logotexniki-buthisi-sta-egkata-tis-trelas

Για το βιβλίο Βαδίζοντας προς την Τρέλα του Γεράσιμου Ρηγάτου (Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις)

Της Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου

Η σχέση του γιατρού-ογκολόγου Γεράσιμου Ρηγάτου με τη λογοτεχνία είναι γνωστή τόσο από τις συλλογές διηγημάτων, όσο και από τις μελέτες, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με τη λογοτεχνία και με τη λαογραφία. Δεν είναι λίγα τα βιβλία του που διερευνούν την παρουσία του αρρώστου, της αρρώστιας, της ιατρικής γενικότερα στα έργα νεοελλήνων λογοτεχνών.

Στην κατηγορία αυτή κατατάσσουμε και το βιβλίο Βαδίζοντας προς την Τρέλα που αποτελείται από τρία μέρη που δηλώνουν και τον τρόπο και τη μέθοδο με τους οποίους ο Ρηγάτος προσεγγίζει το θέμα του, βαδίζοντας από το γενικό στο ειδικό. Στο Α΄ Μέρος χρησιμοποιεί και σχολιάζει κείμενα διακεκριμένων λογοτεχνών που αναφέρονται στο χώρο διαβίωσης των τρελών, στα διάφορα ψυχιατρικά ιδρύματα της εποχής και στη ζωή τους εκεί. Πολλά από αυτά αποτελούν παρεμβάσεις ή και κοινωνικές καταγγελίες. Παράλληλα τον απασχολούν και λογοτεχνήματα συγγραφέων ψυχασθενών ή συγγραφέων με ψυχικά αρρώστους στο άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Στο Β’ μέρος επικεντρώνεται στο Γεώργιο Βιζυηνό και στον Νίκο Κατηφόρη, ενώ στο Γ’ μέρος προσεγγίζει συγκεκριμένα έργα των Νικολάι Γκόγκολ και Τενεσή Ουίλιαμς.

Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρεί μια ανθολόγηση συγγραφέων, λογοτεχνικών ειδών και αισθητικών ρευμάτων, επιλέγοντας κείμενα πεζά και ποιητικά, από τα τέλη του 19ou αι. ως τα τέλη του 20ού. 

Η συστηματικότητα με την οποία ασχολείται με την τρέλα αποκαλύπτεται ήδη στην «Εισαγωγή» του πρώτου μέρους, όπου εξηγεί γιατί χρησιμοποιεί τη λέξη τρέλα αντί άλλων συνώνυμων επίσημων όρων. Η μακροχρόνια χρήση της λέξης αυτής στην ελληνική γλώσσα, ο εντοπισμός της σε λαϊκά κείμενα, σε χειρόγραφους κώδικες λαϊκής ιατρικής, η χρήση της στον καθημερινό μας λόγο με την πολυσημία της (ιδιοτροπία, καπρίτσιο, μονομανία, τολμηρή πράξη κ.ά.), η αναφορά της σε πάμπολλα νεοελληνικά λογοτεχνικά κείμενα αποτελούν τους λόγους της επιλογής της.

Ανθολόγηση συγγραφέων

Στο πρώτο κεφάλαιο επιχειρεί μια ανθολόγηση συγγραφέων, λογοτεχνικών ειδών και αισθητικών ρευμάτων, επιλέγοντας κείμενα πεζά και ποιητικά, από τα τέλη του 19ou αι. ως τα τέλη του 20ού. Με παράθεση αποσπασμάτων και σχολιασμό ολόκληρων των κειμένων μάς κάνει γνωστές τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Δρομοκαΐτειο, την αντίληψη που είχε ο κόσμος για τον τρελό, καταγγέλλει το στιγματισμό ή την απομόνωσή του ενώ κάνει λόγο και για τη σχέση τρέλας και τέχνης. Τις πληροφορίες του αντλεί από διακεκριμένους λογοτέχνες, όπως ο Παλαμάς, ο Νιρβάνας, ο Βάρναλης, καθώς και από πολλούς άλλους που αναφέρονται και στα βιβλία Ιερά Οδός 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο (1995) της Μαρίας Σ. Φαφαλιού, καθώς και στο βιβλίο του δημοσιογράφου Τάκη Ψαράκη Ανθολόγιο. Τα μαλλιά μου ασπρίζουν. Γιατί άργησες; 11 κείμενα για τους ανθρώπους με τον κλονισμένο νου (1999). Πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ο Γεράσιμος Ρηγάτος θεωρεί πολύτιμες πηγές τα δυο αυτά βιβλία για το ανεκτίμητο υλικό τους, καθώς και για την αξιοπιστία τους. Ο ίδιος εμπλουτίζει σημαντικά το υλικό αυτό με άλλους συγγραφείς ενώ τα κείμενά του είναι βιβλιογραφικά τεκμηριωμένα, παρά το γεγονός ότι το βιβλίο δεν απευθύνεται σε ειδικούς αλλά στο μέσο αναγνώστη, τον οποίο σέβεται απόλυτα.

