prodimosieysi dervi

Προδημοσίευση ενός διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων της Λουκίας Δέρβη «Ακούω φωνές», που θα κυκλοφορήσει στις 6 Απριλίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΠΕΝΤΕΜΙΣΙ ΒΔΟΜΑΔΕΣ 

Ήρθα εδώ για να κρυφτώ. Να γίνω ένα με τα κατακίτρινα στάχυα που στοιβάζουν οι αγρότες στα χωράφια, δίπλα στο δωμάτιο που νοικιάζω, για να γίνουν ζωοτροφές. Ενδέχεται να με έχει ήδη κατασπαράξει ο Λύκος, εμένα μαζί με άλλες τρεις, ξέρω γω, και να νομίζω πως ζω ακόμη. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου κάθε μέρα και η άσπρη θάλασσα, η Σίκινος απέναντι, τα γλαροπούλια, τα πεύκα γερμένα από τον βοριά που λυσσομανάει τον χειμώνα, όλο το τοπίο μού φαίνεται σαν ξεθωριασμένη καρτ ποστάλ, σαν ξέπνοο, σαν να μη με ενδιαφέρει ή να μη με αφορά. Μέσα μου καίνε φωτιές.

Έχω για παρέα ένα τζιτζίκι κολλημένο στο κυπαρίσσι δίπλα στη βεράντα μου. Για να μην τρελαθώ, του μιλάω. Του έχω βγάλει και όνομα: Το λέω Ζάκι. Είναι αρσενικοθήλυκο, δεν έχει φύλο, είναι το πρεζάκι, όπως λέει και το όνομά του, ομοιοπαθές, γιατί κι εγώ είμαι το πρεζάκι του Λύκου κι ήρθα εδώ για να γίνω καλά. Το Ζάκι τερετίζει όλη μέρα, καλεί το ταίρι του, κι εγώ ζηλεύω. Ζηλεύω γιατί ο Λύκος δεν με αποζητά, δεν παίρνει τηλέφωνο, δεν έχει βάλει ντετέκτιβ, ξέρω γω, να βρει πού είμαι.

«Τζι-τζι-τζι-τζι».
«Δεν θα ξαναγαπήσω, Ζάκι. Σου το υπόσχομαι» του λέω.

Μου είπε η Λίτσα, η κομμώτρια, να εξαφανιστώ. «Tο κρίσιμο τεστ» το λέει. Για να δω αν μ’ αγαπάει ο Λύκος. Αν μου τηλεφωνήσει, μ’ αγαπάει, λέει η Λίτσα.

«Πού είσαι;»
«Εκεί που μ’ έστειλες» να του απαντήσω. Αόριστα. (Στον διάολο δηλαδή).

Το κινητό μου είναι κλειστό. Για να μη νομίζει ότι είμαι στημένη πάνω από τη συσκευή. Το ανοίγω μία φορά την ημέρα για να δω τις κλήσεις. Αν καλέσει, έχω νικήσει. Στην πραγματικότητα, η Λίτσα μού είπε ότι από τότε που γνώρισα τον Λύκο έβαλα γκολ μία και μοναδική φορά. Τη μέρα που εξαφανίστηκα, που με πήρε τηλέφωνο για να μου πει να βρεθούμε και του είπα: «Είμαι εκτός Αθηνών» και κείνος είπε ένα ξερό: «Κανένα πρόβλημα» και το ’κλεισε. Τότε, λέει, έβαλα γκολ. Πριν από μια βδομάδα. Το πρώτο γκολ της ζωής μου. Και το έβαλα χωρίς να το ξέρω, μόνο και μόνο επειδή με έτρωγε η ζήλια, μου έτρωγε το κορμί η ζήλια, γιατί είμαι το πρεζάκι του έρωτα του Λύκου και με είχε αφήσει χωρίς τη δόση μου για μέρες, και θα έκανα τα πάντα, ό,τι κάνουν τα πρεζάκια για τη δόση τους δηλαδή. Θα μπορούσα να πάω και στον Βόρειο Πόλο, ν’ ανέβω το Έβερεστ, τόσο τρελή είμαι, αρκεί κάποιος να μου υπέγραφε μια βεβαίωση ότι μετά ο Λύκος θα ήταν δικός μου, ο άντρας μου, έστω μέχρι να με βαρεθεί, δικός μου, χωρίς καμία άλλη, και τι δεν θα ’δινα να μ’ ερωτευτεί ο Λύκος, λίγη από τη ζωή μου θα την έδινα.

