Για το βιβλίο «Μυστική γνώση» του Ανδρέα Κ. Παπανικολάου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gutenberg. «Μια επιστημονική προσέγγιση του θρησκευτικού, φιλοσοφικού και φαρμακογενούς μυστικισμού». 

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Για το βιβλίο της Ευαγγελίας Δαμουλή «Αρσανάδες και αρχονταρίκια», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη. Στην κεντρική εικόνα, έργο του Τιμ Βάινερ.

Γράφει η Ιφιγένεια Μποτουροπούλου

Για το ιστορικό αφήγημα του Γιώργου Π. Ιατρού «Ενέδρα στο δήμαρχο – Κερατέα-Λαύριο 1865» (εκδ. ΑΩ). Κεντρική εικόνα: Ο αφηγητής της ιστορίας, ο μπάρμπα Γιώργης Ρώμας (1884-1987).

Της Διώνης Δημητριάδου

Για το βιβλίο «Συζητήσεις με τον Θεό – Ένας ασυνήθιστος διάλογος» του Neale Donald Walsch (μτφρ. Πηνελόπη Τριάδα, εκδ. Πεδίο)

Της Κατερίνας Σιδέρη

Για τον τόμο του Γιώργου Βέη με δοκίμια ποιητικής και κείμενα για την ποίηση «Για την ποιητική γραφή – Δοκιμίων σύνοψις» (εκδ. Ύψιλον).

Του Χρίστου Λάνδρου

Για το βιβλίο του Βασίλη Μπουκουβάλα «Ομηρικές εκλογές» (εκδ. Το Ροδακιό). Κεντρική εικόνα: Σχέδιο του ζωγράφου Κώστα Παπατριανταφυλλόπουλου.

Της Μαρίας Μαυρικάκη

Για τον συλλογικό τόμο, με εισαγωγή και επιμέλεια της Σοφίας Γαβριηλίδου, «Γεφυρώνοντας πολιτισμικές αποστάσεις στην παιδική λογοτεχνία – Προσεγγίσεις του διαπολιτισμικου ρόλου τους» (εκδ. University Studio Press).

Του Ανδρέα Καρακίτσιου

Για το βιβλίο των Λουκά Ζαχείλα και Κοσμά Κέφαλου «Σκακιστικές Ολυμπιάδες στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου και μετά (1950-2000) – Ο συναρπαστικός κόσμος του σκακιού μέσα από την κορυφαία διεθνή διοργάνωση» (εκδ. Σοφία). Κεντρική εικόνα: Ο αμερικανός Reshevsky απέναντι στον γιουγκοσλάβο Gligorić, ο οποίος και τελικά επικράτησε στη Σκακιστική Ολυμπιάδα του 1950 στο Ντουμπρόβνικ.

Του Χρήστου Κεφαλή

Μερικές σκέψεις για το βιβλίο «Ντίνος Χριστιανόπουλος: Μαθητικές εργασίες 1943 – 1948», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις University Studio Press.

Του Κ.Β. Κατσουλάρη

Για το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» (εκδ. Κέδρος).

Του Σόλωνα Παπαγεωργίου

Για την έκδοση «Αναζητώντας την Άνδρο: Κείμενα και εικόνες 15ου – 19ου αι. από τη Συλλογή Ευστάθιου Ι. Φινόπουλου» (εκδ. Μουσείο Μπενάκη και Καΐρειος Βιβλιοθήκη). 

Της Ιφιγένειας Μποτουροπούλου

Κρατώντας στα χέρια το βιβλίο «Τα Νόστιμα – Σπιτικά Φαγητά της Οικογένειας» (εκδ. Mind Power) που συνυπογράφουν οι Όλγα Γ. Γεριτσίδου και Τάνυα-Μαρία Γεριτσίδου αρκεί η προσεκτική ανάγνωση του λιτού και καλοσχεδιασμένου εξωφύλλου του για να μπούμε στο νόημα. Δεν είναι άλλο ένα βιβλίο συνταγών βγαλμένων από την «κουζίνα της μαμάς». Είναι ένα βιβλίο με τις συνταγές όπως θα τις έφτιαχνε η «μαμά» αν είχε δώσει περιεχόμενο στη φιλευσπλαχνία, με μια κουβέντα αν η «μαμά» ήταν βίγκαν.

