cortazar kentriki

Για το βιβλίο του Julio Cortázar «Μαθήματα λογοτεχνίας» (μτφρ. Αχιλλέας Κυριακίδης, εκδ. Opera).

Του Φώτη Καραμπεσίνη

Η λογοτεχνία είναι μια ψυχρή και κακότροπη νύφη. Τους αγκαλιάζει μεν όλους όταν πέσει η νύχτα, ερωτοτροπεί ασύστολα μαζί τους, αλλά κάθε καινούργιο πρωϊνό είναι έτοιμη να τους παραδώσει στη λήθη, προκειμένου να υποδεχτεί το ίδιο κιόλας βράδυ τον επόμενο εραστή της. Και οι συγγραφείς το γνωρίζουν εκ προοιμίου, αλλά συνεχίζουν να συρρέουν στη θύρα της, ευελπιστώντας ότι θα είναι εκείνοι που θα τη γοητεύσουν, θα τη τιθασεύσουν και εκείνη θα τους ανταμείψει με δόξα και διάρκεια πολλών χρόνων. Είναι ένα «όνειρο ηρώων», μια αξιέπαινη προσπάθεια που απαιτεί τεράστια επιμονή και θυσίες. Αλλά όποιος επιτύχει, διαβαίνει εστεμμένος το κατώφλι της αιωνιότητας.

Ο Κορτάσαρ φαίνεται πως υπήρξε σπουδαίος εραστής, καθότι η λογοτεχνία τον σήκωσε απαλά στα χέρια της παραδίδοντάς τον στις επόμενες γενιές, μέσω των βιβλίων του. Εκτός όμως από δεινός χειριστής της πένας, ο Χούλιο υπηρέτησε την ερωμένη του κι ως Δάσκαλος, και μάλιστα, αξιόλογος, όπως φαίνεται από ετούτη τη συλλογή παραδόσεων στο πανεπιστήμιο Berkley της Καλιφόρνιας (με την ιδανική, ως είθισται, απόδοση του Αχιλλέα Κυριακίδη). Κι εδώ χρειάζεται μια μικρή διευκρίνιση: ο Κορτάσαρ ξεκαθαρίζει εξαρχής ότι δεν παρίσταται ως θεσμικός κριτικός, ως καθηγητής λογοτεχνίας με περγαμηνές και εκδόσεις, ένας πανεπιστημιακός δάσκαλος εν ολίγοις. Τουναντίον, η παρουσία του είναι ενός «ανθρώπου του συναφιού» που θα έλεγε και ο μακαρίτης Ροθ. Ως δαφνοστεφής συγγραφέας έργων που κατέκτησαν τη θέση τους στα ράφια των βιβλιοθηκών σε όλο τον κόσμο, ένας μεγάλος σεφ των γραμμάτων, μοιράζεται τις εμπειρίες του, τις γνώσεις, αλλά κυρίως το πάθος για την τέχνη του.

Οι διαλέξεις του είναι λογοτεχνικά επαρκείς, αυτοαναφορικές όσο χρειάζεται και ταυτόχρονα εθιστικές. Ας μην το θεωρήσουμε και τόσο δεδομένο αυτό, παρακαλώ.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το περιεχόμενο του βιβλίου είναι ασαφές, τυχαίο ή άναρχο. Ο ομιλητής έχει διαρθρώσει τις διαλέξεις με συγκεκριμένο τρόπο, ακολουθώντας συγκεκριμένο σχέδιο, άκρως δομημένο και ενδιαφέρον. Στο, τρόπον τινά, θεωρητικό υπόβαθρο, ενσωματώνει παραδείγματα υπό τη μορφή διηγημάτων (κυρίως δικών του, αλλά και μερικών συναδέλφων του), προσφέροντας στο κοινό ολοκληρωμένη άποψη και επιχειρηματολογία, και ταυτόχρονα στον αναγνώστη μια απολαυστική ανάγνωση. Κι αυτό είναι από τα βασικά πλεονεκτήματα του βιβλίου, το οποίο μπορεί να μην είναι του ύψους των Διαλέξεων του Ναμπόκοφ ή ακόμα ενός Στάινερ και Μπλουμ, όσον αφορά πάντα την αναλυτική επάρκεια, αλλά, για να το θέσω απλά, δεν έχει καν αυτή την πρόθεση. Οι διαλέξεις του είναι λογοτεχνικά επαρκείς, αυτοαναφορικές όσο χρειάζεται και ταυτόχρονα εθιστικές. Ας μην το θεωρήσουμε και τόσο δεδομένο αυτό, παρακαλώ.

