Σε λιγοστές σελίδες, γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο, η Annie Ernaux αφηγείται την ερωτική ιστορία της με έναν κατά πολύ νεότερό της άνδρα. Μια εμπειρία που, για λίγους μήνες, την έκανε ξανά το κορίτσι που "σκανδάλιζε τους γύρω του", το κορίτσι που ήταν άλλοτε. Ένα ταξίδι στον χρόνο, μια απoφασιστική καμπή.
Ένα κείμενο συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό, για τη σχέση της Annie Ernaux με τον χρόνο και τη γραφή. (Από την έκδοση)

"Ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται από την ένταση και την ορμή, από την τόλμη και τη χάρη που διαπνέουν αυτή την αφήγηση. Μέσα σε λίγες σελίδες η Ernaux αποκαλύπτει την άβυσσο που υπάρχει σε κάθε ερωτική ιστορία." (Le Monde des Livres)
"Να μη σε ξεγελά τίποτα, ούτε οι άλλοι ούτε ο εαυτός σου: αυτό πιστεύει με πάθος η Annie Ernaux, η γραφή της οποίας αναδεικνύει με τρόπο μοναδικό την ουσία της κάθε εμπειρίας." (L'Obs)
"Η εξέγερση ενάντια στο κατεστημένο, η πρόκληση ν' αλλάξουμε την κοινωνία, το βίωμα της επιθυμίας και του έρωτα. Με λόγο πυκνό και τολμηρό, η Ernaux σφυροκοπά την πραγματική ζωή. Η συγγραφέας μένει πιστή στις αρχές της: η ζωή πρέπει να καταγράφεται, όσο οδυνηρή κι αν είναι." (Le Figaro LittΕraire)

Πάντα υπήρχαν φράσεις στο ημερολόγιό μου, αναφορές στο "κορίτσι του Σ.", στο "κορίτσι του 58". Από τα είκοσί μου, σημειώνω "58" στα διάφορα προσχέδια βιβλίων μου. Είναι το κείμενο που λείπει πάντα, που μετατίθεται πάντα γι' αργότερα. Το άφατο κενό.
Η Annie Ernaux επισκέπτεται το παρελθόν της τότε που, δεκαοχτάχρονο κορίτσι, κατακλύζεται από επιθυμία και πόθο. Σήμερα ανακαλύπτει πως η ντροπή, η ταπείνωση, η προδοσία και συνάμα η αυτοπεποίθηση και η χειραφέτηση, αποτελούν την απαρχή του συγγραφικού της βίου. (Από την έκδοση)

" Ένα βιβλίο που σαγηνεύει, με την ακρίβεια και τη δύναμή του, που αποδίδει τις σωματικές αισθήσεις και τις συγκινήσεις μιας έφηβης αλλοτινής εποχής." (Le Monde des Livres)
"Η γραφή της Ernaux είναι βαθιά, ακριβής, περίτεχνη. Η ίδια γίνεται ένας ντετέκτιβ όπου παθιάζεται με ένα δυσεπίλυτο μυστήριο: το μυστήριο του δικού της παρελθόντος." (The New Yorker)
"Η Ernaux αφηγείται το παρελθόν για να το καταλάβει, πρωτίστως συναισθηματικά, και να δείξει τι αντιπροσωπεύει αυτό το παρελθόν στο σήμερα. Η ατομική εμπειρία, δηλαδή η δική της ζωή, παρουσιάζεται μέσα σε μια γενικότερη κοινωνική και ιστορική κατάσταση έτσι ώστε τα βιβλία της να αποκτούν τη συλλογική διάσταση της βιωμένης ιστορίας. Από την άποψη αυτή το "autobiographie impersonnelle" μπορεί να διαβαστεί και ως "διαπροσωπική αυτοβιογραφία" ή "συλλογική αυτοβιογραφία"."(Νίκος Μπακουνάκης, Lifo)

Ποιος ήταν ο πραγματικός Χόκινγκ;
Αν και γνωρίζουμε αρκετά για τον επιστήμονα, πόσα ξέρουμε για τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο;
Στην ανατρεπτική αυτή βιογραφία ο Charles Seife αποκαλύπτει την προσωπικότητα και το έργο του Στίβεν Χόκινγκ, εστιάζοντας με κριτικό τρόπο στις πολλές όψεις του βίου του: ο Χόκινγκ ως φυσικός, ως σελέμπριτι, ως σόουμαν, ως σύζυγος και πατέρας, ο Χόκινγκ ως άνθρωπος.
Καταφεύγοντας, μεταξύ άλλων, σε συζητήσεις με πρόσωπα του στενού κύκλου του και αξιοποιώντας το τέχνασμα της αντίστροφης χρονολογικής σειράς -ξεκινά από το τέλος για να καταλήξει στα παιδικά χρόνια-, ο Seife προβάλλει τον ιδιοφυή επιστήμονα αλλά και τον δεξιοτέχνη της αυτοπροβολής, τον άνθρωπο που έχτισε τον μύθο του ξετυλίγοντας τα βαθύτερα μυστήρια του σύμπαντος.
Αν αντιστρέψετε τη ροή του χρόνου, αυτό που αναδύεται είναι ένας άνθρωπος ιδιότροπος, αλαζονικός, άκαρδος, όμως και ζεστός, πνευματώδης και ευφυής. Περίπλοκος. Συναρπαστικός. Μοναδικός. (Από την έκδοση)

