alt

Για τα διηγήματα του Leon Tolstoi «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου), «Αφέντης και υπηρέτης» (μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου) και «Η σονάτα του Κρόυτσερ» (μτφρ. Ολέγ Τσυμπένκο), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ροές.

Του Νίκου Ξένιου

Ο Λέων Τολστόι πέθανε από πνευμονία στα ογδόντα δύο του χρόνια στον σιδηροδρομικό σταθμό του Αστράποβο, στις 7 Νοεμβρίου του 1910. Είχε εγκαταλείψει, μέσα στη νύχτα, την παρανοϊκή και κατά πολύ νεώτερη σύζυγό του Σόνια. Οι φίλοι που έσπευσαν να του δώσουν τον τελευταίο ασπασμό ξέχασαν να του υποβάλουν τα μεταφυσικά ερωτήματα που τους είχε εξουσιοδοτήσει να του θέσουν κατά τη στιγμή του θανάτου του όσο ήταν νεώτερος. Αυτά συνέβησαν τριάντα χρόνια μετά τον Πόλεμο και Ειρήνη και είκοσι δύο χρόνια μετά την Άννα Καρένινα. Ο Τολστόι είχε εμμονή με τον θάνατο. Έχοντας βιώσει σφαγές συνανθρώπων του στον Κριμαϊκό πόλεμο (1854-55), τον θάνατο του αδελφού του Ντμίτρι από φυματίωση το 1856, τον πρόωρο θάνατο πέντε παιδιών του και την εκτέλεση ενός ανθρώπου στη γκιλοτίνα μπροστά στα μάτια του στο Παρίσι, ο Τολστόι είχε αναπτύξει ολόκληρη θεωρία για τον θάνατο. Είχε, μάλιστα, φλερτάρει και με την ιδέα της αυτοκτονίας. 

Ο Ιβάν Ιλίτς και ο θάνατος

Πτώση από ένα μικροατύχημα, εσφαλμένες διαγνώσεις γιατρών και ο Ιβάν Ιλίτς εντός ολίγων εβδομάδων βρίσκεται αντιμέτωπος με την αγωνία, τη μοναξιά και τον τρόμο του ετοιμοθάνατου. Οι οικείοι του αφενός πενθούν βαρύτατα, αφετέρου χαίρονται που ο Χάρος δεν πήρε τους ίδιους.

Η νουβέλα Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς (1882-1886) είναι η αφήγηση των τελευταίων πέντε μηνών ζωής ενός μεσήλικα ευκατάστατου ρώσου δικαστή. Πτώση από ένα μικροατύχημα, εσφαλμένες διαγνώσεις γιατρών και ο Ιβάν Ιλίτς εντός ολίγων εβδομάδων βρίσκεται αντιμέτωπος με την αγωνία, τη μοναξιά και τον τρόμο του ετοιμοθάνατου. Οι οικείοι του αφενός πενθούν βαρύτατα, αφετέρου χαίρονται που ο Χάρος δεν πήρε τους ίδιους. Μόνο ο νεαρός υπηρέτης του Γερασίμ νιώθει πραγματικά ανθρωπιστικά συναισθήματα για τον κύριό του και τον φροντίζει τις τελευταίες του ώρες.

Ο επιθετικός «ρεαλισμός» της περιγραφής των τελικών σταδίων της ζωής του Ιβάν Ιλίτς αντλήθηκε από την αληθινή περίπτωση του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, στην Τούλα (πόλη γειτονική της Γιάσναγια Πολιάνα, της γενέτειρας του συγγραφέα), όπως τον διηγήθηκε στον Τολστόι η μητέρα του μεταστάντος. Η ασάφεια που περιβάλλει την αρρώστια που έστειλε τον Ιβάν Ιλίτς στον άλλο κόσμο και η γαλήνη με την οποία ο ήρωας διαχειρίζεται τον θάνατό του ξεσήκωσαν ολόκληρο φιλολογικό και ηθικό ζήτημα. Ο Τολστόι σημειώνει πως ο ήρωάς του αναγνωρίζει την αποτυχία της εκ πρώτης όψεως πετυχημένης του ζωής, τον μικροαστισμό των επιλογών του και την απουσία νοήματος από τον γάμο του, την ίδια στιγμή που η γυναίκα του οδύρεται στο πλευρό του και ο μικρότερός του γιος, χτυπημένος κατά λάθος από το μπράτσο του πατέρα που γλιστρά, παίρνει την παλάμη του ετοιμοθάνατου και τη φιλά. Ποτέ δεν είναι αργά για τον διεφθαρμένο πλούσιο να αναθεωρήσει τη ζωή του: η αγκαλιά συγχώρησης (και αυτοσυγχώρησης) του Τολστόι είναι μια τεράστια αγκαλιά [1].

