Οδηγός για τον θεατρικό χειμώνα 2023: Oι παραστάσεις που θα δούμε φέτος

ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ

«Το Σπίτι» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Πρεμιέρα: 30 Σεπτεμβρίου 

Ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη με μια περφόρμανς-παραβολή για τη βία, τον εθισμό στην εικόνα και την κατάργηση των ψευδαισθήσεων ή, αλλιώς, για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα θα έρθει να σε βρει. Κέιμενο, Δημήτρης Καραντζάς. Εμηνεύουν οι Αλεξία Καλτσίκη και Φιντέλ Ταλαμπούκας. 

«Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» σε σκηνοθεσία Σάιμον Μακ Μπέρνι

Πρεμιέρα: 4 Οκτωβρίου

Μια παράσταση στα όρια του αστυνομικού θρίλερ και της μαύρης κωμωδίας. Η νέα παραγωγή της εμβληματικής ομάδας Complicité βασίζεται στο πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα της βραβευμένης με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Όλγκα Τοκάρτσουκ. Γιατί η θανάτωση των ζώων θεωρείται άθλημα και χόμπι, ενώ των ανθρώπων φόνος;

Παίζουν: Thomas Arnold, Nigel Barrett, Gemma Brockis, Johannes Flaschberger, Amanda Hadingue, Kïren Kebaïli-Dwyer, Weronika Maria, Toby Sedgwick, Sophie Steer, Alexander Uzoka

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

«Goodbye, Lindita» του Μάριο Μπανούσι 

Πρεμιέρα: 20 Σεπτεμβρίου (για δεύτερη χρονιά)

Το Goodbye, Lindita εστιάζει σε μια αρχέγονη ανθρώπινη εμπειρία, αυτή της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου. Σε ένα σπίτι μια οικογένεια πενθεί βυθισμένη στη σιωπή, ώσπου μια σειρά από παράδοξα γεγονότα ανοίγει ένα παράθυρο σε έναν κόσμο όπου η ανάμνηση μπλέκεται με τη φαντασίωση, η πραγματικότητα με το όνειρο∙ ένα σύμπαν όπου οι νεκροί και οι ζωντανοί μπορούν να συναντηθούν για λίγο πριν τον ύστατο αποχαιρετισμό. Η ιστορία που παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται στη σκηνή έχει γνώριμα συστατικά, αλλά εδώ το καθημερινό και το οικείο αποκτά μεταφυσικές προεκτάσεις που αποκαλύπτουν τις εσωτερικές ψυχικές διαδρομές των προσώπων.

«Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ» του Ντμίτρι Ντανίλοφ

Πρεμιέρα: 20 Σεπτεμβρίου (για δεύτερη χρονιά)

Ο Νικολάι συλλαμβάνεται κατά τη διαδρομή Μόσχα-Παντόλσκ, μεταφέρεται σε ένα αστυνομικό τμήμα και εκεί υποβάλλεται σε μια εκκεντρική ανάκριση, που δοκιμάζει τα όρια της λογικής του. Έπειτα από μια σειρά ερωτήσεων πατριδογνωσίας και γενικών γνώσεων, ασκήσεων παρατηρητικότητας και κιναισθησίας, άβολων παραδοχών και θαμμένων αναμνήσεων, ο Νικολάι «καταδικάζεται» να συνειδητοποιήσει ότι η μονότονη ζωή του δεν πρόκειται να αλλάξει· αυτό που επιβάλλεται να αλλάξει, όμως, είναι η στάση του απέναντί της…

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή.

«Τα φώτα της πόλης» του Τσάρλι Τσάπλιν

Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου

Ένας άνεργος περιπλανώμενος, ο Σαρλώ, ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Με κεντρικό άξονα τον ρακένδυτο ήρωα που αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού, η ταινία-μύθος του αμερικανικού κινηματογράφου παίρνει τη μορφή ενός ιδιότυπου θεατρικού μιούζικαλ που αφηγείται μέσα από τη γλώσσα της μουσικής και του χορού, μια οικουμενική ιστορία αγάπης που ξεπερνά τα γλωσσικά και πολιτισμικά εμπόδια. Η ζωντανή μουσική, το τραγούδι και η ενέργεια των δημιουργών συστρατεύονται, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ιδιοφυή «μελαγχολικό κλόουν», τον ηρωισμό των απλών ανθρώπων και τις αρχετυπικές αξίες της ζωής.

Σε σκηνοθεσία Αμάλιας Μπένετ.

«Στα όρια» του Κρις Κούπερ

Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου

Μια πορεία στα όρια. Όμως ποια είναι τα όρια του κόσμου, της ζωής, των κοινωνιών, του ανθρώπου και της ανθρωπότητας; Ποιος τα αποφασίζει και πώς μπαίνουν; Και τι συμβαίνει όταν φτάνουμε σε αυτά ή όταν τα ξεπερνάμε; Από τη μία πλευρά άνθρωποι που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους και για το δικαίωμα στη ζωή, ένας κόσμος που καταρρέει και από την άλλη πλευρά ένας κόσμος γεμάτος ανασφάλειες και αγωνίες, που ζει σε μια επισφαλή και εύθραυστη ισορροπία. Δύο κόσμοι αντίθετοι αλλά και όμοιοι ταυτόχρονα, όψεις του ίδιου σύμπαντος, φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό.

Σε σκηνοθεσία Σοφίας Βγενοπούλου.

«Ο ιμπρεσάριος από τη Σμύρνη» του Κάρλο Γκολντόνι

Πρεμιέρα: 26 Οκτωβρίου

Έργο γραμμένο το 1757, Ο ιμπρεσάριος από τη Σμύρνη καταδεικνύει με γκολντονική ευφυΐα ότι ποτέ δεν θα μας λείψει το υλικό για μια σπαρταριστή κωμωδία θεατρικών ηθών! Ο πλούσιος έμπορος Αλή σκοπεύει να συστήσει την τέχνη της όπερας στη Σμύρνη και απευθύνεται σε δύο ατζέντηδες, προκειμένου να τον βοηθήσουν να οργανώσει τον θίασό του. Ο ίδιος, εξάλλου, έλκεται από τρεις σοπράνο, αλλά οι διαρκείς αψιμαχίες τους για το ποια θα είναι η πριμαντόνα του θιάσου και οι αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις όλων των εμπλεκομένων, τον κάνουν να ξανασκεφτεί την απόφασή του. Ο Θέμης Πάνου στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

«YES, WE CAN' T» της Μαριλένας Κατρανίδου

Πρεμιέρα: 7 Νοεμβρίου

Tα πρόσωπα της παράστασης συναντιούνται σε έναν ιδιότυπο χώρο, ένα μουσείο του μέλλοντος στο οποίο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του μουσείου γίνονται προοδευτικά το κεντρικό έκθεμα. Η βαθιά επιθυμία του ανθρώπου να αναπαυθεί έστω και για μια στιγμή είναι μια σκέψη που δύσκολα αρθρώνεται δημόσια. Στον χώρο υπάρχει ένα οίκημα, ένα κοιμητήριο ζωντανών. Εκεί τους δίνεται η ευκαιρία να μελετήσουν την κατάσταση της κόπωσης και της ψυχικής αποτελμάτωσης στην οποία έχουν περιέλθει. Εφόσον η κούραση είναι συστατικό της ανθρώπινης ζωής από τα πρώτα βήματα του είδους μας, τι συνέβη στην πορεία και έγινε ανυπόφορη; Από πότε η ξεκούραση μοιάζει μάταιη; Τι κουβαλούν όλες αυτές οι τσάντες στους ώμους; Τα πρόσωπα αποπειρώνται να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, προκειμένου να αποκτήσουν έστω και για λίγο μια ειλικρινή σχέση με τους εαυτούς τους.

Σε σκηνοθεσία Μαριλένας Κατρανίδου.

«Ευαγγελισμός, το μιούζικαλ» σε μουσική Άγγελου Τριανταφύλλου και λιμπρέτο Γιάννη Αστερή

Πρεμιέρα: 8 Νοεμβρίου

Στην Α´ Παθολογική κλινική του Ευαγγελισμού γίνεται πραγματικότητα μια βαθιά ανθρώπινη φαντασίωση: η κατάλυση του θανάτου. Ο ίδιος ο Χάρος βρίσκεται σε καταστολή σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου, και ο αναπόδραστος νόμος που θέλει την ανθρώπινη ζωή να σφραγίζεται πάντοτε από ένα τέλος, αναστέλλεται μέχρι νεωτέρας. Μέσα στο μεγαλύτερο Γενικό Νοσοκομείο της χώρας συμβαίνουν κι άλλα: οι θάλαμοι και οι διάδρομοι πλημμυρίζουν από ανθρώπους που ξαφνικά συνέρχονται, τα γάντια μολύνονται από άγνωστους μύκητες, τα ασανσέρ εξακολουθούν να μην λειτουργούν, αν και δεν φαίνεται να έχουν κάποια βλάβη: τα πάντα απορρυθμίζονται και όλοι παρακαλούν για μια λύση, παραδομένοι στην αδιάλλακτη ορμή των οιωνών. Ακόμα και απέναντι, στην Εθνική Πινακοθήκη, στον Δρομέα του Βαρώτσου, κατά μήκος των λεωφόρων, η ζωή μοιάζει να ζητάει πίσω τη χαμένη της νομοτέλεια.

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Σταυρόπουλου και Άγγελου Τριανταφύλλου.

