alt

Για το βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη Δημοσιογράφος ή ρεπόρτερ (εκδ. Πόλις).

Της Τόνιας Μάκρα

To βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη αποτελεί αναμφισβήτητα σταθμό στην στοιχειώδη έως ανύπαρκτη μέχρι στιγμής έρευνα σχετικά με την ιστορία του ελληνικού Τύπου. Στο μέλλον θα αναχθεί φυσικά σε σταθερή βιβλιογραφία για κάθε μελετητή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Αφού ουσιαστικά πρόκειται για την πρώτη έρευνα των εφημερίδων της Αθήνας η οποία, με πρωτοφανή πληρότητα, εστιάζει στην γέννηση του ημερήσιου ανεξάρτητου Τύπου προς το τέλος του 19ου αιώνα, στο περιεχόμενό του, την έλευση της καθημερινής ειδησεογραφίας, το ρόλο και το επάγγελμα του δημοσιογράφου, τα πρακτορεία διανομής. Χωρίς να ξεχνά να συνδέσει αυτή την συναρπαστική ιστορία με τις τεχνολογικές εξελίξεις από τον τηλέγραφο έως την λινοτυπική μηχανή στοιχειοθεσίας που επιτρέψανε στον Τύπο να αναπτυχθεί ραγδαία αλλά και στους δημοσιογράφους να ανταποκριθούν ακόμα και στις ανάγκες κάλυψης των πολεμικών συρράξεων. 

Η σχέση λογοτεχνίας – δημοσιογραφίας αποτελεί ένα ακόμα (από τα πολλά), πεδίο έρευνας και μελέτης του Νίκου Μπακουνάκη, ο οποίος, χάρη στην άνεση που διαθέτει στην γραφή, μας παραδίδει ένα εγχειρίδιο πλούσιο σε πληροφορία και γνώση.

Ενα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα αυτής της, μοναδικής για τα ελληνικά δεδομένα, έρευνας είναι η εξωστρέφεια που την χαρακτηρίζει. Η ανάλυση του ελληνικού Τύπου παρουσιάζεται παράλληλα με την ιστορία της Ημερήσιας, ανεξάρτητης εφημερίδας στην Βόρεια Αμερική, την Αγγλία, την Γαλλία κ.ά. Σε τόπους όπου γεννήθηκε επίσης σε παρόμοιες εποχές η ανάγκη να εγκαταλείψει η εφημερίδα τον προσωποπαγή χαρακτήρα συγχρόνως με το ρόλο του "εργαλείου" έκφρασης των πολιτικών απόψεων του εκδότη της που έπαιζε μέχρι τότε. Οι ανεξάρτητες εφημερίδες ήταν εμπορικές επιχειρήσεις που κυκλοφορούσαν σε χαμηλή τιμή, ώστε να μπορούν να φτάσουν σε όσο το δυνατόν περισσότερα χέρια και των οποίων η ύλη ήταν ποικίλη (ειδήσεις, αγγελίες, διηγήματα σε συνέχειες, νέα της πόλης, αστυνομικές ειδήσεις κ.ά). Μάλιστα, στην Ελλάδα για πολλά χρόνια, στη θέση του δημοσιογράφου υπήρξαν γνωστοί λογοτέχνες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Αυτή η σχέση λογοτεχνίας – δημοσιογραφίας αποτελεί ένα ακόμα (από τα πολλά) πεδίο έρευνας και μελέτης του Νίκου Μπακουνάκη, ο οποίος, χάρη στην άνεση που διαθέτει στην γραφή, μας παραδίδει ένα εγχειρίδιο πλούσιο σε πληροφορία και γνώση, απολαυστικό για τον μυημένο αναγνώστη στη μελέτη βιβλίων κοινωνικής ιστορίας, στον δημοσιογράφο επαγγελματία και τέλος τον φοιτητή.

