alt

Για τη νουβέλα της Λίλας Τρουλινού Στον κάμπο στροβιλίζονται τ’ αγκάθια (εκδ. Περισπωμένη)

Του Νίκου Ξένιου

Η Λίλα Τρουλινού, εκτός από μεταφράστρια, έχει χρηματίσει και εκπαιδευτικός. Το πρώτο βιβλίο της Στον Κάμπο στροβιλίζονται τ’ αγκάθια (εκδόσεις Περισπωμένη, 2016) είναι μια ιδιότυπη νουβέλα, που διαδραματίζεται στη δυτική Κρήτη. Πρωταγωνιστές είναι οι μαθητές Γυμνασίου του χωριού Δροσιά, ικανός αριθμός των οποίων είναι αλλοδαποί. Όλα τα παιδιά, ελληνικής ή μη καταγωγής, βαδίζουν παράλληλους δρόμους προς την ενηλικίωση, που καθηλώνεται στα στερεότυπα, στις ρατσιστικές εμμονές και στη βιαιότητα των γονέων τους.

alt

Για το μυθιστόρημα φαντασίας της Μαρίας Παπαγιάννη «Παπούτσια με φτερά» (εκδ. Πατάκη).

Της Σίσσυς Τσιφλίδου

alt

Για τη συλλογή μικροδιηγημάτων της Άνα Μαρία Σούα Ονειροπαγίδα (μτφρ. Άννα Βερροιοπούλου, εκδ. Απόπειρα).

Του Σταύρου Σταυρόπουλου 

Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
Edgar Allan Poe «A Dream Within a Dream» (μτφρ. Κώστας Ουράνης)

Στα Πρωτόκολλα ονείρων (μτφρ. Λευτέρης Αναγνώστου, εκδ. Αλεξάνδρεια 2009) που περιλαμβάνονται στους τόμους των Απάντων του, ο Adorno προτάσσει το ακόλουθο κείμενο, εισάγοντας τον αναγνώστη στη διαδικασία της αποκρυπτογράφησής τους: «Τα πρωτόκολλα ονείρων, διαλεγμένα από ένα εκτενές απόθεμα, είναι αυθεντικά. Τα κατέγραφα κάθε φορά, αμέσως μετά το ξύπνημα, και για τη δημοσίευσή τους διόρθωσα μόνο τις πιο αισθητές γλωσσικές ατέλειες». Για να καταλήξει, μεταξύ άλλων, στο συμπέρασμα: «Ορισμένες εμπειρίες ονείρων μού δίνουν την αφορμή να υποθέσω ότι το άτομο βιώνει τον θάνατό του ως κοσμική καταστροφή».

alt

Για τη συλλογή διηγημάτων της Κέιτ Σοπέν Η ιστορία μιας ώρας και άλλα διηγήματα (μτφρ. Δέσποινα Σαραφείδου, εκδ. Ροές).  

Tου Θοδωρή Τσαπακίδη Ah! si tu savais Ce que tes yeux me disent
Kate ChopinThe Awakening

Η Κέιτ Σοπέν (1850-1904) εστιάζει στις μικρές χειρονομίες. Έτσι, τους προσδίδει ένα είδος ορμής, και φανερώνει τον χώρο όπου η χειρονομία και, ως εκ τούτου, η χειραφέτηση είναι ενδεχόμενες. Η χειρονομία -αδιάφορο άντρα ή γυναίκας- συνιστά νόημα, κινείται στην επικράτεια του πνεύματος, και άρα μετα-κινείται και μετακινεί: η ορμή νοείται ως παρόρμηση. Σ’ αυτό τον χώρο όπου το σώμα εκφράζει –αναγκαστικά, ανυπότακτα– και εκφράζεται (παρορμείται). Εκεί, η αυτοσυναίσθηση, ως ενδεχόμενο, μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι. Η ανάδυση της επιθυμίας, η «αναζήτησή» της στα τυφλά, ασυνείδητα, ψηλαφώντας, με σταδιακές ή αιφνίδιες αποκαλύψεις, με συγκαλύψεις, με αναστολές και υπαναχωρήσεις, με άρνηση ή παραδοχή, με συστολή ή τόλμη, δεν είναι προϊόν απόφασης, αλλά αποτέλεσμα αυτής της παρόρμησης, της ορμής προς την απαρτίωση του εαυτού, της φύσης του, της Φύσης, τελικά.