«Πινόκιο» – μια διασκευή του έργου του Κάρλο Κολόντι από τον Κρις Κούπερ

Πρεμιέρα: 10 Νοεμβρίου

Μια κρύα νύχτα του χειμώνα σε ένα δάσος, όπου τα δέντρα σιγά σιγά λιγοστεύουν, ένας κομμένος κορμός αποκτά πνοή. Ο ξυλουργός Τζεπέτο αφουγκράζεται τους ήχους του μικρού κορμού και φτιάχνει από αυτόν μια όμορφη ξύλινη μαριονέτα: τον Πινόκιο! Ο Πινόκιο, αξιαγάπητος και σκανταλιάρης, μιλάει, παίζει, κάνει φίλους και ονειρεύεται να γίνει αληθινό αγόρι. Κι έτσι ο Τζεπέτο του προσφέρει ένα πολύτιμο δώρο: ένα βιβλίο για να ξεκινήσει το σχολείο. Όμως η Αλεπού και ο Γάτος παραμονεύουν. Έχουν τα δικά τους σχέδια για τον Πινόκιο, τον παρασύρουν μακριά από τον πατέρα του με ψεύτικες υποσχέσεις. Στο σχολείο των παιδιών χρειάζεται υπομονή και δουλειά για να τα καταφέρεις, ενώ στο σχολείο της ζωής, θα μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ο Πινόκιο τους πιστεύει και έτσι μπαίνει σε μεγάλες περιπέτειες.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.

«Βασιλιάς Ληρ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Πρεμιέρα: 9 Δεκεμβρίου

Δεν χρειάζονται συστάσεις για τον Βασιλιά Ληρ, κατά πολλούς το απόγειο της δραματουργίας του Σαίξπηρ, μια τραγωδία που εκτυλίσσεται σε ένα σύμπαν, όπου η εξουσία σημαίνει τα πάντα και η αμφισβήτησή της οδηγεί στο τίποτα. Το έργο ακολουθεί την πτώση του Ληρ, μετά την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να μοιράσει την επικράτειά του στις τρεις κόρες του, μόνο για να γνωρίσει την περιφρόνηση και να αναγνωρίσει την αλήθεια της αδυναμίας του. Η τραγωδία που τίθεται σε κίνηση στη συνέχεια, δεν θα αφήσει αλώβητο κανέναν από τους ήρωες.

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

«Όλοι εμείς πουλιά» του Ουαζντί Mουαουάντ

Πρεμιέρα: 20 Δεκεμβρίου

Ο Εϊτάν, Γερμανοεβραίος φοιτητής γενετικής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, γνωρίζει και ερωτεύεται τη Γουαχίντα, Αμερικανίδα φοιτήτρια αραβικής καταγωγής. Η σχέση τους συναντά την εχθρότητα της εβραϊκής οικογένειας του Εϊτάν. Το ταξίδι του ζευγαριού στο Ισραήλ και μια βομβιστική ενέργεια που θα στείλει τον Εϊτάν στο νοσοκομείο σε κωματώδη κατάσταση, θα γίνει η απαρχή για να αποκαλυφθεί το παρελθόν μιας οικογένειας, να έρθουν στην επιφάνεια τα μυστικά της και να βρεθούν τα πρόσωπα του έργου αντιμέτωπα με αναπάντεχες, αβάσταχτες αλήθειες. Ένα έργο για τις ταυτότητες, που ενώ εξασφαλίζουν την ασφάλεια του ανήκειν, ταυτόχρονα χτίζουν την προσωπική μας φυλακή.

Σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.

«The life and death of Jessica Brown» σε κείμενο Γεράσιμου Μπέκα

Πρεμιέρα: 25 Ιανουαρίου

Η Jessica Brown κηδεύεται επί σκηνής μπροστά στους θεατές σε ένα μοναδικό σόου που θα κλείσει στο φέρετρο την ιστορία μιας εμβληματικής μπάντας. Η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Η ένταση κορυφώνεται. Πού είναι όμως η Jessica Brown; Γιατί δεν έχει έρθει; Τι ξέρουμε πραγματικά για εκείνη πριν αποφασίσει να κάνει την τελευταία της παγκόσμια εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο; Τα προβλήματα της μπάντας βγαίνουν στην επιφάνεια ενώ μοιάζει να την περιμένουν για πάντα. Ένας ολοκληρωμένος οδηγός αυτοκαταστροφής ή πώς να γίνεις το επόμενο icon σε επτά απλά βήματα.

Σε σκηνοθεσία Τζέο Πακίτσα και Σοφίας Πριόβολου.

«Η προξενήτρα» του Θόρντον Ουάιλντερ

Πρεμιέρα: 9 Φεβρουαρίου

Η Ντόλυ Λεβί, είναι μια γυναίκα πολυπράγμων, δυναμική, αλλά κυρίως αποφασισμένη να μην αφήσει τη ζωή να κυλήσει μέσα απ’ τα χέρια της. Καθώς διαθέτει μεγάλη επιδεξιότητα στην ενασχόληση με τα προσωπικά των γύρω της, αναλαμβάνει με ενθουσιασμό να βρει την ιδανική σύζυγο στον δύστροπο, τσιγκούνη, αλλά πλούσιο έμπορο Οράτιο. Ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη του 19ου αιώνα ξεκινάει για τους ήρωες του έργου: την Ντόλυ, τον Οράτιο, τους δύο νεαρούς υπαλλήλους του και την ανιψιά του που μαραζώνει από έρωτα, αφού ο θείος της δεν της επιτρέπει να παντρευτεί τον ζωγράφο με τον οποίο είναι ερωτευμένη. Κοινός στόχος όλων των ηρώων σ’ αυτό το ταξίδι είναι να διαλύσουν τον φαύλο κύκλο της μοναξιάς τους.

Σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.

«Generation Lost» του Γρηγόρη Λιακόπουλου

Πρεμιέρα: 13 Μαρτίου 

Ποιοι είναι οι Millennials; Είναι μια εγωκεντρική ή μια χαμένη γενιά, που είδε τα όνειρά της να καταστρέφονται πριν την ενηλικίωσή της; Διακατέχονται από απογοήτευση ή από την ελπίδα ότι θα βελτιώσουν τον κόσμο; Τα βρήκαν όλα πιο εύκολα ή πιο δύσκολα από τις προηγούμενες γενιές; Είναι αιώνιοι έφηβοι ή συνειδητοποιημένοι υπερασπιστές των δικαιωμάτων τους; Θα καταφέρουν να αγοράσουν ποτέ δικό τους σπίτι; Τι θα κάνουν με όλη αυτή την ακαδημαϊκή γνώση που έχουν σωρεύσει; Τι νιώθουν για τη σημερινή εποχή των μεγάλων προσδοκιών και των συντριπτικών πραγματικοτήτων, πώς βιώνουν το χάσμα ανάμεσα σε αυτά που έχουν και αυτά που επιθυμούν; Ένα κείμενο που προέκυψε από έρευνα και συνεντεύξεις με νέους από έξι διαφορετικές πόλεις της Ευρώπης, θα αποπειραθεί να φωτίσει τις σκέψεις και τις αγωνίες της πιο περίπλοκης και πιο μπερδεμένης ίσως απ’ όλες τις γενιές.

Σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου.

«Ονειρόδραμα» του Άουγκουστ Στρίντμπεργκ

Πρεμιέρα: 20 Μαρτίου

Ο Στρίντμπεργκ γράφει αυτό το βαθιάς ποιητικής πνοής έργο το 1901, μεταφέροντας στη σκηνή την ανορθόδοξη δομή ενός ονείρου, εκεί όπου ο χώρος και ο χρόνος καταργούνται και τα πρόσωπα είναι όλα διαφορετικές όψεις του ατόμου που ονειρεύεται. Στο όνειρο αυτό, η Αγνή, κόρη των θεών, έρχεται στη Γη για να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση και όσα βιώνει αυτό το άγνωστο για εκείνη είδος. Τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα που γνωρίζει μοιράζονται μαζί της το καθένα το δικό του σύμπαν, στο οποίο η Αγνή εισχωρεί άλλοτε ως θεατής και άλλοτε ως συμμέτοχη. Όσο πορεύεται μαζί τους, από πλάσμα του ουρανού, αρχίζει να γίνεται ολοένα και περισσότερο άνθρωπος, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες της ζωής, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις της.

Σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη.

«Καταποντισμός» του Βασίλη Βηλαρά

Πρεμιέρα: 21 Μαρτίου

Τα πρόσωπα της παράστασης Καταποντισμός επισκέπτονται την gay Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και μεταφέρουν τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις αγωνίες των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων εκείνης της περιόδου, όπως τις αποτύπωσαν τα ίδια, σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τις επιστολές που έστελναν στο επαναστατικό περιοδικό Αμφί, το πρώτο μέσο που άρθρωσε δημόσιο λόγο στην Ελλάδα για την queer εμπειρία. Τα προσωπικά βιώματα του χτες αναμιγνύονται με τις αντίστοιχες εμπειρίες των ατόμων επί σκηνής και γίνονται υλικό εξομολογήσεων και εκμυστηρεύσεων διεκδικώντας την ορατότητα και μια αναπολογητική στάση ζωής.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Βηλαρά.

«Η γραμμή του ορίζοντος» του Χρήστου Βακαλόπουλου

Πρεμιέρα: 15 Μαΐου

Μια 32χρονη γυναίκα, η Ρέα Φραντζή, βρίσκεται σε μια μεταιχμιακή στιγμή της ζωής της: έχει μόλις χωρίσει –χωρίς να ξέρει γιατί– και καταφεύγει στην Πάτμο, στο μυσταγωγικό νησί της Αποκάλυψης, όπου καταδύεται σε έναν επώδυνο απολογισμό ζωής. Η αναδρομή της δεν είναι μόνο μια καταμέτρηση προσωπικών απωλειών, αλλά και ένας αποχαιρετισμός σε μια γενιά που συνθηκολόγησε, μια Αθήνα που χάθηκε ανάμεσα στους συρμούς, μια Ελλάδα που απορροφήθηκε από τον υλισμό, μια κοινωνία που παρέδωσε την ταυτότητά της στην επίφαση.

