douglas stewart

Για το μυθιστόρημα του Ντάγκλας Στιούαρτ [Douglas Stuart] «Ο νεαρός Μάνγκο» (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Γκριζωπά κτήρια από ψαμμίτη. Καταχνιά που κολλάει πάνω στους πόρους του δέρματος σαν ασθένεια. Ένας κλειστοφοβικός ουρανός που αντί να προφυλάσσει, επιτίθεται, σφύζει από αρνητική ενέργεια. Προλογίζει, θαρρείς, τα γεγονότα που θα διαδραματιστούν στο δρόμο, μέσα σε σπίτια, πίσω από αυλές και σε πνιγηρές παμπ. Το τοπίο της Γλασκόβης μέσα από τα μάτια του Ντάγκλας Στιούαρτ μάς είναι, πλέον, οικείο έπειτα από το Σάγκι Μπέιν (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο), ένα μυθιστόρημα που έπεσε σαν άτριφτη πέτρα στην επιφάνεια των λογοτεχνικών πραγμάτων και τα ανατάραξε με την καθαρή του δύναμη. Αποτέλεσμα ήταν να λάβει ο Στιούαρτ το βραβείο Booker και να γίνει ευρύτερα γνωστός.

Το δεύτερο μυθιστόρημά του Ο νεαρός Μάνγκο (μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέρος των παραλειπομένων του Σάγκι Μπέιν. Ισως μια συνέχειά του, στη λογική ότι ο Μάνγκο αυτού του βιβλίου, λογικά, μένει ένα τετράγωνο πιο κάτω από τον δρόμο που ζούσε ο Σάγκι. Στον ίδιο σκληροτράχηλο κόσμο ζουν, στις ίδιες αλάνες θα έχουν γδάρει τα γόνατά τους, πάνω κάτω οι ζωές του είναι πλεγμένες σε παρόμοιο αδράχτι. Οι ομοιότητες τους είναι περισσότερες από όσες μας αφήνει να κατανοήσουμε ο Στιούαρτ αν και, από άποψη αποτύπωσης, αυτά τα δύο βιβλία έχουν σημαντικές διαφορές ως προς τη διαχειρισή τους από τον συγγραφέα.

Μια δύσκολη οικογένεια

Η οικογένεια των Χάμιλτον αποτελείται από μια αλκοολική μάνα, τη Μο-Μόου (δεν επιτρέπει στα παιδιά της να την φωνάζουν «μαμά»), τον μεγάλο αδελφό, Χάμις, έναν κλασικό χουλιγκάνο και μάλιστα ηγέτη της τοπικής ομάδας των νεαρών Προτεσταντών και τη μεσαία κόρη, Τζόντιν, που έχει αναλάβει το ρόλο της μάνας μέσα στο σπίτι, ενώ την ίδια στιγμή ονειρεύεται πως κάποια στιγμή θα αφήσει τη χαμαλοδουλειά που κάνει για να σπουδάσει κάπου εκτός Γλασκόβης. Την οικογένεια συμπληρώνει ο 15χρονος Μάνγκο που μοιάζει σαν αποσβολωμένος λαγός μπρος σε έντονα φώτα. Βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση της θέσης του μέσα στην οικογένεια και τον κόσμο και συνακόλουθα της ταυτότητάς του. Πατέρας δεν υπάρχει, έχει σκοτωθεί προ καιρού και η απουσία του είναι καταλυτική.

Ο Μάνγκο φαντάζει περίεργος σε όλους. Ακόμη και στην αδελφή του που τον έχει αναλάβει προσωπικά και του συμπεριφέρεται σαν να είναι η πραγματική μητέρα του. Το όνομά του γίνεται αντικείμενο χλεύης.