Η Σονάτα του Κρόυτσερ και ο φόνος

Μόλις κυκλοφόρησε, η Σονάτα απαγορεύτηκε στη Ρωσία κι έγινε γνωστή από εκδόσεις του πολύγραφου που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι. Παρόμοια τύχη είχε και στις Η.Π.Α, όπου απαγορεύτηκε από το ταχυδρομείο η διανομή εφημερίδων, που περιείχαν αποσπάσματά της.

Όπως έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας, αφορμή για να γράψει τη Σονάτα του Κρόυτσερ στάθηκε ένα «κωμικό ως προς τη γλώσσα γράμμα, σημαντικό όμως ως προς το περιεχόμενο, που αφορούσε την καταπίεση των γυναικών από τις σεξουαλικές απαιτήσεις των ανδρών», μιας Σλάβας. Ένα χρόνο αργότερα ταλαντούχοι μουσικοί ερμηνεύουν σε μια αίθουσα της Γιάσναγια Πολιάνα τη σονάτα του Μπετόβεν και ο Τολστόι, εντυπωσιασμένος, προτείνει σε δυο φίλους του, έναν ηθοποιό κι ένα ζωγράφο, να μετατρέψουν σε έργα τέχνης την εντύπωσή τους, ενώ ο ίδιος θα το κάνει με την πένα του. «Βαθιά μέσα μου ξέρω πως αυτή η ιστορία στρέφεται εναντίον μου», έγραψε η Σοφία, η σύζυγος του Τολστόι, για την αντιφατική νουβέλα Kreitserova sonata [2] και η ίδια δημοσίευσε το «Ποιος είναι υπεύθυνος», για να προσθέσει και τη δική της εκδοχή, όπου ο Τολστόι παρουσιάζεται ως σεξομανής εμμονικός. Στη «Σονάτα», που κυκλοφόρησε το 1891, ο πρωταγωνιστής Πόζνιτσεφ εξομολογείται μέσα στο τραίνο πώς δολοφόνησε τη σύζυγό του γιατί ζήλεψε τη σχέση της με τον μουσικό Τρουχατσέβσκι: «…Έπαιζαν μαζί τη σονάτα του Κρόυτσερ, του Μπετόβεν. Ξέρετε, υποθέτω, το πρώτο πρέστο. Το ξέρετε!» [3]. Και ξεκινά, απευθυνόμενος στον συνομιλητή του, μια παραληρηματική διάλεξη περί του κίβδηλου χαρακτήρα των ερωτικών σχέσεων και περί της ανηθικότητας, που αποκαλύπτει ηθικό ναρκισσισμό άνευ προηγουμένου και κατεξοχήν μεγαλοαστική ανατροφή. Το 1898 ο Λέο Λίοβιτς δημοσιεύει τη δική του απάντηση, το Πρελούδιο του Σοπέν, που επίσης πραγματεύεται την ανδρική σεξουαλικότητα μέσα στον γάμο. Τον Αύγουστο του 1909 η Σοφία Τολστόγια αποκαλύπτει την επίσκεψη που της είχε κάνει ένας τριαντάχρονος Ρουμάνος που αυτοευνουχίσθηκε ως ιδεαλιστής θιασώτης του Τολστόι όταν, στα δεκαοκτώ του, διάβασε τη Σονάτα του Κρόυτσερ και που μετά από χρόνια απογοητεύτηκε οικτρά διαπιστώνοντας το μεγαλοαστικό στιλ διαβίωσης του ινδάλματός του. Ο Ζολά, μάλιστα, περιέγραψε τη νουβέλα ως «εφιάλτη, προϊόν μιας νοσηρής φαντασίας». «Σεξουαλικά και ηθικά διεστραμμένο» χαρακτήρισε τον Τολστόι ο Υπουργός Δικαιοσύνης και μετέπειτα Πρόεδρος των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούζβελτ. Τέλος, μόλις κυκλοφόρησε, η Σονάτα απαγορεύτηκε στη Ρωσία κι έγινε γνωστή από εκδόσεις του πολύγραφου που κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι («σαμιζντάτ» στα ρωσικά). Παρόμοια τύχη είχε και στις Η.Π.Α, όπου απαγορεύτηκε από το ταχυδρομείο η διανομή εφημερίδων που περιείχαν αποσπάσματά της.

