Ενώ τα ενδοευρωπαϊκά σύνορα γίνονται ολοένα πιο ανοιχτά, οι Έλληνες πνευματικοί δημιουργοί μοιάζει να προσκρούουν σε αόρατα εμπόδια, όταν κάνουν το βήμα πέρα από την ελληνική επικράτεια. Ιδιαίτερα η λογοτεχνία της χώρας μας δυσκολεύεται να βρει απήχηση στο εξωτερικό, κάτι που δεν ισχύει για τη λογοτεχνία πολλών άλλων μικρών ή σχετικά μικρών χωρών. Γιατί συμβαίνει αυτό; Με αφετηρία αυτό το ερώτημα, ο Κώστας Κατσουλάρης και ο Δημοσθένης Κούρτοβικ ξετυλίγουν μια μακρά συζήτηση γύρω από τον ελληνικό «εξαιρετισμό», την ελληνική ταυτότητα, τις ιδιομορφίες της λογοτεχνίας μας, τις παθογένειες της κριτικής, τις διεθνείς πολιτισμικές τάσεις, την ελληνική γυναικεία λογοτεχνία και πολλά άλλα, προσεγγίζοντας αυτά τα ζητήματα με πρωτότυπες απόψεις, αλλά χωρίς δογματικές αγκυλώσεις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

RAINER MARIA RILKE: Τα σονέτα στον Ορφέα - JAMES TATE: Ποιήματα 1990-2010 - ΣΑΚΗΣ ΣΕΡΕΦΑΣ: Το ένοχο σώμα του Ζακ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΛΤΣΟΣ: Έξι ποιήματα - ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ: Ηχοσκοπία - ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ: Ακριβώς έτσι - ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΤΟΥΛΑ: Λάμια - CHARLES WRIGHT: Δώδεκα ποιήματα - CRISTINA PERI ROSSI: Έξι ποιήματα από τα Poemas de amor y desamor - ΝΙΚΟΣ ΑΛΙΦΕΡΗΣ: Ημέραι κρίσεως II - ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ: Το χρονικό του πάντοτε τελευταίου θανάτου - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΕΡΑΣΙΔΗΣ: Ασωτία - ΕΥΓΕΝΙΑ ΒΑΓΙΑ: Οκτώ ποιήματα - ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΛΗΣ: Παραλλαγές στην απουσία - ΦΑΝΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Έξι ποιήματα - CAROL ANN DUFFY: Οκτώ ποιήματα - ERNEST DOWSON: Ένα ψηφιδωτό - PAUL CELAN: Η φούγκα του θανάτου - D. H. LAWRENCE: Δέκα ποιήματα - HILDA HILST: Επιλογές - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΣΙΤΣΑ: Ποιήματα - ΜΥΡΤΩ ΧΜΙΕΛΕΦΣΚΙ: Από την ενότητα Walkwoman - ΒΑΣΙΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ: Φέρτε μου το κεφάλι του Βασικεχαγιόγλου - ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑΓΑΝΗ: Επτά ποιήματα - ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΙΡΑΝΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ: Παρβίν Ε'τεσάμι - Σιμίν Μπεχμπαχάνι - Φορούγ Φαροχζάντ - Μαχβάς Σάμπετ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Δύο ποιήματα - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΗΔΩΝΗΣ: Επτά ποιήματα - ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ: Ανατομική - ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΩΡΖΟΣ: Έξι ποιήματα
ΔΟΚΙΜΙΟ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ: Η μαγεία του Γιάννη Ρίτσου - ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ: "Βάλτε να πιούμε" - ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΒΒΑΔΙΑ: Στρατοπεδική λογοτεχνία - ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΓΑΡΑΝΤΟΥΔΗΣ: Το ανοιχτό πρόβλημα του νερού - ΜΑΡΙΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μορφολογικές αναζητήσεις στο ποιητικό έργο του Τίτου Πατρικίου - ΑΘΗΝΑ ΨΑΡΟΠΟΥΛΟΥ: Ο Κώστας Καρυωτάκης του Ανδρέα Εμπειρίκου
ΑΦΙΕΡΩΜΑ CHARLES SIMIC
Η "Αυτοκρατορία των ονείρων" και άλλα ποιήματα
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΚΝΙΑΣ]
HANS MAGNUS ENZENSBERGER
"Middle class blues" και άλλα ποιήματα
[ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΑΛΗΣ]
ΚΡΙΤΙΚΗ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ - ΛΙΖΥ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΥ - ΟΛΓΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ - ΒΑΡΒΑΡΑ ΡΟΥΣΣΟΥ - ΑΝΝΑ ΓΡΙΒΑ - ΜΥΡΤΩ ΧΜΙΕΛΕΦΣΚΙ - ΧΑΡΗΣ ΙΩΣΗΦ - ΒΑΛΙΑ ΤΣΑΪΤΑ-ΤΣΙΛΙΜΕΝΗ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ
ΕΤ CETERA
ΑΝΤΖΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ: Οι μεταμορφώσεις της γραφής του Γιώργου Αριστηνοϋ - ΓΙΑΝΝΗΣ Η. ΠΑΠΠΑΣ: Ο Seamus Heany συνομιλεί με την Ιταλίδα δημοσιογράφο και ποιήτρια Luigia Sorrentino - ΤΑΣΟΥΛΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Γιατί οι νέοι αγαπούν τον Λειβαδίτη - ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗ: "Από τους στίχους δεν / σωθήκαμε". Το ποιητικό τοπίο της Αριστέας Παπαλεξάνδρου - ΝΙΚΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ψυχοπαθολογία της αναφοράς

