Για το μυθιστόρημα Σάνσετ Παρκ του Paul Auster (εκδ. Μεταίχμιο).
Της Αργυρώς Μαντόγλου
Στα μυθιστορήματα του Πολ Όστερ κάτω από την επιφάνεια του κειμένου συναντούμε μια ανελλιπή διακειμενικότητα, πλήθος οι αναφορές σε άλλα λογοτεχνικά έργα, καθώς και έναν αριθμό από δευτερεύουσες πλοκές οι οποίες, πριν το τέλος, συγκλίνουν με την κυρίως αφήγηση και εν πολλοίς δικαιολογούν την αμφιθυμία ή την απροσδόκητη συμπεριφορά των χαρακτήρων.
Έξι ποιητικές συλλογές που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια. Των Ελένη Κοφτερού, Χριστίνας Καραντώνη, Γιώργου Χ. Στεργιόπουλου, Ελένης Κόλλια, Βασίλη Ζηλάκου, Αύγουστου Κορτώ.
Του Παναγιώτη Γούτα
Κάποιες από τις νέες (ή σχετικά νέες) ποιητικές φωνές που εντόπισα πρόσφατα, τύπωσαν βιβλία στις Εκδόσεις των φίλων και στην Οδό Πανός, δυο εκδοτικούς οίκους με παράδοση στη διακριτική και χαμηλόφωνη πλην ποιοτική ποίηση.
Για την ποιητική συλλογή Ναρκοσυλλέκτρια (εκδ. Γαβριηλίδη) της Ευφροσύνης Μαντά-Λαζάρου.
Του Μάριου Μιχαηλίδη
Ομολογώ ότι την ποιήτρια Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου, ως όνομα και ως δημιουργό, την γνώρισα από τη βραβευμένη και όλως εξαιρετική ποιητική της συλλογή Ο Νώε στην Πόλη (Πλανόδιον, 2011). Παρουσία σεμνή γι’ αυτό και αθόρυβη, την πρωτοσυνάντησα στην Κύπρο, στην απονομή των εκεί κρατικών βραβείων λογοτεχνίας του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
Για τη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Μήτσορα «Από τη μέση και κάτω» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Του Κώστα Αγοραστού
Για τη συλλογή δοκιμίων του Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα Το τέλος και η αρχή (εκδ. Παπαζήση).
Του Γιώργου Βέη
«Η Αθήνα δεν υπάρχει πια, υπάρχει η Ευρώπη»
Κωστής Παλαμάς, Η φλογέρα του Βασιλιά, 11ος Λόγος
Οι διαπιστώσεις διακρίνονται αμέσως τόσο για την καλοσμιλεμένη τους επιχειρηματολογία, όσο και για την ευθύτητα των διατυπώσεων. Τα συμπεράσματα, κρυστάλλινα και διασταυρωμένα πολλαχώς, είναι βεβαίως διαποτισμένα από τον τρόμο της μοναξιάς της ύπαρξης. Η αδυνατότητα του ουσιαστικού διαλόγου, η ραγδαία απομάγευση του τοπίου, ο τελεσίδικος εξοστρακισμός της ετερότητας, η αίσθηση μιας παρατεταμένης δυστοπίας, η ξενότητα, ο εκφυλισμός του ποιητικώς οράν εκτίθενται με επιμέλεια και αναλύονται επαρκώς. Η ατμόσφαιρα, η υγρασία, η όλη συνθήκη της σύνθεσης των κεφαλαίων δεν απωθεί, δεν αποθαρρύνει την ανάγνωση. Την κάνει σύντροφό της. Η λέξη εν ολίγοις δεν θέλει να εντυπωσιάσει αλλά να καρφωθεί.
Για το μυθιστόρημα Ο Νο1 καταζητούμενος του Τζον Λε Καρρέ (εκδ. Bell)
Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Για το μυθιστόρημα της Hannah Kent Έθιμα ταφής (εκδ. Ίκαρος).
Του Νίκου Ξένιου
«I was two dead men. I was burning farm. I was a knife. I was blood».