Τι είναι λοιπόν η λογοτεχνία για τον Κορτάσαρ; Προφανώς η απάντηση δεν είναι μονοδιάστατη και απλοϊκή. Για να γίνει κατανοητός, χρησιμοποιεί το δικό του παράδειγμα, με τα στάδια από τα οποία πέρασε ως λογοτέχνης (το αισθητικό, το μεταφυσικό και το ιστορικό), προσδιορίζοντάς τα με σαφήνεια:

«Θα είδατε πώς περνάει κανείς από τη λατρεία της λογοτεχνίας χάριν της λογοτεχνίας, τη λατρεία της ως μελέτης της ανθρώπινης συνθήκης και, μετά, της λογοτεχνίας ως μιας από τις πολλές μορφές συμμετοχής στις ιστορικές διεργασίες που τελούνται στη πατρίδα καθενός από εμάς».

Με τον τρόπο αυτόν οριοθετεί αφενός τη λογοτεχνική του πορεία, αλλά ταυτόχρονα τον ίδιο ως συγγραφέα-ιστορικό υποκείμενο. Γόνος μεσοαστικής οικογένειας, αφιερώθηκε με πάθος στην τέχνη, αποτίνοντας φόρο τιμής στην αμιγώς αισθητική οπτική, προτού ακολουθήσει η μετάβαση στο στάδιο που αποκαλεί «μεταφυσικό», προσφέροντας ως παράδειγμα τα έργα του Τα βραβεία, Κουτσό και το κορυφαίο του ίσως διήγημα Ο κυνηγός. Σε αυτά συνυφαίνεται άρτια η αισθητική και η ρεαλιστική γραμμή, τουτέστιν η διεξοδική ενασχόληση με τα ανθρώπινα πεπραγμένα, περιβεβλημένα πάντα με το καλλιτεχνικό φως που τα αναδεικνύει κατά περίπτωση. Και αν τα δύο πρώτα αλληλοσυμπληρώνονται, είναι το τρίτο εκείνο που κατά κάποιον τρόπο διαφοροποιείται, καθώς εισαγάγει το άτομο στον ιστορικό χρόνο (με την έννοια που προσέδιδε ο Μπαχτίν στην ανάλυσή του για το μυθιστόρημα μαθητείας και τον Γκαίτε ως πρώτο διδάξαντα), ως συνέχεια, ως εξελικτική πορεία σύνδεσης του παρελθόντος με το παρόν και το μέλλον.

Στην περίπτωση βέβαια του Κορτάσαρ η συνέχεια αυτή εμπεριέχει έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, άρρηκτα συνδεδεμένα με τον χωροχρόνο: τη Λατινική Αμερική, τα επαναστατικά κινήματα τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, όπου οι χώρες αυτές ζούσαν και πέθαιναν στον ασφυκτικό κλοιό της «πίσω αυλής» των ΗΠΑ σε ψυχροπολεμικό αμόκ, σε συνδυασμό με κατά τόπους δικτατορικά καθεστώτα. Ο συγγραφέας εγγράφεται και εντάσσεται στο παρόν του, συμπεριλαμβάνοντας στο έργο του την ανάγκη, την επιθυμία, την προοπτική της δράσης και της ουτοπίας, πάντα ως καλλιτέχνης και ταυτόχρονα ως πολιτικό ον. Προσφέρει στους μαθητές του σαν παράδειγμα Το βιβλίο του Μανουέλ, όπου τη μυθιστορηματική πλοκή διακόπτει η ένθεση άρθρων εφημερίδων όπου καταγράφονται εφιαλτικές στιγμές βασανιστηρίων, εξαφανίσεων κ.ο.κ. και ο αναγνώστης τα διαβάζει ταυτόχρονα με όσα συμβαίνουν στην καθ’ εαυτήν μυθοπλασία. Ο ιστορικός χρόνος εισβάλει βίαια, δημιουργώντας ρωγμές στην πραγματικότητα, ως άλλη εφιαλτική Ζώνη του Λυκόφωτος. Μόνο που αυτή είναι η πραγματικότητα κι όχι κάποιο ευφάνταστο σενάριο τηλεοπτικής εκπομπής.

