Του Δημοσθένη Κερασίδη

Ο Έσσε αναφέρει ότι ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε ο πρώτος μυθιστοριογράφος που έβαλε ως πρωταγωνιστές στα βιβλία του άτομα εκτροχιασμένα, περιθωριακά, κατατρεγμένα.

Ο Βασίλης Λαδάς, μετά το Μουσαφεράτ, συνεχίζει αυτή την παράδοση με το καινούριο του μυθιστόρημα, με τίτλο Παιχνίδια κρίκετ, το οποίο αποτελεί μια διευρυμένη συνέχεια του νήματος του προηγούμενου βιβλίου του.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Η πρώτη ανάγνωση του βιβλίου Το Τουρκάκι του Μετίν Αρντιτί παρακολουθεί την περιπέτεια του βίου και τα έργα του εβραίου τούρκου Ελί Σοριάνο που δωδεκάχρονος, μεσούντος του 16ου αιώνα, εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη με το ελληνικό όνομα Ηλίας Τρωιάνος. 

Του Γιώργου Βέη  

Ο φίλιος ήχος. Ένα άκουσμα που θυμίζει προσλαλιά πολύ συγγενικού σου προσώπου. Η λέξη σε καλεί συχνά να επισκεφθείς την πρώτη αθωότητα του βίου.

Ο μεγάλος Έλληνας του σινεμά*

Του Σωτήρη Βανδώρου

Έκοψε πολλά εισιτήρια, άρεσε στο ευρύ κοινό, η κριτική τoν υποδέχτηκε στην πλειονότητά της με θετικά σχόλια.

Της Τόνιας Μάκρα

Κτήρια ορόσημα της Αθήνας όπως το «Χίλτον» ή το Μέγαρο Μουσικής φέρουν την υπογραφή του ενώ οι πολυκατοικίες που έχτισε τις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 «πρωταγωνίστησαν» σαν μοντέρνο και ζηλευτό σκηνικό στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. 

Της Βίκυς Βασιλάτου-Σαρρή

Ο Καταλανός συγγραφέας, Manuel Vázquez Montalbán, θεωρείται ένας από τους πλέον μοντέρνους σύγχρονους συγγραφείς.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Μυθιστορηματική βιογραφία ενός πατριώτη από το πάνθεο των αφανών

Το βιβλίο της Σοφίας Παπαϊωάννου «Κρυμμένο στο Αιγαίο» αναφέρεται σε μιαν αληθινή ιστορία για έναν σπουδαίο Έλληνα από την Κάσο, τον Μιχάλη Κουτλάκη.

Το 2005 είχε προταθεί από την επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου η μεταγραφή όλων των βραβευμένων βιβλίων στο σύστημα Μπράιγ, για παιδιά με προβλήματα όρασης. Έγινε; Δεν έγινε; Τίποτα παραπάνω δεν ακούστηκε από τότε!

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Η εξιστόρηση της προσωπικής διαμάχης Χιουμ και Ρουσσώ την εποχή του Διαφωτισμού

Του Σωτήρη Βανδώρου **

Είναι «αναμφίβολα και πέραν κάθε σύγκρισης ο πιο μοχθηρός και αδίστακτος παλιάνθρωπος που υπάρχει στον κόσμο και ντρέπομαι ειλικρινά για όλα όσα έγραψα ποτέ υπέρ του».

Του Γ. Ν. Περαντωνάκη

Το ότι η ιστορία είναι αφηγηματική κατασκευή και ιδεολογική ιεράρχηση γεγονότων είναι πλέον μια επιστημονική θέση.

 Για το βιβλίο «Οι πρώτοι μου πίνακες ζωγραφικής» της Μαρί Σελιέ. 

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Ομπάμα, 4 χρόνια πριν*

Του Σωτήρη Βανδώρου

Στο βιβλίο με το μάλλον άστοχο τίτλο «Ομπάμα και Ευρώπη» συγκεντρώνονται τρεις ομιλίες του εκλεγέντος αμερικανού προέδρου που αναλαμβάνει καθήκοντα μεθαύριο [20/1/2009]:

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Χαμένα κορίτσια στις όχθες του Μιζούρι

Τα τρία μυθιστορήματα της Τζίλιαν Φλιν μας εισάγουν σε έναν κόσμο ζοφερό, γεμάτο πάθη και καταπιεσμένες μνήμες.

Του Πάρι Κωνσταντινίδη

Δεν υπάρχουν καλά και κακά μουσικά είδη. Μόνο καλή και κακή μουσική. Την προσεγγίζουμε μέσα από πολύ διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία.

Έργο μεταιχμιακό, με πολλές φιλοσοφικές και αλληγορικές προεκτάσεις, η «Σκακιστική νουβέλα» του αυστροεβραίου συγγραφέα Στέφαν Τσβάιχ είναι δικαίως μια από πλέον διαβασμένες και σχολιασμένες νουβέλες του εικοστού αιώνα.

Του Κ.Β. Κατσουλάρη  

Της Παυλίνας Μάρβιν

Του Γ. Ν. Περαντωνάκη

Τι πρέπει να πιστέψει ο αναγνώστης απ’ όσα διαβάζει σε ένα μυθιστόρημα;

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Διαβάζοντας την Κοινωνιολογία της παγκοσμιοποίησης της Saskia Sassen (εκδ. Μεταίχμιο 2011)[1] κάνω μια σειρά παρατηρήσεις, μερικές από τις οποίες καταγράφω εδώ.