Ο Μάνγκο φαντάζει περίεργος σε όλους. Ακόμη και στην αδελφή του που τον έχει αναλάβει προσωπικά και του συμπεριφέρεται σαν να είναι η πραγματική μητέρα του. Το όνομά του γίνεται αντικείμενο χλεύης. Ήταν απόφαση της μητέρας του να τον ονομάσει έτσι προς τιμή του προστάτη αγίου της Γλασκόβης. Ισως ένα τυπικό Τζακ ή Τζέιμς να του έκανε τη ζωή πιο εύκολη, αλλά, φευ, ο Μάνγκο πρόκειται να περάσει από διάφορες πύλες βίας έως τη στιγμή της εσωτερικής αποκάλυψης.

Εχει να αντιμετωπίσει καθημερινά τα κύματα έχθρας του αδελφού του, την σκληροτράχηλη πραγματικότητα της γειτονιάς του, τις μάχες σώμα με σώμα με τις αντίπαλες γκρούπες νέων που είναι Καθολικοί, την έλλειψη της μητρικής στοργής και την «υποχρέωση» από όλους να είναι και να δείχνει άντρας. Τούτο το έντονα ασφυκτικό έως και κακοποιητικό περιβάλλον τον ρίχνει σε ένα λασπερό πηγάδι ασυννεοησίας με τον εαυτό του, δεν του επιτρέπει να εκφράσει τις μύχιες σκέψεις του και να διατρανώσει αυτό που πραγματικά είναι. Ενα εύθραυστο παιδί, μια θλιμμένη σιλουέτα, ένας κόμπος από τραύματα που ζητούν αγάπη για να θεραπευτούν. Μέσα από άρρητα σχήματα, από ταλαντευόμενες υπογραμμίσεις που κάνει το ίδιο το σώμα του (τον ταλανίζει ένα τικ που έχει στο πρόσωπο) και από αγγίγματα που κρύβει μέσα του, ο Μάνγκο θα βρει την πρόσκαιρη, αλλά, ναι, πόσο γλυκιά και όμορφη, λύτρωση στον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερό του, Τζέιμς.

Αλλο ένα «χτυπημένο» παιδί από τα τσακίσματα της ζωής. Εχασε τη μητέρα του νωρίς, ο πατέρας του τον περισσότερο χρόνο λείπει κάπου μακριά για δουλειά κι αυτός βρίσκει θαπλωρή στον περιστερώνα που διατηρεί με θρησκευτική προσήλωση. Η συνάντηση των δύο παιδιών θα παράξει σπινθήρα όσο κι αν για τους γείτονες είναι εξαρχής αδόκιμο το δίδυμο. Τι δουλειά έχει ένας Προτεστάντης με έναν Καθολικό; Τι μπορεί να ενώνει δύο μοναχικά παιδιά που ξεφεύγουν από το στερεότυπο του πιτσιρικά-πολεμιστή των δρόμων; Δεν «φτιάχνονται» με ναρκωτικά, δεν κυνηγούν σαν θηρευτές κορίτσια, δεν ακονίζουν τα μαχαίρια τους για μάχες στους δρόμους. Το μόνο που ζητούν είναι λίγη ανθρώπινη ζεστασιά, ένα χάδι, έναν καλό λόγο που δεν θα είναι αιχμηρός σαν αγκάθι.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Στιούαρτ επιλέγει να εκκινήσει το βιβλίο του με την εκδρομή που κάνει αναγκαστικά ο Μάνγκο με δύο αλκοολικούς αλήτες που μόλις έχουν βγει από τη φυλακή. Ιδέα της μητέρας του για να τον κάνουν άντρα μαθαίνοντάς του να ζει σε σκηνή μέσα στη φύση και να ψαρεύει.

Μια ενώση γεμάτη αγάπη

Τα δύο παιδιά θα συνδεθούν αγαπητικά, ανεπανάληπτα, ερωτικά. Κι ας μην έχουν ολοκληρώσει τη σχέση τους. Αφήνονται, δίδονται το ένα στο άλλο. Αποκαλύπτουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα με αιδώ στην αρχή, με γλυκασμό και άκρατη θωπεία στη συνέχεια. Τίποτα δεν προδικάζει, όμως, ευτυχή κατάληξη. Μα, ακόμη και τα κεφάλαια που συγκροτούν την άγουρη ζωή του Μάνγκο είναι γεμάτα από άγριες πράξεις και σκληρές τιμωρίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Στιούαρτ επιλέγει να εκκινήσει το βιβλίο του με την εκδρομή που κάνει αναγκαστικά ο Μάνγκο με δύο αλκοολικούς αλήτες που μόλις έχουν βγει από τη φυλακή. Ιδέα της μητέρας του για να τον κάνουν άντρα μαθαίνοντάς του να ζει σε σκηνή μέσα στη φύση και να ψαρεύει.