Ο συγγραφέας εγγράφεται και εντάσσεται στο παρόν του, συμπεριλαμβάνοντας στο έργο του την ανάγκη, την επιθυμία, την προοπτική της δράσης και της ουτοπίας, πάντα ως καλλιτέχνης και ταυτόχρονα ως πολιτικό ον.

Σε αυτό το σημείο εντοπίζω ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία βιβλίου: Το γεγονός ότι παρ’ όλες τις διαφορετικές αναφορές και σημεία εκκίνησης, τις ποικίλες διαδρομές και τις ειδικές γεωπολιτικές συνθήκες, τουτέστιν όλα εκείνα που θεωρητικά θα οδηγούσαν έναν άνθρωπο του πνεύματος να καταλήξει σε συμπεράσματα περί τέχνης ολωσδιόλου διαφορετικά από τους όμοιούς του, δεν συμβαίνει τελικά κάτι τέτοιο – τουλάχιστον όχι τόσο οφθαλμοφανώς όσο θα περίμενε κάποιος. Τι εννοώ. Εκεί που ο «σύντροφος-δάσκαλος» αφήνεται να παρασυρθεί από το γεγονός ότι ως Λατινοαμερικανός είχε βιώσει τόσο στο παρελθόν όσο και το παρόν (Κούβα, Σαντινίστας στη Νικαράγουα κλπ.), ταυτόχρονα ποτέ δεν ξεχνά ότι το αντικείμενό του παραμένει πρώτα και πάντα η λογοτεχνία και όχι η πολιτική. Έχοντας ήδη ξεκαθαρίσει επαρκώς τη σχέση του με τη δεύτερη, δεν απαγκιστρώνεται ποτέ από την πρώτη.

Είναι η απάντηση που επανέρχεται διαρκώς, όποια και αν είναι η ερώτηση. Ο συγγραφέας, καίτοι πολιτικό ον, δεν είναι πολιτικός, δεν είναι ιστορικός, δεν έχει τέτοιο ρόλο. Εκείνο που οφείλει να κάνει –κι ας θυμηθούμε εδώ τη Χάνα Άρεντ–, είναι να εντάξει μέσω της μυθοπλασίας του το άτομο στη μεγαλύτερη αφήγηση, δημιουργώντας ιστορίες που θα προσφέρουν την απαραίτητη απόσταση από τα συμβάντα, εξοικειώνοντάς το με τις αιτίες. Ακριβώς αυτή η διεργασία δρα παρηγορητικά, επανασυστήνοντας και επαναπροσδιορίζοντας την έννοια της ανθρώπινης κοινότητας που το ιστορικό γίγνεσθαι έχει διαρρήξει.

Ο Κορτάσαρ θεωρεί ότι λογοτεχνική επανάσταση δίχως επαναστατική γλώσσα δεν νοείται – το καινοφανές οφείλει να εκφραστεί ανάλογα, ώστε να αποδώσει εν συνεχεία στη θεματική ανάλογο βάρος.

