Τι είναι τα φράκταλ; Γιατί έχουν τόση πλάκα; Πώς μπορεί κανείς να φτιάξει ένα; Γιατί μια βρύση δεν στάζει τόσο τυχαία όσο δείχνει; Τι είναι το χάος; Είναι πράγματι το σύνολο Μάντελμπροτ το πιο περίπλοκο αντικείμενο στα μαθηματικά;
Ο κυνηγός των φράκταλ Όλιβερ Λίντον μας οδηγεί σε μια γοητευτική εικονογραφημένη περιήγηση στα μαθηματικά των φράκταλ και του χάους, διεισδύοντας σε κάθε είδους αυτοόμοιες δομές για να αναδείξει μερικά από τα πιο πρόσφατα ανακαλυφθέντα και ενδιαφέροντα μοτίβα στην επιστήμη και τη φύση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Είμαι ενθουσιωδώς Ευρωπαίος· κανένας ενήμερος άνθρωπος δεν θα ήθελε σοβαρά να επιστρέψει σ' αυτό τον φιλοπόλεμο, αμοιβαία ανταγωνιστικό κύκλο καχύποπτων και εσωστρεφών εθνών που αποτελούσε η ευρωπαϊκή ήπειρος στο αρκετά πρόσφατο παρελθόν. Οτιδήποτε μας ωθεί μακριά από εκείνη την Ευρώπη είναι καλό - και όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα. Άλλο είναι όμως να θεωρεί κανείς μια έκβαση επιθυμητή και άλλο να υποθέτει ότι είναι εφικτή. Και η θέση μου σε αυτό το δοκίμιο είναι ότι μια αληθινά ενωμένη Ευρώπη είναι τόσο ελάχιστα πιθανή που θα ήταν απερίσκεπτο και αυτοκαταστροφικό να επιμείνει κανείς σ' αυτήν. Είμαι λοιπόν, καθώς φαίνεται, ένας ευρωπεσιμιστής.» (Τ. ΤΖ., από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Το λαμπρό δοκίμιο του Τόνυ Τζαντ είναι καλό σημείο για να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για τα δύο αυτά μεγάλα μεταπολεμικά ζητήματα: Τι είναι η Ευρώπη; Και πού πηγαίνει;» (Michael Mandelbaum, Johns Hopkins University)
«Ένα από τα πιο προφητικά κείμενα για την Ευρωπαϊκή Ένωση... προδιαγράφει όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα, από την αποσάθρωση του κράτους πρόνοιας μέχρι την επιστροφή των εθνικισμών.» (Rachel Donadio, The New York Times)

... Αυτό που συντελείται στον ύπνο είναι μια νέα και πρωτόγνωρη προσοχή που απελευθερώνεται από τον κόρφο της συνήθειας. Βιώματα της καθημερινότητας, τετριμμένα λόγια, το κατακάθι που μας έμεινε στο βλέμμα, ο σφυγμός του αίματός μας - όλα αυτά τα απαρατήρητα πιο πριν συνιστούν, παραποιημένα και υπερτονισμένα, το υλικό των ονείρων. Στο όνειρο δεν υπάρχει απορία, ούτε στον πόνο λήθη, διότι και τα δύο φέρουν την αντίθεση ήδη μέσα τους, όπως η κορυφή και το κοίλο του κύματος τις ώρες της νηνεμίας διαχέονται το ένα στο άλλο.
...Έτσι η θάλασσα είναι σύμβολο της ανθρώπινης φύσης. Ως μεγάλος ύπνος -με τη βαθύτερη, μεταφορική σημασία- η φύση φέρει το πλοίο της ζωής με το ρεύμα της, που καθοδηγείται εξ αποστάσεως από τον άνεμο και τ' αστέρια· ως ελαφρός ύπνος, με την κυριολεκτική σημασία, ανεβαίνει τη νύχτα όπως η πλημμυρίδα προς την παραλία της ζωής, όπου αφήνει πίσω της τα όνειρα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ένα όραμα για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βασίζεται σε μια διαυγή ανάλυση χωρίς παραχωρήσεις, και ταυτόχρονα διαπνέεται από ακλόνητη πίστη στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αυτή είναι η προσέγγιση ενός από τους καλύτερους γνώστες των θεμάτων της ΕΕ, του Λουκά Τσούκαλη, ενός ενεργού θεατή. Ο πόλεμος και το κλίμα δημιουργούν έναν καινούργιο κόσμο. Πρέπει να δοθούν στην ΕΕ τα μέσα που θα της επιτρέψουν να διατηρήσει και να εμβαθύνει το μοναδικό στον κόσμο μοντέλο της. Σήμερα εξαρτιόμαστε τόσο πολύ από άλλους που δεν θα μπορέσουμε να διαδραματίσουμε έναν συγκροτημένο γεωπολιτικό ρόλο. Η ΕΕ πρέπει να προστατεύει τους πολίτες της καλύτερα και να τους κάνει πιο δυνατούς. Χρειαζόμαστε περισσότερη δημοκρατία και αποτελεσματικότερη ηγεσία. Συμφωνώ ολόψυχα με όλα αυτά τα μηνύματα.» (Χέρμαν βαν Ρομπέι, επίιιμος πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου)
