Η ψυχανάλυση είναι μια συναισθηματική εμπειρία που βιώνεται και, ως τέτοια, δεν μπορεί να μεταφραστεί, να καταγραφεί, να εξηγηθεί, να κατανοηθεί ή να ειπωθεί με λόγια. Είναι αυτό που είναι. Ωστόσο, πιστεύω πως για αυτή τη ζωντανή εμπειρία είναι δυνατόν να πούμε κάτι το οποίο θα μας χρησιμεύσει στο να σκεφτούμε σχετικά με πτυχές αυτού που συμβαίνει μεταξύ των αναλυτών και των ασθενών τους όταν εμπλέκονται στην ψυχαναλυτική εργασία. (Thomas Ogden)

Ο Ogden θεωρεί πως, όταν ο ψυχαναλυτής συγγράφει ένα κείμενο με βάση κάποια αναλυτική εμπειρία του, πραγματοποιεί επεξεργασία της εμπειρίας αυτής. Θεωρεί τη συγγραφή ως μια μορφή μετασχηματισμού της εμπειρίας, η οποία αντανακλά την προσπάθεια του ψυχαναλυτή-συγγραφέα να ανακαλύψει, καθώς γράφει, την αλήθεια αυτής της εμπειρίας. Ο αποδέκτης του κειμένου, ιδιαίτερα αν είναι κλινικός, έχει την ευκαιρία, που του την προσφέρει ο Ogden με την ανοιχτή οπτική και τον τρόπο γραφής του, να σκεφτεί και να φανταστεί τη συνεδρία μέσα από τη δική του ματιά αλλά και να αναστοχαστεί στιγμές της δικής του πρακτικής. (Γρηγόρης Βασλαματζής)

"Με τον Ενρίκε Βίλα-Μάτας πρέπει απλώς ν' αφεθείς, διότι βρίσκεσαι στα χέρια ενός δεξιοτέχνη". (Πολ Όστερ)

ΜΗΠΩΣ η ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει επειδή έχουμε λογοτεχνία; Εν μέσω μιας περιόδου προσωπικής και λογοτεχνικής μεταμόρφωσης, ο αφηγητής αρχίζει να παρατηρεί σημάδια σε πόρτες και κυρίως σε διαδοχικά δωμάτια. Τα σημάδια αυτά, μέσα από ένα χαμένο μονοπάτι που συνδέει το Παρίσι με το Κασκάις, το Μοντεβιδέο, το Ρέικαβικ, το Σαν Γκάλεν και την Μπογκοτά, τον επαναφέρουν σιγά σιγά στη συγγραφή, στην επιθυμία να καταγράψει κάποιες εμπειρίες, που του ζητούν τουλάχιστον φωνάζοντας να τις διηγηθεί επειγόντως.
ΛΕΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ στον αφηγητή: "Τον τελευταίο καιρό έχεις γίνει συγγραφέας στον οποίο τα πράγματα του συμβαίνουν στ' αλήθεια. Μακάρι να καταλάβεις ότι η μοίρα σου είναι η μοίρα ενός ανθρώπου που θα έπρεπε πια να θέλει ν' ανυψωθεί, ν' αναγεννηθεί, να ξαναϋπάρξει.
Σου επαναλαμβάνω: ν' ανυψωθεί. Η μοίρα σου βρίσκεται στα χέρια σου, είναι το κλειδί του νέου δωματίου".
ΤΟ ΜΟΝΤΕΒΙΔΕΟ είναι μια αληθινή μυθοπλασία, ένα πόνημα για την ασάφεια του κόσμου ως χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας, ένα μυθιστόρημα μέσα από το οποίο ο συγγραφέας ανακαλύπτει τον τρόπο για να ξαναβαφτίσει τα πράγματα, όταν φαίνεται πως όλα έχουν ειπωθεί. Αυτό είναι σχεδόν άθλος, αν λάβει κανείς υπ' όψιν του ότι ο πυρήνας του έργου του Βίλα-Μάτας είναι ο νεωτερισμός στο μυθιστόρημα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο ΜΑΣΤΡΟ-ΤΖΕΠΕΤΟ, ηλικιωμένος και ολομόναχος, χάνει σιγά σιγά τη μνήμη του και τη λαλιά του. Οι συγχωριανοί του, στυγνοί και άκαρδοι, τον περνούν για τρελό και του στήνουν μια σκληρή φάρσα: τον κάνουν να πιστέψει πως ένα κούτσουρο που του χαρίζουν είναι μαγικό. Τότε ξεκινά και το μαρτύριο του γερο-Τζεπέτο, που προσπαθεί να δώσει ζωή στο άψυχο ξύλο, μεταμορφώνοντάς το σε μικρό παιδί, τον Πινόκιο.
Ο FABIO STASSI ανατρέπει το διάσημο έργο της ιταλικής λογοτεχνίας και, απογυμνώνοντάς το από καθετί παραμυθένιο, το μεταφέρει σε μια ρεαλιστική πραγματικότητα. Με τον Μαστρο-Τζεπέτο μάς χαρίζει τη συγκλονιστική ιστορία ενός ανθρώπου που δεν αναζητά απλώς τον γιο του, αλλά παλεύει με μια περίκλειστη, εχθρική κοινωνία, η οποία δεν του επιτρέπει ούτε να αγαπά ούτε και να συνεχίζει να ελπίζει.
ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ για τη μοναξιά, την πατρότητα, την αρρώστια, τη φτώχεια, τα γηρατειά, την περιθωριοποίηση και την κοινωνική βία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ένα λογοτεχνικό κόσμημα δημιουργικότητας και έμπνευσης, που το 2022 κατέκτησε κοινό και κριτικούς, και διακρίθηκε με τα βραβεία Dessi, Benedetto Croce και Stresa.