Hannah Kent
Βραβευμένη με το Indie για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς (2014) και υποψήφια για σωρεία άλλων διακρίσεων, η αυστραλή Χάνα Κεντ μας μεταφέρει, με το βιβλίο της Έθιμα Ταφής, στη βόρεια Ισλανδία του 1829, όπου, υπό το φως του πολικού σέλαος, η Άγκνες Μάγκνουσντότιρ αναμένει την εκτέλεση της θανατικής της ποινής για τη βίαιη δολοφονία δύο ανδρών, εκ των οποίων ο ένας υπήρξε εραστής της.
Για τη συλλογή μελετών του Μιχαήλ Μπαχτίν «Δοκίμια Ποιητικής» (Π.Ε.Κ.) και για την πραγματεία του Michael Holquist «Διαλογικότητα - Ο Μπαχτίν και ο κόσμος του» (Gutenberg).
Tου Γιώργου Ν. Περαντωνάκη
«Ανάθεμα: 1α) ως κατάρα, για να εκφράσουμε την έντονη αγανάκτησή μας για κάτι που μας έχει συμβεί ή για κάποιον που είναι ο αίτιος της δυστυχίας μας, 1β) η ποινή της αποβολής από την εκκλησιαστική κοινωνία, ο αφορισμός». (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής, ΙΝΣ). Για το φιλοσοφικό έργο «Ο Αντίχριστος του Φρ. Νίτσε» (εκδ. Gutenberg).
Του Γιώργου Λαμπράκου
Για το μυθιστόρημα του Gilles Martin-Chauffier Το Παρίσι εν καιρώ ειρήνης (εκδ. Πόλις).
Του Γιώργου Βέη
«Αν τα φύλλα των ονείρων μας πρέπει να αγγίζουν τον παράδεισο, καλύτερα οι ρίζες των πράξεών μας να φτάνουν ως την κόλαση».Ο Ζιλ Μαρτέν-Σωφιέ, γεννημένος στο Νεϊγύ το 1954, απόφοιτος οικονομικών σπουδών, είναι αρχισυντάκτης του περιοδικού Paris Match, όπου άρχισε να εργάζεται από το 1980. Διατηρεί την επιστασία των πολιτικών θεμάτων. Γνωρίζει σε βάθος τον ψυχισμό του γαλλικού λαού. Αλλά και τις ιδιοσυγκρασίες αντιπροσωπευτικών ομάδων άλλων λαών και άλλων εθνοτήτων, οι οποίες εκούσες άκουσες έκαναν ή επιδιώκουν να κάνουν πατρίδα τους, hic et nunc, τη δική του. Γράφει στη διασταύρωση κυριολεκτικά πολλαπλών πολιτισμικών ωσμώσεων, αποδομώντας συνειδητά και καυτηριάζοντας συστηματικά. Εξ ου και η γοητεία των κειμένων του, τα οποία, περιττό να το τονίσω, επιχειρούν να στοιχειοθετήσουν μιαν ευπρόσωπη, εξ αντικειμένου ει δυνατόν, τοποθέτηση.
Για τη συλλογή διηγημάτων του Θοδωρή Νταλούση Ο Μασκοφόρος (εκδ. Φαρφουλάς) αλλά και για το είδος της pulp λογοτεχνίας στη χώρα μας.
Της Ελένης Τσαντίλη
Το pulp ως λογοτεχνικό είδος δεν μπόρεσε να διακριθεί στην ελληνική λογοτεχνική παραγωγή. Ούτε κατά την ευημερούσα δεκαετία του '90 που οι συνθήκες παραγωγής και κατανάλωσης ήταν ευνοϊκότερες. Με λίγα λόγια δεν μπόρεσε να συσπειρώσει ένα εναλλακτικό, κατά συνθήκη underground κοινό, και μόλις κάποιες μεμονωμένες μα διάσπαρτες περιπτώσεις θυμίζουν την παρουσία του.
Μια ενδελεχής ανάγνωση στο δοκίμιο του κορυφαίου Γάλλου φωτογράφου Herni Cartier-Bresson Η αποφασιστική στιγμή.
