«Ταξιδιωτικός οδηγός για το τραύμα» του Έντουαρντ Χιρς (προδημοσίευση)

Μια μεροληπτική ιστορία της βλακείας μου

Ήταν μεγάλη η κίνηση καθώς κατέβαινα από τη γέφυρα
και πήρα τον δρόμο προς τα δεξιά, τον λάθος δρόμο,
και κόλλησα στο αυτοκίνητο για ώρες.

Τις περισσότερες νύχτες έβγαινα βιαστικά στο σούρουπο
χωρίς να δίνω προσοχή στα δέντρα,
των οποίων τα ονόματα δεν ήξερα,
ή στα πουλιά, που πέταγαν απερίσκεπτα από πάνω.

Δεν μπορούσα να εγκαταλείψω τις επιθυμίες μου
ούτε να τις αποδεχτώ, κι έτσι περπατούσα πάνω κάτω
σαν μια τίγρη που ήθελε να πεταχτεί
αλλά φοβόταν ακόμα την αγριότητα μέσα της.

Τα κάγκελα φαίνονται αόρατα στους άλλους
αλλά εγώ κουβαλούσα ένα κλουβί μέσα μου.

Με ένοιαζε πάρα πολύ για το τι νόμιζαν οι άλλοι
και έκανα παρατηρήσεις που δεν έπρεπε να κάνω.
Ήμουν σιωπηλός όταν έπρεπε να έχω μιλήσει.

Συγχωρέσετε με, φιλόσοφοι,
Διάβασα τους Στωικούς αλλά δεν τους κατάλαβα ποτέ.

Ένιωσα ότι ζουσα τη λάθος ζωή,
πνευματικά μιλώντας,
ενώ στον μισό κόσμο
χιλιάδες άνθρωποι έχουν σφαγιαστεί,
μερικοί από αυτούς από συμπατριώτες μου.

Έτσι συνέχισα να περπατώ –αφηρημένος, χαμένος στις σκέψεις μου–
και ξέχασα να παρασταθώ σε αυτούς που υπέφεραν
μακριά, κοντά.

Συγχώρεσέ με, πίστη, γιατί ποτέ δεν σε είχα.

Δεν πίστευα στον Θεό,
που μου διέλαθε. 

❊

Η σιδερένια πύλη

Μην ψάχνεις για το γκέτο της Βαρσοβίας
σε έναν χάρτη της Πολωνίας
στα 1974,
δεν είναι εκεί,
μην πας στη Σιδερένια Πύλη
και μην προσπαθήσεις να μπεις
στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία,
δεν υπάρχει ταξιδιωτικός οδηγός για το τραύμα
της γειτονιάς του Μουράνοφ,
δεν υπάρχει καμιά πινακίδα να σε οδηγήσει
μέσα στους αιματοβαμμένους δρόμους
της Εξέγερσης,
του Πολέμου
που κατέστρεψε την πόλη
εδώ που ήρθες
για να δεις τι έχει χαθεί,
τι έχει ξαναχτιστεί,
αν και περπατάς για μέρες
χωρίς τελικά να καταλαβαίνεις
πού βρίσκεσαι πού
ήσουνα, με την απελπισία
να μεγαλώνει μέσα σου
καθώς ξαπλώνεις τη νύχτα
σε μια πανσιόν
και νιώθεις το σκοτάδι
να σε πιέζει μέσα από τις κορφές των δέντρων,
έναν ήχο
από κάτι άγριο
να αγγίζει το παράθυρο,
έναν πυρετό του χειμώνα, έναν τρόμο
στον άνεμο, τα φαντάσματα
των προγόνων σου
να γκρεμίζουν τον φράχτη
έξω από το κτίριο.

❊

Κάθε ποίημα ήταν ένα μυστικό

Κάθε ποίημα ήταν μια κρυφή
πάλη με τον εαυτό του
κάθε μυστικό ήταν ένας αγώνας,
ορνιθοσκαλίσματα
κάτι εύθυμο
ή απαίσιο,
ένα αποσπασματικό
αιματοβαμμένο μήνυμα
τραβηγμένο απότομα απ’ το σώμα του,
μια λαχτάρα για
μια ανέφικτη αρμονία
παραχωμένη σε ένα μπουκάλι
πεταγμένο από την πλαγιά ενός γκρεμού.
Απερίσκεπτα ερωτικά ποιήματα, σοκαριστικά μοιρολόγια
Στρατευμένα κατά του θανάτου
ψάχνοντας για Θεό –
μερικά από αυτά γκρεμίστηκαν
από απελπισία
στους βράχους από κάτω,
αλλά άλλα, όπως αυτό,
επέπλευσαν
στη φουσκοθαλασσιά
για να τα βρει κάποιος.

Ό Edward M. Hirsch (Έντουαρντ Χιρς) γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1950 στο Σικάγο των ΗΠΑ. Σπούδασε στο Κολλέγιο Γκρίνελ το 1972 και στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, απ’ όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στη Λαογραφία το 1979. Εργάστηκε στo πανεπιστήμιo Wayne State University ως καθηγητής αγγλικής γλώσσας, ενώ δίδαξε και μαθήματα δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον. To 2002 ανέλαβε την προεδρία του Ιδρύματος John Simon Guggenheim Memorial Foundation, ενώ το 2008 εξελέγη Πρύτανης της Ακαδημίας Αμερικανών ποιητών. Έχει γράψει δέκα ποιητικές συλλογές κι έξι βιβλία πεζογραφίας, ενώ έχει ασχοληθεί με την ανθολόγηση και την επιμέλεια βιβλίων. Μεταξύ άλλων, το πρώτο του βιβλίο με τίτλο For the Sleepwalkers (εκδόσεις Alfred A. Knopf 1981) διακρίθηκε με τα βραβεία «Lavan Younger Poets Award» από την Ακαδημία Αμερικανών Ποιητών και «Delmore Schwartz Memorial Award» από το πανεπιστήμιο της Νέας Ύόρκης. Παράλληλα, το βιβλίο του Wild Gratitude (εκδόσεις Alfred A. Knopf 1986) τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Κριτικών Βιβλίου. Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια πρώτη ανθολόγηση της ποίησης του Χιρς στην ελληνική γλώσσα, μέσα από το σύνολο του ποιητικού του έργου.