Αν και στην εποχή μας το φαινόμενο της παιδοφιλίας απασχολεί πολύ συχνά γονείς, δασκάλους και ψυχοθεραπευτές, καθώς έρχονται στο φως της δημοσιότητας ειδήσεις που συγκλονίζουν την κοινωνία, δυστυχώς δεν υπάρχει επαρκής σχετική βιβλιογραφία. Το βιβλίο του Cosimo Schinaia έρχεται να καλύψει επάξια αυτό το κενό. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή, επιστημονική και πολύ αναγκαία προσθήκη στη βιβλιογραφία για αυτό το ακανθώδες θέμα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Με μια πλούσια και καλά τεκμηριωμένη κοινωνική, επιστημονική και πολιτιστική έρευνα ο Cosimo Schinaia διευρύνει με θάρρος την ψυχαναλυτική σκέψη σε έναν χώρο που μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί πολύ λίγο. Αυτό το βιβλίο είναι σημαντικό γιατί επιβεβαιώνει τη θεωρητική κλινική εξέλιξη της σύγχρονης ψυχανάλυσης, που μπορεί να ρίξει φως ακόμη και στις πιο σκοτεινές και δυσπρόσιτες περιοχές της ανθρώπινης ψυχής". (STEFANO BOLOGNINI, πρώην πρόεδρος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας)
"Μέσα από τα έντεκα κεφάλαια του βιβλίου του ο δρ Schinaia και οι συνεργάτες του προχωρούν στο να εμβαθύνουν και να διευρύνουν τις γνώσεις μας για την ψυχοπαθολογία του παιδόφιλου". (DONALD CAMPBELL, πρώην πρόεδρος της Βρετανικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας)

