Το κόκκινο άλογο

Πριν από χρόνια είχε ένα κόκκινο άλογο. Από τον Νοέμβρη μέχρι τον Μάρτη το έδενε στους εγκαταλειμμένους ελαιώνες απέναντι από το σπίτι μου, όπου η χλόη έφτανε το μισό μέτρο. [Εικόνα: πίνακας της Eileen Herb]

Της Αθηνάς Τσάκαλου

Ήταν ψηλός, γεροδεμένος και δεν ξέρω γιατί, θεωρούσα ότι ήταν Ρώσος. Ίσως με μπέρδευαν τα γαλάζια μάτια του και οι φαρδιές φαβορίτες στο πρόσωπό του και οι ψηλές μπότες που φορούσε γιατί η χλόη ήταν φορτωμένη με νερό της νύχτας.

Δεν του είχα μιλήσει ποτέ.

- Να πάλι ο Ρώσος με το άλογό του, έλεγα. Και το μυαλό μου πήγαινε σε εικόνες Ρώσων τσιφλικάδων, ήρωες του Γκόγκολ. Ένας τσιφλικάς όμως που είχε στην κατοχή του μόνο ένα άλογο, ένα όμορφο άλογο που φαινόταν ότι το αγαπούσε. Τον έβλεπα που του χάιδευε την πλάτη και καθώς απομακρυνόταν γύριζε κάποια στιγμή και το χαιρετούσε κουνώντας το χέρι του.

Όταν έμπαινε ο Απρίλης ο Ρώσος και το άλογο εξαφανίζονταν. Δεν έψαξα ποτέ, δεν ρώτησα να μάθω κάτι περισσότερο γι’ αυτόν τον άνθρωπο, απλά περίμενα τον Νοέμβρη να τον ξαναδώ κι αποκτούσαν οι μέρες του χειμώνα μου μια αίσθηση παραμυθιού κι ας μην χιόνιζε ποτέ στο μέρος που ζούσα και το λέω έτσι γιατί οι χειμώνες στα παραμύθια έχουν πάντα χιόνι.

Μου αρέσει να γράφω το Κ κεφαλαίο γιατί ήθελα όλα ν’ αλλάξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, γιατί ακόμα και στις λέξεις ήθελα να δίνω μια προοπτική ότι κάποια μέρα θα δικαιώσουν το πλήρες και βαθύ τους νόημα.

Και ήρθαν τα χρόνια της Κρίσης. Μου αρέσει να γράφω το Κ κεφαλαίο γιατί ήθελα όλα ν’ αλλάξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, γιατί ακόμα και στις λέξεις ήθελα να δίνω μια προοπτική ότι κάποια μέρα θα δικαιώσουν το πλήρες και βαθύ τους νόημα. Το φθινόπωρο της Κρίσης στο χωριό κάτω από τη μεγάλη εκκλησία έφτιαξαν συσσίτιο για τους πεινασμένους. Ήμουν κι εγώ εκεί και μοίραζα το φαγητό που έφτιαχνα μαζί με τις συντοπίτισσες μου σε μεγάλα καζάνια. Ήμουν εκεί όχι τόσο από αλληλεγγύη, αλλά από περιέργεια. Ίσως κάποιοι να μιλήσουν για νοσηρή περιέργεια, τι κάνεις δηλαδή, θέαμα είναι οι άνθρωποι της ανάγκης; Θα φανώ αγενής ίσως αν πω πως δεν με νοιάζει και τόσο πως θα ονομάσουν την περιέργειά μου, εγώ την ονόμαζα περιέργεια του περιηγητή. Ένιωθα περαστική κι απ’ αυτόν τον τόπο, όπως κι από τόσους άλλους που έζησα και μάζευα εικόνες. Όχι τόσο τοπίων, όσο μορφές ανθρώπων που είχαν μια ιστορία ενδιαφέρουσα. Έτσι έλεγα, αν όμως με ρωτήσεις πόσες ενδιαφέρουσες ιστορίες έχω μαζέψει, θα με έφερνες σε αμηχανία. Έχω, έχω κάποιες, αλλά μου φαίνονται φτωχές και μια μέρα που μια φίλη μου μου είπε.

- Δεν τα αφήνεις αυτά περί ιστοριών, απλά καλύπτεις την ανία σου.