"Ένα σημαντικό έργο που καταγράφει τη ζωή του Στίβεν Χόκινγκ όπως πραγματικά συνέβη." (New York Times)
"Μια εξαιρετική, αν και όχι τόσο κολακευτική, βιογραφία ενός γίγαντα της φυσικής του 20ού αιώνα." (Kirkus)
"Στις 10 καλύτερες βιογραφίες της χρονιάς." (Prospect Magazine)

Μόλις τελείωσε το σχολείο, ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής ήξερε ότι ήθελε να ξεφύγει: από την Κομοτηνή, από τη μητέρα του, από τον πατέρα του, από μία βαρετή ζωή. Γι' αυτό και όταν επιτέλους μετακόμισε στην Αθήνα, αποφάσισε να γίνει ένας άλλος άνθρωπος. Ως φοιτητής πια, είναι πρωτόγνωρα χαρούμενος. Όμως, όσο περισσότερο εξερευνά τον καινούριο του κόσμο, τόσο δυσκολότερος μοιάζει να γίνεται. Η νέα του φίλη, η Βιργινία, είναι πλασμένη από αλλόκοτα υλικά. Για να μη μιλήσουμε για του κυρίους Μαρκέζε και Γόπα: ακατανόητοι εργοδότες! Ο Ιγνάτιος δεν θέλει με τίποτα να αποτύχει η νέα του ζωή στην Αθήνα. Προσπαθώντας, όμως, να εξαντλήσει όλοες του τις δυνατότητες, εξαντλείται ο ίδιος. Και καθώς βλέπει τον εαυτό του να αλλάζει μέσα σε έναν αχανή ψηφιακό κόσμο που όλα είναι πιθανά, μαθαίνει από πρώτο χέρι τι θα πει να χάνεις τα πάντα. (Από την έκδοση)

Είναι 1985. Βρισκόμαστε σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας. Πλησιάζουν Χριστούγεννα, εποχή πολυάσχολη για τον Μπιλ Φέρλονγκ, προμηθευτή καυσόξυλων και πατέρα πέντε κοριτσιών. Νωρίς ένα πρωί, κι ενώ προσπαθεί να προλάβει τις παραγγελίες των πελατών του, φτάνει στο τοπικό μοναστήρι που δεσπόζει ψηλά στον λόφο της πόλης για να παραδώσει μια παραγγελία. Κι εκεί θα ανακαλύψει κάτι που θα τον φέρει αντιμέτωπο τόσο με το παρελθόν του όσο και με τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που φαίνεται πως βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Εκκλησίας.
Μια βαθιά συγκινητική ιστορία, γεμάτη ελπίδα, ηρωισμό και συμπόνια για τους αδύναμους. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα που δικαία υμνήθηκε από την κριτική. (Από την έκδοση)

"Οι επιμελώς προσεγμένες λεπτομέρειες στους χαρακτήρες, το περιβάλλον, τη μνήμη και τις δραματικές στιγμές πλάθουν μια ιστορία που θα θέλετε να διαβάσετε ξανά και ξανά. Η παραπλανητικά απλή γλώσσα της είναι άψογη." (Boston Globe)
"Αυτό το εξαιρετικό μικρό διήγημα με κάποιον τρόπο αψηφά τη βαρύτητα του θέματος και υπερίπταται στο καθημερινό, φωτεινό παρόν. Οι λεπτομέρειες αποκτούν υπόσταση με μια υπερφυσική σαφήνεια. Το λευκό φως ενός χειμωνιάτικου απογεύματος, η αχλή πάνω από ένα ποτάμι, μια γυναίκα που ανοίγει την πόρτα ενός φούρνου, ένα παιδί που πιάνει το χέρι του πατέρα του: Βλέπουμε αυτές τις εικόνες και νιώθουμε την επίμονη παρουσία τους καθώς μπαίνουμε μέσα στη ζωή ενός απλού ανθρώπου σε έναν συνηθισμένο τόπο." (Wall Street Journal)
"Η Keegan είναι η θεά των μικρών πραγμάτων. Η ικανότητά της να πλάθει κόσμους ολόκληρους με λίγες μόνο λέξεις, μια ολόκληρη σχέση μέσα από λίγες μόνο αλληλεπιδράσεις, λίγο απέχει από το θαύμα. Το Μικρά πράγματα σαν κι αυτά μας διαβεβαιώνει ότι είμαστε όλοι ικανοί να κάνουμε το σωστό, και ότι η καλοσύνη, όπως και η μιζέρια, είναι μεταδοτικές. Πρόκειται για μια λογοτεχνική κατάσταση χάριτος." (Herald)