alt

Για τη συλλογή διηγημάτων του Στάθη Κοψαχείλη Η δρακοντιά (εκδ. Μελάνι), την ποιητική συλλογή του Γ.Λ. Οικονόμου Ένα με τη σκόνη (εκδ. Τύρφη) και τις νουβέλες των Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη Η λιτανεία (εκδ. Στοχαστής) και Αγγελικής Μαρίνου Το 8ο αμάρτημα (εκδ. Κουκκίδα).

Του Παναγιώτη Γούτα

alt

Για τη μελέτη του Κωστή Καρπόζηλου Κόκκινη Αμερική, Έλληνες μετανάστες και το όραμα ενός Νέου Κόσμου, 1900-1950 (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Μπορεί ένα θέμα όπως η ιστορική παρουσία των «Κόκκινων» στις ΗΠΑ από το 1900 έως το 1956 που διαπραγματεύεται ο ιστορικός και διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) Κωστής Καρπόζηλος να ενδιαφέρει το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό και όχι μόνο μια στενή ομάδα ιστορικών; Βεβαίως, μπορεί. Αρκεί ο συγγραφέας να συνδυάζει την έρευνά του με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιστημονική επάρκεια και συνάμα να μην κρύβεται πίσω από «ουδετερόπληκτες» αναγνώσεις της ιστορίας. Και με της σειρά της, η απόρριψη της ουδετεροπληξίας να μην συνοδεύεται από την κυριαρχία του επιστημονισμού και του ιστορικισμού. Όλες αυτές οι «αρετές» είναι παρούσες στο έργο του Καρπόζηλου, μαζί με κάποιες ελλείψεις που θα επισημάνω στο τέλος.

alt

Για το μυθιστόρημα του Τάσου Παπαναστασίου, 14 ημέρες (εκδ. Επίκεντρο). 

Του Κώστα Δρουγαλά

Οι 14 ημέρες είναι το πρώτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού Τάσου Παπαναστασίου και θα πρέπει μάλλον να το εντάξουμε στο «παρεξηγημένο» είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας, παρότι οι θεματικές του μυθιστορήματος παραπέμπουν ξεκάθαρα στον κοινωνικό προβληματισμό. Πρωταγωνιστής στις 14 ημέρες είναι ο Άλκης Απτόσογλου, ένας αστυνομικός που είναι εντελώς διαφορετικός σε σχέση με τα δυτικά πρότυπα του σκληρόπετσου μπάτσου, έτσι όπως τα γνωρίσαμε μέσα από την αστυνομική λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Ο κεντρικός ήρωας του Παπαναστασίου είναι μελαγχολικός, πίνει, καπνίζει πουράκια, ακούει ωραία μουσική, λατρεύει τις δύο κόρες του, δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλεια της συζύγου του και σιχαίνεται τους φασίστες αστυνομικούς-συναδέλφους του.

alt

Για το αφήγημα του Πρόσπερ Μεριμέ Α. ΜΠ. - Μια προσωπογραφία του Σταντάλ (πρόλογος-μετάφραση Νίκος Αλιφέρης) και τη συλλογή άρθρων του Stendhal Τα προνόμια (μτφρ. Αλόη Σιδέρη) από τις εκδ. Άγρα. 

Του Γιώργου Βέη

alt

Για τη νουβέλα της Κατερίνας Ι. Παπαντωνίου Σκοτεινό ασανσέρ (εκδ. Τόπος).