«Υπάρχουν δυο λόγοι για τους οποίους το βιβλίο αυτό είναι ένα αριστούργημα. Ο πρώτος είναι ότι κανένας μελετητής δεν μπορεί, καλύτερα από τον Λουκά Τσούκαλη, να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το πολύπλοκο σύμπλεγμα ευρωπαϊκών και εθνικών διαλόγων. Ο δεύτερος είναι ότι η βαθιά κατανόηση αυτών των διαλόγων απαιτεί τόσο οικονομική όσο και πολιτική κουλτούρα. Απαιτεί εμπειρία και βάθος, και ο Τσούκαλης διαθέτει και τα δύο.» (Ζαν Πιζανί-Φερί, Sciences Po, Παρίσι / EUI, Φλωρεντία / Bruegel, ΒρυξέλλεΒ / PIIEE, Ουάσινγκτον)
«Το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία μιας ερωτικής σχέσης ζωής. Ο Λουκάς Τσούκαλης δεν αγνοεί πόσο μακριά από την τελειότητα βρίσκεται το αντικείμενο του έρωτά του - η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δείχνει όμως πώς και γιατί η δημιουργία της ΕΕ και η μετέπειτα ανάπτυξή της ήταν όχι μόνο απαραίτητες, αλλά και επιτυχημένες. Είναι κρίμα που πάρα πολλοί στο Ηνωμένο Βασίλειο αδυνατούν να κατανοήσουν αυτές τις μεγάλες αλήθειες.» (Μάρτιν Γουλφ, Financial Times)
«Ένας από τους καλύτερα ενημερωμένους μελετητές της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης και ταυτόχρονα ένας από τους πιο κατανοητούς συγγραφείς επί ευρωπαϊκών θεμάτων εκθέτει, με τον χαρακτηριστικό ευθύ και εξαιρετικά ευανάγνωστο τρόπο του, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ένωση και το πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί καλύτερα σε αυτές. Πρέπει να διαβαστεί από όλους όσοι θέλουν να είναι καλά ενημερωμένοι για την ΕΕ.» (Άναντ Μένον, King's College, Λονδίνο, Πρόγραμμα «UK in a Changing Europe»)
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ήταν άραγε άλλο ένα μυθιστόρημα αυτό το γραπτό που έφτανε κεφάλαιο-κεφάλαιο στα χέρια του ανυποψίαστου επιμελητή εκδόσεων, ή μήπως μια αληθινή ιστορία; Μια ιστορία που έμοιαζε παραδόξως να τον αφορά.
Όταν μέσα από τα παιδικά του μάτια άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο, ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου. Όλα τότε σταμάτησαν με βία και η ζωή δεν ήταν πια ίδια. Κι αυτός ξεκινούσε απ' την αρχή, χωρίς τους φυσικούς του προστάτες, σ' έναν καινούργιο, άγνωστο κόσμο, χαμένος ανάμεσα στο καλό και το κακό, την αγάπη και το μίσος, την πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις, μέχρι τη μεγάλη προσωπική του ήττα. Αυτό που έμενε ήταν οι υποσχέσεις που έπρεπε να τηρηθούν ως ένα ελάχιστο χρέος, έστω και σ' έναν άλλο χρόνο, έστω κι αν εκείνη δεν περίμενε πια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Βόιτσεκ ήταν ένας πιστός πεζικάριος, ένας μοναχικός άντρας που, έχοντας καταταχτεί στο στρατό για να ξεφύγει από τη μίζερη ζωή του, πήρε μέρος στους Ναπολεόντειους Πολέμους και κατέληξε, σε μια κρίση ζηλόφθονης οργής, να σκοτώσει τη γυναίκα που αγαπούσε. Το 1836 αυτή η αληθινή ιστορία ενέπνευσε τον Γκέοργκ Μπύχνερ να γράψει το Βόιτσεκ: ένα θεατρικό έργο που, αν και ημιτελές όταν εκείνος πέθανε στα είκοσι τρία του χρόνια, θεωρείται το πρώτο μοντέρνο ευρωπαϊκό δράμα.
Αυτό τον ακρογωνιαίο λίθο της νεωτερικής λογοτεχνίας αναπλάθει μυθιστορηματικά το Β. του Στιβ Σεμ-Σάντμπεργκ. Ο βραβευμένος συγγραφέας ανέτρεξε σε πλήθος δικαστικών αρχείων, μεταμορφώνοντάς τα, σαν αλχημιστής, σε μια πλούσια, αρχαϊκή και μαζί ανάλαφρη πρόζα και ρίχνοντας νέο φως στην ιστορία - τη σχέση των εραστών, την υπόθεση της δολοφονίας, την εκτέλεση του στρατιώτη.