Της Βίκυς Βασιλάτου-Σαρρή

Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο, «το Πήλιο είναι διπρόσωπο βουνό: από τη μεριά του Αιγαίου είναι δασωμένο, άγριο, αλίμενο, ανοιχτό στους ανέμους.

Ταξιδεύοντας με 33 διάσημους συγγραφείς σ’ ένα δωμάτιο.

Του Γιάννη Φαρσάρη*

Για το βιβλίο για παιδιά του Πάνου Χριστοδούλου «Η μπάλα της ζωής τους» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Του Τριαντάφυλλου Κωτόπουλου*

Περιπλάνηση στο χώρο και στο χρόνο

Η νέα έκδοση του βιβλίου της Έλενας Χουζούρη Η Θεσσαλονίκη του Γιώργου Ιωάννου, Περιπλάνηση στο χώρο και στο χρόνο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο της κριτικής της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Από την προϊστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας

Τα πρώτα σοβαρά σε έκταση και σε προδιαγραφές δείγματα της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας εντοπίζονται στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

Του Παναγιώτη Γούτα 

Ύστερα από την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του τελευταίου βιβλίου του Κορτώ είναι φανερό πως το κείμενο στερείται κάποιας ιδιαίτερης τραγικότητας (και ιδιαιτερότητας) στον πυρήνα του, για να αξιοποιηθεί επιτυχώς ως «σοβαρή» αυτοβιογραφία.

Του Αλέξη Ζήρα 

Φύλο, αρχέτυπα και ιστορία

Από τη σύγχρονη πεζογραφία μας, τουλάχιστον των τελευταίων τριάντα ετών, δεν έχουν λείψει τα μυθιστορήματα που συνδέουν την ιστορία της Κρήτης από το 1850 και έπειτα με θρύλους και θρυλικές μορφές του νησιού.

Η μη βία ως πολιτική πράξη

Του Κώστα Κατσουλάρη

Το 1936, η χρονιά της πρώτης κυκλοφορίας του Τυφλού λυτρωτή (Eyless in Gaza), είναι μια κομβική στιγμή στη ζωή και την πνευματική πορεία του Άλντους Χάξλεϋ. Μόλις τέσσερα χρόνια πριν, το 1932, έπειτα από ένα ταξίδι του στην Αμερική, έχει γράψει τον Θαυμαστό καινούργιο κόσμο του, το βιβλίο που από τότε ήδη τον έκανε διάσημο, ενώ ένα χρόνο αργότερα, το 1937, θα φύγει, οριστικά όπως τελικά αποδεικνύεται, για τις Ηνωμένες Πολιτείες. 

Για το βιβλίο του Ρέι Μπράντμπερι «Φαρενάιτ 451» (μτφρ. Βασίλη Δουβίτσα, εκδ. Άγρα)

Του Γιώργου Λαμπράκου 

Του Γιώργου Βέη

Του Μάκη Πανώριου

Η λογοτεχνική γραφή επιβεβαιώνεται ως Έργο Δημιουργίας όταν σε αυτό διαπιστώνεται η υπαρξιακή αγωνία του λειτουργού του, που σημαίνει ότι, εκτός από την αίσθηση των πραγμάτων, διαθέτει και την εσωτερική όραση της ζωής. Στην περίπτωση αυτή το βλέμμα του δεν αποκαλύπτει μόνο το κρυφό νόημα της ανθρώπινης περιπέτειας, που εκπέμπουν-μεταδίνουν οι στιγμές της, αλλά μας συστήνει τον τολμηρό, αν όχι αναρχικό, αναγνώστη του σκότους, κυρίως τον ανιχνευτή του υπαρξιακού αινίγματος. 

Για την ποιητική συλλογή της Δήμητρας Χριστοδούλου «Η απλότητα του τρόμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι

Του Γιώργου Βέη 

Της Βίκυς Βασιλάτου

Πώς θα σας φαινόταν εάν μια ομάδα παιδιών αποφάσιζε να παίξει με τα μυρμήγκια της -δηλαδή εσάς- και να τα αποκόψει από τον υπόλοιπο κόσμο χάρη σ’ έναν θόλο για να παρατηρήσει τις αντιδράσεις, τη βιωσιμότητα, τους φόβους, τη βιαιότητα και την ανθρωπιά τους μέσα από έναν οργουελικό μεγεθυντικό φακό και με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα; 

Του Δημήτρη Αργασταρά

Είναι πραγματικά πολύ ελπιδοφόρο, μέσα στην σημερινή συνθήκη της μελαγχολίας και της κατάπτωσης, που μας περιβάλλει όλους σαν αναπόδραστη ομίχλη, να συναντάς βιβλία που αποπνέουν μια άλλη ποιότητα, έναν αέρα αισιοδοξίας και δημιουργικότητας διαφορετικό, βιβλία όπου ο συγγραφέας τους πετυχαίνει μια ευτυχή καλλιτεχνική ανάπλαση της πραγματικότητας και ταυτόχρονα προτείνει μια καινούρια ματιά πάνω σε αυτήν. Ως ένα τέτοιο βιβλίο είδα το πρώτο μυθιστόρημα του Γιώργου Τυρίκου-Εργά Η καινούρια διαθήκη του Σμου.