Αντέδρασα, υπερασπίστηκα τον εαυτό μου, αλλά έμεινε στο μυαλό μου η φράση εκείνης της φίλης και δεν ήξερα ή δεν ήθελα να ξεδιαλύνω ποια είναι η αλήθεια;

Τον Νοέμβρη περίμενα να δω το Ρώσο. Και τον είδα. Άπλωσε το κατσαρολάκι του στο μικρό παράθυρο του μαγειρείου.

Δεν θέλησα να δείξω την έκπληξή μου και με ψυχραιμία τον ρώτησα.

- Το όνομά σου παρακαλώ.

Χτύπησε προσοχή τα πόδια του και μου ανέφερε με τρόπο στρατιωτικό.

- Χαράλαμπος Ευσταθίου του Παναγιώτη και της Φωτεινής.

Το βλέμμα του παράξενο, όπως είναι τα βλέμματα των ανθρώπων που άλλα ζουν, κι αυτοί κατοικούν στοn χώρο των ονείρων τους.

- Δεν είναι στα καλά του, μου ψιθύρισαν οι άλλες γυναίκες, είναι κι επικίνδυνος.

- Τι φαγητό έχουμε;

- Σπανακόρυζο.

- Δηλαδή, μου λέει, ρύζι με σπανάκι; Κι από το στόμα του κρέμονταν λεπτές κλωστές σάλιου. Και το γαλάζιο των ματιών του είχε θαμπώσει, δεν ήταν πια γαλάζιο, είχε γίνει γκρίζο.

- Ναι, του είπα, ρύζι με σπανάκι.

Βγήκε στο προαύλιο. Κάθισε σ’ ένα παγκάκι. Μιλούσε μόνος του. Η φωνή του άγρια, βροντώδης. Έβριζε, έβριζε τους πάντες και τα πάντα.

Μου άρεσε έτσι που τον άκουγα. Έφερνε μια περίεργη ισορροπία σ’ αυτόν τον χώρο.

Όμως μου έλειπε εκείνη η φιγούρα του «τσιφλικά». Και το άλογο; Τι είχε απογίνει το άλογο;

Η φιγούρα του μου προκαλούσε πόνο στο στομάχι.

Εκείνη τη μέρα έβρεχε.

Τον παρακολουθούσα καθώς έφευγε. Η φιγούρα του μου προκαλούσε πόνο στο στομάχι. Βγήκε στη βροχή. Ο πόνος στο στομάχι μου έφερνε αναγούλα. Πετάχτηκα έξω. Έβρεχε δυνατά.

- Να σου πω.

Δεν με άκουγε. Τον έπιασα από το μανίκι.

- Να σου πω, σταμάτα μια στιγμή. Θέλω να σε ρωτήσω. Το άλογο, που είναι το άλογο;

Τον είδα να θυμώνει.

- Ποιο άλογο;

-Εκείνο το κόκκινο. Σε είχα δει, σε έβλεπα κάθε χειμώνα.

Τίναξε απότομα το χέρι του που κρατούσα το μανίκι και έπεσα κάτω μέσα στα νερά στο πλακόστρωτο της εκκλησίας. Έκανε να φύγει, τον άρπαξα από το πόδι.

- Δε θα φύγεις, θα μου πεις τι έγινε το άλογο.

Η επιμονή μου τον ξάφνιασε.

Τα μάτια του ήταν κόκκινα από θυμό.

- Πώς τολμάς να με ρωτάς για το άλογο; Επειδή εσύ και οι άλλοι μου δίνετε ένα πιάτο φαγητό, νομίζεις πως μπορείς να μάθεις για τη ζωή μου; Επειδή με βλέπεις να σέρνομαι κάθε μέρα με όλη την αθλιότητά μου εδώ σε τόπους μίζερης ευσπλαχνίας, νομίζεις πως έχεις το δικαίωμα να μου μιλάς για το άλογο.

Σηκώθηκα. Τα νερά της βροχής είχαν μουσκέψει τα ρούχα μου.

- Γιατί ξαφνιάζεσαι Χαράλαμπε; Αν είχες ακόμα το άλογο, ούτε το όνομά σου θα ήξερα, ούτε θα σε ρωτούσα για τίποτα.

Και δεν είχε το βλέμμα μου θράσος ούτε η φωνή μου επίκριση αλλά σίγουρα είχε θυμό.

- Για λέγε λοιπόν.