Στην πολιτική σύγκρουση κατεξοχήν, οι σημασίες και τα νοήματα δεν είναι όπλο της πολιτικής μάχης, αλλά και αντικείμενο της πολιτικής μάχης.
Η εξουσία βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας και όχι στην άκρη της κάννης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Αυτό που κατανοεί, σχεδόν εύκολα ο κοινός θεατής, είναι πως η σύγκρουση Μήδειας και Ιάσονα εκφράζει ουσιαστικά την αρχετυπική αντίθεση μεταξύ αρσενικού και θηλυκού. Από τη μία η Μήδεια υπερασπίζεται τον ιερό θεσμό του γάμου, επικυρωμένου με όρκους αιώνιας πίστης, και από την άλλη ο προδότης Ιάσων, που εμφανίζεται υπολογιστής, συμφεροντολόγος, ωφελιμιστής, αλλά και ορθολογιστής, καθώς έχασε το βασίλειό του και με τον νέο του γάμο προσβλέπει να κερδίσει έναν καινούργιο θρόνο και βασίλειο. Αρπάζει την ευκαιρία να ξαναφτιάξει τη ζωή του, να έχει μια δεύτερη ευκαιρία, αδιαφορώντας για τον πόνο που προξενεί στη γυναίκα στην οποία οφείλει το πρώτο και ηρωικό σκέλος της ζωής του. Η επιτυχία της Αργοναυτικής Εκστρατείας ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου έργο της Μήδειας. Ακόμα και η ανάρρησή του στον θρόνο της Ιωλκού. Η ψυχρή επιλογή του Ιάσονα αποτελεί την επιτομή της αχαριστίας. Και η Μήδεια ασφαλώς δεν υπερασπίζεται απλώς το γάμο, ως κοινωνικό θεσμό. Πέρα από την απόρριψή της ως γυναίκας -και κατανοούμε τι μαρτυρική πληγή συνιστά μια τέτοια απόρριψη- αναλογίζεται επίσης και το ανύπαρκτο μέλλον που την περιμένει.
Αυτό που απομένει από τη Μήδεια και όλο το έργο του Ευριπίδη είναι ένας κόσμος ανθρώπων με ελαττώματα, πάθη, αδυναμίες, σκοτεινές πλευρές και ανεξέλεγκτες εσωτερικές δυνάμεις, που οδηγούν σε τραγικά και αδιέξοδα γεγονότα. Ο Ευριπίδης εμφανίζεται μέσα από το έργο του ως ο πιο γήινος, ο πιο πραγματιστής και ως ο πιο κοντινός στην αντιφατική φύση του ανθρωπίνου όντος. Με κατανόηση, όμως, με συμπάθεια και ίσως με επιείκεια για την ατελή και αδύναμη φύση του ανθρώπου. Υπήρξε ο κατ' εξοχήν μελετητής της ανθρώπινης φύσης και των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, και αυτή του η βαθιά και τίμια μελέτη διαπερνά το σύνολο του έργου του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Γιατί ο Φρόυδ σήμερα; Διότι είναι αναγκαία όσο ποτέ η ματιά μέσα μας και η εσωτερικώτερη αίσθησι του άλλου. Αυτό που λέμε και ενσυναίσθησι. Στην ενσυναίσθησι νοιώθω τα αισθήματα του άλλου εντός μου. Την ώρα που η κοινωνία πάει να γίνη συναλλαγή, να επικοινωνούν απλώς οι άνθρωποι αντί να έρχωνται σε πιο ουσιαστική επαφή μεταξύ τους, και οι σχέσεις γίνονται εξωτερικές, έχει σημασία να ξανασκεφθούμε τον Φρόυδ. Ο Φρόυδ διανύει στο έργο του την απόστασι από το ψυχαναλυτικό ντιβάνι στην συγκρότησι της κοινωνίας και μας καλεί να προσεγγίσουμε την τελευταία στον ορίζοντα των απαιτήσεων της ψυχικής ζωής, με γέφυρα από το ένα σημείο στο άλλο τον πολιτισμό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το πόνημα τούτο είναι προϊόν πέντε ομιλιών με θέμα τις ανθρωπολογικές προεκτάσεις της κλινικής ψυχαναλύσεως, όπως τις εξέθεσε σε έργα του ο Φρόυδ. Αυτό δηλώνει και ο τίτλος "Ψυχή παντού". Οι ομιλίες έγιναν στο πατάρι του Αρμού, με περιωρισμένο ακροατήριο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, μεταξύ 24-11 και 22-12-2022. Εις ανάμνησιν της εκδηλώσεως, κράτησα μία προφορικότητα στο τυπωμένο κείμενο.
Πεντέλη, Σεπτέμβριος 2023 (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Πού κρύβεται η ντροπή και γιατί τη συναντάμε συνήθως μόνο μεταμφιεσμένη; Ποια είναι η σχέση της με τη θρησκεία, την εξουσία και την πατριαρχία αλλά και με τους στενούς συγγενείς της, την ενοχή, την αυτομομφή και την περηφάνια; Ποιος είναι ο κρυφός της δεσμός με το μίσος και τον θυμό; Με ποιο τρόπο συνδέεται με το φύλο, τη σεξουαλικότητα, την ομάδα ή τις ομάδες στις οποίες ανήκουμε, την αυτοεκτίμησή μας και τη σωματική μας εικόνα; Πώς να αναγνωρίσει κάποιος την έντονη αλλά καμουφλαρισμένη υλικότητά της, την υπόγεια, αλλά καταλυτική επίδρασή της στο σώμα και στις φυσιολογικές του λειτουργίες; Κι ακόμη με ποιο τρόπο η ντροπή βαθαίνει το τραύμα καθιστώντας το αδιαπραγμάτευτο; Πώς ανατρέφεται σιωπηλά στον προβληματικό συναισθηματικό δεσμό; Πώς μπορεί τέλος να τη διαχειριστεί κανείς όταν εκείνη, αποκαμωμένη από την προσπάθειά της να κρύβεται, αναζητήσει θεραπεία; Πώς μπορεί να αντλήσει δύναμη πλησιάζοντάς την, αφαιρώντας τα επάλληλα πέπλα της; Το Βιβλίο της Ντροπής αποτελεί μια επιστημονική περιπέτεια χαρτογράφησης των υπόγειων διαδρομών της ντροπής στον ανθρώπινο ψυχισμό. Συγχρόνως συνιστά μια συναρπαστική αφήγηση, που διατρέχεται από ευαισθησία, ανατρεπτική συλλογιστική και λεπτό χιούμορ. Ένα γενναίο έργο αποδόμησης της ντροπής και όσων γνωρίζουμε για το ψυχικό τραύμα. (Από την έκδοση)

Χαϊκού και χιόνι

Χιονίζει τώρα.
Τα παιδιά στο σχολείο
πόλεμο παίζουν.

Σπουργίτι έλα
να μπεις στο σπίτι μέσα.
Κρυώνεις έξω.

Έστρωσε πάλι
λευκό χαλί στους δρόμους.
Στέγες δακρύζουν.

Περιπατητές
σε άσπρο φόντο εμείς
σε άλλους δρόμους,

ανταμώσαμε
και ο πάγος έσπασε
με μέγα κρότο.

