Το κόκκινο άλογο

Πριν από χρόνια είχε ένα κόκκινο άλογο. Από τον Νοέμβρη μέχρι τον Μάρτη το έδενε στους εγκαταλειμμένους ελαιώνες απέναντι από το σπίτι μου, όπου η χλόη έφτανε το μισό μέτρο. [Εικόνα: πίνακας της Eileen Herb]

Της Αθηνάς Τσάκαλου

Ήταν ψηλός, γεροδεμένος και δεν ξέρω γιατί, θεωρούσα ότι ήταν Ρώσος. Ίσως με μπέρδευαν τα γαλάζια μάτια του και οι φαρδιές φαβορίτες στο πρόσωπό του και οι ψηλές μπότες που φορούσε γιατί η χλόη ήταν φορτωμένη με νερό της νύχτας.

Δεν του είχα μιλήσει ποτέ.

- Να πάλι ο Ρώσος με το άλογό του, έλεγα. Και το μυαλό μου πήγαινε σε εικόνες Ρώσων τσιφλικάδων, ήρωες του Γκόγκολ. Ένας τσιφλικάς όμως που είχε στην κατοχή του μόνο ένα άλογο, ένα όμορφο άλογο που φαινόταν ότι το αγαπούσε. Τον έβλεπα που του χάιδευε την πλάτη και καθώς απομακρυνόταν γύριζε κάποια στιγμή και το χαιρετούσε κουνώντας το χέρι του.

Όταν έμπαινε ο Απρίλης ο Ρώσος και το άλογο εξαφανίζονταν. Δεν έψαξα ποτέ, δεν ρώτησα να μάθω κάτι περισσότερο γι’ αυτόν τον άνθρωπο, απλά περίμενα τον Νοέμβρη να τον ξαναδώ κι αποκτούσαν οι μέρες του χειμώνα μου μια αίσθηση παραμυθιού κι ας μην χιόνιζε ποτέ στο μέρος που ζούσα και το λέω έτσι γιατί οι χειμώνες στα παραμύθια έχουν πάντα χιόνι.

Μου αρέσει να γράφω το Κ κεφαλαίο γιατί ήθελα όλα ν’ αλλάξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, γιατί ακόμα και στις λέξεις ήθελα να δίνω μια προοπτική ότι κάποια μέρα θα δικαιώσουν το πλήρες και βαθύ τους νόημα.

Και ήρθαν τα χρόνια της Κρίσης. Μου αρέσει να γράφω το Κ κεφαλαίο γιατί ήθελα όλα ν’ αλλάξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, γιατί ακόμα και στις λέξεις ήθελα να δίνω μια προοπτική ότι κάποια μέρα θα δικαιώσουν το πλήρες και βαθύ τους νόημα. Το φθινόπωρο της Κρίσης στο χωριό κάτω από τη μεγάλη εκκλησία έφτιαξαν συσσίτιο για τους πεινασμένους. Ήμουν κι εγώ εκεί και μοίραζα το φαγητό που έφτιαχνα μαζί με τις συντοπίτισσες μου σε μεγάλα καζάνια. Ήμουν εκεί όχι τόσο από αλληλεγγύη, αλλά από περιέργεια. Ίσως κάποιοι να μιλήσουν για νοσηρή περιέργεια, τι κάνεις δηλαδή, θέαμα είναι οι άνθρωποι της ανάγκης; Θα φανώ αγενής ίσως αν πω πως δεν με νοιάζει και τόσο πως θα ονομάσουν την περιέργειά μου, εγώ την ονόμαζα περιέργεια του περιηγητή. Ένιωθα περαστική κι απ’ αυτόν τον τόπο, όπως κι από τόσους άλλους που έζησα και μάζευα εικόνες. Όχι τόσο τοπίων, όσο μορφές ανθρώπων που είχαν μια ιστορία ενδιαφέρουσα. Έτσι έλεγα, αν όμως με ρωτήσεις πόσες ενδιαφέρουσες ιστορίες έχω μαζέψει, θα με έφερνες σε αμηχανία. Έχω, έχω κάποιες, αλλά μου φαίνονται φτωχές και μια μέρα που μια φίλη μου μου είπε.

- Δεν τα αφήνεις αυτά περί ιστοριών, απλά καλύπτεις την ανία σου.

Αντέδρασα, υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, αλλά έμεινε στο μυαλό μου η φράση εκείνης της φίλης και δεν ήξερα ή δεν ήθελα να ξεδιαλύνω ποια είναι η αλήθεια;

Τον Νοέμβρη περίμενα να δω το Ρώσο. Και τον είδα. Άπλωσε το κατσαρολάκι του στο μικρό παράθυρο του μαγειρείου.

