alt

Έξι διηγήματα του πρωτοεμφανιζόμενου Χρίστου Κυθρεώτη, που εκβάλλουν τον έφηβο στη νεανική ηλικία και τον ανδρώνουν.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Μ’ αρέσει αυτή η γραφή, αυτός ο αέρας που πνέει φρέσκος μέσα από τις γραμμές. Μ’ αρέσει όχι γιατί είναι καινοτόμος και λογοτεχνικά ρηξικέλευθος, αλλά επειδή είναι φυσικός, καθαρός, αυθόρμητος. Φαινομενικά τουλάχιστον. Γιατί, παρόλο που έρχεται θεριεμένος από προσωπικές εμπειρίες και μεστωμένα βιώματα, έχει δουλευτεί και διυλιστεί μέσα από φίλτρα επεξεργασίας και προσοχής. Μ’ ένα γυαλόχαρτο έχει εξομαλυνθεί κάθε μικρή ή μεγάλη προεξοχή κι έτσι η γραφή έφτασε να φαίνεται στρωτή και πηγαία.

memory 390

Όταν ο ασθενής γίνεται συγγραφέας, στο μυθιστόρημα Κόρσακοφ του Eric Fottorino.

Της Έλενας Μαρούτσου

Ο τίτλος που έχει επιλέξει ο Eric Fottorino γι΄αυτό του το βιβλίο είναι το όνομα μια ασθένειας: Κόρσακοφ. Η ασθένεια αυτή –καθόλα υπαρκτή και όχι λογοτεχνικό τέχνασμα– πλήττει τη λειτουργία του εγκεφάλου και συγκεκριμένα αυτή που σχετίζεται με τη μνήμη. Έτσι, ο ασθενής χάνει σιγά σιγά τη μνήμη του, ενώ ταυτόχρονα τα κενά που δημιουργούνται τα καλύπτει ο ίδιος με επινοημένες αναμνήσεις. Ο πάσχων γίνεται λοιπόν τρόπον τινά συγγραφέας αφού προβαίνει ακούσια σε μια μυθοπλασία. Ο μύθος που επιλέγει να αφηγηθεί είναι η ίδια του η ζωή.

marcus-blue-390

Βραβευμένο γαλλικό νεο-νουάρ του Marcus Malte, γραμμένο με την αυτοσχεδιαστική αλληλουχία μιας τζαζ σουίτας.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Ένας πιανίστας μάγος. Ένας τραγουδιστής της πλάκας. Ένας τυφλός ακορντεονίστας. Ένας φιλόσοφος ταξιτζής. Τι γυρεύουν αυτοί οι τέσσερις παράταιροι άνθρωποι στην έπαυλη ενός πανύψηλου μονόχειρα ζωγράφου, στα προάστια του Παρισιού;

american-beauty-dinner-table

Του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου

Ο J.G. Ballard στο βιβλίο του Εκτός Ελέγχου (εκδ. Άγρα) αποκαλύπτει τις λεπτές, γκρίζες αποχρώσεις των οικογενειακών σχέσεων. Εστιάζει σε αυτό που δεν φαίνεται και όμως είναι εκεί. Στους εν υπνώσει τρομοκρατικούς παράγοντες που μπορούν να ενεργοποιηθούν ανά πάσα στιγμή.

alt

Για την τραυματική εκκρεμότητα απέναντι σε δεσμούς αίματος μιλάει το νέο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού «Το αίμα νερό».

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

higashino390

Ο «ντετέκτιβ Γαλιλαίο» χρησιμοποιεί τους νόμους της φυσικής ενάντια στους νόμους των μαθηματικών στην Αφοσίωση του Ύποπτου Χ του Ιάπωνα Κέιγκο Χιγκασίνο.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Η Γιασούκο Χαναόκα, μια διαζευγμένη νέα γυναίκα, μεγαλώνει μόνη την έφηβη κόρη της, δουλεύοντας σ' ένα μπέντο – ένα κατάστημα που πουλάει είδη για το σπίτι. Κι ενώ ελπίζει ότι έχει ξεμπερδέψει οριστικά από το βεβαρημένο παρελθόν της ως συνοδός κυρίων σε κακόφημα κλαμπ, ο πρώην σύζυγός της ο Τογκάσι εμφανίζεται ένα βράδυ απροειδοποίητα, με εκβιασμούς και απειλές.

alt

Η διάσημη τριλογία του Paul Auster για την Νέα Υόρκη.

