etisio symposio

Για το μυθιστόρημα του Ματιάς Ενάρ [Mathias Énard] «Το ετήσιο συμπόσιο της συντεχνίας των νεκροθαφτών» (μτφρ. Σοφία Διονυσοπούλου, εκδ. Στερέωμα). Στην κεντρική εικόνα: Λεπτομέρεια από το εξώφυλλο της κροατικής έκδοσης του βιβλίου.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Η εξαγνιστική ευωχία, η μαγική ρευστότητα της φύσης, η μη νομοτελειακή διαστολή του χρόνου, η ευαισθησία που αναδύεται από την ξενότητα, η μεταμορφωτική δύναμη της συνάφειας με οτιδήποτε μας ξεπερνάει, η ελευθερία που προσφέρει η συνύπαρξη με τον θάνατο που γίνεται αέναη ζωή. Κι άλλα, κι άλλα… Δεν ξέρεις πού να σταθείς και τι να πρωτοθαυμάσεις στο πολυεδρικό μυθιστόρημα του Ματιάς Ενάρ Το ετήσιο συμπόσιο της συντεχνίας των νεκροθαφτών που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Στερέωμα σε μετάφραση της Σοφίας Διονυσοπούλου.

Ο Ενάρ δημιουργεί ένα λογοτεχνικό σύμπαν του οποίου η αρχιτεκτονική δομή στηρίζεται σε μια γλώσσα πλούσια, χειμαρρώδη, υπαινικτική όταν πρέπει, ξελογιαστική (sic) σε στιγμές που η πλοκή χρειάζεται ένα μαξιμαλιστικό κρεσέντο και, ναι, ορισμένες φορές αλχημικά απτή και «φαγώσιμη» όταν περιγράφει φαγητά, συνταγές, αποστάγματα, κρασιά και άλλα θαυμαστά που θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τους συντάκτες του οδηγού Michelin να εντάξουν το μυθιστόρημα στα γαστριμαργικά τους κατάστιχα. Είναι ένα άξιο δείγμα γαργαντουικού «πληθωρισμού» του 21ου αιώνα; Μια αλά Πιέρ Λοτί προσέγγιση του τοπίου, των ανθρώπων και της φύσης που περιβάλλει τον πρωταγωνιστή του μυθιστορήματος του Ενάρ; Ναι, οι πηγές του είναι αυτές και κάμποσες άλλες.

Ο Ενάρ δημιουργεί ένα λογοτεχνικό σύμπαν του οποίου η αρχιτεκτονική δομή στηρίζεται σε μια γλώσσα πλούσια, χειμαρρώδη, υπαινικτική όταν πρέπει, ξελογιαστική (sic) σε στιγμές που η πλοκή χρειάζεται ένα μαξιμαλιστικό κρεσέντο...

Έχεις την εδραία αίσθηση πως ο Γάλλος συγγραφέας, όντως, ερανίζεται τους τρόπους του Ραμπελέ, αλλά τους μετασχηματίζει σε κάτι τόσο σύγχρονο και βαθύτατα καίριο. Αίφνης το μυθιστόρημα συναρμόζει σε ένα όλον την ημερολογιακή γραφή, την αποσπασματικότητα κάποιων ιντερλούδιων που θα μπορούσαν να νοηθούν ως μικρά διηγήματα-παρεκβάσεις μέσα στην κεντρική πλοκή, τη μεταφυσική, το γκροτέσκο, τη θεολογία, τη γαστρονομία έως, ακόμη, και τη σκατολογία. Σίγουρα δεν πρέπει να ξεχνάμε και το κομμάτι της λαογραφίας, καθώς μια έρευνα πεδίου είναι αυτή που φέρνει τον ήρωά του Ενάρ, τον 30χρονο παριζιάνο Νταβίντ Μαζόν, στην εσχατιά της γαλλικής επαρχίας, στο χωριό Λα Πιερ-Σεν-Κριστόφ που βρίσκεται κάπου στα κεντροδυτικά της χώρας.

