακόμη περισσότερο, του Ντόιλ), αρχικά εκπλήσσεται με την αισιόδοξη πίστη στην ανθρώπινη λογική: ο κόσμος παρουσιάζεται σαν ένα μυστηριώδες μέρος γεμάτο αινίγματα, το πέπλο του οποίου όμως μπορεί να αρθεί αποτελεσματικά με τη βοήθεια της λογικής και της επιστημονικής γνώσης. Αυτό υπήρξε το κυρίαρχο αφήγημα της εποχής.

Η πρωτοφανής κατανόηση και μεταβολή του κόσμου τον 19ο αιώνα έδωσε στους ανθρώπους την ιδέα ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει το ίδιο καλά κατανοητός με τα φυσικά φαινόμενα. Κατά συνέπεια, σκέφτηκαν πολλοί, δεν έχουμε παρά να επεκτείνουμε τις μεθόδους των φυσικών επιστημών στον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τους άλλους.

Συγκεκριμένα, η αλματώδης ανάπτυξη των φυσικών επιστημών και της τεχνολογίας κατά τον 20ό αιώνα κατήργησε πράγματα που είχαν πανάρχαια καταγωγή: έχει επισημανθεί από τον κοινωνιολόγο Άντονι Γκίντενς ότι οι άνθρωποι που έζησαν στο μεταίχμιο εκείνων των ανακαλύψεων είχαν περισσότερο όμοιο τρόπο ζωής με τους ανθρώπους που έζησαν πολλές εκατοντάδες χρόνια πριν, παρά με τα εγγόνια ή τα δισέγγονά τους. Η αισιοδοξία που προκάλεσε η τεχνολογική και επιστημονική άνοδος τότε, φαίνεται σε εμάς, τους απογόνους των δύο παγκόσμιων πολέμων, του Άουσβιτς και της Χιροσίμα, σαν μια αφελής ψευδαίσθηση. Ο 19ος αιώνα ήταν ο αιώνας της επιστήμης και του θετικισμού. Ο θετικισμός αυτός βασιζόταν σε δύο θέσεις: πρώτον, η ανθρωπότητα πρέπει να ακολουθήσει την αντικειμενική λογική και την επιστήμη για να βελτιώσει τη ζωή της και, δεύτερον, η ανθρωπότητα έχει στον πυρήνα της τη λογική και δεν έχουμε παρά να της υποδείξουμε πώς να διορθώσει τις πλάνες της. Η πρωτοφανής κατανόηση και μεταβολή του κόσμου τον 19ο αιώνα έδωσε στους ανθρώπους την ιδέα ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να γίνει το ίδιο καλά κατανοητός με τα φυσικά φαινόμενα. Κατά συνέπεια, σκέφτηκαν πολλοί, δεν έχουμε παρά να επεκτείνουμε τις μεθόδους των φυσικών επιστημών στον άνθρωπο και τις σχέσεις του με τους άλλους. Όσο αφελές και αν φαντάζει κάτι τέτοιο στους σημερινούς επιστήμονες, υπήρξε το έναυσμα για να δημιουργηθούν τον 19ο αιώνα οι «ανθρωπιστικές σπουδές».

