Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Της Έλενας Μαρούτσου

Κάνοντας μια θερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία και χαζεύοντας τις προθήκες με τις καινούργιες εκδόσεις βρέθηκα να ξεφυλλίζω μια νουβέλα με τον αινιγματικό και λίγο μελαγχολικό τίτλο Μπάρτλμπυ, ο γραφέας, μια ιστορία της Γουώλ Στρητ. Μ’ ένα γρήγορο ξεφύλλισμα και διαβάζοντας σκόρπιες τυχαίες αράδες διέκρινα πως το κομψά σχεδιασμένο εξώφυλλο αντανακλά το ύφος του περιεχομένου, αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης νουβέλας του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ, Herman Melville. 

της Μαρίας Τζαμπούρα

Καμιά φορά το να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα χωρίς να καταβάλεις καμιά πνευματική προσπάθεια, δεν είναι κακό. Και ενώ σπανίως διαβάζει κανείς λογοτεχνία τρώγοντας πατατάκια, στα κόμικ όλα επιτρέπονται! Πρόσφατα παραδείγματα, τα δύο βιβλία που έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μου και κυκλοφόρησαν πριν ή μετά ή και αποκλειστικά για τις ομότιτλες ταινίες τους που από αρχές Σεπτέμβρη προβάλλονται στους κινηματογράφους. 

Της Παυλίνας Μάρβιν

«Ο φίλος μου Γιώργος Μακρής άνοιξε ένα/ μικρό κατάστημα με ψιλικά/ πελάτες του είναι όλοι όσοι σ’ αυτό τον κόσμο/ τον βασάνισαν/ πελάτες του δ ε ν ε ί ν α ι όσοι αυτός βασάνισε·/ δικάστηκε/ κι έχει αθωωθεί.», γράφει ο Μίλτος Σαχτούρης, στην τελευταία σελίδα του τόμου των 542 σελίδων με τίτλο «ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β. ΜΑΚΡΗ».

Tου Κώστα Αγοραστού

Για τις «Στιγμές ΙΙ», τα αυτοβιογραφικά κείμενα - μαρτυρίες του Λεωνίδα Κύρκου που συμπληρώνουν τις δυο άλλες εκδόσεις («Στιγμές Ι» και «Στιγμές ΙΙΙ») και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις της Εστίας. 

Του Σωτήρη Βανδώρου

Το σύνολο ποιητικών συνθέσεων του Μάνου Ελευθερίου με τον τίτλο Ο νοητός λύκος ανήκει στα προϊόντα δημιουργικής γραφής που προσφέρουν δυνατότητες προσέγγισης τόσο στο επίπεδο της κειμενικής παραστατικής επιφάνειας, όσο και κυρίως στο επίπεδο της βαθείας δομής του κειμένου σύμφωνα με τη διαστρωμάτωση των συνδηλώσεων αυτού. 

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Του Γιώργου Βέη

«Η ποίηση είναι ένα όπλο απ' την ανάποδη ∙ ζωογονεί ό, τι πετυχαίνει».

Γιώργος Βαρθαλίτης, Ο καθρέφτης της Ηρωδιάδος

Είναι το πέμπτο ποιητικό βιβλίο του. Προηγήθηκαν τα εξής: Όρθρου βαθέος (1988), Φυσική ιστορία (1991), Κρυμμένη εικόνα (1999) και η βραβευμένη από το περιοδικό «Διαβάζω» Χρονογραφία (2007). Πάντα από τις εκδόσεις «στιγμή».

της Μαρίας Τζαμπούρα

Ο γάλλος Ζαν Ταμπαρύ (Jean Tabary) ξεκίνησε την καριέρα του από το περιοδικό- σταθμό στο χώρο των κόμικ Vaillant το 1956, σχεδίασε πλήθος επιτυχημένων σειρών και χαρακτήρων αλλά έγινε κυρίως γνωστός μέσα από την πολυετή συνεργασία του με τον σεναριογράφο René Goscinny ( Αστερίξ ), ως o “πατέρας” του κακού, ποταπού, αχρείου, απαίσου, μεγάλου βεζίρη Ιζνογκούντ.

