Για τo μιούζικαλ «Απλή μετάβαση»,  σε κείμενα και στίχους τραγουδιών του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση του Θέμη Καραμουρατίδη και σε σκηνοθεσία του Μίνου Θεοχάρη, το οποίο παρουσιάζεται μέχρι και τις 14 Απριλίου στη Νέα Σκηνή – «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης» του Έντεν Φον Χόρβατ, σε μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα και σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, η οποία παρουσιάζεται στο Υπόγειο, στο «Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν».

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Η αποθέωση της τρέλας» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή, με τον Γιώργο Παπαπαύλου, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλμα, μέχρι και τις 21 Απριλίου.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο Δημήτρης Χορν».

Της Χριστίνας Μουκούλη

Για την παράσταση «Κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;» σε χορογραφία, σκηνοθεσία, σκηνογραφία και δραματουργία της Μαρίας Γοργία, η οποία παρουσιάζεται στο Αμάλγαμα (Μενάνδρου 47).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Άνθρωποι και ποντίκια» του Τζον Στάινμπεκ, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, η οποία παρουσιάζεται στον Τεχνοχώρο Cartel.

Του Νίκου Ξένιου

To 1937 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα Άνθρωποι και ποντίκια του νομπελίστα Τζον Στάινμπεκ που διασκευάζει και ανεβάζει στη σκηνή του Τεχνοχώρου Cartel ο Βασίλης Μπισμπίκης. Η μετάφραση και ελεύθερη απόδοση είναι της Σοφίας Αδαμίδου και η δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του Βασίλη Μπισμπίκη. Ο περιορισμένος κοινωνικός χώρος και ο υποβαθμισμένος ρόλος καθενός από τους χαρακτήρες, η έλλειψη ανοχής και η βία, στην αντίθεσή τους προς το διαρκώς ματαιούμενο (ίσως «αμερικανικό») όνειρο της οικονομικής χειραφέτησης και αυτονομίας, ως προϋποθέσεων για ποιότητα ζωής, η αγάπη και η φιλία, είναι η τραγική θεματική του έργου. Εφηβική φρεσκάδα, εμφανής ομαδικότητα στη δουλειά, αγάπη για το θέατρο και επιρροές από τον κινηματογράφο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της παράστασης. 

Για τρεις από τις παραστάσεις του 6ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, το οποίο πραγματοποιήθηκε 1 και 2 Μαρτίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Ένα ακόμη αφιέρωμα της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση στους νέους έλληνες χορογράφους. Τα πιο εκφραστικά μέλη του ανθρώπινου σώματος –τα χέρια– αξιοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο στη χορογραφία «ΑΤΜΑ» της Δανάης Δημητριάδη και του Διονύσιου Αλαμάνου. Η χορογραφία της Μαργαρίτας Τρίκκα «a punch of losers» στην Κεντρική Σκηνή είναι μια φρέσκια, νεανική παρέμβαση χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Η χορογραφία «Brighter» της Μυρτώς Γράψα δεν κομίζει κάποια καινοτομία στις χορογραφικές μας παραστάσεις, ωστόσο ξεχωρίζει για τη λάμψη και την αισιοδοξία της.

Για την παράσταση «Φυλές» της Νίνα Ρέιν, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Σταθμός.

Του Νίκου Ξένιου

Στο θέατρο Σταθμός είδαμε το πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν Φυλές. Η Νίνα Ρέιν μιλά αλληγορικά για την απουσία ενσυναίσθησης και για τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας. Μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας χωρίς τις λέξεις; Από ποιο σημείο και μετά αναλαμβάνει η σιωπή; Πόσα περιθώρια έκφρασης μπορεί να έχει η νοηματική; 

Για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Τίμων ο Αθηναίος» των Ουίλλιαμ Σαίξπηρ - Τόμας Μίντλτον σε μετάφραση Νίκου Χατζόπουλου και σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Rex, Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» μέχρι και τις 3 Μαρτίου.