Του Μάνου Μπονάνου
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Πίττας

Η Άννα Δελή, κληρονόμος και θυρωρός της πολυκατοικίας επί της οδού Σωκράτους 37, καλείται να απαντήσει τις ερωτήσεις της αστυνομίας για δύο υποθέσεις που θα μπορούσαν να συνδέονται: μιας ένοπλης ληστείας σε γειτονικό πολυκατάστημα και της εξαφάνισης ενός ενοίκου, του αλλοδαπού Αστρίτ Μπέντο. Η Φανή Τακοπούλου, κόρη των ιδιοκτητών του εγκαταλειμμένου πια εργαστηρίου εσωρούχων στην παραπάνω διεύθυνση και μεγαλωμένη εκεί, επιστρέφει κάθε Τετάρτη πρωί για να ταΐσει τις γάτες ενώ ψάχνει άνθρωπο για να επισκευάσει τον θερμοσίφωνα του διαμερίσματός της. Ρωτάει τον Αστρίτ Μπέντο αν γνωρίζει κάποιον ηλεκτρολόγο και εκείνος προθυμοποιείται να βοηθήσει. Η Ελένη Σωτηρίου, χήρα από το δικό της χέρι, αποφυλακίζεται ύστερα από δύο χρόνια και επιστρέφει στο σπίτι της. Τρεις γυναίκες, τρεις αλληλοτεμνόμενες ιστορίες, τρεις ματιές στο ένοχο παρελθόν και στο γκρίζο παρόν. Κοινός παρονομαστής: η Αθήνα. Όχι όμως η απρόσωπη μεγαλούπολη του παρόντος· η Αθήνα των ανθρώπων που μεγάλωσαν στους δρόμους της, που ορίστηκαν από τον περιβάλλοντα χώρο.

alt

Για το μυθιστόρημα του Wolfgang Herrndorf Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης (μτφρ. Απόστολος Στραγαλινός, εκδ. Κριτική).

Του Νίκου Ξένιου

Το βιβλίο Εικόνες της μεγάλης σου αγάπης του Βόλφγκανγκ Χέρντορφ είναι μια ιστορία που διασταυρώνεται με το Βερολίνο, Γεια (Τσικ και Μάικ) κατά περίεργο τρόπο. Εδώ αφηγήτρια είναι η δεκατετράχρονη Ίζα, το αντικείμενο του πρώτου ερωτικού σκιρτήματος του Τσικ, που δραπετεύει από το ψυχιατρείο και θεμελιώνει μια θυμοσοφική θεώρηση της ζωής τύπου road movie πρόωρα γηρασμένων εφήβων. Γεμάτη ποίηση που δύσκολα μεταφράζεται και χιούμορ σαρκαστικό, με μια ματιά απελπισίας πάνω στα ανθρώπινα και με πρωταγωνίστρια μιαν αποκλίνουσα περίπτωση κοριτσίστικου ψυχισμού, η νουβέλα των τελευταίων στιγμών του Χέρντορφ κυκλοφόρησε στη μετάφραση του Απόστολου Στραγαλινού από τις εκδόσεις Κριτική, απευθυνόμενη σε ένα εγχώριο αναγνωστικό κοινό «δύσκολα ενηλικιούμενων» οπαδών.

alt

Για την συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων της Φρίντας Λιάππα Τα ποιήματα. 20 χρόνια, μια απουσία στη ζωή μας (εκδ. Πάμισος).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

alt

Για το μυθιστόρημα του Ισίδωρου Ζουργού «Λίγες και μία νύχτες» (εκδ. Πατάκη).

Του Κώστα Δρουγαλά

alt

Για την ποιητική συλλογή της Νάνας Παπαδάκη Encore - Γυναίκες της Οδύσσειας (εκδ. Μελάνι). 

