se proto prosopo kentriki

Για το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν «Σε πρώτο πρόσωπο» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός).

Του Γιώργου Βέη

«Τα δεδομένα είναι ακριβώς αυτό που δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνον ερμηνείες».
Φρίντριχ Νίτσε, Θέληση για δύναμη

Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, ο πολυβραβευμένος συγγραφέας από τη μεγαλόνησο Τασμανία της Αυστραλίας (γεν. 1961) είχε αναλάβει να γράψει το 1991, έναντι του όχι ευκαταφρόνητου ποσού των δέκα χιλιάδων δολαρίων, μιαν εξ ορισμού προβληματική αυτοβιογραφία για λογαριασμό ενός συμπατριώτη του, του απατεώνα ολκής ονόματι Τζον Φρίντριχ. Ο τελευταίος, δημιουργός, μεταξύ άλλων, μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης, είχε όντως καταχραστεί ένα δισεκατομμύριο δολάρια, σε σημερινό αντίκρισμα. Ο έμπιστος σωματοφύλακάς του υπήρξε φίλος του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν. Ήταν αυτός που έκανε τις απαραίτητες συστάσεις. Ο μεγαλοκαταχραστής συνεργάστηκε τρεις βδομάδες με τον υπάλληλο-γραφέα του και μετά αυτοκτόνησε. Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν διατέλεσε έτσι ένας αόρατος συγγραφέας για το φάντασμα που αναπόφευκτα προέκυψε. Ή με τις δικές του επί του προκειμένου εκφράσεις:

«Ο συγγραφέας φάντασμα σε ένα φάντασμα… η μυθοπλασία δεν είναι ψέμα, αλλά μια αλήθεια, μια θεμελιώδης και απαραίτητη αλήθεια… αν το ψέμα μάς οδηγεί στο σκοτάδι, η μυθοπλασία μάς δίνει τη δυνατότητα της υπέρβασης και της απελευθέρωσης, της αποδοχής των πολλών προσώπων που είναι ο καθένας από εμάς». 

Η ακριβολογία της συγκεκριμένης εξομολόγησης αφορά και τον πυρήνα της διηγητικής αρχής, η οποία απαντά από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του παρόντος μυθιστορήματος. Εξού και η συνάφεια με τη νιτσεϊκή προοπτική. Συγκρατώ ότι το όνομα του εν λόγω φιλοσόφου απαντά τέσσερις φορές στο Σε πρώτο πρόσωπο. Παραπέμπω στα εξής, τα οποία εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζουν εννοιολογικά το δύσκολο πείραμα αυτού του κατά παραγγελία συγγραφέα:

«Τι είναι λοιπόν η αλήθεια; Ένα μεταβλητό πλήθος μεταφορών, μετωνυμιών, ανθρωπομορφισμών, κοντολογίς ένα σύνολο ανθρωπίνων σχέσεων οι οποίες, ποιητικά και ρητορικά, εξυψώθηκαν, μετατέθηκαν, καλλωπίστηκαν, και οι οποίες, μετά από μακραίωνη χρήση, φαίνονται σε έναν λαό ακλόνητες και καταναγκαστικές, εν είδει ιερών κανόνων: οι αλήθειες είναι ψευδαισθήσεις των οποίων έχουμε ξεχάσει τη φύση, μεταφορές που έχουν φθαρεί και έχουν απολέσει την αισθητή δύναμή τους, κέρματα που έχουν χάσει το ανάγλυφό τους και που δεν θεωρούνται πια νομίσματα αλλά σκέτο μέταλλο» (βλ. Φρίντριχ Νίτσε, Περί αληθείας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια, εκδ. Εκκρεμές).