Της Χριστίνας Μουκούλη

Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να είναι δοτικός ένας άνθρωπος; Και πώς μπορεί να είναι σίγουρος για τα αισθήματα που δηλώνουν οι αποδέκτες των όποιων δώρων από μέρους του; Είναι υπαρκτή στον πραγματικό κόσμο η φιλία, η ανθρωπιά, ο αλτρουισμός και η αγνή αγάπη; Κι αν μία στο εκατομμύριο αυτά μπορεί κάποιος να τα συναντήσει, ποια είναι η ειδοποιός διαφορά για την αναγνώρισή τους;

Για την παράσταση «Herrumbre» σε χορογραφία του Νάτσο Ντουάτο, η οποία παρουσιάζεται στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μέχρι και τις 17 Φεβρουαρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «A quiet evening of dance» σε χορογραφία του William Forsythe, η οποία παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης μέχρι και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Με μεγάλη χαρά παρακολουθήσαμε την παράσταση A quiet evening of dance του William Forsythe, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, ένα συνδυασμό δύο παλιών έργων του («Dialogue (DUO2015)», «Catalogue-Second Edition» και «Prologue») και δύο νέων συνθέσεών του («Epilogue» και «Seventeen/Twenty One»). Στο σώμα των κύριων χορευτών του William Forsythe (Ander Zabala, Cyril Baldy, Brigel Gjoka, Jill Johnson, Christopher Roman, Parvaneh Scharafali και Riley Watts) προστέθηκε ο Rauf «Rubber Legz» Yasit. Το έργο πρωτοανέβηκε στο «Sadler’s Wells».

Για δύο θεατρικές παραστάσεις έργων του Λουίτζι Πιραντέλλο: «Να ντύσουμε τους γυμνούς», σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους» του Ευγένιου Ο' Νηλ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο «Πορεία».

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Η Ψιλικατζού» της Κωνσταντίνας Δελημήτρου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με τη Λένα Ουζουνίδου, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Vault.

Του Νίκου Ξένιου

Η «Ψιλικατζού» στο θέατρο Vault βασίστηκε σε δραματουργική επεξεργασία του ομώνυμου κειμένου της Κωνσταντίνας Δελημήτρου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά και αναδεικνύεται από τη Λένα Ουζουνίδου στον κεντρικό ρόλο. Μαζί της η Άννα Ψαρρά, στον ρόλο της αδελφής της. Το βιβλίο προέκυψε από ένα πετυχημένο μπλογκ της συγγραφέως. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς, ο Μάριος Βουτσινάς (σκηνικά-κοστούμια) και ο Μάνος Αντωνιάδης (μουσική σύνθεση) συνεργάστηκαν σε μια πολύ καλή διασκευή και μια ιδιαίτερα συγκινητική παράσταση.

Για την παράσταση «Crash Park: Η ζωή ενός νησιού» σε σύλληψη, σκηνοθεσία & σκηνογραφία του Philippe Quesne, η οποία παρουσιάζεται μέχρι και τις 30 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Ο γάλλος δραματουργός, σκηνοθέτης και οπτικός καλλιτέχνης Φιλίπ Κεν έρχεται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα ως προσκεκλημένος της Στέγης, με την παράσταση Crash Park: Η ζωή ενός νησιού. H παράσταση ανέβηκε στο TNB της Rennes και στο θέατρο της Nanterre-Amandiers, του οποίου ο Kεν προΐσταται από το 2014. Είναι μια συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου της Βρετάνης (Ρεν), του HAU του Βερολίνου, της Kammerspiele του Μονάχου και της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση.

Για την παράσταση «Κοριολανός - Ιούλιος Καίσαρας» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής».

