Του Γιώργου Βέη

Το πνεύμα μου είναι το σώμα μου και τίποτε παραπάνω - Αντονέν Αρτό

Δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ γιατί οπλοφορούσε ο εικοσιοχτάχρονος Στέλιος. Αν ανήκε πράγματι σε κάποια ομάδα νεωτερικών Ρομπέν των Πόλεων ή αν δρούσε κατά μόνας, ως ελεύθερος σκοπευτής, μανιακός υπερασπιστής ενός προσωποπαγούς Δικαίου. 

Του Κώστα Αγοραστού

Έτος κρίσης το 2012 και για τους εκδοτικούς οίκους. Αρκετοί από αυτούς είδαν τα κέρδη τους να μειώνονται, κάποιοι άλλοι «έχασαν» συγγραφείς λόγω μεταγραφών, κάποιοι, τέλος, υπήρξαν ιδιαίτερα προσεκτικοί κι επιλεκτικοί ως προς τους νέους τίτλους τους.

Του Μάκη Πανώριου

Η αμφισβήτηση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος, που υπαγορεύει πάντα ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, δεν είναι σύγχρονο φαινόμενο. Ένα πρώτο δείγμα του σχεδιάζεται από τον Πλάτωνα στην μνημειώδη «Πολιτεία» του.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Η ανεξιχνίαστη υπόθεση μιας δολοφονίας που έγινε τον Μάιο του 1948 στη Βόρειο Ελλάδα και απασχόλησε την κοινή γνώμη, την Κυβέρνηση και τον ξένο παράγοντα, τότε, αλλά και ως τις μέρες μας τη Δικαιοσύνη και τη νομική επιστήμη, αποτελεί τον κορμό του νέου μυθιστορήματος της Σοφίας Νικολαΐδου. 

Του Γ. Ν. Περαντωνάκη

“να βρω όλα τα χαμένα / ίσως να βρω κι εσένα”

Η Βασιλική Πέτσα είναι ώς τώρα η συγγραφέας τής μικρής μορφής. Κι αυτό ισχύει όχι μόνο επειδή στο παρόν τομίδιο περιλαμβάνει οκτώ διηγήματα εστιασμένης δράσης, αλλά και διότι το πρωτόλειό της, το περυσινό “Θυμάμαι”, ήταν νουβέλα που φώτιζε μια δολοφονία από πάμπολλες οπτικές γωνίες, οι οποίες το μόνο κοινό που είχαν ήταν ότι συνέκλιναν στο ίδιο κέντρο.

Tου Άλκη Γούναρη*

Η Αισθητική της Αυτής Μεγαλειότητος

Όπως κάθε μορφή τέχνης έτσι και η λογοτεχνία, ακόμα κι όταν πρόκειται για ερωτική λογοτεχνία στα άκρα ή για πορνογραφία, είναι παρακινδυνευμένο –αν όχι ανόητο- να κρίνεται με ηθικούς όρους. Παρ’ όλα αυτά, το ίδιο το έργο μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να αναδεικνύει, να υπονοεί ή να θέτει ευθέως ηθικά ερωτήματα στα οποία ο αναγνώστης μπορεί είτε να σκοντάφτει είτε να τα προσπερνά αδιάφορα.

Της Βίκυς Βασιλάτου-Σαρρή

Σεξ, σεξ, σεξ. Τα πάντα γύρω μας μιλούν για το σεξ· στην ουσία όμως σπάνια λένε κάτι το ουσιώδες.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Κάθε νέο βιβλίο του Γιάννη Ευσταθιάδη δημιουργεί την προσμονή της αναγνωστικής έκπληξης. Είτε πρόκειται για βιβλίο ποίησης ή πρόζας, χρονογραφήματος ή δοκιμίου είτε για κείμενα γαστριμαργικής ή μουσικής θεματολογίας ο συγγραφέας μας αφήνει άφωνους με την ευρηματικότητα, την ευστροφία, τη μαστοριά και την τέχνη του.

