Της Αρχοντούλας Διαβάτη 

Το τελευταίο βιβλίο της Γιώτας Αργυροπούλου είναι μια ποιητική συλλογή, ένας κομψός τόμος σε πολυτονικό με ξεχωριστό εξώφυλλο –μια αγιορείτικη εικόνα– που αποπνέει καλό γούστο, χιούμορ, καλόδεχτη ειρωνεία και απλότητα ως τρόπο και ως άποψη. Και, προπάντων, γραμμένο σε θαυμαστή γλώσσα.

 Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Τι ζητάνε οι έλληνες συγγραφείς στη Λατινική Αμερική; Τι ψάχνουν από την άλλη οι πεζογράφοι μας στις χαραμάδες της Ιστορίας και στις παρυφές της πολιτικής λογοτεχνίας; Ο Μ. Κουμανταρέας δίνει απάντηση συναιρώντας τις δύο παραπάνω τάσεις -όπως τις εξέφρασαν ξεχωριστά λ.χ. η Ευγενία Φακίνου στο Τρένο των νεφών (2011) και ο Άρης Μαραγκόπουλος στο Χαστουκόδεντρο (2012)-, για να μιλήσει για το τέλος τού Έριχ Χόνεκερ στη Χιλή όπου είχε καταφύγει.

Για το μυθιστόρημα για εφήβους «Το τέρας έρχεται» (μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου) του Πάτρικ Νες που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. 

Της Σίσσυς Τσιφλίδου

Της Αργυρώς Μαντόγλου 

Ο Χένιγκ Μάνκελ χρησιμοποιώντας την αστυνομική ιστορία μυστηρίου ως όχημα, σ’ αυτό το δέκατο και τελευταίο έργο της σειράς με πρωταγωνιστή τον στοχαστικό ντετέκτιβ Κουρτ Βαλάντερ, θίγει θέματα που ταλάνισαν τη χώρα του, τη Σουηδία, τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς και την ίδια την έννοια της πολιτικής και του «πολιτικοποιημένου ανθρώπου»: Μέσα από τον ήρωά του εξετάζει τη συμμετοχή του πολίτη στα κρίσιμα γεγονότα του καιρού μας και προς το τέλος του μυθιστορήματος θα προβληματιστεί για τα ατροφικά αντανακλαστικά του, την έλλειψη εγρήγορσης απέναντι στις σημαντικές μεταβολές που επήλθαν καθώς και για τη διαφορά των ανθρώπων της δικής του γενιάς από εκείνη του πατέρα του.

Του Γιώργου Λαμπράκου

Άνθρωπος μηχανή (L’homme machine) είναι ο τίτλος ενός πρωτότυπου βιβλίου που κυκλοφόρησε στη Γαλλία το 1748, στο αποκορύφωμα του Διαφωτισμού. Συγγραφέας του ο περιβόητος γάλλος γιατρός και στοχαστής Ζιλιέν Οφρέ ντε λα Μετρί. Σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του λα Μετρί, ο Ντεκάρτ έσφαλλε όταν υποστήριζε ότι τα ζώα είναι μηχανές επειδή δεν έχουν ψυχή.

Της Έλενας Μαρούτσου

«Ποδηλατώντας πεζή» τιτλοφορεί τον πρόλογο αυτής της συλλογής ο Κώστας Κατσουλάρης, δηλώνοντας με αυτόν τον παιγνιώδη (τι λέξη κι αυτή) τρόπο τις δυο κοινές συνιστώσες αυτής της συλλογής: την πεζογραφία –όλα τα κείμενα που περιέχονται σε αυτήν είναι πεζά – και τη χαλαρή περιδιάβαση σε διάφορες περιοχές της λογοτεχνίας.

