«Τον σκότωσα, βοηθήστε με σας παρακαλώ!»
Η Σούζαν Κούπερ είναι μια Βρετανίδα συγγραφέας που ζει στο Παρίσι. Τα θρίλερ της αποτελούν παγκόσμια bestseller. Στο δρόμο για την Έκθεση Βιβλίου του Μονακό λαμβάνει στο Instagram ένα παράξενο μήνυμα. Μια άγνωστη νεαρή γυναίκα την ενημερώνει πως πριν από λίγες ώρες σκότωσε έναν άντρα. Πρέπει να απαντήσει; Πώς να απαντήσει; Και το σημαντικότερο: γιατί να απαντήσει; Το πιο σοφό θα ήταν να την αγνοήσει. Μα ένα πράγμα είναι γνωστό: οι συγγραφείς είναι πολύ περίεργοι άνθρωποι!

Μετά την επιτυχία τού "Η Κλάρα διαβάζει Προυστ", το νέο βιβλίο του Στεφάν Καρλιέ είναι μια κωμωδία απενοχοποιημένης αναγνωστικής απόλαυσης και γλυκιάς αγωνίας που είναι αδύνατο να το αφήσεις από τα χέρια.
Ένα εγχειρίδιο για εκκολαπτόμενους μυθιστοριογράφους με δόσεις θρίλερ, κωμωδίας και φλεγματικού αγγλικού χιούμορ που διερευνά τα όρια μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Μία μόνο επιλογή μπορεί να καθορίσει μια ολόκληρη ζωή.
Η Σούτσι συνάντησε πρώτη φορά τον Χαϊγουέν μαγεμένη από τον ήχο του βιολιού του. Η παιδική τους φιλία άνθισε σε έρωτα στις φτωχές γειτονιές της Σαγκάης. Όταν το 1947 εκείνος κατατάχθηκε στον εθνικιστικό στρατό στη θέση του αδελφού του, της άφησε μονάχα το βιολί του κι ένα σημείωμα: «Συγχώρεσέ με».
Ανάμεσά τους μπήκε ο πόλεμος, η προσφυγιά και ο προσωπικός αγώνας του καθενός για επιβίωση. Εξήντα χρόνια μετά, συναντιούνται τυχαία σ' ένα σουπερμάρκετ στο Λος Άντζελες. Για εκείνον αυτό μοιάζει μοιραίο· μια δεύτερη ευκαιρία για μια νέα ζωή, μα η Σούτσι για να αντέξει τόσα χρόνια αναγκάστηκε να μην κοιτάξει ποτέ πίσω.
Από τα κλαμπ του Χονγκ Κονγκ και τους στρατιωτικούς καταυλισμούς της Ταϊβάν στους πολυσύχναστους δρόμους της Νέας Υόρκης και την ηλιόλουστη Καλιφόρνια, το "Μια χώρα ανάμεσά μας" διατρέχει με τρόπο συναρπαστικό έξι δεκαετίες ταραχώδους κινεζικής ιστορίας. Μιας ιστορίας που διαμορφώθηκε από τον πόλεμο, την πείνα, τις θυσίες, αλλά και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Ένα επικό αλλά και βαθιά προσωπικό μυθιστόρημα για την οικογένεια, την πίστη, την έννοια της πραγματικής πατρίδας, μα κυρίως τη δύναμη της αγάπης να αντέχει στον χώρο και τον χρόνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στις 9 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη. Έντεκα μέρες αργότερα η Ελλάδα, νικήτρια στον πόλεμο με την Ιταλία, αλλά ηττημένη από τη Γερμανία, συνθηκολογεί. Η τριπλή κατοχή της χώρας από Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγαρους ξεκινάει. Ο ήρωάς μας, ο Γιώργης Αμπατζής, οι Θεσσαλονικείς και όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να προσαρμοστούν σε μια ζωή γεμάτη απαγορεύσεις και στερήσεις. Στους 