Του Γιώργου Βέη

Διάβασα απνευστί το έργο αυτό στo πρωτότυπο, εκεί ακριβώς που γράφτηκε, δηλαδή στη Νέα Υόρκη, όπου ζούσα κι εργαζόμουν όλη σχεδόν τη δεκαετία του 1980. Αν μη τι άλλο το τριμερές αυτό μυθιστόρημα, άριστα συγκερασμένο, με διαβεβαίωσε, μεταξύ άλλων, για την ύπαρξη μιας απώτερης υφής στη Μητρόπολη του Νέου Κόσμου, όπου το φαντασιακό και το μεταφυσικό μπορούν θαυμάσια να συνυπάρχουν, μεταξύ άλλων, δίπλα ακριβώς στα τεκμήρια της πλέον αναμφισβήτητης, της αδιάσειστης πραγματικότητας του συνεπούς με τον εαυτό του εμπορίου, της αυστηρής χρηματιστηριακής συναλλαγής και του εξορθολογισμού πλείστων συμπεριφορών.

alt

Του Νίκου Ξένιου

“Amore non è per sè si come sustanzia, ma è uno accidente in sustanzia” Dante

Στον χώρο του ελληνικού δοκιμίου έκανε αισθητή την παρουσία του το τρίπτυχο Μεταμοντέρνος Έρως των Γιαγιάννου, Λαμπράκου και Νάκου, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, με ενδιαφέρον επίμετρο του Στέφανου Ροζάνη.

cindy jordan 390

Ο καθηγητής Δημήτρης Τζιόβας μελετά τη σχέση κουλτούρας και λογοτεχνίας.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Μία τάση που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος τις τελευταίες δεκαετίες είναι αυτή που θέλει τη λογοτεχνία ως μέρος του ευρύτερου πολιτισμικού γίγνεσθαι να συνδιαλέγεται με άλλες φωνές όπως της επιστήμης, της κοινωνιολογίας, της πολιτικής, της θρησκείας κ.λπ. Μ’ αυτήν την οπτική γωνία, το να συζητάμε για το κείμενο, σαν να πρόκειται για ένα κλειστό σύμπαν, είναι πλέον παρωχημένη συνθήκη, καθώς έτσι κλείνουμε τα μάτια στα γενικότερα δεδομένα που τοποθετούν κάθε καλλιτεχνικό προϊόν στη διασταύρωση κοινωνικών και ιδεολογικών λεωφόρων.

alt

Οκτώ αιώνες ελληνικής ιστορίας στο μυθιστόρημα Χάλκινο γένος (εκδ. Πατάκη) της Μαρίας Σκιαδαρέση.

Του Κώστα Δρουγαλά

Το Χάλκινο γένος της Μαρίας Σκιαδαρέση (Αθήνα 1956) είναι ένα «μυθιστόρημα εποχής», όπως το αποκαλεί η ίδια η συγγραφέας στον Επίλογο του βιβλίου, και οφείλει τον τίτλο του σε έναν στίχο του Ησίοδου από το Έργα και Ημέραι, που κάνει λόγο για το «χάλκινο γένος», αυτό των θνητών ανθρώπων.

eurozone-crisis-big

38 σημαντικοί στοχαστές της εποχής μας συνομίλησαν με τον Τάσο Τσακίρογλου στο βιβλίο «Πρόσωπα της απομάγευσης» (εκδ. Οκτώ).

Του Γιώργου Λαμπράκου

emfilios390

Μια ερωτική ιστορία από την Κατοχή μέχρι τον Εμφύλιο στο μυθιστόρημα Νικήτας Δέλτα της Μαριλένας Παπαϊωάννου. 

Της Μαριαλένας Σπυροπούλου*

Οι κοινωνικές καταστάσεις δημιουργούν ήρωες ή οι ήρωες υπάρχουν και απλώς αναδεικνύονται ανάλογα με τις κοινωνικές καταστάσεις; Το μυθιστόρημα της Μαριλένας Παπαϊωάννου τοποθετείται χρονικά στην περίοδο της Κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανούς και φτάνει μέχρι τον Εμφύλιο. Περιγράφεται μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις των ηρώων η προσπάθειά τους όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να ζήσουν. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το κέντρο βάρους του μυθιστορήματος είναι η ακρίβεια της περιγραφής της ιστορικής αυτής περιόδου.

nazou-greek-brides-1974-390

Η ιστορικός Παναγιώτα Νάζου «ξύνει πληγές» στο βιβλίο της Νύφες με προξενιό.