Ιστορία με ανθρώπινο πρόσωπο

Εξειδικεύοντας πρέπει να αναφέρουμε ότι το βιβλίο είναι «η πρώτη έρευνα στην οποία ο ελληνικός Τύπος δεν αντιμετωπίζεται ως κεφάλαιο της πολιτικής ιστορίας αλλά ως αυτόνομο αφηγηματικό πεδίο, με τους δικούς του κανόνες σε σχέση με την λειτουργία του βλέματος του ρεπόρτερ, της μαρτυρίας, του πρώτου προσώπου, της τεκμηρίωσης του γεγονότος, της υπογραφής», όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο της έκδοσης. Πρωτογενές υλικό της έρευνας αποτέλεσαν οι εφημερίδες του τέλους 19ου αιώνα και του πρώτου μισού του 20ου σε ψηφιοποιημένη μορφή.

Το ευρύτατο ερευνητικό πεδίο προσεγγίζεται μέσω μιας κοινής συνισταμένης που είναι η δημοσιογραφική αφήγηση, ή αλλιώς «η ιστορία με ανθρώπινο πρόσωπο (human interest story), όπως την ονομάζουν οι αμερικανοί, fait divers όπως την ονομάζουν οι γάλλοι, ένα είδος με το οποίο ο Τύπος στρέφεται προς το πραγματικό και αναπαριστά ή εξιστορεί την πραγματικότητα». Οι κατηγορίες που προσφέρουν αφειδώς ειδήσεις παρόμοιου χαρακτήρα και ενδιαφέροντος είναι «το αστυνομικό δελτίο, τα δικαστικά πρακτικά, το κοινωνικό περιθώριο και η εργατική τάξη, οι πόλεμοι είναι οι προνομιακοί χώροι απ' όπου η δημοσιογραφική αφήγηση αντλεί τα θέματά της».

Ρεπορτάζ που κόβουν την ανάσα

Με "εργαλείο" λοιπόν τα ρεπορτάζ που αφορούν ανθρώπινες ιστορίες –ρεπορτάζ συγκλονιστικά που παρατίθενται στο Παράρτημα και ομολογουμένως  διαβάζονται με πάθος– ο Νίκος Μπακουνάκης πιάνει το μίτο από την αρχή. Από την έκδοση της πρώτης ημερήσιας (Εφημερίς), που κυκλοφορεί στην Αθήνα ως ανεξάρτητη εφημερίδα διευρυμένου κοινού περνά στην Ακρόπολις του Βλάση Γαβριηλίδη (1883). Τομή για τον ελληνικό Τύπο η Ακρόπολις θα συνδέσει την εμφάνισή της  “με τη δημοσιογραφική αστυνομική αφήγηση”, πολιτική που θα διατηρήσει και στη διάρκεια του 20ου αιώνα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το μακροσκελές ρεπορτάζ (16/1/197), σχετικά με τα επεισόδεια που είχαν ξεσπάσει στο Πανεπιστήμιο μεταξύ φοιτητών και αστυνομικών δυνάμεων. Με εντυπωσιακά ζωντανό τρόπο ο ρεπόρτερ εξιστορεί τα συμβάντα με λεπτομέρεια προκαλώντας σασπένς καθώς χειρίζεται με τρόπο εξαιρετικό την γλώσσα. Ομολογώ ότι αυτό το διήγημα, όπως ουσιαστικά αξίζει να χαρακτηριστεί, όπως και τα υπόλοιπα ρεπορτάζ που καταγράφονται στις σελίδες του βιβλίου, είναι από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει ως αναγνώστης αλλά και ως δημοσιογράφος.

Η δημοσιογράφος μπαίνει σε αυτό το άβατο των γυναικών, μιλάει μαζί τους, περνά μια ολόκληρη μέρα στα σπίτια τους, τρώει στην μοναδική ταβέρνα, όπου το βράδυ συχνάζουν οι άνδρες της γειτονιάς, πίνουν, τραγουδάνε, χορεύουν και γλεντάνε, για να επιλέξουν στο τέλος τη γυναίκα που θα τους κρατήσει συντροφιά γι' εκείνο το βράδυ.