Ο Μαζόν είναι υποψήφιος διδάκτορας Εθνολογίας και καταγίνεται με τη διατριβή του που έχει ως θέμα τη σύγχρονη αγροτική ζωή της Γαλλίας. Εκ των πραγμάτων, αναγκάζεται να αφήσει τη βολή της μεγαλούπολης και τη ζεστασιά της συμβίας του, την Λαρά, και προτίθεται να μείνει τουλάχιστον ένα χρόνο στο χωριό έτσι ώστε να έχει προσωπική άποψη για τη ζωή των αγροτών. Προφανώς, η σχέση του με τη φύση, που εδώ του εμφανίζεται στην πλέρια αλήθεια της κι όχι αποτυπωμένη σε μια καρτ ποστάλ, είναι μηδαμινή. Το αυτό συμβαίνει και με τη δυσκολία του να αντιληφθεί αμέσως τη σκληρή καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής, που πόρρω απέχει από τις ανέσεις που του προσφέρει το άυπνο και πολύβουο Παρίσι. Εγκαθίσταται στο πίσω μέρος μια αγροικίας που διατηρεί ένα ηλικιωμένο ζευγάρι της περιοχής (ολότελα τυπικό) και ονομάζει το νέο του στρατηγείο «Άγρια Σκέψη». Πόσο εύγλωττη ονομασία, αλήθεια!

Οι σχέσεις που αναπτύσσει με τους κατοίκους του χωριού δεν είναι μόνο καταλυτικές, αλλά έχουν πάνω του και τη δύναμη της μεταμόρφωσης. Τον αλλάζουν δραστικά.

Από αυτό το σημείο και για μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος, ο Μαζόν καταγράφει στο ημερολόγιό του καθημερινά ό,τι του κάνει εντύπωση περιδιαβάζοντας έναν ξένο τόπο, γνωρίζοντας μια παράξενη πανίδα κατοίκων, αντιμετωπίζοντας τις συνήθεις δυσκολίες ενός αστού που ξεβολεύεται και μηρυκάζοντας τη μοναξιά του, την οποία διαχειρίζεται με το να διαβάζει επιμελώς τα κείμενα του ανθρωπολόγου Μπρονίσουαφ Μαλινόφσκι ή να κάνει cybersex με τη Λαρά. Οι μετακινήσεις του είναι προβληματικές, άλλοτε με μια μοτοσικλέτα που πνέει τα λοίσθια κι άλλοτε με βανάκι που βρομάει και ζέχνει. Κι όμως, αντιλαμβάνεσαι πως η αρχική αποστασιοποίησή του τον οδηγεί βαθμηδόν στην κατανόηση και την αποδοχή. Κι ας βλέπει τα επιστημονικά του άρθρα να μην δημοσιεύονται ή το πλάνο του για τη διατριβή του να γίνεται χίμαιρα και να κινδυνεύει να ναυαγήσει. Οι σχέσεις που αναπτύσσει με τους κατοίκους του χωριού δεν είναι μόνο καταλυτικές, αλλά έχουν πάνω του και τη δύναμη της μεταμόρφωσης. Τον αλλάζουν δραστικά. Ολοένα και περισσότερο γίνεται μέρος του τόπου.