Της Μαρίας Γιαγιάννου
Βλέπουμε αλλά δεν είμαστε και οι καλύτεροι μαθητές. Είμαστε συλλέκτες, δεν είμαστε σοφοί. Ρέει η όραση, επιτελεστικά συνήθως. Σαρώνει και πότε πότε επιλέγει, στέκεται. Οι στατικές παραδοσιακές εικόνες (η ζωγραφική, η γλυπτική και όλες οι τριγύρω τέχνες) καθοδηγούν την όραση προς την εστίαση. Οι κινούμενες τεχνικές εικόνες (ο κινηματογράφος και η τηλεόραση κυρίως) ενθαρρύνουν την απεστίαση˙ επιταχύνουν την όραση, τόσο που η ζωή, μετά την εμπειρία του οπτικού ντόπινγκ, μοιάζει ακίνητη.
Για τα ποιητικά βιβλία του Fernando Pessoa Τα ποιήματα του Αλμπέρτο Καέιρο και Τα ποιήματα του Άλβαρο ντε Κάμπος (Gutenberg).
Του Νίκου Ξένιου
Για το βιβλίο του Γιώργου Χουλιάρα Λεξικό Αναμνήσεων (εκδ. Μελάνι).
Της Άλκηστης Σουλογιάννη
Ιδιαιτέρως σημαντικά προϊόντα δημιουργικής γραφής αντιπροσωπεύουν οι ποιητικές συλλογές του Γιώργου Χουλιάρα Εικονομαχικά (1972), Η άλλη γλώσσα (1981), Ο θησαυρός των Βαλκανίων (1988), Γράμμα (1995), καθώς και η συγκεντρωτική έκδοση με τον τίτλο Δρόμοι της Μελάνης (2005) ως μια παραστατική σηματοδότηση της παραγωγικής διαδρομής του συγγραφέα.
Για το μυθιστόρημα του Μένη Κουμανταρέα Ο θησαυρός του Χρόνου (εκδ. Πατάκη).
Του Κώστα Αγοραστού
Νέο μυθιστόρημα από τον αειθαλή Μένη Κουμανταρέα με κεντρικό του θέμα την απώλεια και τον χρόνο. Τους ανθρώπους που έφυγαν, τον χρόνο που πέρασε και άφησε ανεκτίμητους θησαυρούς στην καρδιά αλλά και στη συγγραφική ζωή του σπουδαίου αυτού πεζογράφου.
Για τη μελέτη Κόσμοι σε πόλεμο - 2500 χρόνια σύγκρουσης ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση του Anthony Padgen (εκδ. Αλεξάνδρεια).
Του Γιώργου Σιακαντάρη
Ο ιστορικός Άντονυ Πάγκντεν διδάσκει σήμερα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Στα επιστημονικά ενδιαφέροντα του συμπεριλαμβάνονται η ιστορία του πολιτισμού των Μάγιας, γενικότερα οι Ινδιάνοι της Αμερικής, ο ρόλος του ισπανικού ιμπεριαλισμού στην κατάκτηση της Αμερικής, αλλά και οι πολιτισμικές και ιστορικές σχέσεις Ευρώπης και Αμερικής. Στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του είναι οι διαφορές που χωρίζουν τη Δύση από την Ανατολή. Σύμφωνα με αυτόν αυτές οι διαφορές πάνε πολύ πέρα από τις διαφορές στην πολιτική και στη θρησκεία.
Για τη συλλογή διηγημάτων του Νικόλα Περδικάρη «Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα» (εκδ. Το Ροδακιό). Η κεντρική εικόνα είναι έργο του Leonid Afremov - https://afremov.com/
Της Έλενας Μαρούτσου
Για τη μελέτη του Walter Pater Η Αναγέννηση (εκδ. Αλεξάνδρεια), ένα μανιφέστο του αισθητισμού.