Του Νίκου Ξένιου

«Eπειδή ο Kαίσαρας μ' αγαπούσε, τον κλαίω·
επειδή ευτύχησε, τον χαίρομαι·
επειδή ήταν γενναίος, τον τιμώ·
αλλά επειδή ήταν φιλόδοξος, τον σκότωσα».
Βρούτος
Shakespeare, «Ιούλιος Καίσαρ»

Έργο υψηλών απαιτήσεων, μεγάλης διάρκειας και διαρκούς έντασης η παράσταση «Κοριολανός - Ιούλιος Καίσαρας» σε απόδοση, διασκευή των δύο σαιξπηρικών κειμένων και σκηνοθεσία από τον Κωνσταντίνο Χατζή, στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων - Λευτέρης Βογιατζής». Αξίζει να επισημάνει κανείς την «ιστοριογενή» έμπνευση των δύο αυτών έργων, τον Πλούταρχο. Επίσης, τη χρονολογική εγγύτητα της διάπλασης του χαρακτήρα του Βρούτου με εκείνην του Άμλετ. Μια πολύ καλή παράσταση, με λαμπρές ερμηνευτικές στιγμές από την Κωνσταντίνα Τάκαλου, τον Γιώργο Παπαπαύλου και τη Σοφία Φιλιππίδου. 

Για την παράσταση «Masterclass», σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη και σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, με την Μαρία Ναυπλιώτου, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο «Μικρό Χορν».

Του Νίκου Ξένιου

Την παράσταση Masterclass, σε μετάφραση Στρατή Πασχάλη, σκηνοθετεί στο «Μικρό Χορν» ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Ναυπλιώτου, σε ένα πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας που έρχεται σε ένα κρίσιμο σημείο της καριέρας της να την καθιερώσει ως μεγάλη μορφή του θεάτρου μας. Στο πιάνο παίζει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και υποστηρίζει ερμηνευτικά ο Πέτρος Μπούρας. 

Για την παράσταση «Ο Γυάλινος Κόσμος», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας».

Του Νίκου Ξένιου

Ο «Γυάλινος κόσμος» του Τένεσι Γουίλιαμς σε μετάφραση Αντώνη Γαλέου και σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, στο «Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας», είναι μια ελεγεία στη χαμένη αθωότητα, μια μετα-αφήγηση του κλασικού έργου που θέτει υπό αίρεσιν τις βεβαιότητες του θεατή.  

Για την παράσταση «Το Χελιδόνι» του καταλανού Γκιλιέμ Κλούα, σε σκηνοθεσία της Ελένης Γκασούκα, η οποία παρουσιάζεται στο θέατρο Γκλόρια Μικρό.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Ithaca – Our Odyssey 1», της οποίας τη δραματουργία, τη σκηνογραφία & τη σκηνοθεσία υπογράφει η Christiane Jatahy. Η παράσταση παρουσιάζεται μέχρι και τις 2 Δεκεμβρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Crowd» σε σύλληψη, χορογραφία και σκηνογραφία της Gisèle Vienne, η οποία παρουσιάζεται και απόψε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «The Factory» σε σκηνοθεσία του Omar Abusaada και κείμενο του Mohammad Al Attar, η οποία παρουσιάζεται σήμερα και αύριο στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Του Νίκου Ξένιου

Για τον Σύριο θεατρικό συγγραφέα Μοχάμεντ Αλ Άταρ το καίριο ζήτημα είναι η πολυσύνθετη σχέση ανάμεσα στην πολιτική κατάσταση της Συρίας και στην οικονομική παρέμβαση της Δύσης στη χώρα του. Την παράσταση documentary theater με τίτλο «The Factory» σκηνοθέτησε στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση ο Ομάρ Αμπουσαάντα, του οποίου είχαμε παρακολουθήσει, δύο χρόνια πριν, το fiction drama While I was waiting (Meeting Points 6) της Στέγης, και τώρα είχαμε την ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε το έργο του, στις νέες διαστάσεις που προσλαμβάνει. 