Εκεί που περιμένεις πως όλο το βιβλίο θα είναι ένας προσωπικός ιμπρεσιονισμός σε μορφή ημερολογίου, ο Ενάρ στρέφει την πλοκή σε αφρισμένους παραπόταμους. Οι παρεκβάσεις που κάνει από ιστορία σε ιστορία συγκρίνονται με την ικανότητα πηδαλιούχου εν μέσω θαλασσοταραχής. Μια πλειάδα ατόμων-χωρικών λένε την ιστορία τους, βυθιζόμαστε στις διαφορετικές μορφές τους. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά, ο Ενάρ μάς ενημερώνει πως όλοι αυτοί οι ήρωες είναι αποτέλεσμα αέναης μετενσάρκωσης. Από θάνατο σε θάνατο γίνονται ζώα, φυτά και ενίοτε άνθρωποι. Έχουν προϋπάρξει, τα πάντα βρίσκονται σε μια διαρκή μετακίνηση και μεταμόρφωση. Για λίγο βρίσκονται σε μια bardo κατάσταση και αμέσως αποκτούν νέο «ντύμα». Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζώα που κινούνται μέσα στις σελίδες του βιβλίου με χαρακτηριστικότερο όλων έναν κάπρο και πριν ήταν ο αβάς Λαρζό. Τι είδους μεταφυσική είναι αυτή; Η πρέπουσα, βάσει της λογικής του μυθιστορήματος και απολύτως πειστική. Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Γαλλίας. Η μεταφυσική δεν αγαπάει το αστικό τοπίο. Κοντά στη φύση βρίσκει το γόνιμο έδαφος να αναπτυχθεί κι εδώ το κάνει με χαρακτηριστική επιτυχία.

Mathias Enard

Ο Ματιάς Ενάρ (Mathias Énard), γεννήθηκε στη Νιόρ της Γαλλίας το 1972. Σπούδασε αραβικά και περσικά στο Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και πέρασε αρκετά χρόνια στη Μέση Ανατολή. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “La perfection du tir” τιμήθηκε με το βραβείο Prix des Cinq Continent de la Francophonie το 2004. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Remonter l'Orénoque (2005), Zone (2008, βραβείο Décembre), Parle-leur de batailles de rois et d'éléphants (2010, βραβείο Goncourt des Lycéens), Rue des voleurs (2012, βραβείο Le Choix de l'Orient), Boussole (2015, βραβείο Goncourt 2015, και Le banquet annuel de la confrérie des fossoyeurs (2021). Το 2022 του απονεμήθηκε το βραβείο Αλμπέρ Καμύ για το σύνολο του έργου του, σε αναγνώριση της σημασίας του για τον σύγχρονο μεσογειακό κόσμο. Τα βιβλία του Πυξίδα και Μίλησέ τους για μάχες, για ρηγάδες και ελέφαντες κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Στερέωμα, σε μετάφραση της Σοφίας Διονυσοπούλου.

Ακόμη και ο Αχέροντας μπορεί να κατέβει σε στάση εργασίας!

Στην καρδιά ακριβώς του μυθιστορήματος βρίσκεται το συμπόσιο των νεκροθαφτών που δίνει και τον τόσο παράξενο τίτλο του βιβλίου. Οργανωτής είναι ο δήμαρχος Μαρσιάλ Πουρβό, νεκροθάφτης και ο ίδιος. Τι μας προσφέρει αυτό το κεφάλαιο; Ίσως κάποιες από τις πλέον λαγαρές και ευφρόσυνες σελίδες που μπορεί να διαβάσει κανείς σε ένα σύγχρονο βιβλίο. Ο Ενάρ άνετα θα κέρδιζε το βραβείο επινόησης, χιούμορ, μαεστρικής ειρωνείας, αλλά και ικανότητας να περιγράφει μια σειρά από φαγητά με τόσο εναργή τρόπο που γυρίζοντας τις σελίδες έχεις την αίσθηση πως βρίσκεται σε ένα γαλλικό μπιστρό και τα οσφρητικά νημάτια του εγκεφάλου σου έχουν ενεργοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό που κάνουν υπερωρίες για να συγκρατήσουν όλες αυτές τις μυρωδιές. Αν υπάρχει κάτι αυθεντικά γαργαντουικό σ’ αυτό το βιβλίο θα το βρείτε σ’ αυτές τις σελίδες μαζί με μια γερή ποσότητα μεταφυσικής. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με νεκροθάφτες που όταν μαζεύονται για το συμπόσιό τους, λες και κάνουν συμφωνία με τον μαύρο ιππότη του κάτω κόσμου και αναστέλλονται για λίγο οι θάνατοι. Ναι, ακόμη και ο Αχέροντας μπορεί να κατέβει σε στάση εργασίας! Πώς αλλιώς θα μπορέσει να ξεδιπλωθεί όλο αυτό το θαυμαστό τελετουργικό των νεκροθαφτών; Εδώ δεν μιλάμε μόνο για κορεσμό της πείνας, αλλά για μεθυστικό όργιο που ξεκινάει από το στομάχι για να καταλήξει στους βουβώνες, έτσι που στο τέλος να μοιάζει η κατάποση με σεξουαλική έγερση ενός υπερμεγέθους πέους στο στυλ του Γαργαντούα.