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Παύλου.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ

«Δωδέκατη Νύχτα ή Ό,τι επιθυμείτε» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Πρεμιέρα: 7 Οκτωβρίου

Τα ζητήματα της σεξουαλικής ταυτότητας και της ρευστότητας των φύλων που τόσο έντονα απασχολούν την εποχή μας, φωτίζονται με τρόπο αποκαλυπτικό σε αυτή τη μοναδική, ονειρική κωμωδία που μιλά για τη δύναμη, την τρέλα και τα πάθη του έρωτα.

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

«154 Bertha» της Έλσας Ανδριανού

Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου

Μια κωμικοτραγική ιστορία εντός της «οικογενειακής εστίας» –κάποτε πεδίον δόξης λαμπρόν προσωπικών, έμφυλων, γενεακών και πάντοτε πολιτικών συγκρούσεων, τώρα άδειο κέλυφος όπου αντηχούν άσφαιρα πυρά. Ένας άντρας –κατά τη γνώμη του, ιδεολόγος–, η γυναίκα του –κατά τη γνώμη της, πραγματίστρια–, η αδελφή της – που, κατά τη γνώμη της, όλο και κάτι θα αξίζει τον κόπο. Κι οι τρεις αιχμάλωτοι της συνύπαρξης. Παρελθόν, αδράνεια, φόβος, εγκλωβισμός, ματαίωση, πόλεμος. Άνθρωποι που δε βλέπουν, άνθρωποι περίκλειστοι, κληροδοτούν την άχαρη κληρονομιά της ερημίας στην επόμενη γενιά: Ένα κορίτσι –που, κατά τη γνώμη του, τίποτε δεν αξίζει τίποτε–, αδιάφορο για πόθο και ζωή, ένα αγόρι που βλέπει μπρος και πίσω, με θράσος περισσό «σοφό» ερήμην. Η φρενήρης αποδόμηση στερεοτύπων αποκαλύπτει την αμηχανία εγκαθίδρυσης νέων: Στη θέση του κουρασμένου ορθού λόγου, η νέα μαγική σκέψη  – ταφόπλακα σμιλευμένη μέσα στην απομάγευση της νεωτερικότητας· στη θέση της σύγκρουσης, ο κανιβαλισμός· στη θέση της ιδέας, ο φασισμός της παντοδύναμης επιδραστικότητας.

Σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή.

«ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ!» των Γιάννη Καλαβριανού, Μαριάννας Κάλμπαρη, Βασίλη Μαυρογεωργίου

Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου

Πρόκειται για μια πρωτότυπη σύνθεση και συνθήκη, όπου τρεις δημιουργοί με τη διπλή ιδιότητα συγγραφέα και σκηνοθέτη, κλήθηκαν να εξερευνήσουν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί τα όρια της φανερής αλλά και της κρυμμένης, υπόγειας βίας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα. Έτσι δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση, τρία νεοελληνικά μονόπρακτα, τρεις διαφορετικές ιστορίες που ερμηνεύονται από τρεις ηθοποιούς. Αυτό που τα ενώνει είναι η έντονη διάθεση για χιούμορ, η έμπνευση από τη σύγχρονη πραγματικότητα και η επιλογή των δημιουργών τους να κινηθούν σε ψυχικά τοπία όπου η βία αγγίζει όρια αμφιλεγόμενα, σκοτεινά και περίπλοκα. Όπως η εποχή μας. «Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του «κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι θεωρείται όμως σήμερα «κανονικό» ή «φυσιολογικό» και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να τα ορίσει; Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»;

Σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, Βασίλη Μαυρογεωργίου και Γιάννη Καλαβριανού.

«Η ιστορία του σπασμένου καθρέφτη» του Ανδρέα Φλουράκη

Πρεμιέρα: 22 Οκτωβρίου (Παιδική Σκηνή)

Πρόκειται για μια παραμυθένια περιπέτεια που με σύγχρονη γλώσσα και αναφορές, γρήγορους ρυθμούς, χιούμορ και φαντασία, επιθυμεί να μιλήσει στις καρδιές των παιδιών τόσο για τις διαχρονικές αξίες της αγάπης και της φιλίας, όσο και για φλέγοντα περιβαλλοντικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα που μας απασχολούν σήμερα.

Σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ 

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

«Στην Εθνική με τα Μεγάλα» του Μιχάλη Βιρβιδάκη

Πρεμιέρα: 8 Σεπτεμβρίου (στο πλαίσιο του φεστιβάλ Η Δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο)

Μετά από χρόνια απουσίας και λίγο μετά τον θάνατο του πατέρα, ο μεγάλος αδελφός επιστρέφει στην οικογενειακή εστία, ένα παράπηγμα στο πλάι της εθνικής οδού –  κάτι ανάμεσα σε καντίνα και αποθήκη μεταχειρισμένων ανταλλακτικών αυτοκινήτων. Μαζί με τον μικρό αδελφό ανασυνθέτουν ψηφίδες του παρελθόντος που αφορούν την παιδική τους ηλικία, τη σκληρότητα και την παρακμή του πατέρα τους, αλλά κυρίως τη μυστηριώδη εξαφάνιση της μητέρας τους, χρόνια πριν. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας και σκοτεινών υποψιών, κι ενώ τα έργα διαπλάτυνσης της εθνικής οδού απειλούν να εξαφανίσουν το οικογενειακό παράπηγμα, τα δύο αδέλφια αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στην απεγνωσμένη προσπάθεια να υπερασπιστούν την παρουσία τους και να στήσουν τη ζωή τους εκεί, και στην φυγή προς το άγνωστο.

Σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη.

«Καλιφόρνια Ντρίμιν« του Βασίλη Κατσικονούρη 

Πρεμιέρα: 9 Σεπτεμβρίου (στο πλαίσιο του φεστιβάλ Η Δυναμική του Ελληνικού Λόγου στο Θέατρο)

Ο Ντίνος και ο Άρης, δυο μετέφηβοι χωρίς σπουδαίες προοπτικές και φιλοδοξίες για το μέλλον, αποφασίζουν, προκειμένου να αποφύγουν την κατάταξή τους στο στρατό, να ζήσουν ωραία χαλαρή ζωή σε ένα κοινόβιο στην Καλιφόρνια. Καθώς δεν διαθέτουν τα χρήματα για τα εισιτήρια, αποφασίζουν να τα κλέψουν από τον μεσήλικα εργένη θείο του Ντίνου. Στο σχέδιο επιστρατεύουν και τα κορίτσια τους, Κική και Γιούλη, για να σαγηνεύσουν και να ξαφρίσουν τον θείο. Εκείνος, όμως, αποδεικνύεται πως διαθέτει μια γοητεία-υπερόπλο, που εξουδετερώνει διαδοχικά όλες τις απόπειρες της νεανικής «συμμορίας», ωθώντας τελικά τους ήρωες σε συμβιβασμό με την πραγματικότητα.

Σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παπαδόπουλου.

«Ο Κουρέας της Σεβίλλης» του Gioachino Rossini, από τις Αθηναϊκές Μαριονέτες

Πρεμιέρα: 21 Σεπτεμβρίου (στο πλαίσιο του διακαλλιτεχνικού φεστιβάλ Πειραιάς Artport III)

Η πασίγνωστη όπερα του Gioachino Rossini, βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Pierre Beaumarchais, παρουσιάζεται διασκευασμένη σε μια ξεχωριστή παράσταση από τον θίασο Αθηναϊκές Μαριονέτες. Γνωστοί έλληνες ηθοποιοί δανείζουν τις φωνές τους στις μαριονέτες, σε ένα μοναδικό θέαμα για παιδιά κάθε ηλικίας.

Σε σκηνοθεσία Παύλου Εμμανουηλίδη.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ 

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Φέτος το Θέατρο του Νέου Κόσμου, εκτός από την έδρα του στον Νέο Κόσμο (Θαρύπου και Αντισθένους), θα στεγάσει παραγωγές του ή φιλοξενούμενες παραστάσεις και στο θέατρο «Πόρτα» (Μεσογείων 59) και στο θέατρο «Χώρα» (Αμοργού 20, Κυψέλη). 

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κεντρική Σκηνή

«Μια άλλη Θήβα» του Σέρχιο Μπλάνκο

Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου

Ένας συγγραφέας συναντά επί σειρά μηνών μέσα στη φυλακή έναν εικοσάχρονο πατροκτόνο, τον Μαρτίν. Σκοπός του είναι να γράψει ένα έργο βασισμένο στην ιστορία του νεαρού κρατούμενου, στον οποίο προτείνει να ερμηνεύσει τον εαυτό του στη θεατρική σκηνή. Όταν τελικά αυτό απαγορεύεται από το αρμόδιο υπουργείο, τον ρόλο αναλαμβάνει ο Φεδερίκο, ένας νεαρός ηθοποιός με τον οποίο δουλεύει ταυτόχρονα πλέον ο συγγραφέας. Το ενδιαφέρον είναι ότι και τους δύο ρόλους, τον Μαρτίν και τον Φεδερίκο, τους ερμηνεύει ο ίδιος ηθοποιός.

Σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

«Pietà»

Πρεμιέρα: 6 Οκτωβρίου

Έμπνευση και οδηγός της παράστασης στάθηκαν πέντε γυναίκες-μητέρες που βίωσαν την υπέρτατη απώλεια, τη δολοφονία του παιδιού τους: οι Κούλα Αρμουτίδου (μητέρα Ελένης Τοπαλούδη), Ελένη Κρεμαστιώτη (μητέρα Ερατούς Μανωλακέλλη), Κατερίνα Κώτη (μητέρα Ντόρας Ζαχαριά), Αλεξάνδρα Μάκου (μητέρα Γαρυφαλλιάς Ψαρράκου) και Ρόζα Φωτιάδου (μητέρα Σοφίας Σαββίδου).