Της Μαρίας Γιαγιάννου

2017, Αθήνα. Ας πούμε ότι μια παράσταση-μαραθώνιος, η Οδύσσεια, έχει μόλις ολοκληρωθεί, 24 ραψωδίες αποδόθηκαν με απόλυτη επιτυχία, ο Όμηρος έτοιμος να σηκωθεί από τη γαλαρία, οι ραψωδοί-περφόρμερς αποχωρούν, ο στίχος 12.110 έχει ακουστεί. Όμως ο κόσμος δεν έχει χορτάσει νόστο. Encore, φωνάζει, αλλά αυτή τη φορά στη σκηνή επανέρχονται όχι ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος, όχι οι μνηστήρες, όχι ο Κύκλωπας, όχι οι βασιλιάδες ούτε οι θεοί. Οι άνδρες κάθιδροι ντεμακιγιάρονται στα καμαρίνια. Στη σκηνή τώρα επανέρχονται μόνο οι γυναίκες.

alt

Σκέψεις για τα βιβλία και την κοσμοθεωρία του Βασίλη Αλεξάκη.

Του Γ.Ν. Περαντωνάκη

Οι περισσότερες σελίδες του Βασίλη Αλεξάκη είναι αυτοβιογραφικές, αν και το πραγματικό από το οποίο ξεκινά, όπως ομολογεί ο ίδιος στο Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα (2005), είναι απλώς αυτό που θα του κινήσει την περιέργεια ώστε να προχωρήσει στο επινοημένο· κι αυτή η αυτοβιογραφική εκκίνηση, παρόλο που κανονικά θα απωθούσε, δεν ενοχλεί, καθώς είναι όλα τόσο φυσικά αποδοσμένα, τόσο αυτονόητα δηλωμένα, που ο αναγνώστης παρακάμπτει το τι είναι αληθινό, για να βρεθεί στον βαθύτερο πυρήνα των σκέψεων και των λέξεων του συγγραφέα. Είναι σαν το παντεσπάνι που σε όλες τις τούρτες είναι ίδιο, αλλά από πάνω διαμορφώνεται ένα, διαφορετικό κάθε φορά, θελκτικό στο μάτι και στον οισοφάγο τοπίο.

alt

Για το μυθιστόρημα του Alejandro Zambra Η ιδιωτική ζωή των δέντρων (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Ίκαρος).

Του Νίκου Ξένιου

Ο Σάμπρα είναι ο ανερχόμενος αστέρας της λογοτεχνίας της Χιλής. Πριν από το Μπονζάι είχε δημοσιεύσει δύο ποιητικές συλλογές, είχε διδάξει λογοτεχνία σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Σαντιάγο και είχε εργαστεί σε διάφορες εφημερίδες ως κριτικός λογοτεχνίας. Ο ίδιος δήλωσε κάποτε ότι το «κρυφό» θέμα της χιλιανής λογοτεχνίας είναι η άβυσσος που χωρίζει τον προφορικό από τον γραπτό λόγο. Τον κενό αυτόν χώρο γεμίζει η λογοτεχνία του. Τον συγγραφέα βασανίζει ο παλιός στόχος κάθε ρεαλιστή: πώς θα ολοκληρώσει εκείνο το (ούτως ή άλλως ημιτελές) μυθιστόρημα που θα περιλαμβάνει την αλήθεια μιας ολόκληρης ζωής, αποφεύγοντας το τεχνήεν μέλημα και τον αισθητισμό της συγκεκριμένης φόρμας και εισάγοντας μια νέα εκδοχή ρεαλισμού. Η Ιδιωτική ζωή των δέντρων, το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας, ένα μικρό κλασικό έργο της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, σε μιαν ακόμη ρέουσα και αισθησιακή μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.

ftero photo kentriki700

Για το βιβλίο της Maxine Trottier, σε εικονογράφηση Isabelle Arsenault, «Φτερό στον άνεμο» (μτφρ. Σοφία Τζάλη, εκδ. Λιβάνη, 2017)

Της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου

alt

Για τη συλλογή διηγημάτων της Γιούλης Αναστασοπούλου Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα; (εκδ. Θράκα).

