Της Έλενας Χουζούρη

Κατά δώδεκα χρόνια ωριμότερος ποιητικά επανέρχεται ο Γιώργος Μαρκόπουλος μετά το τιμημένο με Κρατικό Βραβείο Ποίησης βιβλίο του «Μην σκεπάζεις το ποτάμι». Χωρίς να απομακρύνεται από τους βασικούς άξονες της ποίησης του, ο Μαρκόπουλος με τον «Κρυφό Κυνηγό» υφαίνει με υψηλής θερμοκρασίας υλικά μια ελεγεία στη μνήμη, στο θάνατο -αυτόν τον κρυφό κυνηγό-, ένα Ρέκβιεμ για ό,τι αναίτια και ανά πάσα στιγμή μπορεί να χαθεί, για την ίδια την ζωή που μπορεί να κυλήσει αιφνιδίως στην άλλη πλευρά και να σβήσει. 

Ο κύριος Λευτέρης θα μπορούσε να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας. Ζει μόνος, κάνει λίστα πριν πάει για ψώνια, πληρώνει κοινόχρηστα και φτιάχνει φακές για μεσημεριανό. Μετρημένα πράγματα. Μεσήλικας, χωρισμένος, συμφιλιωμένος με την πραγματικότητα του. Χρόνια υπάλληλος σε γραφείο τελετών, η δουλειά –όπως και η ζωή- σπάνια του επιφυλάσσει εκπλήξεις. 

Της Έλενας Χουζούρη

Μια γνωστή λαϊκή παροιμία λέει: «Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται». Παραφράζοντας μπορεί να πει κανείς: «Η καλή λογοτεχνία από την πρώτη σελίδα φαίνεται». Αυτό ισχύει στην περίπτωση του 30χρονου Μιχάλη Γενάρη και του πρώτου μυθιστορήματός του Πρίγκιπες και δολοφόνοι το οποίο δικαίως τιμήθηκε με το Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω. 

Της Σώτης Τριανταφύλλου

Μεταφράζω το ταξιδιωτικό βιβλιαράκι του John Steinbeck “Travels with Charley” - πράγμα φυσικό παρότι δεν μ’ αρέσει να μεταφράζω: όμως, έχω κάνει τις ίδιες διαδρομές ξανά και ξανά – είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια αργότερα, διασχίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες, οδηγώντας ή κάνοντας ωτοστόπ. Από την ανατολή στη δύση και πάλι πίσω, από τον βορρά στον νότο και πάλι πίσω.

Του Μάκη Πανώριου

Η ρεαλιστική λογοτεχνία μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι αποτυπώνει την πραγματικότητα, αλλά συνήθως αρκείται στην επιφανειακή αντιγραφή της, καταλήγοντας να λειτουργεί ως δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.

Της Μαργαρίτας Φρανέλη

«Δράμα δεν είναι παρά η αναμέτρηση της προσδοκίας με την πραγματικότητα.». Να ένας από τους –ελάχιστους, μην πανικοβάλλεστε– ορισμούς που περιλαμβάνονται στο νέο μυθιστόρημα του Νίκου Παναγιωτόπουλου και ταιριάζει γάντι σε όλες τις προβολές που κάνει ο συγγραφέας: στη χώρα, τη γενιά και την παιδεία μας, αλλά και σε κάθε λογής λιγούρα για ευρωπαϊκό προφίλ, για μουράτο ανφάς, για χλιδάτη εξάρτυση.

Της Βίκυς Βασιλάτου

Λίγο πολύ όλοι έχουν ακουστά την Coco Chanel, ακόμα και όσοι δεν έχουν ιδέα από μόδα. Το όνομά της είναι άρρηκτα συνδεδεμένο μ’ έναν από τους μεγαλύτερους οίκους μόδας. Στα μέσα Αυγούστου κυκλοφόρησε άλλο ένα βιβλίο με θέμα τη ζωή της. «Μα τι άλλο θα μπορούσαν να πουν; Θα σταματήσουν ποτέ ν’ αναμασάνε τα ίδια και τα ίδια;» αναρωτήθηκα.

