se proto prosopo kentriki

Για το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν «Σε πρώτο πρόσωπο» (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας, εκδ. Ψυχογιός).

Του Γιώργου Βέη

«Τα δεδομένα είναι ακριβώς αυτό που δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνον ερμηνείες».
Φρίντριχ Νίτσε, Θέληση για δύναμη

Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, ο πολυβραβευμένος συγγραφέας από τη μεγαλόνησο Τασμανία της Αυστραλίας (γεν. 1961) είχε αναλάβει να γράψει το 1991, έναντι του όχι ευκαταφρόνητου ποσού των δέκα χιλιάδων δολαρίων, μιαν εξ ορισμού προβληματική αυτοβιογραφία για λογαριασμό ενός συμπατριώτη του, του απατεώνα ολκής ονόματι Τζον Φρίντριχ. Ο τελευταίος, δημιουργός, μεταξύ άλλων, μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης, είχε όντως καταχραστεί ένα δισεκατομμύριο δολάρια, σε σημερινό αντίκρισμα. Ο έμπιστος σωματοφύλακάς του υπήρξε φίλος του Ρίτσαρντ Φλάναγκαν. Ήταν αυτός που έκανε τις απαραίτητες συστάσεις. Ο μεγαλοκαταχραστής συνεργάστηκε τρεις βδομάδες με τον υπάλληλο-γραφέα του και μετά αυτοκτόνησε. Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν διατέλεσε έτσι ένας αόρατος συγγραφέας για το φάντασμα που αναπόφευκτα προέκυψε. Ή με τις δικές του επί του προκειμένου εκφράσεις:

«Ο συγγραφέας φάντασμα σε ένα φάντασμα… η μυθοπλασία δεν είναι ψέμα, αλλά μια αλήθεια, μια θεμελιώδης και απαραίτητη αλήθεια… αν το ψέμα μάς οδηγεί στο σκοτάδι, η μυθοπλασία μάς δίνει τη δυνατότητα της υπέρβασης και της απελευθέρωσης, της αποδοχής των πολλών προσώπων που είναι ο καθένας από εμάς». 

Η ακριβολογία της συγκεκριμένης εξομολόγησης αφορά και τον πυρήνα της διηγητικής αρχής, η οποία απαντά από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του παρόντος μυθιστορήματος. Εξού και η συνάφεια με τη νιτσεϊκή προοπτική. Συγκρατώ ότι το όνομα του εν λόγω φιλοσόφου απαντά τέσσερις φορές στο Σε πρώτο πρόσωπο. Παραπέμπω στα εξής, τα οποία εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζουν εννοιολογικά το δύσκολο πείραμα αυτού του κατά παραγγελία συγγραφέα:

«Τι είναι λοιπόν η αλήθεια; Ένα μεταβλητό πλήθος μεταφορών, μετωνυμιών, ανθρωπομορφισμών, κοντολογίς ένα σύνολο ανθρωπίνων σχέσεων οι οποίες, ποιητικά και ρητορικά, εξυψώθηκαν, μετατέθηκαν, καλλωπίστηκαν, και οι οποίες, μετά από μακραίωνη χρήση, φαίνονται σε έναν λαό ακλόνητες και καταναγκαστικές, εν είδει ιερών κανόνων: οι αλήθειες είναι ψευδαισθήσεις των οποίων έχουμε ξεχάσει τη φύση, μεταφορές που έχουν φθαρεί και έχουν απολέσει την αισθητή δύναμή τους, κέρματα που έχουν χάσει το ανάγλυφό τους και που δεν θεωρούνται πια νομίσματα αλλά σκέτο μέταλλο» (βλ. Φρίντριχ Νίτσε, Περί αληθείας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια, εκδ. Εκκρεμές).

