Φρήντριχ Σίλερ: «Η χαρά είν' ο παντοδύναμος μοχλός»

Είχε γεννηθεί στις 10 Νοεμβρίου 1759 στην πόλη Μάρμπαχ. Σπούδασε Νομική και Ιατρική και άρχισε να δημοσιεύει τα κείμενα του από μικρή ηλικία. Μέσα από αυτά ο Σίλερ διακήρυσσε την ανάγκη για απόλυτη ατομική ελευθερία και ιδιαίτερα μέσα από το δράμα του «Οι ληστές». Από εκείνη την πρώιμη περίοδο εξίσου σημαντικά θεωρούνται και τα έργα του «Η συνομωσία του Φιέσκο» και «Δον Κάρλος». 

Το 1788 καταλαμβάνει θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ιένας και την επόμενη χρονιά γνωρίζεται για πρώτη φορά με τον Γκαίτε με τον οποίο έμελλε να εξελιχθούνε ως οι κυριότεροι εκπρόσωποι του γερμανικού ρομαντισμού. Παράλληλα αρχίζει να γράφει τα πρώτα ιστορικά του κείμενα και να μεταφράζει αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΣΙΛΕΡ

Έγραψε επίσης φιλοσοφικά δοκίμια που ήταν επηρεασμένα από την σκέψη του Καντ, του οποίου υπήρξε εμβριθής μελετητής. Από αυτή τη περίοδο της ωριμότητάς του ξεχωρίζουνε τα δραματικά έργα «Γουλιέλμος Τέλος», «Η νύμφη της Μεσσήνης» και «Μαρία Στιούαρτ».

Ο στίχος του τίτλου είναι από το ποίημα Ωδή στη Χαρά - Ode an die Freude (1785). Στην τελική της μορφή η ωδή αυτή περιλαμβάνει 108 στίχους και μας είναι ευρύτερα γνωστή από την μελοποίηση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν το 1824, ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της 9ης συμφωνίας του, ως χορωδιακή συμφωνία, για τέσσερις σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα σε ρε μείζονα.

Η «Ωδή στη Χαρά» μελοποιήθηκε και από τον Φραντς Σούμπερτ το 1815 για φωνή και πιάνο και από τον Πιότρ Τσαϊκόφσκι το 1865 για σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα και στίχους μεταφρασμένους στα ρώσικα.

Το 1972, η Ωδή στη Χαρά του Μπετόβεν έγινε ο ύμνος του Συμβουλίου της Ευρώπης, και το 1985 αναγνωρίστηκε από τους ηγέτες της ΕΕ ως ο ύμνος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ύμνος δεν έχει λόγια, παρά μόνο μουσική. Με την παγκόσμια γλώσσα της μουσικής, αυτός ο ύμνος εκφράζει τα ευρωπαϊκά ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της αλληλεγγύης.

Ο ύμνος της ΕΕ δεν προορίζεται να αντικαταστήσει τους εθνικούς ύμνους, αλλά να εξυμνήσει τις κοινές αξίες των κρατών μελών της ΕΕ. Ο ύμνος ανακρούεται κατά τις επίσημες τελετές στις οποίες συμμετέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, και σε όλα γενικά τα είδη εκδηλώσεων ευρωπαϊκού χαρακτήρα.