Για την ποιητική συλλογή του Γιάννη Κόκκινου «Μαγικό κορίτσι» (εκδ. Σμίλη). Φωτογραφία © Ιωάννα Βουρακίδου.

Του Νίκου Ξένιου

Πέντε βιβλία που αφορούν το δράμα, το θέατρο εν γένει, είτε υπό μορφήν προσωπικού βιώματος είτε σε θεωρητική μορφή (διδακτορική διατριβή), είτε ως μελέτη για τον χορό ως μορφή επιτέλεσης και ως αντικείμενο πολιτιστικής διαχείρισης, κυκλοφορούν και διαφωτίζουν το κοινό που παρακολουθεί τις σκηνικές τέχνες και τις εξελίξεις τους.

Του Νίκου Ξένιου

Παραδοσιακά το ενδιαφέρον του θεατρόφιλου κοινού τον Ιούλιο μεταφέρεται στη μικρή και τη μεγάλη Επίδαυρο. Παρακολουθήσαμε τέσσερις παραστάσεις. Κεντρική εικόνα: Ο Στάθης Σταμουλακάτος «Αίαντας», στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Αργύρη Ξάφη. Φωτογραφία © Karol Jarek

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Πέρσες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, η οποία παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Του Νίκου Ξένιου

Είδαμε στο Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260 τρεις εντυπωσιακές παραστάσεις. Φωτογραφίες © Βάσια Αναγνωστοπούλου

Του Νίκου Ξένιου

Ο Ιούνιος χαρακτηρίστηκε από πληθώρα παραστάσεων εντός και εκτός του Φεστιβάλ Αθηνών, με τις περισσότερες να χαρακτηρίζονται ως απογοητευτικές. Παρόλα αυτά, πέντε παραστάσεις ξεχώρισαν.

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα της –βραβευμένης με το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2018–, Όλγκα Τοκάρτσουκ (Olga Tokarczuk) «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» (μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη, εκδ. Καστανιώτη).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση του Κωνσταντίνου Μάρκελλου «Χορευτική πανούκλα», η οποία παρουσιάστηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, και τον μονόλογο του Will Eno «Thom Pain (βασισμένο στο τίποτα)», σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Φοίβου Σαμαρτζή στο «Θέατρο 104».

Του Νίκου Ξένιου

Για τη μελέτη της Dagmar Herzog «Η σεξουαλικότητα στην Ευρώπη τον 20ό αιώνα – Μια ιστορία» (μτφρ. Πελαγία Μαρκέτου, επιστ. επιμ.-πρόλογος, Έφη Αβδελά, εκδ. Gutenberg).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου «Φράνκενσταϊν – Ο χαμένος παράδεισος», η οποία θα παρουσιάζεται στην Κεντρική σκηνή της Στέγης μέχρι και τις 5 Ιουνίου.

Του Νίκου Ξένιου

Για το μυθιστόρημα του Colson Whitehead «Μπέρδεμα στο Χάρλεμ» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Ίκαρος).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Η πόλη» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι, με τη Βάνα Πεφάνη στον κεντρικό ρόλο, η οποία θα παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μέχρι και τις 29 Μαΐου.

Του Νίκου Ξένιου

Για τις παραστάσεις: «We are in the army now», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Ηλία Αδάμ, στη Στέγη, «Μάκιναλ», της Sophie Treadwell, σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, «Τέρας», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Μιχάλη Καλιότσου, στο Θέατρο Εμπρός και «Θραύσματα της performance Ragada», σε κείμενο και σκηνοθεσία του Mario Banushi στο Θέατρο στη Σάλα.

Του Νίκου Ξένιου

Για την επανέκδοση του μυθιστορήματος του Richard Flanagan «Εγχειρίδιο ιχθύων – Μυθιστόρημα σε 12 ψάρια» (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου, εκδ. Ψυχογιός).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Επαρχία» του Μιχάλη Βιρβιδάκη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, η οποία παρουσιάζεται στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής» μέχρι και τις 17 Απριλίου.

Του Νίκου Ξένιου

Τέσσερις παραστάσεις προσεγγίζουν την απώλεια ταυτότητας μέσω της σάτιρας. Κεντρική εικόνα: Γιάννης Καπελέρης και Αλεξάνδρα Αϊδίνη από την παράσταση «On Ego».

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση «Larsen C» σε σύλληψη και χορογραφία του Χρήστου Παπαδόπουλου, η οποία παρουσιάστηκε στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση. Φωτογραφίες © Πηνελόπη Γερασίμου.

Του Νίκου Ξένιου

Για τη συλλογή αφηγημάτων του Bertolt Brecht «Διάλογοι προσφύγων» (μτφρ. Δέσποινα Σκούρτη, εκδ. Κριτική).

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Τρωίλος και Χρυσηίδα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Πανουργιά και μετάφραση Νίκου Χατζόπουλου, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Rex – Σκηνή «Ελένη Παπαδάκη».

Του Νίκου Ξένιου

Για την παράσταση της Μαρίας Γοργία «Το ψέμα» στο θέατρο «Αμάλγαμα» και την παράσταση της θεατρικής ομάδας GAFF «Η πανούκλα», σε σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη στο θέατρο «104».

Του Νίκου Ξένιου