Του Δημήτρη Αργασταρά

Συνήθως ταυτίζουμε τα μικρά, σε μέγεθος τσέπης βιβλία, με το πιο φθηνό, κάπως pulp χαρτί τους, με τα ταξίδια, τις διακοπές, την πιο χαλαρή ανάγνωση, όταν το διάβασμα συνιστά περισσότερο διασκέδαση. Οι γνωστές εκδόσεις Bell, ωστόσο, που πρόσφατα ξεπέρασαν τους χίλιους τίτλους, έχουν καταφέρει πολλά χρόνια τώρα να συνδυάζουν αυτό τον πιο προσιτό και ευέλικτο τρόπο έκδοσης με την υπεύθυνη αντιμετώπιση, τις τεχνικά άρτια προδιαγραφές και τις καλές μεταφράσεις.

Ένας άντρας και μια γυναίκα ενώνουν τα χείλη τους σε ένα φιλί. Αυτός είναι μελαχρινός, Μεξικανός, καθαριστής κτιρίων. Εκείνη ξανθιά, βορειοαμερικάνα, μεγαλοστέλεχος σε εταιρία. Ανάμεσά τους ένα τζάμι: τα κρυστάλλινα σύνορα.

Toυ Γιάννη Καρκανέβατου

Tης Νέλλης Βουτσινά

Έτος 1799: καθώς ο αιώνας των Φώτων και της Γαλλικής Επανάστασης εκπνέει, οι ευρωπαϊκές μοναρχίες έχουν ήδη καταλάβει ότι η γαλλική "εκτροπή" είναι κολλητική. Ο Βοναπάρτης στο όνομα της Επανάστασης έχει ήδη ολοκληρώσει την Ιταλική Εκστρατεία, θέτοντας υπό τον έλεγχό του την Β. Ιταλία, ενώ τώρα βρίσκεται στην Αίγυπτο. Η Ευρώπη σε αναβρασμό, όχι μόνο στο κατώφλι του μέλλοντός της, αλλά και των συνόρων της: τα παλαιά καθεστώτα τρίζουν καθώς οι επαναστατικές ιδέες ριζώνουν στις συνειδήσεις, ενώ η Εκστρατεία στην Αίγυπτο θα ανακινήσει έναν άλλοτε φαντασιακό, άλλοτε πραγματικό, πάντως γόνιμο διάλογο, αυτόν της Δύσης με την Ανατολή. 

«Ένα ταξίδι είναι πάντα και μια αποστολή διάσωσης, η συλλογή στοιχείων για κάτι που βρίσκεται σε πορεία εξάλειψης και σε λίγο θα χαθεί, το ύστατο αγκυροβόλημα σε ένα νησί που τα νερά το καταπίνουν.» Κλάουντιο Μάγκρις, Δούναβης, εκδόσεις «Πόλις» 

Του Γιώργου Βέη

Η νέα νουβέλα του Game Boy της ελληνικής λογοτεχνίας.

Του Γιώργου Βέη

Γνωρίζουμε ότι o Ντεκάρτ ανακάλυψε το "Σύστημα Συντεταγμένων", παρατηρώντας μια μύγα να περπατάει σ' ένα ταβάνι με πλακάκια. Η μικρή ομάδα των επιλέκτων επιστημόνων, οι οποίοι κυκλοφορούν στις πυρακτωμένες σελίδες του μυθιστορήματος του Χοσέ Κάρλος Σομόθα, ανακαλύπτουν έντρομοι το Χάος, μελετώντας συστηματικά ορισμένα κρίσιμα πορίσματα της νεωτερικής Φυσικής.

της Μαρίας Τζαμπούρα

Η ευρωπαική λογοτεχνία χρωστάει πολλά στους καταπιεστικούς πατεράδες του 1800 που στέλνανε σωρηδόν τους γιούς τους να σπουδάσουν Νομική, παρά τη θέληση τους. 

Της Άλκηστις Σουλογιάννη

Ο Νάσος Βαγενάς επί σειρά πολλών ετών διαγράφει με συνέπεια, με υψηλή αισθητική και με συνδυαστική ικανότητα, μια ιδιαιτέρως παραγωγική διαδρομή τόσο στο ευρύ πεδίο της φιλολογικής επιστήμης και της συνακόλουθης ακαδημαϊκής διδασκαλίας, όσο και στο επίσης ευρύ αλλά και συγγενές πεδίο της πρωτότυπης δημιουργικής γραφής όπου εντάσσονται, ως παραπληρωματικοί της ποίησης και της πεζογραφίας χώροι δραστηριότητας του συγγραφέα, η δημιουργική μετάφραση και η κριτική (ο κριτικός ως δημιουργός κατά Όσκαρ Ουάιλντ). 