Του Γιώργου Αλισάνογλου

Η συλλογή διηγημάτων της Γιούλης Αναστασοπούλου Τι συμβαίνει με τα βατόμουρα; είναι μια παραισθησιογόνος αφήγηση που μας παρουσιάζει μια Οργουελική δυστοπία, που δύσκολα κατατάσσεται σε κάποιο λογοτεχνικό είδος. Ένας κόσμος που δεν είναι ακριβώς ο κόσμος μας, αν και παρουσιάζει εμφανείς αναλογίες με αυτόν – γι’ αυτό και λειτουργεί ως παρακείμενος τόπος. Τα πάντα συμβαίνουν εδώ, σαν να συμβαίνουν παντού, σαν να συνέβαιναν πάντα.

oz judas 700

Για το μυθιστόρημα του Άμος Οζ Ιούδας (εκδ. Καστανιώτη)

ΤουΓιώργου Ν. Περαντωνάκη

alt

Για το μυθιστόρημα της Kristin Hannah Ο κήπος του χειμώνα (μτφρ. Έφη Τσιρώνη, εκδ. Κλειδάριθμος).

Του Μιχάλη Πιτένη

Όταν η αποστεωμένη και εξαντλημένη απ’ την πείνα και τις κακουχίες νεαρή ρωσίδα, που με δυσκολία στέκεται στα πόδια της, παίρνει στα χέρια της ένα αντίτυπο της πρώτης έκδοσης του βιβλίου του Λέων Τολστόι Άννα Καρένινα για να το κρύψει και να το προστατέψει μαζί με τους άλλους θησαυρούς της βιβλιοθήκης του Λένινγκραντ απ’ τους Ναζί που είναι προ των πυλών, δεν μπορεί να φανταστεί πως η φράση με την οποία ξεκινά αυτό το μεγαλειώδες έργο θα χαρακτηρίσει, όσο καμιά άλλη, τη μετέπειτα ζωή της. Μια ζωή που ενώ θα προχωρήσει και θα εξελιχθεί ομαλά σ’ ένα διαφορετικό, μακρινό, περιβάλλον, θα τη σκιάζουν πάντα τα τραγικά και ανομολόγητα γεγονότα της πρώτης νιότης. Χαίνουσες πληγές που δεν επουλώνονται ποτέ εξαιτίας των απωλειών που τις χάραξαν.

alt

Για τη νουβέλα της Μαρίας Φακίνου Ανατομία Κόρης (εκδ. Αντίποδες).

Του Κώστα Αγοραστού

Η παιδική ηλικία, οι οικογενειακές σχέσεις, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, τα μυστικά και οι ενοχές κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης μιας κοπέλας είναι το υλικό της νουβέλας της Μαρίας Φακίνου. Έπειτά από Το καπρίτσιο της κυρίας Ν. (2007) και την Αρχή του κακού (2012), η Φακίνου μάς παραδίδει το πιο προσωπικό και συνάμα κρυπτικό της κείμενο.

alt

Για το αφήγημα-μαρτυρία της Samar Yazbek Οι πύλες του τίποτα (μτφρ. Αγγελική Σιγούρου, εκδ. Καστανιώτη).

Του Γιώργου Σιακαντάρη

Η Σύρια φιλόλογος, δημοσιογράφος και σεναριογράφος Σάμαρ Γιάζμπεκ εγκατέλειψε την Συρία του Άσαντ αρχές του 2012, παρόλο που ανήκε στη μειονότητα των αλαουιτών, όπως και ο Σύριος δικτάτορας. Έφυγε σε μια περίοδο που είχαν ξεκινήσει οι πρώτες διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος, αλλά ακόμη ούτε το καθεστώς είχε δείξει τα αποτρόπαια δόντια του ούτε οι ισλαμιστές είχαν κυριαρχήσει στα εδάφη της Βορειοδυτικής Συρίας. Επέστρεψε «λαθραία» στην «πύλη του τίποτα» τον Αύγουστο του 2012, όταν πλέον οι άοπλοι διαδηλωτές είχαν αναγκαστεί να πάρουν τα όπλα για να αντιμετωπίσουν την άγρια μυστική αστυνομία του καθεστώτος και όταν πλέον οι πρώτοι ισλαμιστές σαν ύαινες είχαν μυριστεί αίμα και θάνατο. Από εκείνη την στιγμή ώς τον Αύγουστο του 2013 πέρασε άλλες δυο φορές, τον Φεβρουάριο του 2013 και τον Ιούλιο του 2013, τα σύνορα της πατρίδας της για να περιγράψει μια ειρηνική επανάσταση που πατάχθηκε από την Ασφάλεια του καθεστώτος και εκφυλίστηκε στα χέρια των τζιχαντιστών.