Εξίσου συγκλονιστικό, τόσο σαν θέμα αλλά και σαν –υπέροχη– γραφή είναι η σειρά ρεπορτάζ που υπογράφει η συγγραφέας-δημοσιογράφος Λιλίκα Νάκου (1904-1989), σχετικά με το γκέτο πορνείας του Πειραιά, στα Βούρλα. Η δημοσιογράφος μπαίνει σε αυτό το άβατο των γυναικών, μιλάει μαζί τους, περνά μια ολόκληρη μέρα στα σπίτια τους, τρώει στην μοναδική ταβέρνα, όπου το βράδυ συχνάζουν οι άνδρες της γειτονιάς, πίνουν, τραγουδάνε, χορεύουν και γλεντάνε, για να επιλέξουν στο τέλος τη γυναίκα που θα τους κρατήσει συντροφιά γι' εκείνο το βράδυ. Η Νάκου σκιαγραφεί χαρακτήρες, αποτυπώνει χώρους, μιλάει για αβυσαλλέους πόνους και στιγμιαίες χαρές. Σπουδαίο κείμενο που ο κάθε δημοσιογράφος θα ήθελε να ήταν αυτός που θα είχε βάλει στο τέλος την υπογραφή του!

Αυτά τα ρεπορτάζ είναι δύο μόνον δείγματα όσων χρησιμοποιηθήκανε ως "εργαλεία" έρευνας και τα οποία είναι αρκετά. Ολα μάλιστα διαθέτουν παρόμοια αξία ως προς το ευφάνταστο του θέματος και την εξαιρετική γραφή. Η γλώσσα τους αποκαλύπτει το υψηλό μορφωτικό επίπεδο των δημοσιογράφων της εποχής. Διαθέτουν αφηγηματική πλοκή, κάτι που φανερώνει την αναπόσπαστη σχέση που συνδέει το ρεπορτάζ με ανθρώπινο πρόσωπο με την αστυνομική λογοτεχνία, που γεννάτε παρόμοια εποχή. 

Το Ελεύθερο Βήμα, ο δεύτερος σταθμός στην εξέλιξη του γραπτου Τύπου

Από την Ακρόπολις, την πρωτοπόρα εφημερίδα σε όλους τους τομείς, σημειώνεται μια ποσοτική αύξηση των εφημερίδων στις δύο πρώτες δεκαετιες του 20ου αιώνα, η οποία μελετάτε από τον Μπακουνάκη εξονυχιστικά. Εστιάζουμε μόνο στην έκδοση τριών τίτλων, που δίνουν ακόμα το παρόν στα περίπτερα: του Εθνους (1913), και της Καθημερινής (1919), του Άγγελου Βλάχου. Αλλά και στο Ελεύθερο Βήμα (6/2/1922), του Δημήτρη Λαμπράκη, την εφημερίδα που θα αποτελέσει τη δεύτερη μεγάλη τομή στην εξέλιξη της σύγχρονης δημοσιογραφίας.

Οι Αφηγητές

Στο βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη όλες οι πλευρές και οι κλάδοι του Τύπου αναλύονται εμπεριστατωμένα: η  οργάνωση των εφημερίδων, η διανομή τους και η ίδρυση των πρακτορείων διανομής Τύπου, το τιράζ, η ανταπόκρισή τους στις νέες τεχολογίες, το άνοιγμα τους στο νέο κόσμο.

Στο βιβλίο του Νίκου Μπακουνάκη όλες οι πλευρές και οι κλάδοι του Τύπου αναλύονται εμπεριστατωμένα: η  οργάνωση των εφημερίδων, η διανομή τους και η ίδρυση των πρακτορείων διανομής Τύπου, το τιράζ, η ανταπόκρισή τους στις νέες τεχολογίες, το άνοιγμα τους στο νέο κόσμο.