Το ως εκ των πραγμάτων παράδοξο αποτελεί λοιπόν το ποθητό θέσφατο. Εν ολίγοις: ο Κιφ Κέλμαν, ένας επίδοξος συγγραφέας, ο οποίος συντηρεί ήδη την τριμελή και αργότερα, όπως προλαβαίνουμε να πληροφορηθούμε, την πενταμελή οικογένειά του δουλεύοντας κατ’ ανάγκην σε οικοδομές, πιστεύει ότι βελτιώνεται εμφανώς η όλη κατάσταση όταν ο περιώνυμος ήρωας της διαφθοράς Ζίγκφριντ Χάιντλ, κοινώς «Ζίγκι», του προσφέρει 10.000 δολάρια για να γράψει για λογαριασμό του, αυστηρά από το παρασκήνιο, τον βίο και την πολιτεία του. Ο «Ζίγκι» σε έξι βδομάδες πρόκειται να δικαστεί για τραπεζικές απάτες 700 εκατομμυρίων δολαρίων. Το βιβλίο πρέπει να είναι ετοιμοπαράδοτο έως τότε.

Η κειμενική εργολαβία, αν και φαίνεται κατ’ αρχάς εύκολη, στην καθημερινή πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Ο Ζίγκφριντ Χάιντλ υποκρίνεται ασύστολα, υπεκφεύγει, υπαναχωρεί, λοιδορεί ατιμωρητί, υπονομεύει συνειδητά, αντιφάσκει κατ’ εξακολούθηση, ενώ δεν διστάζει να δρα στον χώρο της εμφανούς παρανομίας.

Η κειμενική εργολαβία, αν και φαίνεται κατ’ αρχάς εύκολη, στην καθημερινή πράξη αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολη. Ο Ζίγκφριντ Χάιντλ υποκρίνεται ασύστολα, υπεκφεύγει, υπαναχωρεί, λοιδορεί ατιμωρητί, υπονομεύει συνειδητά, αντιφάσκει κατ’ εξακολούθηση, ενώ δεν διστάζει να δρα στον χώρο της εμφανούς παρανομίας. Μάλιστα, ο Κιφ φοβάται πως ενδέχεται κάποιες εντολές για εκτελέσεις αντιπάλων να δίνονται από το γραφείο, όπου συνυπάρχει με τον εμφανώς αλλοπρόσαλλο, οχληρά κρυψίνοα εντολέα του. Η πραγματικότητα παραχωρεί ενίοτε τη θέση της στο φαντασιακό. Η ηθελημένη λήθη, αν και ενοχλεί, δεν ωθεί μαθηματικά στην ανέκκλητη παραίτηση του γράφοντος. Συνειρμικά ανακαλώ την ανάλογη πολιτική δημιουργικών συγκερασμών, όπως καταγράφεται φέρ’ ειπείν εδώ:

«Μνήμη, λοιπόν, όχι τόσο ως παρελθόν που περιέχεται εντός της, αλλά ως απόδειξη της ζωής μας στο παρόν. Αν ένας άνθρωπος οφείλει να είναι πράγματι παρών στο περιβάλλον του, δεν πρέπει να σκέφτεται τον εαυτό του, αλλά αυτά που βλέπει. Πρέπει να ξεχάσει τον εαυτό του προκειμένου να βρίσκεται εκεί. Και από αυτή τη λήθη αναδύεται η δύναμη της μνήμης. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ζήσει κανείς τη ζωή του έτσι ώστε τίποτα να μη χαθεί ποτέ» (βλ. Paul Auster, Η επινόηση της μοναξιάς, μτφρ. Σταυρούλα Αργυροπούλου, εκδ. Μεταίχμιο).

Ο Κιφ Κέλμαν κοντολογίς ενδύεται εν μέρει τον ψυχισμό ή ό,τι εντέλει εννοεί ως ψυχισμό του Ζίγκφριντ Χάιντλ: ο εντολοδόχος, ακαταπόνητος και άκρως ευρηματικός συγγραφέας συλλέγει σχολαστικά τρίμματα πιθανολογούμενου ή έστω αληθοφανούς υλικού ζωής και βάσει αυτών αρθρώνει προτάσεις, διαλόγους, παραγράφους, κεφάλαια κι ενότητες βιβλίου. Κατ’ αυτό τον τρόπο επαληθεύεται άλλη μια φορά το γεγονός ότι «ο άνθρωπος αποτελεί ολότητα και όχι συνονθύλευμα· κατά συνέπεια, εκφράζεται ολόκληρος ακόμα και στην πιο ασήμαντη και την πιο επιπόλαια συμπεριφορά˙ με άλλα λόγια, δεν υπάρχει προτίμηση, ανθρώπινη πράξη που να μην είναι αποκαλυπτική» (βλ. Ζαν Πολ Σαρτρ Το Είναι και το Μηδέν, μτφρ. Κωστής Παπαγιώργης, εκδ. Παπαζήση).