Του Λεωνίδα Καλούση

Για τα βιβλία του Τάσου Βαφειάδη «Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια – 101+1 πραγματικές αφηγήσεις για ό,τι δεν διακρίνεται με την ακρόαση» (εκδ. Ζήτη) και «Ιστορίες από τη μουσική πλευρά της ζωής, 102+2 αφηγήσεις για τραγούδια, άλμπουμ, συναυλίες και μουσικά γεγονότα από το 1893 ως σήμερα» (εκδ. Ζήτη).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Για τον τόμο με τα ταξιδιωτικά αφηγήματα της Πόλυς Χατζημανωλάκη «Τρεις χάριτες στον τοίχο» & «199 σκαλοπάτια» (πρόλογος για την κάθε ενότητα: Νίκος Βατόπουλος, εκδ. Εύμαρος).

Της Κούλας Αδαλόγλου

Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη «Εκεί» (εκδ. Κέδρος).

Της Μαρίας Μαυρικάκη

Για το βιβλίο της Ελένης Λαδιά «Η εσωγραφία μιας πεζογράφου» (εκδ. Αρμός).

Του Γιώργου Ρούσκα

Για το βιβλίο των: Ευαγγελίας Γκούβα, Γιάννη Πάσχου και Μαίρης Γκούβα «Οι ιχθύες ως σύμβολο και τεχνούργημα – Απόπειρες ερμηνείας» (εκδ. Ίνδικτος).

Της Θεώνης Αναστασοπούλου-Καπογιάννη

Για τον τόμο του Γιώργου Σεφέρη «Επιστολές στην αδελφή του Ιωάννα (1934-1939)» (Εισαγωγή/Επιμέλεια/Σημειώσεις: Γιώργος Δ. Παναγιώτου, εκδ. Μελάνι).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Για το βιβλίο «Βιβλιοθήκη Γεωργίου και Μαρκησίας Λαγανά» (εκδ. Ιανός).

Του Νίκου Χρυσού

Βιβλιοφάγοι & Βιβλιομανείς: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος «Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη» (εκδ. Πόλις), Nuccio Ordine «Οι κλασικοί στη ζωή μας — Μια μικρή ιδανική βιβλιοθήκη» (μτφρ. Μαρία Σπυριδοπούλου, εκδ. Άγρα), Αλέξης Πανσέληνος «Σεμινάρια δημιουργικής γραφής» (εκδ. Κίχλη).

Του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη

Ανοιχτή επιστολή προς τον Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή το βιβλίο του «Σεμινάρια δημιουργικής γραφής» (εκδ. Κίχλη).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Για το βιβλίο του Erik Larson «Βουβό Κύμα» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά, εκδ. Ίκαρος).

Του Νίκου Ξένιου

Για το βιβλίο της Κατερίνας Σχινά «Μυστικά του συρταριού - Η τέχνη και οι τεχνίτες της ημερολογιακής γραφής» (εκδ. Πατάκη).

Του Νίκου Ξένιου

Για το αφήγημα του Πρόσπερ Μεριμέ Α. ΜΠ. - Μια προσωπογραφία του Σταντάλ (πρόλογος-μετάφραση Νίκος Αλιφέρης) και τη συλλογή άρθρων του Stendhal Τα προνόμια (μτφρ. Αλόη Σιδέρη) από τις εκδ. Άγρα. 

Του Γιώργου Βέη

Για το βιβλίο του Νικόλα Χρηστάκη Δέκα διαφορές (εκδ. Τυφλόμυγα)