Ανθολογώντας στίχους από το «Το τραγούδι του τρελλού» του Παλαμά και σχολιάζοντας τους «Αληθινούς ανθρώπους» του Βάρναλη μας δίνει με λυρικό και ρεαλιστικό αντίστοιχα τρόπο τόσο την αντίληψη του κόσμου για τον ψυχικά ανισόρροπο στις αρχές και στα μέσα του 20ού αι. όσο και κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών: την ειλικρίνεια και την ανυποκρισία που απουσιάζουν πολύ συχνά από τους λογικούς ανθρώπους.

Τη σχέση όμως τέχνης και φρενοπάθειας διερευνά από τους πρώτους, αν όχι πρώτος, ο Παύλος Νιρβάνας, ως γιατρός Πέτρος Αποστολίδης το 1905 στο ομώνυμο πρωτότυπο για την εποχή δοκίμιό του, στο οποίο μεταξύ άλλων θεωρεί ότι «η έμπνευση, το δαιμόνιον, η ψύχωση, η λαθραία επιληψία, το εκφυλιστικό παραλήρημα… απορρέουν από την αντιμετώπιση εξαιρετικών ψυχολογικών φαινομένων τα οποία παρουσιάζει ο καλλιτέχνης και το καλλιτέχνημα» (σ.8). Εξάλλου, όπως μας θυμίζει ο Ρηγάτος, ο τρελός στην αρχαιότητα ήταν «ένθους», εμπνευσμένος ή θεόληπτος, σε έκσταση.

Η έκσταση του δημιουργού είναι αυτή που συνδέει την τρέλα με τη λογοτεχνία και την τέχνη γενικότερα. Ο Ρηγάτος κάνει μια σύντομη αναφορά σε ξεχωριστούς νεοέλληνες ποιητές, όπως οι Σολωμός, Καρυωτάκης και Ρίτσος, ποιήματα των οποίων σχολιάζει.

Η έκσταση του δημιουργού είναι αυτή που συνδέει την τρέλα με τη λογοτεχνία και την τέχνη γενικότερα. Ο Ρηγάτος κάνει μια σύντομη αναφορά σε ξεχωριστούς νεοέλληνες ποιητές, όπως οι Σολωμός, Καρυωτάκης και Ρίτσος, ποιήματα των οποίων σχολιάζει. Χαρακτηριστική είναι η επιλογή αποσπάσματος από το «Τραγούδι της αδελφής μου» (1937), που αποκαλύπτει «εικόνες μιας παλαιότερης ψυχιατρικής νοσηλευτικής αλλά και με τη συμπόρευση των αγαπημένων προσώπων». (σ.15). Αναφέρεται ακόμη και στο έργο του ψυχασθενή ποιητή Στέλιου Τσάγκα: Ο γάμος του τρελού. Στίχοι γραμμένοι στο Δαφνί (1979). Πρόθεση του Ρηγάτου είναι να δώσει σφαιρικά την αντιμετώπιση του θέματος της τρέλας μέσα από τη λογοτεχνία, αποκαλύπτοντας και τη σύνδεσή της με κοινωνικές καταστάσεις. Πολύ υλικό τού προσφέρει η νεοελληνική πεζογραφία. Πέρα από τους συγγραφείς και τα κείμενα που ανθολογούνται στο βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου Ιστορίες τρέλας από την Ελληνική Λογοτεχνία(1994) τα ονόματα και τα έργα των οποίων παραθέτει, ο Ρηγάτος εμπλουτίζει την εκπροσώπηση και με άλλους συγγραφείς και κείμενα, προσφέροντας στον αναγνώστη, περισσότερες μορφές τρέλας που διευρύνουν και την πολυσημία της.