Πρωταγωνιστές του βιβλίου είναι οι Αφηγητές, οι δημοσιογράφοι με τους όρους και τις ιδιότητές τους, ρεπόρτερ, συντάκτες κ.λ.π., η επαγγελματοποίησή τους, η ίδρυση των σωματείων και η ιστορία των ενώσεών τους. Αλλά και η απίστευτη καθυστέρηση στην ίδρυση δημοσιογραφικής σχολής πανεπιστημιακού επιπέδου, που στα υπόλοιπα κράτη, με πρώτες τις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε θεσμοθετηθεί από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Το βασικό συμπέρασμα της μελέτης του βιβλίου του Νίκου Μπακουνάκη υποστηρίζει ότι η σύγχρονη δημοσιογραφία αναπτύσσεται στην Ελλάδα σε παράλληλους ρυθμούς με το διεθνή Τύπο και φυσικά σε αρμονική σχέση με την ανάπτυξη της τεχνολογίας (τηλέγραφος, τηλέφωνο, λινοτυπία κ.ά). Η  πολύ επιτυχημένη παράλληλη παρουσίαση της  δημοσιογραφίας σε όλα σχεδόν τα κράτη της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής και την Ελλάδα, με τη μοναδικότητα της έρευνας, είναι ένα ακόμα προνόμιο του βιβλίου, το οποίο έρχεται να συμπληρώσει βιβλιογραφικά την Ιστορία του Ελληνικού Τύπου του Κωνσταντίνου Μάγερ. Μια τρίτομη έρευνα η οποία εκδόθηκε στη διάρκεια της δεκαετίας του '50 και η οποία μετά από εξήντα ολόκληρα χρόνια βρίσκει επιτέλους το πρέπον σύγγραμμα για να παραδώσει την βιβλιογραφική σκυτάλη.

* Η ΤΟΝΙΑ ΜΑΚΡΑ είναι δημοσιογράφος.

altΔημοσιογράφος ή ρεπόρτερ;
Η αφήγηση στις ελληνικές εφημερίδες, 19ος-20ος αιώνας
Νίκος Μπακουνάκης
Πόλις 2014
Σελ. 378, τιμή εκδότη € 18,00

alt

 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗ

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ευρώπη restart» του Βασίλη Ν. Μίχου (κριτική) – Ανατροπή μιας ζοφερής κατάστασης

«Ευρώπη restart» του Βασίλη Ν. Μίχου (κριτική) – Ανατροπή μιας ζοφερής κατάστασης

Για το δοκίμιο του Βασίλη Ν. Μίχου «Ευρώπη restart» (εκδ. Αρμός). 

Γράφει ο Ιωάννης Αγραφιώτης

Ανέκαθεν η Ευρώπη είχε το διπλό ρόλο τόσο του ταγού όσο και του ισορροπιστή της υφηλίου. Πάντα πρωτοπόρος στην ανάπτυξη τεχνολογίας, στη γέννηση ιδ...

«Η φυλακή» του Τάσου Θεοφίλου (κριτική) – Γροθιά στο στομάχι και καμπανάκι εγρήγορσης

«Η φυλακή» του Τάσου Θεοφίλου (κριτική) – Γροθιά στο στομάχι και καμπανάκι εγρήγορσης

Για το αυτιοβιογραφικό βιβλίο του Τάσου Θεοφίλου «Η φυλακή» (εκδ. Αντίποδες), μια «μαρτυρία που είναι γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη ενώ παράλληλα θα έπρεπε να λειτουργεί και ως καμπανάκι εγρήγορσης της οργανωμένης πολιτείας».

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

Για το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Λουίζ Σβαρτς (Luiz Schwarcz) «Δεν έχω ανάσα» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Ίκαρος).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Ο Λουίζ Σβαρτζ είναι ένας από τους σημαντικότερους εκδότες της Βρ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο ως επίτιμο μέλος της

Η Ακαδημία Αθηνών εξέλεξε τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο ως επίτιμο μέλος της

Η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών εξέλεξε τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο (γενν. 1928) επίτιμο μέλος της. 

Επιμέλεια: Book Press

Η Ακαδημία Αθην...