Για το φεστιβάλ χορού «Body Politics», το οποίο παρουσιάστηκε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από τις 26 μέχρι τις 30 Οκτωβρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Το σώμα που υποφέρει και δηλώνει με «πολιτικό» τρόπο την οδύνη του είναι ο θεματολογικός άξονας που διατρέχει τις παραστάσεις χορού και έκφρασης που επέλεξε η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση για να πλαισιώσει το μίνι φεστιβαλικό αφιέρωμα με τίτλο «Body Politics». Ενδιαφέροντα οne woman shows, που ιχνηλάτησαν πολλές διαφορετικές εκφάνσεις του πάσχοντος σώματος και στηλίτευσαν τις πολιτικές δομές και τις νόρμες που αυτό το σώμα απηχεί. 

Για τη παράσταση «Κατεστραμμένο δωμάτιο», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, η οποία παρουσιάστηκε στο θέατρο «Σφενδόνη».

Του Νίκου Ξένιου

Είδαμε το Κατεστραμμένο δωμάτιο του Μάθιου Λέντον σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη στο θέατρο «Σφενδόνη». Η τόσο προσεγμένη ελληνική μετάφραση είναι του Δημήτρη Κιούση και η επιμέλεια ήχου και εικόνας της Γαλάτειας Σαραντάκου. Η εξαιρετική αυτή παράσταση περιλαμβάνει τη συνομιλία τριών ηθοποιών, που τοποθετούνται πάνω στην αδυναμία του δυτικού ανθρώπου να δράσει, στο αίσθημα ματαιότητας κάθε παρέμβασης σε ανεπίλυτα ζητήματα της ανθρωπότητας, όπως είναι η βία, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και το προσφυγικό. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας που εισηγήθηκε ο Μιχάλης Βιρβιδάκης στο θέατρο «Κυδωνία» των Χανίων, τα δύο άλλα μέρη της οποίας αποτελούν τα θεατρικά έργα Λαμπεντούζα του Άντερς Λουστγκάρτεν και Άγγελέ μου του Χένρι Νέιλορ, όλα σε προσεγμένη μετάφραση του Δημήτρη Κιούση.

Για την παράσταση «Η νύχτα των δολοφόνων» του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Κάτω χώρος).

Του Νίκου Ξένιου

Βγήκα ενθουσιασμένος από τον Κάτω Χώρο του Θεάτρου Νέου Κόσμου, ύστερα από την παράσταση Η νύχτα των δολοφόνων του Χοσέ Τριάνα σε σκηνοθεσία Μάνου Βαβαδάκη. Τρία αδέλφια, που έχουν καθήλωση στην εφηβεία, απομονώνονται στο υπόγειο του σπιτιού τους και σχεδιάζουν τη δολοφονία των γονιών τους, σε ένα έργο που σημειώνει τον απόηχο της ψυχανάλυσης και επιστρατεύει τα φροϋδικά δεδομένα για να κάνει μια αιμοσταγή, αλλά κατά βάθος τρυφερή δήλωση για το μη αυτονόητο της αγάπης. Ένα κείμενο υποδειγματικά μεταφρασμένο, μια παράσταση υποδειγματικά πειθαρχημένη.

Για την παράσταση «Tο Σώσε» του Michael Frayn, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Έκτορα Λυγίζου, η οποία παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι και τις 27 Οκτωβρίου.

Του Νίκου Ξένιου

Συνέντευξη του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και ηθοποιού Μιχάλη Βιρβιδάκη, καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου «Κυδωνία», με αφορμή την παράσταση «Το κατεστραμμένο δωμάτιο» του Μάθιου Λέντον, η οποία θα παρουσιαστεί από την Τετάρτη 10 έως και την Κυριακή 14 Οκτωβρίου στο θέατρο «Σφενδόνη».

Του Νίκου Ξένιου

10 + 1 θεατρικές ερμηνείες της προηγούμενης θεατρικής σεζόν και ποιες από αυτές έχουμε την ευκαιρία να δούμε και φέτος.