alt

Σκέψεις για τη λογοτεχνική κριτική με την ευκαιρία του βιβλίου της Ευτυχίας Αλεξάνδρας Λουκίδου Πέραν της γραφής / Δοκίμια για την ποίηση (εκδ. Κέδρος)

Της Κλεοπάτρας Λυμπέρη

«Η κριτική πρέπει να μιλάει τη γλώσσα των δεξιοτεχνιών» γράφει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν στο σύντομο σημείωμά του «Η τεχνική του κριτικού σε δεκατρείς θέσεις». Σκέφτομαι: Ποιες άραγε είναι αυτές οι δεξιοτεχνίες; Η κατάρτιση; Η συγκέντρωση; Η μεθοδικότητα; Η διάκριση; Η εμβάθυνση; Η τόλμη; Η ειλικρίνεια; Η αξιολόγηση; Ο συνεπής συντονισμός με μια συγκεκριμένη ιδεολογική θέση ως προς την ίδια την εξάσκηση της κριτικής;

alt

Για την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ανδρέου Ο απερίσκεπτος πλοηγός (εκδ. Μικρή Άρκτος)

Του Κώστα Κουτσουρέλη

Ο Νίκος Εγγονόπουλος ήταν άνθρωπος ευφυής και με χιούμορ. «Oι ποιηταί με θεωρούν ζωγράφον και οι ζωγράφοι ποιητήν...» έλεγε. Φράση χαρακτηριστική νομίζω για έναν τόπο όπου τους πολυτεχνίτες, όταν είναι καλοί, δύσκολα τους ανεχόμαστε και με το ζόρι προσπαθούμε να τους στριμώξουμε σε μία τους μόνο ιδιότητα – τη βολικότερη για μας τους ίδιους.

alt

Για τη συλλογή ιστοριών του Ντ. Χ. Λώρενς Τρεις Ιστορίες (μτφρ. Γιώργος Λαμπράκος, εκδ. Κουκούτσι)

Του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου

alt

Για τη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Μπακαούρη Οχτωμισάρια (εκδ. Κέδρος)

Της Τόνιας Μάκρα

Όταν ένα βιβλίο καταφέρει να με ξαφνιάσει γίνομαι εκστατικά ευτυχισμένη! Ειδικά όταν αγγίζει με τρόπο λογοτεχνικά αξιοπρόσεκτο τα απλά, τετριμμένα αλλά ταυτόχρονα θεμελιώδη ζητήματα που ποτέ δεν έπαψαν να απασχολούν τον άνθρωπο, εν προκειμένω τη ζωή, τον χρόνο, τη μοναξιά, την απώλεια, τον θάνατο.

rabelais 700 2

Για την εμβληματική μελέτη του Mikhail Bakhtin Ο Ραμπελαί και ο κόσμος του. Για τη λαϊκή κουλτούρα του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης (μτφρ. Γιώργος Πινακούλας, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης).

Του Γιώργου Λαμπράκου

alt

Για το μυθιστόρημα του Άρη Σφακιανάκη Έξοδος (εκδ. Κέδρος)

Της Δέσποινας Νάσιου 

Με το μυθιστόρημα Έξοδος ο Άρης Σφακιανάκης επανασυστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, τολμώντας να αναμετρηθεί με ένα νέο για εκείνον είδος, το ιστορικό μυθιστόρημα. Για την ακρίβεια, με εφαλτήριο την αναφορά στη σύγχρονη πραγματικότητα του ήρωά του, κάνει ένα μεγάλο βήμα, σχεδόν άλμα, κλείνοντας πολύ έξυπνα το μάτι στο ιστορικό μυθιστόρημα, καθώς το 1/3 περίπου του βιβλίου πραγματεύεται τη ζωή του πρωταγωνιστή στις μέρες μας.