Δεν θέλησα να δείξω την έκπληξή μου και με ψυχραιμία τον ρώτησα.

- Το όνομά σου παρακαλώ.

Χτύπησε προσοχή τα πόδια του και μου ανέφερε με τρόπο στρατιωτικό.

- Χαράλαμπος Ευσταθίου του Παναγιώτη και της Φωτεινής.

Το βλέμμα του παράξενο, όπως είναι τα βλέμματα των ανθρώπων που άλλα ζουν, κι αυτοί κατοικούν στοn χώρο των ονείρων τους.

- Δεν είναι στα καλά του, μου ψιθύρισαν οι άλλες γυναίκες, είναι κι επικίνδυνος.

- Τι φαγητό έχουμε;

- Σπανακόρυζο.

- Δηλαδή, μου λέει, ρύζι με σπανάκι; Κι από το στόμα του κρέμονταν λεπτές κλωστές σάλιου. Και το γαλάζιο των ματιών του είχε θαμπώσει, δεν ήταν πια γαλάζιο, είχε γίνει γκρίζο.

- Ναι, του είπα, ρύζι με σπανάκι.

Βγήκε στο προαύλιο. Κάθισε σ’ ένα παγκάκι. Μιλούσε μόνος του. Η φωνή του άγρια, βροντώδης. Έβριζε, έβριζε τους πάντες και τα πάντα.

Μου άρεσε έτσι που τον άκουγα. Έφερνε μια περίεργη ισορροπία σ’ αυτόν τον χώρο.

Όμως μου έλειπε εκείνη η φιγούρα του «τσιφλικά». Και το άλογο; Τι είχε απογίνει το άλογο;

Η φιγούρα του μου προκαλούσε πόνο στο στομάχι.

Εκείνη τη μέρα έβρεχε.

Τον παρακολουθούσα καθώς έφευγε. Η φιγούρα του μου προκαλούσε πόνο στο στομάχι. Βγήκε στη βροχή. Ο πόνος στο στομάχι μου έφερνε αναγούλα. Πετάχτηκα έξω. Έβρεχε δυνατά.

- Να σου πω.

Δεν με άκουγε. Τον έπιασα από το μανίκι.

- Να σου πω, σταμάτα μια στιγμή. Θέλω να σε ρωτήσω. Το άλογο, που είναι το άλογο;

Τον είδα να θυμώνει.

- Ποιο άλογο;

-Εκείνο το κόκκινο. Σε είχα δει, σε έβλεπα κάθε χειμώνα.

Τίναξε απότομα το χέρι του που κρατούσα το μανίκι και έπεσα κάτω μέσα στα νερά στο πλακόστρωτο της εκκλησίας. Έκανε να φύγει, τον άρπαξα από το πόδι.

- Δε θα φύγεις, θα μου πεις τι έγινε το άλογο.

Η επιμονή μου τον ξάφνιασε.

Τα μάτια του ήταν κόκκινα από θυμό.

- Πώς τολμάς να με ρωτάς για το άλογο; Επειδή εσύ και οι άλλοι μου δίνετε ένα πιάτο φαγητό, νομίζεις πως μπορείς να μάθεις για τη ζωή μου; Επειδή με βλέπεις να σέρνομαι κάθε μέρα με όλη την αθλιότητά μου εδώ σε τόπους μίζερης ευσπλαχνίας, νομίζεις πως έχεις το δικαίωμα να μου μιλάς για το άλογο.

Σηκώθηκα. Τα νερά της βροχής είχαν μουσκέψει τα ρούχα μου.

- Γιατί ξαφνιάζεσαι Χαράλαμπε; Αν είχες ακόμα το άλογο, ούτε το όνομά σου θα ήξερα, ούτε θα σε ρωτούσα για τίποτα.

Και δεν είχε το βλέμμα μου θράσος ούτε η φωνή μου επίκριση αλλά σίγουρα είχε θυμό.

- Για λέγε λοιπόν.

- Άκου, επειδή εσύ μπορείς να φύγεις από δω, το βλέπω, και σου λέω φύγε, μην ξανάρθεις εδώ σ’ αυτό το υπόγειο, εξ’ άλλου το ξέρεις πως ο Χριστός δεν έκανε ποτέ ελεημοσύνη, δεν αγάπησε ποτέ τους επαίτες, μην τον προσβάλλεις, μην ξανάρθεις εδώ. Και ξεκίνησε να φύγει.

- Πες μου για το άλογο, Χαράλαμπε.

Προχωρούσε και μίλαγε, δεν ήθελε να με κοιτάζει.