Τα σύνορα ψεύδους, παραπληροφόρησης, μυθομανούς παραληρήματος και αντικειμενικής παράθεσης των επίμαχων ζητημάτων έχουν παύσει προ πολλού βέβαια να ισχύουν. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι «η θέληση είναι το κατακάθι που απομένει μετά τον αποχωρισμό της νόησης», όπως διδάσκει ο Φρίντριχ Νίτσε στη Γέννηση της φιλοσοφίας στα χρόνια της ελληνικής τραγωδίας, τότε ο συγγραφέας φάντασμα μαρτυρεί –και, το τονίζω αυτό, αψευδώς– την πανηγυρική έκρηξη μιας τυφλής βούλησης για το αρχετυπικό Κακό. Είναι επόμενο οι αναπόφευκτες τύψεις κι ενοχές να καθιστούν αυτομάτως τη γραφή Γολγοθά των σημαινόντων.

Flanagan Richard

Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν γεννήθηκε στην Τασμανία το 1961, έλκοντας την καταγωγή του όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού από Ιρλανδούς κατάδικους που μεταφέρθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Λιμού στα μέσα του 19ου αιώνα. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Death of a River Guide” (1994), τιμήθηκε με το βραβείο National Fiction Award της Αυστραλίας, ενώ το “The Narrow Road to the Deep North” (2013, ελλ. έκδ. Το μονοπάτι για τα βάθη του Βορρά, Ψυχογιός 2015), τιμήθηκε, μεταξύ άλλων, με τα βραβεία Australian Prime Ministers Literary Prize (2014) και με το Man Booker Prize (2014)».
Ως σεναριογράφος, συνεργάστηκε το 2008 με τον σκηνοθέτη Μπαζ Λούρμαν στο σενάριο της ταινίας Australia (με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Χιού Τζάκμαν). Ο Ρίτσαρντ Φλάναγκαν θεωρείται ο πιο ταλαντούχος Αυστραλός συγγραφέας της γενιάς του. Ζει στην Τασμανία με τη γυναίκα του και τις τρεις κόρες τους.

 

 

Άλλωστε ενδόμυχα, ο Κιφ Κέλμαν, η προσωποποίηση της ιώβειας υπομονής, φαίνεται να πιστεύει κι αυτός ότι όντως «οι λέξεις δεν έχουν την πραγματικότητα που εκφράζουν εφ’ όσον είναι ξένες στην πραγματικότητα των πραγμάτων, στο φυσικό πραγματικό βάθος, αφού ανήκουν στην πλαστή πραγματικότητα, δηλαδή στον κόσμο των ανθρώπων, που έχει αποσπαστεί από το Είναι κι έχει γίνει εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων […] Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο ξένο για το δέντρο από τη λέξη δέντρο, όπως τη μεταχειρίζεται η καθημερινή γλώσσα. Είναι μια λέξη που δεν ονομάζει, δεν παριστάνει τίποτα, δεν σώζεται μέσα της τίποτα, δεν είναι καν λέξη αφού, μόλις χρησιμοποιείται, εξαφανίζεται, ως εκ θαύματος» (βλ. ειδικότερα: Μωρίς Μπλανσό, Ο χώρος της λογοτεχνίας, μτφρ. Δημήτρης Δημητριάδης, εκδ. Εξάντας). Το δράμα του το συμμερίζεται η ανάγνωση. Ο ομολογουμένως πολύπειρος συγγραφέας δικαιώνει κι εδώ την αρχική κειμενική πρόθεση.

