alepoudes250

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

«Τα χάνομε όλα, τα χάνομε όλα, τα χάνομε όλα» Κοσμάς Πολίτης, Eroica

Ο χαμένος χωρόχρονος της ύστερης εφηβείας αποτελεί τον πυρήνα για τη θεματική ανάπτυξη του νέου από εκδοτικής πλευράς βιβλίου, αλλά στην πραγματικότητα ενός πρώιμου (1959) τεκμηρίου μιας ήδη μορφοποιημένης άποψης του Μένη Κουμανταρέα περί δημιουργικής γραφής. 

enoikos

Του Παναγιώτη Γούτα

Ένας ιταλός καθηγητής σε αμερικανικό πανεπιστήμιο, ύστερα από ένα διάστρεμμα που παθαίνει διαπιστώνει πως η ζωή του αλλάζει προς το χειρότερο. Ένας καινούριος ένοικος στην κατοικία του του παίρνει αρκετά από τα μαθήματα που διδάσκει, του κλέβει τη φιλενάδα του και τον οδηγεί στην παράνοια και στην κατάθλιψη. Πόσο αληθινό όμως είναι το δράμα του Μάριο και πόσο φαντασίωση; Εν τέλει είναι υπαρκτό ή όχι το όνομα Ντάνιελ Μπέρκοβιτς, που διείσδυσε αναπάντεχα και καταστροφικά στη ζωή του; 

white_death

Για τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτωσης γνωρίζουμε πολλά, τόσα ώστε δεν διανοούμαστε να κυκλοφορούμε με καρφιτσωμένο έναν αγκυλωτό σταυρό. Σκέψεις με αφορμή τα βιβλία «Ιστορίες από την Κολιμά» (μτφρ. Ελένη Μπακοπούλου) του Βαρλαάμ Σαλάμοφ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίνδικτος και το «Γκουλάγκ - Η αληθινή ιστορία» (μτφρ. Ελευθερία Τσίτσα) της Αν Απλμπάουμ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός. 

Του Γιώργου Λαμπράκου

 

front250

Του Γιώργου Βέη

Μια πολύ ισχυρή δόση ντοπιολαλιάς, αλλά και προσωποπαγείς, φιλολογικά ψαγμένοι τύποι, όπως π.χ.: ά΄θρωποι, σϊωπή, βαρβάκια, ξανά-μανά, πάρωρα, γαίμα, κάναλοι, σκαντάγιο, σαυράδα, συστηματική προβολή ασήμων αλλά καταλυτικών πτυχών του γενέθλιου μυκονιάτικου τοπίου, οιονεί ανθρωπολογικές μελέτες εν συνόψει, μαρτυρίες ζωής στοχαστικής και ιδιαίτερα ανοικτής φιλοσοφικά, αποσπάσματα συναντήσεων με διακεκριμένους δημιουργούς, π. χ. Μέλπω Αξιώτη, Γιώργος Σεφέρης, Βασίλης Βασιλειάδης, και βεβαίως άμεσες αυτοβιογραφικές καταθέσεις συνιστούν, μεταξύ άλλων, τα εμφανέστατα στοιχεία του υλικού εκείνου, από το οποίο έχει σπονδυλωτά σχηματιστεί το παρόν βιβλίο. 

frank_schaetzing

Του Μάκης Πανώριου

Η σύγχρονη επιστημονική φαντασία βασίζει τη μυθολογία της στο επιστημονικό-τεχνολογικό υλικό του παρόντος, γεγονός που της προσδίνει μια υποτιθέμενη ρεαλιστικότητα, υποβαθμίζει όμως τη σημασία της δημιουργικής φαντασίας. Ως εκ τούτου, η «σκληρή ε.φ.», όπως ονομάστηκε ο ιδιαίτερος αυτός κλάδος του είδους, να δίνει την εντύπωση ότι το «απίθανο» μπορεί να γίνει «πιθανό», αλλά μόνο με τη δυνατότητα της νέας υπερτεχνολογίας.

