Ακουέκε Εμέζι: «Ο πρωταγωνιστής μου πεθαίνει στις πρώτες σελίδες, όμως το θέμα του βιβλίου μου είναι η ζωή του»

Το Ακουέκε Εμέζι μίλησε στο Electric Literature για το μυθιστόρημά του Ο θάνατος του Βιβέκ Ότζι (εκδ. Στερέωμα, μτφρ. Βίβιαν Στεργίου). Στην αρχή του μυθιστορήματος, το Βιβέκ Ότζι, ένα non-binary άτομο από τη Νιγηρία, βρίσκεται δολοφονημένο έξω από το σπίτι του και κάπως έτσι, ξεκινά μια αφήγηση που φωτίζει κρυφές πλευρές της προσωπικής ζωής του.

Το Εμέζι μίλησε στο Electric Literature για το πώς σκαρφίστηκε την ιδιαίτερη αρχή της ιστορίας του:

«Ειλικρινά, μου ήταν πολύ δύσκολο να γράψω ένα μυθιστόρημα μετά από το Freshwater. Ένιωθα κάπως έτσι: ‘’Εντάξει, έχεις ήδη χρησιμοποιήσει αυτή τη φόρμα στο πρώτο βιβλίο σου. Τι θα κάνεις στο δεύτερο βιβλίο σου που θα είναι περισσότερο ή εξίσου ενδιαφέρον, ή που θα είναι εξίσου τολμηρό με αυτά που έκανες στο Freshwater;’’ Είχα μόλις εγκαταλείψει ένα πρόγραμμα δημιουργικής γραφής, στο οποίο διαβάσαμε το Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Κι επίσης, είχα λάβει μέρος σε ένα σεμινάριο για την Τόνι Μόρισον, όπου διαβάσαμε το αγαπημένο μου μυθιστόρημα, Αγάπη. Η Αγάπη παρουσιάζει μια ιστορία που παραμένει ασαφής μέχρι το τέλος της. Ώσπου, στις τελευταίες είκοσι, τριάντα σελίδες όλα μπαίνουν στη θέση τους ξαφνικά. Και όσον αφορά στο Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, με γοήτευσε το γεγονός ότι ο Μάρκες μπόρεσε να σκοτώσει τον κεντρικό χαρακτήρα του στην αρχή, έχοντας μπροστά του ένα ολόκληρο βιβλίο. Μου φαινόταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Οπότε είπα: "Κι αν συνδύαζα αυτά τα δύο στοιχεία;" Τι θα συμβεί αν ξεκινήσω με έναν κεντρικό χαρακτήρα που πεθαίνει στην αρχή, και μετά συνεχίσω γράφοντας ανάποδα, διατηρώντας μια ασάφεια ως το τέλος του βιβλίου μου, το οποίο στην ουσία έχει τη δομή μιας ιστορίας μυστηρίου, όπως η ιστορία της Μόρισον;»

Στη συνέντευξη, το Εμέζι διευκρίνισε πως το μυθιστόρημά του έχει να κάνει περισσότερο με τη ζωή του πρωταγωνιστή του κι όχι με τον θάνατό του:

«Οι κουήρ φίλοι μου που διάβασαν το βιβλίο μού είπαν: ‘’Η ιστορία δεν έχει να κάνει με τον θάνατό του. Είναι γεμάτος ζωή’’. Ήταν πραγματικά καθησυχαστικό να γνωρίζεις πως ο χαρακτήρας του βιβλίου σου, του έργου σου είναι ζωντανός, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο οι αναγνώστες θα μπορέσουν να συνδεθούν μαζί του.

»Δεν μπορείς να σταματήσεις τον θάνατο. Θα εμφανιστεί όταν έρθει η ώρα του. Συχνά, λέω στους φίλους μου πως δεν με απασχολεί ο ίδιος ο θάνατος, με απασχολεί η οδύνη. Ο θάνατος είναι κάτι φυσικό. Στην πραγματικότητα, ο φόβος των περισσότερων ανθρώπων για τον θάνατο έχει να κάνει με την οδύνη. Υπέφερε αυτό το άτομο προτού πεθάνει; Οι άνθρωποι που ζουν, υποφέρουν; Με αυτό έχει να κάνει. Πιστεύω πως αυτό ήταν πολύ σημαντικό και για τον Βιβέκ: ο τρόπος που διαχειριζόταν τον πόνο στη ζωή του. Επειδή ο Βιβέκ ήταν κουήρ, πολλές από τις πρώτες κριτικές έγραφαν: ‘’Ω, υπέφερε επειδή ήταν κουήρ’’. Δεν ισχύει αυτό».