Παραθέτω ενδεικτικά, για τις ανάγκες της εποπτικής στιγμής, τρία μόνον χωρία, όπου αποτυπώνεται τόσο η αγωνία της ανεύρεσης και εν συνεχεία της διαχείρισης της κατάλληλης λέξης, όσο και η αγωνία της θεμελίωσης έστω κάποιου νοήματος στη βάση κατά κανόνα επινοημένων δεδομένων. Το κείμενο καθίσταται συνεπώς μια απελπισμένη ύφανση φασματοπράγματος. Εννοώ τα εξής δοκίμια άγχους:

«Έμοιαζε να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε λέξεις, σαν να ήταν ναυαγός που πνιγόταν σε ξεβρασμένα απομεινάρια που σκαμπανέβαζαν και θα μπορούσαν να τον σώσουν, όμως με κάθε λέξη που άρπαζε, κατάφερνε μόνο να βουλιάζει περισσότερο σ’ έναν βαθύ ωκεανό έλλειψης νοήματος […]
είναι δύσκολο να πω τι έβλεπε – ελπίδα, αποτυχία, μια γη που στο τέλος τού επιβεβαίωνε τη δική του απουσία νοήματος; Ή ίσως έβλεπε κάτι πέρα απ’ όλα αυτά, όσα κινούνταν μέσα από τα σύννεφα και την ίδια την ανήσυχη γη […]
Τα πράγματα άρχισαν να συνδέονται. Νόμιζα πως το ζήτημα του γραψίματος ήταν να καθορίζεις λέξεις με την ακριβή τους σημασία, αλλά η διασκέδαση φαινόταν να βρίσκεται στο να τις αφήνεις ελεύθερες να πραγματοποιούν αισχρότητες και θαύματα, στο να τις παρακολουθείς να διαπράττουν χυδαιότητες και στο να εκπλήσσεσαι από τις αναπάντεχες στιγμές τους χάρης και αποκάλυψης. Μου είχαν πει πως οι λέξεις ήταν ένας καθρέπτης, αλλά εμένα μου φαινόταν σαν τη σελήνη, αφήνοντας τα πάντα στο άστατο φως τους να μεταμορφώνονται σε κάτι που βρισκόταν πάντα στο χείλος του μυστηρίου» (βλ. αντιστοίχως σ. 337, 345 και 373 επ.).

Η πάλη της γραφής θα δικαιωθεί: το βιβλίο εμπεδώνει το πολλαπλό, καλειδοσκοπικό μη είναι ως αδιαπραγμάτευτη αρτιότητα ρήματος. H μετάφραση μετέφερε με άνεση, τακτ και συνέπεια το γράμμα και το πνεύμα του βιβλίου.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ είναι πρέσβης επί τιμή και ποιητής. Τελευταίο του βιβλίο, η ποιητική συλλογή «Βράχια» (εκδ. Ύψιλον).