alt

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς επιλέγουν το πρώτο τους βιβλίο να είναι μια συλλογή διηγημάτων. Και αυτό, γιατί συνήθως, έχουν άγνοια κινδύνου. Τα σκόρπια κείμενα που έγραψαν μέσα στα χρόνια, οι σκέψεις τους, τα τυχαία περιστατικά που τους έχουν εντυπωθεί και γενικότερα το προσωπικό βίωμα, δύσκολα μετασχηματίζεται σε αυτό που λέμε λογοτεχνία. Ποιος είναι ο καταλύτης αυτής της μετάλλαξης; Μα, φυσικά, το ταλέντο.

skoteines-epigrafes

Του Γιώργου Βέη

O εμφανώς κειμενικά πολύπειρος, βραβευμένος προ πολλού Αλέξης Πανσέληνος (1943), πολυμεταφρασμένος και δόκιμος μεταφραστής ο ίδιος, μας προτείνει σήμερα ένα επιστολικό μυθιστόρημα, το οποίο φέρνει αίφνης στο νου μας το σημαδιακό έργο του νομπελίστα Τζ. Μ. Κούτσι, με τίτλο Τα χρόνια του σιδήρου, το οποίο εκδόθηκε επίσης από το «Μεταίχμιο» το 2003. Ταυτοχρόνως, οι Σκοτεινές επιγραφέςσυνιστούν ένα προχωρημένο δείγμα ανιχνευτικής λογοτεχνίας, η οποία κλείνει εκ παραλλήλου μάτι τόσο στην απαιτητική ποιητική μετάπλαση των φαινομένων, όσο και στην αυθεντική, σαφώς εξειδικευμένη μαρτυρία χαρακτήρων και κοινωνικοπολιτικών συγκυριών.

koulouri
Της Μαρίας Τζαμπούρα

Οι πρόσφατες ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου μιλάνε για ένα Κουλούρη που έγινε μηδενικό.

Οι δημιουργοί κόμικ –πάντα πρωτοπόροι– έχουν ήδη μιλήσει και γράψει σχετικά για παρόμοια θέματα και μάλιστα με μεγαλύτερη επιτυχία και φαντασία από ό,τι ο Κίμωνας.

NEKRO_DERMA250

Του Μάκη Πανώριου

Μπορεί ο τρόμος να είναι το αρχαιότερο συναίσθημα του ανθρώπου, σύμφωνα με τον Λάβκραφτ, αλλά και το ισχυρότερο όλων, το πλέον φοβερό στην υπαρξιακή του διάσταση. Εμφωλεύει, είτε με τις ρεαλιστικές είτε με τις μεταφυσικές του εκδοχές, στο εσωτερικό ανθρώπινο σύμπαν, αν δεν είναι μάλιστα, σύμφωνα με κάποια μάλλον μεταφυσική διερμηνεία του, και ουσιώδες στοιχείο του οργανισμού του. Ούτως ή άλλως η καταγωγή του παραμένει άγνωστη. Όπως εξάλλου και η… μορφή του.

Solar250

Του Γιώργου Βέη

Στο τελευταίο βιβλίο του ΜακΓιούαν ο εφιάλτης είναι σαφώς διευρυμένος. Είμαστε ένα σχεδόν αιώνα πιο μέσα στο μέλλον από την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Η αρά της μη στοχαστικής τεχνολογίας προκαθορίζει έναν έναν τους σκαιούς όρους του παιχνιδιού, σε παγκοσμιοποιημένη μάλιστα βάση.

vermeer-the_milkmaid

,Δείπνο σημαίνει άνοιγμα στο χρόνο

Λέγεται πως σε κάθε κέντημα υπάρχει ένα νήμα που αν το τραβήξεις, διαλύεται όλο το σχέδιο. Στην ποιητική συλλογή Δείπνα του Βασίλη Λαδά, τα άκρα αυτού του νήματος είναι το πρώτο ποίημα, με τίτλο «Της Σεχραζάτ», το οποίο μπορεί να παρονομαστεί ως «άσκηση αιωνιότητας», και το τελευταίο, με τίτλο «Των εγκωμίων», που θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «μαχαιριά στην καρδιά». 