- Άκου, επειδή εσύ μπορείς να φύγεις από δω, το βλέπω, και σου λέω φύγε, μην ξανάρθεις εδώ σ’ αυτό το υπόγειο, εξ’ άλλου το ξέρεις πως ο Χριστός δεν έκανε ποτέ ελεημοσύνη, δεν αγάπησε ποτέ τους επαίτες, μην τον προσβάλλεις, μην ξανάρθεις εδώ. Και ξεκίνησε να φύγει.

- Πες μου για το άλογο, Χαράλαμπε.

Προχωρούσε και μίλαγε, δεν ήθελε να με κοιτάζει.

- Το άλογο είναι ελεύθερο. Εγώ το άφησα στα βουνά.

- Μα τα βουνά μας έχουν λύκους.

- Το ξέρω και κάποια στιγμή, όταν χρειαστεί θα πολεμήσει για την ελευθερία του. Εγώ φοβήθηκα τα βουνά, το ακούς; Φοβήθηκα τα βουνά. Κανείς δεν μου έχει μιλήσει για το άλογο. Κι εσύ φύγε, φύγε από τούτον τον χώρο κι αν κάποτε με ξαναδείς, να κάνεις πως δεν με ξέρεις.

Η βροχή έπεφτε δυνατή κι εκείνος όλο και καμπούριαζε καθώς περπατούσε , όλο και χαμήλωνε το κορμί του σαν να τον βάραινε το νερό της βροχής.

Οι άλλες γυναίκες, όταν με είδαν να μπαίνω στάζοντας νερά, μου είπαν:

- Μα σου το είχαμε πει πως είναι τρελός .

- Τρελός δεν είναι αυτός, τρελοί είμαστε 'μεις που τους μοιράζουμε φαγητά αντί να τους δείχνουμε τα βουνά.

Πήρα την τσάντα μου κι έφυγα κι εγώ μέσα στη βροχή.

athina tsakalouΔυο λόγια για τη συγγραφέα

Γεννήθηκε το 1955 στην Τρυγόνα Καλαμπάκας στη Θεσσαλία. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει τα βιβλία «Οι λεηλάτες του μεσημεριού» (2018), «Τι χορούς να χορέψω» (2019) και «Η κόρη και η νύχτα» (2023).

 

 

 

 

 

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΟ
Στη στήλη αυτή δημοσιεύονται διηγήματα (κείμενα μυθοπλασίας) στην ελληνική γλώσσα τα οποία μέχρι τη στιγμή της αποστολής τους δεν έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή οπουδήποτε στο διαδίκτυο. Τα διηγήματα αποστέλλονται στην ηλεκτρονική διεύθυνση edit@bookpress.gr. Στην περίπτωση που το διήγημα επιλέγεται για να δημοσιευτεί, και μόνο σε αυτή, θα επικοινωνούμε με τον συγγραφέα το αργότερο μέσα σε 20 μέρες από την αποστολή του διηγήματος και θα τον ενημερώνουμε για το χρόνο της επικείμενης δημοσίευσης. Σε κάθε άλλη περίπτωση, καμιά επιπλέον επικοινωνία δεν θα πρέπει να αναμένεται και ο συγγραφέας επαναποκτά αυτομάτως την κυριότητα του κειμένου του. Τα προς δημοσίευση διηγήματα ενδέχεται να υποστούν γλωσσική επιμέλεια.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκα» (διήγημα)

«Παπουτσόσυκο δεν είχα ξανακόψει ούτε ξαναφάει στη ζωή μου. Το πρωί που γύρισα στο πατρικό πήγα σαν το μοσχάρι να πιάσω ένα με γυμνά χέρια. Ευτυχώς με είδε η μάνα μου από την κουζίνα και με σταμάτησε. Τι κάνεις παιδάκι μου; Χωρίς γάντια; Θα πληγωθείς. Έγινες κι εσύ αμερικανάκι σαν τον πατέρα σου».

...
Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

Τα τσόφλια (πασχαλινό διήγημα)

«Το δικό μας Πάσχα ήταν πάντα αθόρυβο, μια μυσταγωγική τελετουργία ελάχιστων επεισοδίων, μακριά απ’ τα μάτια και τ’ αυτιά των ανθρώπων. Πέντε αυγά, ένα για τον καθένα μας, ένα σταυρό στα γρήγορα, ένα Χριστός Ανέστη ίσα που ακουγόταν, κι η τελετή λάμβανε τέλος».