Μέσα από την αιχμηρή και ταυτόχρονα παρηγορητική γλώσσα του θεάτρου, η παράσταση Pietà πραγματοποιεί ένα δύσκολο ταξίδι στα μονοπάτια της απώλειας, του πένθους και της αναγέννησης, επιδιώκοντας να μετατρέψει τη σκηνή σε ένα τόπο αλληλοφροντίδας, διεκδίκησης και δημόσιας μνήμης. Πρόκειται για μια βαθιά βιωματική θεατρική παράσταση που ισορροπεί με γενναιότητα και ευαισθησία ανάμεσα στο πολιτικό και το ανθρώπινο, αποτίνοντας έναν φόρο τιμής στα θύματα γυναικοκτονιών και σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω.

Σε σκηνοθεσία Μάρθας Μπουζιούρη.

«Σίρλεϊ» του Ουίλι Ράσελ

Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου

Η Σίρλεϊ Βάλενταϊν είναι μια γυναίκα της διπλανής πόρτας. Εγκλωβισμένη σε έναν γάμο συμβατικό, με έναν καταπιεστικό σύζυγο και μία κοινωνία που την περιορίζει. Μια γυναίκα που αποφασίζει όμως να κάνει το μεγάλο βήμα, να αφήσει τα πάντα πίσω της και να κυνηγήσει τα όνειρά της. Να ζήσει πραγματικά. Αυτή η έντονη ανάγκη της για ζωή την οδηγεί να ταξιδέψει από την Αγγλία στην Ελλάδα όπου, μέσα από μια ανέλπιστη περιπέτεια, βρίσκει τελικά πολύ περισσότερα απ’ όσα αναζητούσε.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.

«Τα κλειδιά – για μια δυνατή ζωή» της Νάνσυ Ντέιβις

Πρεμιέρα: 14 Οκτωβρίου

Ο καλύτερος τρόπος για να σε ακούσει ένα παιδί είναι να του πεις ένα παραμύθι. Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει γραφτεί και μελετηθεί επιστημονικά, για να προσφέρει ψυχοθεραπευτικά οφέλη, συνοδεύεται από ζωντανή κλασική μουσική και και αποκτά θεατρική υπόσταση. Η τέχνη και τα εργαλεία του θεάτρου έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρκετές μεθόδους ψυχοθεραπείας, αντιθέτως όμως τα κλινικά εργαλεία παιδοψυχολογίας δεν έχουν αξιοποιηθεί στο θέατρο. Στην πρωτότυπη αυτή παράσταση, που ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, η Νάντια Κοντογεώργη συνδυάζει για πρώτη φορά το μουσικό θέατρο με την ψυχοθεραπευτική αφήγηση, σε μια παράσταση που απευθύνεται σε παιδιά, γονείς αλλά και στο «εσωτερικό παιδί» του καθενός από εμάς.

Σε σκηνοθεσία Στέφανου Δρουσιώτη και Νάντιας Κοντογεώργη.

«Ο εραστής» του Χάρολντ Πίντερ

Πρεμιέρα: 15 Νοεμβρίου

Στον Εραστή, ένα από τα πιο αινιγματικά έργα του, ο συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ (1930-2008) στρέφει το μικροσκόπιο στις ανθρώπινες σχέσεις, επιχειρώντας να αναδείξει πώς η μεγαλύτερη μοναξιά μπορεί και τρυπώνει καμιά φορά μέσα στα ζευγάρια. Η Κλέλια Ανδριολάτου και ο Πάνος Παπαδόπουλος συναντώνται επί σκηνής για να εξερευνήσουν τη διαβρωτική πορεία του χρόνου στη σχέση του ζευγαριού – εκείνο το νήμα, όπως λένε οι ίδιοι, «που οδηγεί από την παράλογη επιθυμία του να καταπιεί κανείς το αντικείμενο του πόθου του, στο να παλεύει όλη νύχτα στο κρεβάτι προκειμένου να μη συναντηθούν τα πόδια τους. Κι όμως ο Ρίτσαρντ και η Σάρα υπήρξαν κάποτε πολύ ερωτευμένοι. Θα ’λεγε κανείς πως ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. Κι όπως όλα τα ζευγάρια που κάποτε ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά, τώρα ζουν «σχεδόν» ευτυχισμένοι».

Σε σκηνοθεσία Κλέλιας Ανδριολάτου και Πάνου Παπαδόπουλου.

«Τα μαγικά βουνά» του Γιώργου Κοτζιούλα

Πρεμιέρα: 1 Μαρτίου

Οι Εlephas tiliensis (Δημήτρης Αγαρτζίδης και Δέσποινα Αναστάσογλου) παρουσιάζουν για πρώτη φορά στη σύγχρονη σκηνή το Θέατρο του Βουνού και το έργο του Γιώργου Κοτζιούλα, του ανθρώπου που ίδρυσε στην Ήπειρο τη Λαϊκή Σκηνή με ηθοποιούς τους ίδιους τους αντάρτες και τις αντάρτισσες της VIII μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Τα Μαγικά βουνά μιλούν για την ιστορία του αντάρτικου θεάτρου κατά την περίοδο της Εθνικής Αντίστασης, στο οποίο «θήτευσαν» και πολλοί γνωστοί μετέπειτα ηθοποιοί, εστιάζοντας στη μαγική στιγμή που η ουτοπία πήρε σάρκα και οστά.

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγαρτζίδη και Δέσποινας Αναστάσογλου.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ  

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κάτω Χώρος

«Το δωμάτιο του παιδιού» του Ζουζέπ Μαρία Μπενέτ ι Ζουρνέτ

Πρεμιέρα: 20 Οκτωβρίου

Το έργο Το δωμάτιο του παιδιού ξεκινάει με μια εικόνα απόλυτης ευτυχίας. Ένα νεαρό ζευγάρι ζει μια υπέροχη ημέρα με τον μικρό τους γιο, που έχει τα γενέθλιά του. Όλα βαίνουν καλώς, μέχρι που το αγόρι βρίσκεται στην άκρη του μπαλκονιού κυνηγώντας το καινούριο του παιχνίδι. Ένα έργο αβάσταχτα σκληρό, αλλά και τρυφερό, που μιλάει για τα παράλληλα σύμπαντα που αναγνωρίζει ο καθένας ως πραγματικότητα, για την ατέρμονη προσπάθεια των ανθρώπων να επικοινωνήσουν και να συμφωνήσουν στο τι είναι αλήθεια και τι όχι, για την αγάπη του γονιού προς το παιδί και εντέλει για την τραγικότητα της ύπαρξής μας.

Σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Γαβρέλα, Βαλέριας Δημητριάδου και Γιώργου Χριστοδούλου.

«Το διαβατήριο» του Γουσταύο Οτ

Πρεμιέρα: 23 Οκτωβρίου

Ένας άνθρωπος που ταξιδεύει, ξυπνάει σε έναν άγνωστο τόπο. Σε έναν ξεχασμένο σταθμό τρένων. Σε μια ξεχασμένη χώρα. Εκεί συναντιέται με δυο όργανα της Τάξης, έναν Στρατιώτη κι έναν Αξιωματικό. Δύο ξεχασμένες υπάρξεις σε έναν μη τόπο. Η ελπίδα του ταξιδιώτη να βρει τη Χώρα της Επαγγελίας σβήνει. Αυτή η νέα χώρα, όπου κυριαρχεί η βιαιότητα, η ωμότητα, το αδιέξοδο, η απόπειρα ακύρωσης της ταυτότητας με κάθε κόστος, δεν είναι παρά ένας τόπος βασανιστηρίων και ψυχολογικών πειθαναγκασμών. Έργο υπαρξιακό και έντονα πολιτικό, αλλά παράλληλα με πολύ χιούμορ και στοιχεία φάρσας, το οποίο εξερευνά την ανάγκη του ανθρώπου να αντισταθεί.

Σε σκηνοθεσία Ειρήνης Λαμπρινοπούλου.

«Ο Τίποτας (μια πονεμένη ιστορία)» του Γουίλ Ίνο

Πρεμιέρα: 8 Δεκεμβρίου

Βασισμένη στο κείμενο του υποψήφιου για Πούλιτζερ Γουίλ Ίνο, η παράσταση, στα όρια της stand up comedy, γεμάτη χιούμορ, αυτοσαρκασμό, ανατροπές αλλά και πολύ πόνο, αξιοποιεί θραύσματα μιας ιστορίας για να αναρωτηθεί για το πόσο μας ορίζει η ευτυχία και η «υποχρέωση» να την αναζητούμε. Ο Τίποτας δεν είναι ακριβώς ένας μονόλογος στο θέατρο, ούτε ακριβώς stand up comedy, είναι μια μίξη. Μοιάζει σαν να παρακολουθούμε μια κουβέντα, μια χαλαρή συζήτηση περί ζωής που δεν αφορά κάτι συγκεκριμένο. Ο Τίποτας έχει στο μυαλό του κάνα δυο –το πολύ– απλά πράγματα που τον απασχολούν και μας απασχολούν.

Σε σκηνοθεσία Θάνου Τοκάκη.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ  

Θέατρο του Νέου Κόσμου – Δώμα

«Andy» του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου

Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου

O θρασύς, εμβληματικός καλλιτέχνης της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας Andy Warhol, με την αδιαμφισβήτητη επιδραστικότητα, τα πλέον αναγνωρίσιμα, αναπαραγμένα έργα, τα διαχρονικά αποφθέγματα και τις αναρίθμητες συνεντεύξεις, ξεδιπλώνεται, έναν αιώνα σχεδόν μετά τη γέννησή του, σ’ ένα βιογραφικό θεατρικό κείμενο του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου, που γράφτηκε για το Central Saint Martins του Λονδίνου το 2010 όπου και πρωτοανέβηκε.

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου.

«Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα» του Ευθύμη Φιλίππου

Πρεμιέρα: 12 Οκτωβρίου

Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Σε απροσδιόριστο χρόνο. Στην Αθήνα. Δυο άνθρωποι μονολογούν κουβεντιάζοντας. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Γελάνε, θυμώνουν, λένε ιστορίες κι όταν πιέζονται, παίζουν. Παραμένουν καθισμένοι εκεί, πολλές φορές σκέφτονται να φύγουν πριν έρθουν οι πάστες τους. Ίσως σ’ αυτή τη σκέψη συμφωνήσουν σε κάτι. Θα προλάβουν όμως να αποφασίσουν τι θα κάνουν;

Σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Λιώση και Νάνσυς Μπούκλη.

