Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων» (εκδ. Πατάκη). Κεντρική εικόνα © Nafsika G./Unsplash

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

Καθόταν στη σάλα. Κοιτούσε σκεφτικός από το φινιστρίνι. Στο σύθαμπο ενός πρωταπριλιάτικου ουρανού αρμένιζε η μικρή πολιτεία∙ κοντά και πιο κοντά και πιο κοντά.

Διήγημα του Παντελή Αδαμίδη

Μας έφερε καρπούζι. Είπε στη μαμά να το κόψει και να το βάλει στο ψυγείο. Θα το φάμε στη θάλασσα, είπε. Η μαμά μάζεψε το ρούχο της στον λαιμό και τον κοίταξε, εκείνος είπε: Ερημιά είναι, μόνο εμείς οι τέσσερις θα είμαστε.

Του Νίκου Αδάμ Βουδούρη

Έσταζε το ταβάνι πάνω στα λινά, λευκά κοστούμια τους, έπεφτε το νερό στα λεκανάκια, αλλά η αίθουσα του παλιού νεοκλασικού κρατούσε ακόμα την αίγλη της, και καθώς το φως έμπαινε με δυσκολία από τα κουφωμένα παντζούρια, οι άσχημες λεπτομέρειες της ετοιμόρροπης κεντρικής σάλας κρύβονταν πίσω από σκιές.

Tης Άννας Μπαλτατζή

Αναφορά σε δύο βιβλία του Θεσσαλονικιού συγγραφέα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν από 14 χρόνια.

Του Παναγιώτη Γούτα

Η Λίλια Τσούβα μας μιλάει για τη δική της είσοδο στον κόσμο της λογοτεχνίας, με αφορμή την πρώτη της συλλογή διηγημάτων «Το τραγούδι των Ινουίτ» (εκδ. Βακχικόν).

Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης

Το ουράνιο πέπλο πάνω απ’ την Αχαϊκή πρωτεύουσα έστεκε μετέωρο. Απ’ τη μία πλευρά, το γαλάζιο υπόστρωμα προσέδιδε τόνο ρυθμιστικό στην επαπειλούμενη σύγκρουση που μαίνονταν στο πεδίο των μαχών. Τα λευκά σύννεφα, αθώα στην όψη των, μαζεύονταν σε παρέες σχηματίζοντας μικρά γεωμετρικά σχήματα πολυγωνικής κατασκευής.

Του Αντώνη Χαριστού

Για τις συλλογές διηγημάτων της Μαρίας Στασινοπούλου «Ασκήσεις αντοχής στον χρόνο» (εκδ. Κίχλη) και του Κώστα Πούλου «Αμφίβια τέρατα» (εκδ. Μεταίχμιο).

Του Γιώργου Ν. Περαντωνάκη

«Μια φορά με είδε που μιλούσα με μια κοπέλα και μ' έσπασε στο ξύλο... Ήτανε σκληρή γυναίκα η μάνα. Αλλά, πέντε αγόρια, πώς να μας κάνει καλά; Ήτανε και η φτώχεια. Πάντως, και μεγάλοι που ήμασταν, της είχαμε σεβασμό.«

Της Φωτεινής Τέντη

Για τη συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Προσοχή: εποχιακή διέλευση βατράχων» (εκδ. Πατάκη). 

Του Νίκου Ξένιου

Απ’ όταν χώρισε, άλλαζε σπίτια συχνά ‒τέσσερα διαμερίσματα σε έξι χρόνια‒, λες κι η ζωή τον εκδικούνταν επειδή ως τότε πάντα απεχθανόταν τις αλλαγές.

Της Αλέκας Πλακονούρη

Η κυρά Σοφία έχει το τουριστικό γραφείο στην οδό Ατταλείας. Διοργανώνει ημερήσιες εκδρομές με το ένα και μοναδικό της πούλμαν. Κιούρκα, Χαλκούτσι, Μαλεσίνα. Κανένα από αυτά τα μέρη δεν είναι τυχαία επιλεγμένο. Τα Κιούρκα ταιριάζουν στην Καθαρή Δευτέρα, το Χαλκούτσι στην Πρωτομαγιά και η Μαλεσίνα στις πρώτες μέρες του καλοκαιριού.

Διήγημα της Λένας Βελόγλου

Για τον συγκεντρωτικό τόμο με τα πεζά κείμενα του Βασίλη Αμανατίδη «Πλαγκτόν – Οι ιστορίες» (εκδ. Νεφέλη). Κεντρική εικόνα: Κεφάλι μέδουσας από την έκθεση του M.E.T. © «Από την Ασσυρία στην Ιβηρική στην αυγή της Κλασικής Εποχής» (Σεπτέμβριος 2014 – Ιανουάριος 2015).

Του Κωνσταντίνου Ματσούκα

Εδώ και μερικές μέρες, οι γείτονες παραπονιούνται για τους ενοχλητικούς ήχους που έρχονται από το διαμέρισμά της κάθε βράδυ. 

Της Έλενας Παπαδάκη

Πέντε λεπτά με έναν συγγραφέα. Σήμερα, ο Παναγιώτης Γούτας με αφορμή τη συλλογή διηγημάτων του «Η εγγύτητα των πραγμάτων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νησίδες.

Επιμέλεια: Book Press

Προδημοσίευση ενός διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων της Μαίρης Κόντζογλου «Ώρες κοινής ανησυχίας», η οποία θα κυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Για τη συλλογή διηγημάτων της Άννας Γρίβα «Τα ζώα θεοί» (εκδ. Κίχλη). Φωτογραφίες: Sinitta Leunen (αριστερά) & Oleg Magni (δεξιά) © pexels

Του Μιχάλη Μακρόπουλου

Πράσινες τηγανιτές ντομάτες. Χα. Πες μου εσύ τώρα ποια νορμάλ γκόμενα θα έλεγε ότι αυτή είναι η αγαπημένη της ταινία όλων των εποχών. 

Της Ελένης Καραμαγκιώλη

Έσκυψες να με φιλήσεις, Ιούδα. Γύρισα το μάγουλο. Ένιωσα τα χέρια σου να με τραβούν με δύναμη. Φυλακή έγινε η αγκαλιά σου και εγώ μπήκα μέσα οικειοθελώς. Ύστερα άρχισε να με πνίγει. Μέχρι που αποφάσισα να φύγω να ζήσω ελεύθερη, μακριά από ψέματα και υποσχέσεις.

Της Πόπης Κτιστάκη

Για τη συλλογή διηγημάτων της Μαρίας Ξυλούρη «Πέτρινα πλοία» (εκδ. Μεταίχμιο). Στην κεντρική εικόνα, ο πίνακας του Ρενέ Μαγκρίτ «Το νησί των θησαυρών» (1942)

Του Διονύση Μαρίνου