Του Γιώργου Λαμπράκου
Γράφοντας για τον Μαρσέλ Προυστ σε προηγούμενο κείμενό μας («Αναζητώντας τον έρωτα», Bookpress, 25/9/2014), δεν είχαμε την ευκαιρία να αναφερθούμε στον αισθητισμό, αυτό το σπουδαίο καλλιτεχνικό και πνευματικό κίνημα του 19ου αιώνα, το οποίο επηρέασε καθοριστικά την πορεία προς τον ευρωπαϊκό μοντερνισμό, και ασφαλώς τον ίδιο τον Προυστ. Επηρεασμένοι από ιδέες της γερμανικής ιδεαλιστικής φιλοσοφίας και του ρομαντισμού, οι πρωτεργάτες του αισθητισμού, αρχικά κάποιοι Γάλλοι (Γκοτιέ, Μποντλέρ, Φλομπέρ) και στη συνέχεια κάποιοι Άγγλοι (Πέιτερ, Σουίνμπερν, Γουάιλντ) τόνισαν την αυτονομία του έργου τέχνης κυρίως σε σχέση με ηθικές και πολιτικές σκοπιμότητες (το δόγμα «η τέχνη για την τέχνη»), συνεπώς την ολοκληρωτική αφοσίωση του καλλιτέχνη στο ωραίο («η θρησκεία του ωραίου» ως η μόνη πίστη) και κατ’ επέκταση στην αισθητική καλλιέργεια του εαυτού του. Ίνδαλμα έγινε έτσι ο εστέτ, ένας αντικομφορμιστής και συχνά παρακμιακός αισθητής, που πρεσβεύει πως ο κόσμος, όπως έγραφε την ίδια εποχή ο Νίτσε στη Γέννηση της τραγωδίας, «δικαιώνεται μονάχα ως αισθητικό φαινόμενο».
Για το μυθιστόρημα Άχνα του Στρατή Χαβιαρά (εκδ. Κέδρος)
Του Γιώργου Βέη
Διακρίνω εδώ τρεις θεματικούς άξονες: την ανάκτηση του κρίσιμου εκείνου τμήματος του παρελθόντος, το οποίο κατεξοχήν γαλούχησε Εαυτόν, την απόλυτη διαστολή της στιγμής, προκειμένου να χωρέσει ει δυνατόν ολόκληρο το συγγραφικό σύμπαν και την πρόσληψη της εξ αντικειμένου πραγματικότητας χωρίς να εξανδραποδισθεί η εξ υποκειμένου σύστοιχή της. Δύο είναι οι κύριες προθέσεις του μυθιστορήματος, εν πολλοίς αιρετικού: να αναδειχθεί πάση θυσία η σημαίνουσα Διαφορά λόγου και να κρατήσει όσο γίνεται περισσότερο, υπακούοντας ταυτοχρόνως στους νόμους των ατομικών ποιοτήτων, η τελετή της γραφής.
Για το δοκίμιο του Νούτσιο Όρντινε Η χρησιμότητα του άχρηστου (εκδ. Άγρα).
Του Νίκου Κουρμουλή
Ύστερα από έξι χρόνια εγκλωβισμού στο σπιράλ της κρίσης, ο στείρος οικονομισμός τείνει να κυριαρχήσει στο δημόσιο πεδίο. Ένα πυκνό σώμα λόγου, με άξονες την ακατάσχετη πληροφοριακή παράθεση και τη διαχειριστική κειμενικότητα. Αφηγηματικά μοτίβα τεχνοκρατικής προέλευσης που εκτός από την εισαγωγή νέων (για το πλατύ κοινό) όρων, διεισδύουν και στον πυρήνα του συνειδησιακού πλέγματος των απλών ανθρώπων. Ένας λόγος αρχικά αποδιοπομπαίος και οχληρός, που με την πάροδο του χρόνου μεταμορφώθηκε σε βασικό χαρακτηριστικό του πρακτικισμού, «επιδοτούμενος» αδρά από τα ΜΜΕ.
Για το βιβλίο του Δημήτρη Μπασλάμ «Τα παπούτσια του βαρύτονου» (εκδ. Επόμενος Σταθμός).