Σκέψεις για τα μικρά πεζά της Νίκης-Ρεβέκκας Παπαγεωργίου

Της Παυλίνας Μάρβιν

Σ ε  θ υ μ ά μ α ι  σ α ν π ό λ η

Σε θυμάμαι σαν πόλη, σα να υπήρξε μια χώρα με πρωτεύουσα εσένα. Για να ξεφύγω από σένα έπαιρνα τα όρη και τα βουνά, και τριγυρνούσα τις Κυριακές στα προάστια. Σε θυμάμαι με κήπους κι ανάκτορα, με δικαστήρια και θέατρα, τώρα που πλήττω μες τα μικρά χωριά και το χορτάρι ψηλώνει. 

Πιο μέσα

ΤomasTranströmer, Τα ποιήματα, μτφρ. Βασίλης Παπαγεωργίου (Aθήνα: Printa, 2004) 

Ο Tomas Tranströmer γεννήθηκε το 1931 στη Στοκχόλμη. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για το ποιητικό αλλά και το μεταφραστικό του έργο και η ποίησή του έχει μεταφραστεί σε πενήντα γλώσσες. Το ποιητικό του ιδίωμα διαμορφώνεται στη βάση ενός γαλήνιου λυρισμού με γλώσσα ακριβή και καθαρή μέσα στην οποία σχηματίζεται ο κρύσταλλος του αινίγματος, ενώ δεν λείπουν οι αναφορές στην ιστορία, την κοινωνία και την πολιτική.  Το ποίημα «Πιο μέσα» μου έφερε στο νου την Αθήνα και τον ανελέητο ήλιο της. Άραγε ποιο εσωτερικό κείμενο θα φώτιζε μέσα μας; Το ποίημα δεν δίνει απάντηση. Ανοίγει όμως μια δίοδο προς τα έξω προτρέποντας στην αναζήτηση του μυστικού. 

Κατερίνα Ηλιοπούλου

* Το κείμενο αυτό, μαζί με το ποίημα, δημοσιεύτηκε στο τρίτο τεύχος της Book Press, το Νοέμβριο του 2009.

  ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ THOMAS TRANSTROMER 

Του Δημήτρη Αργασταρά

Tου Κώστα Αγοραστού

Με την ψυχολογία δύο έφηβων κοριτσιών επιχειρεί να αναμετρηθεί η Βασιλική Πέτσα στην πρώτη της νουβέλα με τίτλο Θυμάμαι.

Του Μάκη Πανώριου

Μπορεί το έργο τέχνης να προκαλεί το θαυμασμό και να ερεθίζει τη σκέψη με αυτό που εκπέμπει, με αυτό που θέλει να πει. Και ίσως αυτή να είναι και «επιφανειακά» η πρόθεση του δημιουργού του. Στην πραγματικότητα όμως, φέρνει στο φως μία ακόμη αινιγματική παράμετρο του άγνωστου «Άλλου» εαυτού του.

Για το βιβλίο της Λίντε Ζάλμπερ «Φρίντα Κάλο, Η ζωή μιας αδάμαστης γυναίκας» (μτφρ: Σίσσυ Παπαδάκη, εκδ. Μελάνι).

Της Βίκυς Βασιλάτου

Της Εύης Λαμπροπούλου

Στο πλυντήριο των σέβεντις

Διαβάζω μανιωδώς για τα σέβεντις: ούτε η γενιά ούτε η χώρα μου πρόλαβαν την Χρυσή Εποχή της σεξουαλικής επανάστασης. Ο Έιμις όμως ήταν εκεί, όταν κάηκαν τα πρώτα σουτιέν και η φούστα συρρικνώθηκε. Να πώς ήταν: Περιφέρονταν σε έναν παραμυθένιο πύργο σε διάφορα στάδια ελευθεριότητας και γυμνότητας. Τα κορίτσια προσπαθούσαν να φέρονται σαν αγόρια. Τα αγόρια φέρονταν ως συνήθως. Τα λιγότερο γοητευτικά αγόρια ζητιάνευαν από το «πνεύμα της εποχής». Γύρω τους κόχλαζε μια αναδιάταξη στη σαρκική γνώση και στο συναίσθημα. Έπιναν Παρφέ ντ' αμούρ. Η πρωτοπορία ήταν υποχρεωτική. 

Της Έλενας Χουζούρη

Δεν είναι σίγουρο αν είναι λίγοι και μιας κάποιας ηλικίας αυτοί που ακούνε ακόμη τζαζ, όπως πιθανολογεί με μελαγχολία ο ήρωας του ομότιτλου διηγήματος του Γιάννη Μπασκόζου, το σίγουρο είναι ότι δεν είναι εύκολο να «παίξεις» με τη μουσική και μάλιστα να την μετατρέψεις σε αφηγηματικό πεδίο διαφορετικών μουσικών αποχρώσεων και ιδιωμάτων.