«Το νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη

Πρεμιέρα: 11 Δεκεμβρίου

Το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη είναι ένα από τα εμβληματικότερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, που αποτυπώνει την πραγματική εμπειρία του συγγραφέα στα τάγματα εργασίας, μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Ο συγγραφέας, ένα νέο αγόρι δεκαοκτώ χρονών τότε, ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι στα βάθη της Τουρκίας, με τα πόδια, χωρίς παπούτσια, χωρίς φαγητό και νερό, με αδιάκοπη, απάνθρωπη δουλειά και εκμετάλλευση, ανάμεσα σε ανθρώπους που πεθαίνουν από τις κακουχίες και την εξάντληση. Ένα ταξίδι επιβίωσης από την ελευθερία στη σκλαβιά, αλλά και αντίστροφα, από τον θάνατο στη ζωή, που ξεκίνησε το 1922 και σήμερα, 101 χρόνια αργότερα, είναι ταυτόχρονα ιστορικό και επίκαιρο.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.

«Α.Κ.Α. (Also Known As)» του Ντάνιελ Μέγιερ

Πρεμιέρα: 12 Φεβρουαρίου

Ο Κάρλος είναι ένας υιοθετημένος γιος αγνώστου προέλευσης, που δεν είχε ποτέ πρόβλημα με το ποιος είναι, που η ζωή του ήταν γεμάτη μουσική και φίλους και παιχνίδι. Έως ότου γνωρίζει στο διαδίκτυο και ερωτεύεται την Κλαούντια. Κι έτσι έρχεται η στιγμή κατά την οποία λόγω συνθηκών ανεξάρτητων από τη θέλησή του, τρίζουν τα θεμέλια και οι ρίζες του, η ταυτότητά του. Γιατί ο Κάρλος είναι υιοθετημένος και η ματιά των άλλων τον κάνει να ξανασκεφτεί ποια είναι η «αληθινή» του ταυτότητα: μπορεί να μην είναι καθόλου αυτός που έχει αποφασίσει ο ίδιος να είναι. Ο Κάρλος προσγειώνεται απότομα στην κόλαση του κοινωνικού ρατσισμού.

Σε σκηνοθεσία Μαριτίνας Πάσσαρη.

→ ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΕΔΩ  

Θέατρο Πόρτα

«Δε φάιναλ θολούθιον» των Κωστάκη Ανάν και Suyako

Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου

Επτά σύγχρονοι άνθρωποι σταματούν πάνω στις γραμμές ενός τρένου. Αναμένοντας τον επικείμενο θάνατό τους, επιδίδονται σε μια επείγουσα ενδοσκόπηση, καθώς –όπως συνηθίζουμε να λέμε– όλη η ζωή τους περνάει μπροστά από τα μάτια τους. Με βάση τη δραματουργική αυτή συνθήκη, ο νεαρός σκηνοθέτης Σωτήρης Ρουμελιώτης μαζί με μια δυνατή ομάδα νέων ηθοποιών, δημιουργούν μια σουρεαλιστική σκηνική σύνθεση, βασισμένη στα ιδιαίτερα κείμενα των Κωστάκη Ανάν και Suyako.

Σε σκηνοθεσία Σωτήρη Ρουμελιώτη.

«Γέρμα» του Σάιμον Στόουν

Πρεμιέρα: 27 Οκτωβρίου

Στη σύγχρονη αυτή διασκευή, που παρουσιάστηκε –κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές– το 2017 στο Λονδίνο (Young Vic), συναντάμε τους ήρωες στο σήμερα, επαγγελματικά επιτυχημένους και πολλά υποσχόμενους. Η γυναίκα είναι δημοσιογράφος και μπλόγκερ με μεγάλο αριθμό ακολούθων, ο άντρας της πετυχημένος επιχειρηματίας. Όπως και στο έργο του Λόρκα, ο κόσμος τους δοκιμάζεται και διαλύεται, λόγω της ατεκνίας. Η σχέση του ζευγαριού φθείρεται σταδιακά, ενώ παρακολουθούμε την εμμονή της ηρωίδας να αποκτήσει παιδί, τις εξωσωματικές να αποτυγχάνουν διαρκώς και τον σύζυγο να αδυνατεί να παρακολουθήσει τον αδιέξοδο αυτόν αγώνα. Στο σημερινό Λονδίνο, η ηρωίδα του Σάιμον Στόουν εσωτερικεύει την εμμονή της μητρότητας σε σύγκρουση με το περιβάλλον της, σε σημείο να καταστρέψει την ψυχική της υγεία, την καριέρα της, τη ζωή της.

Σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.

«Κακούργα πεθερά» της Νεφέλης Μαϊστράλη

Πρεμιέρα: 4 Δεκεμβρίου

Στο νέο έργο της, η Νεφέλη Μαϊστράλη εμπνέεται από ένα διάσημο έγκλημα που συντάραξε την Ελλάδα στις αρχές του 20ού αιώνα, το Έγκλημα της Χαροκόπου ή το Έγκλημα του αιώνα, όπως το χαρακτήρισαν οι δημοσιογράφοι της εποχής. Το 1931, ανήμερα των Θεοφανίων, στις όχθες του ποταμού Κηφισού, ξεβράζονται σακιά που περιέχουν ένα διαμελισμένο πτώμα. Η έρευνα της αστυνομίας θα υποδείξει ως ενόχους την πεθερά, τη σύζυγο, τον ξάδερφο της και την υπηρέτρια του σπιτιού. Η κοινή γνώμη συνταράσσεται, όχι μόνο από την αγριότητα του εγκλήματος, αλλά ειδικότερα από το γεγονός ότι οι βασικοί δράστες είναι γυναίκες. Η σκληρή πατριαρχική κοινωνία αδυνατεί να πιστέψει ότι μια γυναίκα –ακόμη κι αν είναι θύμα χρόνιας κακοποίησης όπως αποδείχθηκε στη δίκη– είναι ικανή για μια τόσο φρικιαστική πράξη.

Σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη. 

Θέατρο Χώρα

«Κωλόκαιρος» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου

Πρεμιέρα: 4 Οκτωβρίου

Μια βροχερή ημέρα στο νυχτερινό κέντρο «Διυλιστήριο» στην Ελευσίνα, ο Σοφοκλής, πρώην ιδιοκτήτης του μαγαζιού, επιστρέφει μετά από πέντε χρόνια αδικαιολόγητης απουσίας και λίγες ώρες πριν από την κηδεία της μητέρας του, ντυμένος με γυναικεία ρούχα. Η απρόσμενη αυτή εμφάνιση προκαλεί αναστάτωση στους κοντινούς του ανθρώπους. Καλά κρυμμένα μυστικά από το παρελθόν αποκαλύπτονται και φανερώνουν τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες του έργου, φέρνοντάς τους ενώπιον των ευθυνών και των φαντασμάτων τους.

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

«Αυτές που δεν προλάβατε» της Δανάης Λιοδάκη

Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου

Ρεαλισμός και φαντασία, χιούμορ και ευαισθησία, δράση και αφήγηση εναλλάσσονται δημιουργώντας μια πρωτότυπη παράσταση. Τέσσερις παιδικές φίλες που ξαναβρίσκονται αναπάντεχα και αναλαμβάνουν δράση ενάντια στην πατριαρχία, δημιουργώντας μια μυστική φεμινιστική ομάδα. Όταν ο υπουργός υγείας της χώρας τους θα ανακοινώσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, οι τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αναβαθμίσουν την δράση τους με μια μεγάλη επιχείρηση. Ό,τι θα ακολουθήσει θα ενώσει ξανά τις τέσσερις φίλες για πάντα.

Σε σκηνοθεσία Δανάης Λιοδάκη.

«Closer» του Πάτρικ Μάρμπερ

Πρεμιέρα: 4 Νοεμβρίου

Η Άννα, ο Λάρι, ο Νταν και η Άλις δείχνουν ανοιχτοί να έρθουν κοντά, πλησιάζοντας ο ένας τον άλλον ασφυκτικά, αχόρταγα, χωρίς καμία αναστολή. Μοιραία, μέσω του πλησιάσματος της σάρκας, θα ενσαρκωθεί και το αιώνιο παράδοξο του έρωτα: όσο πιο κοντά θα πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, τόσο πιο έντονα θα βιώνουν τις παγίδες, τα ρίσκα, τα συναισθηματικά κενά, τα αδιέξοδα, τις ματαιώσεις και το βαθύ ανικανοποίητο τού μαζί. Ο πόθος, η έλξη, η σεξουαλική ορμή, ο εθισμός, τα σκοτεινά πάθη, οι ανασφάλειες, η περηφάνεια, η ζήλια, η απόγνωση, η προδοσία, η προσποίηση, η εκδίκηση – τίποτα δεν θα μείνει ανέγγιχτο σε αυτό το αιχμηρό ερωτικό τετράγωνο, που παραμένει διαρκώς και με τις τέσσερις πλευρές ανοιχτές.

Σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου.

Θέατρο 104

«Μαχαίρι στο κόκαλο» του Κώστα Μουρσελά

Πρεμιέρα: 16 Σεπτεμβρίου

1973 - 2023. Μισός αιώνας από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Μισός αιώνας από τους αγώνες που οδηγούν στην Μεταπολίτευση. Μισός αιώνας από τότε που ο Κώστας Μουρσελάς βάζει το «Μαχαίρι στο κόκαλο» και γράφει για ανθρώπους που έχουν χάσει από καιρό το «ανθρώπινο» μέσα τους. Μια χώρα που πασχίζει για πρόοδο και ανάπτυξη. Μια «οικογένεια» που παλεύει για άνοδο και προαγωγή. Απόκριες, μέρα μεταμφιέσεων, ο Λεωνίδας και η Ελένη περιμένουν καλοντυμένοι τον «υψηλό» προσκεκλημένο του πάνω ορόφου. Περιμένοντας ευελπιστούν να πατήσουν το επόμενο σκαλί. Να μπουν στον κύκλο. Να γίνουν αναγκαίοι. Κι όλα αυτά μέχρι να δουν ότι προσαρμόζονται σε χαλάσματα. Πως αυτό το βήμα οδηγεί στο γκρεμό. Πως ζουν σαν δύο γελοίοι τσαρλατάνοι με αντιδράσεις υπάνθρωπες σ’ έναν απάνθρωπο κόσμο.