Για την ποιητική συλλογή της Κατερίνας Γώγου «Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε» (εκδ. Καστανιώτη)

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Για το βιβλίο του Henry David Thoreau «Περιπλανήσεις - Φιλοσοφικοί στοχασμοί»
(μτφρ: Βασίλης Αθανασιάδης, εκδ. Κέδρος 2013)

Του Νίκου Ξένιου

Κάθε εβδομάδα η Book Press προτείνει ένα βιβλίο για παιδιά ή για εφήβους

Αυτή την εβδομάδα το εικονογραφημένο βιβλίο Το παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο, της Ροδούλας Παππά, που  κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νεφέλη.

Του Παναγιώτη Γούτα

Ο Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, είναι, μαζί με τον Μιχάλη Κατσαρό και τον Μίλτο Σαχτούρη, από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις ποιητών στη σκιά. Ποιητών δηλαδή που, για διάφορους λόγους και όχι κατ’ ανάγκη εξ αιτίας κάποιας ανεπάρκειας του συνολικού τους έργου, έρχονται σε δεύτερη μοίρα, στη δεύτερη γραμμή των δημιουργών που χάραξαν ή διαμόρφωσαν, ποιητικά, την εποχή μας.

Της Μέμης Κατσώνη

«Παρουσιάστε τους». Ο τίτλος του τελευταίου βιβλίου της πολυβραβευμένης Χίλαρυ Μαντέλ και δεύτερου της τριλογίας που άρχισε με το Wolf Hall (βραβείο Booker 2009) είναι Bring Up The Bodies (βραβείο Booker 2012). Έτσι καλούσε η αγγλική δικαιοσύνη της εποχής τους υποδίκους να εμφανιστούν ενώπιον της: «παρουσιάστε τα σώματα» ― σαν να ήταν ήδη αποκεφαλισμένα.

Της Αρχοντούλας Διαβάτη

Τριανταπέντε ιστορίες είναι το μενού από πικάντικες μικροϊαφηγήσεις, όπως μας τις παραδίδει σε έναν κομψό τόμο –και καλή αναγνωστική μας "όρεξη"– ο συγγραφέας Ηλίας Κουτσούκος – delivery boy, κατά το διήγημα που δίνει τον τίτλο στο βιβλίο.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Η Μικρασιατική εκστρατεία θεωρείται η μεγαλύτερη καταστροφή τού Ελληνισμού και το πιο σημαντικό γεγονός της ελληνικής ιστορίας τού 20ού αιώνα, πιο σημαντικό κι από την Κατοχή, τον Εμφύλιο ή την επτάχρονη Δικτατορία.

Δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο απ’ το εξώφυλλο. Όσοι υποστηρίζουν αυτόν τον κοινό τόπο ίσως πιστεύουν επίσης πως δεν πρέπει να κρίνεις ένα βιβλίο κι απ’ το οπισθόφυλλο. Το συγκεκριμένο βιβλίο υπερίπταται των κοινών τόπων και στο οπισθόφυλλό του μπορούμε να διαβάσουμε το εξής: «Γαμ. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτε και ποτέ – παρά μόνο κάθε νύχτα στις τρεις και πέντε τα ξημερώματα, τότε που η λέξη γαμώτο τρώει μια τσεκουριά και σπάει στα δυο».

Κάθε εβδομάδα η Book Press προτείνει ένα βιβλίο για παιδιά ή για εφήβους

Αυτή την εβδομάδα το βιβλίο Σχολική παράσταση του Βασίλη Παπαθεοδώρου που (επανα)κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Του Γιώργου Λαμπράκου

Μετά τη θέση: καπιταλισμός, και την αντίθεση: σοσιαλισμός, ιδού η σύνθεση: η κοινωνία του πλαστικού. Μπ. ντε Σαρμποννώ

Δεν χωρά αμφιβολία πως μετά τη διάλυση του Ανατολικού Μπλοκ, ο καπιταλισμός απέδειξε πως είναι καλώς ή κακώς το μοναδικό ρεαλιστικό οικονομικό σύστημα στις πολυπληθείς σύγχρονες κοινωνίες. Την απόλυτη επικράτηση του καπιταλισμού αναγνωρίζουν όλοι, ανεξάρτητα από το αν και πόσο τον υποστηρίζουν ή τον αντιμάχονται, ανεξάρτητα κι από το αν πρόκειται για «δημοκρατικό» ή «καζίνο» ή όποιας άλλης μορφής καπιταλισμό.