metaixmio stuart onearos mangoΜέσα από συνεχείς αλλαγές σε χρόνο και τόπο, ο Στιούαρτ δημιουργεί μια διαρκή αντίστιξη. Οι λυρικές σκηνές με τα δύο παιδιά απομονωμένα από τον κόσμο που τα περιβάλλει, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη σεξουαλική βία που θα υποστεί ο Μάνγκο από τους δύο άντρες και τις άγριες αποφάσεις που θα κληθεί να πάρει για να τους ξεφορτωθεί. Κάθε ελπίδα ανάταξης της ζωής του Μάνγκο σωριάζεται λες και κάποιος τη θέρισε εξαρχής. Οταν ο αδελφός του θα μάθει τη σχέση του με τον Τζέιμς θα εκραγεί καταστρέφοντας καθετί όμορφο που γέννησαν τα σώματα των δύο παιδιών.

Η βία και η εκδίκηση πέφτουν σαν πέλεκυς, ορίζουν ποινή και τιμωρία. Ο Μάνγκο και ο Τζέιμς που ονειρεύονται να φύγουν μακριά από τη γειτονιά του και να ζήσουν κάπου μακριά, απομονωμένοι από όλους κι από όλα, δεν θα ευοδωθεί ποτέ. Ο άθραυστος τοίχος της πραγματικότητας που τους κυκλώνει, στο τέλος θα τους φυλακίσει.
Ο Στιούαρτ προσπάθησε να ακολουθήσει τη πεπατημένη του Σάγκι Μπέιν. Λογικό και ευεξήγητο. Ωστόσο, έχεις την αίσθηση πως κάτι λείπει από τον Νεαρό Μάγκο. Η αποφασιστικότητα σίγουρα, όπως και το νεύρο να προχωράει τις σκηνές με ένα τέμπο που σε καθηλώνει. Εδώ υπάρχουν πολλές παρεκβάσεις που τραβούν σε μάκρος κι άλλες που φαίνονται μάλλον ουδέτερης ισχύος.

Ενας στυλίστας

Ο Στιούαρτ γίνεται περισσότερο επεξηγηματικός, λες και δεν πιστεύει ότι έχει εκθέσει επαρκώς την εσωτερική πάλη των ηρώων του (κυρίως του Μάνγκο). Φυσικά, παραμένει ένα στυλίστας, καθώς με προτάσεις που μοιάζουν μικρά κομψοτεχνήματα ύφους καταφέρνει να φτιάξει ατμόσφαιρα, να δώσει λεπτομέρειες κάποιων σκηνών, να μας προσφέρει ακόμη και το οσφρητικό τοπίο της πόλης. Θα έλεγε κανείς πως υπάρχει μια κάποια υπερβολή στον τρόπο που εκθέτει τα πράγματα ο Στιούαρτ που στο Σάγκι Μπέιν δεν υπάρχει. Εκεί η ευθυβολία του Στιούαρτ είναι θαυμαστή και καίρια.

Υπάρχουν, πάντως, στιγμές που το περιβάλλον της πόλης (βγαλμένο, θαρρείς, από βιβλίο του Ντίκενς) είναι τόσο σπαραχτικά απλωμένο στις σελίδες του βιβλίου, που δεν θέλεις κάτι άλλο να διαβάσεις για να σε μαγέψει. Ισως αν οι μελλοδραματικές στιγμές είχαν μικρότερη έκταση, η συνολική εικόνα του βιβλίου να πλησίαζε σε δύναμη το Σάγκι Μπέιν. Οπως και να έχει, όμως, ο Στιούαρτ και μ’ αυτό το βιβλίο μας δίνει το δικαίωμα να πούμε ότι πρόκειται για συγγραφέα που τα επόμενα χρόνια θα μας δώσει σημαντικά βιβλία που θα συζητηθούν πολύ. Η μετάφραση του Μιχάλη Μακρόπουλου είναι μια άσκηση ύφους. Καταφέρνει να ξεφύγει από πολλές παγίδες που ρίχνει ο Στιούαρτ (π.χ. εκφράσεις που δεν μεταφράζονται εύκολα, αλλά λέγονται στις γειτονιές της Γλασκόβης) και μας προσφέρει μια άρτια μετάφραση.


*Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του, το μυθιστόρημα «Μπλε ήλιος» (εκδ. Μεταίχμιο).

 


 

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Ήταν το τέλος του μακριού, πνιγερού σούρουπου, όταν πια έφτασε στη Γλασκόβη. Χρειάστηκε οχτώ ώρες να μπαίνει σε αυτοκίνητα και λεωφορεία, επιστρατεύοντας την πίστη του, όμως δεν φοβόταν πλέον. Σε δύο περιπτώσεις ο οδηγός του λεωφορείου δεν τον άφησε να επιβιβαστεί· δεν είχε σχεδόν καθόλου λεφτά και, συν τοις άλλοις, ήταν βρόμικος. Αλλά σε τρεις άλλες περιπτώσεις ο οδηγός τον λύπήθηκε, χτύπησε ένα ανύπαρκτο εισιτήριο και του έκανε νόημα να μπει τζάμπα. Ο Μάνγκο ήταν παραζαλισμένος καθώς βάδιζε προς το σπίτι από τον σταθμό της Μπιουκάναν Στρητ. Ο αέρας της πόλης ήταν ζεστός και υγρός. Είχε φως μέχρι αργά εκείνη την εποχήκαι χοντράνθρωποι μεθοκοπούσαν με το τελευταίο μεροκάματο των διακοπών τους, γυμνόστηθοι ακόμη αυτήν την ώρα, καμένοι απ’ το μακρύ Σαββατοκύριακο στον ήλιο κι απρόθυμοι να γυρίσουν σπίτι τους. Πέρασε μπροστά από τη νέα πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου του Σκαθκλάιντ, απ’ το παλιό νοσοκομείο Ρότενροου, κι ανηφόρισε προς το Ιστ Εντ. Ολοι οι δρόμοι τον έφεραν μπροστά στο καταθληπτικό Βασιλικό Νοσοκομείο και τη χωμάτινη νησίδα με το σκουριασμένο σνακ μπαρ».

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

«Χιροσίμα» του Τζον Χέρσι – 80 χρόνια από όταν έσβησε ο κόσμος διαβάζουμε το βιβλίο που αποκάλυψε τη φρίκη

Για το βιβλίο του Τζον Χέρσι (John Hersey) «Χιροσίμα» (μτφρ. Νίκος Αγγελόπουλος, εκδ. Σάλτο). Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται στις 6 Αυγούστου από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας. Κεντρική εικόνα: Η Χιροσίμα, αμέσως μετά (πηγή: Britannica).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος...

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

«Η θεία του Σίτον» του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (κριτική) – Φόβοι για μάγισσες και το φάντασμα της αποικιοκρατίας

Για το εκτενές διήγημα του Ουόλτερ ντε λα Μέαρ (Walter de la Mare) «Η θεία του Σίτον» (μτφρ. Ευαγγελία Κουλιζάκη, εκδ. Στερέωμα). Κεντρική εικόνα: Από την ταινία «The witch in the window» (2018).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

...
«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

«Λευκό» της Χαν Γκανγκ (κριτική) – Σπουδή στη λευκότητα

Για το μυθοπλαστικό έργο της Χαν Γκανγκ (Han Kang) «Λευκό» (μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Καστανιώτη). Κεντρική εικόνα: Η συγγραφέας. 