Σε σκηνοθεσία Βασίλη Καλφάκη.

Θέατρο Μπέλλος

«Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ματέι Βίζνιεκ

Από Οκτώβριο

Με αφορμή τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μέσα από μία «οικογενειακή τραγωδία» προκύπτει η αφήγηση μιας πολεμικής φρικωδίας ολόκληρου του 20ου αιώνα. Ο συγγραφέας συνθέτοντας το κείμενο του στις αρχές του 2000 διερωτάται με σαφήνεια, τι θεωρούμε «πρόοδο» τον 21ο αιώνα, ερχόμενοι από όλους τους πολέμους, τις βιαιοπραγίες και τους ξεριζωμούς που στιγμάτισαν τον 20ο και διαδραματίστηκαν στο βωμό της προόδου και του κέρδους.

Σε σκηνοθεσία Αικατερίνης Παπαγεωργίου.

«σάμερταϊμ» του Άκη Δήμου

Από Οκτώβριο

Ένας νεαρός ξεναγός. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Η bijoux de kant επιλέγει τον ποιητικό λόγο για να μιλήσει για το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, για όλα όσα οι αισθήσεις του σώματος έχουν αντιληφθεί από καιρό ενώ το μυαλό αργεί.

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη.

«Μπλε καστόρινα παπούτσια», βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Θανάση Σκρουμπέλου

Πρεμιέρα: 11 Οκτωβρίου

Μια παράσταση για τη ζωή και τα όνειρα των ανθρώπων που παγιδεύτηκαν στο μεταίχμιο της ιστορίας, με φόντο την Αθήνα της δεκαετίας του '60.

Σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

«Πες το Ψέματα» από την ομάδα Contratiempo

Πρεμιέρα: 4 Νοεμβρίου

Αν η αλήθεια χανόταν… τι θα γινόταν στον κόσμο; Πώς θα ήταν ένας κόσμος που εκείνη δεν θα υπήρχε; Τελικά μέσω του ψέματος μπορούμε να την ανακαλύψουμε, να αναγνωρίσουμε την αξία της και να μάθουμε σπουδαία πράγματα για αυτήν; Αν ναι με ποιόν τρόπο;

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Αντωνόπουλου.

«Αριστερόχειρες» της Νεφέλης Μαϊστράλη

Πρεμιέρα: 1η Νοεμβρίου

Οι Αριστερόχειρες είναι ένα έργο ανθρωποκεντρικό και βαθιά αλληγορικό. Βασισμένο σε αληθινά ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο του Ελληνικού Εμφυλίου, διαπραγματεύεται την έννοια της συλλογικής μνήμης ενός λαού που αρνείται να κοιτάξει κατάματα το παρελθόν του και επιμένει να επαναλαμβάνει τα λάθη του. Με αφορμή τα Ιδρύματα που ίδρυσε η Βασίλισσα Φρειδερίκη προκειμένου να κερδίσει έδαφος έναντι των αντιπάλων της και να ενισχύσει την επιρροή της στην διακυβέρνηση της χώρας, έρχονται στο φως ιστορίες παιδιών που γεννήθηκαν μέσα στην αιματηρή εμφυλιακή σύρραξη και εργαλειοποιήθηκαν στα χέρια της επικρατούσας εξουσίας.

Σε σκηνοθεσία Θανάση Ζερίτη.

«Μαύρη Μαγεία ή Άσε τους νεκρούς να πεθάνουν» του Γιάννη Αποσκίτη

Από Φεβρουάριο

Πόσο ακραίος μπορεί να γίνει ένας απελπισμένος δημοσιογράφος για να βγάλει μια «καυτή» είδηση; Ποια είναι τα περιεχόμενα του καθαριστικού «Νιγκλέρ»; Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει η παράλληλη κατανάλωση Aμφεταμινών και LSD στον οργανισμό ενός ανθρώπου; Πώς και γιατί πέθανε η μητέρα του Κωνσταντίνου Χελιδόνη, υπαλλήλου ασφαλείας σούπερ μάρκετ και πρώην παιδιού σταρ στην επιτυχημένη οικογενειακή σειρά των 90s «Οικογένεια να σου κάτσει»; Υπάρχει τρόπος να ξεφύγει κανείς από τα συμπλέγματα και τις ενοχές που του δημιουργεί η αθάνατη σκληροπυρηνική ελληνική οικογένεια; Και το σημαντικότερο: τι γνωρίζετε για το «Μαύρο Βιβλίο των Πεθαμένων Νεκρών»; Μια σκοτεινή φάρσα που προσπαθεί να αφηγηθεί με γκροτέσκα τραγικότητα, 90's cultίλα και μυστικιστικές αναφορές την κουρασμένη, απογοητευμένη και ευνουχισμένη γενιά των millenials.

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Αποσκίτη.

Από Μηχανής Θέατρο

«Η σημαία των Αθηνών» του Ανδρέα Κεντζού

Πρεμιέρα: 2 Οκτωβρίου

Νύχτα 30ής προς 31η Μαΐου 1941, Αθήνα. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη: κάποιοι ατρόμητοι νεαροί σκαρφαλώνουν κρυφά στην Ακρόπολη και κάτω απ’ τη μύτη της γερμανικής φρουράς κατεβάζουν τη σβάστικα και την πετούν σ’ ένα πηγάδι. Είναι «η πρώτη πράξη αντίστασης κατά του φασισμού στη σκλαβωμένη Ευρώπη». Οι έρευνες για την ανεύρεση της σημαίας από τους Γερμανούς κατακτητές, αλλά και από τις ελληνικές αρχές μετά την απελευθέρωση αποβαίνουν άκαρπες. Η σημαία όμως δεν έχει χαθεί. Πολλά χρόνια μετά, επανεμφανίζεται σ’ ένα σπίτι με αφορμή μια αγάπη ιδιαίτερη, κάνοντας μια οικογένεια κομμάτια. Ένα σύγχρονο δράμα σχετικά με το Κακό, που όχι μόνο δεν πεθαίνει αλλά τρέφεται και μεγαλώνει μέσα από την ίδια του την ήττα και καταστροφή.

Σε σκηνοθεσία Αρκαδίας Ψάλτη.

«Λάσπη» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη

Πρεμιέρα: 3 Νοεμβρίου

Ένα σπίτι που έχει καταληφθεί. Τρεις άγνωστοι. Μια συνάντηση που θα ταράξει τα δεδομένα τους. Λάσπη. Η μνήμη της πρώτης ύλης μας. Η μνήμη της φθαρτής ύπαρξής μας. Οι ρόλοι θα αλλάξουν, ο εισβολέας θα γίνει ιδιοκτήτης, ο ιδιοκτήτης φιλοξενούμενος. Εισχωρούν σε επικίνδυνα –συνειδητά ή υποσυνείδητα– παιχνίδια εξουσίας, μοιάζουν με πρωτόπλαστοι, γεύονται απαγορευμένους καρπούς, γίνονται λάσπη ο ένας στα χέρια του άλλου. Ασυνείδητο, ψευδαίσθηση, πραγματικό δημιουργούν ένα πλέγμα που σαν ιστός αράχνης παγιδεύει τα πρόσωπα του έργου.

Σε σκηνοθεσία Ευθύμη Χρήστου.

Studio Μαυρομιχάλη

«Όταν σφυρίζουν οι φάλαινες» της Κατερίνας Κυπραίου

Πρεμιέρα: 4 Οκτωβρίου

Μια φορά κι έναν καιρό κάπου όχι κοντά, μα ούτε και μακριά, σε ένα απόλυτα απολυταρχικό καθεστώς, όχι απόλυτα ίδιο με αυτό που ζούμε μα όχι και απόλυτα διαφορετικό, έξι γυναίκες το σκάνε με μια αυτοσχέδια σχεδία. Και εκεί που «Δεν φαίνεται η πόλη», εκεί που νομίζουν πως γλίτωσαν, η θέλησή τους θα δοκιμαστεί αντιμετωπίζοντας τον χειρότερο εχθρό… Την ίδια τη φύση.

Σε σκηνοθεσία Κατερίνας Κυπραίου.

«Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και το φάσμα των φατριών» του Παντελή Μπουκάλα

Πρεμιέρα: 13 Οκτωβρίου

Πόσο συνδεδεμένοι είμαστε με την ιστορία μας; Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ από ποια πρόσωπα ή ποια γεγονότα πήραν τα ονόματά τους οι οδοί και οι πλατείες που ζούμε ή εργαζόμαστε ή διασχίζουμε σε καθημερινή βάση; Έχουμε ποτέ επιχειρήσει αυτήν την μικρή σύνδεση με το παρελθόν μας; Διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, ο οικείος μας Πετρόμπεης, παραμένει, αν όχι ένα σημείο αμφιλεγόμενο, πάντως ένα πρόσωπο του Αγώνα ευρύτερα γνωστό όχι μόνο για τη μεγάλη συμβολή του στα επαναστατικά χρόνια αλλά για την εμπλοκή της οικογένειάς του στη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια. Γνώριζε άραγε ο Πετρόμπεης τι σχεδίαζαν οι άμεσοι συγγενείς του;

Σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή, Στέλλας Κρούσκα και Κλεοπάτρας Τολόγκου.