Ο Αφέντης, ο Υπηρέτης και το πέρασμα από τη ζωή στον θάνατο

«Υπάρχει άραγε το παραμικρό νόημα στη ζωή μου που δεν θα καταστρεφόταν από τον θάνατο που αναπόφευκτα με περιμένει;» διερωτάται ο Τολστόι.

Η χειμωνιάτικη παγωνιά στο Αφέντης και Υπηρέτης (1894-1895) είναι ένας συμπαγής συμβολισμός. Πρόκειται για το πρώτο κείμενο που έγραψε ο Τολστόι εννιά χρόνια μετά την Άννα Καρένινα. Η ιδιότυπη θρησκευτικότητα του συγγραφέα επανεμφανίζεται εδώ, με διαφορετικό (κοινωνικό) πρόσωπο: ένας κύριος κι ένας δούλος βρίσκονται αποκλεισμένοι σε χιονοθύελλα: ο άνεμος είναι πιο δυνατός από όσο μπορούν να φανταστούν, ο δρόμος και η γραμμή του ορίζοντα χάνονται στο χιόνι και το σκοτάδι. Αντιμέτωπος με την πιθανότητα του θανάτου, ο γαιοκτήμονας εγκαταλείπει τον κολλήγο του μέσα σ’ ένα έλκηθρο, εφόσον έτσι κι αλλιώς θεωρεί τη ζωή του ευτελή. Όμως, όταν μένει μόνος με το άλογό του, συνειδητοποιεί πως έχει ανάγκη τον άλλον άνθρωπο και γυρνά για να τον ζεστάνει με το σώμα του. Στην κατάσταση αυτήν μεταιχμίου οι δύο ήρωες παραμερίζουν τους ταξικούς τους διαχωρισμούς και αίρουν τα στερεότυπά τους. «Ο γαιοκτήμονας και ο χωρικός, αυτοί είναι οι μόνοι τύποι που ο Τολστόι δέχτηκε μέσα στο ιερό της δημιουργικής του εργασίας», γράφει χαρακτηριστικά ο Λεόν Τρότσκι. «Ποτέ, ούτε πριν ούτε ύστερα απ’ την κρίση του, δεν απαλλάχτηκε μήτε δοκίμασε ν’ απαλλαγεί από την αληθινά φεουδαλική περιφρόνηση για όλα τα πρόσωπα που παρεμβάλλονται ανάμεσα στο γαιοκτήμονα και τον χωρικό ή πιάνουν οποιαδήποτε θέση έξω απ’ αυτούς τους δυο ιερούς πόλους της παλιάς τάξης πραγμάτων».

Η εξοικείωση με τη μόνη υπαρξιακή βεβαιότητα είναι και η μοναδική οδός προς την αναθεώρηση των λαθών μας. Το μόνο που υπάρχει δίπλα μας είναι ο άλλος άνθρωπος. Και η δική μας ύπαρξη από την παρουσία του άλλου ανθρώπου αντλεί το νόημά της.

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως, παράλληλα με τον «Ιβάν Ιλίτς» και σε ηλικία πενήντα χρόνων, ο Τολστόι έγραψε και το Μια Εξομολόγηση (1882), κείμενο που το προώριζε για εισαγωγή στην πολεμική του κατά της δογματικής θεολογίας και όπου εξέθετε, σε πρώτο πρόσωπο, την πνευματική του περιπέτεια: από τη νεανική του απόρριψη της θρησκείας, την επανανακάλυψή του της Ορθοδοξίας όταν ήταν μεσήλικας έως και την τελική του απόρριψη των μύθων και της απάτης της καθιερωμένης εκκλησιαστικής τάξης, σε προχωρημένη πια ηλικία, όταν ασπάστηκε τον πρωτότυπο λόγο του Ιησού: Το Μια Εξομολόγηση είναι μαρτυρία της πνευματικής «κρίσης» που περνά ο συγγραφέας και του φόβου του για το άφευκτο του θανάτου: «Υπάρχει άραγε το παραμικρό νόημα στη ζωή μου που δεν θα καταστρεφόταν από τον θάνατο που αναπόφευκτα με περιμένει;» διερωτάται ο Τολστόι.