Του Κώστα Δρουγαλά
Για το μυθιστόρημα του Steve Watson Αμνησία (εκδ. Ψυχογιός).
Της Αργυρώς Μαντόγλου
Η αμνησία, ως μια μορφή δυστοπίας έχει τις τελευταίες δεκαετίες εξερευνηθεί με πολλούς τρόπους, τόσο σε απαιτητικά λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα όσο και σε έργα που απευθύνονται στο ευρύτερο κοινό. Το να ξυπνάς ένα πρωί και να μην είσαι σε θέση να ανακαλέσεις το ποιος είσαι και το πού βρίσκεσαι και να κρατάς σημειώσεις ή ακόμα και να γράφεις πάνω στο σώμα σου (όπως ο ήρωας του Memento, στην ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν) μπορεί να μην είναι μια πνευματική κατάσταση που συναντάμε συχνά στην πραγματικότητα, εν τούτοις, έχει αποτελέσει κεντρικό μοτίβο σε πλήθος από τις τρέχουσες μυθοπλασίες.
Για το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση Το μίσος (εκδ. Διόπτρα).
Της Χίλντας Παπαδημητρίου
Την ήσυχη ατμόσφαιρα της μικρής πόλης Έρεμπρο ταράζει ένα φρικιαστικό εύρημα: το κομμένο κεφάλι μιας ιρανής μετανάστριας, ακουμπισμένο στο γρασίδι δίπλα από το ποτάμι. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης και το επιτελείο του αναλαμβάνουν την εξιχνίαση της υπόθεσης, αλλά πριν προλάβουν να συγκεντρώσουν τα πρώτα στοιχεία, μια νιγηριανή μουσουλμάνα μετανάστρια βρίσκεται δολοφονημένη με παρόμοιο, τελετουργικό τρόπο. Σύντομα, προστίθενται κι άλλα πτώματα, σφαγμένα τελετουργικά και αποκεφαλισμένα, κάτι που δείχνει καθαρά ότι οι εκπρόσωποι του νόμου έχουν να αντιμετωπίσουν έναν κατά συρροή δολοφόνο, ο οποίος εμφορείται από ρατσιστικές ιδέες. Παράλληλα, η δολοφονία ενός μαθητή αραβικής καταγωγής ανοίγει ένα καινούργιο μέτωπο.
Για το βιβλίο του Γιώργου Σκούρτη Το χειρόγραφο της Αντάρας (εκδ. Καστανιώτη)
Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη
Τσαμπουκαλού, αθυρόστομη, με τσαγανό και πείσμα, με λέγειν και με αποφασιστικότητα, που σπούδασε «Φιλό» και λίγο θέατρο (έτσι εξηγείται που διανθίζει τον λόγο της με τσιτάτα από Μήδεια έως Καβάφη), που σπούδασε όμως και στο πεζοδρόμιο· γι' αυτό κατεβάζει χειμαρρωδώς καντήλια και θυμοσοφίες, λόγια της πιάτσας και της οργής, κατάρες και ώριμες σκέψεις. Καταιγιστική, ετοιμόλογη, καπάτσα, αρχηγός με το μαχαίρι στα δόντια, κωλοπετσωμένη, με διασυνδέσεις στην Ασφάλεια αλλά και με κύρος στα πέριξ, άνθρωπος της νύχτας αλλά και φιλοσοφημένη πάνω στη ζωή και στον άνθρωπο... Αυτή είναι η αφηγήτρια που εκφωνεί χύμα τον κατατοπιστικό ως προς τα γεγονότα και συνάμα καταγγελτικό της λόγο, σ' ένα κείμενο βγαλμένο από τα κατάβαθα της ψυχής της.
Για την ποιητική συλλογή του Στέργιου Μήτα Έμμετρη φυσική ιστορία των θεάτρων (εκδ. Μικρή Άρκτος).
