Ανά τους αιώνες ο πόλεμος δεν έπαψε να μετασχηματίζει βίαια την κοινωνική, την πολιτική και τη θρησκευτική ζωή των ανθρώπων. Κάθε κοινωνία και κουλτούρα σφυρηλατεί και ενισχύει μέσω των πολεμικών της αφηγήσεων ένα αίσθημα κοινού πεπρωμένου για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, και ο τρόπος με τον οποίο μια κοινότητα αντιλαμβάνεται μια σύγκρουση του παρελθόντος μπορεί να έχει βαθιές και τραγικές συνέπειες. Ο Τζέρεμυ Μπλακ μελετά τον πόλεμο ως παγκόσμιο φαινόμενο και όχι ως μια απλή αλληλουχία στρατιωτικών ηγετών, τακτικών μάχης ή βελτιώσεων στα όπλα. Προσφέρει μια εξαιρετικά περιεκτική επισκόπηση, που εκτείνεται από την Κίνα των Χαν ως την Ασσυρία, από τη Μεσοποταμία ως την Τροία, από την αυτοκρατορική Ρώμη ως τη ναπολεόντεια Γαλλία, από το Βιετνάμ και το Αφγανιστάν ως την Ουκρανία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο Τζέρεμυ Μπλακ κατάφερε να συμπυκνώσει ένα αχανές και πολύπλοκο θέμα σε ένα εξαιρετικά περιεκτικό και έγκυρο βιβλίο, που προσεγγίζει την παγκόσμια ιστορία, αποφεύγοντας τα κλισέ, που περιγράφει με πληρότητα την ποικιλομορφία του πολέμου, απ' άκρη σ' άκρη της ιστορίας της ανθρωπότητας». (καθ. Andrew Roberts, συγγραφέας του Churchill: Walking with Destiny)
«Μια εξαιρετική επισκόπηση της ιστορίας του πολέμου. Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όποιον επιθυμεί να κατανοήσει την εξέλιξη του πολέμου ανά την υφήλιο, από την προϊστορία έως σήμερα». (καθ. Heather Jones, Royal College of London)
«Μια πραγματικά παγκόσμια επισκόπηση, με πραγματικά αξιοθαύμαστη συμπύκνωση!» (καθ. Gary Sheffield, Wolverhampton University)

Το φάντασμα της Κάθριν Μάνσφιλντ (1888-1923) βρίσκεται ακόμη ανάμεσά μας. Όπως τα περισσότερα ενοχλητικά φαντάσματα, εμφανίζεται με διάφορες μορφές: μοντερνίστρια, φεμινίστρια, πνεύμα της αποικιοκρατίας, αδικημένη σύζυγος, αμφιφυλόφιλη, ιατρική και ψυχολογική περίπτωση. Στους περισσότερους αναγνώστες είναι γνωστή ως συγγραφέας λεπταίσθητων διηγημάτων, μ' ένα άρωμα αρχών του αιώνα, με μια πατίνα σάτιρας και αισθηματισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μία αυθόρμητη -χωρίς κομματική καθοδήγηση- κορύφωση στον αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία. Εγγράφηκε με δύναμη στη λαϊκή συνείδηση, επειδή εμπεριείχε την έννοια της "θυσίας", η οποία λειτουργεί σαν σηματοδότης για έθνη και λαούς. Είναι από τα ιστορικά γεγονότα που έχει ζωτική ανάγκη κάθε λαός για να διατηρεί τον αυτοσεβασμό του.
Το φοιτητικό κίνημα είναι εκείνο που εξανάγκασε τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δρομολογήσει το πείραμα Μαρκεζίνη για να νομιμοποιήσει πολιτικά το καθεστώς του. Εάν εκείνος ο ελιγμός είχε επιτύχει, η Ελλάδα θα είχε εγκλωβιστεί σε έναν κηδεμονευόμενο κίβδηλο κοινοβουλευτισμό.
Η εξέγερση του Νοέμβρη άνοιξε τον δρόμο για την πτώση της δικτατορίας, έστω κι αν τον ρόλο καταλύτη έπαιξε η τραγωδία της Κύπρου. Με αυτή την έννοια, το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός "μύθος" της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός, άλλωστε, προσλαμβάνει διαστάσεις "μύθου".