Θέατρο OLVIO

«Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου

Πρεμιέρα: 4 Οκτωβρίου

Μια παράσταση για τον Άρη Βελουχιώτη. «Εγώ είμαι. Δεν υπάρχω, αλλά υπάρχω. Δεν ζω, αλλά ζω. Δεν έχω σάρκα και οστά... δεν τα χρειάζομαι. Εσείς με κρατάτε εδώ. Με τα θετικά σας λόγια, αλλά και τα αρνητικά. Δεν έχω ησυχάσει ως νεκρός... αλλά μήπως έζησα ήσυχος και ως ζωντανός; Ο καθένας από την πλευρά που το βλέπει, από την πλευρά που τάσσει εαυτόν... Είναι τιμή πάντως να με βρίζει ο εχθρός...σημαίνει ότι με φοβάται» (απόσπασμα από την παράσταση).

Σε σκηνοθεσία Τάσου Σωτηράκη.

Μικρός Κεραμεικός

«Αστεροειδής 2467Κ», βασισμένο στο μυθιστόρημα «Βασιλίσα Μαλίγκινα» της Αλεξάνδρα Κολοντάι

Πρεμιέρα: 6 Οκτωβρίου

Μια παρέα φίλων διαβάζει την ιστορία ενός έρωτα που γεννήθηκε έναν αιώνα πριν, στα χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, μαθαίνοντας και σχολιάζοντας όλα όσα έμειναν ανεξίτηλα στην ιστορία. Τι έχει αλλάξει στις σχέσεις των δυο φύλων; Πώς έχει δομηθεί ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία με την πάροδο εκατό χρόνων; Και πώς η σπειροειδής εξέλιξη της κοινωνίας αντανακλάται στην ποιότητα των σχέσεων;

Σε σκηνοθεσία Γεωργίας Καούκη.

«Προλαβαίνουμε;» του Βαγγέλη Σαμιώτη

Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου

Ο Χρήστος και ο Στάθης είναι αδελφικοί φίλοι από το δημοτικό. Ξαφνικά μέσα σε μια μέρα όλος ο κόσμος τους θα αλλάξει. Οι νέες συνθήκες θα τους αναγκάσουν να δουν κατάματα όλα όσα αμέλησαν να κάνουν. Θα προλάβουν άραγε να «πραγματοποιήσουν» όλα όσα ονειρεύτηκαν μέσα σε μια βδομάδα;

Σε σκηνοθεσία Αγγελικής Παρδαλίδου.

Θέατρο Μικρό Χορν

«Αξύριστα πηγούνια» του Γιάννη Τσίρου

Πρεμιέρα: 7 Οκτωβρίου

Τρεις άντρες, υπάλληλοι ενός νοσοκομείου, εργάζονται καθημερινά στην υπηρεσία τους στην υπόγεια πτέρυγα. Από τους πάνω ορόφους δέχονται και στη συνέχεια ταξινομούν, φροντίζουν και φυλάνε προσωρινά ανθρώπους που δεν κατάφεραν να επιζήσουν. Ακολουθούν μια ρουτίνα με τυπικές διαδικασίες. Απόψε όμως «έρχεται» μια γυναίκα να ταράξει τη νεκρή τους πραγματικότητα. Τα μυστικά, οι αποκαλύψεις και οι συγκρούσεις θα φέρουν στο φως τις αδυναμίες και τα ταπεινά τους ένστικτα. Ακολουθεί το έγκλημα, η εκδίκηση, η ενοχή και όταν φτάσει το πρωί δε θα είναι τίποτα ίδιο.

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

«Σωτηρία με λένε» της Σοφίας Αδαμίδου

Πρεμιέρα: 19 Οκτωβρίου

Βράδυ. Η Σωτηρία Μπέλλου βρίσκεται στο νοσοκομείο λίγο πριν την εγχείρηση που θα της στερήσει τη φωνή. Η ζωή της θα περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια της. Οι δικοί της άνθρωποι, η οικογένειά της, ο άντρας της, τα πάθη της. Άνθρωποι που αγάπησε και την αγάπησαν κι άλλοι που την πίκραναν ή την στήριξαν όταν πρωτοξεκίνησε. Η Σοφία Βέμπο που χωρίς να το γνωρίζει τη μύησε στο τραγούδι, Ο Βασίλης Τσιτσάνης που της άνοιξε το δρόμο, ο Παπαϊωάννου που αγάπησε βαθιά. Φτάνει μέχρι τον Ανδριόπουλο και τον Σαββόπουλο που την έφεραν πιο κοντά στις νεότερες γενιές. Αυτό το βράδυ η Σωτηρία θα «βουτήξει» σε μια ζωή που επηρεάστηκε σημαντικά από συνθήκες και γεγονότα μιας ολόκληρης εποχής.

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Παπαγεωργίου.

Θέατρο «Δημήτρης Χορν»

«Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο

Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου

Η Φιλουμένα Μαρτουράνο είναι η γυναίκα που δεν κλαίει ποτέ. Τα δάκρυά της έχουν στεγνώσει από τις στενοχώριες και τις λύπες. Στις φτωχογειτονιές της Νάπολης, ο ευκατάστατος όμορφος έμπορος Ντομένικο Σοριάνο τη συναντά σ' έναν οίκο ανοχής να παλεύει για τη ζωή τη δική της και των ανθρώπων που αγαπά. Σταδιακά γίνεται ερωμένη του. Ύστερα, μάλιστα, από είκοσι χρόνια συμβίωσης, ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Η Φιλουμένα τότε ξεσπά και χρησιμοποιεί τα κρυφά μεγάλα της όπλα.

Σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου.

Θέατρο ΕΝ-Α

«Ο κύκλος που δεν κλείνει» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου

Πρεμιέρα: 7 Οκτωβρίου

Εισβολή στην Κύπρο, πτώση της χούντας, Μεταπολίτευση. Πάνε πάρα πολλά χρόνια πια. Όλοι τότε μιλούσαν για έναν καινούργιο κύκλο: Ένας κύκλος όμως που δεν κλείνει κι ας άλεσε κιόλας δυο γενιές στο πέρασμά του. Κι ενώ μοίραζε ψεύτικες υποσχέσεις με τη σέσουλα, τελικά δεν άφησε να ξεκινήσει τίποτε σωστά. Και τίποτε καινούργιο δεν υπήρχε, στη σημαδεμένη τράπουλα,πέρ’ από λαμπερά, μασκαρεμένα ψέματα. Και το χειρότερο αλήθειες σαν ψέματα, ψέματα σαν αλήθειες…Ο κύκλος που δεν έκλεισε ακόμα, δυστυχώς. Τόσα χρόνια δε λέει να κλείσει, καθώς τσαλαβουτάμε συνεχώς στο ίδιο πάντα τέλμα, κάνοντας τα ίδια λάθη και γυρεύοντας παντού ανύπαρκτους φίλους.

Σε σκηνοθεσία Ελπίδας Αμίτση. 

Θέατρο Αλκμήνη

«Το φιλί της γυναίκας αράχνης» του Manuel Puig

Πρεμιέρα: 9 Οκτωβρίου

Σε ένα μικρό κελί της φυλακής Βίλλα Ντεβότο του Μπουένος Άιρες, δύο συγκρατούμενοι προσπαθούν να χωρέσουν μέσα σε μια ασύμβατη γι’ αυτούς συγκατοίκηση. Ο Μολίνα που διώκεται για τις σεξουαλικές του επιλογές και ο Βάλεντιν, πολιτικός κρατούμενος που διώκεται για τις αριστερές του ιδέες. Σε κόσμους διαφορετικούς, με διαφορετικά πολιτικά πιστεύω, όνειρα ζωής και σεξουαλικές προτιμήσεις, οι δυό ήρωες ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν, σε μια σκληρή πραγματικότητα και σ’ ένα αβέβαιο μέλλον.

Σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. 

«Καπετάν Μιχάλης» του Νίκου Καζαντζάκη

Πρεμιέρα: 14 Οκτωβρίου

Η ιστορία του Καπετάν Μιχάλη διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν η Κρήτη ακόμα αγωνιζόταν να απελευθερωθεί από τον Τουρκικό ζυγό. Μια εποχή που για πολλούς η φράση «Ελευθερία ή Θάνατος» δεν είχε το «ή». Ο Καπετάν Μιχάλης, ηγέτης του χωριού του, έχει αποδεχτεί με βαριά καρδιά τη μοίρα της Κρήτης, και την ομαλή συνύπαρξη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, έχοντας ορκιστεί αδελφοσύνη με τον Νουρήμπεη. Η φλόγα όμως στην καρδιά του Καπετάν Μιχάλη πάντα του καίει τα σωθικά, και έχει ορκιστεί πως τα χείλη του χαμόγελο δε θα σχηματίσουν, αν δε λευτερωθεί η Κρήτη. Μα η ζωή του παίζει ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι.

Σε σκηνοθεσία Μανώλη Ιωνά. 

Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής

«Berlin Alexanderplatz», βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Άλφρεντ Ντέμπλιν

Πρεμιέρα: 13 Οκτωβρίου

Οι αλλεπάλληλοι κύκλοι της ζωής ενός προσφάτως αποφυλακισθέντα. Ο κύκλος του έρωτα, ο κύκλος της τιμιότητας, ο κύκλος της επιβίωσης, ο κύκλος του θανάτου, μέσα από μια αλυσίδα από συναρπαστικά γεγονότα που συνθέτουν τον τραγικό βίο του Φραντς. Η παράσταση αναδεικνύει την εποποιία ενός μικρού ανθρώπου στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου.

Σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού.