Στο φόντο μιας διχασμένης Ευρώπης, ρημαγμένης από τη βαρβαρότητα του πολέμου και τον παραλογισμό της δικαστικής και ψυχιατρικής εξουσίας, προβάλλει η αγωνία του Β. να αφηγηθεί τα γεγονότα της ζωής του, έστω κι αν αυτό δεν ενδιαφέρει όσους ορίζουν τη μοίρα του· να πάει πέρα από την άβυσσο που τον ρουφάει (αυτή την εσωτερική τρικυμία, τη σκοτεινή απελπισία και παράνοια, που θυμίζει Έγκλημα και τιμωρία) για να βγάλει κάποιο νόημα -και κάποια ομορφιά ή ελπίδα;- από τη ζωή που του δόθηκε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια ιστορία μυστηρίου με τον πιο γοητευτικό και πολυμαθή ντετέκτιβ από τη χρυσή εποχή της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Τα παιδιά έσκυψαν από το παράθυρο, δίπλα δίπλα.
Όπως παρακολουθούσαν, η ρωγμή στο κεφάλι του χιονάνθρωπου μεγάλωσε. Ένα κομμάτι χιόνι γλίστρησε απαλά από το πρόσωπό του.
Το πρόσωπο θα έπρεπε να πέσει. Αλλά βρισκόταν ακόμα εκεί.
Ο κοντόχοντρος, άμορφος χιονάνθρωπος είχε πρόσωπο - ένα πρόσωπο λευκό, σχεδόν όσο και το χιόνι που το κάλυπτε πριν, το νεκρό, ανθρώπινο πρόσωπο κάποιου που δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί.
Ο ποιητής-ντετέκτιβ Νάιτζελ Στρέινιζγουεϊζ φτάνει στο Αρχοντικό του Ίστερχαμ στην καρδιά του χειμώνα για να ερευνήσει μια σειρά παράξενων γεγονότων, με αποκορύφωμα την αυτοκτονία μιας πλούσιας νεαρής γυναίκας που η συμπεριφορά της έχει σκανδαλίσει το χωριό. Καθώς ανακαλύπτει ότι πρόκειται για φόνο και αρχίζει να ερευνά το παρελθόν της νεκρής, καταλαβαίνει ότι κάποιος από το αρχοντικό έχει ένα σκοτεινό μυστικό και θα κάνει τα πάντα για να μη βγει στο φως. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το Στη Σκιά του Στάλιν διερευνά την ιστορία του ΚΚΕ κατά την περίοδο 1918-1956, δείχνοντας πόσο ο εγχώριος κομμουνισμός συνδέθηκε με τις διεθνείς εξελίξεις. Η ιστορία του ΚΚΕ φανερώνει τον ρόλο που διαδραμάτισε η Μόσχα στους κόλπους των διαφόρων κομμουνιστικών κομμάτων της νοτιοανατολικής Ευρώπης, καθώς, όπως δείχνει ο Νίκος Μαραντζίδης, οι διεθνείς θεσμοί του κομμουνισμού (καθοδηγητικό κέντρο στη Μόσχα, Κομιντέρν, Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, Κομινφόρμ, αδελφά κόμματα στα Βαλκάνια) δεν υπήρξαν απλοί εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν τον προσανατολισμό και τις πολιτικές επιλογές τους.
Βασισμένο στην έρευνα αδημοσίευτων και δημοσιευμένων αρχειακών υλικών που βρίσκονται στην Ελλάδα, τη Ρωσία, την Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, καθώς και στις χώρες των Βαλκανίων, το βιβλίο ανιχνεύει τις αλληλεπιδράσεις του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος με τα αδελφά κόμματα των γειτονικών κρατών και με τους περιβόητους ανώτατους καθοδηγητές τους στη Σοβιετική Ρωσία του Στάλιν. Ο Μαραντζίδης δείχνει ότι, καθώς τα όρια μεταξύ του εθνικού και του διεθνούς στον κομμουνιστικό κόσμο δεν ήταν σαφή, οι διεθνείς θεσμοί, τα σοβιετικά γεωπολιτικά συμφέροντα και οι στρατηγικές των αδελφών κομμάτων διαμόρφωσαν με ουσιαστικό τρόπο την ηγεσία του ΚΚΕ, τον χαρακτήρα του ως κόμματος και την εκ μέρους του λήψη αποφάσεων, καθώς και τον τρόπο ζωής των υποστηρικτών του στην πορεία του χρόνου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Αυτή η φιλόδοξη ιστορία του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος που καλύπτει ένα ευρύ θεματολογικό φάσμα, υφαίνοντας αριστοτεχνικά τις εγχώριες με τις διεθνείς διαστάσεις, θα αποτελέσει πολύ σύντομα το βασικό βιβλίο αναφοράς για τον ελληνικό κομμουνισμό." (Στάθης Καλύβας, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης)
"Το ανά χείρας βιβλίο συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση των πολιτικών, κοινωνικών και ψυχολογικών προεκτάσεων των πρώτων χρόνων της ιστορίας του Σοβιετικού Μπλοκ. Ο αναγνώστης αποκτά μια ξεκάθαρη εικόνα της σύνθεσης που υπήρχε ανάμεσα στο καθοδηγητικό κέντρο στη Μόσχα, το τοπικό κέντρο στο Βελιγράδι και τις άλλες Λαϊκές Δημοκρατίες." (Βλαντιμίρ Τισμανεάνου, Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, συγγραφέας του The Devil in History)