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Διαβάζοντας το «Why Marx Was Right” του Terry Eagleton[1], είχα την αίσθηση ότι ξέρω τον Τerry Eagleton χωρίς να τον έχω συναντήσει. Ξέρω τι συλλογισμούς κάνει και τι συλλογισμούς δεν κάνει· σε τι επιμένει και τι παραλείπει. Είναι «μαρξιστής»· έχει «οπαδούς»· κάθε τόσο επιτίθεται κατά των «ανθρώπων του συστήματος» -από τον ρατσιστή, σεξιστή και ομοφοβικό Mel Gibson μέχρι τον Μartin Amis[2] - ενώ δεν του διαφεύγουν ούτε οι “αθεϊστές”: ο Τerry Eagleton –που ανατράφηκε Καθολικός- χαρακτήρισε ως «ρητορική απατεωνιά» την ανάλυση του Richard Dawkins για τη θρησκεία («Η περί θεού αυταπάτη»). Στο «Why Marx Was Right” ο Eagleton επιδίδεται, αν όχι σε «απατεωνιά», τουλάχιστον σε παραποίηση και αποσιώπηση της αλήθειας – σε παραπλάνηση του αναγνώστη. 

Του Γιώργου Βέη

«Οι τρόποι για να καταλάβουμε στραβά τα πράγματα είναι ασύγκριτα περισσότεροι από αυτούς με τους οποίους θα τα καταλάβουμε σωστά, όπως συμβαίνει πάντοτε με παρόμοια εγχειρήματα, κι ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους για να τα καταλάβουμε στραβά είναι να πειστούμε ότι τα καταλάβαμε σωστά – έχει εξηγηθεί η συνείδηση, πώς δουλεύει η νόηση, η μηχανή του λογικού, η τελευταία λέξη». Κλίφορντ Γκηρτζ, «Αποσταθεροποιητική πράξη»* 

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Συμβαίνει κάποτε στη ζωή και στην Τέχνη να διασταυρώνεσαι απροσδόκητα με το πολύτιμο. Τότε στερεώνεται η βεβαιότητά σου πως τα τιμαλφή φέρουν εκ γενετής την χάρι της δωρεάς, υπήρξαν για να προσφερθούν, δημιουργήθηκαν για να τιμήσουν την ύπαρξη. Το τιμαλφές δώρημα της Γιάννας Λάμπρου προσφέρθηκε στην ανάγνωση διακριτικά, όπως ταιριάζει στα πολύτιμα, αλλά στο πρώτο ξεφύλλισμα καταυγάζεται η ψυχή του αναγνώστη απ’ τις εκλάμψεις του κειμένου. 

Της Έλενας Χουζούρη

Όταν ο Nick Hornby έγραφε το High Fidelity ίσως δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το «κόλλημα» με τα βινύλια ήταν δυνατόν εκτός από το να καταστρέψει μια ερωτική σχέση να οδηγήσει κάποιον μέχρι το φόνο. Είναι όμως έτσι; Μπορεί κάποιος να σκοτώσει για μια χούφτα βινύλια, και όχι δολάρια, όπως γνωρίζαμε έως σήμερα; 

Για το μυθιστόρημα «Το Ταξίδι» (μτφρ. Ειρήνη Παϊδούση) της Κάθριν Λάσκι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Anubis,

Του Δημήτρη Αργασταρά

Της Δήμητρας Μαυρίδου

«Το ψυχικό τραύμα είναι το μαρτύριο των ανήμπορων. Το τραύμα δημιουργείται τη στιγμή που το θύμα καθίσταται ανίσχυρο από μια πανίσχυρη δύναμη. Αν αυτή η δύναμη είναι η δύναμη της φύσης, τότε μιλάμε για φυσικές καταστροφές. Αν άλλοι άνθρωποι ασκούν τη δύναμη αυτή, τότε μιλάμε για πράξεις βίας. Τα τραυματικά γεγονότα καταργούν το κοινωνικό δίκτυο, το οποίο προσφέρει συνήθως στους ανθρώπους το συναίσθημα του ελέγχου, της συμμετοχής σε ένα σύστημα σχέσεων και το νόημα». Judith Hermann, Οι ουλές της βίας 