Η «Ψυχοφυσική», η περίφημη τάση της νεοσύστατης τότε «Πειραματικής Ψυχολογίας», που ήταν και η πρώτη προσπάθεια επιστημονικοποίησης της Ψυχολογίας, βασίστηκε στις προσπάθειες των θεμελιωτών της, Wundt και Delbef, να ανιχνεύσουν τα περιβαλλοντικά ερεθίσματα που μας προκαλούν συγκεκριμένες αισθητηριακές εμπειρίες, με την αναγκαία εξάλειψη του ποιοτικού στοιχείου από τη μελέτη των δεδομένων. Η Κοινωνιολογία (ή «κοινωνική φυσική» όπως την αποκαλούσαν) εθεωρείτο επίσης ότι ανήκε στις φυσικές επιστήμες, μιμούμενη τις μεθόδους αυτών με το να αντιμετωπίζει τα κοινωνικά γεγονότα σαν πράγματα, όπως ήθελαν οι θεμελιωτές της, ο Comte και κυρίως ο Durkheim. Την ίδια επιστημονική αφέλεια θα συμμερίζονται, σε μικρότερο βαθμό, οι Le Bon και Pareto αντίστοιχα. Μάλιστα, είναι ενδιαφέρον ότι καθώς οι δύο τελευταίοι βρίσκονται στο μεταίχμιο 19ου και 20ού αιώνα, αναγνωρίζουν μεν απόλυτη αντικειμενικότητα και βεβαιότητα στην επιστημονική διαδικασία (αποδοχή της πρώτης θέσης του θετικιστικού προγράμματος), παραδέχονται όμως παράλληλα τη θεμελιώδη σημασία του ψεύδους και της απάτης για τη διατήρηση των ανθρώπινων κοινωνιών (απόρριψη της δεύτερης πτυχής του). Το ίδιο ισχύει και για τον Φρόιντ, τον πατέρα της Ψυχανάλυσης.

Σημαντική υπήρξε η πρόοδος και στην Ιστορία, όπου είχε κυριαρχήσει η άποψη του φημισμένου ιστορικού Leopold Ranke (1797-1886), σύμφωνα με τον οποίο τα ιστορικά γεγονότα πρέπει να συλλέγονται και να καταγράφονται «όπως ακριβώς συνέβησαν» (wie es eigentlich gewesen). Εκείνος έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης Ιστορίας. Στην πολιτική, επηρεασμένοι από τον αντίκτυπο που είχε στον κόσμο η Γαλλική Επανάσταση, οι πρώτοι θεωρητικοί του Σοσιαλισμού οραματίζονταν μια νέα κοινωνική κατάσταση, όπου η πρόοδος της επιστήμης και της βιομηχανίας θα παράγει άφθονα αγαθά για όλους. Επειδή όμως παρέλειψαν την ανάγκη οικονομικής μεταβολής έναντι των όποιων πολιτικών μεταρρυθμίσεων, χαρακτηρίστηκαν «ουτοπικοί» από τον Μαρξ και τον Ένγκελς, σε αντίθεση με τον «επιστημονικό» σοσιαλισμό, τον οποίο κήρυτταν εκείνοι στο Κομμουνιστικό μανιφέστο τους, που δημοσιεύτηκε το 1848. Με το Κεφάλαιο, που αφιέρωσε στον Δαρβίνο, τον οποίο θεωρούσε ως το επιστημονικό αντίστοιχό του, ο Μαρξ θεωρούσε ότι ανακάλυψε και περιέγραψε μια για πάντα τους νόμους της εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών. Ακόμη και ο Σοπενχάουερ, ο κατεξοχήν ιρασιοναλιστής και πεσιμιστής φιλόσοφος, δεν θα τολμήσει ποτέ να αρνηθεί τον αντικειμενικό χαρακτήρα της λογικής και την ανωτερότητα της επιστήμης. Στη νουβέλα του Το Υπόγειο, μόνος απέναντι σε όλους σχεδόν, ο Ντοστογιέφσκι θα υπερασπιστεί την ελεύθερη βούληση και την αθανασία, διακωμωδώντας ανελέητα τη γενιά των σοσιαλφιλελευθέρων διανοουμένων στη Ρωσία του 1840, που πίστευε ακλόνητα ότι με τη λογική και την επιστήμη θα μεταρρυθμίσει την κοινωνία και θα τερματίσει την ανθρώπινη δυστυχία. Με λίγα λόγια, ο 19ος αιώνα ήταν σε μεγάλο βαθμό ο αιώνας της επιστήμης και του θετικισμού. Αυτό καθρεφτίζουν οι ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς και του Αυγούστου Ντυπέν.

alt
Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άγκαθα Κρίστι

Κοινό χαρακτηριστικό των ιστοριών του Ντόιλ και του Πόε αποτελεί η αντίληψη του μυστηρίου ως διανοητικού αινίγματος, το οποίο λύνεται για χάρη μιας εκλεπτυσμένης ικανοποίησης ενός ιδιόρρυθμου ανθρώπου: δεν είναι τυχαίο που η διαλεύκανση του εγκλήματος παραβάλλεται με μια παρτίδα μπριτζ.