sterewma to etisio sumposioΣτα επτά κεφάλαια του μυθιστορήματος, όπως και στα έξι ιντερλούδιά του που φέρουν τον τίτλο «τραγούδι» η ζωή και ο θάνατος ενώνονται αξεδιάλυτα. Το βασικό μέρος, φυσικά, παραμένει το ημερολόγιο του Μαζόν, τον οποίο όμως στο τέλος τον βρίσκουμε ολότελα αλλαγμένο. Έχει πάψει ολότελα να τρέφει αυταπάτες για καθηγητική καριέρα και αποφασίζει να φτιάξει μια μικρή Εδέμ που την ονομάζει «Ευγενείς Άγριοι». Η ζωή του έχει πλέον αλλάξει ριζικά, αλλά και ο τρόπος που ο ίδιος την αντιμετωπίζει. Άλλες συνήθειες, άλλη γυναίκα, άλλες προοπτικές και σίγουρα μια γόνιμη και εκστατική εγγύτητα με τη χλωρίδα και την πανίδα της φύσης. Πολύ μακριά από τον πρότερο αστικό βίο του. Να είναι αυτό μια κάποια –ενδιαφέρουσα– λύση για τους σημερινούς αποναρκωμένους αστούς; Γιατί όχι!

Το μυθιστόρημα του Ενάρ είναι ένας γαργαλιστικός θρίαμβος. Μια απολαυστική περιδίνηση, ένας κρουνός από τον οποίο ξεπετάγονται διαφορετικών ειδών νερά. Πρόκειται για ένα άριστο υπόδειγμα αναγνωστικής απόλαυσης. Δεν χρειάζεται να θυμάστε όλα τα πρόσωπα (είναι και πολλά) ή όλες τις συσχετίσεις μεταξύ τους. Από ένα σημείο και μετά αφήνεσαι στη μαγγανεία του κειμένου και περνάς υπέροχα.

Αναφέρουμε στην αρχή πως το μυθιστόρημα στηρίζεται σε μια γλώσσα που αναπτύσσεται, ανασαίνει και πάλλεται. Τω όντι! Άρα, η μετάφραση της Σοφίας Διονυσοπούλου έπρεπε να μαζέψει όλο αυτό το πλούσιο και συχνά ετερογενές υλικό –που όμως στη μίξη των επιμέρους στοιχείων του δημιουργείται ένα λεπτοϋφασμένο αποτέλεσμα– και να του δώσει ζωή σε μια άλλη γλώσσα. Όχι μόνο το κάνει, αλλά μας παραδίδει ένα ολοκάθαρο κείμενο που δεν μπορεί παρά να σου εξάψει την αναγνωστική φαντασία. Και την πείνα, αφού μιλάμε για τον Γαργαντούα του σήμερα σε… νέες περιπέτειες.


Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Τελευταίο βιβλίο του, το μυθιστόρημα «Μπλε ήλιος» (εκδ. Μεταίχμιο).