Η αποκαλυπτική ακτινογραφία μιας οικογένειας, οι ανοιχτές πληγές της, τα εύθραυστα σημεία της, οι αντιφάσεις και οι αδυναμίες της.
"Σ' ΑΥΤΗ την οικογένεια δεν υπάρχουν μυστικά!" δηλώνει στην αρχή αυτού του βιβλίου ο Νταμιάν, ο Πατέρας, ένας άνθρωπος με αμετάβλητες απόψεις και ιδανικά, εμμονικός με την ακεραιότητα και τη διαπαιδαγώγηση. Όμως αυτό το σπίτι δίχως μυστικά είναι στην πραγματικότητα γεμάτο ρωγμές και η καταπίεση που βαραίνει μέσα στους τέσσερις τοίχους του θα δημιουργήσει τελικά διεξόδους φυγής, παραβατικούς κώδικες, μυστικά, προσποιήσεις και ψέματα.
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ από δύο κορίτσια, δύο αγόρια, μία Μητέρα κι έναν Πατέρα, αυτή η φαινομενικά φυσιολογική οικογένεια, που ανήκει στην εργατική τάξη και είναι γεμάτη καλές προθέσεις, είναι η πρωταγωνίστρια αυτού του πολυφωνικού μυθιστορήματος. Κάθε μέλος της έχει τη δική του στιγμή, τη δική του φωνή· αφήνοντας την αίσθηση ενός βιβλίου με διηγήματα που όλα μαζί σκιαγραφούν την οικογένεια.
Η SARA MESA αποδεικνύει για μία ακόμη φορά την ικανότητά της να απογυμνώνει την ανθρώπινη συμπεριφορά δημιουργώντας μια συναρπαστική ακτινογραφία της οικογένειας. Ταυτόχρονα εκφράζει την έντονη επιθυμία της για ελευθερία και ασκεί κριτική στους πυλώνες που παραδοσιακά στήριζαν -και σε μεγάλο βαθμό στηρίζουν ακόμη- το θεσμό της οικογένειας: αυταρχισμός και υπακοή, ντροπή και σιωπή.
Ένα βιβλίο-ανατροπή που επιβεβαιώνει ότι το ταλέντο της Sara Mesa μεγαλώνει αδιάκοπα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο Ίων, ένα ημίαιμο λαμπραντόρ που ζει στην Αθήνα με τον Άνθρωπό του, φιλομαθής και περίεργος παρατηρητής του κόσμου γύρω του, αιφνιδιάζεται διαρκώς και επιχειρεί να λύσει τις απορίες που τον βασανίζουν. Πώς είναι δυνατόν να έχει πρόγονο τον γκρίζο λύκο; Ψάχνει απάντηση στον Δαρβίνο, στα μυστήρια της εξέλιξης αλλά και στις περιπέτειες του Μπακ του Τζακ Λόντον στην Άγρια Δύση. Οι αριστοκράτες καθαρόαιμοι του είδους του, όπως ο Φλας της Βιρτζίνια Γουλφ, τον μπλέκουν στον λαβύρινθο των ανισοτήτων μεταξύ αριστοκρατών και πληβείων. Ο Μάγκας της Πηνελόπης Δέλτα του προσφέρει διέξοδο στα προβλήματα ταυτότητας που τον ταλανίζουν. 0 κ. Κοκαλιάρης του Πωλ Όστερ και τα βάσανα του Πλάσματος του Φρανκενστάιν τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον πόνο και τη μοναξιά. Η συνειδητοποίηση ότι στην Άπω Ανατολή οι σκύλοι είναι εκλεκτός μεζές τον βυθίζει σε κατάθλιψη. Αναρωτιέται αν οι χορτοφάγοι έχουν ηθικό πλεονέκτημα έναντι των κρεατοφάγων και αν η απελευθέρωση των ζώων από τον άνθρωπο είναι όνειρο των ζώων ή κάποιων ρομαντικών φιλόζωων. Ο Τζωρτζ Όργουελ και η Φάρμα των Ζώων επιβεβαιώνουν την καχυποψία του για τις ουτοπίες. Ζαλισμένος από όλες αυτές τις διαμάχες, ερωτεύεται τη Δανάη, ένα δελφίνι, και γεύεται έναν έρωτα, μήτε γήινο μήτε θαλασσινό, μα των ανοιχτών οριζόντων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)