Ο σχολιασμός κειμένων νεοελλήνων πεζογράφων τόσο της Γενιάς του 1880 όσο και της Γενιάς του του 1920 και του 1930 αλλά και νεότερων εστιάζεται στη συσχέτιση της τρέλας με τις διαφορετικές κοινωνικές αντιλήψεις που κυριαρχούν σε κάθε εποχή. Η ζωή στην καθημερινότητά της αποτελεί σημαντικό παράγοντα εμφάνισης της τρέλας και σχολιασμού της. Η εγκατάλειψη, ο θάνατος, η ερωτική απογοήτευση, η φτώχεια, η άσκηση βίας, η εκμετάλλευση, μερικές φορές και αδιευκρίνιστοι λόγοι συσχετίζονται στα λογοτεχνικά κείμενα με την εκδήλωση της νόσου αυτής.

Ο Ρηγάτος, μελετώντας διάφορα είδη πεζού λόγου, διήγημα, απομνημόνευμα, χρονικό, χρονογράφημα, που εκπροσωπούν τόσο την ηθογραφία του Δροσίνη και του Εφταλιώτη, όσο και τον νατουραλισμό του Κονδυλάκη, του Πικρού και του Καραγάτση, την ψυχογραφική ηθογραφία του Παπαδιαμάντη, τον ψυχολογισμό του Νιρβάνα ή την κοινωνική καταγγελία του Ζάρκου, συνθέτει ένα ευρύ φάσμα κοινωνικών αιτίων και παραγόντων που συνέβαλλαν στο παρελθόν στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων και χαρακτήρων που, θέλοντας να απομακρυνθούν από τη σκληρή, άδικη και φρικτή πραγματικότητα, ή από προσωπικές απογοητεύσεις οδηγήθηκαν στην τρέλα.

Η ερωτική απογοήτευση της Μαριώς του Δροσίνη ή της τρελής του Εφταλιώτη, η απάνθρωπη τιμωρία της απατημένης Αννούλας του Καραγάτση από τον πατέρα της, η εκμετάλλευση και ο κοινωνικός εξευτελισμός της φτωχής Μαριώρας στους Άθλιους των Αθηνών του Κονδυλάκη, η απώλεια τριών παιδιών της ηρωίδας του Μυριβήλη σε δυο μέρες, η καταγγελία των άθλιων συνθηκών διαβίωσης στο Δρομοκαΐτειο από τον Ζάρκο, που οι πολιτικές διώξεις σε μεγάλο βαθμό τον οδήγησαν στην τρέλα, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της λογοτεχνικής μετάπλασης περιπτώσεων τρέλας και αναδεικνύουν τις κοινωνικές παραμέτρους που συνδέονται με την εκδήλωση της ασθένειας αυτής, καθώς και την ανθρώπινη αναλγησία και σκληρότητα με τις οποίες αντιμετωπίζεται από τον κόσμο.

Βιζυηνός και Κατηφόρης

Από ένα τέτοιο βιβλίο δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ειδική αναφορά στον Γεώργιο Βιζυηνό με τον οποίο ο Ρηγάτος είχε ασχοληθεί και παλαιότερα στο βιβλίο του Πρόσωπα και Ζητήματα - Δοκίμια για την ιατρική στη λογοτεχνία. Στο σχετικό κεφάλαιο αναφέρεται στο διήγημα του Βιζυηνού «Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας» όχι τόσο για να τονίσει τον ανεκπλήρωτο έρωτα της μυθοπλαστικής ηρωΐδας, ως αιτία της τρέλας της, όσο να επισημάνει την κυρίαρχη επιστημονική αντίληψη της δεκαετίας 1870-1879 για τις ψυχικές ασθένειες, ότι οι γιατροί δεν γνωρίζανε τίποτε για τον παράγοντα Ψ, καθώς θεραπεύανε μόνο νεύρα. Το κεφάλαιο για τον Βιζυηνό ολοκληρώνεται με σχολιασμό δυσεύρετων κειμένων των Δ. Καλογερόπουλου, και Ν. Βασιλειάδη, καθώς και με αναφορά σε δημοσιογραφικό κείμενο του Λειβαδίτη για την ψυχική κατάσταση του Βιζυηνού.