alt

Για το μυθιστόρημα του Karim Amellal Μπλε Άσπρο Μαύρο (μτφρ. Μιχάλης Μητσός) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Του Δημήτρη Αναστασόπουλου

alt

Για το μυθιστόρημα της Καρολίνας Μέρμηγκα Ο Έλληνας γιατρός (εκδ. Μελάνι)

Του Γ.Ν. Περαντωνάκη

Στον Έλληνα γιατρό δεν έχουμε ένα κοινωνικό θέμα της σημερινής πραγματικότητας, όπως στον Συγγενή (Μελάνι 2013), το προηγούμενο έργο της ίδιας πεζογράφου, θέμα που η λογοτεχνία το πραγματεύεται για να προβληματίσει και να ωθήσει σε μια ουσιαστική (εσωτερική και εξωτερική) συζήτηση. Εδώ έχουμε μια μυθιστορηματική βιογραφία του Κωνσταντίνου Μέρμηγκα (1874-1942), προφανώς προγόνου της συγγραφέως.

alt

Για το δοκίμιο του Παντελή Μπουκάλα Όταν το ρήμα γίνεται όνομα. Η «Αγαπώ» και το σφρίγος της ποιητικής γλώσσας των δημοτικών (εκδ. Άγρα).

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Γράφει με συγκίνηση ο Παντελής Μπουκάλας: «Σε λίγο ήρθε [ένας φίλος και κουμπάρος του, ο Θοδωρής Σταματόπουλος] και μου έδωσε ένα τετράδιο. “Σου το στέλνει η μάνα μου”. Η κυρα-Σταυρούλα. Ξαφνιάστηκα. […]

alt

Για το μυθιστόρημα του Santiago Gamboa Νυχτερινές Ικεσίες (μτφρ. Βασιλική Κνήτου, εκδ. Πόλις) 

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Όταν η ευφράδεια συναντιέται με την ευρυμάθεια και αμφότερες συνεργάζονται αρμονικά με την ευφυΐα το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι θελκτικό. Όταν, μάλιστα, προστίθενται πολλές δόσεις μυστηρίου, μιας αγωνίας που διαρκώς κορυφώνεται, και παρεμβάλλονται στο πράγμα δυνατοί μονόλογοι μιας κυβερνοπάνκ περσόνας που σχολιάζει ποιητικά τα δρώμενα, τότε οι σελίδες γίνονται τα οχήματα που σε οδηγούν ταχέως προς το εγκώμιο του συγγραφέα τους.

alt

Για το αφήγημα της Χριστίνας Φραγκεσκάκη Πιάνεις χώμα (εκδ. Κέδρος)

Της Άλκηστης Σουλογιάννη 

Με ιδιαιτέρως ευρηματικό τρόπο η Χριστίνα Φραγκεσκάκη προτείνει μια ενδιαφέρουσα γραφή για τη δημιουργική αφήγηση του πραγματικού. Στο πλαίσιο αυτό αποτυπώνονται οι απηνείς συνθήκες της αντικειμενικής πραγματικότητας που προκαλούν ή επιβάλλουν τη μετοίκηση.

ekouatoria cover 2

Για το μυθιστόρημα του Μιχάλη Μοδινού Εκουατόρια (εκδ. Καστανιώτης)

Της Χρύσας Φάντη

«Χτες βράδυ ονειρεύτηκα την Αφρική. […] Στην πραγματικότητα ονειρεύτηκα ότι ονειρευόμουν την Αφρική. Έτσι, κατά κάποιον τρόπο όλα ήταν αληθινά».

Μετά από δεκατέσσερα χρόνια ενδελεχούς έρευνας και καταγραφής και δέκα χρόνια από την έκδοση του πρώτου πεζογραφικού βιβλίου του για τη Μαύρη Ήπειρο, ο Μιχάλης Μοδινός επανέρχεται στο οικείο θέμα του με ένα ακόμη εκτενές μυθιστόρημα.

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