Πάουλο Σκοτ: «Το μυθιστόρημά μου βοήθησε κάποιους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πως δεν είναι “λευκοί”»

Πάουλο Σκοτ: «Το μυθιστόρημά μου βοήθησε κάποιους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν πως δεν είναι “λευκοί”»

«Νομίζω πως οι Φαινότυποι έτυχαν θερμής υποδοχής επειδή δείχνουν το πόσο δύσκολο είναι να χτίσεις γέφυρες μεταξύ ανθρώπων που ζουν στην ίδια χώρα και μιλούν την ίδια γλώσσα, επηρεασμένοι από την αδράνεια που υπάρχει ακόμα εξαιτίας του αποικιοκρατικού παρελθόντος» μας είπε ο Βραζιλιάνος Πάουλο Σκοτ (Paulo Scott), που...

Φεστιβάλ ΛΕΑ 2025 – Τι θα δούμε σήμερα, Παρασκευή 20 Ιουνίου

Φεστιβάλ ΛΕΑ 2025 – Τι θα δούμε σήμερα, Παρασκευή 20 Ιουνίου

Ποικιλία εκδηλώσεων συναντάμε στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία εν Αθήναις) 2025 για την Παρασκευή 20 Ιουνίου : εργαστήρια μετάφρασης, αφιερώματα σε νομπελίστες συγγραφείς, συναντήσεις και συζητήσεις με αγαπημένους πεζογράφους της ισπανόφωνης λογοτεχνίας και προβολές ταινιών. Κεντρική εικόνα: Φερνάντο Αραμπ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

«Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» της Ανί Ερνό (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Ανί Ερνό [Annie Ernaux], «Κοίτα τα φώτα, αγάπη μου» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Ιουνίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τα σουπερμάρκετ και ο...

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

«Η απόδραση της τελείας» του Γιάννη Ζευγώλη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη νουβέλα του Γιάννη Ζευγώλη «Η απόδραση της τελείας», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Σας μάζεψα, αγαπημένα μου σημεία, όλα εδώ για να σας ανακοινώσω την ...

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

«Μου πέθανες» του Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αφήγημα του Πορτογάλου συγγραφέα Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο [José Luís Peixoto], «Μου πέθανες» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μπήκα σ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 πρόσφατα κουίρ βιβλία για τον «μήνα υπερηφάνειας»

Ιούνιος, μήνας υπερηφάνειας και διεκδικήσεων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Επιλέξαμε 10 βιβλία του 2025 με κουίρ χαρακτήρες που απομακρύνονται από τη στερεοτυπική αναπαράσταση και αποκτούν ρεαλιστικές διαστάσεις. Στην κεντρική εικόνα, έργο της κουίρ καλλιτέχνιδας των αρχών του 20ου αιώνα Gluck. 

Γράφει η ...

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Τραύμα σε ψυχή και σώμα: Πέντε πρόσφατα δοκίμια ψυχανάλυσης που ξεχωρίζουν

Πέντε μελέτες που κυκλοφόρησαν προσφάτα πραγματεύονται τη σχέση του νου με το σώμα, την έννοια του «τραύματος», αλλά και τη θέση της ψυχανάλυσης στον σύγχρονο κόσμο. Κεντρική εικόνα: Ο Σίγκμουντ Φρόιντ.

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Καρδιά, εγκέφαλος, τραύμα, αυτισμός: Τέσσερα βιβλία για την κατανόηση του ανθρώπινου οργανισμού από τις εκδόσεις Gutenberg

Ποιος είναι ο ακριβής ρόλος της καρδιάς και ποιος του εγκεφάλου; Ποιοι μύθοι σχετικά με αυτά τα δύο όργανα καλλιεργούνται από τη σύγχρονη κουλτούρα; Τι αποτελεί «τραυματική εμπειρία» και πώς μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε αποτελεσματικά με τα νεαρά αυτιστικά άτομα; Τέσσερα νέα βιβλία από τις εκδόσεις Gutenberg καταπιά...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