Mε αφορμή την επανέκδοση του μυθιστορήματός της «Πατρίδα από βαμβάκι» (εκδ. Πατάκη), η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη μάς μιλάει για τη λιγότερη γνωστή ιστορία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη σημερινή συγκυρία με το πρόβλημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς. 

Συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο 

Συνέντευξη με τον Κύπριο συγγραφέα Σταύρο Χριστοδούλου με αφορμή το νέο του μυθιστόρημα «Μαύρο φλαμίνγκο» (εκδ. Καστανιώτη), στο οποίο καταπιάνεται με το φλέγον θέμα του μεταναστευτικού, μέσα από έναν αρνητικό και βίαιο κεντρικό ήρωα. 

Συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο

Είναι τρεις το μεσημέρι και το μόνο που ακούγεται στο νησί είναι τζιτζίκια. Είμαι γυμνός, ξαπλωμένος ανάσκελα σε ένα μονό κρεβάτι κι ένα ρεύμα, που σχηματίζεται από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα που βλέπει στο λιμάνι και το παράθυρο που βλέπει στο βουνό, είναι όσο δυνατό χρειάζεται για να μην ανάψω το ερκοντίσιον.

Του Γιώργου Μυλωνά

Για το μυθιστόρημα της Τζανίν Κάμμινς (Jeanine Cummins) «Ξένο χώμα» (μτφρ. Ρηγούλα Γεωργιάδου, εκδ. Δώμα).

Της Εύας Στάμου

Σκέψεις και σημειώσεις για τη σημαντική συλλογή διηγημάτων του Αντώνη Σουρούνη (1942-2016) «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης» (Ύψιλον, 1982· Καστανιώτης, 1988), με αφορμή τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννησή του (15 Ιουνίου 1942).

Του Παναγιώτη Γούτα

Γριβάδι δεν ξαναβάζω στο στόμα μου. Είναι ωραίος μεζές. Πάει και με το τσίπουρο, αλλά άμα παραγγείλετε εγώ θα φύγω.

Του Γιώργου Μυλωνά

Με αφορμή τις δηλώσεις της Κικής Δημουλά

Του Σωτήρη Βανδώρου

Από το σάλο που ξέσπασε με τη δημοσίευση των γνωστών, πλέον, δηλώσεων της Κικής Δημουλά δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει εύκολα τα μνησίκακα σχόλια που αυτές προκάλεσαν και τις επιθέσεις που δέχτηκε ως πρόσωπο –εν προκειμένω δεν θα είχα αντίρρηση να συνυπογράψω την ανακοίνωση στήριξης της Εταιρείας Συγγραφέων– ούτε από την άλλη μια στάση αναστολής της κριτικής ικανότητας ενώπιον της αυθεντίας – ακόμη και η ίδια προσεκτική αυτή ανακοίνωση αφήνει περιθώρια μιας τέτοιας ερμηνείας, όταν ενώ ορθά διαπιστώνει πως διακεκριμένες κι αγαπητές προσωπικότητες είναι αυτές που δέχονται και τις πιο αήθεις επιθέσεις, ταυτόχρονα επισημαίνει ότι αυτό γίνεται, μεταξύ άλλων, «χωρίς σεβασμό στην ιστορία και την προσφορά τους».