Του Κώστα Αγοραστού

Ο Τζόνι και η Λούλου δεν είναι απλώς δυο νέοι που έφυγαν από την Αθήνα για να ταξιδέψουν προς την Κωνσταντινούπολη. Δεν ψάχνουν τη χαρά του ταξιδιού με μποέμ διάθεση και σκοπό να ζήσουν περιπέτειες μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους.

Του Γιώργου Χ. Θεοχάρη

Ποιήματα σε πλάγιο ξύλο

Κερδίζει η λογοτεχνία όταν εικαστικοί καλλιτέχνες αποφασίζουν να εκφραστούν με το Λόγο και κατορθώνουν να μεταφέρουν στο κείμενο τη συγκίνηση τόσο έντονα όσο και με το χρωστήρα. Ο χαράκτης Γιάννης Δ. Στεφανάκις με την πρώτη του εμφάνιση στην ποίηση αποδεικνύει πόσο πλεονεκτική είναι η ματιά του εικαστικού και ταυτόχρονα κεφαλαιοποιεί την πολύχρονη γόνιμη ενασχόλησή του με τη σύζευξη λογοτεχνίας και ζωγραφικής-χαρακτικής-γραφικών τεχνών, μέσα από τα περιοδικά που διακόνησε και τις συλλεκτικές εκδόσεις του. 

Για τη συλλογή διηγημάτων «Το καράβι του θανάτου και άλλες ιστορίες» του Δημοσθένη Βουτυρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος. 

Του Μάκη Πανώριου

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Της Έλενας Μαρούτσου

Κάνοντας μια θερινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία και χαζεύοντας τις προθήκες με τις καινούργιες εκδόσεις βρέθηκα να ξεφυλλίζω μια νουβέλα με τον αινιγματικό και λίγο μελαγχολικό τίτλο Μπάρτλμπυ, ο γραφέας, μια ιστορία της Γουώλ Στρητ. Μ’ ένα γρήγορο ξεφύλλισμα και διαβάζοντας σκόρπιες τυχαίες αράδες διέκρινα πως το κομψά σχεδιασμένο εξώφυλλο αντανακλά το ύφος του περιεχομένου, αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης νουβέλας του συγγραφέα του Μόμπυ Ντικ, Herman Melville. 

της Μαρίας Τζαμπούρα

Καμιά φορά το να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα χωρίς να καταβάλεις καμιά πνευματική προσπάθεια, δεν είναι κακό. Και ενώ σπανίως διαβάζει κανείς λογοτεχνία τρώγοντας πατατάκια, στα κόμικ όλα επιτρέπονται! Πρόσφατα παραδείγματα, τα δύο βιβλία που έπεσαν πρόσφατα στα χέρια μου και κυκλοφόρησαν πριν ή μετά ή και αποκλειστικά για τις ομότιτλες ταινίες τους που από αρχές Σεπτέμβρη προβάλλονται στους κινηματογράφους. 

Της Παυλίνας Μάρβιν

«Ο φίλος μου Γιώργος Μακρής άνοιξε ένα/ μικρό κατάστημα με ψιλικά/ πελάτες του είναι όλοι όσοι σ’ αυτό τον κόσμο/ τον βασάνισαν/ πελάτες του δ ε ν ε ί ν α ι όσοι αυτός βασάνισε·/ δικάστηκε/ κι έχει αθωωθεί.», γράφει ο Μίλτος Σαχτούρης, στην τελευταία σελίδα του τόμου των 542 σελίδων με τίτλο «ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β. ΜΑΚΡΗ».

Tου Κώστα Αγοραστού

Για τις «Στιγμές ΙΙ», τα αυτοβιογραφικά κείμενα - μαρτυρίες του Λεωνίδα Κύρκου που συμπληρώνουν τις δυο άλλες εκδόσεις («Στιγμές Ι» και «Στιγμές ΙΙΙ») και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις της Εστίας. 

Του Σωτήρη Βανδώρου

Το σύνολο ποιητικών συνθέσεων του Μάνου Ελευθερίου με τον τίτλο Ο νοητός λύκος ανήκει στα προϊόντα δημιουργικής γραφής που προσφέρουν δυνατότητες προσέγγισης τόσο στο επίπεδο της κειμενικής παραστατικής επιφάνειας, όσο και κυρίως στο επίπεδο της βαθείας δομής του κειμένου σύμφωνα με τη διαστρωμάτωση των συνδηλώσεων αυτού. 