Του Κώστα Κατσάπη*

Είναι γνωστό το περιεχόμενο που έδωσε κάποτε ο Σαρτρ στην έννοια του διανοούμενου: «διανοούμενος», υποστήριξε, είναι «αυτός που φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν». Παραφράζοντας την παραπάνω διατύπωση θα λέγαμε ότι ένα από τα καθήκοντα του ιστορικού είναι και το παρακάτω: να ξύνει πληγές.

meta-390

Μετά το μοντέρνο, μετά την ζωή, μετά την ευτυχία... Για τη συλλογή «Μετά» του Σταύρου Σταυρόπουλου.

Του Μάνου Στεφανίδη*

Όταν διάβασα το πρόσφατο βιβλίο του Σταύρου Σταυρόπουλου, θυμήθηκα κείμενά του στην Ελευθεροτυπία, θυμήθηκα παλιότερα βιβλία του, θυμήθηκα το Πιο νύχτα δεν γίνεται (εκδ. Οξύ), και αναρωτήθηκα τι υπάρχει εδώ, στο Μετά (εκδ. Απόπειρα).

alt

Η νέα συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Μήτσου, πολυεπίπεδη τοιχογραφία που αποτυπώνει ποικίλες ανθρώπινες σχέσεις.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Το κειμενικό σύμπαν του Ανδρέα Μήτσου συνεχίζει να διευρύνεται με γεγονότα που παραβιάζουν την αντικειμενική πραγματικότητα, την κοινώς αποδεκτή λογική, την φυσική κατάσταση των πραγμάτων.

alt

Τρία νέα βιβλία με την πεποίθηση ότι η επιστήμη και τα γράμματα είναι σε θέση να δώσουν ώθηση στην ανθρωπότητα.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Στο πλαίσιο της διερεύνησης της ανθρώπινης ιστορίας, η λογοτεχνία ανέδειξε κατά καιρούς εθνικές μορφές, σπουδαίους πολεμιστές και σημαντικές πολιτικές φυσιογνωμίες. Η μετακίνηση όμως, εδώ και χρόνια, της προσοχής μας από το στρατιωτικό και πολιτικό σκηνικό στα κοινωνικά και πολιτισμικά γεγονότα έφερε τόσο την Ιστοριογραφία όσο και την πεζογραφία σε νέες ατραπούς· αν επικεντρωθούμε ειδικά στην τελευταία, μπορούμε να δούμε ότι αυτή επιχειρεί να αναδείξει όχι μόνο ηρωικές προσωπικότητες αλλά και πρόσωπα από τον χώρο των γραμμάτων και των επιστημών. Κάτι τέτοιο εξηγείται από τη διάθεση να προβληθεί η πρόοδος της ανθρωπότητας, να αναδειχθεί η ιδέα της κοινωνικής και πνευματικής ανάπτυξης και έτσι να φανεί –πίσω από τις μάχες και τις συνθήκες– πώς εξελίχθηκε η σκέψη και η κοινωνία.

alt
Μαύρο χιούμορ και μνήμες από την παιδική ηλικία του Τσέχου Ότα Πάβελ στη συλλογή διηγημάτων Μια ζωή ψαρεύοντας.

Του Νίκου Ξένιου

O Ότα Πάβελ (πατρ: Πόππερ) γεννήθηκε στην Πράγα το 1931. Στο αφήγημα «Στην υπηρεσία της Σουηδίας», πρώτο της συλλογής Μια ζωή ψαρεύοντας (που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Ίκαρος» σε άψογη μετάφραση του Κώστα Τσίβου), αναπολεί, με κατανόηση, αυτοσαρκασμό και συμπάθεια, τον πατέρα του (έναν επιτυχημένο πωλητή συσκευών, που υπήρξε ίνδαλμα της παιδικής του ηλικίας). Στο βιβλίο αυτό οι δρυμοί της Τσεχίας μετατρέπονται σε ένα απέραντο στίβο μάχης, τα θυελλώδη επεισόδια της οποίας ο συγγραφέας τα καταγράφει από το παρατηρητήριο μιας ερμητικής παιδικής ηλικίας, κρατώντας πεισματικά ένα καλάμι ψαρέματος.

alt

Ο ποιητής Γιώργος Δουατζής καταγράφει εννέα ιστορίες στη συλλογή διηγημάτων του Η άλλη λέξη.