Κοινό χαρακτηριστικό των ιστοριών του Ντόιλ και του Πόε αποτελεί η αντίληψη του μυστηρίου ως διανοητικού αινίγματος, το οποίο λύνεται για χάρη μιας εκλεπτυσμένης ικανοποίησης ενός ιδιόρρυθμου ανθρώπου: δεν είναι τυχαίο που η διαλεύκανση του εγκλήματος παραβάλλεται με μια παρτίδα μπριτζ. Η δουλειά του ντετέκτιβ αποτελεί τη λογοτεχνική μεταφορά της φυσικοεπιστημονικής εργασίας στις ανθρώπινες ζωές: παρακολουθώντας τους ανθρώπους, ο ντετέκτιβ παρατηρεί τα στοιχεία (π.χ. ένας λεκές), κατασκευάζει θεωρίες (ή μάλλον υποθέσεις), πειραματίζεται με αυτές και αντλεί συμπεράσματα σχετικά με όσα συνέβησαν. Ο ντετέκτιβ είναι η κατεξοχήν απεικόνιση του επιστήμονα των ανθρώπινων πραγμάτων, όπως ακριβώς ο εξερευνητής στα μυθιστορήματα του Βερν είναι η κατεξοχήν απεικόνιση του φυσικοεπιστημονικού ερευνητή.

Όσοι έχουν διαβάσει το διήγημα «Ένα σκάνδαλο στη Βοημία» θα παρατηρήσουν κάτι περισσότερο από ορισμένες εκλεκτικές συγγένειες με το «Κλεμμένο γράμμα» του Πόε. Βέβαια, ο Σέρλοκ Χολμς είναι, όπως δηλώνει ο ίδιος ήδη από την πρώτη ιστορία, ο πρώτος επαγγελματίας ιδιωτικός σύμβουλος-ντετέκτιβ, κάτι που μειώνει τον ντιλεταντισμό που τον χαρακτηρίζει κατά τη συλλογιστική του, χωρίς όμως να τον εξαφανίζει τελείως. Πράγματι, στην ιστορία «Σπουδή στο κόκκινο», ο Σέρλοκ Χολμς διευκρινίζει ότι δέχεται επισκέψεις από διάφορους ανθρώπους που του αφηγούνται μια προσωπική ιστορία τους και εκείνος, χωρίς καν να βγει από το σπίτι του, συλλογίζεται και βρίσκει τη λύση. Στις επόμενες ιστορίες, ο Χολμς βγαίνει από το σπίτι του, ερευνά τα ίχνη και τα στοιχεία με τον μεγεθυντικό φακό του και, ακόμη, μερικές φορές βοηθάει ο ίδιος την αστυνομία στη σύλληψη των εγκληματιών. Το καθαρά συλλογιστικό στοιχείο θα επανέλθει με τις ιστορίες της Αγκάθα Κρίστι, όπου ο ντετέκτιβ μαζεύει τους υπόπτους στο σαλόνι στο τέλος του έργου και τους ανακοινώνει τη λύση και όπου βασικό ρόλο για τη διαλεύκανση των μυστηρίων παίζει όχι η ανάλυση των στοιχείων αλλά η σύγκριση των μαρτυριών και η ανθρώπινη ψυχολογία. Σε κάθε περίπτωση, το καθαρά «αστυνομικό» στοιχείο των ιστοριών του Χολμς δεν θα εξαφανιστεί, αλλά θα συνεχιστεί από συγγραφείς όπως ο Ρέιμοντ Τσάντλερ με τον ήρωά του Φίλιπ Μάρλοου, ο οποίος είναι περισσότερο σκληροτράχηλος και περπατημένος αστυνομικός, παρά παραγωγός συλλογισμών.