- Το άλογο είναι ελεύθερο. Εγώ το άφησα στα βουνά.

- Μα τα βουνά μας έχουν λύκους.

- Το ξέρω και κάποια στιγμή, όταν χρειαστεί θα πολεμήσει για την ελευθερία του. Εγώ φοβήθηκα τα βουνά, το ακούς; Φοβήθηκα τα βουνά. Κανείς δεν μου έχει μιλήσει για το άλογο. Κι εσύ φύγε, φύγε από τούτον τον χώρο κι αν κάποτε με ξαναδείς, να κάνεις πως δεν με ξέρεις.

Η βροχή έπεφτε δυνατή κι εκείνος όλο και καμπούριαζε καθώς περπατούσε , όλο και χαμήλωνε το κορμί του σαν να τον βάραινε το νερό της βροχής.

Οι άλλες γυναίκες, όταν με είδαν να μπαίνω στάζοντας νερά, μου είπαν:

- Μα σου το είχαμε πει πως είναι τρελός .

- Τρελός δεν είναι αυτός, τρελοί είμαστε 'μεις που τους μοιράζουμε φαγητά αντί να τους δείχνουμε τα βουνά.

Πήρα την τσάντα μου κι έφυγα κι εγώ μέσα στη βροχή.

athina tsakalouΔυο λόγια για τη συγγραφέα

Γεννήθηκε το 1955 στην Τρυγόνα Καλαμπάκας στη Θεσσαλία. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει τα βιβλία «Οι λεηλάτες του μεσημεριού» (2018), «Τι χορούς να χορέψω» (2019) και «Η κόρη και η νύχτα» (2023).

 

 

 

 

 

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κορόνα, διορίζεσαι· γράμματα, όχι

Κορόνα, διορίζεσαι· γράμματα, όχι

Παντού στον χώρο μυρωδιές· καπνοί από σιγαρέτα, που φουμάρουν δώθε κείθε στα τραπέζια, πρωί πρωί οι μαστόροι, και μοσχοβολιές από το καμινέτο τού κυρ Παντελή, καθώς ανακατέβει τον τούρκικο καφέ με τη ζάχαρη. Κεντρική εικόνα: Φωτογραφία της πλατείας Συντάγματος το 1927 (digitalcollections.archives.nysed.gov).

...
Το μαραμένο άνθος (διήγημα)

Το μαραμένο άνθος (διήγημα)

ΣΗΜΕΡΑ

Δεν κατάλαβε καν πώς πέρασαν οι δύο αυτές ώρες. Ήταν 17 Μαΐου, 19:15 το απόγευμα. Καθόταν σε μια καρέκλα στη μέση του κάτασπρου διαδρόμου. 

Της Ιακωβίνας Κιολέογλου

...
Αϋπνία (διήγημα)

Αϋπνία (διήγημα)

Δεν θυμάμαι πότε άρχισα να υποφέρω από αϋπνίες, πρέπει να έχουν περάσει τρία ή τέσσερα χρόνια. Την πρώτη φορά που μου συνέβη είχα πέσει στο κρεβάτι ξεθεωμένος, νύσταζα και με πήρε αμέσως ο ύπνος, όμως στις δύο μετά τα μεσάνυχτα ακριβώς πετάχτηκα επάνω έντρομος με την καρδιά μου να βροντάει στο στήθος. [Στην κεντρική...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη (κριτική) – Μεσοπόλεμος εντός, εκτός και επί ταυτά

«Ήλιος με ξιφολόγχες» του Γιώργου Σκαμπαρδώνη (κριτική) – Μεσοπόλεμος εντός, εκτός και επί ταυτά

Για το μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη «Ήλιος με ξιφολόγχες» (εκδ. Πατάκη).

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη ξεκινάει άκρως δελεαστικά. Εν έτει 1931 μια τυχαία φωτιά σε χαμοκέλα της Θεσσαλο...

«Στο σπίτι των ονείρων» της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο (κριτική) – Γιατί μια κουίρ γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;

«Στο σπίτι των ονείρων» της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο (κριτική) – Γιατί μια κουίρ γυναίκα παραμένει σε μια κακοποιητική σχέση;

Για το βιβλίο της Κάρμεν Μαρία Ματσάδο «Στο σπίτι των ονείρων»  (μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης, Μαρία Αγγελίδου, εκδ. Αντίποδες). Κεντρική εικόνα, πλάνο από την ταινία Ταρ, του Τοντ Φιλντ, όπου μεταξύ άλλων παρουσιάζεται μια κακοποιητική σχέση ανάμεσα σε δύο γυναίκες.

Γράφει η ...

