5 λεπτά με τη Μαριλένα Παππά

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε τούτη τη νουβέλα; Θυμάστε το αρχικό ερέθισμα;

Είναι πολύ παράξενο πώς ένα φαινομενικά άσχετο ερέθισμα με έναν τρόπο πυροδοτεί συναισθήματα, εικόνες, σκέψεις. Εκείνη τη μέρα λοιπόν είχα άδεια, είχα ανοιχτή την τηλεόραση, είχε επανάληψη τους Δυο Ξένους. Σε μια σκηνή άρχισε να παίζει μία μελωδία που έκανε κάτι μέσα μου. Έκανα Shazam, ήταν το τραγούδι Manhã De Carnaval. Το κράτησα στο μυαλό μου σα μία πολύ σπουδαία ανακάλυψη και το επόμενο σαββατοκύριακο ξεκίνησα να γράφω, σε ένα Airbnb στο κέντρο της Αθήνας.

Η νουβέλα διαδραματίζεται σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από τη δική μας, τουλάχιστον επιφανειακά. Πού στηριχτήκατε για να την αναπλάσετε;

Μέχρι να γίνω 34, έχοντας προκαλέσει τον εαυτό μου να ανταποκριθεί σε δυσκολίες, έχοντας συναναστραφεί τόσους πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, ξεκινώντας από χαμηλά κι ανεβαίνοντας, βίωσα και βιώνω όλα αυτά τα ζητήματα που θίγονται μέσα στο βιβλίο: την κατάχρηση της εξουσίας, τις κατευθυνόμενες μάζες, την κοινωνική αναλγησία, τις ταξικές διαφορές, τη φθορά μιας κοινωνίας που γερνά κι αντιστέκεται στην εξέλιξή της. Στο δικό μου μυαλό αυτή η ζούγκλα τη μέρα του καρναβαλιού είναι απλώς μια μικρογραφία.

Η εφηβεία είναι μια ηλικία «πέρασμα». Τι καθορίζει τον έφηβο ήρωά σας;

Είναι όντως ένα πέρασμα, μια μετάβαση. Την ίδια που βιώνει ο έφηβος, την ίδια βιώνει ολόκληρη η κοινωνία. Νομίζω αυτό που καθόρισε τελικά τον έφηβο είναι η αγάπη. Αυτή που πήρε ή που δεν πήρε, αυτή που με έναν τρόπο ένιωσε ότι πάνω της, μέσα της, μαζί της θα μπορούσε να χτίσει κάτι καλύτερο απ’ αυτό που του παραδόθηκε.

Μια κλειστή κοινωνία δίνει ασφάλεια στα μέλη της, αλλά την ίδια στιγμή τα ελέγχει, καμιά φορά ασφυκτικά. Πού βρίσκεται η ισορροπία;

Η ισορροπία βρίσκεται στον σεβασμό της αξίας της ζωής και στην παραδοχή ότι η κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται και όταν νοσεί βρίσκει πάντα τον μηχανισμό να «αυτοκαθαρίζεται». Έτσι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα κι εκείνος που θα κάνει το λάθος να πιστέψει στην απόλυτη κυριαρχία του θα υποστεί τις συνέπειες.

Η πλοκή ή οι χαρακτήρες θεωρείτε ότι είναι ο οδηγός σας όταν γράφετε; Πού ρίχνετε μεγαλύτερο βάρος;

Μέλημά μου είναι να προσπαθώ να χτίζω χαρακτήρες όσο πιο ολοκληρωμένους γίνεται. Να μην υπάρχει καμία αμφιβολία αν ο έφηβος, ο Προφήτης, ο Ομάρ υπήρξαν. Γιατί για μένα ξεκάθαρα υπήρξαν.

Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό αναγνώστη του βιβλίου σας;

Με ανοιχτή καρδιά κι ανοιχτό μυαλό.