Ο Κορτάσαρ αρνείται να αποσυρθεί στο χρυσελεφάντινο κάστρο του, εμφανιζόμενος κατά καιρούς στο μπαλκόνι για να απευθύνει τον καλλιτεχνικό του χαιρετισμό στους υπηκόους και εν συνεχεία να αποσυρθεί στα ιδιαίτερα για να δημιουργήσει. Δεν ήταν αυτός ο δρόμος που επέλεξε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι υποκρίθηκε πως υπήρξε «ένας από εμάς», βγαίνοντας κρυφά τα βράδια για να περιφερθεί στα καταγώγια της πόλης, πίνοντας νερωμένο κρασί για να αποδείξει ότι είναι κάτι που ποτέ του δεν υπήρξε. Η αστραφτερή πανοπλία του καλλιτέχνη τον έκανε να ξεχωρίζει πάντα από το πλήθος, κι αυτό παραμένει τίτλος τιμής.

opera cortazar mathimata logotexniasΣτη λογική αυτή, αναφερόμενος στο λογοτεχνικό ύφος, συνευρίσκεται διαλεκτικά με τον Ρολάν Μπαρτ («Η λογοτεχνία σκηνοθετεί τη γλώσσα, αντί απλώς να τη χρησιμοποιεί»), με τον Στάινερ («Υπάρχει ένα λεξικό και μια γραμματική για κάθε σοβαρό έργο»), αλλά και άλλους που δεν έχει νόημα να αναφέρω, καταλήγοντας σε σχετικά συμπεράσματα. Ο Κορτάσαρ θεωρεί ότι λογοτεχνική επανάσταση δίχως επαναστατική γλώσσα δεν νοείται – το καινοφανές οφείλει να εκφραστεί ανάλογα, ώστε να αποδώσει εν συνεχεία στη θεματική ανάλογο βάρος. Ουσιαστικά, θέτει στο επίκεντρο το ύφος, τις λέξεις, οι οποίες αποτελούν τη δομική ύλη, προσφέροντας ως παράδειγμα το Κουτσό, με το οποίο επιχείρησε να διαταράξει τη γραμμική δομή, κυριολεκτικά «χοροπηδώντας» μεταξύ κεφαλαίων, εισάγοντας, τακτικά, ετερόκλιτα στοιχεία, διανθίζοντας τον βασικό κορμό της ιστορίας του.

Κι αυτό με τη σειρά του οδηγεί στον παιγνιώδη τρόπο λειτουργίας της λογοτεχνίας, σε στενή πάντα συνάρτηση και αντίθεση με όλα εκείνα τα θεσμοθετημένα «εν ου παικτοίς», τα οποία αποτελούν στόχο των απανταχού ελευθεριακών του πνεύματος. Ο homo ludens, αυτή η ουτοπική φαντασίωση, εξορισμένη από το Βασίλειο της Πραγματικότητας, βρίσκει άσυλο ως έπηλυς στα καθαγιασμένα χώματα της λογοτεχνίας. Εκεί, όπως μας διδάσκει ο Κορτάσαρ, θα απλώσει τα παιχνίδια του στην παραλία χτίζοντας φανταστικά κάστρα για να κρυβόμαστε εμείς οι υπόλοιποι, όταν η «ζωή» γίνεται αφόρητη. Και δίπλα στο παιχνίδι, το χιούμορ, η φαντασία (φτωχός εκείνος που αρκείται αποκλειστικά στα όρια του αντιλαμβανόμενου κόσμου του…) να μετέχουν στο λογοτεχνικό παλίμψηστο, με συνεχείς επικαλύψεις που δεν περιορίζουν αλλά διευρύνουν το εκπέτασμα μιας τέχνης που είναι τόσο μικρή όσο οι ιδεοληψίες των ανθρώπων ή τόσο μεγάλη όσο τα απέραντα όρια της αντίληψής τους. 

Και ο σύντροφος-δάσκαλος παραδίδει στο βιβλίο αυτό λογοτεχνικά μαθήματα με το κύρος ενός καταξιωμένου λογοτέχνη, το δέμας ενός εντυπωσιακού άντρα και τη σταθερή φωνή ενός λατινοαμερικανού εκπατρισμένου που διέκρινε μεν τα τέρατα μέσα στις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων, αλλά ούτε στιγμή δεν τράβηξε τα μάτια του από το κρυστάλλινο λογοτεχνικό φως που –και με δική του συμβολή– συνεχίζει να λούζει τον πικρό αυτόν κόσμο.