Τη μέρα που εξαφανίστηκα, που με πήρε τηλέφωνο για να μου πει να βρεθούμε και του είπα: «Είμαι εκτός Αθηνών» και κείνος είπε ένα ξερό: «Κανένα πρόβλημα» και το ’κλεισε. Τότε, λέει, έβαλα γκολ. Πριν από μια βδομάδα. Το πρώτο γκολ της ζωής μου. Και το έβαλα χωρίς να το ξέρω, μόνο και μόνο επειδή με έτρωγε η ζήλια...

Οι μέρες δεν περνάνε, μου φαίνονται ατελείωτες. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω ή να δω τηλεόραση και η Λίτσα μού απαγόρεψε να μιλάω με αγνώστους, κι εδώ δεν ξέρω κανέναν. Λέει η Λίτσα πως μπορεί να είναι βαλτοί από τον Λύκο, μπορεί και να στείλει κάποιον να με παρακολουθεί ή κάποιον να κάνει ότι με αγάπησε για να δει αν θα πάω μαζί του στο κρεβάτι, κι εγώ αφού θέλω να τον παντρευτώ τον Λύκο α) δεν πρέπει να πάω με άλλον, ούτε καν για να τον ξεχάσω, και β) δεν πρέπει να με πιάσει ποτέ να του λέω ψέματα.

«Τζι-τζι-τζι-τζι».
«Μήπως είσαι εσύ, Ζάκι; Μήπως είσαι εσύ ο ντετέκτιβ;»

Ίσως να ήμουν τρελή από τότε ακόμα που ήμουν με το Αρνί. Γιατί να μην έχω παντρευτεί το Αρνί, να μην έχω κάνει τρία παιδιά, να μην έχω παρατήσει τη δουλειά μου για να μεγαλώνω τα τρία τρελά Αρνάκια; Γιατί ήθελα πάντα κάτι παραπάνω, γι’ αυτό. Γιατί διάβαζα βιβλία για έρωτες μεγάλους, απαγορευμένους, παντοτινούς, ακατόρθωτους, κι ονειρευόμουν κάτι τέτοιο, κάτι που να μοιάζει με πόθο, πι, όμικρον, θήτα, όμικρον, ανθρώπινη κατάσταση, ίσως να πίστευα πάντα ότι γι’ αυτό ήρθαμε στη γη, για τον έρωτα, αλλιώς τι; Διαφορετικά το πιο ωραίο τοπίο του κόσμου θα ήταν βαρετό, όπως η θέα από τη βεράντα μου, βουβό από μέσα, άγονο. Χωρίς έρωτα, χωρίς θαυμασμό, χωρίς πόθο η ζωή είναι άχρωμη και στείρα. Μέχρι και το Ζάκι, το τζιτζίκι, το ξέρει αυτό. Κι ας λέει η μάνα μου πως στα τριάντα μου είμαι ακόμη ανώριμη. Δεν θέλω να πεθάνω από τόσο νέα.

Έχουν περάσει τέσσερις βδομάδες. Οι μόνες μου επαφές με τον έξω κόσμο είναι ένα ζευγάρι Γερμανών που μένει δίπλα, η ταβέρνα στο διπλανό χωριό και ο κόσμος στην παραλία. Η Λίτσα μού είπε να εξαφανιστώ κι από το facebook, να μην μπαίνω για να μη με δει ενεργή. Αυτός; Αυτός δεν μπαίνει ποτέ, της είπα. Καλού κακού, μου είπε. Δεν μιλάω με κανέναν, λέω τα απαραίτητα στον σερβιτόρο της ταβέρνας, στον μπακάλη, και κοιτάζω συνέχεια τον κόσμο στην παραλία για να περνάει η ώρα μου∙ να μην τρελαθώ. Η μητέρα μου ανησυχεί, μου αφήνει συνέχεια μηνύματα, δεν της φτάνει που της λέω ότι είμαι καλά. Το ίδιο κι οι φίλες μου. Αυτές δεν μπορούν να καταλάβουν, ούτε να βοηθήσουν. Είναι νορμάλ αυτές.