Του Γιώργου Λαμπράκου

«Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη τα πάντα, εκτός από επιπλέον πληροφορίες.» Μισέλ Ουελμπέκ, Η επέκταση του πεδίου της πάλης 

Στον χώρο των κλασικών ανθρωπιστικών επιστημών, οι θεωρίες των μέσων, της επικοινωνίας και της πληροφορίας δεν χαίρουν συχνά ιδιαίτερης εκτίμησης. Παρότι διεθνώς (και ιδίως στις ΗΠΑ) οι ραγδαίες εξελίξεις στα τεχνικά μέσα επικοινωνίας γίνονται αμέσως αντικείμενο θεωρητικού στοχασμού, στη χώρα μας, παρότι διαθέτουμε και χρησιμοποιούμε καθημερινά τα ίδια αυτά μέσα, οι ανάλογες μελέτες είναι δυστυχώς λίγες. 

«Τα βιβλία μου είναι πολύ συνηθισμένα. Δεν υπάρχουν ειδικά εφέ, ούτε δράκοι ή βρικόλακες. Οι ιστορίες μου είναι από την καθημερινή ζωή. Πιστεύω πως αυτές είναι οι καλύτερες ιστορίες… εκείνες που ακούγονται πραγματικά αληθινές». 

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Η αλληλεγγύη ως κατ’ εξοχήν ζητούμενο σε καιρούς στενούς

Μιαν ιστορία καθημερινών ανθρώπων σε μιαν υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας, πραγματεύεται με το νέο του μυθιστόρημα ο συγγραφέας. 

Μια αναδρομή στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας του περιοδικού «Το Τέταρτο», του Μάνου Χατζιδάκι, με αφορμή το βιβλίο του Τάκη Θεοδωρόπουλου «Το τελευταίο Τέταρτο» (εκδ. Πόλις).

Του Κώστα Αγοραστού

Του Παναγιώτη Γούτα

Η μέθεξη του ακούσματος των ωκεάνιων θηλαστικών και η μέθεξη της γραφής 

Ο Φώτης Θαλασσινός (γεννημένος στην Κω το 1977) προκάλεσε αίσθηση στα γράμματα με τα βιβλία του Ο θάνατος του κόμη Λοτρεαμόν και Λούπα, τυπωμένα, τότε, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Της Μαρίζας Ντεκάστρο 

Ο σχολικός πίνακας με τις εξισώσεις στο εξώφυλλο, μας προϊδεάζει για το περιεχόμενο του βιβλίου.

Μπορεί η ιστορία από φαρμάκι να γίνει φάρμακο;

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές [Ιανουάριος 2009] η εγκληματική δράση του ισραηλινού στρατού στη Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Του Μάκη Πανώριου

Σε ορισμένες ενδεικτικές περιπτώσεις, η εικόνα του εξωφύλλου ενός μυθιστορήματος, υπονοεί την πολυμορφία της ανθρώπινης σκέψης∙ όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι αλλά σκέπτονται διαφορετικά διότι είναι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλο. Το υπογραμμίζει ο πίνακας που κοσμεί το εξώφυλλο του δεύτερου σημαντικού μυθιστορήματος του Δημήτρη Οικονόμου.

Του Γ. Ν. Περαντωνάκη

Από τη μνήμη στη φαντασία και το αντίστροφο

Θα ήταν ενδιαφέρον να ελέγξει κανείς πώς οι απόψεις που εκφράζονται στις βιβλιοκρισίες ενός κριτικού ή στις κατά καιρούς εκδιδόμενες επιφυλλίδες του εφαρμόζονται στα λογοτεχνικά του κείμενα, όταν βέβαια τυγχάνει να είναι ο ίδιος και συγγραφέας.

Tου Κώστα Αγοραστού

Του Δημοσθένη Κερασίδη

Ο Έσσε αναφέρει ότι ο Ντοστογιέφσκι υπήρξε ο πρώτος μυθιστοριογράφος που έβαλε ως πρωταγωνιστές στα βιβλία του άτομα εκτροχιασμένα, περιθωριακά, κατατρεγμένα.

Ο Βασίλης Λαδάς, μετά το Μουσαφεράτ, συνεχίζει αυτή την παράδοση με το καινούριο του μυθιστόρημα, με τίτλο Παιχνίδια κρίκετ, το οποίο αποτελεί μια διευρυμένη συνέχεια του νήματος του προηγούμενου βιβλίου του.