Το ως εκ των πραγμάτων παράδοξο αποτελεί λοιπόν το ποθητό θέσφατο. Εν ολίγοις: ο Κιφ Κέλμαν, ένας επίδοξος συγγραφέας, ο οποίος συντηρεί ήδη την τριμελή και αργότερα, όπως προλαβαίνουμε να πληροφορηθούμε, την πενταμελή οικογένειά του δουλεύοντας κατ’ ανάγκην σε οικοδομές, πιστεύει ότι βελτιώνεται εμφανώς η όλη κατάσταση όταν ο περιώνυμος ήρωας της διαφθοράς Ζίγκφριντ Χάιντλ, κοινώς «Ζίγκι», του προσφέρει 10.000 δολάρια για να γράψει για λογαριασμό του, αυστηρά από το παρασκήνιο, τον βίο και την πολιτεία του. Ο «Ζίγκι» σε έξι βδομάδες πρόκειται να δικαστεί για τραπεζικές απάτες 700 εκατομμυρίων δολαρίων. Το βιβλίο πρέπει να είναι ετοιμοπαράδοτο έως τότε.

Η κειμενική εργολαβία, αν και φαίνεται κατ’ αρχάς εύκολη, στην καθημερινή πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Ο Ζίγκφριντ Χάιντλ υποκρίνεται ασύστολα, υπεκφεύγει, υπαναχωρεί, λοιδορεί ατιμωρητί, υπονομεύει συνειδητά, αντιφάσκει κατ’ εξακολούθηση, ενώ δεν διστάζει να δρα στον χώρο της εμφανούς παρανομίας.

Η κειμενική εργολαβία, αν και φαίνεται κατ’ αρχάς εύκολη, στην καθημερινή πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Ο Ζίγκφριντ Χάιντλ υποκρίνεται ασύστολα, υπεκφεύγει, υπαναχωρεί, λοιδορεί ατιμωρητί, υπονομεύει συνειδητά, αντιφάσκει κατ’ εξακολούθηση, ενώ δεν διστάζει να δρα στον χώρο της εμφανούς παρανομίας. Μάλιστα, ο Κιφ φοβάται πως ενδέχεται κάποιες εντολές για εκτελέσεις αντιπάλων να δίνονται από το γραφείο, όπου συνυπάρχει με τον εμφανώς αλλοπρόσαλλο, οχληρά κρυψίνοα εντολέα του. Η πραγματικότητα παραχωρεί ενίοτε τη θέση της στο φαντασιακό. Η ηθελημένη λήθη, αν και ενοχλεί, δεν ωθεί μαθηματικά στην ανέκκλητη παραίτηση του γράφοντος. Συνειρμικά ανακαλώ την ανάλογη πολιτική δημιουργικών συγκερασμών, όπως καταγράφεται φέρ’ ειπείν εδώ:

«Μνήμη, λοιπόν, όχι τόσο ως παρελθόν που περιέχεται εντός της, αλλά ως απόδειξη της ζωής μας στο παρόν. Αν ένας άνθρωπος οφείλει να είναι πράγματι παρών στο περιβάλλον του, δεν πρέπει να σκέφτεται τον εαυτό του, αλλά αυτά που βλέπει. Πρέπει να ξεχάσει τον εαυτό του προκειμένου να βρίσκεται εκεί. Και από αυτή τη λήθη αναδύεται η δύναμη της μνήμης. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ζήσει κανείς τη ζωή του έτσι ώστε τίποτα να μη χαθεί ποτέ» (βλ. Paul Auster, Η επινόηση της μοναξιάς, μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο).

Ο Κιφ Κέλμαν κοντολογίς ενδύεται εν μέρει τον ψυχισμό ή ό,τι εντέλει εννοεί ως ψυχισμό του Ζίγκφριντ Χάιντλ: ο εντολοδόχος, ακαταπόνητος και άκρως ευρηματικός συγγραφέας συλλέγει σχολαστικά τρίμματα πιθανολογούμενου ή έστω αληθοφανούς υλικού ζωής και βάσει αυτών αρθρώνει προτάσεις, διαλόγους, παραγράφους, κεφάλαια κι ενότητες βιβλίου. Κατ’ αυτό τον τρόπο επαληθεύεται άλλη μια φορά το γεγονός ότι «ο άνθρωπος αποτελεί ολότητα και όχι συνονθύλευμα· κατά συνέπεια, εκφράζεται ολόκληρος ακόμα και στην πιο ασήμαντη και την πιο επιπόλαια συμπεριφορά˙ με άλλα λόγια, δεν υπάρχει προτίμηση, ανθρώπινη πράξη που να μην είναι αποκαλυπτική» (βλ. Ζαν Πολ Σαρτρ Το Είναι και το Μηδέν, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, εκδ. Παπαζήση).