Ευτυχώς που υπάρχει το ίντερνετ. Διάβασα χθες πως τα τζιτζίκια περνάνε από τέσσερα έως δεκαεφτά χρόνια ως σκουλήκια σε μια τρύπα κάτω από τη γη. Μετά βγαίνουν έξω και τραγουδάνε. Έξι βδομάδες, λέει, ζουν ως τζιτζίκια. Μετά πεθαίνουν. Και πως μόνο τα αρσενικά τραγουδάνε. Άρα το Ζάκι έχει φύλο.

«Ζάκι, κάνε να τηλεφωνήσει. Ζάκι, κάνε να τον παντρευτώ. Ζάκι, μην πεθάνεις».
«Τζι-τζι-τζι-τζι».

Έχω προβάρει στο μυαλό μου ολωνών τις κηδείες. Της μάνας μου, των συναδέλφων μου, των φίλων μου, της Λίτσας και όλου του κομμωτηρίου, του Λύκου. Ειδικά του Λύκου. Αν πεθάνει, θα πεθάνω, το ξέρω. Κι αν πεθάνω πρώτη εγώ; Για μένα ποιος θα κλάψει; Ο Λύκος;

Το θέμα είναι πόσες είναι οι άλλες. Αν είναι πάνω από μία, το σχέδιό μου έχει κάποια πιθανότητα να πετύχει. Αν είναι μία άλλη, Η Άλλη, τότε θα τα βρω ακόμα πιο σκούρα. Δηλαδή και να με κυνηγήσει, και να του θέσω μετά τους όρους μου, και να έχω «το πάνω χέρι», όπως το λέει η Λίτσα, θα υπάρχει Η Άλλη που θα τον τραβάει κοντά της, που μπορεί να είναι χρόνια μαζί, ποιος ξέρει, μπορεί να είναι συνέχεια μαζί, γι’ αυτό να μην απαντούσε στο τηλέφωνό του πολλές φορές. Πάντως, δεν μένουν μαζί. Και επί δύο μήνες, έστω και σποραδικά, είχε εμένα. Άρα την απατούσε και ήμουν εγώ Η Άλλη. ΜΙΑ ακόμα άλλη όμως – ίσως.

Φυλάκισα μέσα στο ενοικιαζόμενο τον Ζάκι. Είναι κολλημένος πάνω στην πολυθρόνα όλη μέρα και τραγουδάει.

«Τζι-τζι-τζι-τζι».
«Αύριο θα τηλεφωνήσει, Ζάκι. Θα το δεις. Έχω προαίσθημα».

Η υπομονή μου εξαντλείται. Νομίζω πως έχω αρχίσει να ρετάρω. Ως και οι Γερμανοί δίπλα, αυτοί οι ήσυχοι άνθρωποι, έχουν αρχίσει να τσακώνονται. Τους ακούω να καβγαδίζουν στα γερμανικά και δεν καταλαβαίνω τίποτα, εκτός από ένα «scheisse» που είπε αυτή και σημαίνει: σκατά. Μετά του πέταξε το σφουγγαρόπανο στο κεφάλι. Ίσως φταίει η πανσέληνος, η μεγάλη πανσέληνος του Αυγούστου. Όταν τα είχα με το Αρνί, είχαμε κάνει έρωτα σε ένα ΧΥΤΑ στα Κύθηρα ολόγυμνοι πάνω στο καπό του αυτοκινήτου κάτω από την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Μέχρι να γνωρίσω τον Λύκο, αυτό ήταν το πιο εξτρέμ πράγμα που είχα κάνει στη ζωή μου.

Μακάρι η Λίτσα να μου είχε δώσει το τηλέφωνό της. Άφησα τη συσκευή μου ανοιχτή. Μπορεί να πάρει κάποιος άνθρωπος τηλέφωνο, να πω μια κουβέντα. Μου την έχει δώσει κι η μάνα μου, το μόνο που ξέρει να λέει είναι πως ανησυχεί για μένα. Και πως έχει έρθει και δεύτερος λογαριασμός για την πιστωτική μου. Μου το λέει και μου το ξαναλέει γιατί ανησυχεί μήπως δεν τους πληρώσω και της πάρουν το σπίτι επειδή έχει μπει εγγυήτρια.

