Λες κι υπάρχει κάτι άλλο πέρα από ένα φιλί. Τίποτα δεν υπάρχει.
ΤΟ ΦΙΛΙ που σφραγίζει τη φλογερή και απροσδόκητη ιστορία αγάπης μεταξύ του Σαλβαδόρ και της Μονσεράτ γεννιέται εν μέσω της πανδημίας, σε ένα εξοχικό καταμεσής του δάσους, όπου ο Σαλβαδόρ, ένας πενηνταοχτάχρονος καθηγητής, βρίσκει καταφύγιο. Γνωρίζει τη Μονσεράτ σ' ένα γειτονικό χωριό, στα περίχωρα της Μαδρίτης, να εργάζεται στο μοναδικό παντοπωλείο της περιοχής.
ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ του 2020, ο Σαλβαδόρ ξαναδιαβάζει τον Δον Κιχώτη υπό το πρίσμα της αίσθησης του απόλυτου, του καταβροχθιστικού πάθους που τον δένει με τη Μονσεράτ. Η απρόσμενή του Αλτισιδόρα -όπως του αρέσει να την αποκαλεί- εμφανίζεται ως μια πράξη αντίστασης τον καιρό της αναγκαστικής απομόνωσης. Μέχρι που το παρελθόν τους αναδύεται, αναπόφευκτα, καθώς η ρουτίνα των δύο εραστών γίνεται πραγματικότητα.
ΤΑ ΦΙΛΙΑ είναι ένα μεγάλο ερωτικό μυθιστόρημα, τρυφερό και αισθησιακό, συχνά αστείο και δραματικό, όπου οι χαρακτήρες στην οικειότητά τους συνδέονται μοναδικά με τον αναγνώστη. Το δέρμα των ερωτευμένων, ο σαρκικός τους πόθος και τα φιλιά τους παρουσιάζονται με τρόπο σχεδόν απτό. Ο Manuel Vilas δημιουργεί έναν στοχασμό για το πώς, εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, δύο άνθρωποι προσπαθούν να βρουν το νόημα εκεί που φαινομενικά δεν υπάρχει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το όραμα του Σικελιανού για μια νέα παγκόσμια τάξη βασισμένη σε πανάρχαιες πνευματικές αρχές επηρέασε ολόκληρο το λογοτεχνικό έργο του. Και όπως κάθε πραγματικός οραματιστής, είχε συγκεκριμένες και πρακτικές προτάσεις τις οποίες κατέθεσε στα γραπτά του. Το όραμά του προέκυψε ως απάντηση στα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα και τις ιστορικές συγκρούσεις της εποχής του. Ένιωσε πιεστική την ανάγκη για μια πνευματική αναγέννηση της ανθρωπότητας και στον συγκεκριμένο στόχο έδωσε το όνομα «Δελφική Προσπάθεια». Αυτός ο τόμος περιλαμβάνει μια επιλογή των σχετικών κειμένων του.
Ο Σικελιανός θεωρούσε τους Δελφούς ιδανικό κέντρο για μια πνευματική συμμαχία μεταξύ λαών και ομοϊδεατών ανθρώπων, γιατί είχαν υπάρξει πνευματικό κέντρο του αρχαίου κόσμου και ήταν η έδρα της Αμφικτιονίας, γεγονός που τους καθιστούσε προφανή επιλογή για τη νέα παγκόσμια πνευματική αμφικτιονία που οραματιζόταν. Γι' αυτό, λοιπόν, διοργάνωσε τις Δελφικές Εορτές του 1927 και του 1930, ο πραγματικός σκοπός των οποίων ήταν να συγκεντρώσουν πνευματικούς πρεσβευτές από όλα τα έθνη και να αναδείξουν τα βαθύτερα κίνητρα πίσω από τη Δελφική Προσπάθεια.
Εκείνα τα κείμενα του Σικελιανού και το όραμά του παραμένουν επίκαιρα σήμερα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε μεγαλύτερη ανάγκη για μια Παγκόσμια Κοινωνία Εθνών, εδραιωμένη στο πνεύμα, στην οποία κάθε έθνος και κάθε άτομο, καθοδηγούμενα από μια φωτισμένη συνείδηση, θα παίζουν έναν επιβεβλημένο ρόλο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η αφηγήτρια της ιστορίας, μια χήρα που εργάζεται σε έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Κορέα, αναγκάζεται να μοιραστεί το μικρό της σπίτι με την τριαντάχρονη κόρη της και την κοπέλα της, τη σχέση των οποίων δεν αποδέχεται.
Η μητέρα, ανέτοιμη να τις δεχτεί, βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα στο πρότυπο της παραδοσιακής οικογένειας -στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή της- και στα ιδανικά για τα οποία αγωνίζεται η κόρη της. Σύντομα, τα σχόλια και οι προκαταλήψεις της μητέρας φέρνουν στο φως παλιές και νέες συγκρούσεις ανάμεσα στις τρεις γυναίκες, κάνοντας τη συνύπαρξή τους όλο και πιο δύσκολη.
Μια κατάσταση που επιδεινώνεται παράλληλα με την επισφαλή εργασιακή κατάσταση της αφηγήτριας, η οποία αρχίζει να αμφισβητεί την απάνθρωπη μεταχείριση που λαμβάνουν οι ηλικιωμένες γυναίκες στο γηροκομείο όπου εργάζεται.
Η Kim Hye-Jin γράφει ένα διαπεραστικά συγκινητικό μυθιστόρημα για την ένταση που δημιουργείται όταν οι συγγενείς αναγκάζονται να συγκατοικήσουν. Μέσα από τα μάτια μιας μητέρας που προσπαθεί να κατανοήσει αυτό που βιώνει, διερευνά τη σχέση μεταξύ γονέων, την ομοφοβία, την αποξένωση, τη μοναξιά αλλά και την έννοια της φροντίδας· συγχρόνως προσφέρει ως αντίδοτο στον αναγνώστη τη δύναμη της αγάπης σε όλες τις μορφές και αποχρώσεις της. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