Ωστόσο, ο τρόπος σκέψης των αστυνομικών μυθιστορημάτων, που διαδόθηκε τόσο και στη χώρα μας, όπως έδειξε και ο Φρέντυ Γερμανός σε μια αστεία ιστορία του, ξεπέρασε τα όρια των βιβλίων. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την τηλεοπτική σειρά με τον ντετέκτιβ Μονκ δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα να εντοπίσουν τις ομοιότητες. Το ίδιο συμβαίνει, με πιο άμεσο τρόπο, με τον Dr. House στην τηλεοπτική σειρά Ιατρικές υποθέσεις: υπάρχουν οι ασθένειες που είναι οι «συνήθεις ύποπτοι», τα στοιχεία (συμπτώματα) και η έρευνα που γίνεται για την ανακάλυψη περισσότερων στοιχείων και για τον αποκλεισμό «υπόπτων». Αναφορές σε ιστορίες του Χολμς όπως η Irene Adler, ενώ το διαμέρισμα όπου ο Χάους διαμένει αποτελεί τη διεύθυνση του Χολμς που αναφέρεται στα βιβλία. Μάλιστα, ο Χάους έχει λύσει μια φορά υπόθεση φόνου στη σειρά. Φυσικά, υπεύθυνος και θεμελιωτής όλων αυτών είναι ο Πόε. Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο που αξίζει να επισημανθεί είναι η κοινή καταγωγή της αστυνομικής λογοτεχνίας και της λογοτεχνίας του μακάβριου: οι ιστορίες που δημοσιεύονται σήμερα σε σάιτ όπως το Creepypasta και το Reddit έχουν και αυτές την καταγωγή τους στον «καταραμένο ποιητή» Έντγκαρ Άλαν Πόε.

* Ο ΜΥΡΩΝ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ είναι μεταπτυχιακός φοιτητής Φιλοσοφίας.


altΙστορίες μυστηρίου
Edgar Allan Poe
Μτφρ. Θάνος Καραγιαννόπουλος, Ζέφη Κόλλια
Οξύ 2018
Σελ. 144, τιμή εκδότη €3,00

alt

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΑΝ ΠΟΕ

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η τελειότητα» του Βιντσέντζο Λατρόνικο (κριτική) – Η πολλαπλή διάσπαση εντός της ψηφιακής κουλτούρας

«Η τελειότητα» του Βιντσέντζο Λατρόνικο (κριτική) – Η πολλαπλή διάσπαση εντός της ψηφιακής κουλτούρας

Για το μυθιστόρημα του Βιντσέντζο Λατρόνικο (Vincenzo Latronico) «Η τελειότητα» (μτφρ. Δήμητρα Δότση, εκδ. Loggia).

Γράφει ο Αντώνης Γουλιανός 

...

«Νάρκισσος και Χρυσόστομος» του Χέρμαν Έσσε (κριτική) – Το ταξίδι ενός γιουνγκιανού ήρωα προς την αυτογνωσία

«Νάρκισσος και Χρυσόστομος» του Χέρμαν Έσσε (κριτική) – Το ταξίδι ενός γιουνγκιανού ήρωα προς την αυτογνωσία

Για το μυθιστόρημα του Χέρμαν Έσσε (Hermann Hesse) «Νάρκισσος και Χρυσόστομος» (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, Άγγελος Αγγελίδης, εκδ. Διόπτρα). Κεντρική εικόνα: Από την ομότιτλη κινηματογραφική διασκευή του μυθιστορήματος από τον σκηνοθέτη Stefan Ruzowitzky (2020).

Γράφει η Ιωάν...

«Τρεις ιστορίες» του Γκυστάβ Φλωμπέρ – Στην καρδιά της μυθοπλασίας

«Τρεις ιστορίες» του Γκυστάβ Φλωμπέρ – Στην καρδιά της μυθοπλασίας

Για το τελευταίο βιβλίο του Γκυστάβ Φλωμπέρ [Gustave Flaubert] «Τρεις ιστορίες» (μτφρ. Τιτίκα Δημητρούλια, επίμετρο Σωτήρης Παρασχάς, εκδ. Αντίποδες).