Των Πατρίτσιας Γερακοπούλου & Παναγιώτη Χαλάτση

Οι Δέκα διαφορές είναι ένα ακόμη «εγωτοπίο» του Νικόλα Χρηστάκη, πολυσχιδούς φυσιοδίφη της πόλης και της ψυχοκοινωνιολογίας. Το φαντασιακό, το κβαντικό, το τρυφερά κυνικό και το μυστικιστικά απόκοσμο τον περιμένουν προκλητικά σε κάθε γωνιά της καθημερινότητας. Εκείνος, σε μια δημιουργική κατά μέτωπο μάχη με το χρόνο και το πραγματικό και με περιέργεια ιδιοσυγκρασιακή, δεν χάνει ευκαιρία για πολυδαίδαλες εξερευνήσεις και περιπλανήσεις εντός και εκτός του. Είναι το παιχνίδι [1] που πρέπει να ξαναρχίζει χωρίς διακοπή και χωρίς τέλος, όπως όταν ακούει το ίδιο τραγούδι σε διαφορετικές εκτελέσεις από το ίδιο συγκρότημα σε διαφορετικές στιγμές. Είναι το ίδιο, αλλά κάθε φορά ανεπαίσθητα διαφορετικό. Αυτή τη φορά αποδομεί το χωροχρόνο της βιογραφίας και της ανθρωπογεωγραφίας ανασύροντας από μέσα του ένα παλιό αγαπημένο παιχνίδι που έβρισκε στις σελίδες των Μίκυ Μάους και ακόνιζε την προσοχή και την διορατικότητά του.

Για το βιβλίο με κείμενα του Fernando Pessoa, Ω Λισαβόνα, σπίτι μου! (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Gutenberg).

Του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου

Η εικόνα του Πεσσόα διάσπαρτη με λέξεις πάνω σε λευκό χαρτί, όπως δεσπόζει και της Λισαβόνας η εικόνα επιβλητικά και μονοπωλιακά στη λευκότητα του φαντασιακού τοπίου του Πεσσόα – αυτό είναι το εξώφυλλο του καλαίσθητου βιβλίου των εκδόσεων Gutenberg, μιας συλλογής κειμένων του σπουδαίου Πορτογάλου, που σκοπό έχει να αναδείξει και να υπογραμμίσει τον τρόπο που η πρωτεύουσα της Πορτογαλίας καθόρισε τη ζωή και τη σκέψη του ποιητή, χωρίς μακροσκελείς αναλύσεις αλλά κυρίως μέσω των ίδιων των λεκτικών γεννημάτων του ακατάπαυστα ανήσυχου νου του. Αυτές οι τυχαίες λέξεις μού υπαγορεύτηκαν από την απέραντη έκταση της πόλης, ιδωμένης υπό το οικουμενικό φως του ήλιου από το ύψωμα του Σάο Πέδρο ντε Αλκάνταρα.

Για το βιβλίο του «Τζερόνιμο, η αυτοβιογραφία» (μτφρ. Παλμύρας Ισμυρίδου) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.

Του Δημήτρη Αναστασόπουλου

Για το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μάγνη Πώς κατάφερα ν' αρχίσω το τσιγάρο (εκδ. Πικραμένος).

Του Δημοσθένη Κερασίδη

Όπως θα πρότεινα ευχαρίστως τα όνειρα σε έναν μοναχικό άνθρωπο, κατά τον ίδιο τρόπο θα «συνταγογραφούσα» και το βιβλίο του Κωνσταντίνου Μάγνη σε έναν μανιώδη καπνιστή – αν αυτός είχε βέβαια και μια πετριά αυτογνωσίας…

Για το βιβλίο με τις Ερωτικές επιστολές (μτφρ. Μαριάννα Τσάτσου, εκδ. Ροπή) του Albert Einstein και της Mileva Maric.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Δεκαοκτώ ετών το 1897 ο Άλμπερτ Άινσταϊν (1879-1955) είναι δευτεροετής φοιτητής στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και ενδιαφέρεται για ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων, όπως: ηλεκτροδυναμική, θερμοηλεκτρισμός, ατομική θεωρία, κινητική θεωρία αερίων και υγρών, διαφορικές εξισώσεις, προβολική γεωμετρία, κινητικότητα των στοιχείων της ατμόσφαιρας, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, ηλεκτροχημικά ισοδύναμα, ταχύτητα διάδοσης του φωτός σε διαφανή σώματα, ηλεκτρομαγνητική θεωρία του φωτός, κίνηση στερεών σωμάτων, ακτινοβολία ηλεκτρικής ενέργειας μέσω κενού χώρου, ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, χημικές ενώσεις, σχέση ανάμεσα στη θερμοκρασία και στη διεργασία της ακτινοβολίας, μοριακές και βαρυτικές δυνάμεις. Στο πλαίσιο αυτό διατυπώνει επιφυλάξεις για τις μελέτες του Μαξ Πλανκ (1858-1947) περί ακτινοβολίας, διαφωνεί με τους καθηγητές του, εκφράζει κριτικές σκέψεις επάνω στα επιστημονικά ισχύοντα της εποχής του σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της φυσικής, αξιοποιεί ως «κρυφή πηγή» των μελετών του την περίφημη έκδοση (1853-1856, 1880) περί φυσικής του Άαρον Μπέρνσταϊν (1812-1884).