Του Γιώργου Μάλου

...
Η νοσοκόμα (διήγημα)

Η νοσοκόμα (διήγημα)

«Ο πατέρας μου έσπασε τον γοφό του βλέποντας Ολυμπιακούς αγώνες. Σηκώθηκε απ’ τον καναπέ να πάει στην κουζίνα για νερό, γλίστρησε κι έπεσε. Η αποκατάσταση της υγείας του ήταν δύσκολη. Έμεινε δυο βδομάδες στην κλινική και γύρισε σπίτι με την προοπτική να μείνει κατάκοιτος όσο διάστημα χρειαζόταν».

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

«Οι ξαδέλφες» της Αουρόρα Βεντουρίνι (κριτική) – Ιστορία μιας μοναδικής κι αλλόκοτης οικογένειας

Για το βιβλίο της Αουρόρα Βεντουρίνι (Aurora Ventoyrini) «Οι ξαδέλφες» (μτφρ. Μαρία Αθανασιάδου, Θεώνη Κάμπρα, Αλίκη Μανωλά, Ιφιγένεια Ντούμη, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, εκδ. Carnivora). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι «Santa Sangre» (1989).

...
Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Φραγκίσκος: Ο Πάπας της «Εκκλησίας του λαού του Θεού»

Για την αυτοβιογραφία του Πάπα Φραγκίσκου με τίτλο «Ελπίδα, η αυτοβιογραφία» που κυκλοφορεί σε μετάφραση Άννας Παπασταύρου από τις εκδόσεις Gutenberg. 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης

Είμαι πάντοτε επιφυλακτικός απέναντι στις αυτοβιογραφίες, αν και έ...

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

«Δεν έχω ανάσα» του Λουίζ Σβαρτς (κριτική) – Αντιμέτωπος με το θεριό της κατάθλιψης

Για το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Λουίζ Σβαρτς (Luiz Schwarcz) «Δεν έχω ανάσα» (μτφρ. Μαρία Παπαδήμα, εκδ. Ίκαρος).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Ο Λουίζ Σβαρτζ είναι ένας από τους σημαντικότερους εκδότες της Βρ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

«Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις» της Λένας Κορομηλά (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λένας Κορομηλά «Βρίσκεις πάντα αυτό που δεν ψάχνεις», η οποία θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στο τρένο; είπες.

...
«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

«Η σιωπή του κελιού» του Μεχμέτ Ατές (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μεχμέτ Ατές «Η σιωπή του κελιού», το οποίο θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Επίμετρο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πάντα έλεγαν: «Συνήθως έρχονται γύρω στις έξι, έξι κα...

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

«Δεν θα τελειώσει έτσι» των Νίκι Φρεντς (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα των Νίκι Φρεντς [Nicci French] «Δεν θα τελειώσει έτσι» (μτφρ. Κίκα Κραμβουσάνου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαΐου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Κίρα άκουγε αν...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μικρός οδηγός στο ελληνικό διήγημα 1974-2024: 50 αντιπροσωπευτικά διηγήματα όλων των κατηγοριών

Μια ανασκόπηση της ελληνικής διηγηματογραφίας των τελευταίων πενήντα ετών σε 50 αντιπροσωπευτικά κείμενα. Σε πόσες κατηγορίες μπορούν να ταξινομηθούν τα διηγήματα (της μνήμης, πολιτικά, ερωτικά, αστυνομικά κ.ά.) και ποιοι οι σημαντικοί εκπρόσωποι της κάθε μιας; Στην κεντρική εικόνα, ο Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος (1...

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Τι διαβάζουμε τώρα; Δέκα πρόσφατα βιβλία γόνιμου στοχασμού

Η εξέλιξη της τεχνολογίας, η δίκη του Γαλιλαίου, η αποδοχή του θανάτου, αλλά και οι προκαταλήψεις μας για τους τσιγγάνους. Δέκα βιβλία που θα μας γεννήσουν πολλά ερωτήματα και θα μας δώσουν απαντήσεις.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Τι διαβάζουμε τώρα; 10 φεμινιστικά βιβλία ξένης πεζογραφίας

Δέκα πρόσφατα βιβλία πεζογραφίας από όλον τον κόσμο, γραμμένα από γυναίκες, με πρωταγωνίστριες θηλυκότητες, που απευθύνονται σε όλους. Ιστορίες για τις ηχηρές ή σιωπηρές επαναστάσεις των γυναικών εντός και εκτός των έμφυλων ρόλων τους, τις εκφάνσεις της αυτενέργειας και χειραφέτησής τους. Μυθιστορήματα και διηγήματα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