Θέατρο NOŪS

«Η Ζωή μου στην Τέχνη» του Andrew Cowie

Πρεμιέρα: 14 Οκτωβρίου

Ο Φίλιππος, ένας σκηνοθέτης που επιθυμεί να ανεβάσει τον «Δον Ζουάν», είναι ερωτευμένος κρυφά με τον πρωταγωνιστή του, τον Στάθη, ο οποίος είναι και αυτός ερωτευμένος αλλά με τη συμπρωταγωνίστριά του την Αλίκη, που όμως εκείνη είναι «ερωτευμένη» με την Τέχνη! Το χιούμορ, οι διαφωνίες, το πάθος για την Τέχνη και οι παρεξηγήσεις πίσω από τις κουίντες είναι οι πρωταγωνιστές σε μια τρελή κωμωδία που κρυφοκοιτάζει τα παρασκήνια,τις πρόβες και τη διαδρομή των ηθοποιών, μέχρι την επίσημη πρεμιέρα. Μήπως, τελικά, αυτή είναι η πραγματική Ζωή; Υπέροχη αλλά με αδιέξοδα;

Σε σκηνοθεσία Αντιγόνης Μακρή.

Θέατρο Μικρό Γκλόρια

«ΜΙΞΕΡ» της Ζέτης Φίτσιου

Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου

Ένας νέος φέρελπις καλλιτέχνης θέλει διακαώς να ανεβάσει τον Άμλετ. Όμως, λόγω εξαιρετικά χαμηλού μπάτζετ, τελικά αλλάζει το όραμά του και αντί για τον Άμλετ παίζει τον Βαγγέλη, που αντί για τη Δανία, ζει κάπου στην Κυψέλη. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να καταφέρει να ανεβάσει την παράστασή του. Μαζί με μια ακόμη ηθοποιό πρόκειται να παίξουν όλους τους ρόλους του έργου. Η παράσταση ξεκινά και μπροστά μας ξετυλίγεται η ιστορία του Βαγγέλη που από άσημος πορτιέρης, καταλήγει μέσα από μια σειρά παράδοξων γεγονότων να γίνει αρχηγός του κράτους. Ενός κράτους εντελώς διαλυμένου και ανοργάνωτου στο οποίο κυριαρχεί η διαφθορά, η λαμογιά και η τσαπατσουλιά. Σ’ αυτή την ξέφρενη πορεία «ανέλιξής» του, ο ήρωας θα συναντήσει στον δρόμο του χαρακτήρες που είτε θα του βάλουν εμπόδια είτε θα του αλλάξουν εντελώς τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.

Σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου.

FAUST

«Το τηλεφώνημα» του Θανάση Τριαρίδη

Από 16 Οκτωβρίου (πρεμιέρα: 23 Οκτωβρίου)

Σε ένα σύμπαν παράλληλο με το δικό μας ένα νέο είδος θεάτρου σαρώνει τις σκηνές του κόσμου. Πρόκειται για το περίφημο Delimmatic Theater – το Θέατρο του Διλήμματος (σε συντομογραφία: Delthi). Σύμφωνα με αυτό το είδος, ο ηθοποιός πρέπει να πυροβολήσει επί σκηνής ένα ζώο με την συναίνεση κάποιου θεατή/ακροατή – ή, εάν δεν τα καταφέρει, να πυροβολήσει το κεφάλι του. Δηλαδή είναι κάτι σαν τις ταυρομαχίες – πολύ ζωντανό και διόλου βαρετό. Το Τηλεφώνημα είναι μια τέτοια παράσταση Διλημματικού Θεάτρου. Ο ήρωας μας συνομιλεί με τους προέδρους της Αμερικής ζητώντας απελπισμένα βοήθεια. Προσπαθώντας να πείσει τους συνομιλητές του στο τηλέφωνο πως η συναίνεση στον φόνο είναι η καθημερινή τους κανονικότητα, είναι απολύτως λογική, όπως και η δολοφονία ενός σκύλου…

Σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου.

Θέατρο ARK

«Η άνοδος του Αρτούρο Ούι» του Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου

Με φόντο τον υπόκοσμο του Σικάγο του Μεγάλου Κραχ, τα γεγονότα αντικατοπτρίζουν την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ και του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία και σημαδεύουν τους μηχανισμούς που στηρίζουν και εκτρέφουν τον φασισμό. Ο Μπρεχτ ανασυνθέτει την ιστορία μεταφέροντας τη δράση στο γκανγκστερικό περιβάλλον της Αμερικής του μεσοπολέμου σαν μια σατιρική αναπαράσταση χρησιμοποιώντας στοιχεία αλληγορικά. Τελικά, το έργο αυτό λειτουργεί σαν προειδοποιητικό παράδειγμα ενάντια στη γοητεία της δημαγωγίας και του αυταρχισμού και υπενθυμίζει πως η χειραγώγηση της πληροφορίας μπορεί να επηρεάσει νευραλγικά την κοινή γνώμη και να εδραιώσει την εξουσία.

Σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.

Θέατρο Αποθήκη

«ΑΡΑΦ» του Γιάννη Τσίρου

Πρεμιέρα: 20 Οκτωβρίου

Σ' ένα νησί, ένας ξενοδόχος, ένας κηπουρός και μία κτηνίατρος, στέκονται απέναντι, ενώ είναι μαζί. Στην ίδια γη. Είναι αντιμέτωποι με μία κοινωνία που υποκρίνεται και απαιτεί διαρκώς, χωρίς καμία επίγνωση της ενοχής της. Μία σύγχρονη ιστορία, με ηθικά διλήμματα, συγκρούσεις και ερωτήματα που πρέπει κάποτε να απαντηθούν. Με ανθρώπους ή σκύλους που ψάχνουν φάρους σε ακτές και μία θάλασσα ελεύθερη να τους ταξιδέψει.

Σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.

Θέατρο Εμπορικόν

«Μισάνθρωπος» του Μολιέρου

Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου

Ο Αλσέστ, ο ήρωας του έργου, επιθετικός και αηδιασμένος με την κοινωνική παρακμή και θυμωμένος με την υποκρισία των ανθρώπων, ερωτεύεται παθιασμένα την όμορφη Σελιμέν, το απόλυτο θηλυκό – προϊόν αυτού του συστήματος που απεχθάνεται. Και παγιδεύεται. Αλήθεια, σε μια κοινωνία της κυριαρχίας της εικόνας έχει θέση ο έρωτας;

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Θέατρο Αργώ – Αιμιλία Υψηλάντη

«Η Σκιά του Μαρτ» του Stig Dagerman

Πρεμιέρα: 21 Οκτωβρίου

Σχέσεις εξάρτησης μάνας και γιων. Στο έργο Η σκιά του Μαρτ δεν υπάρχει πατέρας. Η εξάρτηση της μάνας από τους δυο γιους, τον πεθαμένο και τον ζωντανό, είναι απόλυτη. Το ίδιο και η εξάρτηση του γιου, αυτού που έχει απομείνει, με την μάνα του. Μία εξάρτηση που είναι ακόμα πιο έντονη, ανάμεσα σε μία δυνατή γυναίκα και το αδύναμο παιδί της. Μία εξάρτηση που ολοκληρώνεται με ένα φόνο.

Σε σκηνοθεσία Χρύσας Καψούλη.

Θέατρο Γκλόρια

«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού» του Ντάριο Φο

Πρεμιέρα: 1η Νοεμβρίου

Ο Ντάριο Φο καταφέρνει να «ξεσκεπάσει» τη δολοφονία του «αναρχικού σιδηροδρομικού» Τζουζέπε Πινέλι που διαπράχθηκε από την ιταλική αστυνομία. Με σατιρικό και ειρωνικό τρόπο καταγγέλλει το τραγικό συμβάν, καυτηριάζει την κατάχρηση της εξουσίας και ασκεί κριτική στην ασύδοτη εξουσία του συστήματος δικαιοσύνης της Ιταλίας. Τα θέματα του έργου του εξακολουθούν να είναι επίκαιρα μέχρι και σήμερα, καθιστώντας το κλασικό και κατάλληλο τόσο για παραδοσιακές όσο και για πρωτοποριακές θεατρικές προσεγγίσεις.

Σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

«Προμηθέας» του Άρη Μπινιάρη

Πρεμιέρα: 27 Νοεμβρίου

Ο Άρης Μπινιάρης, μετά την πρόσφατη αναμέτρησή του με τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2021), επιχειρεί να διερευνήσει τους δυσοίωνους παραλληλισμούς μεταξύ του αρχαίου αυτού μύθου και των σκοτεινών κεφαλαίων της σύγχρονης ιστορίας. Στο πρωτότυπο κείμενο της παράστασης απεικονίζεται ένας δυστοπικός κόσμος, στον οποίο κυριαρχεί ένα καθεστώς δογματισμού και κοινωνικής καταπίεσης. Η σύγχρονη, αυτή, ανάγνωση, εμβαθύνει σε ζητήματα ψυχικής και κοινωνικής απομόνωσης και προσεγγίζει τον μύθο του Προμηθέα μέσα στα όρια μιας αυταρχικής φυλακής υψίστης ασφαλείας, όπου ξεδιπλώνεται ένα σκοτεινό χρονικό μια σειράς ανακρίσεων.

Σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη.

Θέατρο Κιβωτός

«Καρδιά του Σκύλου» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

Από Δεκέμβριο

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον καθηγητή Πρεομπραζένσκι που μαζί με τον βοηθό του, δόκτορα Μπρομεντάλ, επιχειρούν ένα τολμηρό ιατρικό πείραμα. Μεταμοσχεύουν την υπόφυση και τους όρχεις ενός νεκρού άνδρα σε έναν αδέσποτο σκύλο ονόματι Σάρικ με τη φιλοδοξία να δημιουργήσουν ένα νέο μοντέλο ανθρώπου. Το πείραμα δεν έχει την αναμενόμενη έκβαση, καθώς ο σκύλος Σάρικ μετατρέπεται σταδιακά σε άνθρωπο αγροίκο που διαλύει τη γαλήνη της καθημερινότητας και θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική θέση και την επιστημονική υπόσταση του δημιουργού του.

Σε σκηνοθεσία Έφης Μπίρμπα, με την ίδια και τον Άρη Σερβετάλη.