Για το βιβλίο του Θεοδόση Μίχου Κράτα το σόου! 18+1 (σχεδόν) αληθινές ιστορίες (εκδ. Key Books).

Της Χίλντας Παπαδημητρίου

Υπάρχει μια σχετικά μικρή συνομοταξία ανθρώπων που θεωρούν τη μουσική «σημαντική όσο και η ζωή σου». Για πολλά χρόνια, ένα παράπονο όλων αυτών -μέχρι την έλευση του ιντερνέτ- ήταν η έλλειψη μεταφρασμένων βιβλίων για τη γέννηση, εξέλιξη και θεωρία της ροκ μουσικής – γράφω ροκ για λόγους συντομίας, αλλά εννοώ όλο το φάσμα της μουσικής που ξεπήδησε από τη συνάντηση των μαύρων μπλουζ με τα λευκά αμερικανικά/ευρωπαϊκά μουσικά υβρίδια, δημιουργώντας το rock'n'roll και όλες τις παραφυάδες του (punk, soul, funk, indie, grunge, trip-hop κλπ).

Για το Βιβλίο των φανταστικών όντων, του Χόρχε-Λουίς Μπόρχες, που επανακυκλοφόρησε πρόσφατα σε αναθεωρημένη μετάφραση του Γιώργου Βέη (εκδ. Πατάκη)

Της Κυριακής Αν. Λυμπέρη

Tι νόημα θα είχε να πλάθει κανείς στο κεφάλι του όντα φανταστικά, όταν η ποικιλία των ένσαρκων όντων της Δημιουργίας σ' αυτόν τον πλανήτη είναι τόσο μεγάλη, ώστε ένας άνθρωπος που ζει σ' έναν τόπο δεν θα μπορούσε να γνωρίζει ούτε καν όλα τα ζωντανά πλάσματα που ζουν στο δικό του γεωγραφικό πλάτος και μήκος, πόσο μάλλον σε άλλες χώρες και τόπους;

Για το βιβλίο του Μάνου Ματσαγγάνη, Γράμματα από την Αμερική (εκδ. Κριτική).

Της Ξένιας Κουναλάκη

Έδινα ελάχιστες πιθανότητες στον εαυτό μου να διαβάσω βιβλίο οικονομολόγου και να μου αρέσει. Με το Γράμματα από την Αμερική όμως συνέβη το εξής παράδοξο. Πρώτον, το κατάλαβα και, δεύτερον, το βρήκα συναρπαστικό. Επειδή τα θεωρητικά οικονομικά του είναι εκλαϊκευτικά γραμμένα και αφορούν κυρίως την Ελλάδα, τη λιτότητα και τις ανισότητες. Κυρίως, δε, διατυπώνονται με αφορμή διαλέξεις τις οποίες παρακολούθησε ο Μάνος Ματσαγγάνης σε δύο έγκριτα αμερικανικά Πανεπιστήμια (Χάρβαρντ και Μπέρκλεϊ). Στην ουσία, τα «Γράμματα» είναι ένα μίνι bildungsroman, αφού παρατίθενται μεγάλα ονόματα της οικονομικής σκέψης, αποστασιοποιημένες απόψεις για την Ελλάδα, ταινίες, γεύσεις, εικόνες από την Αμερική. Λίγο τον ζήλεψα σε αυτό τον συγγραφέα. Στην αρχή έλεγχα κάθε φορά την ημερομηνία, γιατί δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ακόμη και στο Χάρβαρντ κάθε μέρα έδινε μια διάλεξη γνωστός (και σε μένα) οικονομολόγος ή πολιτικός. Τη μια ο Πικετί, την άλλη ο Ρόμπινσον, την επόμενη ο Γκάμπριελ, την τρίτη ο Μπορέλ. Απανωτά αυτά.