«Από το πλήθος των ψυχών σχηματίστηκε μια φαρμακερή αντάρα. Ανέβηκε μέχρι τη σέλα του αλόγου μου, σαν σμάρι άγριων μελισσών έτοιμο να χιμήξει». 

Της Ελένης Μουσάτοβα

«Ούτε καν με τον Άντριου, τον οποίο θεωρούσε, έστω, καλό του φίλο, δεν μπορούσε να ταυτιστεί, παρόλο που ήταν ο μόνος άντρας με τον οποίο μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του, εκτός από σεξουαλικά, και ρομαντικά. Είχε τολμήσει να πλάσει μέχρι και τρυφερές στιγμές μεταξύ τους σε βιαστικά ονειροπολήματα της ημέρας».

Του Αντώνη Γουλιανού

«Ξεκούμπωσες το μεσαίο κουμπί του πουκαμίσου σου και πέρασες το χέρι σου κάτω από την μπανέλα του σουτιέν. Αναζήτησες τα δύο εξογκώματα στο στέρνο και στη μασχάλη σου, λες και θα μπορούσαν να είχαν εξαφανιστεί από μόνα τους, και στη συνέχεια άνοιξες την κάμερα του κινητού και κοίταξες το είδωλό σου στην οθόνη». 

Της Βανέσσας Τόλια

Για τη συλλογή διηγημάτων της Αταλάντης Ευριπίδου «Εκείνοι που δεν έφυγαν», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. 

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

«Εκείνη άνοιξε το σακί και σχεδόν ψηλαφιστά, άρχισε να βγάζει τα κόκαλα. Έπνιξε τον πρώτο λυγμό, αλλά ο δεύτερος δεν χώρεσε μέσα της. Τ’ αγκάλιαζε ένα ένα, λες και κρατούσε μωρό, τα σταύρωνε, τα φιλούσε, τα ξέπλενε με τα δάκρυά της, και μετά τα έβαζε μέσα στον τάφο».

Του Γιώργου Μάλου

«Ο Λουκάς και ο Άκης είχαν όνειρο ζωής να αποκτήσουν μια κατοικία στη μέση του πουθενά: στους αγρούς και τα παρατημένα χωράφια. Στους πρόποδες των φαγωμένων λόφων και τα ξεραμένα ποτάμια. Σε τόπους λησμονημένους και τραχείς˙ μακριά από τις βουερές κυψέλες των ανθρώπων και των έργων τους». 

Του Βασίλη Τσιρώνη

«Έβλεπε συχνά στον ύπνο της ένα τρελό όνειρο, πως λέει το σπίτι τους γίνονταν πλωτό, αρμένιζε σε θάλασσες απάνεμες και δεν ξανάπιαναν στεριά».

Διήγημα της Λένας Γκοργκούνη

«Από την Κόσκο, το λιμάνι και τις αποθήκες του λιμανιού έως το Μέγαρο Μουσικής περπάτησα δύο φορές· μάλιστα τη δεύτερη φορά, την ημέρα, έφτασα μέχρι τον ιστιοπλοϊκό όμιλο Καλαμαριάς!»

Του Θόδωρου Σούμα

Για τη συλλογή διηγημάτων του Βαγγέλη Δημητριάδη «Δίπλα στο ποτάμι» (εκδ. Σμίλη). 

Γράφει η Ευσταθία Δήμου

«Ένα βράδυ ήμασταν εγώ και ο Κάλπης στην πλατεία, στο «Ξύλινο», και τρώγαμε κρέπες μετά από ξενύχτι. Έρχεται κοντά μας η Φιόνα, μια κοπέλα από τις πιο ωραίες της Γλυφάδας που σπάνια μου μιλούσε. Την κοίταξα καλά-καλά που μας πλησίασε, σαν να μην το πίστευα».