Του Νίκου Ξένιου

Ψηφίδα προς ψηφίδα, η πλούσια χειμερινή σεζόν δεν άφησε μόνο την αίσθηση της μεγάλης ποικιλίας μεταφρασμένων έργων και έργων του νεοελληνικού ρεπερτορίου. Άφησε, παράλληλα, την εντύπωση μεγαλύτερης τόλμης ως προς την επιλογή των θεμάτων, μεγαλύτερης κινητικότητας σε περιοχές δυσερεύνητες του θεατρικού πειραματισμού, μεγαλύτερης πρωτοβουλίας του ελεύθερου, εμπορικού θεάτρου. Από όσες παραστάσεις μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε κατά τον χειμώνα που πέρασε, ξεχωρίσαμε κάποιες ερμηνείες, χωρίς αυτό να σημαίνει κάποια βαθύτερη αξιολόγηση, και με την επιφύλαξη ότι μας διέφυγαν άλλες, εξίσου σημαντικές.

Ο Γιάννης Αναστασάκης με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανέβασε χθες στην Επίδαυρο τη δική του εκδοχή του «Ορέστη» του Ευριπίδη, σε ελεύθερη μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Είναι προς τιμήν του το ότι αφιέρωσε την παράσταση αυτή στη μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη.

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, η οποία παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Του Νίκου Ξένιου

Οι Θεσμοφοριάζουσες του Αριστοφάνη, στην άρτια σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, τήρησαν χθες στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου συνέπεια προς το πρωτότυπο, στην πολύ καλή μετάφραση του Παντελή Μπουκάλα, με ολοκληρωμένη θέση για το έργο, επίλεκτο καστ ηθοποιών, εξαιρετική μουσική του Νίκου Κυπουργού και ξεχωριστή χορογραφία/κινησιολογία της Σεσίλ Μικρούτσικου. 

Για την παράσταση «Ελλάς Μονάχου», σε κείμενο και σκηνοθεσία Ανέστη Αζά και Πρόδρομου Τσινικόρη, η οποία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών.

Του Νίκου Ξένιου

Η νέα δουλειά του Πρόδρομου Τσινικόρη και του Ανέστη Αζά για το φεστιβάλ Αθηνών έχει τον τίτλο Ελλάς Μονάχου, είναι συμπαραγωγή του θεάτρου Kammerspiele του Μονάχου και αφορά ένα φλέγον, πολύ φλέγον ζήτημα των καιρών μας: ως αποτέλεσμα θεατρικής έρευνας πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης σήμερα μέσα σε συνθήκες μιας συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, προσπαθεί να στηλιτεύσει την οικονομική «κρίση» και την επέλαση των social media, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία. Στις μορφές αφήγησης που επιλέγει ο Πρόδρομος Τσινικόρης εμπλέκονται θεατρικά έργα, performance walks, διασκευές μυθιστορημάτων, ρηξικέλευθες, υβριδικές μορφές μεταξύ κινηματογράφου και θεάτρου, πάντως διαφορετικές εκδοχές του documentary devised theatre.

Τέσσερις παραστάσεις χορού του Φεστιβάλ Αθηνών με θέμα το Αλλότριο.

Του Νίκου Ξένιου

O Μπρούνο Μπελτράο και η ομάδα Grupode Rua, η Ηρώ Αποστολέλλη και η ομάδα Carnation, η Μαρλένε Φρέιτας και ο Γιάννης Μανταφούνης παρουσίασαν στο Φεστιβάλ Αθηνών τέσσερεις διαφορετικές προσεγγίσεις της αποξένωσης της ανθρώπινης μονάδας μέσα στον ποταμό συγκρούσεων που παράγει η προσπάθεια ένταξής της στο σκηνικό γεγονός. Από τις απλές έθνικ καταβολές του βραζιλιάνικου χορού έως την ήδη γνώριμη κωδικοποίηση της πορτογαλίδας Φρέιτας, από την εξατομίκευση όπου στοχεύει η Ηρώ Αποστολέλλη έως το δίπολο αυτοσαρκασμός/αποθέωση του Εγώ που εισηγήθηκε ο Μανταφούνης, ήταν ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς πόσο αυτή η συγκρουσιακή κατάσταση απασχολεί τους δημιουργούς της κίνησης.