Η σεξουαλική επανάσταση σαν ιστορία σεξουαλικού τραύματος

Της Νέλλης Βουτσινά

Μια άλλη φορά η Ούνα του είπε με ανόθευτο θαυμασμό και σεβασμό: "Είστε νέοι". Και τότε ακόμη αναρωτήθηκε γι' αυτό, για τη ριζική ετούτη αναβάθμιση των νιάτων…

Σχετικά με το μεταπολεμικό βρετανικό μυθιστόρημα*

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Οι κωμωδίες γεννιούνται στις κώμες αλλά τα μυθιστορήματα γεννιούνται στις πόλεις.

Του Γιάννη Καρκανέβατου

Μετά τους "πιγκουίνους που δεν πεθαίνουν απ’ το κρύο" , οι εκδόσεις Καστανιώτη αποφασίζουν να μας συστήσουν τον "φίλο του μακαρίτη" (κι αφού είχε προηγηθεί "ο θάνατος ενός αγνώστου" από τις εκδόσεις Εξάντας). Πολυβραβευμένος και πολυμεταφρασμένος συγγραφέας, ο Αντρέι Κούρκοφ (γεννημένος το 1961 στο Λένινγκραντ αλλά ορκισμένος Ουκρανός, που επιμένει να γράφει στα ρώσικα με αποτέλεσμα την δυσαρέσκεια των κριτικών της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας) μας προσφέρει μια νουβέλα (αν και στο οπισθόφυλλο χαρακτηρίζεται μυθιστόρημα) στο γνώριμο μελαγχολικό, καυστικό και με χιούμορ ύφος του. 

Της Άλκηστις Σουλογιάννη

Με το νέο βιβλίο του ο Χάρης Βλαβιανός προσφέρει μια ενδιαφέρουσα παραδειγματική εφαρμογή της έννοιας του μεταμοντέρνου στον χώρο της δημιουργικής γραφής. Στην προκειμένη περίπτωση τα εβδομήντα πέντε, αριθμημένα και χωρίς ιδιαίτερους τίτλους κείμενα αποτελούν ευρηματικές συνθέσεις δεκατετράστιχων ποιημάτων κατ’ απόκλιση από την παραδοσιακή μορφή του σονέτου, προς το οποίο πάντως ο Βλαβιανός ήδη με τον τίτλο του βιβλίου ως συνόλου δηλώνει εκλεκτική συγγένεια ή αναγωγή.

{jcomments on}Του Κώστα Κατσουλάρη

Η άρνηση της πραγματικότητας δεν θα φέρει το καινούργιο

Όταν λίγους μήνες νωρίτερα κυκλοφόρησε και στη χώρα μας η μετάφραση του «Αγανακτήστε!», που πουλιόταν σαν ζεστό ψωμάκι το φθινόπωρο στη Γαλλία, όλα έδειχναν ότι το μόλις 60 σελίδων βιβλιαράκι θα περνούσε μάλλον απαρατήρητο στα καθ’ ημάς.

Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 ο σχεδόν 50χρονος τότε Πάτρικ Λη Φέρμορ έγραφε τις εντυπώσεις του και τις σκέψεις του από τα ταξίδια του στη Βόρειο Ελλάδα, την οποία εν γνώσει του αποκάλεσε καταχρηστικά «Ρούμελη», του ήταν απολύτως ξεκάθαρο ότι μεγάλο μέρος του «κόσμου» στον οποίο αναφερόταν είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Του Κώστα Κατσουλάρη

Για το μυθιστόρημα του Βικτόρ Ουγκό «Η Παναγία των Παρισίων» (μτφρ. Ανδρέας Παππάς, Βάνα Χατζάκη, εκδ. Σμίλη).

Του Κ.B. Κατσουλάρη

Της Μαρίας Τζαμπούρα

Ποιος φοβάται τον Κακό το Λύκο;

Αν υποθέσουμε ότι αυτός είναι τα νέα οικονομικά μέτρα, το ΔΝΤ ή γενικότερα το μέλλον, που εξ ορισμού είναι πάντα άδηλο, τότε μάλλον, για τους Έλληνες, το καλαθάκι της Κοκκινοσκουφίτσας μοιάζει σαν τον τελευταίο παράδεισο στο δάσος των προβλημάτων τους.