Γέρασε η Τσιτσιμπού -η θρυλική ρεμπέτισσα, η φωνή που γέμιζε κέντρα, και ράγιζε ποτήρια και καρδιές- κι αναρωτιέται αν έμεινε κανείς να τη θυμάται.
Κι έτσι, οπλισμένη μ' ένα κασετοφωνάκι, αρχινά να λέει την ιστορία της, για να ξορκίσει τη λήθη.
Θυμάται τη φρίκη της Κατοχής, την ορφάνια, την αδέσποτη καλοσύνη, τη μέρα που το σπάνιο λαρύγγι της φανερώθηκε σαν θαύμα, το αναπάντεχο σουξέ του Τσιτσάνη, που της άνοιξε την πόρτα της δόξας.
Κι έπειτα... Έρωτες που έσβησαν σαν τα φώτα της πίστας το χάραμα, φίλοι που χάθηκαν στην ομίχλη του χρόνου.
Μα η Τσιτσιμπού δεν το βάζει κάτω: η τρυφερότητα παραμονεύει παντού. Τα όνειρα δεν γερνάνε.
Ένας σύγχρονος μύθος για μια μυθική τραγουδίστρια, μια φωνή γεννημένη από πόνο και σεβντά, μια φωνή ζωής και θανάτου, και για το μαγικό της πέρασμα μέσα απ' την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. (Από τον εκδότη)

«Έτσι, όσο κι αν φάνταζε άκαρδο να φτερουγίζει μέσα μου η ελπίδα όταν είχα μπρος μου ολημερίς τη μαύρη απελπισιά, περίμενα πώς και τι τις βίζιτες του Σοφοκλή, που μου 'φερνε μαντάτα απ' τον κόσμο της μουσικής. Ως τις αρχές του Μάη, ο δίσκος είχε πιάσει τα δέκα χιλιάδες κομμάτια, κι ένα σωρό δημοσιογράφοι και συνθέτες ρώταγαν όλο περιέργεια ποια ήταν αυτή η Τσιτσιμπού, ενώ ο Χαραμόπουλος λάβαινε κάθε τόσο προτάσεις από ιδιοχτήτες κέντρων που 'θελαν να μ' ακούσουν, και να με βάνουν στο πρόγραμμα.
Μα, η αλήθεια να λέγεται, στο σπίτι δεν με κράταγε μόνο η λύπη για τον κυρ Θόδωρα. Τα χρόνια κείνα, τα μπουζουξίδικα δεν διαφέρανε πολύ απ' τους κακόφημους τεκέδες που 'χαν γεννήσει το ρεμπέτικο. Ήτανε μέρη επικίνδυνα -λίγο το πιόμα, λίγο ο νταλκάς της μουσικής, λίγο το χασίσι, συχνά ξεσπούσαν άγριοι καυγάδες, άντρες μ' αγριεμένο μάτι σπάγανε μπουκάλια, άνοιγαν πεταλούδες, κι ορμούσαν να σφαχτούν. Μες στη σούρα και την ντάγκλα τους, ήταν ικανοί να μουντάρουν ακόμα και τους μουσικούς, κι ιδίως για τις γυναίκες, κάθε π' ανέβαινες στο πάλκο, έπαιζες με την τύχη σου: σφυρίγματα, φωνές, «Δείξε μας τα μπούτια σου, μωρή!». Τον περασμένο χρόνο, να φανταστείς, κάτι αληταριά είχανε σπάσει στο ξύλο την Μπέλλου, επειδής στον πόλεμο ήταν αντιστασιακιά. [...]» (Από την έκδοση)