Τα σύνορα ψεύδους, παραπληροφόρησης, μυθομανούς παραληρήματος και αντικειμενικής παράθεσης των επίμαχων ζητημάτων έχουν παύσει προ πολλού βέβαια να ισχύουν. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι «η θέληση είναι το κατακάθι που απομένει μετά τον αποχωρισμό της νόησης», όπως διδάσκει ο Φρίντριχ Νίτσε στη Γέννηση της φιλοσοφίας στα χρόνια της ελληνικής τραγωδίας, τότε ο συγγραφέας φάντασμα μαρτυρεί –και, το τονίζω αυτό, αψευδώς– την πανηγυρική έκρηξη μιας τυφλής βούλησης για το αρχετυπικό Κακό. Είναι επόμενο οι αναπόφευκτες τύψεις κι ενοχές να καθιστούν αυτομάτως τη γραφή Γολγοθά των σημαινόντων.

Flanagan Richard

Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν γεννήθηκε στην Τασμανία το 1961, έλκοντας την καταγωγή του όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού από Ιρλανδούς κατάδικους που μεταφέρθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Λιμού στα μέσα του 19ου αιώνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Death of a River Guide” (1994), τιμήθηκε με το βραβείο National Fiction Award της Αυστραλίας, ενώ το “The Narrow Road to the Deep North” (2013, ελλ. έκδ. Το μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά, Ψυχογιός 2015), τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία Australian Prime Ministers Literary Prize (2014) και με το Man Booker Prize (2014)».
Ως σεναριογράφος, συνεργάστηκε το 2008 με τον σκηνοθέτη Μπαζ Λούρμαν στο σενάριο της ταινίας Australia (με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Χιού Τζάκμαν). Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν θεωρείται ο πιο ταλαντούχος Αυστραλός συγγραφέας της γενιάς του. Ζει στην Τασμανία με τη γυναίκα του και τις τρεις κόρες τους.

 

 

Άλλωστε ενδόμυχα, ο Κιφ Κέλμαν, η προσωποποίηση της ιώβειας υπομονής, φαίνεται να πιστεύει κι αυτός ότι όντως «οι λέξεις δεν έχουν την πραγματικότητα που εκφράζουν εφ’ όσον είναι ξένες στην πραγματικότητα των πραγμάτων, στο φυσικό πραγματικό βάθος, αφού ανήκουν στην πλαστή πραγματικότητα, δηλαδή στον κόσμο των ανθρώπων, που έχει αποσπαστεί από το Είναι κι έχει γίνει εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων […] Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο ξένο για το δέντρο από τη λέξη δέντρο, όπως τη μεταχειρίζεται η καθημερινή γλώσσα. Είναι μια λέξη που δεν ονομάζει, δεν παριστάνει τίποτα, δεν σώζεται μέσα της τίποτα, δεν είναι καν λέξη αφού, μόλις χρησιμοποιείται, εξαφανίζεται, ως εκ θαύματος» (βλ. ειδικότερα: Μωρίς Μπλανσό, Ο χώρος της λογοτεχνίας, μτφρ. Δημήτρης Δημητριάδης, εκδ. Εξάντας). Το δράμα του το συμμερίζεται η ανάγνωση. Ο ομολογουμένως πολύπειρος συγγραφέας δικαιώνει κι εδώ την αρχική κειμενική πρόθεση.

Παραθέτω ενδεικτικά, για τις ανάγκες της εποπτικής στιγμής, τρία μόνον χωρία, όπου αποτυπώνεται τόσο η αγωνία της ανεύρεσης και εν συνεχεία της διαχείρισης της κατάλληλης λέξης, όσο και η αγωνία της θεμελίωσης έστω κάποιου νοήματος στη βάση κατά κανόνα επινοημένων δεδομένων. Το κείμενο καθίσταται συνεπώς μια απελπισμένη ύφανση φασματοπράγματος. Εννοώ τα εξής δοκίμια άγχους:

«Έμοιαζε να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε λέξεις, σαν να ήταν ναυαγός που πνιγόταν σε ξεβρασμένα απομεινάρια που σκαμπανέβαζαν και θα μπορούσαν να τον σώσουν, όμως με κάθε λέξη που άρπαζε, κατάφερνε μόνο να βουλιάζει περισσότερο σ’ έναν βαθύ ωκεανό έλλειψης νοήματος […]
είναι δύσκολο να πω τι έβλεπε – ελπίδα, αποτυχία, μια γη που στο τέλος τού επιβεβαίωνε τη δική του απουσία νοήματος; Ή ίσως έβλεπε κάτι πέρα απ’ όλα αυτά, όσα κινούνταν μέσα από τα σύννεφα και την ίδια την ανήσυχη γη […]
Τα πράγματα άρχισαν να συνδέονται. Νόμιζα πως το ζήτημα του γραψίματος ήταν να καθορίζεις λέξεις με την ακριβή τους σημασία, αλλά η διασκέδαση φαινόταν να βρίσκεται στο να τις αφήνεις ελεύθερες να πραγματοποιούν αισχρότητες και θαύματα, στο να τις παρακολουθείς να διαπράττουν χυδαιότητες και στο να εκπλήσσεσαι από τις αναπάντεχες στιγμές τους χάρης και αποκάλυψης. Μου είχαν πει πως οι λέξεις ήταν ένας καθρέπτης, αλλά εμένα μου φαινόταν σαν τη σελήνη, αφήνοντας τα πάντα στο άστατο φως τους να μεταμορφώνονται σε κάτι που βρισκόταν πάντα στο χείλος του μυστηρίου» (βλ. αντιστοίχως σ. 337, 345 και 373 επ.).

Η πάλη της γραφής θα δικαιωθεί: το βιβλίο εμπεδώνει το πολλαπλό, καλειδοσκοπικό μη είναι ως αδιαπραγμάτευτη αρτιότητα ρήματος. H μετάφραση μετέφερε με άνεση, τακτ και συνέπεια το γράμμα και το πνεύμα του βιβλίου.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ είναι πρέσβης επί τιμή και ποιητής. Τελευταίο του βιβλίο, η ποιητική συλλογή «Βράχια» (εκδ. Ύψιλον).


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το ΒΙΒΛΙΟ

«Η τέχνη, διάβασα, ήταν να βρεις το κέντρο σου και να γράψεις απ’ αυτό. Δεν ήταν ότι φοβόμουν πως δεν μπορούσα να φτάσω στο κέντρο μου. Απλώς φοβόμουν πως είχα φτάσει. Και δεν υπήρχε τίποτα εκεί […] Το βιβλίο που έγραφα ήταν η δική μου ιστορία και –χωρίς να είμαι πια ο ίδιος– ήμουν τελικά εγώ […] Είχα πιστέψει πως το ζητούμενο ήταν να γράψω ό,τι ήξερα, αλλά ύστερα από ένα διάστημα ανακάλυψα πως όσο περισσότερο αναγνώριζα όσα δεν ήξερα, τόσο πιο κοντά σε κάποια αλήθεια φαινόταν να φτάνω […] Να ζεις σημαίνει να κάνεις λάθη, αλλά με την ελπίδα να τη βγάλεις καθαρή. Να ζεις σημαίνει να νικιέσαι απ’ όλο και μεγαλύτερα πράγματα και μπορεί να συμβαίνει να μαθαίνεις από τις ήττες σου, κυρίως όμως νικιέσαι απ’ όσα μαθαίνεις. Ίσως ο αποκλειστικός σκοπός της ζωής, κατέληξα να πιστεύω, είναι να μάθεις να καταλαβαίνεις το μέτρο της δικής σου αποτυχίας […] Η αλήθεια χρειάζεται ψέματα για να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε […] Τι νομίζεις πως είναι ένας επιχειρηματίας; Ένας πολιτικός; Είναι μάγοι – επινοούν πράγματα. Οι ιστορίες είναι το μόνο που έχουμε για να μας κρατούν ενωμένους. Η θρησκεία, η επιστήμη, τα χρήματα… είναι όλα απλώς ιστορίες […] Οι τράπεζες απλώς σταμάτησαν να πιστεύουν την ιστορία μου […] Οι Αυστραλοί γουστάρουν τους ήρωες τους κακούς. Αμετανόητους. Αυτό είναι το νόημα […] Γιατί αν το ψέμα μας οδηγεί στο σκοτάδι, η μυθοπλασία μας δίνει τη δυνατότητα της υπέρβασης και της απελευθέρωσης […] Ο συγγραφέας-φάντασμα που γράφει για λογαριασμό φαντασμάτων […] ο απατηλός μύθος της τέχνης… η ανοησία πως πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας για να ανακαλύψουμε τον κόσμο, όταν πάντα μόνο πηγαίνοντας μέσα μας ανακαλύπτουμε την αλήθεια οποιουδήποτε πράγματος […] Και μόνο η σκέψη ενός κατασκευασμένου χαρακτήρα που κάνει κατασκευασμένα πράγματα σε μια κατασκευασμένη ιστορία με κάνει να αναγουλιάζω. Ελπίζω ειλικρινά να μην ξαναδιαβάσω ποτέ άλλο  μυθιστόρημα […] Τα μυθιστορήματα αποδυναμώνουν την πραγματικότητα […] Καθένας θέλει να είναι το πρώτο πρόσωπο. Η αυτοβιογραφία είναι το μόνο που έχουμε […] Χρειαζόμαστε να δούμε τον εαυτό μας». 