Απόσπασμα από το βιβλίο

«Έτρωγαν τα κρέατα με τη σειρά που ψήνονταν, άρα και με σειρά μεγέθους, και τα λαχανικά όταν δεν υπήρχε άλλο κρέας, με απογοήτευση – πρώτα τους λαγούς, ύστερα τα σουβλιστά αρνιά, ύστερα το βοδινό που ψηνόταν σε κομμάτια· τα ψάρια, τα χέλια, τις λάμπραινες, τους κυπρίνους, τα ποταμολάβρακα και τους λούτσους, τηγανητά, σε μορφή τερίνας, σε κενέλ, σε ζελέ ή περιχυμένα με σάλτσα μέσα σε ορεκτικά, τις υπέροχες πυραμίδες από αυγά μιμόζα, άσπρα, κίτρινα και πράσινα σαν νεκρή φύση, ζουμερά λόγω της φρεσκότατης μαγιονέζας και πασπαλισμένα με μαϊντανό και εστραγκόν· όπως στα Μέγαρα, τα πιάτα ήταν από χρυσόχαλκο, οι κρατήρες σε αφθονία και η έκπληξη απ’ τα καινούργια εδέσματα διήγειρε την αδηφαγία των στομαχιών».

politeia link more

 

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Τα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό» της Ζόρα Νιλ Χέρστον (κριτική) – Ένα «τραγουδιστό» μυθιστόρημα για την ιστορία της μαύρης κοινότητας

«Τα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό» της Ζόρα Νιλ Χέρστον (κριτική) – Ένα «τραγουδιστό» μυθιστόρημα για την ιστορία της μαύρης κοινότητας

Για το μυθιστόρημα της Ζόρα Νιλ Χέρστον [Zora Neale Hurston] «Τα μάτια τους κοιτούσαν τον θεό» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά, εκδ. Αίολος). Κεντρική εικόνα: © Jessica Felicio (Unsplash).

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Εμφα...

«Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» του Γκύντερ Γκρας (κριτική) – Ο ναζισμός και ο νάνος

«Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» του Γκύντερ Γκρας (κριτική) – Ο ναζισμός και ο νάνος

Για το μυθιστόρημα του Γκύντερ Γκρας [Günter Grass 1927-2015] «Το τενεκεδένιο ταμπούρλο» [μτφρ. Τούλα Σιέτη, εκδ. Πατάκη].

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης

Οι «κακές» γλώσσες λένε ότι ο Γερμανός συγγραφέας πήρε το Βραβείο Νόμπελ το 1999 μόνο και μ...

«Β.» του Στηβ Σεμ-Σάντμπεργκ (κριτική) – Η προέλευση του κακού

«Β.» του Στηβ Σεμ-Σάντμπεργκ (κριτική) – Η προέλευση του κακού

Για το μυθιστόρημα του Στηβ Σεμ-Σάντμπεργκ (Steve Sem-Sandberg) «Β.» (μτφρ. Γιώργος Μαθόπουλος, εκδ. Αλεξάνδρεια). Στην κεντρική εικόνα, σκηνή από τη βασισμένη στο θεατρικό έργο του Γκέοργκ Μπύχνερ ταινία «Woyzeck» (1979).

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, στο θέατρο Σταθμός (κριτική) – Κάνοντας τα μηνύματα του πλανήτη προσωπική υπόθεση

«2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν, σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη, στο θέατρο Σταθμός (κριτική) – Κάνοντας τα μηνύματα του πλανήτη προσωπική υπόθεση

Το «2071» του Ντάνκαν ΜακΜίλλαν [Duncan Macmillan] παρουσιάζεται στο θέατρο Σταθμός σε σκηνοθεσία Μάνου Καρατζογιάννη. Φωτογραφίες: © Σπύρος Περδίου.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Το 2071, η σημαντική διάλεξη του...