Της Χρυσοξένης Προκοπάκη

Τι γίνεται όταν τα αντικείμενα παίρνουν τη θέση των ανθρώπων; Τι γίνεται όταν οι απόντες γεμίζουν το κενό που αφήνουν οι παρόντες; Και όταν ένας σκύλος παίρνει το λόγο και μαλώνει το αφεντικό του για τη «συναισθηματική του καχεξία»; Τι γίνεται όταν ένας ποιητής αφήνει για λίγο την ποίηση και καταπιάνεται με τον πεζό λόγο;

danto-mona-lisas390

Τι διαφοροποιεί ένα προϊόν από ένα έργο τέχνης; Απαντά ο Άρθουρ Ντάντο στη μελέτη Τι είναι αυτό που το λένε τέχνη.

Της Μαρίας Γιαγιάννου

Γιατί το αντίγραφο ενός διαφημιστικού κιβωτίου απορρυπαντικού μπορεί να συνιστά τέχνη; Ο τεχνοκριτικός και φιλόσοφος Arthur C.Danto απαντά στο ερώτημα, χτίζοντας μια θεωρία που αξιώνει να λειτουργήσει ως λυδία λίθος για την εξακρίβωση της καλλιτεχνικής ταυτότητας έργων τέχνης που δεν «μοιάζουν» με έργα τέχνης.

alt

Το βιβλίο αναφοράς της Αγγλικής Λογοτεχνίας του Τζέφρι Τσώσερ «Ιστορίες του Καντέρμπερυ» για πρώτη φορά στα ελληνικά σε μετάφραση Δημοσθένη Κορδοπάτη, κυκλοφορορεί από τις εκδόσεις Μελάνι.

Του Γιώργου Λαμπράκου

10-F1 Katz.-Biris xenod-Amer.Presbeia 2
 

Επισκόπηση του έργου Αναγνώσεις της ελληνικής μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής του Παναγιώτη Τσακόπουλου. 

Του Κωνσταντίνου Γ. Πατέστου*

Η πρώτη ματιά στο βιβλίο τού αρχιτέκτονα Παναγιώτη Τσακόπουλου με έκανε να σκεφτώ ότι πρόκειται για ένα σημαντικό, ογκώδες και εντυπωσιακό ιστοριογραφικό έργο, ανάλογο –τηρουμένων των αναλογιών– μόνο με την ανυπέρβλητη Νεοελληνική Αρχιτεκτονική τού Δημήτρη Φιλιππίδη. Μια πολύ προσεγμένη έκδοση στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα –απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή ενός έργου στη διεθνή αρχιτεκτονική έρευνα– που εξετάζει με κριτικό πνεύμα γεγονότα και δραστηριότητες που κατεγράφησαν στην αρχιτεκτονική πραγματικότητα τής μεταπολεμικής Ελλάδας, μέσα από το έργο 18 αρχιτεκτόνων και αρχιτεκτονικών γραφείων που δραστηριοποιήθηκαν στην Ελλάδα στο δεύτερο ήμισυ τού 20ού αιώνα και ανήκουν σε διαφορετικές γενιές και αρχιτεκτονικές τάσεις. 

alt

Ο Γκράχαμ Σουίφτ ανατέμνει την μέση βρετανική οικογένεια που βιώνει την κατάθλιψη στο μυθιστόρημα Μακάρι να ήσουν εδώ. 

Του Γιώργου Βέη

Η ασθένεια των τρελών αγελάδων και ο πόλεμος στο Ιράκ συνιστούν τις κύριες εστίες των αναφορών. Ο πολύπειρος αφηγητής, ο Γκράχαμ Σουίφτ, δαφνοστεφής βετεράνος στο χώρο της απαιτητικής μυθοπλασίας, προβάλλει τις περιπέτειες των Λάξτον και Μέρικ, οι οποίοι αποτελούν τον κορμό δύο φίλεργων, τυπικά στενοκέφαλων, αυταρχικών οικογενειών, μέτριας ή και χαμηλής παιδείας, από το μάλλον καταθλιπτικό Ντέβον της πρώην θαλασσοκράτειρας Αγγλίας.
alt

Κόσμος με αισθητική αλλά χωρίς ηθική στο μυθιστόρημα του Herman Koch Το δείπνο.