Του Θοδωρή Ρακόπουλου
Υπάρχει, στην περιβαλλοντολογία και τη φυσική γεωγραφία, η έννοια «πολική σύντηξη», που αποδίδει την σχετικότητα των μετρήσεων: είναι το φαινόμενο όπου οι δύο σημαίνουσες κλίμακες μέτρησης θερμοκρασίας, οι Φαρενάιτ και Κελσίου, συγκλίνουν. Συμβαίνει στους -40 βαθμούς, όπου η «αμερικάνικη» και η «ευρωπαϊκή» κλίμακα τυχαίνει να καταρρέουν, και να αποδίδουν, συνταυτιζόμενες απόλυτα, την ίδια καταμέτρηση βαθμών.
Για τον 6ο τόμο, Η Αλμπερτίν αγνοούμενη, του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, του Marcel Proust σε μετάφραση Παναγιώτη Πούλου.
Του Γιώργου Λαμπράκου
Πού είχαμε μείνει; Α, ναι! Ο Μαρσέλ, αφηγητής σε πρώτο ενικό πρόσωπο της ζωής του εαυτού του στο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο (1913-27) του Μαρσέλ Προυστ (1871-1922), αφότου έχει περιγράψει το πώς (θυμάται να) έχει κλείσει στο σπίτι του την αγαπημένη του Αλμπερτίν καθώς και όλα όσα βιώνει ή φαντασιώνεται να βιώνει μαζί της (στην πέμπτη ενότητα του έργου, Η φυλακισμένη), βρίσκεται ξαφνικά προ ενός τρομερού απροόπτου: η Αλμπερτίν δραπετεύει (στην έκτη ενότητα του έργου, Η Αλμπερτίν αγνοούμενη). Προτού όμως ασχοληθούμε με την έκτη ενότητα (παραβλέποντας άλλα συμβάντα και εστιάζοντας στον έρωτα του Μαρσέλ για την Αλμπερτίν – εξάλλου, πέμπτη και έκτη ενότητα συναποτελούν το λεγόμενο «μυθιστόρημα της Αλμπερτίν»), ας βουτήξουμε μια ελληνική μαντλέν (π.χ. ένα κουλουράκι) στο ρόφημά μας, μήπως και θυμηθούμε κάπως τι έχει συμβεί μεταξύ τους.
Για το βιβλίο του Φιόντορ Ντοστογιέβσκι Οι Δαιμονισμένοι, σε μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου (εκδ. Γκοβόστη).
Του Νίκου Ξένιου
«Είμαι παιδί της εποχής μου, παιδί της δυσπιστίας και της αμφιβολίας, μέχρι και σήμερα και μέχρι (το ξέρω αυτό) τον θάνατο. Πόσα τρομακτικά μαρτύρια μου κόστισε και μου κοστίζει ακόμα η λαχτάρα να πιστέψω, που γίνεται τόσο δυνατότερη όσο περισσότεροι γίνονται οι αντίθετοι λόγοι!». (Φιόντορ Ντοστογιέβσκι)
Για τη νουβέλα του Φίλιππου Δ. Δρακονταειδή Σαν σκυλί.
Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη
Μετά το βραβευμένο Η αθανασία των σκύλων του Κώστα Μαυρουδή άλλο ένα πρόσφατο βιβλίο αφορμάται από την εικόνα του σκύλου κι από την είσοδό του στο παροιμιώδες και μεταφορικό λεξιλόγιο της καθημερινότητας. Η φράση «σαν το σκυλί (στ' αμπέλι)», που σημαίνει «άδικα, αδιάφορα, χωρίς συναισθηματισμούς», αποτυπώνει και την ιδέα πάνω στην οποία στηρίχτηκε ο συγγραφέας για τη νουβέλα του.
Επανέκδοση της Πρώτης Αγάπης (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) του Ιωάννη Δ. Κονδυλάκη συνοδευόμενη από μελέτη της Κέλης Δασκαλά.