flanaganΣε πρώτο πρόσωπο
Ρίτσαρντ Φλάναγκαν
Μτφρ. Γιώργος Μπλάνας
Ψυχογιός 2020
Σελ. 464, τιμή εκδότη €17,70 



ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RICHARD FLANAGAN

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η χώρα του χιονιού» του Γιασουνάρι Καουαμπάτα (κριτική) – Η παθιασμένη λευκότητα του ερωτικού πάθους

«Η χώρα του χιονιού» του Γιασουνάρι Καουαμπάτα (κριτική) – Η παθιασμένη λευκότητα του ερωτικού πάθους

Για το μυθιστόρημα του Γιασουνάρι Καουαμπάτα [Yasunari Kawabata] «Η χώρα του χιονιού» (μτφρ. Παναγιώτης Ευαγγελίδης, εκδ. Άγρα). Kεντρική εικόνα: από την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου σε σκηνοθεσία του Shirô Toyoda.

Γράφει ο Φώτης Καραμπεσίνης

...
«Σπουδή στο μπλε» της Μάγκι Νέλσον (κριτική) – Το χρώμα ως λογοτεχνικό υποκατάστατο συναισθημάτων

«Σπουδή στο μπλε» της Μάγκι Νέλσον (κριτική) – Το χρώμα ως λογοτεχνικό υποκατάστατο συναισθημάτων

Για το βιβλίο της Μάγκι Νέλσον [Maggie Nelson] «Σπουδή στο Μπλε» (μτφρ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, εκδ. Αντίποδες). Κεντρική εικόνα: από την «Μπλε ταινία» του Κριστόφ Κισλόφσκι. 

Γράφει η Φανή Χατζή

Ήταν Νοέμβριος του 2020 ...

«Λούνα Παρκ» του Φόλκερ Κούτσερ και «Οι ανεπιθύμητοι νεκροί» του Κρις Λόιντ (κριτική) – Αστυνομικές ίντριγκες, από τη Βαϊμάρη στο παραδομένο Παρίσι

«Λούνα Παρκ» του Φόλκερ Κούτσερ και «Οι ανεπιθύμητοι νεκροί» του Κρις Λόιντ (κριτική) – Αστυνομικές ίντριγκες, από τη Βαϊμάρη στο παραδομένο Παρίσι

Για το μυθιστόρημα του Φόλκερ Κούτσερ [Volker Kutscher] «Λούνα Παρκ» (μτφρ. Δέσποινα Κανελλοπούλου, εκδ. Διόπτρα) και το μυθιστόρημα του Κρις Λόιντ [Chris Lloyd] «Οι ανεπιθύμητοι νεκροί» (μτφρ. Βασίλης Κοντόπουλος, εκδ. Μεταίχμιο). Ιστορικά crime fiction με φόντο τον Μεσοπόλεμο και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Κεντρική ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