Στις τρεις παραπάνω νουβέλες του, αλλά και σε όλο το corpus του έργου του, πραγματεύεται, αναλύει, συνθέτει εκ νέου και αποσυνθέτει την έννοια και το φάσμα του θανάτου: όπως τον βίωνε ο ίδιος ως δαμόκλειο σπάθη, όπως τον γνώρισε μέσω του θανάτου των οικείων του, όπως τον αποφόρτισε από τις συνήθεις ηθικές συντεταγμένες με τις οποίες τον είχε προικίσει ο Χριστιανισμός. Η εξοικείωση με τη μόνη υπαρξιακή βεβαιότητα είναι και η μοναδική οδός προς την αναθεώρηση των λαθών μας. Το μόνο που υπάρχει δίπλα μας είναι ο άλλος άνθρωπος. Και η δική μας ύπαρξη από την παρουσία του άλλου ανθρώπου αντλεί το νόημά της. Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία, τίποτε άλλο δεν μας εξυψώνει από τη χαμέρπεια της θνητότητας. Είναι χαρακτηριστικό της ηθικής που επαγγέλλεται ο Τολστόι το γεγονός ότι, αντί να αποφύγει τη θνητότητά του, ο δικός του Ιβάν Ιλίτς αντικρύζει κατάματα τον θάνατο υπερνικώντας τον φόβο του: Υπάρχει θάνατος; Ποιος θάνατος; Δεν υπάρχει φόβος, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει θάνατος. Στη θέση του θανάτου υπάρχει φως.

[1] Λέων Τολστόι «Κριτική και ανάλυση από την Ακαδημία της ΕΣΣΔ» Τόμ. 2 σσ. 9-11 εκδ. Μιχαλακέα και Σια, 1959
[2] Από τη νουβέλα αυτήν εμπνεύστηκε ο Λέος Γιανάτσεκ (1854-1928) το «Κουαρτέτο για έγχορδα» αρ. 1.
[3] Η Σονάτα αφιερώθηκε στον Τζωρτζ Μπριτζτάουερ, έναν αφροπολωνό βιολιστή: Sonata per un mulattico lunatico. Ο Μπριτζτάουερ ήταν μιγάς και ο χαρακτηρισμός lunatico προφανώς αναφέρεται στην εκρηκτική του ιδιοσυγκρασία. Έπαιξε το έργο χωρίς προηγούμενη πρόβα στις 24 Μαίου 1803 σχεδόν prima vista, όμως σε ένα δείπνο προσέβαλε λεκτικά μια κυρία που ο Μπετόβεν συμπαθούσε, τσακώθηκε μαζί του και ο συνθέτης θυμωμένος άλλαξε την αφιέρωση και την απηύθυνε στον γνωστό, τότε, βιολονίστα Κρόυτσερ. 
 
* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του, η νουβέλα «Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία» (εκδ. Κριτική).

altΟ θάνατος του Ιβάν Ιλίτς
Leon Tolstoi
Μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου
Ροές 2014
Σελ. 144, τιμή εκδότη €6,36

alt

 

altΑφέντης και υπηρέτης
Leon Tolstoi
Μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου
Ροές 2016
Σελ. 158, τιμή εκδότη €8,48

alt

 

altΗ σονάτα του Κρόυτσερ
Leon Tolstoi
Μτφρ. Ολέγ Τσυμπένκο
Ροές 2015
Σελ. 224, τιμή εκδότη €9,54

alt

 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ LEON TOLSTOI

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Μητρικό γάλα» της Νόρα Ίκστενα (κριτική) – Μητέρα και κόρη σε καθεστώς ανελευθερίας

«Μητρικό γάλα» της Νόρα Ίκστενα (κριτική) – Μητέρα και κόρη σε καθεστώς ανελευθερίας

Για το μυθιστόρημα της Νόρα Ίκστενα [Nora Ikstena] «Μητρικό γάλα» (μτφρ. Μαριάννα Αβούρη, εκδ. Βακχικόν). Στην κεντρική εικόνα, στιγμιότυπο από την ταινία «Soviet Milk» (2023). 