Πώς να γυρίσεις;
Ακόμα και στη ζέστη
κρύο θα νιώθεις.
[Από την έκδοση]

Η ψυχαναλυτική θεραπεία των διαταραχών διατροφής δεν αφορά τόσο το έκδηλο του αιτήματος, δηλαδή τη διαχείριση της παχυσαρκίας και της απίσχνανσης. Λαμβάνοντας υπόψη την πολυπλοκότητα των θεωρητικών και κλινικών προβληματισμών που εκθέσαμε, το θεμελιώδες ασυνείδητο αίτημα είναι το διακύβευμα της ταυτότητας και ο τρόμος της ψυχικής αποδιοργάνωσης.

Ο διπλός θρίαμβος του ανορεκτικού και του βουλιμικού επί του αντικειμένου και του θανάτου είναι εφήμερος, αφού συνοδεύεται από τη δυσβάσταχτη οδύνη της εξάρτησης από το αντικείμενο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η βιολογική παρακαταθήκη και η μητρική λειτουργία (μητέρα τροφός, μητέρα γυναίκα, μητέρα «ερωμένη») είναι εκ των ων ουκ άνευ παραμέτρων που θα ευνοήσουν μέσα από προοδευτικές και παλινδρομικές κινήσεις το πέρασμα από τις εγγραφές (μνημονικά και αντιληπτικά ίχνη) στη διέγερση και από εκεί στην ενόρμηση και τα παράγωγά της (αναπαραστάσεις, σκέψεις, φαντασιώσεις, συναισθήματα). Η «απόσταση» μεταξύ των ερωγόνων ζωνών και το βίωμα του ίδιου του παιδιού μαζί με το βίωμα της επαφής με το σώμα της μητέρας και της απόστασης από αυτό, θα ορίσουν και τη δομή των ψυχικών συστημάτων, τη σχέση με το αντικείμενο, το βίωμα του χώρου, του χρόνου, την ατομική κοσμοθεωρία και τις πεποιθήσεις.
Στην αναλυτική εργασία η σχέση αναλυτή-αναλυόμενου αναζωπυρώνει αυτές τις πρώτες εγγραφές και τις τροποποιεί κατά περίπτωση. Οι κλινικές αναφορές που έχω σε αυτό το βιβλίο, άλλοτε προσεγγίζουν άλλοτε όχι αυτές τις θεωρητικές κατασκευές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο Απόστολος κατάφερε να υπερβεί το πλαίσιο της ταπεινής καταγωγής του, να υπερκεράσει τις οικονομικές δυνατότητες που είχε και να επιτύχει οικονομικά. Ωστόσο δεν κατάφερε να νικήσει τις αδυναμίες και τα ανθρώπινα πάθη μιας απαίδευτης, και κατά μείζονα λόγο κενής και ακαλλιέργητης ψυχής. Χρησιμοποίησε κάθε μέσον για πλουτισμό, περιφρονώντας κάθε φυσικό, ηθικό και ανθρώπινο νόμο. Δημιούργησε απογόνους, κατ' εικόνα και ομοίωση των πενιχρών συναισθημάτων που διέθετε. Δεν αγάπησε ποτέ. Τα κτηνώδη συναισθήματα που υποτάσσουν τον άνθρωπο στην απληστία και στον φθόνο τον έκαναν να υπηρετεί μόνο την ύλη, αφήνοντας άθικτη και ψυχρή την παγωμένη του καρδιά.»
Ο συγγραφέας Μιχάλης Σταυρόπουλος επιστρέφει με ένα νέο συγκλονιστικό μυθιστόρημα, που θα μας καθηλώσει με την ρέουσα και άκρως δραστική πλοκή του. Μέσα από ένα κοινωνικό ψυχογράφημα που δεν θα μας αφήσει ασυγκίνητους, θα συναντήσουμε ένα ευρηματικό και ιδιότυπο χιούμορ, δραματικά στιγμιότυπα, άφθαρτα μηνύματα και εύστοχους προβληματισμούς. Με τα μάτια ενός εφήβου που ανεβαίνει τα σκαλιά της ζωής και γίνεται γονιός, μας βάζει σε ένα οξύ προβληματισμό μπροστά στο διπλό σταυροδρόμι της ζωής μας. Ποιο δρόμο καλούμαστε να ακολουθήσουμε; Τον εύκολο δρόμο μιας ανήθικης ευημερίας ή τον δύσκολο δρόμο της ηθικής, της καλοσύνης και της αγάπης; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)