Χωρίς το Πολυτεχνείο, η Ελλάδα πιθανόν να είχε ακολουθήσει δρόμο παρόμοιο με αυτόν της Χιλής: Ο αιματοβαμμένος δικτάτορας Πινοσέτ ανέλαβε με πραξικόπημα το 1973 και παρέμεινε στην εξουσία (ως πρόεδρος και αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων) μέχρι το 1998! Δεν πήγε ποτέ φυλακή!
Οι πολιτικοί ταγοί της Μεταπολίτευσης οφείλουν τη σταδιοδρομία τους στο "ριζοσπαστικό ρεύμα" του φοιτητικού κινήματος, το οποίο επέβαλε την κατάληψη. Αν δεν είχε μεσολαβήσει το Πολυτεχνείο, τα κόμματα θα ήταν υποχρεωμένα να πολιτεύονται τουλάχιστον για οκτώ χρόνια στο ασφυκτικό πλαίσιο των υπερ-υπερεξουσιών του δικτάτορα-προέδρου Παπαδόπουλου.
Ο Σταύρος Λυγερός, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, δίνει τη δική του πολιτική και προσωπική κατάθεση για εκείνα τα γεγονότα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αν έχεις αγωνία για την πρώτη μέρα στο σχολείο και δεν είσαι μαθητής ή μαθήτρια, τότε αυτό το βιβλίο θα σου λύσει τα βασικά ζητήματα και θα σε κάνει να χαρείς περισσότερο την πρώτη χρονιά στο σχολείο.
Αν έχεις κάποια εμπειρία ως εκπαιδευτικός, αλλά εξακολουθείς να έχεις αμφιβολίες και απορίες και θα ήθελες κάποιος να σε βοηθήσει να τις λύσεις, τότε αυτό το βιβλίο κάνει και για σένα.
Απευθύνεται σε νέους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο δημόσιο δημοτικό σχολείο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μπουένος Άιρες, 1927. Το καρναβάλι τελειώνει και ο Εμίλιο Γάουνα πιστεύει ότι έχει ζήσει τη σημαντικότερη εμπειρία ολόκληρης της ζωής του. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν θυμάται, παρά μόνο αμυδρά και εν μέρει, τι ακριβώς έχει ζήσει. Θυμάται να διασκεδάζει με τους φίλους του τριγυρίζοντας στους δρόμους της πόλης. Κι ύστερα να εμφανίζεται μια γυναίκα που φορούσε μάσκα στο πρόσωπο. Και ήταν ντυμένη ντόμινο. Και μετά, θυμάται να ξυπνά, αρκετές ώρες αργότερα, τρομοκρατημένος, στην όχθη μιας λίμνης.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Γάουνα προσπαθεί να λύσει το μυστήριο με τον μόνο τρόπο που ξέρει: αναδημιουργεί και ξαναζεί την ίδια ιστορία στο ιλιγγιώδες βασίλειο των αναμνήσεων και του κυκλικού χρόνου...
Το Όνειρο των ηρώων (1954), ένα "αστυνομικής αντίληψης" μυθιστόρημα, "η ωραιότερη ιστορία του κόσμου", όπως έχει πει ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες -πολύτιμος φίλος του Κασάρες που συνυπέγραψε μαζί του πολλά βιβλία-, εξετάζει διεισδυτικά την ανθρώπινη φύση και τη σημασία που έχουν τα όνειρα και η μνήμη στον τρόπο με τον οποίο ενεργούμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Στην αρχή αρχή, πρέπει να υπήρξε η ιδέα πως η πραγματικότητα μπορεί να είναι φανταστική ανά πάσα στιγμή. Καμιά φορά η ζωή μάς επιτρέπει να αντικρίσουμε στιγμιαία κάτι που ανατρέπει την τάξη των πραγμάτων, σα να ήταν ο κόσμος καμωμένος από άπειρους κόσμους που καμιά φορά συμπίπτουν". (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα)
"Συνδυάζει τον κοινωνικό και τον μαγικό ρεαλισμό σε μια περίτεχνη σύνθεση, οικεία στους αναγνώστες του Μπόρχες και, στη συνέχεια, του Μαρκές". (Kirkus Reviews)
"Κάτω από τον μανδύα ενός μυθιστορήματος δράσης και αγωνίας, ο Κασάρες γράφει ένα μεταφυσικό παραμύθι για την αναζήτηση του εαυτού". (New York Times)