Μια ζωή αφιερωμένη στους αγώνες για τη δημοκρατία από τις επάλξεις της δημοσιογραφίας. Ο Τάσος Βουρνάς, συγγραφέας, ιστορικός, δημοσιογράφος, ήταν ξεχωριστή φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων και του Τύπου. Πνεύμα φωτεινό, ελεύθερο, εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος, στάθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια και για μια ζωή μαχητής. Ασυμβίβαστος στα «πιστεύω» του, υπήρξε πάντα υπερασπιστής του σοσιαλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο». Πλήρωσε ακριβά την πίστη του σε υψηλά ιδανικά, με φυλακίσεις και εξορίες, που κλόνισαν την υγεία του. Ποτέ όμως δεν λύγισε. Πένα δυνατή και εύστοχη, ήταν εξ ορισμού ανανεωτής του επαναστατικού λόγου, του συνήθως «μονοκόκαλου» και γεμάτου επαναλαμβανόμενα φραστικά κλισέ. Κι ακριβώς αυτό το παραδοσιακό ύφος, το φτωχό σε λεξιλόγιο κι εκφραστικότητα, η πένα του Βουρνά (πλούσια, εκατομμυριούχα των λέξεων, με ύφος προσωπικό, γεμάτο γοητεία και εύκαμπτη γλωσσική χάρη) το ανανέωσε από τα θεμέλια. Τα ιστορικά του βιβλία αγαπήθηκαν από το κοινό και τα άρθρα, οι έρευνες, οι ιστορικές αναδιφήσεις, τα χρονογραφήματά του, τα αναγνώσματα και τα σχόλια που φέρουν την υπογραφή του ήσαν επί πάμπολλα χρόνια διάσπαρτα στις εφημερίδες της Αριστεράς.
Κι όμως, κανένα βιβλίο για την προσφορά του δεν είχε εκδοθεί από τότε που έφυγε από τη ζωή. Αυτή η εργασία είναι μια πρώτη προσπάθεια σκιαγράφησης της προσωπικότητας του κορυφαίου αυτού χειρώνακτα του πνεύματος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το 1937 ο Μένο τερ Μπράακ έγραψε ένα από τα πιο διορατικά και δριμέα κατηγορώ απέναντι στον εθνικοσοσιαλισμό. Το δοκίμιο αυτό, μέσω του οποίου εξέφραζε την αγωνία του για την αυξανόμενη απήχηση του Χίτλερ, εκδόθηκε από την ολλανδική Επιτροπή Επαγρύπνησης Αντιναζιστών Διανοουμένων. Ο ίδιος, βασισμένος στον Νίτσε και επικεντρωμένος ακριβώς στην έννοια της μνησικακίας, υποστηρίζει ότι κατά τη διαδικασία του εκδημοκρατισμού, όπου το ιδανικό της ισότητας συγκρούεται με την πραγματικότητα, οι άνθρωποι βιώνουν όλο και περισσότερο την ανισότητα ως αδικία, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στον φθόνο και το μίσος. Αντί να επιλέξει απλώς μια ιδεολογία έναντι των άλλων, ο Τερ Μπράακ προσεγγίζει τον εθνικοσοσιαλισμό ως ολοκλήρωση και διαστρέβλωση τόσο της δημοκρατίας όσο και του σοσιαλισμού, και ως εκ τούτου αμιγή ενσάρκωση της μνησικακίας η οποία ενυπάρχει και στα δυο, αλλά και στον πολιτισμό μας εν γένει. Ένα κείμενο άκρως επίκαιρο, μια παλιά προειδοποίηση σε μια νέα περίοδο έξαρσης του αυταρχικού λαϊκισμού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μια ζωή αφιερωμένη στους αγώνες για τη δημοκρατία από τις επάλξεις της δημοσιογραφίας. Ο Τάσος Βουρνάς, συγγραφέας, ιστορικός, δημοσιογράφος, ήταν ξεχωριστή φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων και του Τύπου. Πνεύμα φωτεινό, ελεύθερο, εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος, στάθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια και για μια ζωή μαχητής. Ασυμβίβαστος στα «πιστεύω» του, υπήρξε πάντα υπερασπιστής του σοσιαλισμού με «ανθρώπινο πρόσωπο». Πλήρωσε ακριβά την πίστη του σε υψηλά ιδανικά, με φυλακίσεις και εξορίες, που κλόνισαν την υγεία του. Ποτέ όμως δεν λύγισε. Πένα δυνατή και εύστοχη, ήταν εξ ορισμού ανανεωτής του επαναστατικού λόγου, του συνήθως «μονοκόκαλου» και γεμάτου επαναλαμβανόμενα φραστικά κλισέ. Κι ακριβώς αυτό το παραδοσιακό ύφος, το φτωχό σε λεξιλόγιο κι εκφραστικότητα, η πένα του Βουρνά (πλούσια, εκατομμυριούχα των λέξεων, με ύφος προσωπικό, γεμάτο γοητεία και εύκαμπτη γλωσσική χάρη) το ανανέωσε από τα θεμέλια. Τα ιστορικά του βιβλία αγαπήθηκαν από το κοινό και τα άρθρα, οι έρευνες, οι ιστορικές αναδιφήσεις, τα χρονογραφήματά του, τα αναγνώσματα και τα σχόλια που φέρουν την υπογραφή του ήσαν επί πάμπολλα χρόνια διάσπαρτα στις εφημερίδες της Αριστεράς.
Κι όμως, κανένα βιβλίο για την προσφορά του δεν είχε εκδοθεί από τότε που έφυγε από τη ζωή. Αυτή η εργασία είναι μια πρώτη προσπάθεια σκιαγράφησης της προσωπικότητας του κορυφαίου αυτού χειρώνακτα του πνεύματος. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο Βαθύς Νότος μπορεί να είναι ράκος, τουλάχιστον όμως ξέρει να ουρλιάζει». Ο Μπάρι Χάνα συγκαταλέγεται στους κορυφαίους και πλέον ιδιόρρυθμους δεξιοτέχνες του αμερικανικού διηγήματος. Από την πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα, υποχρέωσε τον κόσμο της λογοτεχνίας να παρακολουθεί τη γραφή του με αμείωτη προσήλωση. Η απώλειά του θεωρήθηκε αναντικατάστατη. Με το ατίθασο, αστραφτερό ύφος του και το μοναδικό, διαπεραστικό του βλέμμα, δημιούργησε μια νέα μυθοπλαστική επικράτεια, όπου οι άντρες, οι γυναίκες, η θρησκεία, η λαγνεία, οι διαστροφές, οι εξαρτήσεις, τα καλά παιδιά, τα κακά παιδιά, η βία, τα όπλα, τα αυτοκίνητα, η φύση, τα ζώα, το ψάρεμα, οι φασαρίες, οι εμπρησμοί, ο σκληρός ρεαλισμός, ο τρυφερός σουρεαλισμός, η μουσική, το παρελθόν και το παρόν, όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, συγχωνεύονται και εκρήγνυνται σε ανεπανάληπτους συνδυασμούς. Οι έκτυποι χαρακτήρες του Χάνα κινούνται σε ένα φασματικό μεταίχμιο, ανάμεσα στο τραγικό πάθος και στη μαύρη κωμωδία, είναι άνθρωποι που φλέγονται από φυλετικές αγωνίες, σεξουαλικές επιθυμίες και υπαρξιακές συγκρούσεις, άνθρωποι που τριγυρνούν ανεξέλεγκτα στοιχειωμένοι από τα φαντάσματα της Ιστορίας αλλά και τους δαίμονες του έρωτα, της μοναξιάς και της ίδιας της αφήγησης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας - καθηγητή - μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε θα κατορθώσει να εγκλωβίσει σ' αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του και να αναβιώσει το ένοχο παρελθόν, ελπίζοντας να αθωωθεί από τη γυναίκα που αγαπά. Είναι, όμως, τόσο ισχυρή η αλήθεια του και πειστική η καταγραφή της, ώστε να κρατήσει τη γυναίκα; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)