Γράφει ο Φώτης Καραμπεσίνης

«Συγκρίνοντας την εικόνα με το κείμενο, ο αναγνώστης θα σκεφτόταν: “Δεν καταλαβαίνω τίποτα, πώς έ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Άρης Μαραγκόπουλος: «Τα μαρξιστικά διαβάσματα ξεθώριασαν όταν διάβασα

Άρης Μαραγκόπουλος: «Τα μαρξιστικά διαβάσματα ξεθώριασαν όταν διάβασα "Το δικαίωμα την τεμπελιά"»

Από τον «Εραστή της λαίδης Τσάτερλυ» στους «Υπνοβάτες» και από τις «Μεταμορφώσεις» στον «Οδυσσέα», αυτά είναι κάποια από τα-βιβλία-της-ζωής του Άρη Μαραγκόπουλου.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι...

«Το χρώμα του Αιγαίου και άλλα ποιήματα» του Αρμάντο Ρομέρο – Ποίηση όπως το φως κι η θάλασσα

«Το χρώμα του Αιγαίου και άλλα ποιήματα» του Αρμάντο Ρομέρο – Ποίηση όπως το φως κι η θάλασσα

Για την ποιητική συλλογή του Αρμάντο Ρομέρο (Armando Romero) «Το χρώμα του Αιγαίου και άλλα ποιήματα» (μτφρ. Αγαθή Δημητρούκα, εκδ. Τόπος). 

Γράφει ο Χρήστος Κούκης

Ο Αρμάντο Ρομέρο έλκει την καταγωγή του από την Ελλάδα. Σ...

Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Βλέπω τα μυθιστορήματα ως το πεδίο όπου η ανθρώπινη κατάσταση μετατρέπεται σε μυστήριο που πρέπει να λυθεί»

Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Βλέπω τα μυθιστορήματα ως το πεδίο όπου η ανθρώπινη κατάσταση μετατρέπεται σε μυστήριο που πρέπει να λυθεί»

«Γράφω για να επικοινωνήσω με τον αναγνώστη, γι’ αυτό και έχω πάντα στο νου μου να διεγείρω το ενδιαφέρον του» μας είπε ο Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες (Juan Gabriel Vásquez), που συμμετέχει στο Φεστιβάλ ΛΕΑ. Με αφορμή το βιβλίο του «Η μετάφραση του κόσμου» (μτφρ. Αχ. Κυριακίδης, εκδ. Ίκαρος), μιλά για την πολιτική μυθοπλα...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Ανί Ερνό [Annie Ernaux], «Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Ιουνίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τα σουπερμάρκετ και ο...

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα του Γιάννη Ζευγώλη «Η απόδραση της τελείας», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Σας μάζεψα, αγαπημένα μου σημεία, όλα εδώ για να σας ανακοινώσω την ...

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αφήγημα του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο [José Luís Peixoto], «Μου πέθανες» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μπήκα σ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Επτά νέες ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Βακχικόν

Επτά νέες ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Βακχικόν

Επτά ποιητές και ποιήτριες παραδίδουν τους στίχους τους στο αναγνωστικό κοινό μέσα από τις νέες τους ποιητικές συλλογές που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Book Press

Επτά ποιητικά βιβλία από τις εκδόσεις Βακχικόν. 

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Ιούνιος, μήνας υπερηφάνειας και διεκδικήσεων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Επιλέξαμε 10 βιβλία του 2025 με κουίρ χαρακτήρες που απομακρύνονται από τη στερεοτυπική αναπαράσταση και αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις. Στην κεντρική εικόνα, έργο της κουίρ καλλιτέχνιδας των αρχών του 20ου αιώνα Gluck. 

Γράφει η ...

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Πέντε μελέτες που κυκλοφόρησαν προσφάτα πραγματεύονται τη σχέση του νου με το σώμα, την έννοια του «τραύματος», αλλά και τη θέση της ψυχανάλυσης στον σύγχρονο κόσμο. Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