Του Δημοσθένη Κερασίδη

Na_niotheis_Mple

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Επτά γυναικών το πάθος και τα πάθη ιστορούνται στα καινούργια διηγήματα της Έρσης Σωτηροπούλου. Τα πάθη που υφίστανται από εξωγενείς παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τη ζωή τους. Τα πάθη στα οποία υποβάλλονται από την ιδιοσυγκρασία και τον ψυχισμό τους. Το πάθος τους για πνευματική δημιουργία, για τον έρωτα, για την ατομική ελευθερία και αυτοδιάθεση, για τη ζωή.

papadoyiannis-250

Του Μάκη Πανώριου

Το μεγάλο πρόβλημα με το σύντομο διήγημα, το αποκαλούμενο και μικρή φόρμα, είναι να κατορθώσει ο συγγραφέας του να «παγιδέψει» σε ένα πυκνό, «μικρό» κείμενο, όχι μόνο μια συγκεκριμένη ιστορία, με τις ανάλογες νοηματικές, και όχι μόνο, βέβαια, συμπαραδηλώσεις και διακλαδώσεις της, αλλά να του προσδώσει αληθοφάνεια.

alt

Tου Κώστα Αγοραστού

Μια καινούργια ομάδα δημιουργικής γραφής, η «Γομολάστιχα», έκανε την εμφάνισή της πριν από μερικές ημέρες στα βιβλιοπωλεία. Η πρώτη συλλογή της ομάδας έχει τίτλο «Γράψε Σβήσε» και επιχειρεί να κλείσει στον τίτλο της το σύνολο των δημιουργικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στους κόλπους της.

 

mnimonio

Επτά γελοιογράφοι, εκατόν είκοσι σελίδες, σκίτσα που δημιουργήθηκαν και δημοσιεύτηκαν στις ελληνικές εφημερίδες με αφορμή την τρανταχτή πραγματικότητα των τελευταίων δύο χρόνων, είναι η έκτακτη συν-εισφορά αυτού του βιβλίου, τον καιρό της κρίσης. 
grossman-photo

Πώς διηγείται κανείς μια ολόκληρη ζωή… χωρίς να σκορπίσει στους χίλιους ανέμους; Πώς κινείται μέσα στις αχανείς εκτάσεις του μνημονικού για να σταματήσει στις στιγμές και να ανασύρει τις χειρονομίες, τα λόγια, τις σιωπές, τα πρόσωπα; Πώς μιλά για μια οικογένεια που ζει σε μια χώρα, και πώς μπορεί να διηγηθεί το φόβο και τη βία, αυτή τη βία που διαπερνά το οικογενειακό και ιδιωτικό άδυτο και ασκεί βία στους εσώτατους πυρήνες;

Γράφει η Νέλλη Βουτσινά

magos

Του Κωστή Παπαδημητρίου

Δύο γιατροί, από τη μια ο μεγαλύτερος σε ηλικία Στάθης που είναι διάσημος διευθυντής πολυτελούς ιδιωτικής κλινικής, και από την άλλη ο σαραντάρης Φίλιππος που εργάζεται σε δημόσιο νοσοκομείο, δένουν τις ζωές και τα πεπρωμένα τους μέσα από έναν αναπάντεχο φόνο. Ένας μυστηριώδης και ισχυρός επιχειρηματίας, γνωστός ως «ο Μάγος», σαν ένας σύγχρονος θεός, βρίσκεται πάνω απ' όλους και όλα.

