«Πώς συνέβη και ο Homo sapiens, τόσο πρόσφατα στην ιστορία του είδους του, κατέληξε να ζει σε πολυπληθείς εδραίες κοινότητες, γεμάτες από εξημερωμένα ζώα και από μια πληθώρα δημητριακούς καρπούς, κυβερνώμενος από τους προπάτορες αυτού που αποκαλούμε σήμερα κράτος;» Στο βιβλίο αυτό, ο James C. Scott μελετά την ανάδυση των πρώτων σταθερών οικισμών στην ιστορία της ανθρωπότητας και τη σύνδεσή τους με τη Γεωργική Επανάσταση της Νεολιθικής περιόδου, για να εντοπίσει και να αναλύσει τις απαρχές του κράτους.
Αντλώντας από ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών πεδίων, όπως η αρχαιολογία, η αρχαία ιστορία, η ανθρωπολογία, η βιολογία, η επιδημιολογία, η δημογραφία και η περιβαλλοντική ιστορία, ο συγγραφέας ασκεί κριτική στον θεσμό του κράτους, αναδεικνύοντας τις δυσμενείς συνέπειες που είχε η μετάβαση από τη νομαδική ζωή, το κυνήγι και την τροφοσυλλογή στη μόνιμη εγκατάσταση και στις αγροτικές εργασίες: επιδημίες λόγω συνωστισμού, καταναγκαστική εργασία και έλεγχος της παραγωγής και της αναπαραγωγής, μεταξύ άλλων. Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις, ο Scott στρέφει το ενδιαφέρον του στους «βαρβάρους», δηλαδή στους πληθυσμούς εκείνους που κατάφεραν να αποφύγουν την εδραία ζωή και να αντισταθούν στον κρατικό έλεγχο για χιλιετίες, επιλέγοντας άλλους τρόπους ζωής και οργάνωσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Είναι όλα τόσο όμορφα θα μπορούσα να δακρύσω θα μπορούσαμε να δακρύσουμε. Τίποτε δεν είναι λάθος εδώ δεν πρέπει να ντρέπεται κανείς για τίποτε. Χώμα σαν τροφή και συνάντησα ένα πηγάδι σαν άβυσσος όπου τα πάντα πέφτουν βρίσκονται στη σωστή τους θέση έριξα ρίχνω τον κουβά ασταμάτητα αυτό που ανεβάζω πάντα το ίδιο αλλαγμένο πάντοτε υλικά εύπλαστα σχεδόν άμορφα σαν χώμα. Είναι οι περίεργοι ήχοι και τα μικρά πλάσματα παραμονεύουν κι αυτό το άλλο είδος γύμνιας επιτέλους σαν βαθιά ανάσα που το στήθος πάλλεται έξαλλο όπως αγαπημένα ζώα, είναι πλήρης αποχή πλήρης κάποιες φορές απ' ό,τι υπήρξαμε είναι που κάποιες φορές σηκώνω το χέρι μου ψηλά και κατεβαίνει γεμάτο πλούσιο. Ίσως θα φύγεις θα φύγεις σαν φύλλο και εγώ εκτίθεμαι σαν ρίζες πάντα μα όλα είναι στη σωστή τους θέση. Καταλαβαίνω παρατηρούμε πως με παρατηρείς ήπια ακατανόητα. Υποψιάζομαι πως αγαπάς τα μικρά πλάσματα σαν ευλογία. Φωνάζεις εγκληματίας αλλά καθόλου εγκληματίας: πρέπει να συναντήσεις ν' αποφασίσεις επιτέλους ότι αυτή είναι η μοίρα των ζώων. ["0 (είναι όλα τόσο όμορφα), από την έκδοση]

Οι σύγχρονες κοινωνίες γίνονται όλο και πιο γραφειοκρατικές στο επίπεδο της επαγγελματικής αλλά και της καθημερινής ζωής. Η γραφειοκρατικοποίηση καθίσταται φανερή στην αύξηση των αρχείων και των εγγράφων (ακόμα και αν είναι ψηφιακά), στην πανταχού παρουσία των τυπικών διαδικασιών, στην κοινωνικά επιβεβλημένη αναγκαιότητα να συμπληρώνουμε φόρμες, να αξιολογούμε, να τικάρουμε κουτάκια, να ζητάμε και να προσφέρουμε εγγυήσεις ποιότητας σε ολοένα και περισσότερους τομείς, από την οικονομία και τη διακυβέρνηση μέχρι τη διασκέδαση και την καθημερινή μας διατροφή, με την πιστοποίηση των βιολογικών και των «100% ασφαλών» τροφίμων.
Τοποθετούμενη στο σημείο όπου συναντιέται η σκέψη του Μαξ Βέμπερ με εκείνη του Μισέλ Φουκώ, η συγγραφέας αναλύει τις πολιτικές δυναμικές της εποχής μας. Η νεοφιλελεύθερη γραφειοκρατία δεν είναι ένας ιεραρχικός μηχανισμός που αφορά αποκλειστικά το κράτος και τη δημόσια διοίκηση· είναι ένα σύνολο από νόρμες, κανόνες και φορμαλισμούς που, ενώ προέρχονται αρχικά από τον κόσμο των επιχειρήσεων, τείνουν σήμερα να επεκταθούν σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής. Συνιστά όχημα πειθάρχησης και ελέγχου, όπως και πηγή κοινωνικής και πολιτικής αδιαφορίας. Δεν πηγάζει όμως μόνο «από τα πάνω», δεν αποτελεί συνειδητό προϊόν ενός μεγάλου σχεδίου, αλλά τροφοδοτείται ενίοτε και από τα αιτήματα και τις ενέργειες όλων μας, από τη δική μας «συμμετοχή στη γραφειοκρατία».
Όλα αυτά ωστόσο δεν σημαίνουν πως δεν υπάρχουν ρωγμές και αμφισημίες στη διαδικασία της νεοφιλελεύθερης γραφειοκρατικοποίησης. Νέα επίδικα υποδεικνύουν την κατεύθυνση πιθανών πολιτικών αγώνων για το παρόν και το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)