Για το βιβλίο «Ο Θάλαμος αρ. 6» του Άντον Τσέχοφ (μτφρ. Άρης Αλεξάνδρου, εκδ. Γκοβόστη)

Της Ελένης Καρρά

Του Δημήτρη Αργασταρά

«Ο άνθρωπος που ξέχασε την γυναίκα του» του John O’ Farrell είναι ένα κωμικό μυθιστόρημα που συνδυάζει τα ευτράπελα περιστατικά και το λονδρέζικο χιούμορ με τους ενδιαφέροντες προβληματισμούς σχετικά με την ταυτότητα του ατόμου, την οικογένεια και τις ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη ζωή.

Του Νίκου Ξένιου

Της Αρχοντούλας Διαβάτη  

Επτά ιστορίες, επτά μπαμπούσκες, επτά ομόκεντροι κύκλοι που επικαλύπτονται, επτά επάλληλες ιστορίες κατά τον υπότιτλο, αφηγημένες σε τρίτο πρόσωπο από έναν παντεπόπτη αφηγητή με διαβολεμένη παρατηρητικότητα. Για επτά γυναίκες που διασταυρώνουν τα βήματά τους άρρωστες στο ίδιο μεγάλο νοσοκομείο: Την Ιουλία, την Αμαλία, τη Ρία, την Αγάπη, τη Ρίτα, την Εύη και την Παπά. Έρχονται και φεύγουν, κυκλοφορούν στον ίδιο χώρο, αντικρίζονται χωρίς ίσως να επικοινωνήσουν βαθύτερα μεταξύ τους και πολιτογραφούνται κάτοικοι της μεγάλης πολιτείας του νοσοκομείου.

Του Φοίβου Παναγιωτίδη*

Η προσέγγισή μου στη συλλογή αφηγήσεων μικρού μήκους Τα φώτα στο βάθος της Niemands Rose θα γίνει αποσπασματικά και, αναπόφευκτα, από τη σκοπιά ενός αναγνώστη. Θα οργανώσω τις σκέψεις μου γύρω από το είδος (genre) στο οποίο εντάσσεται το βιβλίο και γύρω από το ύφος της συγγραφέως και τη σχέση του με τη λεγόμενη γυναικεία γραφή.

Του Κώστα Αγοραστού

Με δεκατρία αστικού περιβάλλοντος διηγήματα, τα οποία συνθέτουν έναν αφηγηματικό κόσμο σκοτεινό και αμφίθυμο, επανέρχεται ο Πάνος Τσίρος. Με διηγήματα, επίσης, μας είχε συστηθεί μερικά χρόνια πριν, και μάλιστα με τον αινιγματικό τίτλο Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα (εκδ. Γαβριηλίδης).

Αυτή την εβδομάδα Το βιβλίο όλων των πραγμάτων του Χις Κέγερ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Polaris.

 Του Μάριου Μιχαηλίδη*

Το θέμα «πώς η ιστορία γίνεται λογοτεχνία» το έχουν θίξει αρκετοί κριτικοί και θεωρητικοί του έντεχνου λόγου. Υπήρξαν, πράγματι, πολλοί συγγραφείς και κοντά σ’ αυτούς εξακολουθούν να προσμετρώνται συνεχώς και άλλοι, που άντλησαν και αντλούν από τα συμβάντα του απώτατου, του απώτερου ή και του πρόσφατου παρελθόντος. Και, αντλώντας, εμπλέκουν στον αφηγημένο μύθο λιγότερο ή περισσότερο ιστορικό υλικό, συχνά τροποποιημένο ή και παραποιημένο, υποκύπτοντας σε εντολές είτε της αγοράς είτε της πολιτικής προπαγάνδας.