«Θα μας πάρουν το σπίτι, παιδάκι μου. Είναι ικανοί για όλα αυτοί».
«Τζι-τζι-τζι-τζι».
«Τι είπες;»
«Τίποτα, άσε».

Μπήκα στο facebook με ψευδώνυμο. Οι φίλες μου έχουν βαρεθεί να μου στέλνουν μηνύματα κι αντ’ αυτού βγάζουν φωτογραφίες από μια παραλία στη Σάμο με τους άντρες τους και τα παιδιά τους. Είναι κατάμαυρες. Έχω σταματήσει να πηγαίνω στην παραλία. Έχω σταματήσει να τρώω. Ο Ζάκι έχει σταματήσει να τραγουδάει.

«Μίλα μου, Ζάκι».
«-----»
«Μόνο εσύ μου έχεις μείνει».

Ο Ζάκι πέθανε. Του έκανα κηδεία. Τον έθαψα στον κήπο της σπιτονοικοκυράς κι είπα και το «Πάτερ Ημών». Νομίζω έκανα και τον σταυρό μου στο τέλος.

Αυτό ήταν. Τα μαζεύω και φεύγω. Σε τρεις μέρες, άλλωστε, πιάνω δουλειά. Scheisse, που λέει και η Γερμανίδα.

«Πού είσαι;» με ρωτάει ο Λύκος την ώρα που πληρώνω τη σπιτονοικοκυρά.
«Εκεί που μ’ έστειλες!» απαντάει η Λίτσα μέσα μου. Εγώ δεν είμαι εγώ. Είμαι η Λίτσα. Θα το παίξω Λίτσα. Θα το παίξω μέχρι τέλους. Να μην πάει η εξαφάνισή μου στράφι. Οι διακοπές με τις φίλες μου στη Σάμο και τα τέσσερα κιλά που έχασα. Που έλιωσα σαν κεράκι αναμμένο. Που πήγα στην κόλαση και ξαναγύρισα.
«Πότε θα σε δω;» ρωτάει.

Να η ευκαιρία! Το πάνω χέρι.

«Θα σου τηλεφωνήσω» του απαντάω κοφτά.
«Σου έλειψα;» ξαναρωτάει.

Το κρίσιμο τεστ έδωσε καρπούς! Με θέλει!

«Γιατί, σου έλειψα εγώ;» λέω εγώ τώρα.
«Για να σε πάρω τηλέφωνο…» είναι η απάντηση.
«Κοίτα, πρέπει να κλείσω. Θα σου τηλεφωνήσω» ξαναλέω με ύφος σοβαρό. Πράγμα που δεν είναι αλήθεια, γιατί θα περιμένω να μου ξανατηλεφωνήσει και θα πάω με ύφος νικήτριας ενός ακήρυχτου πολέμου να φιλήσω τον άντρα που διεκδικώ από όλα τα άλλα θηλυκά που υπάρχουν σε αυτό τον πλανήτη και που στο μυαλό μου τον θέλουν όλα. Θα του κάνω έρωτα και μετά θα του πω όλα αυτά που μου έχει κάνει. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε…

Τα τηλεφωνήματα που δεν απάντησε, ο τρόπος που μου μίλησε τότε στο σπίτι του, την καμία φορά που δεν με έβγαλε έξω να κυκλοφορήσουμε μαζί, τους φίλους του που δεν γνώρισα, το ραντεβού που μ’ έστησε στο Καλαμάκι, όλα. Και μετά θα θέσω τους όρους μου. Ή μαζί μαζί ή χώρια χώρια.

«Πότε θα μου τηλεφωνήσεις;» ρωτάει.

Είναι η εντύπωσή μου ή ο Λύκος έγινε Αρνάκι;

«Τι θες, ρε Φώτη;»
«Τίποτα. Έτσι…» λέει.