Ένας καθηγητής γυμνασίου, οργισμένος με τον κόσμο, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Σχολαστικός και ψύχραιμος, έχει επιλέξει την ημερομηνία: σε έναν χρόνο. Μέχρι τότε κάθε βράδυ θα γράφει, στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τη σκυλίτσα του την Πέπα και με μία βιβλιοθήκη την οποία σταδιακά ξεφορτώνεται, ένα προσωπικό χρονικό, σκληρό και καυστικό, δοσμένο όμως με στωικότητα, πηγαίο χιούμορ και αναπάντεχη τρυφερότητα. Γράφοντας, επιδιώκει να αιτιολογήσει τη ριζοσπαστική απόφασή του, να φανερώσει ακόμα και το τελευταίο μόριο της ιδιωτικής του ζωής, να αφηγηθεί το παρελθόν του και τις πολλές καθημερινές ιστορίες μιας Ισπανίας σε πολιτικό αναβρασμό. Αδυσώπητος, με το νυστέρι του ανατέμνει σε κάθε σελίδα τους γονείς του, τον ανυπόφορο αδερφό του, την πρώην γυναίκα του Αμαλία, που δεν μπορεί να ξεπεράσει, τον προβληματικό γιο του Νικίτα, αλλά και τον σαρκαστικό φίλο του Κούτσαβλο. Και, αναπάντεχα, μια γυναίκα που λέγεται Άγκεδα. Στα διαδοχικά ερωτικά και οικογενειακά επεισόδια αυτής της εθιστικής ανθρώπινης πλειάδας, ο Τόνι, ένας άνθρωπος αποπροσανατολισμένος αλλά αποφασισμένος να αφηγηθεί τις συμφορές του, παραδίδει, παραδόξως, ένα αξέχαστο μάθημα ζωής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ένας ύμνος στη ζωή, στη φιλία και στην αγάπη». (Jose Maria Pozuelo Yvancos, Abc Cultural)
«Το ξανάκανε. Αυτή η λαμπρή και μεθοδική ιδιοφυΐα που έχει τη συνήθεια να ξυπνάει νωρίς κατάφερε πάλι να μας καταπλήξει». (Ester Aguado, Woman)
«Ένα μυθιστόρημα εξαιρετικό. Μια λογοτεχνική πανδαισία, ένα σπουδαίο βιβλίο». [Benjamin Prado, La Ventana (Cadena Ser)]

Αναζητείται μία νέα τάξη, στην οποία δεν ξέρουμε ποια θα είναι η θέση των αραβικών κρατών, ποια θα είναι η θέση της Τουρκίας, η θέση του ελληνισμού. Είναι μία πολύ κρίσιμη περίοδος αυτή, οι πλάκες της Ιστορίας ξανακινούνται και συγκρούονται.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΙΡΙΔΗΣ
Οδεύουμε σε έναν πολυκεντρικό κόσμο. Επομένως είναι εύλογη η τάση να περιφερειοποιηθούν τα προβλήματα, οι προκλήσεις, αλλά και οι λύσεις. Στην Ανατολική Μεσόγειο κάποιες χώρες θέλουν να οικοδομήσουν ένα σύστημα κοινά αποδεκτών κανόνων και συμπεριφορών.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΙΛΗΣ
Σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα στην Ελλάδα, υπάρχει χάσμα μεταξύ Κογκρέσου και αμερικανικής διοίκησης για την Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που δείχνει έλλειψη κατανόησης για το πώς διαμορφώνεται η πολιτική στις ΗΠΑ και για το πώς αλλάζει σήμερα.
ΕΝΤΙ ΖΕΜΕΝΙΔΗΣ

Η Ανατολική Μεσόγειος ξαναβρίσκεται στο επίκεντρο παγκόσμιων εξελίξεων και μετατρέπεται σε πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία, με την Ε.Ε. προς το παρόν σε ρόλο παρατηρητή. Μέσα σε αυτό το ευμετάβλητο περιβάλλον, τα αίτια και οι συνέπειες των κρίσιμων αλλαγών που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας αναλύονται με τρόπο κατανοητό, αλλά αυστηρά επιστημονικό, σε μια σειρά απολαυστικών συζητήσεων του δημοσιογράφου Μάκη Προβατά με δύο καθηγητές Διεθνών Σχέσεων, τον Δημήτρη Καιρίδη και τον Κωνσταντίνο Φίλη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)