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Το μυθιστόρημα του Ολλανδού Χέρμαν Κοχ εκτυλίσσεται σε πολλά επίπεδα. Στον αναγνώστη δίνεται η ευκαιρία να συλλέξει πληροφορίες μέσα από τυχαίες νύξεις, σπαράγματα διαλόγων, φλασμπάκ, μικρές δυσαρμονίες και έκρυθμες αντιδράσεις, ώστε να είναι εν μέρει προετοιμασμένος για τις ανατροπές που επιφυλάσσει το δεύτερο μέρος του βιβλίου.

le-bleu-est-une-couleur-chaude-copie2
 

Το κόμικ της Julie Maroh στο οποίο βασίστηκε η ταινία Η ζωή της Αντέλ.

Του Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου

Κάθε έργο έχει τη μοίρα του. Όταν η Julie Maroh ξεκίνησε στα δεκαεννιά της να γράφει και να σχεδιάζει το κόμικ-άλμπουμ «Le bleu est une couleur chaude», θα ήλπιζε (όπως κάθε δημιουργός) το έργο της να φτάσει σε όσο γίνεται περισσότερους ανθρώπους, να διαβαστεί και να αγαπηθεί. Ίσως και να της είχε περάσει από το μυαλό το ενδεχόμενο, αυτό να γίνει ταινία. Και γιατί όχι; Εξάλλου τα τελευταία χρόνια, τα κόμικς (και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού) τροφοδοτούν με υλικό τη σεναριακή ένδεια του κινηματογράφου.

alt

Η Ανθή Δοξιάδη-Τριπ συμβουλεύει κι εκπαιδεύει τους γονείς στο βιβλίο της Ρίζες και Φτερά (Ποταμός, 2013)

Της Μαριαλένας Σπυροπούλου*

Είναι δύσκολο να γράφεις ως ψυχολόγος για τα παιδιά. Ακόμα και σε προφορικές συζητήσεις –που τις ανοίγουν συνήθως οι γονείς– πολύ συχνά ο ειδικός έρχεται σε αμήχανη θέση όταν συνειδητοποιεί ότι οι γονείς τις περισσότερες φορές έχουν ανάγκη να επιβεβαιώσουν τα καλά που έχουν κάνει για τα παιδιά τους ενώ στις καταστάσεις που εξελίσσονται δυσάρεστα επιθυμούν ασυνείδητα κάποιον να τους ξαλαφρώσει, κάποιον να τους πει ότι δεν ευθύνονται εκείνοι για ό,τι κακό συνέβη.

benacquista-390

Ο Τονίνο Μπενακουίστα σατιρίζει την εξωραΐσμένη εικόνα της Mαφίας στην Επικίνδυνη Οικογένεια.

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Η τετραμελής οικογένεια των Μπλέηκ εγκαθίσταται μέσα στα άγρια μεσάνυχτα σ' ένα κοιμισμένο (και επινοημένο) χωριουδάκι της Νορμανδίας, τη Σαλόν-συρ-Αβρ. Στη γειτονιά, ο Φρανκ Μπλέηκ συστήνεται ως συγγραφέας που γράφει (ακόμη) ένα βιβλίο για την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία το 1944, τη D-Day που έκρινε το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου. Η γυναίκα του, η Μάγκυ, εντάσσεται γρήγορα στη τοπική κοινωνία, προσφέροντας εθελοντική εργασία. Τα παιδιά τους, η 17χρονη Μπελλ (όνομα και πράμα) και ο 14χρονος Ουώρρεν προσπαθούν να προσαρμοστούν στο περιβάλλον του λυκείου, το καθένα με τον τρόπο του.

mind390

Του Γιώργου Λαμπράκου

Η γνωστή τάση των Βρετανών να θεωρούν πως δεν ανήκουν τόσο πολύ στην Ευρώπη δεν φαίνεται μόνο από τη συνήθη πολιτική στάση τους απέναντι στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν ενίοτε τη λέξη continent, «ήπειρος». Οι Βρετανοί ονομάζουν την υπόλοιπη Ευρώπη «the Continent», αποκλείοντας δηλαδή τη δική τους χώρα, ωσάν αυτή να μην ανήκει στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Αυτή η σημασία διαφαίνεται στον χαρακτηρισμό «ηπειρωτική φιλοσοφία» (continental philosophy), που επιφυλάσσεται για την (κυρίως) γαλλική και γερμανική φιλοσοφία, σε αντίθεση με την αγγλοσαξονική (αγγλική και αμερικανική) φιλοσοφία που, κάποια στιγμή μες στον 20ό αιώνα, ονομάστηκε «αναλυτική».  