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ από το ΒΙΒΛΙΟ

«Η τέχνη, διάβασα, ήταν να βρεις το κέντρο σου και να γράψεις απ’ αυτό. Δεν ήταν ότι φοβόμουν πως δεν μπορούσα να φτάσω στο κέντρο μου. Απλώς φοβόμουν πως είχα φτάσει. Και δεν υπήρχε τίποτα εκεί […] Το βιβλίο που έγραφα ήταν η δική μου ιστορία και –χωρίς να είμαι πια ο ίδιος– ήμουν τελικά εγώ […] Είχα πιστέψει πως το ζητούμενο ήταν να γράψω ό,τι ήξερα, αλλά ύστερα από ένα διάστημα ανακάλυψα πως όσο περισσότερο αναγνώριζα όσα δεν ήξερα, τόσο πιο κοντά σε κάποια αλήθεια φαινόταν να φτάνω […] Να ζεις σημαίνει να κάνεις λάθη, αλλά με την ελπίδα να τη βγάλεις καθαρή. Να ζεις σημαίνει να νικιέσαι απ’ όλο και μεγαλύτερα πράγματα και μπορεί να συμβαίνει να μαθαίνεις από τις ήττες σου, κυρίως όμως νικιέσαι απ’ όσα μαθαίνεις. Ίσως ο αποκλειστικός σκοπός της ζωής, κατέληξα να πιστεύω, είναι να μάθεις να καταλαβαίνεις το μέτρο της δικής σου αποτυχίας […] Η αλήθεια χρειάζεται ψέματα για να μπορέσουμε να την κατανοήσουμε […] Τι νομίζεις πως είναι ένας επιχειρηματίας; Ένας πολιτικός; Είναι μάγοι – επινοούν πράγματα. Οι ιστορίες είναι το μόνο που έχουμε για να μας κρατούν ενωμένους. Η θρησκεία, η επιστήμη, τα χρήματα… είναι όλα απλώς ιστορίες […] Οι τράπεζες απλώς σταμάτησαν να πιστεύουν την ιστορία μου […] Οι Αυστραλοί γουστάρουν τους ήρωες τους κακούς. Αμετανόητους. Αυτό είναι το νόημα […] Γιατί αν το ψέμα μας οδηγεί στο σκοτάδι, η μυθοπλασία μας δίνει τη δυνατότητα της υπέρβασης και της απελευθέρωσης […] Ο συγγραφέας-φάντασμα που γράφει για λογαριασμό φαντασμάτων […] ο απατηλός μύθος της τέχνης… η ανοησία πως πρέπει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας για να ανακαλύψουμε τον κόσμο, όταν πάντα μόνο πηγαίνοντας μέσα μας ανακαλύπτουμε την αλήθεια οποιουδήποτε πράγματος […] Και μόνο η σκέψη ενός κατασκευασμένου χαρακτήρα που κάνει κατασκευασμένα πράγματα σε μια κατασκευασμένη ιστορία με κάνει να αναγουλιάζω. Ελπίζω ειλικρινά να μην ξαναδιαβάσω ποτέ άλλο  μυθιστόρημα […] Τα μυθιστορήματα αποδυναμώνουν την πραγματικότητα […] Καθένας θέλει να είναι το πρώτο πρόσωπο. Η αυτοβιογραφία είναι το μόνο που έχουμε […] Χρειαζόμαστε να δούμε τον εαυτό μας». 


flanaganΣε πρώτο πρόσωπο
Ρίτσαρντ Φλάναγκαν
Μτφρ. Γιώργος Μπλάνας
Ψυχογιός 2020
Σελ. 464, τιμή εκδότη €17,70 



ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ RICHARD FLANAGAN

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Ξανθές ρίζες» της Μπέρναρντιν Εβαρίστο (κριτική) – Μια συναρπαστική αντιστροφή της αποικιοκρατικής Ιστορίας

«Ξανθές ρίζες» της Μπέρναρντιν Εβαρίστο (κριτική) – Μια συναρπαστική αντιστροφή της αποικιοκρατικής Ιστορίας

Για το βιβλίο της Μπέρναρντιν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] «Ξανθές ρίζες» (μτφρ. Αλέξης Καλοφωλιάς, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: η συγγραφέας Μπέρναρντιν Εβαρίστο.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Οι Ξανθές ρίζες της β...

«Πάγος» της Άννα Καβάν (κριτική) – Ανώνυμοι ήρωες σε ανώνυμους τόπους

«Πάγος» της Άννα Καβάν (κριτική) – Ανώνυμοι ήρωες σε ανώνυμους τόπους

Για το μυθιστόρημα της Άννα Καβάν [Anna Kavan] «Πάγος» (μτφρ. Λευτέρης Καλοσπύρος, εκδ. Gutenberg). Κεντρική εικόνα: Η Anna Kavan από τον Walker Evans © Metropolitan Museum of Art.

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

...

«Οι Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ (κριτική) – Στα χνάρια ενός κόσμου που χάνεται

«Οι Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ (κριτική) – Στα χνάρια ενός κόσμου που χάνεται

Για την τριλογία «Οι Υπνοβάτες» του Χέρμαν Μπροχ [Hermann Broch] (μτφρ. Σοφία Αυγερινού, εκδ. Έρμα). Στην κεντρική εικόνα, ο συγγραφέας Χέρμαν Μπροχ.