Ποτέ δεν μιλάμε σε αγνώστους στο τρένο. Αυτός είναι ο κανόνας. Τι θα γινόταν όμως αν τον παραβαίναμε;
Κάθε πρωί στις 8:05, η Αϊόνα Άιβερσον παίρνει το τρένο για να πάει στη δουλειά της. Κάθε μέρα, βλέπει τους ίδιους ανθρώπους και κάνει εικασίες γι' αυτούς - τους δίνει ακόμα και παρατσούκλια. Ποτέ όμως δεν μιλάνε. Προφανώς. Γιατί ως έμπειρη στις μετακινήσεις ξέρει πως υπάρχουν κανόνες που πρέπει όλοι να ακολουθούν.
Μέχρι που μια μέρα, ένα απρόοπτο περιστατικό θα φέρει κοντά μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, που ως τότε το μόνο κοινό που είχαν ήταν πως έπαιρναν κάθε πρωί το ίδιο τρένο. Και τότε όλοι συνειδητοποιούν ότι οι εικασίες που κάνουμε για τους άλλους δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα.
Όταν όμως η ζωή της Αϊόνα αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα, οι καινούργιοι της φίλοι θα είναι εκεί τότε που θα τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ;
Το νέο βιβλίο της Clare Pooley μας συστήνει ένα καστ αξέχαστων χαρακτήρων, που ο καθένας έχει τα προβλήματα του και τις εκκεντρικότητες του. Διασκεδαστικό και συγκινητικό, θα σας κάνει να το αγαπήσετε! (Από την έκδοση)

"Ακόμα ένα πραγματικά πρωτότυπο, απόλυτα απολαυστικό βιβλίο διά χειρός Clare Pooley. Γεμάτο αυθεντικούς χαρακτήρες και σοφία, ειλικρινά το λάτρεψα." (Katie Fforde, συγγραφέας)
"Ένα μυθιστόρημα σκέτος θρίαμβος· ζεστό, αστείο και συγκινητικό, με ένα αξέχαστο καστ χαρακτήρων." (Rosie Walsh, συγγραφέας)
"Ένα απόλυτα διασκεδαστικό και εθιστικό ανάγνωσμα. Οι επιβάτες της αποβάθρας 5 θα σας κλέψουν την καρδιά. Η γραφή της Pooley είναι δαιμόνια, γεμάτη χιούμορ και γοητευτική. Το λατρεύω αυτό το βιβλίο." (Hazel Prior, συγγραφέας)
"Αυτό το μυθιστόρημα πραγματεύεται τόσα πολλά ενδιαφέροντα θέματα, πάντα με το χιούμορ της Clare που έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της, τη θαυμάσια γραφή της και τους ζωντανούς, αξιαγάπητους χαρακτήρες της - η feel-good λογοτεχνία στα καλύτερά της. Σχεδόν με έκανε να χάσω τη στάση μου." (Sophie Cousens, συγγραφέας)

Με αφετηρία το ημερολόγιο που κρατούσε ο πατέρας του στα χρόνια του '30 και ως το 1944, ο Νίκος Βατόπουλος ξετυλίγει μια διπλή αφήγηση μέσα στον χρόνο και με φόντο την Αθήνα της Κατοχής αλλά και το τοπίο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας εκείνα τα χρόνια. Μαζί με την καθημερινότητα, έρχονται στο φως διαδρομές μέσα στην Αθήνα, τα σχολικά χρόνια στη Λεόντειο Πατησίων, ο συνοικιακός αθλητισμός γύρω από το "Σπόρτιγκ", τα μπάνια στο Φάληρο, τα ταξίδια με καΐκι ως το Άστρος, η εξερεύνηση του παραμυθένιου τοπίου στις όχθες του Κηφισού. Όλα αυτά συνθέτουν μια διαφορετική εμπειρία της αστικής διαβίωσης και δίνουν τροφή για σκέψη για τις ανάγκες της απλής ζωής, για το δικαίωμα στην ευτυχία, για τη σταδιακή ενηλικίωση μέσα από τα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής.
Με την Αθήνα πρωταγωνίστρια, το ημερολόγιο αυτό είναι ένα από τα σπάνια γραπτά τεκμήρια γραμμένα από παιδί ή έφηβο στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '40. Δίνει το έναυσμα για σύγκριση, μελέτη, αναστοχασμό. (Από την έκδοση)