Για το μυθιστόρημα της Τζανίν Κάμμινς (Jeanine Cummins) «Ξένο χώμα» (μτφρ. Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Δώμα).

Της Εύας Στάμου

Σκέψεις και σημειώσεις για τη σημαντική συλλογή διηγημάτων του Αντώνη Σουρούνη (1942-2016) «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης» (Ύψιλον, 1982· Καστανιώτης, 1988), με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του (15 Ιουνίου 1942).

Του Παναγιώτη Γούτα

Γριβάδι δεν ξαναβάζω στο στόμα μου. Είναι ωραίος μεζές. Πάει και με το τσίπουρο, αλλά άμα παραγγείλετε εγώ θα φύγω.

Του Γιώργου Μυλωνά

Με αφορμή τις δηλώσεις της Κικής Δημουλά

Του Σωτήρη Βανδώρου

Από το σάλο που ξέσπασε με τη δημοσίευση των γνωστών, πλέον, δηλώσεων της Κικής Δημουλά δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα τα μνησίκακα σχόλια που αυτές προκάλεσαν και τις επιθέσεις που δέχτηκε ως πρόσωπο –εν προκειμένω δεν θα είχα αντίρρηση να συνυπογράψω την ανακοίνωση στήριξης της Εταιρείας Συγγραφέων– ούτε από την άλλη μια στάση αναστολής της κριτικής ικανότητας ενώπιον της αυθεντίας – ακόμη και η ίδια προσεκτική αυτή ανακοίνωση αφήνει περιθώρια μιας τέτοιας ερμηνείας, όταν ενώ ορθά διαπιστώνει πως διακεκριμένες κι αγαπητές προσωπικότητες είναι αυτές που δέχονται και τις πιο αήθεις επιθέσεις, ταυτόχρονα επισημαίνει ότι αυτό γίνεται, μεταξύ άλλων, «χωρίς σεβασμό στην ιστορία και την προσφορά τους».