42 μήνες που θα κρατήσει η Κατοχή στην πόλη, κάποιοι θα βρουν την ευκαιρία να πλουτίσουν και άλλοι θα ξεπουλήσουν τα πάντα για να επιβιώσουν. Κάποιοι θα αντισταθούν στους κατακτητές και άλλοι θα συνεργαστούν μαζί τους. Υπάρχουν και αυτοί που θα χαθούν για πάντα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα συγκινητικό ταξίδι ζωής μέσα από τις αναμνήσεις της εκατοντάχρονης σχεδόν Στέλλας Λεβή. Μιας σύγχρονης Σεχραζάτ του Greenwhich Village που επέζησε της μεγαλύτερης κτηνωδίας του εικοστού αιώνα. Αναμνήσεις που μας μεταφέρουν στη ροδίτικη Τζουντερία, ένα ηλιόλουστο κομμάτι του Αιγαίου όπου για μισή χιλιετία άκμασε η εβραϊκή κοινότητα, μέχρι που οι Ναζί κατακτητές έστειλαν τους 1.650 κατοίκους της στο Άουσβιτς - ένα θαλασσινό και σιδηροδρομικό ταξίδι θανάτου με ελάχιστους επιζώντες· ο μεγαλύτερος σε διάρκεια και απόσταση εκτοπισμός Εβραίων στην ιστορία του Ολοκαυτώματος.
Το Εκατό Σάββατα είναι μια συγκλονιστική ιστορία ανθρώπινης επιβίωσης που υμνεί τη ζωή και την ελπίδα. Μια μοναδική αφήγηση, λίγο πριν το τέλος, που παράλληλα καταγράφει τη δημιουργία μιας τρυφερής και μεταμορφωτικής φιλίας μεταξύ αφηγήτριας και ακροατή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πρώτο σύμπτωμα, λοιπόν, αυτής της διάλυσης ή της ορφάνιας είναι η ανάγκη που κυριεύει τα πρόσωπα των μυθοπλασιών του Νόλλα να βγουν προς τα έξω, να φύγουν, να περιπλανηθούν, να ψάξουν, έτσι ώστε η συναίσθηση της έλλειψης του τόπου στον οποίο νιώθουν ή φαντάζονται πως ανήκουν (και μαζί της ταυτότητάς τους) να τους είναι εντονότερη. Δεύτερο σύμπτωμα είναι η σπαραχτική μοναξιά όσων, ανδρών και γυναικών, έχουν το προνόμιο να νιώθουν αυτή την έλλειψη, μην μπορώντας να ενσωματωθούν στις χώρες όπου τους έσπρωξαν οι παντοειδείς αφορμές της υπερορίας. [...] Ασφαλώς, η γυναίκα που εγκαταβιοί στο σύμπαν του Νόλλα, στα ουσιώδη χαρακτηριστικά της, δεν είναι αυτή που θα επιθυμούσαν οι ακτιβίστριες, οι καταγγελτικώς κυρίαρχες στα ποικίλα δημόσια βήματα. Για τούτο και, όχι τυχαία, επέλεξα το εξής απόσπασμα από τη συνέντευξη του 2000 όπου ο Νόλλας, αν μη τι άλλο, δείχνει εγκαίρως να του περισσεύει η γενναιότητα, καθώς έρχεται απευθείας σε αντιπαράθεση με τις κρατούσες αντιλήψεις για τις σχέσεις των φύλων:
ΕΡ: Σκιαγραφώντας μια άλλη γυναίκα στο βιβλίο σας [τη Φωτεινή μαγική], τη μητέρα του Άλκη, προβάλλετε το μοντέλο της μητριαρχικής οικογένειας.
ΑΠ.: Ναι, γιατί η ελληνική οικογένεια δεν είναι πατριαρχική. Είναι της μάνας, της συζύγου... Αυτές κρατούν το σπίτι. Κι ευτυχώς, γιατί οι άντρες είναι πολεμιστές, είναι τρελαμένοι, τους παίρνει ο αέρας. Η γυναίκα όμως τους φέρνει κάτω και τους στηρίζει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)