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Του Γιώργου Βέη

«Η ποίηση είναι ένα όπλο απ' την ανάποδη ∙ ζωογονεί ό, τι πετυχαίνει».

Γιώργος Βαρθαλίτης, Ο καθρέφτης της Ηρωδιάδος

Είναι το πέμπτο ποιητικό βιβλίο του. Προηγήθηκαν τα εξής: Όρθρου βαθέος (1988), Φυσική ιστορία (1991), Κρυμμένη εικόνα (1999) και η βραβευμένη από το περιοδικό «Διαβάζω» Χρονογραφία (2007). Πάντα από τις εκδόσεις «στιγμή».

της Μαρίας Τζαμπούρα

Ο γάλλος Ζαν Ταμπαρύ (Jean Tabary) ξεκίνησε την καριέρα του από το περιοδικό- σταθμό στο χώρο των κόμικ Vaillant το 1956, σχεδίασε πλήθος επιτυχημένων σειρών και χαρακτήρων αλλά έγινε κυρίως γνωστός μέσα από την πολυετή συνεργασία του με τον σεναριογράφο René Goscinny ( Αστερίξ ), ως o “πατέρας” του κακού, ποταπού, αχρείου, απαίσου, μεγάλου βεζίρη Ιζνογκούντ.

Του Δημήτρη Αργασταρά

Συνήθως ταυτίζουμε τα μικρά, σε μέγεθος τσέπης βιβλία, με το πιο φθηνό, κάπως pulp χαρτί τους, με τα ταξίδια, τις διακοπές, την πιο χαλαρή ανάγνωση, όταν το διάβασμα συνιστά περισσότερο διασκέδαση. Οι γνωστές εκδόσεις Bell, ωστόσο, που πρόσφατα ξεπέρασαν τους χίλιους τίτλους, έχουν καταφέρει πολλά χρόνια τώρα να συνδυάζουν αυτό τον πιο προσιτό και ευέλικτο τρόπο έκδοσης με την υπεύθυνη αντιμετώπιση, τις τεχνικά άρτια προδιαγραφές και τις καλές μεταφράσεις.

Ένας άντρας και μια γυναίκα ενώνουν τα χείλη τους σε ένα φιλί. Αυτός είναι μελαχρινός, Μεξικανός, καθαριστής κτιρίων. Εκείνη ξανθιά, βορειοαμερικάνα, μεγαλοστέλεχος σε εταιρία. Ανάμεσά τους ένα τζάμι: τα κρυστάλλινα σύνορα.

Toυ Γιάννη Καρκανέβατου

Tης Νέλλης Βουτσινά

Έτος 1799: καθώς ο αιώνας των Φώτων και της Γαλλικής Επανάστασης εκπνέει, οι ευρωπαϊκές μοναρχίες έχουν ήδη καταλάβει ότι η γαλλική "εκτροπή" είναι κολλητική. Ο Βοναπάρτης στο όνομα της Επανάστασης έχει ήδη ολοκληρώσει την Ιταλική Εκστρατεία, θέτοντας υπό τον έλεγχό του την Β. Ιταλία, ενώ τώρα βρίσκεται στην Αίγυπτο. Η Ευρώπη σε αναβρασμό, όχι μόνο στο κατώφλι του μέλλοντός της, αλλά και των συνόρων της: τα παλαιά καθεστώτα τρίζουν καθώς οι επαναστατικές ιδέες ριζώνουν στις συνειδήσεις, ενώ η Εκστρατεία στην Αίγυπτο θα ανακινήσει έναν άλλοτε φαντασιακό, άλλοτε πραγματικό, πάντως γόνιμο διάλογο, αυτόν της Δύσης με την Ανατολή. 

«Ένα ταξίδι είναι πάντα και μια αποστολή διάσωσης, η συλλογή στοιχείων για κάτι που βρίσκεται σε πορεία εξάλειψης και σε λίγο θα χαθεί, το ύστατο αγκυροβόλημα σε ένα νησί που τα νερά το καταπίνουν.» Κλάουντιο Μάγκρις, Δούναβης, εκδόσεις «Πόλις» 

Του Γιώργου Βέη