XamenaKormia1

Του Δημήτρη Αργασταρά

Το ‘‘Χαμένα Κορμιά’’ (Τετράγωνο, 2011) είναι το πρώτο μυθιστόρημα του δημοσιογράφου Διονύση Μαρίνου. Η ιδέα του παράδοξη όσο και καίρια: οι κάτοικοι μιας ολόκληρης χώρας αρχίζουν να χάνονται, να εξαφανίζονται χωρίς προειδοποίηση, το κοινωνικό σύνολο μειώνεται δραματικά υπό μυστηριώδεις συνθήκες. Η ‘‘νόσος της απουσίας’’ ξεκινά μεμονωμένα και εξαπλώνεται σε μεγάλους αριθμούς. Και αν τα ‘‘Χαμένα Κορμιά’’ φαίνεται να απηχούν μια Σαραμάγκια γοητεία, ο Μαρίνος κάνει κάτι παραπάνω από την σύνθεση ενός μιμητικού ‘‘Περί Εξαφανίσεως’’, με αποτελέσματα που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε αδιάφορα.

adelfesapopraga250

Του Γιώργου Βέη

«...επέστρεψα στο Παρίσι με τον τρόμο του αποδιοργανωμένου ταξιδιώτη που έχει κάνει το γύρο του κόσμου και δεν αναγνωρίζει κανένα από τα μέρη όπου έχει ζήσει για τόσο καιρό». (από το βιβλίο, σελ. 144) 

Οι δύο αδελφές, η Κλάρα και η Χίλντα Γκότβαλντ, οι οποίες μεταναστεύουν διαδοχικά από τη δεινώς χειμαζόμενη οικονομικά -και ουχί μόνον- μητρική Πράγα, ζουν με εξόφθαλμη άνεση στο Παρίσι. Υποδυόμενες τις μεσάζουσες μεταξύ των εκδοτικών οίκων και των νέων, ενίοτε ματαιόσπουδων, ματαιόδοξων ή απλώς πολλά υποσχομένων ή ακόμη και κατεστημένων ήδη συγγραφέων της γαλλικής σκηνής, αρμέγουν κανονικά το συναφές, πολυάριθμο, διαρκώς ανανεούμενο κύκλωμα.

bourazopoulou250

Του Μάκη Πανώριου

Ένα κείμενο που ονομάζεται-χαρακτηρίζεται ‘μυθιστόρημα’, πρέπει, σύμφωνα με τα λογοτεχνικά δεδομένα, να επιβεβαιώνει απόλυτα τον χαρακτηρισμό του. Πρέπει δηλαδή να αφηγείται μια φανταστική ιστορία, ανεξαρτήτου είδους, και ανεξαρτήτων διακλαδώσεών της, που συνήθως επιβάλλει η φόρμα του, η επιλογή της οποίας ανήκει αποκλειστικά στον συγγραφέα της. Αναμφισβήτητα πρέπει να το διαπνέει από αρχής μέχρι τέλους του μια κάποια ιδεολογία που προκάλεσε την οικοδόμησή του.

vivlia gia na spame ta sterotypa paidia 728

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Σημειώσεις για το «Εγκώμιο της πραότητας»[1] 

Ο Νορμπέρτο Μπόμπιο έφυγε από τον κόσμο το 2004, όταν η ιταλική δημοκρατία (ασταθής, διεφθαρμένη, αλλά «ιστορική» και «πλουραλιστική») είχε δώσει τη θέση της στο κράτος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, στο πε­ριοδικό Panorama (αντίστοιχο του γερμανικού Spiegel) και στην αμφίβολη αισθητική του Βιττόριο Σγκάρμπι, ο οποίος έγινε ένα είδος πρέσβη του ιταλικού πολιτισμού στον κόσμο, παραδίδοντας μαθήματα sex-appeal από το ραδιόφωνο.