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Λευκό χάπι, λευκά μαλλιά, φεγγάρι, χιόνι, αλάτι, γλά...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Πώς έφτασε το Ιράν ως εδώ; – Διαβάσαμε το πολυσυλλεκτικό γκράφικ νόβελ «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», σε επιμέλεια Μαρζάν Σατραπί

Το συλλογικό graphic novel «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» (μτφρ. Στεφανία Γεωργάκη, εκδ. Επόμενος Σταθμός), υπό τη διεύθυνση της Μαρζάν Σατραπί, μια πολυσυλλεκτική καταγραφή της κατάστασης στο Ιράν σήμερα, εστιάζει στην ασφυκτική ζωή των γυναικών, ενώ αναδεικνύει και άλλες πλευρές του θεοκρατικού καθεστώτος. ...

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

«Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη

Η θρυλική πολιτική σάτιρα «Δάφνες και πικροδάφνες» των Κεχαΐδη/Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Καλαμάτας τιμά τ...

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» του Θεόδωρου Παπακώστα – Μιλώντας για την ιστορία και τη μυθολογία με μια φίλη στο ποτό σας

Για το δοκίμιο εκλαϊκευμένης ιστορίας του Θεόδωρου Παπακώστα «Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» (εκδ. Key Books).

Γράφει ο Σόλωνας Παπαγεωργίου

Στο δοκίμιο του ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

«Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ σε πρόζα και στίχο» του Βρασίδα Καραλή (προδημοσίευση-βίντεο)

Προδημοσιεύση αποσπάσματος από το βιβλίο του Βρασίδα Καραλή «Τα μπλουζ της οδού Γκλιμπ Πόιντ» (μτφρ. Σοφία Τρουλλινού), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Petites Maisons. Μαζί, ένα πολύ προσωπικό βίντεο με τον συγγραφέα στο Σίδνεϊ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

«Η κοιλάδα της αταξίας» του Φρήντριχ Ντύρρενματτ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Φρήντριχ Ντύρρενματτ [Friedrich Dürrenmatt] «Η κοιλάδα της αταξίας» (σε νέα μτφρ. του Βασίλη Πατέρα, με επίμετρο της Πελαγίας Τσινάρη), το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Ροές.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός ...

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

«Με στέβια και αγαύη» του Γιώργου Μπουρονίκου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βραβευμένο θεατρικό του Γιώργου Μπουρονίκου «Με στέβια και αγαύη», το οποίο θα κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΖΕΝΙΕ: Συγγνώμη που θα ρωτήσω: Παιδιά δεν έχε...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Τι διαβάζουμε τώρα; Πέντε κλασικά «τούβλα» για ένα μακρύ αναγνωστικό καλοκαίρι

Ουγκό, Σταντάλ, Αν Μπροντέ, Αραγκόν και Αγκάθα Κρίστι: Πέντε κλασικά «τούβλα», πολυσέλιδα και βαριά, που στηρίζουν το μακρύ ελληνικό καλοκαίρι μας.

Γράφει η Φανή Χατζή

Πέντε χορταστικά βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, βαρι...

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 15 βιβλία ελληνικής πεζογραφίας που επανεκδόθηκαν πρόσφατα

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Δεκαπέντε βιβλία ελληνικής πεζογραφίας, πρόσφατα και παλιότερα, που εκδόθηκαν το προηγούμενο διάστημα, φέρνουν ξανά στις πρ...

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας, απλοί άνθρωποι, λοξές αφηγήσεις: Οκτώ ελληνικά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα και ξεχωρίζουν

Άγνωστες πτυχές της Ιστορίας ξεδιπλώνονται, ο παραλογισμός εισβάλλει, οι «απλοί» άνθρωποι παλεύουν κόντρα στις εξελίξεις, τους Άλλους και τους ίδιους τους εαυτούς τους – αυτά και πολλά ακόμα συναντάμε σε οκτώ μυθιστορήματα από Έλληνες συγγραφείς που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

12 Δεκεμβρίου 2024 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2024

Mυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα: Εκατό καλά λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 από τα πολλά περισσότερα που έπεσαν στα χέρια μας, με τη μεταφρασμένη πεζογρα

ΦΑΚΕΛΟΙ