* Ο ΦΩΤΗΣ ΚΑΡΑΜΠΕΣΙΝΗΣ είναι πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας. Διαχειρίζεται το βιβλιοφιλικό blog Αναγνώσεις

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Όταν κάνεις μια επανάσταση, την κάνεις σε όλα τα επίπεδα. Κι αφού μιλάμε για τα τρία επίπεδα ενός μυθιστορήματος, ναι, πρέπει να την κάνεις στην εξωτερική πραγματικότητα. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να τη κάνεις και στην πνευματική δομή των ανθρώπων που θα ζήσουν αυτή τη επανάσταση και θα δρέψουν τους καρπούς της. Αν δεν προσέξουμε, η γλώσσα μπορεί να εξελιχθεί σε ένα από τα χειρότερα κελιά που μας περιμένουν. Μέχρι κάποιου σημείου μπορούμε να παραμείνουμε αιχμάλωτοι των απόψεών μας επειδή οι σκέψεις μας εκφράζονται με περιορισμένο και περιοριστικό τρόπο, έναν τρόπο κάθε άλλο παρά ελεύθερο αφού πρέπει να διαταραχθούν υπακούοντας σε ένα συντακτικό, έναν τρόπο που τον κληρονομούμε και εμείς, ακόμα κι αν αργότερα μπορεί να αλλάξουμε τους τύπους».

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η ποιητική των κτιρίων και του χώρου: 3+1 νέες εκδόσεις αρχιτεκτονικής μας ωθούν σε γόνιμες σκέψεις

Η ποιητική των κτιρίων και του χώρου: 3+1 νέες εκδόσεις αρχιτεκτονικής μας ωθούν σε γόνιμες σκέψεις

Τέσσερις νέες εκδόσεις αρχιτεκτονικής: Σουζάνα Αντωνακάκη «Αρχιτεκτονική ποιητική», Επιστημονική επιμέλεια- εισαγωγή: Στέλιος Γιαμαρέλος, επιμέλεια έκδοσης: Παναγιώτης Σουλτάνης (Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης), «Τάσος Μπίρης: Πενήντα χρόνια σημάδια στο αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι», Επιμέλεια κειμένων: Τζένη ...

«Η καντιανή ηθική στον σύγχρονο κινηματογράφο» της Δήμητρας Δήμου (κριτική)

«Η καντιανή ηθική στον σύγχρονο κινηματογράφο» της Δήμητρας Δήμου (κριτική)

Για τη μελέτη της Δήμητρας Δήμου «Η καντιανή ηθική στον σύγχρονο κινηματογράφο – Ανάδειξη παραδειγμάτων κατηγορικής προσταγής σε σύγχρονες κινηματογραφικές αναπαραστάσεις» (εκδ. Βακχικόν).

Γράφει ο Θόδωρος Σούμας

Το βιβλίο της Δήμητρας Δήμου επικε...

«Ένα κουκλόσπιτο (Νόρα)» του Ερρίκου Ίψεν – Σκέψεις για το κλασικό θεατρικό έργο με αφορμή την έκδοσή του

«Ένα κουκλόσπιτο (Νόρα)» του Ερρίκου Ίψεν – Σκέψεις για το κλασικό θεατρικό έργο με αφορμή την έκδοσή του

Για το κλασικό θεατρικό έργο του Ερρίκου Ίψεν (Henrik Ibsen) «Ένα Κουκλόσπιτο (Νόρα)» (εισαγωγή - μτφρ. - ερμηνευτικά σχόλια: Ήρκος Αποστολίδης, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: Η Αμαλία Μουτούση, πριν από μερικά χρόνια, σε μια υποδειγματική ερμηνεία της Νόρα. (Σκην. Γιώργος Σκεύας).

Γράφει ο Φ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