Του Γιώργου Βέη

Τον γεννημένο το 1963, στο Τελ Αβίβ, Yair Lapid, τον έχουν ήδη υποδεχτεί στη γλώσσα μας οι επιμελείς, προνοητικές εκδόσεις «Πόλις», πριν από τέσσερα περίπου χρόνια.

Του Κώστα Αγοραστού

Το ελάχιστο ίχνος του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη είναι ένα βιβλίο για ασήμαντους ανθρώπους που ζουν σημαντικά γεγονότα. Σημαντικά για τις προσωπικές τους μικροϊστορίες. Δολοπλοκίες, απίθανες περιπέτειες, τραγικές συμπτώσεις, ένοχα μυστικά και αποκαλύψεις, στοιβάζονται στις ζωές ανθρώπων που δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν. Κι όμως, τα βγάζουν πέρα καταφέρνοντας να αφήσουν αυτό το ελάχιστο ίχνος της παρουσίας τους στη μνήμη και την καρδιά των άλλων.

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Ποια είναι η Χρυσάνθη που επιστρέφει στην Ελλάδα μετά από είκοσι χρόνια στη Γερμανία και εξαφανίζεται απρόσμενα; Είναι το χαμένο κέντρο μιας αφήγησης που ξεκινά στο τρένο της επιστροφής στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Είναι η μετανάστρια που είχε φύγει μέσα στην Κατοχή για να βρει δουλειά, έστω και στη χώρα των κατακτητών, και τώρα γυρίζει σε μια Ελλάδα που ζει τον μετεμφυλιακό διχασμό και προσπαθεί να ανακάμψει οικονομικά και κοινωνικά.

Κάθε εβδομάδα η Book Press προτείνει ένα βιβλίο για παιδιά ή για εφήβους

Αυτή την εβδομάδα το κόμικ Όλιβερ Τουίστ, βασισμένο στο κλασικό έργο του Τσαρλς Ντίκενς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

Της Έλενας Μαρούτσου*

Λένε πως οι φίλοι είναι η συγγνώμη του Θεού για τους συγγενείς. Στη νουβέλα του Νίκου Ξένιου, «Ένα τριάρι για τον Οιδίποδα», συγγνώμη δεν υπάρχει. Ο Θεός, εξόριστος σαν τον Οιδίποδα, μοιράζει τα χαρτιά του πεπρωμένου όπως πρέπει, δηλαδή στα τυφλά.

Του Γιώργου Λαμπράκου

Τι κάνεις όταν ξεκινά ένας πόλεμος, και δη παγκόσμιος; Τι κάνεις όταν έχεις εγκλωβιστεί σε μια χώρα, σε μια πόλη, σε ένα σπίτι, κι έχεις να αντιμετωπίσεις έναν φαινομενικά παντοδύναμο και πραγματικά ειδεχθή εισβολέα; Τι κάνεις όταν έχει φύγει η μέρα της ειρήνης, όταν έχουν έρθει τα μεσάνυχτα του πολέμου, όταν αρχίζει η νύχτα της βαρβαρότητας; 

Του Γιώργου Λαμπράκου

Τι κάνεις όταν ξεκινά ένας πόλεμος, και δη παγκόσμιος; Τι κάνεις όταν έχεις εγκλωβιστεί σε μια χώρα, σε μια πόλη, σε ένα σπίτι, κι έχεις να αντιμετωπίσεις έναν φαινομενικά παντοδύναμο και πραγματικά ειδεχθή εισβολέα; Τι κάνεις όταν έχει φύγει η μέρα της ειρήνης, όταν έχουν έρθει τα μεσάνυχτα του πολέμου, όταν αρχίζει η νύχτα της βαρβαρότητας;