alt

Του Κώστα Αγοραστού

Η Κατερίνα Σχινά, από το πόστο της μεταφράστριας, έχει «γυρίσει» στα ελληνικά έναν μεγάλο αριθμό ξένης, ως επί το πλείστον, πεζογραφίας, και από αυτό της δημοσιογράφου έχει αρθρογραφήσει για ακόμη περισσότερα βιβλία. Αναπόφευκτα ήρθε η ώρα να γράψει και το δικό της. Ένα βιβλίο για μια από τις εξωλογοτεχνικές της αγάπες. Το πλέξιμο.

alt

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Η λογοτεχνία ως τώρα αρδευόταν από μεγάλες δεξαμενές αρχέτυπων προσώπων και σκηνών, όπως ήταν η αρχαιοελληνική μυθολογία, ο χριστιανικός κόσμος με την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, οι ιστορικές φυσιογνωμίες κ.ά. Μέσα σ’ αυτά, που έχουν εντοπιστεί σε όλη τους την ποικιλία από πολλούς μελετητές, οφείλουμε να συμπεριλάβουμε και την παγιωμένη πλέον στη συνείδηση των αναγνωστών-θεατών σφαίρα της διεθνούς show biz, η οποία τροφοδοτεί κατεξοχήν τον κινηματογράφο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το διαδίκτυο, ενώ όλο και περισσότερο περνάει και στις σελίδες των λογοτεχνικών βιβλίων.

fabulous venice390

Του Γιώργου Βέη

«Μακαρισμένοι εκείνοι που πλανά το νου τους, μέσα σε άσωστους θανάτους, μια Βενετία που δεν υπάρχει πουθενά, παρά μονάχα μέσα στα όνειρά τους». Λέων Κουκούλας, «Βενετία»

Οι εισαγωγικές δηλώσεις είναι ενδεικτικές του τι θα επακολουθήσει στη συνέχεια ενός ταξιδιού, προφανώς ατέρμονος. Η «δημοκρατία του βλέμματος», η «δημοκρατία της γραφής» και η «δημοκρατία του φαίνεσθαι», για να περιοριστώ στις πλέον εμφανείς δείξεις, συναποτελούν τις ειδολογικές συντεταγμένες των αναφορών και των ποικίλων αυτοαναφορών. (Βλ. σσ. 66, 74 και 92, αντιστοίχως).

alt

Για τα βιβλία του Φερνάντο Πεσσόα «Ένα πολύ πρωτότυπο δείπνο» (μτφρ. Κων/νος Αρμάος), «Ηρόστρατος» (μτφρ. Χάρης Βλαβιανός) και «Γράμματα στην Οφέλια» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Gutenberg.

Του Νίκου Ξένιου

alt

Της Έλενας Μαρούτσου

Ασθενείς είναι ο πρωτότυπος γαλλικός τίτλος του βιβλίου αυτού, που στα ελληνικά αποδόθηκε ως Πάντα ήρωες (μτφρ. Χάρις Αλεξίου) από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Πρόκειται για μια μαρτυρία από τον Γάλλο μουσικό Fabien Marsaud, που στα είκοσί του εξαιτίας ενός ατυχήματος διαγνώστηκε ως ατελώς τετραπληγικός και πέρασε δώδεκα μήνες σε κέντρο αποκατάστασης. Αυτούς τους μήνες περιγράφει ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο μέχρι την ανέλπιστη και κόντρα στις προβλέψεις των γιατρών επανάκτηση της κινητικότητάς του, σχεδόν στο ακέραιο, αν εξαιρέσει κανείς μια πατερίτσα, ενθύμιο κι υπενθύμιση της κατάστασης που ονομάζουμε «αναπηρία».

alt

Για το μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Φώκνερ «Ο ξένος στο χώμα» (μτφρ. Αύγουστος Κορτώ, εκδ. Καστανιώτη).

Του Νίκου Ξένιου

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