goyaΤο δεύτερο κεφάλαιο ολοκληρώνεται με τη λεπτομερή αναφορά στο πρώτο βιβλίο του Νίκου Κατηφόρη που εκδόθηκε το 1922, και συμπεριλαμβάνει δυο διηγήματα, Τραβώντας στην τρέλλα, Οι καμπάνες του φόνου. Η μελέτη των πρωτόλειων αυτών διηγημάτων του Κατηφόρη από το Ρηγάτο αναδεικνύει τις λογοτεχνικές αρετές ενός σημαντικού, σεμνού πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα αλλά κυρίως ενός ευαίσθητου αναλυτή ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων. Την αφήγηση των ιστοριών ακολουθεί εκτενές σχόλιο με στόχο την ανίχνευση των προθέσεων του συγγραφέα που στο πρώτο διήγημα φαίνεται να είναι η ανάδυση των εσωτερικών, απροσδιόριστων και σκοτεινών αιτίων της τρέλας του ασταθούς ψυχολογικά νεαρού Κώστα, ενώ στο δεύτερο διήγημα προβάλλονται τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα που οδήγησαν τον απελπισμένο πατέρα στον άγριο φόνο του ενεχυροδανειστή και τοκογλύφου παντοπώλη προκειμένου να βρει χρήματα για να σώσει τα παιδιά του από την αρρώστια και το θάνατο. Το διήγημα είναι συγκλονιστικό από άποψη γραφής. Η μίζερη καθημερινότητα, η ακραία φτώχια, τα χρέη, η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής, όπως επισημαίνει ο Ρηγάτος, οδηγούν το μυθοπλαστικό ήρωα στην τρέλα και στο έγκλημα.

Η τρέλα στην λογοτεχνία

Οι μελέτες που ακολουθούν και αφορούν την ξένη λογοτεχνία, Το ημερολόγιο ενός τρελού του Νικολάι Γκόγκολ και το Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τενεσή Γουίλιαμς έχουν την ίδια δομή. Μετά από μια σύντομη αναφορά στους συγγραφείς, στην εποχή που έζησαν και το έργο τους ο Ρηγάτος αναφέρεται εκτενώς στα κείμενα, πεζό και θεατρικό αντίστοιχα, προσφέροντας στον αναγνώστη πολύ παραστατική εικόνα των αφηγήσεων. Σε ό,τι αφορά τη νουβέλα του Γκόγκολ, ο Ρηγάτος στην οξυδερκή ανάλυσή του εμμένει στην άποψη ότι συγγραφική πρόθεση του συγγραφέα δεν ήταν να καταγράψει με τρόπο ρεαλιστικό και παραληρηματικά υπερρεαλιστικό την τραγική ιστορία ενός ψυχοπαθή, αλλά να καταγγείλει «μια κρατική μηχανή σε σήψη, μια κοινωνία σε παρακμή» (σ.76) με χαρακτηριστικά «την εκτεταμένη διαφθορά, την κοινωνική συμβατικότητα, τις ταξικές ανισότητες, την πολλαπλή καταπίεση» που είναι οι βασικές αιτίες της τρέλας του ήρωα. Το κείμενο αυτό του Γκόγκολ μαζί με το διήγημα του Νίκου Κατηφόρη θεωρώ ότι είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά κείμενα καταγγελίας της κοινωνικής αδικίας και σκληρότητας.

Στο Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τενεσή Γουίλιαμς, ενώ νομίζει κανείς ότι το ενδιαφέρον θα είναι περισσότερο ψυχοχειρουργικό, η καταδίκη της λοβοτομής καθώς και οι καταγγελίες της κατευθυνόμενης έρευνας, της έλλειψης επιστημονικής ηθικής, της διαφθοράς επισημαίνουν τη συσχέτιση κοινωνικών συνθηκών και τρέλας.

Τόσο τα κείμενα του Νίκου Κατηφόρη όσο και αυτά των Γκόγκολ και Ουίλιαμς παρά την απόσταση χρόνου και τόπου και του γενικότερου κοινωνικού περιβάλλοντος που τα χωρίζει είναι, δυστυχώς, εξαιρετικά επίκαιρα. Διαβάζοντάς τα έχει κανείς την εντύπωση ότι καταγγέλλουν καταστάσεις που ζούμε σήμερα, τόσο στην Ελλάδα όσο και ευρύτερα στο σύγχρονο, θεωρητικά πολιτισμένο, κόσμο μας.

Προσφέρει στον αναγνώστη μια λογοτεχνική πινακοθήκη περιπτώσεων τρέλας.