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

«Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» του Γουόλτερ Άιζακσον (κριτική) – Μια αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία

Για το βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον [Walter Isaacson] «Elon Musk: Η επίσημη βιογραφία» (μτφρ. Γιώργος Μαραγκός, εκδ. Κλειδάριθμος).

Γράφει ο  Διονύσης Μαρίνος

Πριν από λίγες ημέρες ο ...

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Το ζοφερό «Σπίτι» του Δημήτρη Καραντζά, στη Στέγη (κριτική)

Ο Δημήτρης Καραντζάς σε συνεργασία με την Γκέλυ Καλαμπάκα, έγραψε και σκηνοθέτησε «Το Σπίτι», την πρώτη του παράσταση έπειτα από δώδεκα χρόνια, ύστερα από ανάθεση της Στέγης για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου έργου. «Το Σπίτι» παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Τετάρτη - Κυριακή μέχρι και τις 19 Νοεμβρίου. Φωτο...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

«Ο μάγος» του Κολμ Τόιμπιν (προδημοσίευση)

Προδημοσίευσητο από το μυθιστόρημα του Κολμ Τόιμπιν [Colm Tóibín] «Ο μάγος» (μτφρ. Αθηνά Δημητριάδου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 9 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Λίμπεκ, 1892

Η ορχήστρα έπαιζε το Πρ...

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

«Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» του Σον Μπίθελ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Σον Μπίθελ [Shaun Bythell] «Όσα σκέφτεται ο βιβλιοπώλης σου για σένα» (μτφρ. Μαριάννα Καλέμη) το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 18 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Key Books.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Τύπος τρία

ΕΙΔΟΣ: PARENTE...

«Οδός Ευτυχίδου» της Χρύσας Φάντη (προδημοσίευση)

«Οδός Ευτυχίδου» της Χρύσας Φάντη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Χρύσας Φάντη «Οδός Ευτυχίδου», το οποίο κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις Σμίλη.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Πέτρο;»
«Εμένα φωνάζεις, γιαγιά;»
«Εσένα, γιε μου. Πάμε να δούμε τη θ...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Μεσογειακό νουάρ, δικαστικό θρίλερ, whodunnit κι ένα ασήμαντο περιστατικό: 4 δυνατά ευρωπαϊκά αστυνομικά μυθιστορήματα

Τέσσερα πρόσφατα αστυνομικά μυθιστορήματα ανανεώνουν τις γνωστές υποκατηγορίες της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Η σκοτεινή μούσα» του Άρμιν Έρι, «Ο κώδικας του θησαυρού» της Τζάνις Χάλετ, «Θάνατος ενός ταξιδιώτη» του Ντιντιέ Φασέν και «Η στρατηγική του πεκινουά» του Αλέξις Ραβέλο.

Γράφει η Χίλ...

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Επιλέξαμε και φέτος όχι την εξαντλητική παρουσίαση των νέων εκδόσεων αλλά την στ...

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

22 σημαντικοί συγγραφείς που έγραψαν μόνο ένα μυθιστόρημα

Τι κοινό θα μπορούσε να έχει η Έμιλι Μπροντέ [Emily Brontë] με τον Χουάν Ρούλφο [Juan Rulfo] και τον εικονιζόμενο Άρη Αλεξάνδρου; Και οι τρεις τους, όπως και πολλοί ακόμα σημαντικοί συγγραφείς, έγραψαν και εξέδωσαν ένα μόνο μυθιστόρημα στη διάρκεια της ζωής τους, που ωστόσο αρκούσε για να τους καθιερώσει στο λογοτεχ...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

22 Σεπτεμβρίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα βιβλία του φθινοπώρου 2023: Τι θα διαβάσουμε τις μέρες που έρχονται

Επιλογές από τις προσεχείς εκδόσεις ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας, ποίησης, βιογραφιών, θεάτρου, δοκιμίων, μελετών και γκράφικ νόβελ. Επιμέλεια: Κώστας Αγορα

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

ΦΑΚΕΛΟΙ