ogawa-mathimatikos250

Της Βίκυς Βασιλάτου

Σε ηλικία 13 ετών, η Yôko Ogawa διάβασε Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ και ανακάλυψε ότι οι απλές, καθημερινές λέξεις κρύβουν μια απίστευτη δύναμη μέσα τους. Στην ίδια ηλικία, ανακάλυψα τη δύναμη που κρύβουν οι μαθηματικοί τύποι.

rework

Της Δήμητρας Μαυρίδου

Τον τελευταίο καιρό, όλοι ή σχεδόν όλοι, θέλουν να γίνουν επιχειρηματίες και να «κάνουν κάτι δικό τους». Αυτό το «δικό τους» για την πλειονότητα των υποψήφιων είναι ή καφετέρια ή σουβλατζίδικο ή τυροπιτάδικο. Και ο λόγος είναι μάλλον προφανής: O καφές και το σουβλάκι αποτελούν εθνική αξία.

foer

Της Νέλλης Βουτσινά

(...) και ο χιουμοριστικός είναι ο μόνος τρόπος να πει κανείς μια λυπητερή ιστορία... όπως θα παραδεχτεί τελικά ο νεαρός συμπαθέστατος και άδολος Άλεξ, σ' ένα από τα γράμματα του προς το συγγραφέα και ήρωα του βιβλίου, τον εξίσου νεαρό και δαιμόνιο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ. Και «Καθώς το γέλιο διαχέεται αόρατο στον αέρα του μυθιστορήματος, η μυθιστορηματική βεβήλωση είναι η χειρότερη δυνατή. Γιατί θρησκεία και χιούμορ είναι ασυμβίβαστα», όπως ένας γοητευτικός γηραιός λάτρης, χαρισματικός αναγνώστης και υπηρέτης της τέχνης και της περιπέτειας του μυθιστορήματος, ο Μίλαν Κούντερα, έχει προ πολλού αποφανθεί.

sacred-india

Του Γιώργου Βέη

Ταξιδιωτικές αποστάξεις υψηλής ποιότητος

«Ο Παράδεισος μέσα μας;» είπε ο Σαλιμουλάχ και σήκωσε τα φρύδια του. «Όχι, όχι, πρόκειται για συναισθηματικά λόγια – ένα όνειρο μόνο[…] Ο Παράδεισος είναι έξω, ένας φυσικός χώρος στους ουρανούς, που τον δημιούργησε ο Θεός για τον λαό του[…] Θα υπάρχουν μαξιλάρια για να ξαπλώσεις, ποτάμια από γάλα και μέλι, δροσερό και καθαρό νερό πηγής». (Από το βιβλίο, σ. 197)

Η έλλειψη ομοιοτήτων, αντιστοιχιών, ή κοινών παρονομαστών, που θα μπορούσαν να διερμηνεύσουν σ' έναν έστω βαθμό την ινδική ιδιοπροσωπία, σε αντιπαραβολή με τα δυτικοευρωπαϊκά πρότυπα, καθιστά την όποια προσέγγιση εκ προοιμίου εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά και προβληματική, αν όχι τραυματική.

flood

Του Μάκη Πανώριου

Ως ακραίο γεωφυσικό φαινόμενο ο κατακλυσμός ήταν πολύ φυσικό να προσλάβει μεταφυσικές διαστάσεις. Αρχικά θεωρήθηκε ως εκδήλωση ενός υπερφυσικού όντος, του οποίου η Γη και ο Άνθρωπος αποτελούν μάλλον ένα «μεγαλειώδες» κοσμικό πείραμα. Η παρέκκλιση ωστόσο του ανθρώπου από την προβλεπόμενη μετεξέλιξή του, η οποία και τον οδήγησε με την συμπεριφορά του στην Ύβρη εναντίον του Δημιουργού του, προκάλεσε την θεϊκή μήνιν.

logia-elpidas

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Οι ομορφότερες ιστορίες άθελά μας υφίστανται…

Με το πρόθεμα «…σε όσους έμαθαν / από τον πόνο ελπίδα να ποιούν…» εισάγεται ο αναγνώστης στο περιεχόμενο ενός τομιδίου, 56 σελίδων, εξαιρετικής τυπογραφικής και εικαστικής φροντίδας. 