Παίρνω τα ρέστα από τη σπιτονοικοκυρά, που μου χαμογελάει με κατανόηση. Είναι μια μεσόκοπη κυρία με τρίχες κάτω από το σαγόνι. Ίσως κατάλαβε το «κρίσιμο τεστ», ίσως το έχει κάνει κι εκείνη σε κάποιον μεσόκοπο κύριο με τεράστια κοιλιά. Ίσως είχε κι αυτή μια Λίτσα να της ανοίξει τα μάτια. Τη Λίτσα του χωριού, που τα ξέρει όλα.

metaixmio dervi akouo fonesΠρέπει να πάω να μαζέψω τα πράγματά μου. Στις εφτά φεύγει το πλοίο. Η γραμμή είναι βουβή. Ο Λύκος κάθεται και περιμένει. Ανεβαίνω στο δωμάτιο. Τα τζιτζίκια τερετίζουν μεθυσμένα από ζωή κι έρωτα στο κυπαρίσσι δίπλα, σαν εκατοντάδες τυφλοί που βρήκαν ταυτόχρονα το φως τους, τα κίτρινα δεμάτια από στάχυα στο διπλανό χωράφι μοιάζει να έχουν αλλάξει θέση, σαν να βρίσκονται σε μια καινούργια παράταξη για να με αποχαιρετίσουν, τα γερμένα πεύκα, τα γλαροπούλια, η άσπρη θάλασσα σαν παχιά ομίχλη στρώνει ένα χαλί μέχρι τη Σίκινο απέναντι. Tα βλέπω όλα τώρα καθαρά.

«Σκότωσα τον Ζάκι» του λέω ξέπνοα.

Πόσο καλά μου είχε φερθεί αυτός ο τόπος.

«Τι; Ποιος είναι ο Ζάκι;» ρωτάει ταραγμένος.

Ένα γεράκι αιωρούνταν πάνω από μένα εκείνη την ώρα, σαν να ήταν έτοιμο να εφορμήσει στο επόμενο θήραμά του. Καφέ κοιλιά, γκριζόμαυρα φτερά, σκούρα καφέ ουρά με γκρίζο τελείωμα σαν στρίφωμα. Ωραίο γεράκι. Σαν τον Λύκο.

«Τίποτα, άσε» του απαντάω «δεν θα καταλάβεις».

Και κλείνω το τηλέφωνο. Φτιάχνω τη βαλίτσα μου αργά αργά, σχεδόν ευλαβικά. Οι Γερμανοί δίπλα μου έχουν φιλιώσει. Αυτή του πάει έναν κρύο καφέ σε ποτήρι χωρίς καλαμάκι. Πίνει και μια στρώση αφρού κολλάει στο πάνω χείλος του σαν άσπρο μουστάκι. Θέλω να τους χαιρετήσω, τους αισθάνομαι ανθρώπους δικούς μου. Πολύ δικούς μου.

Τηλεφωνώ στη μάνα μου.

«Φτάνω απόψε αργά, μην τρομάξεις. Και άνοιξε τον θερμοσίφωνα» της λέω.
«Δόξα σοι ο Θεός. Αύριο λήγει η προθεσμία για την πληρωμή της κάρτας σου» μου απαντάει.

Πριν πάω στο λιμάνι, περνάω από τον τάφο του Ζάκι.

«Ζάκι, συγγνώμη. Ζάκι, ευχαριστώ. Ελπίζω να πρόλαβες να ζευγαρώσεις» του λέω.

Ξέρω ότι ο Ζάκι ξέρει πως «καθάρισα», όπως λένε τα ζάκια. Πως έβγαλα τον Λύκο από το σύστημά μου. Τέρμα. Ως εδώ ήταν.

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Κινέζοι εθνικιστές στοχοποιούν τον νομπελίστα Μο Γιάν – Γιατί τον κατηγορούν για αντικομμουνισμό

Ο Κινέζος Νομπελίστας Μο Γιάν κατηγορείται ότι με τα βιβλία του σπιλώνει τον κομμουνιστικό στρατό της Κίνας και εξυμνεί τον αντίστοιχο της Ιαπωνίας. 

Επιμέλεια: Book Press

Το να είσαι ...

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Την Παρασκευή 22 Μαρτίου 2024 θα γίνει η τελετή της απονομής των λογοτεχνικών βραβείων της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ακολουθούν οι μικρές λίστες και μαζί οι νικητές σε κάθε κατηγορία, καθώς και το μεγάλο βραβείο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