Του Νίκου Ξένιου
Για το βιβλίο του Αντώνη Γεωργίου Ένα αλπούμ ιστορίες (εκδ. Το ροδακιό)
Της Άλκηστης Σουλογιάννη
Ο κύπριος συγγραφέας (και νομικός) Αντώνης Γεωργίου έχει παρουσιάσει ενδιαφέροντα δείγματα δημιουργικής παραγωγής ως ευρηματική διαχείριση ζητημάτων σχετικά με τον (εσωτερικό) άνθρωπο και τη διάθεσή του απέναντι στον εαυτό του και στο περιβάλλον, όπως εντοπίζονται π. χ. στην ποιητική συλλογή Πανσέληνος παρά μία (2006), στη συλλογή διηγημάτων Γλυκιά bloody life (2006), ή ακόμα σε θεατρικά έργα (Αγαπημένο μου πλυντήριο 2007, Η Νόσος 2009, Ο κήπος μας 2011, La belote 2012). Εξίσου δημιουργική συμπεριφορά αναπτύσσει ο Α. Γεωργίου και με τη συμμετοχή του στη συντακτική ομάδα του καλού κυπριακού περιοδικού λόγου, τέχνης και προβληματισμού με τον τίτλο Άνευ.
Του Κώστα Δρουγαλά
Το φως μέσα μου είναι το πρώτο βιβλίο του Ξανθιώτη συγγραφέα Κωνσταντίνου Κέλλη. Ως επί το πλείστον τα δεκατρία διηγήματα της συλλογής είναι ιστορίες τρόμου που καλύπτουν όλο το φάσμα αυτού του παραγνωρισμένου είδους. Στο βιβλίο μαθαίνουμε πως αρκετά από τα διηγήματα της παρούσας συλλογής έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Για την ποιητική συλλογή της Χλόης Κουτσουμπέλη Κλινικά Απών (εκδ. Γαβριηλίδη).
Του Παναγιώτη Γούτα
Συνεπής στον δρόμο που έχει χαράξει με τα προηγούμενα ποιητικά της βιβλία και με ευκρινέστερο πλέον τον ποιητικό της στόχο, η Χλόη Κουτσουμπέλη καταθέτει την έβδομη κατά σειρά συλλογή της με τον χαρακτηριστικό και απόλυτα συμβατό με τη θεματολογία των ποιημάτων της τίτλο Κλινικά απών. Κλινικά απών, όχι μόνο ένα ευφυές λογοπαίγνιο, μια λεκτική παραδοξότητα, αλλά μια φράση με ποικίλες αναγνώσεις. Εν μέρει παραπέμπει στον ιατρικό όρο Κλινικά νεκρός, ίσως όμως να είναι δραστικότερος και πιο επώδυνος από αυτόν, αφού υποδηλώνει τους μικρούς καθημερινούς θανάτους στους οποίους ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να οδηγηθεί, στο ανελέητο αγώνισμα μιας μονομαχίας, σώμα με σώμα, στον ερωτικό στίβο.
Του Γιώργου Λαμπράκου
Στην «Εγκυκλοπαίδεια Δομή», μία από τις πληρέστερες σύγχρονες εγκυκλοπαίδειες που αποτελείται από 30 τόμους άνω των 800 σελίδων ο καθένας (συν έξι καταπληκτικούς τόμους για την Ελλάδα και τον Αρχαίο Κόσμο), το λήμμα «Δαρβίνος, Κάρολος» καταλαμβάνει το πολύ δύο σελίδες, στον 7ο τόμο, ενώ το λήμμα «εξέλιξη» είναι ελάχιστα μεγαλύτερο. Το γεγονός ότι επιφυλάσσονται τόσο λίγες σελίδες για τον θεμελιωτή της μοναδικής έγκυρης επιστημονικής ιδέας για την καταγωγή και την πορεία της ζωής στον πλανήτη μας (της εξέλιξης μέσω φυσικής επιλογής) είναι κάπως απογοητευτικό.
04 Μαρτίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Ελάχιστοι συγγραφείς στις μέρες μας έχουν την απήχηση ενός «ποπ σταρ» όσο η Ντόνα Ταρτ [Donna Tartt]. Γύρω από το όνομά της σωρεύονται φήμες και «τρελές» ειδήσεις. Ωστό
02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ
15 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
19 Δεκεμβρίου 2023 ΣΙΝΕΜΑ
03 Δεκεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