KRYFOS_KYNHGOS

Της Έλενας Χουζούρη

Κατά δώδεκα χρόνια ωριμότερος ποιητικά επανέρχεται ο Γιώργος Μαρκόπουλος μετά το τιμημένο με Κρατικό Βραβείο Ποίησης βιβλίο του «Μην σκεπάζεις το ποτάμι». Χωρίς να απομακρύνεται από τους βασικούς άξονες της ποίησης του, ο Μαρκόπουλος με τον «Κρυφό Κυνηγό» υφαίνει με υψηλής θερμοκρασίας υλικά μια ελεγεία στη μνήμη, στο θάνατο -αυτόν τον κρυφό κυνηγό-, ένα Ρέκβιεμ για ό,τι αναίτια και ανά πάσα στιγμή μπορεί να χαθεί, για την ίδια την ζωή που μπορεί να κυλήσει αιφνιδίως στην άλλη πλευρά και να σβήσει. 

toptoma
Της Μαρίας Τζαμπούρα

Ο κύριος Λευτέρης θα μπορούσε να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας. Ζει μόνος, κάνει λίστα πριν πάει για ψώνια, πληρώνει κοινόχρηστα και φτιάχνει φακές για μεσημεριανό. Μετρημένα πράγματα. Μεσήλικας, χωρισμένος, συμφιλιωμένος με την πραγματικότητα του. Χρόνια υπάλληλος σε γραφείο τελετών, η δουλειά –όπως και η ζωή- σπάνια του επιφυλάσσει εκπλήξεις. 

cover-gennaris-250

Της Έλενας Χουζούρη

Μια γνωστή λαϊκή παροιμία λέει: «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Παραφράζοντας μπορεί να πει κανείς: «Η καλή λογοτεχνία από την πρώτη σελίδα φαίνεται». Αυτό ισχύει στην περίπτωση του 30χρονου Μιχάλη Γενάρη και του πρώτου μυθιστορήματός του Πρίγκιπες και δολοφόνοι το οποίο δικαίως τιμήθηκε με το Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω. 

stainbeck

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Μεταφράζω το ταξιδιωτικό βιβλιαράκι του John Steinbeck “Travels with Charley” - πράγμα φυσικό παρότι δεν μ’ αρέσει να μεταφράζω: όμως, έχω κάνει τις ίδιες διαδρομές ξανά και ξανά – είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια αργότερα, διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες, οδηγώντας ή κάνοντας ωτοστόπ. Από την ανατολή στη δύση και πάλι πίσω, από τον βορρά στον νότο και πάλι πίσω.

ballard-ektos-eleghou250

Του Μάκη Πανώριου

Η ρεαλιστική λογοτεχνία μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι αποτυπώνει την πραγματικότητα, αλλά συνήθως αρκείται στην επιφανειακή αντιγραφή της, καταλήγοντας να λειτουργεί ως δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

kain250

Της Μαργαρίτας Φρανέλη

«Δράμα δεν είναι παρά η αναμέτρηση της προσδοκίας με την πραγματικότητα.». Να ένας από τους –ελάχιστους, μην πανικοβάλλεστε– ορισμούς που περιλαμβάνονται στο νέο μυθιστόρημα του Νίκου Παναγιωτόπουλου και ταιριάζει γάντι σε όλες τις προβολές που κάνει ο συγγραφέας: στη χώρα, τη γενιά και την παιδεία μας, αλλά και σε κάθε λογής λιγούρα για ευρωπαϊκό προφίλ, για μουράτο ανφάς, για χλιδάτη εξάρτυση.

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