Άνα Μαρία Σούα: «Η ζωή είναι τρελή, παράλογη, κωμική και τραγική – το ίδιο και οι ιστορίες μου!»

Άνα Μαρία Σούα: «Η ζωή είναι τρελή, παράλογη, κωμική και τραγική – το ίδιο και οι ιστορίες μου!»

Συνέντευξη με την Αργεντινή συγγραφέα Άνα Μαρία Σούα [Ana María Shua], με αφορμή την ανθολογία διηγημάτων της «Σκυλίσια ζωή και άλλες ακροβασίες» (μτφρ. Άννα Βερροιοπούλου, εκδ. Βακχικόν). Η συγγραφέας θα βρεθεί στην Αθήνα τις επόμενες μέρες, καλεσμένη του 15ου Φεστιβάλ ΛΕΑ.

Συνέ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» του Γκούναρ Στόλεσεν (προδημοσίευση)

«Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» του Γκούναρ Στόλεσεν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Γκούναρ Στόλεσεν [Gunnar Staalesen] «Τα ρόδα δεν πεθαίνουν ποτέ» (μτφρ. Βαγγέλης Γιαννίσης), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 7 Ιουνίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Υπάρχουν κάποιε...

«Έρωτες, έρωτες, έρωτες» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (προδημοσίευση)

«Έρωτες, έρωτες, έρωτες» του Βαγγέλη Ραπτόπουλου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βαγγέλη Ραπτόπουλου «Έρωτες, έρωτες, έρωτες» – δώδεκα ιστορίες με πρωταγωνιστές που επιμένουν να παλεύουν για την ικανοποίηση της ερωτικής τους επιθυμίας. Δώδεκα παραλλαγές πάνω στο ίδιο θέμα, με την τελευταία και μεγαλύτερη να αγκαλιάζει όλες τις προηγούμενες. Κυκλο...

«Αρκτικό καλοκαίρι» του Ντέιμον Γκάλγκατ (προδημοσίευση)

«Αρκτικό καλοκαίρι» του Ντέιμον Γκάλγκατ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Ντέιμον Γκάλγκατ [Damon Galgut] «Αρκτικό καλοκαίρι» (μτφρ. Κλαίρη Παπαμιχαήλ), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Οι δύο άντρες κάθονταν στις πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Πατριαρχία, φεμινισμός και κουίρ λογοτεχνία – Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ* και Καλοβυρνάς δίνουν απαντήσεις

Πατριαρχία, φεμινισμός και κουίρ λογοτεχνία – Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ* και Καλοβυρνάς δίνουν απαντήσεις

Λογοτεχνία, έμφυλες ταυτότητες, πατριαρχία, φεμινιστικό κίνημα, γυναικεία γραφή. Αμάντα Μιχαλοπούλου, Αλεξάνδρα Κ*, Λύο Καλοβυρνάς φωτίζουν όψεις ενός ζητήματος που μας αφορά περισσότερο απ΄ όσο ίσως πιστεύουμε, ενώ ακολουθεί επιλογή βιβλίων ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας από τις πρόσφατες ...

Τα 25 καλύτερα λογοτεχνικά έργα γραμμένα από γυναίκες συγγραφείς – από τη Μέρι Σέλεϊ στην Έλενα Φερράντε

Τα 25 καλύτερα λογοτεχνικά έργα γραμμένα από γυναίκες συγγραφείς – από τη Μέρι Σέλεϊ στην Έλενα Φερράντε

Σε δημοσίευσή της στον Independent, η αρθρογράφος Clarisse Loughrey ξεχώρισε τα εικοσιπέντε σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα που γράφτηκαν από γυναίκες συγγραφείς. Στη φωτογραφία, μία από αυτές, η Octavia E. Butler [1947 - 2006], συγγραφέας μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας με έντονο κοινωνικό και πολιτικό υ...

«Φάκελος αρχαιοκαπηλία»: Νικόλας Ζηργάνος, Ανδρέας Αποστολίδης και Γιάννης Μαρής

«Φάκελος αρχαιοκαπηλία»: Νικόλας Ζηργάνος, Ανδρέας Αποστολίδης και Γιάννης Μαρής

Φάκελος αρχαιοκαπηλία με προτάσεις τριών βιβλίων: «Επιχείρηση “Νόστος”: Ένα χρυσό στεφάνι και μια Κόρη για τον Αλέξη Καρρά» (εκδ. Τόπος), του Νικόλα Ζηργάνου, «Αρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων – Μουσεία, έμποροι τέχνης, οίκοι δημοπρασιών, ιδιωτικές συλλογές» (εκδ. Άγρα), του Ανδρέα Αποστολίδη και  «Ίλ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