Γράφει ο Φώτης Καραμπεσίνης

Εάν δεχτούμε ότι είμαστε περιφερόμενες σκιές ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ημερίδα για την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη, στα Χανιά

Ημερίδα για την «Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη, στα Χανιά

Ο Πανελλήνιος Όμιλος Φίλων του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη διοργανώνει στις 27 Μαρτίου 2023 στο θέατρο ΚΥΔΩΝΙΑ στα Χανιά, ημερίδα με θέμα: Νοούμενα και υπονοούμενα στο θεατρικό έργο «Η Κασέτα» της Λούλας Αναγνωστάκη. Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία της Λούλας Αναγνωστάκη από τον Σπύρο Στάβερη.

...
«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

Συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Με αφορμή το βιβλίο «Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας» του Rodric Braithwaite

Συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Με αφορμή το βιβλίο «Μια σύντομη ιστορία της Ρωσίας» του Rodric Braithwaite

Οι εκδόσεις Ψυχογιός διοργανώνουν συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία, με αφορμή το βιβλίο του Rodric Braithwaite «Μια Σύντομη Ιστορία της Ρωσίας», απόψε, Πέμπτη 23 Μαρτίου, στο βιβλιοπωλείο LIBER.

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

«Παράδεισος» του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Αμπντουλραζάκ Γκούρνα [Abdulrazak Gurnah] «Παράδεισος» (μτφρ. Κατερίνα Σχινά), το οποίο θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Πρώτα το αγόρι. Το λέγανε Γ...

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

«Σε πρώτο ενικό» του Χαρούκι Μουρακάμι (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση μέρους διηγήματος από τη συλλογή διηγημάτων του Χαρούκι Μουρακάμι [Haruki Murakami] «Σε πρώτο ενικό» (μτφρ. Βασίλης Κιμούλης), η οποία θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

With the ...

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

«Η νοσταλγία κι εγώ» της Μάρως Βαμβουνάκη (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Η νοσταλγία κι εγώ», που θα κυκλοφορήσει στις 24 Μαρτίου από τις εκδόσεις Αρμός.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

— Αναρωτιέμαι τι νοσταλγείς;
— …
— Νοσταλγείς κάτι που συνέβη ή κάτι πο...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Στίβεν Κινγκ: 10 αγαπημένα του βιβλία

Σε ανάρτησή του στο Goodreads, με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας της ιστοσελίδας, ο Στίβεν Κινγκ ξεχώρισε δέκα αγαπημένα του βιβλία. Τα έργα του συγγραφέα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Επιμέλεια: Book Press

...
Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Ένας χρόνος πόλεμος στην Ουκρανία: Τα βιβλία για να κατανοήσουμε την Ιστορία καθώς γράφεται

Σήμερα, 24 Φεβρουαρίου 2023, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου που διεξάγει η Ρωσία στην Ουκρανία. Η ελληνική βιβλιογραφία αναπόφευκτα εμπλουτίστηκε από μελέτες και συλλογικούς τόμους, βιβλία στα οποία οι συγγραφείς των κειμένων επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις και ερμηνείες σε γεγονότα και εξελίξε...

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Κάρσον ΜακΚάλερς: Τα 10 αγαπημένα της βιβλία

Η Αμερικανίδα πεζογράφος Κάρσον ΜακΚάλερς [Carson McCullers] είναι μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους του λογοτεχνικού «southern gothic». Τα μυθιστορήματά της εκτυλίσσονται στον αμερικανικό Νότο και παρουσιάζουν μοναχικούς, εκκεντρικούς χαρακτήρες που πασχίζουν να συνυπάρξουν με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

13 Δεκεμβρίου 2022 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία του 2022

Έφτασε η στιγμή και φέτος για την καθιερωμένη εδώ και χρόνια επιλογή των εκατό από τα καλύτερα βιβλία λογοτεχνίας της χρονιάς που φτάνει σε λίγες μέρες στο τέλος της. Ε

ΦΑΚΕΛΟΙ