V. Οι όσοι εκείνοι εθισμένοι

Πνέει τα λοίσθια η γλώσσα
των εθισμένων στη φωνή τους,
καθώς απομακρύνει όσα
τους διαμορφώνουν· η ποινή τους
είν' ακριβώς πως διακυβεύουν
το νόημα της διάνοιάς τους,
με κίνδυνο όσα πρεσβεύουν
να παν αδιάβαστα - μα άσ' τους,
εκείνοι στήνουν τις υπάρξεις
κατεξοχήν ως στρατευμένοι
και ανατέμνουν τις επάλξεις
όλων των δράσεων, ελέω
ενός θανάτου που επιμένει.
Εκείνοι: εγώ, για μένα λέω.
[Από την έκδοση]

Το 2018 συντάραξε τη Νικαράγουα μια μαζική φοιτητική εξέγερση, στην οποία ενσωματώθηκαν δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Με αφορμή αυτή τη διαμαρτυρία και τη βίαιη καταστολή της από την αστυνομία και τους παραστρατιωτικούς, η οποία είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, ο Sergio Ramirez στήνει αριστοτεχνικά μια πολιτική noir μυθοπλασία με κεντρικό άξονα την πτώση του αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Αναστάσιο Πράδο, γνωστού ως "Τονγκολέλε".
Ο Επιθεωρητής Ντολόρες Μοράλες, τον οποίο ο Ramirez μάς έχει συστήσει σε προηγούμενα βιβλία του, και ο περιθωριακός συνεργάτης του Σεραφίν εκείνες τις μέρες οδηγούνται εξόριστοι, με εντολή του Τονγκολέλε, στη γειτονική Ονδούρα. Κάποιος με το όνομα Χρυσός Γάτος προσφέρεται να τους οδηγήσει πίσω στη Νικαράγουα, αλλά στα μισά του συνοριακού περάσματος δολοφονείται εν ψυχρώ. Ο επιθεωρητής καλείται να λύσει το μυστήριο της δολοφονίας του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο θεός γλώσσα

Η γλώσσα όλα τα ξέρει κι ας παριστάνει την ανήξερη·
γλιστράει παντού, σε όλους ψάχνει
μια ρωγμή, ένα υπάκουο αυτί,
έναν λάρυγγα, έναν λαιμό·

έτσι σκέφτομαι τον θεό γλώσσα σαν το σημείο σαν την
ταχύτητα που ενώνει σαν το πυρ που αναλλοίωτο μένει
σαν Εν (κι όλες τις πράξεις της αριθμητικής
μαζί - βάζω βγάζω προσθέτω αφαιρώ πολλαπλασιάζω·
στο τέλος ένα άνθος πολύφυλλο,
το σχήμα αυτό οδηγεί στο κέντρο).

Νομίζω χρειάζεται να τα γράψω πιο καλά
για να τα πιστέψει ο εραστής μου
να με έχει στα φιλιά του ως αυτήν που αγαπά
ως το Όλον της αριθμητικής
ως το Όλον της ζωής -σαν θεό να με κρατά
να τον κρατώ- αχ, το ερωτικό σώμα
είναι όπως το σέξι καρπούζι (που έγραψε ο Ι.Β.)
σκάει, γεμίζει σπόρους η μέρα η νύχτα
αίτια και αποτελέσματα μιας λέξης
αίτια κι αποτελέσματα μιας έλξης. [...]
[Από την έκδοση]