Γράφει η Διώνη Δημητριάδου

Ζωή μ...

«Ξανθές ρίζες» της Μπέρναρντιν Εβαρίστο (κριτική) – Μια συναρπαστική αντιστροφή της αποικιοκρατικής Ιστορίας

«Ξανθές ρίζες» της Μπέρναρντιν Εβαρίστο (κριτική) – Μια συναρπαστική αντιστροφή της αποικιοκρατικής Ιστορίας

Για το βιβλίο της Μπέρναρντιν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] «Ξανθές ρίζες» (μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: η συγγραφέας Μπέρναρντιν Εβαρίστο.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Οι Ξανθές ρίζες της β...

«Πάγος» της Άννα Καβάν (κριτική) – Ανώνυμοι ήρωες σε ανώνυμους τόπους

«Πάγος» της Άννα Καβάν (κριτική) – Ανώνυμοι ήρωες σε ανώνυμους τόπους

Για το μυθιστόρημα της Άννα Καβάν [Anna Kavan] «Πάγος» (μτφρ. Λευτέρης Καλοσπύρος, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: Η Anna Kavan από τον Walker Evans © Metropolitan Museum of Art.

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ήλια Μπούρα: «Ό,τι ειπώνεται έχει ήδη ειπωθεί και θα ξαναειπωθεί με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις»

Ήλια Μπούρα: «Ό,τι ειπώνεται έχει ήδη ειπωθεί και θα ξαναειπωθεί με τις ίδιες ή διαφορετικές λέξεις»

Η Ήλια Μπούρα μας συστήθηκε πρόσφατα με την ποιητική της συλλογή «Εύκρατη ζώνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. «Ένας νέος ποιητής δεν φέρνει τίποτα καινούργιο εκτός από τη βιωματική χρήση των λέξεων που υπάρχουν στη γλώσσα μας τόσες χιλιάδες χρόνια», σημειώνει, μεταξύ άλλων.

...
«Mαρία Skłodowska Κιουρί» του Θέμη Μουμουλίδη, στο Σύγχρονο Θέατρο (κριτική)

«Mαρία Skłodowska Κιουρί» του Θέμη Μουμουλίδη, στο Σύγχρονο Θέατρο (κριτική)

Η παράσταση «Mαρία Skłodowska Κιουρί» παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

H παράσταση «Mαρία Skłodowska Κιουρί» που ανεβάζει στο Σύγχρονο Θέατ...

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ξεπέρασε τον Θερβάντες

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ξεπέρασε τον Θερβάντες

Σύμφωνα με έρευνα, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες [Gabriel García Márquez} είναι ο πιο μεταφρασμένος συγγραφέας ισπανόφωνης λογοτεχνίας των τελευταίων είκοσι ετών, εκθρονίζοντας από την πρώτη θέση τον Θερβάντες [Miguel de Cervantes], δημιουργό του «Δον Κιχώτη».

Επιμέλεια: Boo...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση μέρους διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων του Χαρούκι Μουρακάμι [Haruki Murakami] «Σε πρώτο ενικό» (μτφρ. Βασίλης Κιμούλης), η οποία θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

With the ...

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Η νοσταλγία κι εγώ», που θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από τις εκδόσεις Αρμός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

— Αναρωτιέμαι τι νοσταλγείς;
— …
— Νοσταλγείς κάτι που συνέβη ή κάτι πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Σε ανάρτησή του στο Goodreads, με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας της ιστοσελίδας, ο Στίβεν Κινγκ ξεχώρισε δέκα αγαπημένα του βιβλία. Τα έργα του συγγραφέα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Σήμερα, 24 Φεβρουαρίου 2023, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Η ελληνική βιβλιογραφία αναπόφευκτα εμπλουτίστηκε από μελέτες και συλλογικούς τόμους, βιβλία στα οποία οι συγγραφείς των κειμένων επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις και ερμηνείες σε γεγονότα και εξελίξε...

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Η Αμερικανίδα πεζογράφος Κάρσον ΜακΚάλερς [Carson McCullers] είναι μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λογοτεχνικού «southern gothic». Τα μυθιστορήματά της εκτυλίσσονται στον αμερικανικό Νότο και παρουσιάζουν μοναχικούς, εκκεντρικούς χαρακτήρες που πασχίζουν να συνυπάρξουν με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