Με το βιβλίο του αυτό ο Γεράσιμος Ρηγάτος προσφέρει στον αναγνώστη με τρόπο απλό, αφηγηματικά ελκυστικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο μια λογοτεχνική πινακοθήκη περιπτώσεων τρέλας, αποκαλύπτοντας τόσο τους ατομικούς, κυρίως όμως τους κοινωνικούς λόγους εκδήλωσής της. Η χρονική έκταση που καλύπτουν τα κείμενα μάς δίνει τη δυνατότητα ως αναγνώστες να γνωρίσουμε τις κατά καιρούς επικρατούσες αντιλήψεις για τους τρελούς, και για τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Ακόμη, σε πολλά σημεία θίγονται οι συνθήκες διαβίωσης των ψυχικά ασθενών στα ιδρύματα, καθώς και οι ιατρικές μέθοδοι θεραπείας τους. Η έξοχη επιλογή των ξένων κειμένων και ο διεισδυτικός σχολιασμός τους προβάλλει την κοινότητα καταστάσεων ψυχολογικών, κοινωνικών κ.ά. Τη διαπίστωση αυτή ενισχύουν και οι πίνακες που συνοδεύουν το βιβλίο τόσο οι «Μορφές» του Κώστα Ευαγγελάτου (βλ. κεντρική εικόνα) όσο και οι πίνακες των Πικάσο, Γκόγια, Βίνσεντ βαν Γκογκ και του Ιερώνυμου Μπος, που δεν διακοσμούν απλώς το βιβλίο αλλά συνομιλούν άμεσα με το κείμενο.

* Η ΑΝΤΑ ΚΑΤΣΙΚΗ-ΓΚΙΒΑΛΟΥ είναι ομότιμη καθηγήτρια Ελληνικής Φιλολογίας του Π.Τ.Δ.Ε. του Ε.Κ.Π.Α.

rigatostrelaΒαδίζοντας προς την Τρέλα
Περιγραφές από τη λογοτεχνία με προθέσεις κοινωνικής παρέμβασης
Γεράσιμος Ρηγάτος
ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις 2014
Σελ. 114, τιμή εκδότη: € 14,00

politeia-link

 

 

 

 

 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΡΗΓΑΤΟΥ 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει» του Μπεν Άνσελ (κριτική) – Οι πέντε παγίδες της δημοκρατίας και πώς να τις αποφύγουμε

«Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει» του Μπεν Άνσελ (κριτική) – Οι πέντε παγίδες της δημοκρατίας και πώς να τις αποφύγουμε

Για το βιβλίο του Μπεν Άνσελ [Ben Ansell] «Γιατί η πολιτική αποτυγχάνει» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Μεταίχμιο).

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Η πολιτική αποτυγχάνει όταν πιστεύουμε ή υποκρινόμαστε πως πιστεύουμε ότι μπορο...

«Ιστορία των επιχειρήσεων Ωνάση 1924-1975» − Έτσι χτίστηκε ο μύθος του Έλληνα κροίσου

«Ιστορία των επιχειρήσεων Ωνάση 1924-1975» − Έτσι χτίστηκε ο μύθος του Έλληνα κροίσου

Για τον τόμο του Ιδρύματος Ωνάση «Ιστορία των επιχειρήσεων Ωνάση 1924-1975» (εκδ. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Κεντρική εικόνα: (από αριστερά) Θεόδωρος Γαροφαλίδης, Σοφοκλής Βενιζέλος, Αριστοτέλης Ωνάσης. Πηγή: Αρχείο Ωνάση, Αρχείο Κλεισθένη Δασκαλάκου.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
«Διασκέδαση μέχρι θανάτου» του Νιλ Πόστμαν (κριτική) – Το «λάθος» του Όργουελ και η δικαίωση του Χάξλεϋ: από την τηλεόραση στον πολιτισμό της εικόνας

«Διασκέδαση μέχρι θανάτου» του Νιλ Πόστμαν (κριτική) – Το «λάθος» του Όργουελ και η δικαίωση του Χάξλεϋ: από την τηλεόραση στον πολιτισμό της εικόνας

Για το βιβλίο του Νιλ Πόστμαν [Neil Postman] «Διασκέδαση μέχρι θανάτου: ο δημόσιος λόγος στην εποχή του θεάματος» (μτφρ. Φωτεινή Ρουγκούνη, Αφροδίτη Τζαμουράνη, εκδ. Παπαζήση).

Γράφει ο Μύρων Ζαχαράκης

Το περίφημο βιβλίο ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