Της Λουκίας Δέρβη

Για τη συλλογή διηγημάτων της Ευανθίας Χαριτοπούλου «Όμως η σάρκα ακόμα απαλή» (εκδ. Ενύπνιο). Κεντρική εικόνα: Πίναγκας του Egon Schiele)

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος 

«Κάποια στιγμή που σήκωσα τα μάτια από το τετράδιο των μαθηματικών και κοίταξα γύρω μου, παρατήρησα την παράξενη ηλικιωμένη γυναίκα στο διπλανό τραπέζι. Πρέπει να ήταν πάνω από εβδομήντα, το λευκό πρόσωπό της ήταν σκαμμένο από βαθιές ρυτίδες που δεν οφείλονταν μόνο στον χρόνο, αλλά και στη βασανισμένη ζωή της, όπως κατάλαβα αργότερα». Kεντρική εικόνα: πίνακας του Auguste Toulmouche. 

Του Διονύση Καλαμβρέζου

Συνέντευξη με τον Γεωργιανό συγγραφέα Ίβα Πεζουασβίλι [Iva Pezuashvili] με αφορμή την έκδοση του μυθιστορήματός του «Φρεάτιο απορριμάτων» (μτφρ. Βέρικα Μκελάτζε, εκδ. Βακχικόν). 

Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου

Η Μιλένα Ζαφειροπούλου μάς συστήθηκε πρόσφατα με τη συλλογή διηγημάτων της «Θυσανοσωρείτες και άλλα φαινόμενα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.

Eπιμέλεια: Book Press

«Το Δίκτυο ήταν οργανωμένο σε αυτόνομες ομάδες των έξι ατόμων, υπό την εποπτεία ενός προϊσταμένου. Τον προϊστάμενο τον αποκαλούσαν Αφεντικό, δεν γνώριζαν το πραγματικό του όνομα. Κανείς δεν τον είχε συναντήσει ποτέ έξω από την αίθουσα των συσκέψεων, όπου συγκεντρώνονταν κάθε πρωί στις οκτώ ακριβώς, για να παραλάβουν τον φάκελό τους». Kεντρική εικόνα: «The Trial». Πίνακας του Wolfgang Lettl.

Του Βασίλη Τσαλή

Για τη συλλογή διηγημάτων της Ιφιγένειας Θεοδώρου «Είναι μια θάλασσα» (εκδ. Ίκαρος). Kεντρική εικόνα: το λιμάνι της Σμύρνης, Στο βάθος πλοία του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού © levantineheritage.com.

Γράφει η Ελένη Παπανδρέου 

«Φεύγοντας, γύρισα το βλέμμα μου στο γήπεδο. Δεν είναι το ίδιο, όπως το θυμόμουν μικρός. Δεν ήταν το ίδιο. Μου φάνηκε αισθητά μεγαλύτερο, από ό,τι το θυμόμουν, ξένο σχεδόν. Περπατούσα ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους που ζητωκραύγαζαν. Ήθελα κι εγώ να ενωθώ με τη χαρά τους, να γίνω ένα μαζί τους. Πώς θα μπορούσε όμως κάτι τέτοιο να καταστεί δυνατό;» Κεντρική εικόνα: πίνακας του Παναγιώτη Τέτση. 

Του Δημήτρη Μαρνέλλου

Κριτικός κινηματογράφου, αναγνώστης με πάθος και συγγραφέας που εμβαθύνει στο ερωτικό πάθος και τις ολέθριες συνέπειες αυτού, ο Θόδωρος Σούμας απάντησε σε ορισμένες ερωτήσεις μας, με αφορμή τη νέα του συλλογή διηγημάτων «Παράλογοι συνήθεις πόθοι» (εκδ. Βακχικόν).

Συνέντευξη στον Λεωνίδα Καλούση

Η Alice Munro (Άλις Μονρό), Καναδή συγγραφέας, μαστόρισσα της μικρής φόρμας και νομπελίστρια, πέθανε χθες σε ηλικία 92 ετών.

Επιμέλεια Book Press

Για τη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Δομηνίκ «Κακό ανήλιο» (εκδ. Ίκαρος). Κεντρική εικόνα από τη Μόρνα, το εγκαταλελειμμένο από το 1967 χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου.

Γράφει ο Κώστας Δρουγαλάς