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Η πρώτη ανάγνωση του βιβλίου Το Τουρκάκι του Μετίν Αρντιτί παρακολουθεί την περιπέτεια του βίου και τα έργα του εβραίου τούρκου Ελί Σοριάνο που δωδεκάχρονος, μεσούντος του 16ου αιώνα, εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη με το ελληνικό όνομα Ηλίας Τρωιάνος. 

Του Γιώργου Βέη  

Ο φίλιος ήχος. Ένα άκουσμα που θυμίζει προσλαλιά πολύ συγγενικού σου προσώπου. Η λέξη σε καλεί συχνά να επισκεφθείς την πρώτη αθωότητα του βίου.

Ο μεγάλος Έλληνας του σινεμά*

Του Σωτήρη Βανδώρου

Έκοψε πολλά εισιτήρια, άρεσε στο ευρύ κοινό, η κριτική τoν υποδέχτηκε στην πλειονότητά της με θετικά σχόλια.

Της Τόνιας Μάκρα

Κτήρια ορόσημα της Αθήνας όπως το «Χίλτον» ή το Μέγαρο Μουσικής φέρουν την υπογραφή του ενώ οι πολυκατοικίες που έχτισε τις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 «πρωταγωνίστησαν» σαν μοντέρνο και ζηλευτό σκηνικό στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. 

Της Βίκυς Βασιλάτου-Σαρρή

Ο Καταλανός συγγραφέας, Manuel Vázquez Montalbán, θεωρείται ένας από τους πλέον μοντέρνους σύγχρονους συγγραφείς.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Μυθιστορηματική βιογραφία ενός πατριώτη από το πάνθεο των αφανών

Το βιβλίο της Σοφίας Παπαϊωάννου «Κρυμμένο στο Αιγαίο» αναφέρεται σε μιαν αληθινή ιστορία για έναν σπουδαίο Έλληνα από την Κάσο, τον Μιχάλη Κουτλάκη.

Το 2005 είχε προταθεί από την επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου η μεταγραφή όλων των βραβευμένων βιβλίων στο σύστημα Μπράιγ, για παιδιά με προβλήματα όρασης. Έγινε; Δεν έγινε; Τίποτα παραπάνω δεν ακούστηκε από τότε!

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Η εξιστόρηση της προσωπικής διαμάχης Χιουμ και Ρουσσώ την εποχή του Διαφωτισμού

Του Σωτήρη Βανδώρου **

Είναι «αναμφίβολα και πέραν κάθε σύγκρισης ο πιο μοχθηρός και αδίστακτος παλιάνθρωπος που υπάρχει στον κόσμο και ντρέπομαι ειλικρινά για όλα όσα έγραψα ποτέ υπέρ του».

Του Γ. Ν. Περαντωνάκη

Το ότι η ιστορία είναι αφηγηματική κατασκευή και ιδεολογική ιεράρχηση γεγονότων είναι πλέον μια επιστημονική θέση.

 Για το βιβλίο «Οι πρώτοι μου πίνακες ζωγραφικής» της Μαρί Σελιέ. 

Της Μαρίζας Ντεκάστρο

Ομπάμα, 4 χρόνια πριν*

Του Σωτήρη Βανδώρου

Στο βιβλίο με το μάλλον άστοχο τίτλο «Ομπάμα και Ευρώπη» συγκεντρώνονται τρεις ομιλίες του εκλεγέντος αμερικανού προέδρου που αναλαμβάνει καθήκοντα μεθαύριο [20/1/2009]:

Της Αργυρώς Μαντόγλου

Χαμένα κορίτσια στις όχθες του Μιζούρι

Τα τρία μυθιστορήματα της Τζίλιαν Φλιν μας εισάγουν σε έναν κόσμο ζοφερό, γεμάτο πάθη και καταπιεσμένες μνήμες.

Του Πάρι Κωνσταντινίδη

Δεν υπάρχουν καλά και κακά μουσικά είδη. Μόνο καλή και κακή μουσική. Την προσεγγίζουμε μέσα από πολύ διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία.